Het moest er eens van komen hé, een winterblogbericht. Toch spijtig dat dat dan al in de herfst moet. Kijk, ik ben voorstander van winter en sneeuw enzo, maar ik vind de herfst eigenlijk ook wel leuk, en aangezien die al later was begonnen heb ik daar nog niet voldoende van kunnen genieten. Ja, ik ben een 4-seizoener (eigenlijk een beetje zoals een 4seizoenendekbed of een four seasonshotel, of is er ook niet zo'n pizza?), ik vind elk seizoen leuk. De zomer, omdat dan de zon schijnt en omdat ik nu eenmaal van zomerpicknicks hou (ook van andere picknicks, maar toch vooral de zomerse), de lente omdat dat meestal de voorbode van de zomer is en omdat dat na de winter komt, die ik meestal beu ben voor hij gedaan is, de herfst omdat dan de blaadjes vallen en de winter voor de sneeuw en de gezelligheid van het binnenkomen na een koude wandeling (bij deze opsomming heb ik geen rekening gehouden met regen en hagel, daar die in alle seizoenen kunnen voorkomen (zij het in het ene wat vaker dan het andere) en ik daar zowiezo een hekel aan heb, voor meer informatie over die persoonlijke afkeer verwijs ik u door naar een blogbericht van lang geleden over de vestenloop). En nu is het dus winter, voor ik mij daarop voorbereid had. Het is te zeggen, nu was ik per toeval vorige week wel een winterjas en een warme trui gaan kopen, maar mentaal was ik daar nog niet op voorbereid. Dat wil zeggen, ik was niet voorbereid op elke ochtend een kwartier vroeger opstaan omdat je een kwartier nodig hebt om je koubestendig in te pakken, ik was nog minder voorbereid op nog vroeger opstaan omdat je je glijdend moet verplaatsen omdat wandelen onmogelijk is, en nog het allerminst op nog vroeger opstaan omdat het openbaar vervoer niet goed om kan met sneeuw en gladdigheid. Met als gevolg dat ik nu moe ben. Maar héy, ik heb terug elke avond een excuus om warme chocolademelk te drinken en jeaaj, sneeuwballengevechten (in het middelbaar is het niet cool om sneeuwballengevechten te houden op de speelplaats, het mag trouwens niet eens, maar tot mijn grote vreugde is dat geen enkel probleem in het hoger, driewerf hoera voor 1JOU!) !
De eerste sneeuw en extreme koude hebben ook wel als gevolg dat ik al iets te vroeg in kerstsfeer was. Ik speel al twee weken nonstop kerstliedjes (en liedjes spelen hangt samen met heel luid meebrullen, daar kan ik niets aan doen, sorry buurvrouw) en ik kijk al weken uit naar de kerstverlichting op straat, die sinds vanmorgen ook effectief brandt, hoera! Nu nog die typische kerstmuziekjes die door de straten klinken in de kerstvakantie (en eventueel een kerstmarktje hier of daar) en mijn kerstgeluk kan niet meer op, en dat in de herfst.
Peoples, geniet nog van de sneeuw en de kerstsfeer en de rest van de herfst, en wie zin heeft in warme chocomelk, u weet mij wonen (en wie het niet weet moet er dan maar achterkomen) !
Ik meen mij te herinneren dat ik hier vorige keer in een vlaag van overmoed heb neergepoot dat mijn schoolwerk gemakkelijk te plannen was. Vergeet dat. Ik neem dat volledig terug, het heeft hier nooit gestaan. Ik heb net een week vakantie gehad (leuk hé!) en ik heb per ongeluk niks gedaan (enfin, niks is een groot woord, ik heb een taak afgemaakt, eentje). Dat is niet mijn schuld, mijn vakantie raakte vanzelf volgepland! Dus dacht ik vanmorgen 'Lotte, het is de laatste dag van je vakantie, je bent om 8 uur wakker en je hebt tot nu toe nog niks voor school gedaan, doe iets!', en het bleef bij denken (wat al wel het verste is dat ik deze week ben geraakt hoor!). Mijn vocabulaireboekjes liggen hier zelfs al naast mij! Ondertussen vind ik het al bijna de moeite niet meer, want ik moet nog douchen en ik moet nog weg en zo (vandaar deze blog, ik ben de tijd aan het doden tot ik kan zeggen dat het echt de moeite niet meer was). Voor de rest had ik eigenlijk echt een leuke vakantieweek hoor! Ik heb mensen teruggezien die ik miste (niet genoeg weliswaar, maar ik heb er nu toch een paar gezien), ik heb wafels gegeten (want eten is een belangrijk aspect van vakantie), ik heb familytime gehad (want family is een belangrijk aspect van vakantie...Ok, nee, family is een vrij tot zeer belangrijk aspect van mijn leven. Bijna belangrijker dan eten ;)), ik heb ehmm...cultuur gesnoven, en ik heb vooral niet aan school gedacht, waar ik toch wel even nood aan had. Nu zijn de batterijen weer opgeladen en kan ik er weer effie tegen('t Is gelijk bij een gsm, hoe vaker je de batterij oplaadt, hoe minder lang die meegaat...Lees: Tijd voor de volgende vakantie!) ! Die vocabulaireboekjes liggen hier aandacht te trekken gelijk zot...Waarom ook die schreeuwende kleuren altijd...Zwart zou beter staan! Om maar te zeggen: ik ga misschien toch wel iets doen, kwestie van toch een beetje bij te blijven...Adios vrienden !
Goeiendaaaaag ! :) Week 4 van het studentenleven is ingegaan en het begint al weer te wennen (en soms al weer te vervelen). Ik ken ondertussen de weg naar de meeste lokalen zonder als een verdwaalde toerist naar de pijltjes te moeten staren en weet al welke boeken ik zonder problemen thuis kan laten om een rugblessure te voorkomen. Waar ik ook al ontzettend geoefend in ben is onder de pauzes een automaat zoeken om mezelf van de nodige cafeïne te voorzien om niet in slaap te vallen én dan nog eens op tijd terug in het juiste lokaal op de juiste plek geraken (want dat is niet zo gemakkelijk als het lijkt). Voorlopig lijkt mijn schoolwerk ook makkelijker te plannen dan vorig jaar (zou het iets te maken hebben met het feit dat ik mijn hobby's gehalveerd heb?), wat heel erg leuk is ! :) Het kan ook zo lijken omdat ik het werk (meestal) leuker vind dan vorig jaar (Hoewel franse oefeningen toch nog steeds niet tot mijn favorieten behoren: 'racontez que vous avez fait pendant le week-end', hallo, dat zal ik wel gewoon in het nederlands vertellen tegen wie het moet weten hoor!). Verder heb ik vandaag ontdekt dat ik veel schoenen heb (nee, niet te veel, gewoon veel). Ik moest namelijk vandaag (ok, eigenlijk vorige week ook al, maar het is er door mijn ultradrukke studies enzo maar vandaag van gekomen) mijn schabben (want ik heb helaas geen persoonlijke schoenenkast) in de familiale schoenenkast opruimen (ik wou uitruimen typen, maar dat houdt ook in dat er dingen weggegooid moeten worden volgens mij, en ik doe niet aan het weggooien van schoenen, want da's zonde). Nu is volgens mij de beste manier om zoiets aan te pakken alle schoenen op de grond gooien en terug schikken, toch? Was dat effe verschieten zeg, toen er daar een schoenenberg ontstond die zo ongeveer tot aan mijn knieën kwam (ok, da's iets overdreven, maar twaren er toch veel), vooral omdat al die schoenen op mijn tenen vielen, wegens een kleine inschattingsfout. Nu heb ik het die-rotkast-gaat-niet-meer-dicht-want-Lottes-schoenen-steken-er-uit-probleem heel praktisch opgelost door een schab van mijn gezusterte in te pikken (sorry marijntje, maar al wat er van u stond paste op één rek en gij hebt een schoenenkast boven!) en de helft van mijn schoenen naar mijn kamer te verhuizen (ja nee, ok ze zijn nog niet op mijn kamer, ze staan beneden in een zak aan de trap, da's toch al een begin?) en nu, hou u vast, geraakt de kast gewoon terug dicht. En 't is niet dat je moeite moet doen om ze dicht te krijgen hé, ze valt als het ware vanzelf dicht. Wat een prestatie, ik ben er zelf enorm trots op (anders had ik er ook geen halve blog aan gewijd) en dat zou iedereen maar beter zijn. Ik verdien een prijs, of een oorkonde op zijn minst. Tot slot nog een ontdekking vandaag: Hoe lelijk mijn paarse nagellak ook mag zijn, als hij open en bloot gewoon wat staat te wezen en ik kom hem tegen heb ik gegarandeerd één of meer paarse nagels, wat vreselijk irritant is, want de dissolvant is bijna op en zo in het openbaar verschijnen is sociale zelfmoord. Dus als ik een van de dagen niet meer buiten wil/kan komen...Blame de nagellak.
Wat is dit? Waar ben ik? Wat doe ik hier? Oké, Lotte, dit is je blog, je bent op je 'schrijf-eens-een-blogje'-pagina, en wat je doet is een blogbericht schrijven. Ehm... Hoi. Hallo. Leest er nog iemand dit? Zo nee, wat een geluk dat ik er dan zelf plezier aan beleef, anders zou het zonde van de moeite zijn. Zo ja, jullie hebben nu de eer een stukje te lezen van een topjournaliste-in-spé (sommige mensen noemen het liever gewoon 'studente journalistiek', maar dat klinkt zo stom). Jawel, u leest het goed, ik heb een richting gekozen, ik ben ingeschreven geraakt, en wonder boven wonder, ik ben zelfs begonnen ! Journalistiek dus. Dat houdt in dat ik voor school ook al een blog heb moeten opstarten, maar no way dat ik daar mijn beklag ga doen over teveel werk en van die toestanden, wat tot nu toe toch het hoofddoel van mijn blog was. Dus heb ik nu twee blogs (hoera, hoera!). Op deze moment ben ik aan het babysitten, en slapen die kids, dus heb ik tijd zat. Als een voorbeeldig studente heb ik natuurlijk al een deel van die tijd gebruikt om voor school te werken, maar helaas heb ik maar één cursus bij en is recht echt niet boeiend genoeg om een hele avond mee te vullen (zeker niet als er al een halve ochtend mee ingenomen was), en daarbij, mijn fluostift is bijna leeg (mijn fluostift staat hier voor 'de fluostift die ik gisteren leende/stal van mijn zusje, sorry, Marijntje, ik koop er wel eens een nieuwe ;-)). Dus, breng ik jullie (of mezelf, als ik dit later per ongeluk alzheimer zou krijgen en dit allemaal vergeten zou zijn en deze blog zou tegen dan nog bestaan) even op de hoogte van hoe het zit met mijn leven ondertussen. Mijn leven bestaat sinds twee weken uit de volgende dingen: Opstaan, de trein nemen, op school zitten, de trein nemen, schoolwerk maken, zien hoe mijn vrienden het stellen op facebook, slapen, opstaan, de trein nemen, op school zitten, en ga zo maar door (dit is een vereenvoudigde weergave, mijn talrijke eetmomenten verspreid over de godganse dag zijn hier bijvoorbeeld niet in opgenomen), en dan het weekend volledig volplannen met allerlei leuke dingen zodat ik mijn schoolwerk tijdens de week kan doen op de daarop voorziene (haha, net of ik plan dat soort dingen) momenten. Klink ik niet ontzettend saai zo? Gefopt, ben ik namelijk niet. Ok, dat kan ik hier en nu niet bewijzen, maar neem het maar gewoon van mij aan, ok? Afgesproken ! (STEL dat niemand dit nu leest, ben ik met mezelf aan het afspreken dat ik mezelf niet saai vind..Zelfappreciatie (is dat echt een bestaand woord of denkt mijn brein dat gewoon?) ten top !). Voor de rest valt er toch nog even te vermelden dat ik een sublieme zomervakantie achter de rug heb, en dat ik er dus ook alles aan ga doen om mijn zomervakantie volgend jaar even vrij te houden (vandaar mijn ongelooflijke ijver !) En voila, met dit goede voornemen rond ik hier m'n eerste blogje van het nieuwe schooljaar af. Ik doe m'n best om jullie (of mezelf) op de hoogte te houden van mijn avonturen (ja, ik zie het als avonturen. Net als freddie fish zijn zoektocht naar paarse zee-egels ook een avontuur vindt, of Jommeke die met een vliegende bol naar een of ander paradijs vliegen ook een avontuur vindt, ieder zijn eigen visie daarop). GEGROET, MENSJES (of mezelf)
Miljaar het is warm. Zomer is leuk, meestal, denk ijsjes, zon, zwembaden, en van die toestanden. Maar de zon kan ook te warm worden (allee nee, de zon blijft altijd even warm enzo, maar de zon kan de aarde te erg opwarmen, bedoel ik dan), en als je dan geen zwembad ter beschikking hebt, is het je rampzalige lot langzaam te smelten. Smelten is een traag proces dat gemakkelijk versneld kan worden door verscheidene invloeden. Actief zijn is een van de belangrijkste versnellingsfactoren van het smeltproces (onder actief zijn verstaan we hier elke vorm van beweging), daarnaast kan er ook een smeltversnelling optreden door blootstelling aan zon of aan niet verluchte ruimtes. Het smeltproces vertragen is moeilijk, zo niet ondoenbaar, tenzij je beschikking hebt over een zwembad. Dus, mijn beste vrienden, aangezien onze tuin nog altijd niet groter is dan de gemiddelde zwembadmaat, en onze ouders ook niet openstaan voor zwembaden die er wel inpassen, smelt ik hier langzaam weg. Hierbij wil ik dan ook verzoeken om als jullie een plasje Lotte tegenkomen, dat even in de ijskast te plaatsen, dan bestaat de kans dat ik terug ontsmelt. Dus alsjeblieft, eens ik gesmolten ben, leg me in de ijskast, voor ik verdamp, want dan is het te laat.
Oh, help, ik heb er geen rekening mee gehouden dat ik wel eens niet de enige kon zijn die vond dat mijn kleedje de zomer zelve was. Ik oefen blijkbaar een enorme aantrekkingskracht uit op bijen, wespen, en zelfs spinnetjes, HELP !
Kan er stof op een internetpagina komen te liggen? Zo ja, dan is deze pagina zo bestoft als mijn slaapkamer na twee weken examens en werken in de straat. Maar een blog is een blog, bestoft of niet, en mijn blog zou mijn blog niet zijn als er niet een ietsiepietsie stof op lag. Dat noemen ze dan een persoonlijke 'touch'. To the point: De vakantie is begonnen (en ik verveel mij stiekem al een beetje, maar nog lang niet genoeg om al heimwee te hebben naar de schoolbanken), de zon is er weer, en als dat niet zo zou zijn heb ik mij gisteren toch een zomerkleedje aangeschaft waarin een mens zich de zomer zelve zou voelen, zelfs als het regende. Ik zit nog steeds met het probleem wat in september/oktober, maar daar trek ik mij deze week nog niets van aan, want deze week is het relax/uitrust/zonneklop/amusementsweek, vanavond mooi ingezet met het galabal waar iedereen al zes jaar van tevoren naar uitkijkt. Een avondje waarop we onszelf eens even volwassen mogen kleden, en ons toch onvolwassen gedragen, heerlijk (denk ik ;-)). Wat betreft dat volwassen kleden heb ik gisteren ook mijn schoenen gekocht. Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om die schoenen een hele avond aan te houden, maar het geeft toch even een volwassen indruk, en daar doen we het voor, toch? :) Voor de rest wacht er de komende week nog een proclamatie (als ik geen herexamens heb,thumbs up), een dagje zee (kleur pakken!), een familiereünie (al is het moeilijk voor mij om van een reunie te spreken, aangezien ik de helft nog nooit gezien heb, spannend!), een feestje in thema Amerika (iemand verkleedideetjes?), en nog en nog en nog, en zo is ongeveer al heel mijn vakantie volgepland, en dat terwijl ik ook nog ergens tijd zou moeten vinden om te gaan werken. Mensen die medelijden hebben mogen altijd om mijn rekeningnummer vragen. Hier rond ik af, ik ga mezelf in de zon leggen, mijn benen zijn nog net iets te wit voor mijn galakleedje ! Tot de volgende ! :)
Nog twee maanden en dan de langste zomervakantie van mijn leven (dat is toch wat ze zeggen) ! (oh, by the way, iemand een vakantiejob in de aanbieding die ik kan gebruiken om mijn langste vakantie te financieren?) Beste vrienden van het internet, ik heb goed nieuws ! Ik heb mezelf namelijk een 'netbook' aangeschaft (Da's een ander woord voor: supercute, muug handig minilaptopje), dus ik sta vaker tot de beschikking van deze blog (ha-ha, op deze moment geloof ik mezelf zelfs niet). Ik heb weer een aantal drukke weken voor de boeg (mei en juni mochten ze van mij overslaan), maar toch, misschien vind ik tussendoor wel de tijd om jullie (zijn er nog mensen die dit lezen eigenlijk?) op de hoogte te houden van mijn leventje. Wat ik hier nog niet vermeld had, en waar ik eigenlijk stiekem toch, hoewel het niet echt mijn verdienste is (deels natuurlijk wel :)), trots op ben: Romeo en Julia, de productie waar ik in meespeel tegenwoordig, is volledig uitverkocht ! 'uhu, jaja, ik bestel wel kaarten voor de volgende voorstelling dan' -NEE, volledig uitverkocht, alles, de volle acht voorstellingen die ons nog restten ! Ik maak een klein rekensommetje: Rond de 1000 stoelen dus in het totaal, iets minder misschien. 1000 mensen (ja, ok, het zijn er minder, er zijn mensen die verschillende keren komen kijken en zo, maar toch !), die het toch wel overbekende verhaal nog een keer willen zien, maar dan op onze manier, we zouden het bijna als compliment kunnen opvatten. Voor de rest, zelfde verhaal als vorig jaar: klasconcerten, lierische kunsten in aantocht, muziekschoolexamens in aantocht (alledrie openbaar dit jaar, halleluja), schoolexamens in aantocht, check de berichten van een jaar geleden voor de volledige lijst. Oh nee, ook nog: Studiekeuze in aantocht (en ik sta nog steeds geen stap verder dan 3 maanden geleden, goed bezig !), en hoera hoera, 3 maanden vakantie in aantocht (3 maanden, dat is dus langer dan de tijd die ik nu nog moet wachten voor het echt vakantie wordt, en aangezien die periode mij nog heel lang schijnt, is 3 maanden al zeker een eeuwigheid, en ja, het is eigenlijk maar 2 en een halve maand of zo, naargelang wat je gaat doen en waar en van die toestanden, maar ik ben een positivo en ik rond af naar boven, 3 maanden dus) 3 maanden kampen, reizen, vrienden, (werken?), noem maar op ! LAAT MAAR KOMEN DIE LAATSTE WEEK VAN JUNI !
Joepla, hier ben ik alweer ! Waarom? Omdat mijn papa naar Flandriens zit te kijken.
Ik dacht : 'Oh, gezellig, ik zet mezelf na een avondje schoolwerk gezellig met mijn mammie haar laptop (mama, mag ik alsjeblieft je laptop lenen vanavond?) voor de tv, chilliewillie.' Niet dus. Mijn papa kijkt liever naar wieleroverwinningen van jaren geleden (Eddy Planckaert, alsjeblieft, hoe lang is het geleden dat die nog eens op een fiets heeft gezeten?). En dan heb ik maar een koptelefoon opgezet en ben ik beginnen rondsurfen tot ik dacht: héééééé, een blog, jaaaaa ! Even ter info: Ik heb geen wolk opgemerkt op de SID-inbeurs, maar er zijn mij wel verschillende dingen duidelijk geworden (voornamelijk dan over wat ik vooral NIET wil doen...) Hola, ik zie hier net een jaartal op de tv verschijnen, dus even specifiëren, het gaat over 1994, zijnde zestien jaar geleden, ruim anderhalf decennium, kortom: verouderd, niet het kijken waard. Dat terzijde, heb ik nog boeiende schoolverhalen? Nee, niet bepaald, behalve dan de zoveelste waarschuwing dat ik er niet ga komen volgend jaar met dergelijke notities, die ik, net als altijd, rustig naast mij heb neergelegd, want dat zal ik volgend jaar dan wel zien. En ondertussen is er klassikaal overleg op facebook : 'Die taak van bio, maken we die?' -'Nee.' -'Check.', wat een gemotiveerde klas zijn we toch ! Nog andere ophefmakende dingen gebeurd in mijn leven? Oh ja, ik ben volwassen geworden, maar dat had iedereen vast al wel gemerkt aan mijn maturiteit (zie je wel, ik begin al volwassen woorden te gebruiken !). En, het allerspannendste: Ik vertrek over exact vier dagen naar Italië, op EINDEJAARSREIS (waw). Da's crazy, 15 dagen met klasgenoten, schoolgenoten, en leerkrachten op een hoopje, te beginnen met een hele nacht bus, dat kan nog spannend worden, ik hou jullie op de hoogte. Aha, Flandriens is afgelopen, dan kan ik tv beginnen kijken.
AJUU MET DE PARAPLU (& hou de paraplu, ik heb liever zon !)
Hier ben ik weer ! En wel met een heel belangrijke boodschap, want ik sta namelijk aan de vooravond van een zeer belangrijke dag in mijn leven: De dag voor Lotte de sid-inbeurs zal bezoeken. Daar op die sid-inbeurs zal voor mij mijn studiekeuze klaarstaan, in het midden van expo Antwerpen, op een witte wolk met een felgekleurd aura afgewerkt met een aureool. Daar zal mijn studiekeuze zweven, wachtend op mij, de ideale student, en dan zal deze studie me roepen, en zeggen: 'Lotte, studeer mij, je gaat me leuk vinden, voor alles meteen slagen, en een fijn beroep vinden als je afgestudeerd bent.' Dat is wat me morgen staat te wachten. Misschien moet ik een beetje zoeken eer ik de wolk vind, en moet ik de aureool en de stem erbij denken, maar vinden zal ik ze ! Morgen dus, uit honderden anderen zal het mij duidelijk worden welke studie voor mij de juiste is. Ik ben benieuwd.En als ik geen wolk vind, kan ik nog altijd een prins op een wit paard meepikken, ermee trouwen, en zo rijk worden en doen wat ik wil. Een mens mag dromen, nietwaar? Ik zal morgen wel weer met mijn pootjes op de grond terechtkomen als ik temidden van al die standjes sta en er nergens een wit licht en engelengezang te bemerken is.
