Mijn ideeën vind ik niet groot en mijn plannen zijn nergens te bekennen. Ik ben ouder. 17 en in december bereik ik mijn achtiende levensjaar alweer. Ik ben gegroeid. Niet in de lengte, maar mentaal. Ik ben veel stabieler geworden. Ik ga mijn eigen weg en alhoewel mijn vader nog vaak boos is, kan ik hier beter tegen.
Aankomend school jaar ga ik eens in de maand met een Maatschappelijk werkster praten. Dit om alles op een rijtje te zetten en alles een plek te geven. In de tussentijd zal ik alles bij mijn vriend kwijt kunnen, maar dit is toch anders. Mijn vriend is fijn. Ik hou van hem, de eerste liefde van mijn leven en van mij mag hij de laatste zijn. Hij is er altijd voor me. Dat is fijn.
Het gaat beter met me en dat is mooi. Ik ben er nog niet, maar ik heb het juiste pad gevonden.
Wauw, het is lang geleden dat ik hier iets gepost heb.
Ik ben ondertussen ouder, 16 jaar alweer. Ik ga volgend jaar opnieuw naar 4 Havo, omdat ik ben blijven zitten. Ik doe nog steeds aan roeien, al heb ik hier het afgelopen jaar weinig aan kunnen doen vanwege een knie blessure. Ik heb dingen gedaan waarvan ik spijt heb. Ik heb in de liefde verscheidene fouten gemaakt. Er is veel gebeurt. Ik ben mijzelf even kwijt.
Ik ga beginnen bij het blijven zitten. Dit was volkomen mijn eigen schuld. Ik was lui, ik had geen zin en ik was dom bezig. Ik ben niet over gegaan, omdat ik totaal niets heb gedaan aan school het afgelopen jaar. Ik wil graag een nieuwe start maken aankomend school jaar. Ik wil niet meer de smoes "ik heb teveel aan mijn hoofd" hoeven te gebruiken. Ik loog tegen mijzelf, tegen leraren. Eigenlijk gewoon tegen iedereen. I'm a mess. Dat kun je zowaar wel zeggen.
Mijn knie blessure. Dit begon allemaal ergens toen ik nog in groep zes zat. Ik was tien jaar oud denk ik. Ik was ooit een keer van mijn fiets gevallen. Ik had mijn voorste kruisband uitgerekt en er zaten kleine scheurtjes in deze band. Ik heb daarvoor een maand of drie fysiotherapie gehad. Nu heb ik ongeveer drie jaar geleden mijn knie een keer verdraait. Toen is mijn kruisband doormidden gescheurd. Ik had hiermee gewoon drie jaar doorgelopen want ik had het niet door. Begin 2011 ging mijn knie op slot en hij kon er niet meer af. Ik naar het ziekenhuis en een maand later had ik mijn eerste operatie. Een simpele kijkoperatie waarbij ze de overblijfselen van mijn voorste kruisband en een gedeelte van mijn binnenste meniscus verwijderd hebben. Ik heb daarna twee maanden fysiotherapie gehad voor mijn tweede operatie, die zeven weken geleden plaats vond. Ik heb een nieuwe kruisband in mijn knie laten zitten. Nu duurt het nog een half jaar voordat ik weer een beetje normaal kan sporten. Ik ben geen dun meisje, maar ik hou van sporten. Ik mis het ontzettend. De enige beweging die ik nu krijg is drie keer in de week op fysiotherapie.
Dit was even genoeg voor vandaag. Ik ben benieuwd wanneer ik weer schrijf.
Oké, weer een tijdje geleden mijn laatste bericht. Dit vooral omdat ik geen tijd had. Hiermee bedoel ik geen tijd alleen thuis. Onze computer staat in de huiskamer, dit betekend dat ik niet kan bloggen zonder mee lezende ouders. Zeer vervelend. Eigenlijk is er niet zo heel erg veel gebeurt. Natuurlijk wel ruzie met mijn ouders, maar dat is niet bijzonders voor mij. Ze gingen over de gebruikelijke dingen. Mijn kamer, mijn gewicht en mijn cijfers. Ik ruim mijn kamer nooit goed op. Ik weeg te zwaar en mijn cijfers? Ik sta drie vijven op mijn rapport. Voor Frans, Duits en Engels. Ach, waar zal het probleem nou toch liggen? Doe ik niet hard genoeg mijn best? Nee, ik doe heel goed mijn best. Ik ben gewoon slecht in 'vreemde' talen. Dat is toch zeker niet mijn schuld? Ja, toch wel. Volgens mijn ouders is dat zeer zeker mijn schuld. Hoe hard ik ook mijn best doe, ik kan geen voldoendes halen voor die vakken. Nee, ze kijken niet naar mijn Wiskunde en Natuurkunde, waar ik vervolgens een 8.5 voor sta op mijn rapport. Geen complimentjes en dergelijke. Enkel vernederend gezwets over hoe slecht ik het wel niet doe op school en dat ik zoveel beter kan. Ik zeg je, Ik KAN niet beter. Ik doe mijn best, meer kan ik niet. Hopeloos, irritant en vernederend.
En nu even overschakelen naar de positieve momenten in Lotus haar leven. Wacht, nee, ja, toch wel. Ze zijn er. Elke woensdag. Dat mag ik namelijk naar roeien om instructie te geven aan minder goede roeiers. Zeer leuk allemaal. Ook nog wel een beetje lastig. Ik geef namelijk pas kort instructie en ik wil het allemaal heel erg graag goed doen. Het is namelijk niet leuk als je leerling omslaat en jij vervolgens terug moet roeien in je normale kledij. Maar, gelukkig is tot nu toe, iedereen netjes droog gebleven. Oké, het seizoen is pas een week begonnen. Het gaat om het idee.
Momenteel heb ik vakantie. Eventjes ontspannen. Nou, niet helemaal dus. Ik moet gewoon huiswerk maken. En aangezien ik mijn talen wil verbeteren, is het vooral veel aandacht besteden aan talen dus. En... Ik loop een klein beetje achter met mijn wiskunde huiswerk. Dat is zo weer ingehaald, dus geen probleem.
En nu? Nu zit mijn tijd erop. Dus dit is alweer het einde van dit verhaaltje.
Ik kan je vertellen, die avond was een hel voor mij. Mijn vader moet eigenlijk altijd zijn mening in mijn hoofd stampen. Maar, de man is niet slim. Hij bedoelt het misschien allemaal goed, om mij iets te leren. Maar dat kan hij niet. Laatst beweerde hij dat natuurkunde en biologie precies het zelfde vak zijn. Maar hij heeft nooit natuurkunde gehad. Vervolgens zei ik op een rustige toon (ja, zo begon het) dat natuurkunde en biologie helemaal niet hetzelfde zijn. Vervolgens begon hij zijn stem te verheffen. Dan weet ik het alweer. Hij gaat straks beweren dat hij helemaal niet boos op me is, zijn verharde stem gaat over in een schreeuwende stem en ik moet dan weer huilen. Zo liep het die avond ook. Dus ik naar mijn kamer gelopen, zachtjes, anders wordt hij alleen maar nog bozer. Ik ging zit en voelde de agressiviteit in mijn lijf. Ik kan er niet tegen als hij mij slimmer probeert te maken, terwijl ik al slimmer dan de man zelf ben. Ik kan er ook niet tegen dat ik steeds moet huilen. Huilen is namelijk helemaal niet leuk. Dus ik boos en dan maar niet proberen met dingen te gaan gooien enzo. Meestal lukt dat wel, maar nee. Ik gooide met een grote sponsachtige dobbelsteen. Nou, dat ging niet helemaal goed. Ik gooide zo een lijte omver. Dus ik glas opruimen en mijn vader natuurlijk nog bozer. Uiteindelijk was ik tot rust gekomen en ging ik naast mijn vader op de bank tv zitten kijken. En zo was dus bijna mijn hele avond verpest. Maar, ik ben wel blij dat ik eindelijk van dat lijste af ben, want het is helemaal niet mooi.
Heey, Ik ben Lotus2712. Ik ben een meisje dat woont in nederland. Mijn leven is nou niet bepaald makkelijk. Al is het ook geen ramp.
Ik wil in dit bericht graag een paar dingetjes over mijn leven vertellen. Niet heel erg interessant, dus als mijn leven jou niks kan schelen? Waarom lees je dit dan nog. Ik schijf dit, zodat ik annoniem mijn verhalen kwijt kan. Ik heb een tijd een dagboek geprobeert, maar ik houd niet zo van schrijven met de hand. Ik heb vervolgens een tijdje geprobeerd te werken met verborgen computer bestanden, maar mijn vader weet alles te vinden. Maar dit? Nee, dit gaat hem niet lukken. Dus vandaar.
Het belangrijkste in mijn leven is denk ik toch zeker wel roeien. Daar weet ik van mensen dat ze om me geven. Wat mij vervolgens weer een fijn gevoel geeft. Roeien is niet alleen daarom belangrijk. De sport helpt me ontspannen en zoiezo is het gewoon gezond.
En natuurlijk is er nog school. Op dit moment zit ik in drie HAVO en vind ik er helemaal niks aan. School boeit me niet echt. Maar, het is verplicht en dat is vrij logisch. Zonder studie kom je nergens. Het gaat trouwens wel redelijk op school. Alleen met de talen gaat het niet zo goed. Ik sta namelijk onvoldoende voor Frans, Engels en Duits. Waarom nou toch!! Nou, omdat ik er helemaal niets van bak. Natuurkunde vind ik daar in tegen dan wel weer interessant. En wiskunde is ook nog wel leuk.
Verder.... Oja, ik ben natuurlijk vergeten mijn leeftijd te vertellen. Ik ben 15 jaar oud. En daar ben ik trots op.
