We willen jullie maar even laten weten dat we morgen (hier is´t nu maandagavond) voor 4 dagen, 3 nachten den jungle intrekken (Parque National de Manú. Vrijdagavond zijn we terug maar kunnen we waarschijnlijk geen pap meer zeggen.. ze hebben ons ochtend en nachtwandelingen beloofd, boottochten, birtwatching, kaaimannen, apen,... Weinig slaap dus! We hadden de keuze tussen overnachten in Lodges of tenten ... Charlotte heeft het eerste gekozen. Ge ziet ma´ke, ik ben hier in goede handen bij ons Lotje ... die zorgt er wel voor dat we steeds de veiligste keuze maken! Zaterdag laten we terug iets van ons horen (bij jullie zal het dan waarschijnlijk wel al nacht zijn)
Gisterenavond bij het diner, had Roline nog een onverwachte gast bij, Leonardo een Chileno uit Santiago! Super gezellig en lekker gegeten onder ons geviertjens. Nadien in de tuin vd jeugdherberg no een privéconcertje gehad van Roline op haar mini-harp, met zang en al derbij... echt zo mooi ! Dag 1 was echt zo ne super start van mijnen trip! Hep mij hier nog gene moment onveilig gevoeld en de mensen hier zijn echt super gastvrij en behulpzaam! Jullie hoeven je dus echt absoluut geen zorgen te maken!
Vandaag vlieger naar Cusco genomen, wij zitten hier op 3450 meter hoogte, dat is niet te onderschatten. In de jeugdherberg hebben ze ons meteen een tas COCA thee voorgeschoteld ... dat zou helpen! We werden aangeraden om enkel lichte maaltijden te nemen vandaag en ni te veel te doen! Da gaat ook gewoon ni! We hebben dus uitgebreid den tijd genomen om hier alle reisbureau uit te pluizen en onze verder reis te plannen! Ja Ja ik hoor het jullie al denken ... DE MIL PLANNEN??? Hier is gewoon echt zoveel te zien dat we nu al tot de vaststelling zij gekomem dat een maand maar echt veel te kort gaat zijn... we worden dus geforceerd om keuze te maken en aan planning te doen!
Nu super kapot, nog een halfuur naar boven wandelen voor 10 treden... onze jungle trip voorbereiden en vroeg in bed1 ( ik was van de morgen gewoon al een uur voor de wekker wakker d:w:z: 5u --> ge moet ni vragen oe da kik eruit zien om 10 u s'avonds en plus krijg kik ier met den dag 5 nieuwe puisten... komt dat ook door de hoogte????)
Kusjes Milenka en Charlotte ... tot zaterdag! Misschien wel met foto's
ni veel tijd, dus een kort berichtje ... Ja, ja ik ben er geraakt en mijn bagage ook!
Charlotte en kik dus herenigd! de vluchten zijn vlot verlopen! Ge hoort veel verhalen van stinkende en snurkende mensen naast u in de het vliegtuig maar ´¨diee vlieger ging voor mij niet op¨ . Op de vlucht naar NY zat ik naast Aurelie, een super lief eerstejaars studentje rechten uit Kortrijk. Wat getetterd, wa gelezen over alle stammen... ni veel geslapen dus en ongeloofelijke mr lekker vliegtuig'junkfood gegeten! Inge mij vetpercentage is op 24u tijd al naar de knoppen zene! Wij waren te vroeg in NY en kregen geen toestemmimg om te landen... uiteindelijk na 50 min circeltjes draaien boven NY zijn we met een halfuur vertraging geland! Heb vanuit de vlieger the skyline en het vrijheidsbeeld kunnen bewonderen alhoewel dat ik wel effe heb gedacht dat we daar bovenop gingen landen... grellig! Toegekomen aan de douane begon ik stillekes aan wat te zweten, al een halfuur vertraging en een massa volk dat daar nog door moest! Eens door de douane ging het echt wel vlotjes en toegekomen aan de volgende gate, kon ik meteen de vlieger op.. gene tijd voor te stretchen! 2de vliegerKE net iets minder... nog nooit zoveel gepensioneerde bijeen gezien op de vlieger, de gemiddelde leeftijd werd naar beneden getrokken door enkel blijtende baby´s! Anders heel schattig hoor mr op nen vlieger geen baby´s voor mij! Dat gaf wel dat extra stootje om uit te zoeken hoe dat den technology van het beeldscherm en de muziek macheerde zodat ik die oorkes kon in doen en de baby´s kon elimineren.. en dan zalige muziek - Al Green, Norah Jones, Anita Baker, Aretha Franklin... na heel wat zoeken toch in t slaap gevallen op de kleine vlieger... Mijne kop heeft wel een paar keer ne rare duik genomen van vermoeidheid mr t is uiteindelijk toch gelukt! Vandaag zondag... Laisy sunday... Ons lotje tegen mij maar zeggen dat het ier koud is... het was dus stralend weer he... een heerlijk ontbijt in den tuin van de jeugdherberg en dan met onze kamergenoot Roline naar het nationaal symphonisch orkest van PERU .. niet meteen wat ge verwacht had he! Daar goed ontvangen door Hugo en Lucia! Zij hebben ons dan ook meteen getrakteerd op almuerzo )lunch) Ni te doen he, wij mochten gewoon ni betalen! Nadien het strand in Lima gaan verkennen en het Parque del Amor... een aperitiefke bij zonsondergang in het shoppingcenter, nu zondagavond ... sebiet gaan dineren met Roline en morgen zeer vroeg de vlieger op naar CUSCO - in het Quechua - nu weet ik waar de kledinglijn vd decathlon vandaan komt - ´¨de Navel van de Wereld¨´ - schoon he . Alleszins het voelt weeral super goed, voet te zetten op dit werelddeel en met ons Lotje - TO BE Continued - groetjes Milenka en Lotje
Zondag van het noorden van Quito gebusd naar het zuiden van Quito om dan door te rijden naar Cotopaxi. Ik diende de bus te nemen richting Latacunga en onderweg in Machachi afstappen. Echt onderweg uitstappen, langs de kant van de weg !! Ja, zo gaat dat hier in Ecuador: mensen wachten langs de kant van de weg op een bus die richting hun bestemming gaat en stappen eender waar af, ookal is dat 500 meter van de eigenlijke bushalte vandaan. Ik stapte dus ook langs de kant van de weg af - ik ben op weg een echte Ecuadoriaanse te worden - aan de ingang van het dorp Machachi en wandelde richting het centrum om daar een taxi te nemen. Na 1 uur over een zeer hobbelige weg te hebben gereden - wat VERSCHRIKKELIJK is !! Maar het was de moeite want ik kwam in een heel mooie hostal aan. Prachtige omgeving, op een hoogte van 3.500 meter, zicht op de vulkaan Cotopaxi (5.897 meter hoog), hangmatten op het terras, totale rust in een prachtige omgeving. Het hostal bestaat nog maar 2 jaar en heeft geen electricteit, dus ´s avonds werden kaarsen en het haardvuur aangestoken. Super gezellig !! Maandag hebben we een flinke wandeling gedaan op de berg Rumiñahui. We werden op een hoogte van +/- 3.500 m afgezet en dan hebben we gewandeld tot 1.000 meter hoger. Daarboven was het koud en veel wind, je hoorde de wind gieren tussen de bergen. Tegen half 1 waren we aan de school van de kinderen van de eigenaars en kwamen de auto´s met gasten ook voorbij. Er was geen plaat meer in de wagen, maar op het dak wel. Dus ik en Becky op het dak samen met de 2 kindjes - 3 en 6 jaar. En dan weer over die verschrikkelijk hobbelige weg. Ik heb ´s namiddags niets meer gedaan dan douchke genomen en siestake gehouden. De volgende dag gingen we met zijn vijven een wandeling maken op de Cotopaxi. Dit is een actieve vulkaan met eeuwige sneeuw. Om tot een hoogte van ongeveer 4.500 meter te gaan, moesten we het nationale park doorrijden en raad eens hoe de weg er bij lag...ja, hobbelig. Maar twas de moeite. Dan wandelen tot het basiskamp op een 4.800 meter...je mag eens raden hoe lang we over 300 meter hebben gedaan...euh een 45 minuten!! Later die middag was ik weer in Quito en heb ik geskypet met het thuisfront
foto1 overzicht van de bergen en vulkanen foto2 uitzicht foto3 de hostal foto4 zicht vanuit de hangmat foto5 wandeling 1 foto6 op het hoogste punt van wandeling 1 foto7 aan tafel foto8 aan het basiskamp op cotopaxi 4800 meter foto9 en nu terug naar beneden foto10 skypen
Vrijdag heel de dag door het Andesgebergte gereden, geprobeerd de trolleybus te nemen van het zuidbusstation naar het noordbusstation, maar mislukt en dan toch maar taxi genomen, in de Quito - iaanse file gestaan onder een hete middagzon. De weg naar Otovalo in het Noorden van Quito was eveneens door het Andesgebergte, alleen was het landschap niet meer zo groen, maar bruiniger en gaf een dorre indruk. Aangekomen in Otovalo heb ik een taxi genomen naar mijn hostelleke en die wisten nog ineens niet waar dat was ! Ik dacht "oh, boy, wat heb ik nu gereserveerd". Het hostelleke ligt wel een aantal kilometer uit Otovalo, maar wel met een SUPER uitzicht over de vallei en de vulkanen in de buurt, zeer rustig !! De hosteria is nog maar 1 jaar bezig en is nog niet echt bekend. Momenteel ben ik de enige gaste...dus ik wordt verwend. Ik slaap in huisje Imbabora en daar kunnen 8 mensen slapen. Er is een tv en gisteren, na boekje te hebben gelezen in de hangmat onder de avondzon met zicht over de vallei, een filmke gezien (Charlie Wilson`s War). De gastvrouwe bracht me zaterdagmorgen naar de "beroemde" Animalmarket hier in Otovalo. Niet voor gevoelige dierenliefhebbers...Cavia`s piepten in het rond, hanen kraaiden luidop, halfgepluimde, levende kippen aan hun poten vastgenomen en werden verkocht, grote varkens en biggen met koorden rond hun nek en als laatste was er een heel deel ingenomen door koeien en schapen. Toen ik terugliep zag ik nog kalkoenen, kuikentjes, kleine hondjes en een rondlopende jutten zak...daar zaten een hoop cavia`s in. Cavia wordt hier wel degelijk gegeten. Daarna heb ik over de gewone, zeer kleurrijke markt gelopen...ik kon moeilijk een biggetje nog 1 maand meenemen
... een dorpje van tegengestelden: woensdag ben ik gaan raften met een groep studenten, donderdag, ben ik op stap geweest een groep gepensioneerde leraars.
Dinsdagavond ben ik op zoek geweest naar het makkelijkste niveau om te gaan raften. Ik had dat nog nooit gedaan. Ik wilde geen te grote golven of te sterke stromingen. De reisbureau´s die ik bezocht, zeiden dat je voor niveau 4+ ervaring moest hebben, maar tegelijkertijd toch zeiden "maar als het de eerste keer is, dan is het geen probleem om mee te gaan" ... begrijpe wie begrijpe kan ???¿¿¿ Uiteindelijk een reisbureau gevonden die niveau 3 verkocht. De volgende dag (woensdag) ging ik naar de reisbureau terug om 9h, bleek dat de rest van de groep er om 10h pas moest zijn. Ik heb dan maar mijn Spaans geoefend met 1 van de gidsen. Om 10.30h waren we eindelijk op weg ! Langs het mooie Andeslandschap reden we 45 minuten tot we plots de weg afgingen richting de rivier "el Pastaza". Die buskes gingen eigenlijk nogal met een vaart naar beneden! Aangekomen deden we ons raftinguniform aan en kregen we veiligheidsinitiatie. Vervolgens gingen we op het water. We waren een groep van 3 boten en 1 kajak voor de veiligheid (vooral om de peddel twv 40 USD te recuperen, moest je uit de boot vallen). Onze boot voer als eerste. De eerste golven en stomingen gepasseerd, onder een waterval gevaren, moesten we plots uit die boot springen !! En dan aan die boot hangen en meegaan met de stroming. De gids besloot uiteindelijk ons toch terug in den boot te trekken en dan moest het allemaal "rapido, rapido" want de volgende stromingen kwamen er aan. Later bedacht de gids dat het plezant zou zijn om die boot express om te kieperen ! Dus iedereen achterin de boot, naar voor en naar achter bewegen, maar onze boot is niet omgevallen...gelukkig !! Na een twee uurtjes over golven te hebben gevaren en gepeddeld, kwamen we aan het eindpunt. Tijdens de tocht mocht ik ook een tijdje vooraan op de punt zitten, genieten van het mooie uitzicht !!
Woensdagavond had ik me ingeschreven om de watervallen te bezoeken per chiva. Een soort omgebouwde camion waar toeristen in kunnen. Vandaag was het met de gespensioneerden bond. Ik wachtte met 3 andere toersisten (Polen) op de chiva en wanneer die aankwam, zat die vol oudere Ecuadorianen. We kregen direct een aperitiefke aangeboden: een straf alcoholisch drankje op basis van appel. Een van de dames zei: bebir of OUT (drinken of eruit). En gehoorzaam als ik was Twas lekker zoet. Die oudjes waren wel in hun sas !! En ze namen me mee op sleeptouw en zorgden dat ik genoeg uitleg kreeg over de watervallen. De eerste waterval kon je van dichterbij bekijken met een zelfgemaakte kabelbaan. Ik had er echt mijn twijfels over of dat wel ging houden, maar ik ben veilig terug aan de kant gekomen !! De laatste waterval zijn we met zijn allen helemaal naar beneden gewandeld om het 40 meter naar beneden kletterende water te aanschouwen. Een hele trip naar beneden en dan terug naar boven. We zijn nog langs een zeer idyllisch hotelleke gereden en de oudjes zeiden dat ik hier maar mijn huwelijksreis moest doorbrengen
Baños staat ook gekend om zijn thermenbaden met water dat heel veel mineralen bevat en dus alleen maar goed is voor je gezondheid. Ik heb er ook 1 geprobeerd en het laatste bad was echt wel snikheet zo`n 40 graden !! Daarna moest je dan gaan afkoelen in koud water. Goed voor de bloeddoorstroming. Ik heb me dan ook even helemaal laten verwennen en er nog een massage bijgenomen.
foto1 na het raften foto2 langs de kant van de rivier na het raften foto3 de baden ´s avonds foto4 met de chiva naar de watervallen foto5 1 van mijn gepensioneerde vrienden hihihi foto6 voor de grote waterval met gepensioneerde vrienden foto7 waterval naast de baden foto8 Andesgebergte
Zaterdag 10 oktober is Johan vroeg opgestaan want om 6 uur kwam taxi mama hem halen om hem naar Zaventem te brengen voor een weekje vakantie tijdens mijn vakantie J. Ruim op tijd was hij ter plaatse zoals hij zelf vertelde zat hij op hete kolen om naar de New York te vertrekken. Johan onderging hetzelfde proces als ik: langs de douane passeren om vingerafdrukken te laten nemen en een fotoke van de ogen. Hij had zich op het ergste voorbereid want meer ervaren reizigers hadden hem verteld dat dat wel eens lang kon duren en hij had een beetje smokkelwaar van in België meegebracht J. Het waren dan wel geen levensbedreigende middelen integendeel het waren twee appeltjes uit de eigen tuin zodat ik de appeloogst zou kunnen proeven. We hadden een appartement gehuurd en hij vertelde me later dat een Belgische trein, tis te zeggen ene van Belgische makelij want het was een Bombardier, je ziet dat ons kleine landje nooit veraf is bracht hem op zijn bestemming.
Ik landde later die avond op JFK en Johan had zich goed voorbereid dus met de wegbeschrijving in zijn hand, kwam hij ruim op tijd aan. Ware het niet dat hij nog 2 uur op mij moest wachten !!! JFK is de drukste luchthaven en ook hier moest ik weer vingerafdrukken laten nemen. Dat duurde gewoon 2 uur ik werd er enorm kriekel van stomme Amerikanen !! Maar soit, wachten wordt beloond en tegen middernacht kwam ook ik aan op het appartement.
Zondag werden we wakker met de zon op ons gezicht, het beloofde duidelijk een héérlijke lentedag te worden in New York. We vertrokken met de metro richting Manhattan om door de stad te wandelen. We wilden eigenlijk de boot nemen naar Liberty Island maar zondag is blijkbaar een drukke dag, het was daar te lang aanschuiven naar ons goesting en besloten dan maar om later deze week terug te komen en nu gewoon verder op verkenning te gaan. We wandelden door het Financial district waar we de beurs bezochten, we zijn gaan kijken naar ground zero en dan zijn we aan de jachthaven iets gaan drinken op een gezellig terras in de zon. Een sangria voor mevrouw en een stella voor meneer. Ja, we rijden hier in Belgische treinen en drinken Belgisch bier . We hebben iets gegeten op South Seaport/Pier 17 en vervolgens nog genoten van een stralende zon.
Maandag begon met de stralende zon maar al snel bleek dat ze niet altijd aanwezig zou zijn de wolken lagen op de loer. Van de vorige keer in NYC wist ik dat je schitterende begeleide toeren kon doen via de jeugdherberg. We hadden ons ingeschreven voor de tocht door Central Park. De gids bracht ons door héél Central Park en het is echt meer dan de moeite waard. Heel dat park is met de hand aangelegd en bestaat uit verschillende delen. Johan voelde zich terug een beetje thuis in zijne hof en ik heb nog stukken van Central Park gezien die ik daarvoor nog niet gezien had. De ontwerpers hebben een bergriviertje nagebootst, je waant je midden in een groot bos om vervolgens langs een zwembad (in de zomer) en ijspiste (in de winter) voorbij een grote vijver (Harlemmeer) naar drie prachtig aangelegde tuinen te gaan: een Franse, Italiaanse en Engelse tuin. Lunch hebben we genomen in het beroemde boathouse (cfr Sex and the City). Fast food uiteraard, we zitten immers in Amerika J. Daarna gingen we nog even kijken naar een Colombus Day Parade op Fifth Avenue maar eigenlijk was die maar saai, in Wommelgem bestaan er beter folklore stoeten (dixit Johan). Verder wandelden we langs een mooi pleintje met een fontein en het bronzen beeld van Alice in Wonderland om dan te eindigen langs strawberry field. Onze tocht eindigde vlak voor het appartement waar John Lennon doodgeschoten is en waar Yoko Ono nog steeds woont. Het was een mooie verkenning door CP onder begeleiding van een schitterende gids.
Dinsdag verkenden we Greenwich Village, eveneens onder begeleiding van een toffe gids. Dit was een leuke toer voor Johan, want de wandeling door deze wijk bracht ons langs favoriete clubs en cafés brengen van enkele legendarische artiesten en andere celebs. Greenwich Village is een zeer oud en mooi stukje New York vol geklasseerde gebouwen, straatjes en steegjes met bochten. We waanden ons soms in een andere stad dan deze met haar rechte straten en torenhoge gebouwen. We wandelden langs het huis waar Friends werd opgenomen, langs het hotel waar de mammas en the pappas hun grootste hit schreven, langs the electric lady studio waar Jimi Hendrickx zijn meesterwerk opnam en voorbij de club waar Bob Dylan zijn eerste optreden gaf. We bezochten ook een jeanswinkel die tot over enkele jaren een club was waar alle grote der aarde opgetreden hebben: The Ramones, The Clash, David Bowie, Queen, Nirvana, The White Stripes, Kiss, Black Sabath, The velvet underground, .. De Johan was in zijn sas !! In die winkel bleek een collectors item van David Bowie ietsje te duur te zijn 600 dollars Ik heb veel fotos genomen van die winkel. De Johan kan nog wel eens wegdromen dat hij daar een optreden van zie hierboven bijwoont . We beëindigden de dag met een beklimming (ja, we hebben zes verdiepingen met de trap gedaan) van de Empire State Building.
Woensdag hebben we Liberty Island en Ellis Island bezocht. Dixit Johan: Charlotte gidste mij hier voortreffelijk rond want dit stukje New York had zij al eerder gedaan. Donderdag regende het pijpestelen heel de dag door en hebben we eigenlijk niet veel gedaan. sAvonds hebben we een optreden van STOMP gezien in een klein, gezellig zaaltje van 350 personen. Het was ronduit fantastisch, grappig en ongelofelijk knap wat de performers kunnen doen met borstels, luciferdoosjes, tonnen, deksels, papier, WC-ontstoppers en andere voorwerpen. Een perfect samenspel van geluid en dans. Enig storend element was een domme Duitser achter ons die veel te hard babbelde, gelukkig zweeg hij na een poosje toch.
Vrijdag hebben we de metro genomen naar Prospect Park (Brooklyn), ontworpen door dezelfde mensen als Central Park en zijn we terug naar Manhattan gewandeld via de Brooklyn Bridge. Knappe brug, maar ik wil zo geen brug in Antwerpen over de Schelde. Terug naar South Seaport gewandeld want ik had er de vorige keer een shopping centre gezien !!!!! De Johan heeft in Gap geshopt en ik heb me volledig laten gaan in een andere winkel ! s Avonds hebben we een Belgisch biertje gedronken in één van de Belgische cafés in NYC. Op Times Square konden we over de koppen lopen van het volk en dat nog rond een uur of 11 !! Last minutes comedy shows, mensen die van Broadway musicals kwamen, overdonderend ! Na een kwartiertje zoeken, vonden we het BXL-café met Duveluithangbord. Een aantal Lachouffes en Duvels later waren we in the mood om het echte nachtleven te verkennen, maar we hebben het maar bij een McDoke gehouden, die 24 uur open is. De terugweg verliep niet al te vlot we hebben een aantal keer moeten overstappen, langer moeten wachten dan tijdens de dag, maar we staan wel op de facebook van een puberende, kortgerokte (dit werd toegevoegd door Johan ) Amerikaanse, because we are soooo cute !!!!
Als gevolg van onze nachtelijke uitspatting (dat ik absoluut niet meer gewoon ben! ja, ja, ik ben steeds op tijd gaan slapen) hebben we vandaag ook niet veel uitgestoken, maar wel goed getafeld in het steakhouse naast onze deur.
Mijn laatste dagen in Ecuador heb ik doorgebracht in Cuenca. Eigenlijk ben ik er te lang gebleven, want ik heb hopen souvenirs gekocht, maar die kan ik aan Johan meegeven wanneer we elkaar zien in NYC De vrijdag voor mijn vertrek naar NYC ben ik naar het middelpunt van de aarde gegaan. Vele reizigers hadden mij hiervoor gewaarschuwd dat het niets voorstelt, maar ik kon dat toch niet overslaan ? Dus ik heb de bus genomen naar het middelpunt en inderdaad ... het stelt niet veel voor ... een reusachtig standbeeld en daarrond vele restaurantjes en souvenirshops (hier heb ik geen souvenir gekocht ). De GPS heeft het échte middelpunt een 200 meter verder bepaald. Daarrond werd dan een museum gebouwd waar aan de hand van allerlei proeven het verschil in kracht wordt aangetoond op het zuidelijk en noordelijk halfrond en het middelpunt. Water draait in het noordelijk halfrond klokwijs en in het zuidelijk halfrond anti-klokwijs (of was het nu juist omgekeerd ? ) en in het middelpunt valt het water loodrecht naar beneden.
Door een technisch foutje op mijne camera (ik heb een ander, groter, formaat van foto's aangeduid) kan ik geen foto's downloaden op den blog.
18-10-2009, 04:36 geschreven door charlotte
05-10-2009
El parque nacional Cajas
Vandaag (zondag 4/10/2009) ben ik met een Nederlands koppel (leren kennen in Quito - Stefan en Laura) een wandeling gaan maken in het Nationaal Park Cajas. Ik had nog niet van dit park gehoord of gelezen, maar ik had wel via een collega te horen gekregen dat dit zeer de moeite was. Ronald (andere Nederlander die ik in Quito had leren kennen) was er al gaan wandelen en zei ook dat het heel erg de moeite was. En dat was het ook !!! Het heeft ons wel wat moeite gekost om er heen te gaan en vooral om terug te keren!! We werden aan de hoofdingang gedropt, na een uurtje bussen in een volle bus, maar we mochten er nog bij als we wilden rechtstaan. Mij hadden ze gezegd dat je best vroeg naar het park gaat, want vanaf 3 a 4 uur in de namiddag kon er mist opzetten en dan kon je makkelijk verloren lopen en dat je eigenlijk best een gids kon nemen. Ronald zei dat alles wel goed aangegeven was en dat het best te doen was in je 1-ntje. Na een inkom te hebben betaald, een kaart en een vogelgids te hebben gekregen, gingen we op pad. Ik was er in het begin niet gerust in en was al doemsenario's aant bedenken :-s ... maar het was allemaal goed aangegeven. We liepen door een prachtig landschap in het Andesgebergte, kwamen een sprookjesbos tegen, allerlei meertjes en lama's. De weg terug was een ander paar mouwen. Eenmaal uit het park stonden we midden op de weg. Gewoon langs de kant blijven staan en wachten op een bus van Guayaquil tot Cuenca. Er passeren er genoeg...Alleen vandaag niet!! We hebben een uur gewandeld richting Cuenca langs de weg vooraleer er een bus ons oppiktte. Maar eind goed al goed. We zijn moe in Cuenca aangekomen.
Maandagavond dus goed aangekomen in Puerto Lopez en meteen boottochtje naar de walvissen vastgelegd. De volgende morgen met twee Duitse meisjes (Steffi en Freddie) lange tijd gewacht op onze gids. Onze hostalmanager zei dat we rond 9.30h zouden worden opgepikt, maar half tien, werd kwart voor tien, werd tien uur en uiteindelijk was onze gids er om 10.10h...ecuadoriaanse 9.30h dus We zijn over het strand naar de boot gelopen (niet zo'n mooi strand) en het strand was eigenlijk de plaatselijke vissersmarkt (foto 1). Na nog eens wachten op 2 Argentijnen zijn we op onze boot gestapt en na zo'n 3 kwartier hebben we de eerste walvissen gezien (overige foto's). Het was echt spectaculair !! De walvissen waren ongeveer een 15 meter van onze boot. Ze spoten hoog en krachtig water naar boven. De walvissen waren weer ondergegaan aan de linkerkant van onze boot en dus keken we heel de tijd naar links en plots na 5 minuten hoorden we weer een uitspuiten van water langs de rechterkant van de boot. Ik verschoot mij een ongeluk Een aantal boten gingen verder naar Isla de la Plata, maar we zagen in de verte nog een walvis en wij er naartoe. Dit was een mannetje dat de aandacht van vrouwkes wilde trekken en zich met zijn hele walvissenlichaam uit het water hief en neerplofte...ook op zo'n 15 meter van onze boot! Tenemos mucha suerte, volgens onze gids (we hadden veel geluk dit te mogen zien). Zo'n 5 tot 7 keer sprong hij uit het water en daarna nog met zijn vin op het water slaan. En missie geslaagd want er was een vrouwtje hem komen vervoegen
Aangezien ik in Puerto Lopez enkel was om de walvissen te zien, ben ik de volgende dag met Freddie naar Montanita geweest en wat te op het strand in het zonneke te liggen en te surfen. Geen van beide is gelukt Het was er heel de tijd bewolkt, veel wind en redelijk koud als je zo in bikini op het strand wilde blijven liggen. We lagen er dan ook met al onze kleren aan en handdoeken rond ons, maar op het strand zitten zouden we hebben gedaan !! De volgende dag nog een uurtje gesurft, enkel voor de foto's.
Vrijdag ben ik met de bus naar Cuenca gereden (beetje minder hectisch dan die richting puerto lopez). Daar aangekomen heb ik mensen teruggezien die ik in Quito was tegengekomen. Daar ben ik dan 's avonds mee gaan eten, samen met mijn kamergenoten van mijn hostal. En het lekkerste vlees tot hiertoe gegeten en het lekkerste dessert gegeten en dit voor maar 12 dollar (+/- 8 eurokes).
Deze morgen vertrokken uit het natuurparadijs op aarde. Geland en aangekomen in Guayaquil, ging ik naar de busterminal. Daar werd ik meteen geholpen door een vriendelijke man (die mij natuurlijk een tip heeft gekost!). Hij bracht mij in een sneltempo naar de busticketten verkoop richting Puerto Lopez. Aangezien ik mijn hotel had geboekt per telefoon en had gezegd dat ik rond 18h zou aankomen, wilde ik die belofte ook nakomen (in het vorige hotel had ik ook gezegd dat ik rond 18h ging inchecken, maar door het duiken was da 19h geworden en zer hadden mijn kamer al weggegeven !!!, ik wilde dat niet meer laten gebeuren). De volgende bus die rechtstreeks naar Puerto Lopez reed, vertrok pas om 15.45h + 4h, dan kwam ik te laat aan...dus heb ik gekozen voor een alternatief: busrit tot Jipijapa (echt waar zo heet da dorpke) en daar overstappen naar Puerto Lopez. Mijn vriendelijke meneer van 1 dollar tip zei mij: 2 uur tot Jipijapa en dan 2 uur tot Puerto Lopez. Het was om te beginnen een lokale bus met mij erin als enigste blanke. Die bus rammelde langs alle kanten, stopte overal, nam mensen mee, er stapten verkopers van water, ijsjes, appelen, etc op en af. De muziek stond loeihard en DJ - weet ik veel wie - mixtte de nummers aan elkaar. Ik dacht, die bus gaat nooit binnen 2 uur in Jipijapa staan (da dorpke stond allenchance op mijn landkaart in mijne boek), als ze half 5 er is, is t goed...twerd 16h...ondertussen begint daar een oudere, halfblinde man nog wa gitaar te spelen. Gelukkig zette de chauffeur de muziek af, anders was het een kakafonie van jewelste ! 16.30h nog geen busterminal in zicht...16.45h...nog steeds niet en dan plots was daar de busterminal. De chauffeur en helpers of iets dergelijks hadden al geseind dat ik nog op de bus naar Puerto Lopez moest. Die bus was al aant doorrijden, ik moest achter die groene lopen met al mijn pakken en zakken...En die kerel maar "fuera, fuera" roepen. Enfin, alvorens de bus de terminal uitreed ben ik er dus nog opgesprongen. Weer zo´n rammelbus, heb me naast ne meneer moeten zetten, voor de zekerheid maar gevraagd of deze bus wel zeker naar Puerto Lopez gaat en hoe lang de rit duurt. Si, si, una hora!! Oef !, Ik zou toch nog op tijd in mijn hotel geraken...Aangekomen in Puerto Lopez, een dorpje langs de kust met zandwegen, werd ik met ne motorfiets naar mijn hotel gebracht. Daar slaap ik ergens achteraan, naast het terras met zicht op zee. Morgen neem ik daar mijn ontbijt en laat het morgen zon wezen aub !!! Ik ga morgen whalewatching doen ... hopelijk zijn er nog een paar, want het is het einde van het seizoen ... fingers crossed.
29-09-2009, 02:40 geschreven door charlotte
28-09-2009
duiken
Donderdag was mijn eerste duik hier in de Galapagos ! Om 7.20h moest ik paraat staan in het duikcentrum. We reden naar het Noorden van het eiland om daar de boot te nemen naar de duikplaats, zo n 1.45h varen. Onze eerste duikstek was Cousins. Eens in het water kwam een zeeleeuw met ons spelen en zichzelf wa showen Verder op de duikplaats hebben we 2 zeepaardjes gevonden. Het onderwaterlandschap is heel apart. Vooral stenen, weinig of zelfs geen koraal (die is verwoest door El Niño van een aantal jaar geleden), maar geen puntige stenen eigenlijk eerder gladde, precies of die uitgesplepen waren. We hebben ook nog een manta, golden rays en gespikkelde rog gezien. Het eerste uur vloog zo voorbij. De tweede duik was op dezelfde plaats, dus eigenlijk zowat het zelfde gezien. Vrijdag hebben we op North Seymour gedoken. Hangend boven het zand met galapagosalen zwom er een school van zo n 40 hamerhaaien voorbij !!! Indrukwekkend !! Maar toch ook goed dat ze op afstand bleven. We hebben zo een half uur boven het zand gehangen en de hamerhaaien kwamen nog een paar keer langs, maar verder is zo een duikje toch saai, wachten tot die beesten langskomen...Het einde van de duik was wel heel leuk. Door de stroming meegevoerd worden over de rotsen zodat je niet moest palmen De tweede duik was ook op North Seymour, maar aan de andere kant van de rots. Daar zat het vol witpunthaaien. Zaterdag (gisteren) hebben we op de rots Beagle gedoken. Deze duik was niet zo indrukwekkend, alleen in het begin zagen we een hele school vissen op elkaar gepakt en een aantal die zich over stenen wreven om zo hun parasieten kwijt te geraken. De tweede duik hebben we terug op North Seymour gedaan, maar helaas geen hamerhaaien meer tegen gekomen, dat vliegen over de rotsen was wel terug plezant. Tijdens deze duikdagen heb ik een leuk Nederlands koppel leren kennen en zij zouden mij foto s van de onderwaterwereld doorsturen. Afwachten dus om een verslagje in het clubblad te zetten
Vandaag zondag was het een rustige dag. Ik had gehoopt wat op het strand te kunnen gaan liggen, maar de weergoden waren met niet gunstig gezind, het is hier wel warm maar zeer bewolkt. Het is hier ook heel rustig in het dorp, souvenirwinkeltjes zijn gesloten, weinig toeristen, misschien is het zo een "wissel".
Morgen neem ik het vliegtuig naar Guayaquil, daar neem ik de bus naar Puerto Lopez en hoop ik walvissen te kunnen spotten. Het is zo het einde van het seizoen.
28-09-2009, 01:03 geschreven door charlotte
Isabela island
Toen we van de cruise gingen, bleven Ben en ik op het eiland. Wij zouden donderdag pas vertrekken. Ik wilde hier nog gaan duiken. Zondag hebben we hier wat geinformeerd naar duiken en dagtrips naar de eilanden. Ik had toen besloten om langer te blijven en mijn vlucht te verlaten naar maandag 28/9/2009. Die middag hebben we de boot naar Isabella genomen, samen met Keen, Kelly en Paul (Ben en ik hadden met Keen in de hostal in Quito gesproken, Kelly en Paul zaten op de cruise met Keen). Die boot kon volgens mij elk moment breken, zo hard dat die op de golven botste. Ik werd toen op de koop toe ook nog eens een beetje zeeziek maar niet zo erg als een meisje ook op die boot, heel de weg door moest ze overgeven, 2,5 uur aan een stuk. Op Isabella gingen we de vulkaan Sierra Negra beklimmen. Een flinke klim naa boven, eerst door de mist en regen, daarna door de brandende zon. Later die dag gingen de anderen snorkelen, maar omdat ik die nacht ziek was geworden, heb ik dat maar overgeslagen. Het viertal ging door een heel nauwe tunnel en op de bodem van die tunnel lagen een stuk of 50 witpunthaaien. Dit was too scary for me aswell!! Ik praat hier ook eigenlijk niets anders dan Engels, daarstraks wel mijn hostal in Puerto Lopez vastgelegd in het Spaans, maar verder heb ik het nog niet veel geoefend
Dinsdagnacht amper een oog dicht gedaan omdat ik zo bang was niet op tijd wakker te worden en mijn vlucht te missen. Dus ik was om 4 uur ´s nachts wakker en ik moest om 5h beneden staan. Gepakt en gezakt stond ik paraat om 4.45h. Paul en Siobhan, een Iers koppel uit de hostal, ging op dezelfde cruise mee. Ons vliegtuig zat helemaal niet vol, zelfs na de tussenvlucht in Guayaquil. Tegen een uur of 9 zat ik ongeduldig uit het raam te turen naar een eiland in de vorm van een zeepaard of enig ander lava, rotseiland van de Galapagos. We moesten over een met ontsmettingsalcohol (of zo iets) mat lopen, handbagage nog eens checken en dan wachtte een gids ons op. We zijn geland op Baltra en namen de overzetboot naar Santa Cruz. De Galapagoseilanden zijn ontstaan uit een hotspot: een vulkanische activiteit onder de zeebodem en wanneer die in werking treedt ontstaan er eilanden. Het jongste eiland (met actieve vulkanen nog) is Fernandina (enkele maanden geleden was de vulkaan daar nog uitgebarsten), dan volgt Isabella (dit eiland heeft de vorm van een zeepaard). Santiago, Santa Cruz, Floreana, Santa Fe, Española en San Cristobal zijn de oudere eilanden waarbij de vulkanische activiteit is uitgestorven. De eilanden ontstaan op de hotspot en elk jaar schuiven de eilanden 8 cm op richting Ecuador. Onderweg naar Puerto Ayora (het dichtbevolkste dorp van de eilanden) stopten we om de twee begroeide vulkaankuilen te zien. Niet veel aan te zien, ze hingen in de mist en waren eigenlijk grote kuilen begroeid met bomen. Dan hebben we het Darwin Centre bezocht en uitleg gekregen over de kweekprogramma's, het ontstaan van de eilanden, etc. Om 18h gingen we de boot op. We zaten op Encantada, een zeilboot waar we met z'n 16-en op konden. Op onze boot zaten eigenlijk alleen maar jongeren. De eerste nacht hebben we een 7 uur gevaren maw ook weinig geslapen :-s Het eerste eiland dat we bezochten is Floreana. Dit is het eerste bezochte eiland door de Englsen. Ze hebben hier dan een post office box op neergezet en nu is de bedoeling om de postkaarten van mensen uit je buurt er uit te halen en die dan persoonlijk af te geven. Beetje verderop is een vulkaangrot, maar daar ben ik niet ingegaan, te claustrofobisch en te donker. Daarna hebben we gesnorkeld in het toch wel redelijk koude water. Eigenlijk was het over het algemeen geen goed weer, veel bewolking ! Op het eiland Española hebben we een wandeling gedaan van 3 uur. Dat was eigenlijk het mooiste van heel de cruise. Op dit eiland hebben we alles zowat gezien: zeeleeuwen, zeeleguanen, jan van genten (1 van mijn lievelingsvogels), pelikanen, galapagos hawk (geen idee wat het in het Nederlands is - tis ne roofvogel), allerlei soorten vinken, albatrossen (daarvan zijn de jongen heel erg leuk om te zien - zie foto 3), allerlei soorten meeuwen. We hebben voet gezet op een cactuseiland, maar toen had ik mijn fototoestel niet bij en heb ik geen landleguanen in het wild kunnen trekken. We hebben ook zeeleuweneiland bezocht: al die dieren lagen daar te liggen en te hoesten en de jongen jankten, soms kwam er een manneke zeeleeuw van zijn oren maken omdat een ander manneke op "zijn" vrouwke(s) wilde "zitten" Als laatste hebben we North Seymour bezocht, dit eiland staat bekend om zijn fregatvogels: zie andere mail die zwarte vogels met hun rode "ballon" onder hun bek. Dat wil zeggen dat de mannekes hun mooiste kant laten zien om babyfregatjes te maken. Knap om te zien!
foto1: de onactieve vulkanen op santa cruz foto2: the post office box foto3: een jonge albatros foto4: meeuwen foto5: die roofvogel foto6: nieuwsgierige mockenbird
is paradijs op aarde !!! Met zeeleeuwen gezommen, fregatvogels, jan van genten, allerlei andere soorten vogels, zeeleguanen, landleguanen, land- en zeeschildpadden, walvissen in de verte, een groep van een 80-tal dolfijnen - veel groter dan in Egypte - een prachtige sterrenhemel !! Echt veel om op te noemen, uitgebreid verslag volgt verder, want normaal gezien vertrek ik donderdag terug naar het vaste land, maar ik heb het hier zo naar mijn zin dat ik waarschijnlijk later zal vertrekken en moet nu nog een plan uitwerken om dat te regelen, want vandaag zijn de bureaus dicht en ik wil nog naar isabella eiland varen om daar de vulkanen te gaan bezichtigen, enfin, ik heb een logistiek en organisatorisch probleem voor het moment. Maar het enigste dat ik moet zien is dat ik op zaterdag 10/10/2009 op de luchthaven in Quito sta om een vlucht terug naar NYC te nemen voor een weekje samen te zijn met Johan - mijne vriend voor diegene die nog niet op de hoogte waren !!
20-09-2009, 18:38 geschreven door charlotte
15-09-2009
Quito tweede en derde dag
Maandag heb ik mijn reis naar de Galapagoseilanden vastgelegd !!!! Ik vertrek woensdagmorgen heel vroeg voor een 5 daagse cruise (dus tot zondag) en dan blijf ik nog tot donderdag erop zodat ik hopelijk wat duikjes kan doen en misschien de andere eilanden gaan bezoeken. Ik kijk er zo hard naar uit !! In de namiddag heb ik de Basilica del Voto Nacional bezocht. Uit verhalen van mensen in de hostal, was dat blijkbaar de moeite. Ik heb een ticketje gekocht om de 3 torens te bezoeken. De eerste tientallen meters ging je op een gewone trap naar boven via de rechtse toren...ah, neen sorry linkse toren, dan kwam je op het eerste verdiep en zag je het lichaam van de kerk van bovenuit. Nog een aantal trappen naar boven en je kwam op het tweede verdiep én kon je over dat lichaam van de kerk naar de achterste toren. Ik vond het er nogal primitief uitzien, dus ik ben maar doorgewandeld naar de andere toren (de rechtste dus voor voor bekeken). Daar kon je tot boven de bel klimmen !!! Maar nog steeds zeer primitief afgewerkt. een zeer smalle draaitrap, waar ik misselijk werd. Ik weet niet of het door de hoogte kwam of door dat draaien op die trap, maar in elk geval stond het zweet in mijn teva´s van de schrik ... zo gevaarlijk eigenlijk. Maar in de hostal zeggen ze steeds "blame everything on the altitude", dus ik was draaierig van de hoogte . Na die draaitrap, kon je dus nog hoger !!!, via ijzeren trappen tot boven de klokken, maar dat heb ik niet gedurven. Je kan dus gewoon uit die toren hangen en blijkbaar is dat daar alleen maar afgeschermd met "chickenwire", levensgevaarlijke touristische attractie !!! Ik heb me dan toch gewaagd op de houten, krammikelige brug over het lichaam om naar de achterste toren te gaan. Dan moest je een zeer stijl ijzeren trapke op en daarna nog een ijzeren trap. Ik vond dat ik al hoog genoeg stond en ging dus niet nog een trapje hoger (en eigenlijk omdat ik veel schrik had), maar er was een oudere dame naar boven aant klimmen, dus ik kon me niet laten doen en ben toch naar boven gegaan. Wel heel mooi uitzicht over Quito, moet ik zeggen, maar man, echt, levensgevaarlijk, je kan zo naar beneden vallen en de basilica is zo´n 130 meter hoog. Toen ik terug veilig beneden stond, waren mijn benen nog aant natrillen. Ik ben dan nog het centrum ingetrokken en op een bankje in het centro municipal sprak een Ecuadoriaan mij aan. Hij heeft me rondgeleid rond de plaza en na een half uur heb ik hem toch maar kunnen afschudden. ´s Avonds in de hostal een sympathiek Duitse koppel (Irme en Stefan) leren kennen en daar ben ik vandaag mee naar de Teleferico gegaan, ook nog samen met een Canadees meisje (Kristy) van mijn kamer. De teleferico brengt je naar een hoogte van 4.100 meter op de berg Pinchicha. Je kan tot een 5.000 meter wandelen. Kristy en ik hebben dat een aantal 100-den meters volgehouden, maar om de vijf botten moesten we onze adem terugvinden. Op de weg naar beneden, verschoot ik ervan hoe stijl we naar boven hebben gewandeld. Op de berg had je wel een prachtig uitzicht over de stad Quito, die over een ad van 47 km lengte is gebouwd. Morgen vertrek ik naar de Galapagoseilanden en zit ik tot zondag op een cruise zonder internet. So radiosilence for a few days.
foto1: de basilica in Quito foto2: bovenop het schip van de basilica foto3: vanuit de rechtse toren de achterste toren getrokken foto4: de trap naar de achterste toren foto5: reeds afgelegde paar 100 meter op zo'n 4000 meter foto6: kirsty en ik in de teleferico in de mist
derde poging om hierover te schrijven ... ik was vergeten op wijzigen onderaan te klikken
Zaterdag ben ik met Gerrit in de omgeving van Bogota gaan rondrijden. We wilden naar Nemocon gaan, maar aangezien er op een bepaald moment geen aanwijzingen meer waren dan zijn we maar teruggedraaid. We zijn dan iets gaan eten in het stadje Zipaquira en wat rondgewandeld. Zipaquira is bekend om zijn zoutmijnen. Maar gezien we toch nog 2 uur onderweg waren naar Bogota (bogotaanse files meegerekend) hebben we enkel het mooie, rustige, coloniaalse stadje rondgetoerd. Buiten Bogota heb je mooie grote en groene bergen. Zondagmorgen vroeg opgestaan om tegen een uur of 10 in Quito te landen. Ik was in mijn luie doen, dus had ik een taxi besteld via de hostal. Hun receptie is op de hoogste verdieping, wat een idee om die daar te vestigen !!! Maar als je het uitzicht over de oude stad van Quito bekijkt, dan weet je wel waarom !! Ik zit hier nu in een oud hippiehostal Overal kleuren, tekeningen en "filosofische" teksten. Nadat ik mij had geïnstalleerd, ben ik het historisch centrum gaan verkennen, veel rustiger dan Bogota en eigenlijk heel mooi, wel veel bergop en bergaf. Ik zat op een terrasje op de plaza San Francisco en naast mij zat een meisje helemaal alleen met hoogblond haar. Dat was geen Ecuadoriaanse , dus heb ik gevraagd of ze bij mij wilde komen zitten. Na ons drankje hebben we de oude stad verder verkend. We stonden daar eventjes stil, foto´s te trekken van de "virgen met vleugels" toen een vriendelijke Ecuadoriaan ons vriendelijk zei om hier toch maar niet te blijven stilstaan, aangezien het hier gevaarlijk is...die virgen staat op el penecillo en staat in de boeken inderdaad als onveilig beschreven.
Zondagmorgen met al mijn pakken en mijn zakken op weg van Brooklyn naar de luchthaven Newark. Een hele rit !! Om een uur of negen ben ik geland op Colombiaanse bodem. Gerrit (schoolvriend van de hogeschool) is mij komen afhalen van de luchthaven. Ik blijf hier een weekje rondhangen in Bogota. Gerrit en zijn vrouw, Angelid, hebben een mooi zoontje, Luka en wonen redelijk in het midden van de Oost-West-as van Bogota. Maandag heb ik het rustig aangedaan. Hier wat rondgewandeld met de mama van Gerrit, geld afgehaald, langs de winkel geweest en 's avonds zijn we met zijn allen nog langs een galleria gegaan ... redelijk kitsch ingericht en nog niet het grootste van de buurt. Bogota is een hele grote stad, er wonen wel 10 miljoen inwoners en in het verkeer heeft een voetganger nooit voorrang !! Dinsdag ben ik gaan rondhoren naar een vliegtuigticket naar Quito en in de namiddag zijn Gerrit, Luka, zijn mama en ik naar het historisch centrum geweest. In een gezellig marktje heb ik een hangmat gekocht voor in de tuin volgend jaar ! (als het nog zo'n goed weer is als dit jaar). Gisteren zijn we met de auto naar een cafe gereden, met een prachtig uitzicht over Bogota. Bogota ligt op ongeveer 2600 meter hoogte. Tijdens de dag is hier een lekker zonnetje (zo en zonneke van tijdens de skivakantie, brandt lekker hard), maar vanaf een uur of 5 koelt het hier enorm af. Vandaag ga ik het goudmuseum bezoeken en proberen nog mee te gaan voor een toeristische toer in het historisch centrum.
Zaterdag ben ik naar de US Open gegaan met een meisje dat ik via
de couchsurfing heb ontmoet. Zij had een bericht geposted op de couchsurfing.com
met de vraag wie mee naar de US open wilde gaan. Zaterdagmorgen hadden
we afgesproken aan Pier 35. Daar hebben we een gratis watertaxi genomen
naar Flushing Meadow.
Wij hadden ticketten voor het Louis Armstrongstadion. De eerste
wedstrijd was tussen Hewitt en Federer. Heel spannend (maar nog niet zo
spannend als de andere matchen, achteraf bekeken). De eerste match werd
door Hewitt gewonnen, maar de overige drie werden door Federer
afgemaakt op een tijd van ongeveer 2h30m. De volgende match was tussen
Oudin (had ik nog nooit van gehoord) en Sharapova (da's die 1 met haar
geluidjes ;-) . Dat was een spannende wedstijd. Heel het stadion was wel
voor Oudin en ik vond dat eigenlijk erg en oneerlijk tov Sharapova.
Maar soit, haar geluidjes stoorde me mateloos, dus vond ik ook dat
Oudin mocht winnen. Sharapova had ook zeer aan haar arm dus we zullen
maar zeggen dat ze daardoor verloren heeft. Tijdens het intervieuw
achteraf bedankte Oudin het publiek voor de "moral support", ze kon er
maar niet van over dat ze gewonnen had.
De laatste wedstrijd was pas spannend ¡¡¡¡ Die was tussen John
Isner (ook nog nooit van gehoord) en Andrew Roddick (Americans
favorite). Heel het stadion was voor Roddick en moedigde hem dan ook
mateloos aan. Alhoewel Isner beter speelde: scherp op de lijn en
ballekes vlak over het net (ik vind da slim spelen). Mijn cs-vriendin
was ook zo voor Roddick en ik supporterde voor Isner. Deze wedstrijd
duurde bijna 4 uur ¡¡¡ En elke keer dat Roddick een punt had gescoord,
veerde heel het stadion recht. Maar Isner was sterker en heeft de
wedstrijd gewonnen. Ze hebben wel tot het einde moeten spelen. De
eerste twee sets werden door Isner gewonnnen en dan kwam Roddick terug.
Tijdens de laatste set was het zoooooo spannend dat mijn ellebogen
blauwe plekken in mijn benen hebben gemaakt en ik er nu nog last van
heb Deze twee heren hebben nog verder moeten spelen zo iets extra,
ik had dat nog nooit gezien. De score was als volgt: isner/roddick:
7/6, 6/3,3/6,5/7,7/6 en omdat er geen 2 punten verschil was in de
laatste set, moesten ze nog wat extra tennissen. Zoooo superspannend,
ik weet ik val in herhaling, maar het was spannend ¡¡¡
Na de wedstrijden nog heel NYC met de metro gedaan om mijn bagage te halen en bij Jeniffer thuis te gaan slapen.
Den derde dag begon redelijk bewolkt, maar moest nog een slaapplaats vinden voor die avond. Ik was op weg naar een hostel en ik kwam toen de jeugdherberg van NYC tegen. Daar eens gehoord en die konden mij nog 2 overnachtingen bezorgen. Dus eigenlijk binnen het uur had ik slaapplaats gevonden. Ik ben dan maar doorgewandeld naar Central Park. Daar heb ik besloten om terug te gaan lopen, toen ik al die Amerikanen zag sporten. Tegen de middag begon het open te trekken en heb ik een (slechte!!) fiets gehuurd in Central Park en da toertje gedaan van 6 miles. Dan nog wa gedoezeld op een bankje en de metro naar Brooklyn genomen. Daar over de Brooklyn Height Promenade gewandeld, weer met een mooi zicht op de skyline van NYC. Ik ben over de Brooklyn Bridge terug naar Manhattan gewandeld. Wel niet meer zo zot geweest om terug tot 42nd Street te wandelen, mijn voeten protesteerden weer !!! Dan mijn boeltje gepakt bij Sue en vertrokken naar de jeugdherberg. Zij heeft mij ook nog wel haar campus laten zien, wat blijkbaar ook een belangrijke campus is, die in de boekjes staat. Maar in de boekjes geraakt je niet op het dak van de campus, met een subliem zicht over downtown Manhattan. In de jeugdherberg mij geinstalleerd (ze kennen hier geen trema) en daarna de Johan even uit zijn bed gebeld (dus papa, dat zal je wel zien op de visa afrekening)
Heykes,
Zondag van het noorden van Quito gebusd naar het zuiden van Quito om dan door te rijden naar Cotopaxi. Ik diende de bus te nemen richting Latacunga en onderweg in Machachi afstappen. Echt onderweg uitstappen, langs de kant van de weg !! Ja, zo gaat dat hier in Ecuador: mensen wachten langs de kant van de weg op een bus die richting hun bestemming gaat en stappen eender waar af, ookal is dat 500 meter van de eigenlijke bushalte vandaan. Ik stapte dus ook langs de kant van de weg af - ik ben op weg een echte Ecuadoriaanse te worden 
- aan de ingang van het dorp Machachi en wandelde richting het centrum om daar een taxi te nemen. 
Vrijdag heel de dag door het Andesgebergte gereden, geprobeerd de trolleybus te nemen van het zuidbusstation naar het noordbusstation, maar mislukt en dan toch maar taxi genomen, in de Quito - iaanse file gestaan onder een hete middagzon. De weg naar Otovalo in het Noorden van Quito was eveneens door het Andesgebergte, alleen was het landschap niet meer zo groen, maar bruiniger en gaf een dorre indruk. Aangekomen in Otovalo heb ik een taxi genomen naar mijn hostelleke en die wisten nog ineens niet waar dat was ! Ik dacht "oh, boy, wat heb ik nu gereserveerd". Het hostelleke ligt wel een aantal kilometer uit Otovalo, maar wel met een SUPER uitzicht over de vallei en de vulkanen in de buurt, zeer rustig !! De hosteria is nog maar 1 jaar bezig en is nog niet echt bekend. Momenteel ben ik de enige gaste...dus ik wordt verwend. Ik slaap in huisje Imbabora en daar kunnen 8 mensen slapen. Er is een tv en gisteren, na boekje te hebben gelezen in de hangmat onder de avondzon met zicht over de vallei, een filmke gezien (Charlie Wilson`s War). 
bracht hem op zijn bestemming.
In die winkel bleek een collectors item van David Bowie ietsje te duur te zijn
600 dollars
Ik heb veel fotos genomen van die winkel. De Johan kan nog wel eens wegdromen dat hij daar een optreden van
zie hierboven bijwoont 
s Avonds hebben we een Belgisch biertje gedronken in één van de Belgische cafés in NYC. Op Times Square konden we over de koppen lopen van het volk en dat nog rond een uur of 11 !! Last minutes comedy shows, mensen die van Broadway musicals kwamen, overdonderend ! Na een kwartiertje zoeken, vonden we het BXL-café met Duveluithangbord. Een aantal Lachouffes en Duvels later waren we in the mood om het echte nachtleven te verkennen, maar we hebben het maar bij een McDoke gehouden, die 24 uur open is. De terugweg verliep niet al te vlot
we hebben een aantal keer moeten overstappen, langer moeten wachten dan tijdens de dag, maar we staan wel op de facebook van een puberende, kortgerokte (dit werd toegevoegd door Johan 
) Amerikaanse, because we are soooo cute !!!!
) en in het middelpunt valt het water loodrecht naar beneden.
maar niet zo erg als een meisje ook op die boot, heel de weg door moest ze overgeven, 2,5 uur aan een stuk.
Dinsdagnacht amper een oog dicht gedaan omdat ik zo bang was niet op tijd wakker te worden en mijn vlucht te missen. Dus ik was om 4 uur ´s nachts wakker en ik moest om 5h beneden staan. Gepakt en gezakt stond ik paraat om 4.45h. Paul en Siobhan, een Iers koppel uit de hostal, ging op dezelfde cruise mee. Ons vliegtuig zat helemaal niet vol, zelfs na de tussenvlucht in Guayaquil. Tegen een uur of 9 zat ik ongeduldig uit het raam te turen naar een eiland in de vorm van een zeepaard of enig ander lava, rotseiland van de Galapagos. We moesten over een met ontsmettingsalcohol (of zo iets) mat lopen, handbagage nog eens checken en dan wachtte een gids ons op. We zijn geland op Baltra en namen de overzetboot naar Santa Cruz.
Zondagmorgen met al mijn pakken en mijn zakken op weg van Brooklyn naar de luchthaven Newark. Een hele rit !! Om een uur of negen ben ik geland op Colombiaanse bodem. Gerrit (schoolvriend van de hogeschool) is mij komen afhalen van de luchthaven. Ik blijf hier een weekje rondhangen in Bogota. Gerrit en zijn vrouw, Angelid, hebben een mooi zoontje, Luka en wonen redelijk in het midden van de Oost-West-as van Bogota. Maandag heb ik het rustig aangedaan. Hier wat rondgewandeld met de mama van Gerrit, geld afgehaald, langs de winkel geweest en 's avonds zijn we met zijn allen nog langs een galleria gegaan ... redelijk kitsch ingericht en nog niet het grootste van de buurt. Bogota is een hele grote stad, er wonen wel 10 miljoen inwoners en in het verkeer heeft een voetganger nooit voorrang !!
(dus papa, dat zal je wel zien op de visa afrekening)
