Nu we toch lekker bezig zijn met ons huwelijk, kunnen we evengoed onze uitnodigingen al bestellen.
We hebben samen een tweetal uurtjes gepuzzeld aan de lay-out, maar het resultaat is verbluffend. Helaas moeten jullie hiervoor ook nog enkele maanden wachten.
De voorbereidingen lopen op wieltjes, en we genieten er volop van!
Liefde is... samen wakkerliggen (letterlijk) over de trouwdag.
Liefde is... de dag 1000x overlopen met een veranderend draaiboek.
Liefde is... regels opleggen waar de suite zich aan mag houden.
Liefde is... samen ideetjes opdoen voor de ceremonie.
En liefde is ook... samen de enveloppen schrijven, aan de lopende band.
Nu is het dus wachten geblazen voor jullie (en inbreken heeft geen zin ;))
We trokken vandaag opnieuw naar Antwerpen om de ringen op te halen. Mooi gegraveerd en perfect op maat gemaakt. We kunnen haast niet wachten ze dagelijks aan te doen. En oh, wat zijn ze mooi!
Geef gerust op 9 juli, jullie ogen de kost, want ze zijn de moeite!
Toen we afgelopen donderdag onze ringen zijn gaan kopen, konden we ons ook niet bedwingen om eens een reisbureau binnen te stappen.
Eerst zouden we naar Thailand gaan, maar daarvan zijn we afgestapt. En dan wilden we graag naar Amerika. Met grootste plannen wilden we eerst San Francisco onveilig maken, dan doorreizen naar New York, om vervolgens een cruise te maken aan de Caraïben. Hmm, toch uiteindelijk wel een heel ambitieus plan. Dus besloten we het toch ietwat minder groots aan te pakken.
Het reisbureau waar we binnen gingen, is gespecialiseerd in cruisen. De cruise op de Caraïben willen we zeker doen. Uiteindelijk besloten we naar Miami te vliegen, daar een autootje te huren, enkele dagen rond te trekken, en de week nadien lekker te chillaxen op een luxueus schip.
Op 11 januari trokken we naar de gemeente om onze reisdocumenten in orde te brengen:
- internationaal rijbewijs: check
- internationaal paspoort: check
Voor het visum hebben we nog even.
Vandaag, op 12 januari, hakten we de knoop door: de reis is geboekt. Miami, baby! We trekken ook naar de Keys, passeren de watervallen van Ochorios in Jamaica en gaan met dolfijnen zwemmen in Mexico. VOor foto's en straffe verhalen zal je moeten wachten tot november!
En we hebben weer iets meer om naar uit te kijken!
Solden! Hét ideale moment om eens op jacht te gaan naar de trouwringen. We trokken dus op een typisch Belgische, koude, regenachtige winterdag naar 't Stad (voor de slimmeriken, Antwerpen dus!). Na een kwartiertje parkeerplek zoeken, besloten we toch ondergronds te parkeren onder het Centraal Station. We waren dus aan den DIAMANT.
In het eerste winkeltje, lokten ze ons naarbinnen, alsof we in Turkije waren. Nadat we onze voorkeuren verteld hadden, gaven ze ons een ringenpaar aan een extreem lage prijs, daarbovenop stelden ze voor mijn verlovingsring te repareren, inclusief de prijs. Dit vonden we toch een beetje verdacht en besloten daarom om toch nog even verder te kijken.
Ondertussen waren de wolken boven Antwerpen helemaal opengebarsten. Dit hield ons echter niet tegen om naar het droompaar ringen op zoek te gaan.
We passeerdern heel wat juweliers, en ook een tiental gingen we effectief naar binnen. Bij de ene hadden we al een beter gevoel, dan bij de andere. Uiteindelijk vonden we het perfecte paar bij een Joods koppel. We bestelden meteen de juiste maten, om ze binnen enkele weken te gaan afhalen.
Het wordt stilaan zo spannend allemaal! Zeker nu we nog maar 6 maanden moeten wachten!
Nu de kleedjes en de schoenen in ons bezit zijn, is het tijd om verder te dromen van ons prinsessenhuwelijk.Om deze dag op comfortabele manier door te brengen naar de verschillende locaties, moesten we uiteraard vervoer regelen.
Nee, het is geen vliegtuig en ook geen luchtballon, maar het brengt ons wel van thuis naar het gemeentehuis.
Het heeft wielen en ook een dak, maar parkeren gaat niet met gemak.
Er is muziek en zelfs cava, en milieuvriendelijker dan een Tesla.
Het is voor ons twee, maar ook de suite mag mee!
En voor de curieuzeneuzemosterdPOTTEN onder jullie... je zal toch moeten wachten tot 9 juli!
Nadat ik mijn kleed gekozen had, ging ik heel vastberaden op zoek naar de perfecte bruidsschoenen. Bij Maya hadden ze me doorverwezen naar VAN LOOCK, dé schoenenreus bij uitstek. Dus samen met Caroline vertrok ik naar Zandhoven. Ik kwam daar binnen en moest meteen een ticketje nemen, zoals bij de beenhouwer. Na vijf minuten kwam een mevrouw ons helpen. Toen ik zei dat ik op zoek was naar trouwschoenen, verdween ze achter de coulissen, en verscheen ze weer met een achttal dozen. Hier zou ik zeker mijn keuze in vinden. Niets was minder waar. Geen spek voor mijn bek.
De dag nadien, passeerde ik nogmaals een bruidswinkel, COSMO. Heel sjiek ingericht, echt een klassezaak. Daar werd ik vrijwel meteen verder geholpen. Eén paar stak er echt bovenuit. De schoenen waren afgewerkt met een zachte kant, wat me deed twijfelen. Ook twijfelde ik om de maat, die ik moest bestellen. Toch maar even afwachten en nog even rondkijken, was het verdikt.
Uiteindelijk belandde ik met mama in het BRUIDSPARADIJS. Dé speciaalzaak voor huwelijken op maat. Ik ging de schoenenkamer in en zag ze daar staan. Glanzende stijlvolle schoenen, afgewerkt met een kleine hak en enkele pareltjes. Dé ideale combinatie voor het kleed dat ik koos. De keuze was snel gemaakt.
OMG! Vandaag was ik net een prinses. Ik ging dus, zoals eerder al gezegd, met mijn mama naar Boetiek Maya in Hemiksem. Ik kwam daar binnen, werd meteen heel warm onthaald. Ik vertelde wat ik mooi vond, en van daaruit dingen we samen op zoek naar het perfecte trouwkleed. Het eerste dat ik droeg, deed me me echt een prinses voelen. Mijn ogen fonkelden en mijn gezicht straalde. Je voelt je plots helemaal anders: knapper, vrolijker, beter.
Uiteindelijk moest ik mijn keuze maken tussen twee prachtige exemplaren en koos ik, onder het goedkeurend oog van mama, voor het kleed dat het best bij me past. Mijn maten werden opgenomen en het kleed werd besteld. In maart mag ik voor de eerste keer opnieuw passen.
Met pijnlijke voeten en zakken vol leuke ideeën kwamen we vanavond thuis. We zijn naar de trouwbeurs geweest, in de Antwerp Expo. Toen me binnenkwamen werden we meteen op foto gezet. Nog even een andere pose. Het was als het ware een mini fotoshoot. De foto's, getrokken met de iPad, werden dan automatisch doorgestuurd naar de fotobooth, waar deze bij wijze van Polaroid een versgedrukt plaatje op ons lag te wachten bij te uitgang.
Veelbelovend gingen we de expozaal verder binnen. Verdeeld in drie gangen, stonden er telkens langs beide zijden allerlei standjes die met allen iets met het huwelijk te maken hebben. Van de ene bruiswinkel, gingen we over de ringenstandjes, naar diverse bloemenwinkels, en passeerden we allerlei leuke gadgets. Eindigen deden we bij de transportmiddelen, die ons weer allerlei leuke inzichten gaven.
Gezien Caroline haar kleed reeds heeft, en ik het mijne nog niet, sloten we aan bij de modeshow. Er waren mooie vrouwen, maar ook lelijke. Knappe mannen, maar ook vreemde. Maar vooral de bruidsjurken waren... euhm nu ja... hoe zou ik het zeggen... speciaal! Kort gezegd, ik vond er niet echt mijn goesting. Behalve dan dat ene kleed, wat gedragen werd aan de stand van Maya. Dat was PRACHTIG! En meteen was ik verkocht aan deze boetiek.
Nu ik terug thuis ben, heb ik net een sms'je naar mama gestuurd. We moeten echt naar Boetiek Maya voor mijn kleed! Zo gezegd zo gedaaan, afspraak: zaterdag 17 oktober. Tot dan!
Al maanden bladeren we heel nieuwsgierig door de verschillende huwelijksboekjes. Onze doos wordt stilaan te klein...
Het ene merk is uiteraard het andere niet. Sommige kleedjes zijn wit, andere ivoor, andere zwart of blauw of rood. Soms met kant, soms met diamant. Bij dat ene hoort een sleep, bij het andere een hoed. Om verder nog maar te zwijgen over de verschillende accessoires: welke schoenen? Welke handtas?
Vandaag echter was voor mijn toekomstige knappe vrouw een heel bijzondere dag, misschien wel één van de meest bijzondere die ze ooit meemaakte. Elke bruid-in-spe droomt ervan te paraderen in de bruidswinkel, met wel een tiental aan verschillende kleedjes.
En zo vertrok Caroline deze namiddag met haar mama naar het Bruidsparadijs in Merksem. Toen ik 's avonds thuiskwam, was ze helemaal in de wolken. In de waterval van vertellingen over hoe mooi haar kleed wel niet is, deed ze toch heel veel moeite het kleed niet te beschrijven. En ik, ik kon ondertussen mijn nieuwsgierigheid enkel maar proberen te onderdrukken. Ik ben natuurlijk razend benieuwd, maar zou het erg jammer vinden als ik op voorhand al zou weten hoe het eruit ziet. Ik weet een ding wel zeker, op 9 juli gaat mijn vrouwtje stralen in haar prachtig kleed.
Nu moet ik snel voor mijn kleed gaan zien... SPANNEND!
Al snel wordt het heel spannend allemaal. We kunnen haast niet wachten met de uitnodigingen, al zijn die nog een beetje voorbarig. Dan maken we toch gewoon save-the-date-kaartjes voor de voorlopige gastenlijst. 150 is het maximum toelaatbare aantal om de veiligheid in de zaal te blijven garanderen. Goed, dan moeten we 150 kaartjes hebben. Bestel maar!
... uw betaling wordt uitgevoerd ...
Ow sh*! We moesten dat uiteraard in de helft doen. De meesten mensen komen immers gekoppeld. Tja, dan hebben we zeker genoeg kaartjes
