zoals onze Franse vrienden het zouden zeggen, we zaten de afgelopen dagen in Le trou du cul du monde vandaar dat jullie even niets meer van ons gehoord hebben. Maar alles in orde hoor, alleen ongelofelijk moe! Ja pakt u maar effe ne stoel en zet u neer voordat ge achterover valt! Ge gaat het niet geloven maar ons slaapprinseske heeft dus wel effectief een slaapprobleem. De afgelopen dagen hebben wij steeds dik boven de 4000 meter gezeten, en geslapen op +/- 4500 meter! Neen ik heb geen last van hoogteziekte maar het blijkt dat op hoogte uwe slaap zowieso onderbroken is en der zijn er dus ook enkele die gewoon NIET slapen op dergelijke hoogte, niet s nachts en niet overdag! Voor mij is dat dus pure drugs die hoogte, ge zijt zelf niet moe totdat ge terug wat lager zit (dat is dus nu het geval he) ik ben dus drie dagen wakker geweest he! Vannacht dan meteen een bus genomen naar La Paz maar die Boliviaanse wegen ... ik had soms het gevoel of den bus terug achteruit ging in plaats van vooruit, dus ook niet veel geslapen ... vandaag ne Laisy Donderdag ingelast om te internetten, douchen, souvenir shopping te doen en te SLAPEN - dat hoop ik toch! Zondag dus toegkomen in Uyuni om onze trip te regelen en maandag te kunnen vertrekken... niet zonder problemen... s morgens zat heel het dorp zonder elektriciteit... de pompen van het (enige) tankstation werkte dus niet! Met 2 uur vertraging dan toch kunnen vertrekken! Naast ons gevijven (ikke, Lotje, Christiaen, Francis, Colas) heeft men nog 2 Franse jongens, Benjamin en Loic, in onze 4X4 gepropt! Frans was de afgelopen dagen dus de voertaal en we beginnen erin te komen hoor! Den trip was gewoon fantastisch! Eerst zijn we gestopt aan een treinenkerkhof tenmidden van woestijnachtig gebied... ideaal voor ne fotoshoot en we hebben ons dan ook volledig laten gaan! Al snel hadden we door dat poseren niet alleen een girl-thing is! Nadien komen we toe aan die fameuze zoutvlakte waarover we tijdens onze trip al vanalles gehoord hadden! Zo speciaal, echt gewoon niet te vatten! In deze vlakte zijn er ongeveer 40 eilandjes. In de verte lijken dit zwevende zwarte vlekjes. Een van die vlekjes heeft op afstand de vorm van een vis - Isla del Pescado. Een eiland vol met cactussen tenmidden van de zoutvlakte, is een korte hete wandeling (beklimming) waard! Onze eerste nacht brengen we door aan het einde van deze zoutvlakte in een zouthotel! Een ongeloofelijk charmant, romantisch hotelleke bijna volledig uit zout gemaakt! Ja ja les filles worden er wat week van ... nu nog die"e prins op zijn wit paard en het plaatje is compleet! Ik krijg zelf beddegoed met prinsesjes erop! Gedurende heel de nacht heb ik er dus volop van kunnen genieten aangezien slapen er niet bij was! De volgende morgen vertrekt onze tocht door diverse woestijnen, langs verschillende meren, vulkanen en passeren we vele flamingo s, lama s en vicuna s. Ikke maar denken dat ne woestijn nen hoop zand was maar nee hoor onze 4x4 wordt op de proef gesteld! Gelukkig hebben we ne fantastische chauffeur en wonder boven wonder geen platte banden! Ik begrijp steeds meer en meer waarom er mensen meedoen aan een race zoals Paris-Dakar. Die verschillende woestijnlandschappen met verschillende kleuren, steenformaties,... daar zijt ge na drie dagen nog niet op uitgekeken! Den tweede nacht brengen we door aan het Laguna Colorado dat door de algen een bloedrode kleur krijgt (eten voor de flamingo s)! Aangezien het een koude nacht beloofd te worden en we morgen Colas en Francis achterlaten aan de Chileense grens, zijn er redenen genoeg om flessen bier en wijn open te trekken ... de Franse vocabulair die ge op zo n moment leert ... maar plezant is het wel en iedereen geraakt toch uiteindelijk in zijn EIGEN bed! Voordelen van het feit dat ge niet kunt slapen, is dus dat ge ten volle kunt genieten van uw reis en extra-time hebt. Ikke dus om 4 uur met wat lama-dekens uit mijne nest om de zonsopgang op te wachten! Zowieso hadden we ontbijt om 5u15! De woestijn ziet er eens zo mooi uit op dit uur van de dag! We mogen gaan baden in thermen aan een zoveelste fantastisch laguna maar daar heb ik toch voor gepast! We passeren de Salvatore Dali woestijn, talrijke vulkanen, het laguna blanca en het fantastische Laguna Verde (van in de films)! Nadien is het tijd om onze vrienden af te zetten aan de Chileense grens en starten wij aan onze terugtocht naar civilization! Om 18 u terug in Uyuni, nog wat mexican food verorberen en dan nemen we afscheid van Benjamin en Loic, de nachtbus op naar La Paz! Vanmorgen toegekomen op ne super dure hostel -- warm water, internet, ontbijt en overnachting voor 60 Bol (6 euro) - onze duurste overnachting tot nu toe in Bolivie! Ook hier weer afscheid moeten nemen... deze keer van Christiaen die nu zijn reis al verder zet naar Copacabana! Toen waren we nog met 2! Ook wij vertrekken morgen naar Copacabana op zoek naar nieuwe avonturen! Geloof het of niet maar dit is dus echt wel een zeer beperkt verslag voor wat toch wel een van mijn meest fantastische trips ooit, is geweest! Te bedenken dat dit niet in ons originele reisplan zat .... IEDEREEN DOEN DOEN DOEN!!! Veel zoenen van de Kuifke en Tintin!
1/ treinkerkhof 2/ groepsfoto christian, colas en francis 3/ zoutvlakte mil 4/ zoutvlakte lotte 5/ groepsfoto in jeep 6/ zoutvlakte 7/ isla pescado 8/ isla pescado 9/ vulkanen en woestijnen 10/ flamingo's 11/ lotte aan laguna met flamingo's 12/ mil aant flamingowatchen 13/ vulkanen en woestijnen 14/ laguna verde
Heykes! Verslag vanuit Potosi! Onze drukke reisschema gaat verder! Ik zal het wat korter houden dan voorheen want ik krijg hier en daar wat reacties dat de teksen nogal lang zijn en dan vertel ik jullie nog niet alles he, ge zou mijnen dagboek is moeten zien!
Gisterenmorgen met een hele bende vertrokken na een gezamelijk ontbijt om ons te begeven op de death road! De Antwerpse meisjes waren weeral goed vertegenwoordigd. Deze keer hebben Sabine en Alman (of zoiets) ons pad gekruist! Sabine heeft blijkbaar vroeger nog met Charlotte op ballet gezeten!Toffe lieve meiskes! Hoe dan ook vond ik het helemaal niet scary maar super leuk en relax! We zijn van 4700m afgedaald met de fiets tot 1200m doorheen een gewoonweg fantastisch mooi bergenlandschap. Wendy, Johan en Maarten, jullie hadden dit echt de Maxx gevonden! De meisjes genieten van de omgeving en de jongens gaan voor de snelheid! Ik vernoed dat dit op elk continent hetzelfde is en meer iets te maken heeft met Mars en Venus! Na de afdaling zijn we terecht gekomen in een klein heet paradijsje waar we konden zwemmen, douchen, in de hangmat luieren en bovendien mochten aanschuiven voor een van de beste maaltijden die ik hier al heb gehad. Genieten! Alles 10 keer beter georganiseerd dan in Peru en 10 keer goedkoper! Op de terugweg naar La Paz hadden we het busje bijna voor onszelf dus de super goede muziek mocht mas fuerte! Met ons Lotje wil dat zeggen ... karaoke time! Aangekomen in La Paz quasi meteen de nachtbus op naar Potosi! Rond 7u30 gearriveerd in Potosi en op zoek gegaan naar een hostel. Momenteel reizen we nog steeds met ons 5en verder! Een super leuke hostel gevonden met een zalige douche en een ongeloofelijk ontbijt. De stad is minder mooi dan ze in de boekske beschreven wordt maar der heeft zich hier heel wat geschiedenis afgespeeld. Vanmiddag ben ik dan ook op tour vertrokken naar de mijnen om een klein beetje te kunnen begrijpen van wat er zich hier allemaal heeft afgespeeld! Ons Lotte ging niet mee omdat het niet meteen een aanrader is voor mensen met claustrofobie! De wereld is klein dat weten we ondertussen dus uiteraard kom ik het Belgisch koppel van op mijne vlieger terug tegen en vormem ze samen met Christiaen en ik ne groep! Blijkt dat ze uit Wuustwezel komen en zo ongeveer de beste vrienden zijn Liesbeth DK en Joke M ( ex-collega's van TBW) - Hoe kan het ook anders? De Belgen, klein volkske, maar toch weer in de meerderheid! Bij het begin van onze tour mogen we ons in mijnwerkerspakskes wringen - dat levert weer mooie foto's op hoor! We bezoeken hier een klein fabriekske dat de mineralen van het gesteente uit de mijnen scheidt, klaar voor export. Nadien rijden we door naar de mijnen en we gaan erin ... Oh my god... veel grelliger dan den death road hoor! En inderdaad als ge claustrofobie hebt... begin er niet aan. We dalen in de mijn af door smalle gangen waar het heet is, zoveel stof (zelfs met een stofmasker) en ge krijgt daar dus bijna gene lucht ! Niet meteen de beste plaats om in paniek te schieten of iets voor te hebben want EHBO heb je daar niet! We dalen af tot het 3de niveau waar we enkele mijnwerkers aan het werk zien! Ik zou daar nog niet een hele dag gewoon kunnen zijn, laat staan dat ge daar die stenen (met mineralen) nog moet uitkappen, in bakskes laden per 1 ton, vervoeren en tot boven moet krijgen! Dat hier zoveel mensen gestorven zijn, verwondert me niets! Het is echt onmenselijk en dat kunt ge niet vatten tot ge daar beneden in die mijn zit! Ge wordt er effe stil van ... geef mij dan toch maar een bureau - jobke hoor! We zijn allemaal blij als we het licht zien en de uitgang nabij is! Nadat hier vele indianen gestorven zijn, werden er door de Fransen, Afrikaanse slaven naar deze mijnen verscheept en dat allemaal om het zilver tot in Europa te krijgen: Spanje, Frankrijk, Brussel - de start van het kapitalisme - daar wordt ge gewoon niet goed van! Ik vond het een buitengewone excursie, ik ga wel nooit of te nimmer nog in een mijn!
Nu fris gewassen ( is onvermijdelijk), duik ik met ons Lotje de stad in om een hapje te gaan eten! Morgenvroeg om 10 uur de bus op naar Uyuni om daar volgende week onze tocht naar de zoutvlaktes aan te vangen!
Boliviaanse zoenen Charlotte en Milenka
14-11-2009, 00:00 geschreven door charlotte
13-11-2009
Machu Piccu - verslag vanuit La Paz - Bolivië
Hola!
Gisteren niet op de mail geraakt aangezien ik ziekske met wat koorts in bed lag maar ondertussen ben ik weer bijna volledig de oude hoor!
Zondag in Cusco lang op zoek geweest maar uiteindelijk een zalig terraske in de zon gevonden op San Blas. Een aperitiefke met Nacho's en Guacemole ... als dat geen vakantie is! Staat daar ineens Leen Van Reusel uit Ekeren voor mijne neus! Hoe raar is dat, ik heb die in geen jaren meer gezien en dan komt ge die terug tegen... in Peru! Der stond ne Canadees bij : 'I love it when the world does that' - Ik was er echt niet goed van!
Maandag zijn we zoals jullie weten naar Machu Piccu vertrokken, iets waar we nu toch al bijna een jaar over spreken en naar uitkeken! Met nen diverse groep in een toeristisch mini buske zijn we vertrokken.Van keer Mexicanen, Brazillianen, Amerikanen (San Francisco), Fransman (origine Roemeens). Het toeval wil dat er blijkbaar een Belgische dame op ons buske zit die inmiddels 20jaar in California woont! Ze kan het niet geloven dat ze 2 Belgische chica's tegenkomt! Zij, Fabienne en hare man Christopher zijn een echt tof sociaal koppel, misschien wel met ne kleine hoek af hoor! Onze rit is toch weeral zo'n acht uur rijden maar door prachtige landschappen, spijtig dat onze chauffeur een poco loco is! Iedereen dus blij dat we arriveren aan ons treintje naar Aguas Calientes! In Aguas Calientes genieten we van het Happy Hour, 3 xPisco Sour voor de prijs van 1! We vertrekken dus vrolijk naar het diner met onze groep! Aguas Calientes is super toeristisch maar toch een gezellig stadje! Iedereen die naar Machu Piccu wil, houdt hier halt. We duiken vroeg ons bed in want om 3u30 (jawel 's nachts)gaat onze wekker! Met flahlight staan we dus om 4u 's nachts op straat en lachen onszelf eigenlijk wel een klein beetje uit!(wie gaat er nu 's nacht wandelen???) We beginnen aan de klim naar Machu Piccu en na een dik uur trappen doen komen we om 5u20 aan de site toe als een van de eerste. Ik vond dat de klim vrij goed meeviel, waarschijnlijk omdat ik het me veel erger had ingebeeld! Charlotte daarentegen, voor diegene die het niet zouden weten, die kan dus ook effectief zagen hé! Voor Charlotte dus nooit meer te voet!!!! Er heerst aan de inkom wel een toffe sfeer van allemaal bezwete mensen die blij zijn dat ze de klim achter de rug is en zich storten op het ontbijt dat we allemaal vanuit de organisatie hebben meegekregen! Als we de site betreden zien we eigenlijk niets, alles ligt verstopt onder een dik pak mist! We moeten nog een uurke op onze gids wachten en langzamerhand komt de Inca-stad vanonder de mist te voorschijn! Wat alle boekske vertellen overde ligging van M.P.(oude berg)dus echt niet overdreven, het uitzicht overal rondom u is echt fantastisch! Ge zou er foto's kunnen blijven trekken ondanks het feit dat ge het niet kunt weergeven. Na onze guided tour om 8u30 ( dan waren wij dus al 5uur wakker), zijn we de W.P (jonge berg) gaan beklimmen:Nog eens een klein uurke stijl naar boven. Daar toe gekomen aan het begin van de ruines was het wel genoeg voor mij, amaai ik kreeg echt last van hoogtevrees (2800m). Daar was niets afgezet, dus ik heb me daar maar rustig neergezet! De inspanning wordt beloond - het zicht op MP en de vallei kan niet beter zijn! Ook ons Lotte heeft doorgezet tot aan de top! Moe maar voldaan, wij terug naar beneden... ook niet simpel! Het wordt daar heter en heter, drukker en drukker en wij toch blij dat we om 3u30 opgestaan zijn en tegen de middag terug huiswaarts kunnen keren! Hoe dan ook zijn de ruines echt de moeite! Elke steen is niet zomaar ne steen maar zorgvuldig uitgehouwen om een of andere symbolische of astronomische reden. Ge vraagt u echt af hoe hier ooit 1200 mensen geleefd hebben! Echter het fijne van MP is nooit achterhaald en blijft dus een mysterie! De weg terug naar huis -nadat ik vanachter in het buske het bijna begaf van de warmte, ben ik vooraan gaan zitten naast de chauffeur (dezelfde als voordien) en Christiaen: Christaen is ne Roemeen die sinds zijn 20ste in Frankrijk woont (heeft daar legerdienst gedaan) en dus ondertussen vloeiend Frans spreekt. Wij zitten 8uur op die bus dus ik moet deze keer wel men Frans gebruiken. In begin moeilijk... Frans en Spaans lopen wat doorheen,ons Lotje lacht me dan uit want ze vindt dat toch oh zo schattig! Alle chance heeft de Christaen geduld met mij! Op 2,5uur rijden van Cusco is onze chauffeur moe en wij zitten dan net in de hoge bergen... den eerste keer dat ik hier echt schrik heb! Ik hem maar caramelito's (snoepkes) toestoppen en steeds diezelfde3 vragen die ik in het Spaans kan, stellen om dieë mens wakker te houden! Ik heb hem dan toch kunnen overhalen om ne stop te maken in een of ander dorp zodat hij daar COCA-bladeren kon kopen om op te kauwen (das hier legaal)! De volgende 2uur ging het wat beter en het laatste halfuur hebben we weer alle trukken uit de doos moeten halen om hem wakker te houden. Iedereen blij als we op de Plaza de Armas in Cuzco toekomen! Wij nog iets gaan eten met Christiaen maar we kunnen geen pap meer zeggen...moekes ons bed in! Ondanks de uitputingsslag van de vorige dag weer om 6 u wakker... Ik ben niet echt honderd procent en dus heb ik ook niet veel te vertellen over deze dag (woensdag 11/11). Samen met Christaen zetten we onze reis verder en nemen om 10 u 's avonds de bus naar La Paz - Bolivië: De nachtbus viel super goed mee van ruimte en we hebben wel wat kunnen slapen. Om 6u30 zijn we vanmorgen aan de grens toegekomen! Echt zot! Wij moesten te voet de grens oversteken maar eerst moest ge daarvoor in een soort van rij (lees -absoluut geen systeem) wachten met uw paspoort: Om 8u ging dat kantoor pas open! Dan gaat ge nadien dus te voet naar Bolivië om daar 'in te checken' -alle chance geen rij! en dan terug de bus op! Dat was daar net over de grens ne stank... ik tegen Lotje 'Pist hier iedereen op 't straat of wa?' De eerst volgende moment zien we dus inderdaad iemand in 't midden van 't straat plassen! Tja sommige dingen kunt ge u echt niet inbeelden! Toegekomen in LaPaz lopen we Francesco en Colas van onze Jungle tour tegen het lijf ! Nu reizen we dus met vijven verder! We slapen hier vanavond in een leuk hostalleke met zen alle op een slaapzaal! Nu is Spaans dus niet meer aan de orde en is het allemaal in het Frans te doen. Voor Charlotte geen probleem-die haar talenkennis is echt wel super goed hoor! Bij mij loopt dat iets minder vlot maar een goede leerschool! Toch iets waar dat ik werk van moet maken als ik terug thuis ben! In onze hostal kom ik het koppel tegen waar ik mee op de vlieger heb gezeten! We volgen dus min of meer allemaal dezelfde route en reisverhalen en tips worden vlotjes uitgewisseld! Vandaag een klein beetje La Paz verkend. Een grote, drukke stad... niet meteen mijn ding! Weeral aan souvenier-shopping gedaan! Moeilijk om u hier in te houden, het is hier nog veel goedkoper dan in Peru! Ons Lotje is nu met de mannen de stad in om iets te gaan eten. Ik doe het rustig aan wat eten betreft, dus een uitgelezen moment om onze blog bij te werken. Morgen om 7 uur komen we samen voor ontbijt en doen we de death ride met de fiets! Spannend! Als we morgen tijdig terug zijn, zetten we meteen onze reis verder naar Potosi (met de nachtbus), de stad van de zilvermijnen! ( een belangrijk stukje geschiedenis heeft zich daar afgespeeld)
Alle, kga mij voorbereiden voor morgen!
Doei
1. treintje naar aguas calientes 2. om 4h s nachts 3. na een uurtje klimmen 4. elke zot die om 4h s nachts is opgestaan 5. MP in de mist 6. MP uit de mist 7. op de site van MP 8. MP met de berg Waynupicchu (die we dus ook beklommen hebben) 9. aan de peruviaans-boliviaanse grens met Christiaan
een poging gedaan om wat fotookes op den blog te zetten maar dat macheert hier niet dus nog effe wachten!
Gisteren hebben we enkele knopen doorgehakt wat ons reisplan betreft en hier de nodige reisagentschappen af gedaan op zoek naar de beste prijs en de betrouwbaarste organisatie! Zo gaat dat hier in Latijns-Am. hé! Gezien het tijdsgebrek en het feit dat we echt ons best gaan doen om op tijd in Lima te zijn voor onze vlieger huiswaarts, hebben we beslist om ons bezoek aan Machu Picchu in te korten met 2 dagen. Vandaag gaan we nog wat rondkuieren in Cusco en dan vertrekken we morgenvroeg naar de M.P. Weer effe 2 dagen weg van de beschaafde wereld! Dinsdagavond zijn we terug in Cusco en waarschijnlijk woensdag mag je ons terug op de mail verwachten. Woensdagavond nemen we de nachtbus om de grens over te steken naar La Paz - Bolivië (12u rijden) . Donderdag om 11 u plaatselijke tijd (is 1 uur verschil met Peru, 5uur met België) start ons Boliviaans avontuur!
Gisterenavond hebben we de wijk San Blas verkend in Cusco en zijn daar gaan eten in een super gezellig Mexiaans restaurantje. Tja voorlopig zie ik het nog steeds niet zitten om de Cavia of de Lama uit te proberen! We hebben de avond ingezet met een lekkere Pisco Sour (te vergelijken met Caipirinha) en zijn dan toch maar eens het nachtleven gaan verkennen in Cusco. Daar kunt ge eigenlijk niet buiten, dit is de feeststad bij uitstek! We zijn in een barreke beland met een live-band. Ze hebben ook een cover gebracht van Manà en dit wordt zeker één van onze (lotje en ik) momentjes van de reis! Het geluid van de panfluit blijft nazinderen, echt geweldig! Muziek kan ne mens toch echt intens gelukkig maken! Na het optreden werd de dansvloer geopend... Ik had het nooit gedacht maar na de salsa'a in Cuba op mijn Teva's, heb ik hier dus wel degelijk ne salsa gedanst en dan nog wel op bergbotinnen... niet gemakkelijk! Allé we hebben ons toch volledig kunnen laten gaan op den dansvloer en bezweet onze beddekes ingekropen!
Doei!!!! Las bailerinas belgas
08-11-2009, 20:21 geschreven door charlotte
07-11-2009
Jungle overleefd !
Hola amigos!
Zoals beloofd, zaterdagmiddag en hier zijn we weer! En waar waren we gebleven? Ah ja, onze jungle tour! Dinsdagochtend, vertrek naar de jungle - het Amazonewoud - Parque national de Manu! Uiteindelijk heeft ons reisburo'ke toch nog 4 andere toeristen bijeen kunnen sprokkelen! Ons mini -buske zat dus tamelijk vol: 2 Belga's (wij dus), 2 Tsjechen - Veronica en Mark (just married), Francesco (1 Espagnol) en Colas (origine Suisse) - 2 vrienden die elkaar op reis hebben leren kennen en ondertussen samen al een hele weg afgelegd hebben + onze gids Luis + onze kok Alfredo + Leo, het hulpje van onze gids - Charlie, onze bootman en natuurlijk onze chauffeur Benardin! Vele onder jullie zouden de rit niet overleefd hebben, vrees ik?! Super lange rit met hier en daar een tussenstopke, bochten, bochten,bochten, hitte, hitte, hitte ... Zo bereiken we eindelijk na een volledige dag in het buske onze eerste lodge in een dorpke reeds in het begin van het woud. Onderweg blijft ge positief doordat ge toch wel wat mooie dorpkes passeert en ja onze eerste diertjes zien: aapkes en de national bird, de Gallito! Zo'n aapkes in 't wild zien, is toch iets anders dan in de zoologie zene! Met wat teamwork hebben Lotje en ik ons muskietennet toch opgehangen gekregen en dicht bijeen onze eerste super hete zwoele nacht in het woud doorgebracht! Door het veilige muskietennet en de lange trip, super goed geslapen! Volgende morgen terug het buske in tot het einde der beschaving - we ruilen het buske voor nen boot! Reisziekte is dus nooit ver weg - mensen met een zwakke maag geraken dus niet tot aan de jungle! ( Wendy overweeg het dus maar nooit!) Met den boot de Rio de Madre Dios op, richting een plaatske met iets minder stroming waar we van een rots het water konden induiken - ons Charlotte keek liever toe - maar ik kon de kans op dit kleine avontuurke toch niet laten liggen? - dus met een life-jacket het water in en dan u laten meegaan met de stroming - ni te veel nadenken en dan is het gewoon zalig - in een rivier door den jungle! (ik ga nu ni de stoere uithangen - in het begin wel met een klein bang hartje het water ingedoken zene) Uiteindelijk meren we aan en na tien minuutjes wandelen door het woud met al onze bagage, vooraad voor de komende dagen e:d. bereiken we onze lodge waar we de komende 2 dagen zullen verblijven! Diegene die de reis dan overleefd hebben, zullen dit dan misschien niet overleven ... geen elektriciteit en tussen massa'a insecten, slangen, ... ( Cindy -ja, ook spinnen! )Wat wil dat zeggen: candlelight dinner - klinkt romantisch maar is niet zo - elke keer dat ge van uw tas wilt drinken, zien dat ge der eerst de insecten hebt uitgehaald, zitten ze niet in uw drinken en/of eten, dan vliegen ze tegen uwe kop, als ge naar de WC gaat ... flashlight gebruiken om te zien dat ge onderweg niet op een slang trapt en om te zien of dat er geen beesten op uwe WC bril zitten... Dag en nacht moet ge u inspuiten tegen de insecten, lange mouwen en broek zijn aangewezen bovendien een constante zwoele hitte (en ik die dacht dat het hier 's nachts koud zou zijn -- you wish!) Ge zou hier 5 keer per dag willen douchen! Maar met het weinige water dat er hier uit den douche komt, kunt ge zelf uw haar niet wassen... na onze tocht van 4 dagen, kunt ge uwen t-shirt dus beter gewoon de vuilbak ingooien! Wat hebben we hier gedaan: wat wandelingeskes door het woud, op een vlot over het oxbow-meer (echt super rustgevend) waar ge vooral aan bird-watching kunt doen (Wendy, Pia wel echt ni te vergelijken met onze bird-watching in Cuba hoor - hier was het echt wel de moeite!) , ochtendwandeling (5u) met natuurlijk ... bird watching en een nachtwandeling ... de nocturne: niet meteen ons Lotje haar favoriete activiteit! Zij maar vooraan, juist achter de gids aanlopen en ikke helemaal achteraan... ons Lotte haar uitleg " ik heb af en toe achterom gekeken of jij er nog wel was" - lief he?! We hebben dus super veel insecten gezien, verschillende soorten vogels en aapjes, een capiwara, wilde varkens (was even een mini-gevaarlijk momentje en een stinkend ook), s'nachts de rode oogjes van de kaaimannen die op de loer lagen! Vele grote dieren moet ge niet verwachten hier te zien, die zitten echt wel goed verstopt of in veel te hoge bomen! Zo uitgeput door jetlag, de hitte, het vroege opstaan, slaapt ge hier desondanks het weinige comfort ... zalig! In 't slaap vallen en wakker worden met de geluiden hier, is wel echt gewoon de max! De laatste nacht werden we echter gewekt door een onweer ... amaai nog nooit meegemaakt ... het klonk alsof het einde van de wereld nabij was... wat een kracht! Het blijft Charlotte een vraag hoe dat ik dan toch terug in 't slaap ben gevallen tijdens dit mega-onweer...? Ik was er blijkbaar toch gerust in aangezien ge hier toch al gene elektriciteit hebt! Na 3 dagen waren wij toch blij dat dag 4 aangebroken was en we terug konden vertrekken! We moeten toegeven dat we het fijn vonden om kennisgemaakt te hebben met dit paradijs maar 10 dagen jungle ... NO WAY... 3 dagen meer dan genoeg! Terug den boot op en dan het buske,,, waarom nemen we niet wat extra mensen mee op onze rit dacht onze chauffeur...? 16 mensen in datzelfde buske waarvan 3 op het dak! Alle chance niet de hele rit... dat kunt ge u in België toch echt ni voorstellen he! Echte toeristen dat we zijn, wilden we nen andere weg terug nemen om zo nog langs enkele graftombes van voor het Inca - tijdperk te passeren... super knappe rit totdat we aan een wegonderbreking kwamen ... men is aan de weg aan het werken ... een uurke wachten dan maar... uiteindelijk valt dat mee, ambiance was er genoeg in ons buske .. iedereen van de groep was een beetje loco (misschien door de vele coca-thee die we hier drinken) en konden met de stomste grapjes lachen... Leo hebben we het liedje van 'ik zag 2 beren...' geleerd en wij het liedje van de Cucharacha's (kakkerlakken) voorgedragen- het niveau lag hoog ! Eindelijk mogen we doorijden maar niet voor lang, volgende wegversperring ... nog eens 2 uur wachten ... ge legt u daar snel bij neer zene ... het bleef plezant in ons buske! ·s morgens dus om 7u30 vertrokken en 's avonds om halfnegen terug in Cusco toegekomen waar het nachtleven al volop bezig is! Het eerste wat ge doet als ge terugkomt na 4 dagen uit den jungle? Den Humo pakken en op de WC gaan zitten... Ikke eindelijk van hoofdpijn en jetlag verlost, ons Lotje kapot van den trip ... dus weer vroeg ons beddeke in! Vanmorgen (zaterdag) voor de eerste maal wakker geworden na 6 uur! Den eerste keer sinds ik in Peru ben en dat ik spontaan wakker ben geworden na 6 uur! Ja echt, de hele week al tussen 4u en 6u wakker geworden en niet meer kunnen slapen he! Iets wat ik me voordien niet kon voorstellen! Vandaag dus op ons gemakske wakker geworden, in bed wat gelezen, een warm douchke genomen en nu zitten we in een super gezellig cafeeke, onze stamkroeg in Cusco, waar ge heerlijk kunt ontbijten en internetten! Vandaag en morgen terug wat wennen aan de hoogte, de rest van onze trip uitstippelen! Waarschijnlijk maandag richting Machu Piccu! We krijgen hier momenteel veel rare blikken... blauwe, bijna zwarte handen ... een souveniertje uit den jungle! Onze gids had een natuurlijk mosquito-repellent middeltje gemaakt, wat gebruikt wordt door de native-people ... wie wilt dat niet als ge in den jungle zit ?!!! Ikke goed smeren natuurlijk ... wat wisten we dus niet ... dat gaat er niet meer af de komende 8 dagen!!!! Nu zitten we hier in den beschaafde wereld met blauwe handen ...! SOS Piet - Welke 3 dingen hebben we tot hier toe geleerd ??? 1. Als ge de wonderen der natuur wilt te zien krijgen, moet ge zowieso ook wat afzien 2: Grote beesten krijgt ge niet te zien in den jungle - vooral vogels en insecten 3. Laat u niet verleiden tot het gebruik van natuurlijke middeltjes! PS we zijn ons kabeltje voor de foto's vergeten dus die volgen later! Dikke zoenen Jane 1 en Jane 2 - Buy the way Ma'ke (merci voor uwe mail, leuk iets te horen van het thuisfront) en Pa'ke, Milena is een Tjechische naam en Milenka is het Tjechische woord voor 'geliefde' - schoon hé!
foto1: national bird foto2: squirrel monkey foto3: idem foto4: jungledorp foto5: vrucht waarvan je blauwe handen krijgt foto6: papagaai op cocaboerderij foto:7: cocablaadjes foto8: bootje naar de lodge
foto9: milenka in actie foto10: birdwatching op het oxbowmeer foto11: prehistorische luide vogels foto12: picawara foto13: jane 1 en jane 2 foto14: charlotte als papegaai onder olifantenorenparaplu foto15: groepsfoto onder ficus foto16: blauwe handen
We willen jullie maar even laten weten dat we morgen (hier is´t nu maandagavond) voor 4 dagen, 3 nachten den jungle intrekken (Parque National de Manú. Vrijdagavond zijn we terug maar kunnen we waarschijnlijk geen pap meer zeggen.. ze hebben ons ochtend en nachtwandelingen beloofd, boottochten, birtwatching, kaaimannen, apen,... Weinig slaap dus! We hadden de keuze tussen overnachten in Lodges of tenten ... Charlotte heeft het eerste gekozen. Ge ziet ma´ke, ik ben hier in goede handen bij ons Lotje ... die zorgt er wel voor dat we steeds de veiligste keuze maken! Zaterdag laten we terug iets van ons horen (bij jullie zal het dan waarschijnlijk wel al nacht zijn)
Gisterenavond bij het diner, had Roline nog een onverwachte gast bij, Leonardo een Chileno uit Santiago! Super gezellig en lekker gegeten onder ons geviertjens. Nadien in de tuin vd jeugdherberg no een privéconcertje gehad van Roline op haar mini-harp, met zang en al derbij... echt zo mooi ! Dag 1 was echt zo ne super start van mijnen trip! Hep mij hier nog gene moment onveilig gevoeld en de mensen hier zijn echt super gastvrij en behulpzaam! Jullie hoeven je dus echt absoluut geen zorgen te maken!
Vandaag vlieger naar Cusco genomen, wij zitten hier op 3450 meter hoogte, dat is niet te onderschatten. In de jeugdherberg hebben ze ons meteen een tas COCA thee voorgeschoteld ... dat zou helpen! We werden aangeraden om enkel lichte maaltijden te nemen vandaag en ni te veel te doen! Da gaat ook gewoon ni! We hebben dus uitgebreid den tijd genomen om hier alle reisbureau uit te pluizen en onze verder reis te plannen! Ja Ja ik hoor het jullie al denken ... DE MIL PLANNEN??? Hier is gewoon echt zoveel te zien dat we nu al tot de vaststelling zij gekomem dat een maand maar echt veel te kort gaat zijn... we worden dus geforceerd om keuze te maken en aan planning te doen!
Nu super kapot, nog een halfuur naar boven wandelen voor 10 treden... onze jungle trip voorbereiden en vroeg in bed1 ( ik was van de morgen gewoon al een uur voor de wekker wakker d:w:z: 5u --> ge moet ni vragen oe da kik eruit zien om 10 u s'avonds en plus krijg kik ier met den dag 5 nieuwe puisten... komt dat ook door de hoogte????)
Kusjes Milenka en Charlotte ... tot zaterdag! Misschien wel met foto's
ni veel tijd, dus een kort berichtje ... Ja, ja ik ben er geraakt en mijn bagage ook!
Charlotte en kik dus herenigd! de vluchten zijn vlot verlopen! Ge hoort veel verhalen van stinkende en snurkende mensen naast u in de het vliegtuig maar ´¨diee vlieger ging voor mij niet op¨ . Op de vlucht naar NY zat ik naast Aurelie, een super lief eerstejaars studentje rechten uit Kortrijk. Wat getetterd, wa gelezen over alle stammen... ni veel geslapen dus en ongeloofelijke mr lekker vliegtuig'junkfood gegeten! Inge mij vetpercentage is op 24u tijd al naar de knoppen zene! Wij waren te vroeg in NY en kregen geen toestemmimg om te landen... uiteindelijk na 50 min circeltjes draaien boven NY zijn we met een halfuur vertraging geland! Heb vanuit de vlieger the skyline en het vrijheidsbeeld kunnen bewonderen alhoewel dat ik wel effe heb gedacht dat we daar bovenop gingen landen... grellig! Toegekomen aan de douane begon ik stillekes aan wat te zweten, al een halfuur vertraging en een massa volk dat daar nog door moest! Eens door de douane ging het echt wel vlotjes en toegekomen aan de volgende gate, kon ik meteen de vlieger op.. gene tijd voor te stretchen! 2de vliegerKE net iets minder... nog nooit zoveel gepensioneerde bijeen gezien op de vlieger, de gemiddelde leeftijd werd naar beneden getrokken door enkel blijtende baby´s! Anders heel schattig hoor mr op nen vlieger geen baby´s voor mij! Dat gaf wel dat extra stootje om uit te zoeken hoe dat den technology van het beeldscherm en de muziek macheerde zodat ik die oorkes kon in doen en de baby´s kon elimineren.. en dan zalige muziek - Al Green, Norah Jones, Anita Baker, Aretha Franklin... na heel wat zoeken toch in t slaap gevallen op de kleine vlieger... Mijne kop heeft wel een paar keer ne rare duik genomen van vermoeidheid mr t is uiteindelijk toch gelukt! Vandaag zondag... Laisy sunday... Ons lotje tegen mij maar zeggen dat het ier koud is... het was dus stralend weer he... een heerlijk ontbijt in den tuin van de jeugdherberg en dan met onze kamergenoot Roline naar het nationaal symphonisch orkest van PERU .. niet meteen wat ge verwacht had he! Daar goed ontvangen door Hugo en Lucia! Zij hebben ons dan ook meteen getrakteerd op almuerzo )lunch) Ni te doen he, wij mochten gewoon ni betalen! Nadien het strand in Lima gaan verkennen en het Parque del Amor... een aperitiefke bij zonsondergang in het shoppingcenter, nu zondagavond ... sebiet gaan dineren met Roline en morgen zeer vroeg de vlieger op naar CUSCO - in het Quechua - nu weet ik waar de kledinglijn vd decathlon vandaan komt - ´¨de Navel van de Wereld¨´ - schoon he . Alleszins het voelt weeral super goed, voet te zetten op dit werelddeel en met ons Lotje - TO BE Continued - groetjes Milenka en Lotje
Zondag van het noorden van Quito gebusd naar het zuiden van Quito om dan door te rijden naar Cotopaxi. Ik diende de bus te nemen richting Latacunga en onderweg in Machachi afstappen. Echt onderweg uitstappen, langs de kant van de weg !! Ja, zo gaat dat hier in Ecuador: mensen wachten langs de kant van de weg op een bus die richting hun bestemming gaat en stappen eender waar af, ookal is dat 500 meter van de eigenlijke bushalte vandaan. Ik stapte dus ook langs de kant van de weg af - ik ben op weg een echte Ecuadoriaanse te worden - aan de ingang van het dorp Machachi en wandelde richting het centrum om daar een taxi te nemen. Na 1 uur over een zeer hobbelige weg te hebben gereden - wat VERSCHRIKKELIJK is !! Maar het was de moeite want ik kwam in een heel mooie hostal aan. Prachtige omgeving, op een hoogte van 3.500 meter, zicht op de vulkaan Cotopaxi (5.897 meter hoog), hangmatten op het terras, totale rust in een prachtige omgeving. Het hostal bestaat nog maar 2 jaar en heeft geen electricteit, dus ´s avonds werden kaarsen en het haardvuur aangestoken. Super gezellig !! Maandag hebben we een flinke wandeling gedaan op de berg Rumiñahui. We werden op een hoogte van +/- 3.500 m afgezet en dan hebben we gewandeld tot 1.000 meter hoger. Daarboven was het koud en veel wind, je hoorde de wind gieren tussen de bergen. Tegen half 1 waren we aan de school van de kinderen van de eigenaars en kwamen de auto´s met gasten ook voorbij. Er was geen plaat meer in de wagen, maar op het dak wel. Dus ik en Becky op het dak samen met de 2 kindjes - 3 en 6 jaar. En dan weer over die verschrikkelijk hobbelige weg. Ik heb ´s namiddags niets meer gedaan dan douchke genomen en siestake gehouden. De volgende dag gingen we met zijn vijven een wandeling maken op de Cotopaxi. Dit is een actieve vulkaan met eeuwige sneeuw. Om tot een hoogte van ongeveer 4.500 meter te gaan, moesten we het nationale park doorrijden en raad eens hoe de weg er bij lag...ja, hobbelig. Maar twas de moeite. Dan wandelen tot het basiskamp op een 4.800 meter...je mag eens raden hoe lang we over 300 meter hebben gedaan...euh een 45 minuten!! Later die middag was ik weer in Quito en heb ik geskypet met het thuisfront
foto1 overzicht van de bergen en vulkanen foto2 uitzicht foto3 de hostal foto4 zicht vanuit de hangmat foto5 wandeling 1 foto6 op het hoogste punt van wandeling 1 foto7 aan tafel foto8 aan het basiskamp op cotopaxi 4800 meter foto9 en nu terug naar beneden foto10 skypen
Vrijdag heel de dag door het Andesgebergte gereden, geprobeerd de trolleybus te nemen van het zuidbusstation naar het noordbusstation, maar mislukt en dan toch maar taxi genomen, in de Quito - iaanse file gestaan onder een hete middagzon. De weg naar Otovalo in het Noorden van Quito was eveneens door het Andesgebergte, alleen was het landschap niet meer zo groen, maar bruiniger en gaf een dorre indruk. Aangekomen in Otovalo heb ik een taxi genomen naar mijn hostelleke en die wisten nog ineens niet waar dat was ! Ik dacht "oh, boy, wat heb ik nu gereserveerd". Het hostelleke ligt wel een aantal kilometer uit Otovalo, maar wel met een SUPER uitzicht over de vallei en de vulkanen in de buurt, zeer rustig !! De hosteria is nog maar 1 jaar bezig en is nog niet echt bekend. Momenteel ben ik de enige gaste...dus ik wordt verwend. Ik slaap in huisje Imbabora en daar kunnen 8 mensen slapen. Er is een tv en gisteren, na boekje te hebben gelezen in de hangmat onder de avondzon met zicht over de vallei, een filmke gezien (Charlie Wilson`s War). De gastvrouwe bracht me zaterdagmorgen naar de "beroemde" Animalmarket hier in Otovalo. Niet voor gevoelige dierenliefhebbers...Cavia`s piepten in het rond, hanen kraaiden luidop, halfgepluimde, levende kippen aan hun poten vastgenomen en werden verkocht, grote varkens en biggen met koorden rond hun nek en als laatste was er een heel deel ingenomen door koeien en schapen. Toen ik terugliep zag ik nog kalkoenen, kuikentjes, kleine hondjes en een rondlopende jutten zak...daar zaten een hoop cavia`s in. Cavia wordt hier wel degelijk gegeten. Daarna heb ik over de gewone, zeer kleurrijke markt gelopen...ik kon moeilijk een biggetje nog 1 maand meenemen
... een dorpje van tegengestelden: woensdag ben ik gaan raften met een groep studenten, donderdag, ben ik op stap geweest een groep gepensioneerde leraars.
Dinsdagavond ben ik op zoek geweest naar het makkelijkste niveau om te gaan raften. Ik had dat nog nooit gedaan. Ik wilde geen te grote golven of te sterke stromingen. De reisbureau´s die ik bezocht, zeiden dat je voor niveau 4+ ervaring moest hebben, maar tegelijkertijd toch zeiden "maar als het de eerste keer is, dan is het geen probleem om mee te gaan" ... begrijpe wie begrijpe kan ???¿¿¿ Uiteindelijk een reisbureau gevonden die niveau 3 verkocht. De volgende dag (woensdag) ging ik naar de reisbureau terug om 9h, bleek dat de rest van de groep er om 10h pas moest zijn. Ik heb dan maar mijn Spaans geoefend met 1 van de gidsen. Om 10.30h waren we eindelijk op weg ! Langs het mooie Andeslandschap reden we 45 minuten tot we plots de weg afgingen richting de rivier "el Pastaza". Die buskes gingen eigenlijk nogal met een vaart naar beneden! Aangekomen deden we ons raftinguniform aan en kregen we veiligheidsinitiatie. Vervolgens gingen we op het water. We waren een groep van 3 boten en 1 kajak voor de veiligheid (vooral om de peddel twv 40 USD te recuperen, moest je uit de boot vallen). Onze boot voer als eerste. De eerste golven en stomingen gepasseerd, onder een waterval gevaren, moesten we plots uit die boot springen !! En dan aan die boot hangen en meegaan met de stroming. De gids besloot uiteindelijk ons toch terug in den boot te trekken en dan moest het allemaal "rapido, rapido" want de volgende stromingen kwamen er aan. Later bedacht de gids dat het plezant zou zijn om die boot express om te kieperen ! Dus iedereen achterin de boot, naar voor en naar achter bewegen, maar onze boot is niet omgevallen...gelukkig !! Na een twee uurtjes over golven te hebben gevaren en gepeddeld, kwamen we aan het eindpunt. Tijdens de tocht mocht ik ook een tijdje vooraan op de punt zitten, genieten van het mooie uitzicht !!
Woensdagavond had ik me ingeschreven om de watervallen te bezoeken per chiva. Een soort omgebouwde camion waar toeristen in kunnen. Vandaag was het met de gespensioneerden bond. Ik wachtte met 3 andere toersisten (Polen) op de chiva en wanneer die aankwam, zat die vol oudere Ecuadorianen. We kregen direct een aperitiefke aangeboden: een straf alcoholisch drankje op basis van appel. Een van de dames zei: bebir of OUT (drinken of eruit). En gehoorzaam als ik was Twas lekker zoet. Die oudjes waren wel in hun sas !! En ze namen me mee op sleeptouw en zorgden dat ik genoeg uitleg kreeg over de watervallen. De eerste waterval kon je van dichterbij bekijken met een zelfgemaakte kabelbaan. Ik had er echt mijn twijfels over of dat wel ging houden, maar ik ben veilig terug aan de kant gekomen !! De laatste waterval zijn we met zijn allen helemaal naar beneden gewandeld om het 40 meter naar beneden kletterende water te aanschouwen. Een hele trip naar beneden en dan terug naar boven. We zijn nog langs een zeer idyllisch hotelleke gereden en de oudjes zeiden dat ik hier maar mijn huwelijksreis moest doorbrengen
Baños staat ook gekend om zijn thermenbaden met water dat heel veel mineralen bevat en dus alleen maar goed is voor je gezondheid. Ik heb er ook 1 geprobeerd en het laatste bad was echt wel snikheet zo`n 40 graden !! Daarna moest je dan gaan afkoelen in koud water. Goed voor de bloeddoorstroming. Ik heb me dan ook even helemaal laten verwennen en er nog een massage bijgenomen.
foto1 na het raften foto2 langs de kant van de rivier na het raften foto3 de baden ´s avonds foto4 met de chiva naar de watervallen foto5 1 van mijn gepensioneerde vrienden hihihi foto6 voor de grote waterval met gepensioneerde vrienden foto7 waterval naast de baden foto8 Andesgebergte
Zaterdag 10 oktober is Johan vroeg opgestaan want om 6 uur kwam taxi mama hem halen om hem naar Zaventem te brengen voor een weekje vakantie tijdens mijn vakantie J. Ruim op tijd was hij ter plaatse zoals hij zelf vertelde zat hij op hete kolen om naar de New York te vertrekken. Johan onderging hetzelfde proces als ik: langs de douane passeren om vingerafdrukken te laten nemen en een fotoke van de ogen. Hij had zich op het ergste voorbereid want meer ervaren reizigers hadden hem verteld dat dat wel eens lang kon duren en hij had een beetje smokkelwaar van in België meegebracht J. Het waren dan wel geen levensbedreigende middelen integendeel het waren twee appeltjes uit de eigen tuin zodat ik de appeloogst zou kunnen proeven. We hadden een appartement gehuurd en hij vertelde me later dat een Belgische trein, tis te zeggen ene van Belgische makelij want het was een Bombardier, je ziet dat ons kleine landje nooit veraf is bracht hem op zijn bestemming.
Ik landde later die avond op JFK en Johan had zich goed voorbereid dus met de wegbeschrijving in zijn hand, kwam hij ruim op tijd aan. Ware het niet dat hij nog 2 uur op mij moest wachten !!! JFK is de drukste luchthaven en ook hier moest ik weer vingerafdrukken laten nemen. Dat duurde gewoon 2 uur ik werd er enorm kriekel van stomme Amerikanen !! Maar soit, wachten wordt beloond en tegen middernacht kwam ook ik aan op het appartement.
Zondag werden we wakker met de zon op ons gezicht, het beloofde duidelijk een héérlijke lentedag te worden in New York. We vertrokken met de metro richting Manhattan om door de stad te wandelen. We wilden eigenlijk de boot nemen naar Liberty Island maar zondag is blijkbaar een drukke dag, het was daar te lang aanschuiven naar ons goesting en besloten dan maar om later deze week terug te komen en nu gewoon verder op verkenning te gaan. We wandelden door het Financial district waar we de beurs bezochten, we zijn gaan kijken naar ground zero en dan zijn we aan de jachthaven iets gaan drinken op een gezellig terras in de zon. Een sangria voor mevrouw en een stella voor meneer. Ja, we rijden hier in Belgische treinen en drinken Belgisch bier . We hebben iets gegeten op South Seaport/Pier 17 en vervolgens nog genoten van een stralende zon.
Maandag begon met de stralende zon maar al snel bleek dat ze niet altijd aanwezig zou zijn de wolken lagen op de loer. Van de vorige keer in NYC wist ik dat je schitterende begeleide toeren kon doen via de jeugdherberg. We hadden ons ingeschreven voor de tocht door Central Park. De gids bracht ons door héél Central Park en het is echt meer dan de moeite waard. Heel dat park is met de hand aangelegd en bestaat uit verschillende delen. Johan voelde zich terug een beetje thuis in zijne hof en ik heb nog stukken van Central Park gezien die ik daarvoor nog niet gezien had. De ontwerpers hebben een bergriviertje nagebootst, je waant je midden in een groot bos om vervolgens langs een zwembad (in de zomer) en ijspiste (in de winter) voorbij een grote vijver (Harlemmeer) naar drie prachtig aangelegde tuinen te gaan: een Franse, Italiaanse en Engelse tuin. Lunch hebben we genomen in het beroemde boathouse (cfr Sex and the City). Fast food uiteraard, we zitten immers in Amerika J. Daarna gingen we nog even kijken naar een Colombus Day Parade op Fifth Avenue maar eigenlijk was die maar saai, in Wommelgem bestaan er beter folklore stoeten (dixit Johan). Verder wandelden we langs een mooi pleintje met een fontein en het bronzen beeld van Alice in Wonderland om dan te eindigen langs strawberry field. Onze tocht eindigde vlak voor het appartement waar John Lennon doodgeschoten is en waar Yoko Ono nog steeds woont. Het was een mooie verkenning door CP onder begeleiding van een schitterende gids.
Dinsdag verkenden we Greenwich Village, eveneens onder begeleiding van een toffe gids. Dit was een leuke toer voor Johan, want de wandeling door deze wijk bracht ons langs favoriete clubs en cafés brengen van enkele legendarische artiesten en andere celebs. Greenwich Village is een zeer oud en mooi stukje New York vol geklasseerde gebouwen, straatjes en steegjes met bochten. We waanden ons soms in een andere stad dan deze met haar rechte straten en torenhoge gebouwen. We wandelden langs het huis waar Friends werd opgenomen, langs het hotel waar de mammas en the pappas hun grootste hit schreven, langs the electric lady studio waar Jimi Hendrickx zijn meesterwerk opnam en voorbij de club waar Bob Dylan zijn eerste optreden gaf. We bezochten ook een jeanswinkel die tot over enkele jaren een club was waar alle grote der aarde opgetreden hebben: The Ramones, The Clash, David Bowie, Queen, Nirvana, The White Stripes, Kiss, Black Sabath, The velvet underground, .. De Johan was in zijn sas !! In die winkel bleek een collectors item van David Bowie ietsje te duur te zijn 600 dollars Ik heb veel fotos genomen van die winkel. De Johan kan nog wel eens wegdromen dat hij daar een optreden van zie hierboven bijwoont . We beëindigden de dag met een beklimming (ja, we hebben zes verdiepingen met de trap gedaan) van de Empire State Building.
Woensdag hebben we Liberty Island en Ellis Island bezocht. Dixit Johan: Charlotte gidste mij hier voortreffelijk rond want dit stukje New York had zij al eerder gedaan. Donderdag regende het pijpestelen heel de dag door en hebben we eigenlijk niet veel gedaan. sAvonds hebben we een optreden van STOMP gezien in een klein, gezellig zaaltje van 350 personen. Het was ronduit fantastisch, grappig en ongelofelijk knap wat de performers kunnen doen met borstels, luciferdoosjes, tonnen, deksels, papier, WC-ontstoppers en andere voorwerpen. Een perfect samenspel van geluid en dans. Enig storend element was een domme Duitser achter ons die veel te hard babbelde, gelukkig zweeg hij na een poosje toch.
Vrijdag hebben we de metro genomen naar Prospect Park (Brooklyn), ontworpen door dezelfde mensen als Central Park en zijn we terug naar Manhattan gewandeld via de Brooklyn Bridge. Knappe brug, maar ik wil zo geen brug in Antwerpen over de Schelde. Terug naar South Seaport gewandeld want ik had er de vorige keer een shopping centre gezien !!!!! De Johan heeft in Gap geshopt en ik heb me volledig laten gaan in een andere winkel ! s Avonds hebben we een Belgisch biertje gedronken in één van de Belgische cafés in NYC. Op Times Square konden we over de koppen lopen van het volk en dat nog rond een uur of 11 !! Last minutes comedy shows, mensen die van Broadway musicals kwamen, overdonderend ! Na een kwartiertje zoeken, vonden we het BXL-café met Duveluithangbord. Een aantal Lachouffes en Duvels later waren we in the mood om het echte nachtleven te verkennen, maar we hebben het maar bij een McDoke gehouden, die 24 uur open is. De terugweg verliep niet al te vlot we hebben een aantal keer moeten overstappen, langer moeten wachten dan tijdens de dag, maar we staan wel op de facebook van een puberende, kortgerokte (dit werd toegevoegd door Johan ) Amerikaanse, because we are soooo cute !!!!
Als gevolg van onze nachtelijke uitspatting (dat ik absoluut niet meer gewoon ben! ja, ja, ik ben steeds op tijd gaan slapen) hebben we vandaag ook niet veel uitgestoken, maar wel goed getafeld in het steakhouse naast onze deur.
Mijn laatste dagen in Ecuador heb ik doorgebracht in Cuenca. Eigenlijk ben ik er te lang gebleven, want ik heb hopen souvenirs gekocht, maar die kan ik aan Johan meegeven wanneer we elkaar zien in NYC De vrijdag voor mijn vertrek naar NYC ben ik naar het middelpunt van de aarde gegaan. Vele reizigers hadden mij hiervoor gewaarschuwd dat het niets voorstelt, maar ik kon dat toch niet overslaan ? Dus ik heb de bus genomen naar het middelpunt en inderdaad ... het stelt niet veel voor ... een reusachtig standbeeld en daarrond vele restaurantjes en souvenirshops (hier heb ik geen souvenir gekocht ). De GPS heeft het échte middelpunt een 200 meter verder bepaald. Daarrond werd dan een museum gebouwd waar aan de hand van allerlei proeven het verschil in kracht wordt aangetoond op het zuidelijk en noordelijk halfrond en het middelpunt. Water draait in het noordelijk halfrond klokwijs en in het zuidelijk halfrond anti-klokwijs (of was het nu juist omgekeerd ? ) en in het middelpunt valt het water loodrecht naar beneden.
Door een technisch foutje op mijne camera (ik heb een ander, groter, formaat van foto's aangeduid) kan ik geen foto's downloaden op den blog.
18-10-2009, 04:36 geschreven door charlotte
05-10-2009
El parque nacional Cajas
Vandaag (zondag 4/10/2009) ben ik met een Nederlands koppel (leren kennen in Quito - Stefan en Laura) een wandeling gaan maken in het Nationaal Park Cajas. Ik had nog niet van dit park gehoord of gelezen, maar ik had wel via een collega te horen gekregen dat dit zeer de moeite was. Ronald (andere Nederlander die ik in Quito had leren kennen) was er al gaan wandelen en zei ook dat het heel erg de moeite was. En dat was het ook !!! Het heeft ons wel wat moeite gekost om er heen te gaan en vooral om terug te keren!! We werden aan de hoofdingang gedropt, na een uurtje bussen in een volle bus, maar we mochten er nog bij als we wilden rechtstaan. Mij hadden ze gezegd dat je best vroeg naar het park gaat, want vanaf 3 a 4 uur in de namiddag kon er mist opzetten en dan kon je makkelijk verloren lopen en dat je eigenlijk best een gids kon nemen. Ronald zei dat alles wel goed aangegeven was en dat het best te doen was in je 1-ntje. Na een inkom te hebben betaald, een kaart en een vogelgids te hebben gekregen, gingen we op pad. Ik was er in het begin niet gerust in en was al doemsenario's aant bedenken :-s ... maar het was allemaal goed aangegeven. We liepen door een prachtig landschap in het Andesgebergte, kwamen een sprookjesbos tegen, allerlei meertjes en lama's. De weg terug was een ander paar mouwen. Eenmaal uit het park stonden we midden op de weg. Gewoon langs de kant blijven staan en wachten op een bus van Guayaquil tot Cuenca. Er passeren er genoeg...Alleen vandaag niet!! We hebben een uur gewandeld richting Cuenca langs de weg vooraleer er een bus ons oppiktte. Maar eind goed al goed. We zijn moe in Cuenca aangekomen.
Maandagavond dus goed aangekomen in Puerto Lopez en meteen boottochtje naar de walvissen vastgelegd. De volgende morgen met twee Duitse meisjes (Steffi en Freddie) lange tijd gewacht op onze gids. Onze hostalmanager zei dat we rond 9.30h zouden worden opgepikt, maar half tien, werd kwart voor tien, werd tien uur en uiteindelijk was onze gids er om 10.10h...ecuadoriaanse 9.30h dus We zijn over het strand naar de boot gelopen (niet zo'n mooi strand) en het strand was eigenlijk de plaatselijke vissersmarkt (foto 1). Na nog eens wachten op 2 Argentijnen zijn we op onze boot gestapt en na zo'n 3 kwartier hebben we de eerste walvissen gezien (overige foto's). Het was echt spectaculair !! De walvissen waren ongeveer een 15 meter van onze boot. Ze spoten hoog en krachtig water naar boven. De walvissen waren weer ondergegaan aan de linkerkant van onze boot en dus keken we heel de tijd naar links en plots na 5 minuten hoorden we weer een uitspuiten van water langs de rechterkant van de boot. Ik verschoot mij een ongeluk Een aantal boten gingen verder naar Isla de la Plata, maar we zagen in de verte nog een walvis en wij er naartoe. Dit was een mannetje dat de aandacht van vrouwkes wilde trekken en zich met zijn hele walvissenlichaam uit het water hief en neerplofte...ook op zo'n 15 meter van onze boot! Tenemos mucha suerte, volgens onze gids (we hadden veel geluk dit te mogen zien). Zo'n 5 tot 7 keer sprong hij uit het water en daarna nog met zijn vin op het water slaan. En missie geslaagd want er was een vrouwtje hem komen vervoegen
Aangezien ik in Puerto Lopez enkel was om de walvissen te zien, ben ik de volgende dag met Freddie naar Montanita geweest en wat te op het strand in het zonneke te liggen en te surfen. Geen van beide is gelukt Het was er heel de tijd bewolkt, veel wind en redelijk koud als je zo in bikini op het strand wilde blijven liggen. We lagen er dan ook met al onze kleren aan en handdoeken rond ons, maar op het strand zitten zouden we hebben gedaan !! De volgende dag nog een uurtje gesurft, enkel voor de foto's.
Vrijdag ben ik met de bus naar Cuenca gereden (beetje minder hectisch dan die richting puerto lopez). Daar aangekomen heb ik mensen teruggezien die ik in Quito was tegengekomen. Daar ben ik dan 's avonds mee gaan eten, samen met mijn kamergenoten van mijn hostal. En het lekkerste vlees tot hiertoe gegeten en het lekkerste dessert gegeten en dit voor maar 12 dollar (+/- 8 eurokes).
Deze morgen vertrokken uit het natuurparadijs op aarde. Geland en aangekomen in Guayaquil, ging ik naar de busterminal. Daar werd ik meteen geholpen door een vriendelijke man (die mij natuurlijk een tip heeft gekost!). Hij bracht mij in een sneltempo naar de busticketten verkoop richting Puerto Lopez. Aangezien ik mijn hotel had geboekt per telefoon en had gezegd dat ik rond 18h zou aankomen, wilde ik die belofte ook nakomen (in het vorige hotel had ik ook gezegd dat ik rond 18h ging inchecken, maar door het duiken was da 19h geworden en zer hadden mijn kamer al weggegeven !!!, ik wilde dat niet meer laten gebeuren). De volgende bus die rechtstreeks naar Puerto Lopez reed, vertrok pas om 15.45h + 4h, dan kwam ik te laat aan...dus heb ik gekozen voor een alternatief: busrit tot Jipijapa (echt waar zo heet da dorpke) en daar overstappen naar Puerto Lopez. Mijn vriendelijke meneer van 1 dollar tip zei mij: 2 uur tot Jipijapa en dan 2 uur tot Puerto Lopez. Het was om te beginnen een lokale bus met mij erin als enigste blanke. Die bus rammelde langs alle kanten, stopte overal, nam mensen mee, er stapten verkopers van water, ijsjes, appelen, etc op en af. De muziek stond loeihard en DJ - weet ik veel wie - mixtte de nummers aan elkaar. Ik dacht, die bus gaat nooit binnen 2 uur in Jipijapa staan (da dorpke stond allenchance op mijn landkaart in mijne boek), als ze half 5 er is, is t goed...twerd 16h...ondertussen begint daar een oudere, halfblinde man nog wa gitaar te spelen. Gelukkig zette de chauffeur de muziek af, anders was het een kakafonie van jewelste ! 16.30h nog geen busterminal in zicht...16.45h...nog steeds niet en dan plots was daar de busterminal. De chauffeur en helpers of iets dergelijks hadden al geseind dat ik nog op de bus naar Puerto Lopez moest. Die bus was al aant doorrijden, ik moest achter die groene lopen met al mijn pakken en zakken...En die kerel maar "fuera, fuera" roepen. Enfin, alvorens de bus de terminal uitreed ben ik er dus nog opgesprongen. Weer zo´n rammelbus, heb me naast ne meneer moeten zetten, voor de zekerheid maar gevraagd of deze bus wel zeker naar Puerto Lopez gaat en hoe lang de rit duurt. Si, si, una hora!! Oef !, Ik zou toch nog op tijd in mijn hotel geraken...Aangekomen in Puerto Lopez, een dorpje langs de kust met zandwegen, werd ik met ne motorfiets naar mijn hotel gebracht. Daar slaap ik ergens achteraan, naast het terras met zicht op zee. Morgen neem ik daar mijn ontbijt en laat het morgen zon wezen aub !!! Ik ga morgen whalewatching doen ... hopelijk zijn er nog een paar, want het is het einde van het seizoen ... fingers crossed.
29-09-2009, 02:40 geschreven door charlotte
28-09-2009
duiken
Donderdag was mijn eerste duik hier in de Galapagos ! Om 7.20h moest ik paraat staan in het duikcentrum. We reden naar het Noorden van het eiland om daar de boot te nemen naar de duikplaats, zo n 1.45h varen. Onze eerste duikstek was Cousins. Eens in het water kwam een zeeleeuw met ons spelen en zichzelf wa showen Verder op de duikplaats hebben we 2 zeepaardjes gevonden. Het onderwaterlandschap is heel apart. Vooral stenen, weinig of zelfs geen koraal (die is verwoest door El Niño van een aantal jaar geleden), maar geen puntige stenen eigenlijk eerder gladde, precies of die uitgesplepen waren. We hebben ook nog een manta, golden rays en gespikkelde rog gezien. Het eerste uur vloog zo voorbij. De tweede duik was op dezelfde plaats, dus eigenlijk zowat het zelfde gezien. Vrijdag hebben we op North Seymour gedoken. Hangend boven het zand met galapagosalen zwom er een school van zo n 40 hamerhaaien voorbij !!! Indrukwekkend !! Maar toch ook goed dat ze op afstand bleven. We hebben zo een half uur boven het zand gehangen en de hamerhaaien kwamen nog een paar keer langs, maar verder is zo een duikje toch saai, wachten tot die beesten langskomen...Het einde van de duik was wel heel leuk. Door de stroming meegevoerd worden over de rotsen zodat je niet moest palmen De tweede duik was ook op North Seymour, maar aan de andere kant van de rots. Daar zat het vol witpunthaaien. Zaterdag (gisteren) hebben we op de rots Beagle gedoken. Deze duik was niet zo indrukwekkend, alleen in het begin zagen we een hele school vissen op elkaar gepakt en een aantal die zich over stenen wreven om zo hun parasieten kwijt te geraken. De tweede duik hebben we terug op North Seymour gedaan, maar helaas geen hamerhaaien meer tegen gekomen, dat vliegen over de rotsen was wel terug plezant. Tijdens deze duikdagen heb ik een leuk Nederlands koppel leren kennen en zij zouden mij foto s van de onderwaterwereld doorsturen. Afwachten dus om een verslagje in het clubblad te zetten
Vandaag zondag was het een rustige dag. Ik had gehoopt wat op het strand te kunnen gaan liggen, maar de weergoden waren met niet gunstig gezind, het is hier wel warm maar zeer bewolkt. Het is hier ook heel rustig in het dorp, souvenirwinkeltjes zijn gesloten, weinig toeristen, misschien is het zo een "wissel".
Morgen neem ik het vliegtuig naar Guayaquil, daar neem ik de bus naar Puerto Lopez en hoop ik walvissen te kunnen spotten. Het is zo het einde van het seizoen.
28-09-2009, 01:03 geschreven door charlotte
Isabela island
Toen we van de cruise gingen, bleven Ben en ik op het eiland. Wij zouden donderdag pas vertrekken. Ik wilde hier nog gaan duiken. Zondag hebben we hier wat geinformeerd naar duiken en dagtrips naar de eilanden. Ik had toen besloten om langer te blijven en mijn vlucht te verlaten naar maandag 28/9/2009. Die middag hebben we de boot naar Isabella genomen, samen met Keen, Kelly en Paul (Ben en ik hadden met Keen in de hostal in Quito gesproken, Kelly en Paul zaten op de cruise met Keen). Die boot kon volgens mij elk moment breken, zo hard dat die op de golven botste. Ik werd toen op de koop toe ook nog eens een beetje zeeziek maar niet zo erg als een meisje ook op die boot, heel de weg door moest ze overgeven, 2,5 uur aan een stuk. Op Isabella gingen we de vulkaan Sierra Negra beklimmen. Een flinke klim naa boven, eerst door de mist en regen, daarna door de brandende zon. Later die dag gingen de anderen snorkelen, maar omdat ik die nacht ziek was geworden, heb ik dat maar overgeslagen. Het viertal ging door een heel nauwe tunnel en op de bodem van die tunnel lagen een stuk of 50 witpunthaaien. Dit was too scary for me aswell!! Ik praat hier ook eigenlijk niets anders dan Engels, daarstraks wel mijn hostal in Puerto Lopez vastgelegd in het Spaans, maar verder heb ik het nog niet veel geoefend
Dinsdagnacht amper een oog dicht gedaan omdat ik zo bang was niet op tijd wakker te worden en mijn vlucht te missen. Dus ik was om 4 uur ´s nachts wakker en ik moest om 5h beneden staan. Gepakt en gezakt stond ik paraat om 4.45h. Paul en Siobhan, een Iers koppel uit de hostal, ging op dezelfde cruise mee. Ons vliegtuig zat helemaal niet vol, zelfs na de tussenvlucht in Guayaquil. Tegen een uur of 9 zat ik ongeduldig uit het raam te turen naar een eiland in de vorm van een zeepaard of enig ander lava, rotseiland van de Galapagos. We moesten over een met ontsmettingsalcohol (of zo iets) mat lopen, handbagage nog eens checken en dan wachtte een gids ons op. We zijn geland op Baltra en namen de overzetboot naar Santa Cruz. De Galapagoseilanden zijn ontstaan uit een hotspot: een vulkanische activiteit onder de zeebodem en wanneer die in werking treedt ontstaan er eilanden. Het jongste eiland (met actieve vulkanen nog) is Fernandina (enkele maanden geleden was de vulkaan daar nog uitgebarsten), dan volgt Isabella (dit eiland heeft de vorm van een zeepaard). Santiago, Santa Cruz, Floreana, Santa Fe, Española en San Cristobal zijn de oudere eilanden waarbij de vulkanische activiteit is uitgestorven. De eilanden ontstaan op de hotspot en elk jaar schuiven de eilanden 8 cm op richting Ecuador. Onderweg naar Puerto Ayora (het dichtbevolkste dorp van de eilanden) stopten we om de twee begroeide vulkaankuilen te zien. Niet veel aan te zien, ze hingen in de mist en waren eigenlijk grote kuilen begroeid met bomen. Dan hebben we het Darwin Centre bezocht en uitleg gekregen over de kweekprogramma's, het ontstaan van de eilanden, etc. Om 18h gingen we de boot op. We zaten op Encantada, een zeilboot waar we met z'n 16-en op konden. Op onze boot zaten eigenlijk alleen maar jongeren. De eerste nacht hebben we een 7 uur gevaren maw ook weinig geslapen :-s Het eerste eiland dat we bezochten is Floreana. Dit is het eerste bezochte eiland door de Englsen. Ze hebben hier dan een post office box op neergezet en nu is de bedoeling om de postkaarten van mensen uit je buurt er uit te halen en die dan persoonlijk af te geven. Beetje verderop is een vulkaangrot, maar daar ben ik niet ingegaan, te claustrofobisch en te donker. Daarna hebben we gesnorkeld in het toch wel redelijk koude water. Eigenlijk was het over het algemeen geen goed weer, veel bewolking ! Op het eiland Española hebben we een wandeling gedaan van 3 uur. Dat was eigenlijk het mooiste van heel de cruise. Op dit eiland hebben we alles zowat gezien: zeeleeuwen, zeeleguanen, jan van genten (1 van mijn lievelingsvogels), pelikanen, galapagos hawk (geen idee wat het in het Nederlands is - tis ne roofvogel), allerlei soorten vinken, albatrossen (daarvan zijn de jongen heel erg leuk om te zien - zie foto 3), allerlei soorten meeuwen. We hebben voet gezet op een cactuseiland, maar toen had ik mijn fototoestel niet bij en heb ik geen landleguanen in het wild kunnen trekken. We hebben ook zeeleuweneiland bezocht: al die dieren lagen daar te liggen en te hoesten en de jongen jankten, soms kwam er een manneke zeeleeuw van zijn oren maken omdat een ander manneke op "zijn" vrouwke(s) wilde "zitten" Als laatste hebben we North Seymour bezocht, dit eiland staat bekend om zijn fregatvogels: zie andere mail die zwarte vogels met hun rode "ballon" onder hun bek. Dat wil zeggen dat de mannekes hun mooiste kant laten zien om babyfregatjes te maken. Knap om te zien!
foto1: de onactieve vulkanen op santa cruz foto2: the post office box foto3: een jonge albatros foto4: meeuwen foto5: die roofvogel foto6: nieuwsgierige mockenbird
is paradijs op aarde !!! Met zeeleeuwen gezommen, fregatvogels, jan van genten, allerlei andere soorten vogels, zeeleguanen, landleguanen, land- en zeeschildpadden, walvissen in de verte, een groep van een 80-tal dolfijnen - veel groter dan in Egypte - een prachtige sterrenhemel !! Echt veel om op te noemen, uitgebreid verslag volgt verder, want normaal gezien vertrek ik donderdag terug naar het vaste land, maar ik heb het hier zo naar mijn zin dat ik waarschijnlijk later zal vertrekken en moet nu nog een plan uitwerken om dat te regelen, want vandaag zijn de bureaus dicht en ik wil nog naar isabella eiland varen om daar de vulkanen te gaan bezichtigen, enfin, ik heb een logistiek en organisatorisch probleem voor het moment. Maar het enigste dat ik moet zien is dat ik op zaterdag 10/10/2009 op de luchthaven in Quito sta om een vlucht terug naar NYC te nemen voor een weekje samen te zijn met Johan - mijne vriend voor diegene die nog niet op de hoogte waren !!
Bonjour tout le monde,
Hola!
Voor Charlotte dus nooit meer te voet!!!! Er heerst aan de inkom wel een toffe sfeer van allemaal bezwete mensen die blij zijn dat ze de klim achter de rug is en zich storten op het ontbijt dat we allemaal vanuit de organisatie hebben meegekregen! Als we de site betreden zien we eigenlijk niets, alles ligt verstopt onder een dik pak mist! We moeten nog een uurke op onze gids wachten en langzamerhand komt de Inca-stad vanonder de mist te voorschijn! Wat alle boekske vertellen overde ligging van M.P.(oude berg)dus echt niet overdreven, het uitzicht overal rondom u is echt fantastisch! Ge zou er foto's kunnen blijven trekken ondanks het feit dat ge het niet kunt weergeven. Na onze guided tour om 8u30 ( dan waren wij dus al 5uur wakker), zijn we de W.P (jonge berg) gaan beklimmen:Nog eens een klein uurke stijl naar boven. Daar toe gekomen aan het begin van de ruines was het wel genoeg voor mij, amaai ik kreeg echt last van hoogtevrees (2800m). Daar was niets afgezet, dus ik heb me daar maar rustig neergezet! De inspanning wordt beloond - het zicht op MP en de vallei kan niet beter zijn! Ook ons Lotte heeft doorgezet tot aan de top! Moe maar voldaan, wij terug naar beneden... ook niet simpel! Het wordt daar heter en heter, drukker en drukker en wij toch blij dat we om 3u30 opgestaan zijn en tegen de middag terug huiswaarts kunnen keren! Hoe dan ook zijn de ruines echt de moeite! Elke steen is niet zomaar ne steen maar zorgvuldig uitgehouwen om een of andere symbolische of astronomische reden. Ge vraagt u echt af hoe hier ooit 1200 mensen geleefd hebben! Echter het fijne van MP is nooit achterhaald en blijft dus een mysterie! 
Heykes,
Zondag van het noorden van Quito gebusd naar het zuiden van Quito om dan door te rijden naar Cotopaxi. Ik diende de bus te nemen richting Latacunga en onderweg in Machachi afstappen. Echt onderweg uitstappen, langs de kant van de weg !! Ja, zo gaat dat hier in Ecuador: mensen wachten langs de kant van de weg op een bus die richting hun bestemming gaat en stappen eender waar af, ookal is dat 500 meter van de eigenlijke bushalte vandaan. Ik stapte dus ook langs de kant van de weg af - ik ben op weg een echte Ecuadoriaanse te worden 
- aan de ingang van het dorp Machachi en wandelde richting het centrum om daar een taxi te nemen. 
Vrijdag heel de dag door het Andesgebergte gereden, geprobeerd de trolleybus te nemen van het zuidbusstation naar het noordbusstation, maar mislukt en dan toch maar taxi genomen, in de Quito - iaanse file gestaan onder een hete middagzon. De weg naar Otovalo in het Noorden van Quito was eveneens door het Andesgebergte, alleen was het landschap niet meer zo groen, maar bruiniger en gaf een dorre indruk. Aangekomen in Otovalo heb ik een taxi genomen naar mijn hostelleke en die wisten nog ineens niet waar dat was ! Ik dacht "oh, boy, wat heb ik nu gereserveerd". Het hostelleke ligt wel een aantal kilometer uit Otovalo, maar wel met een SUPER uitzicht over de vallei en de vulkanen in de buurt, zeer rustig !! De hosteria is nog maar 1 jaar bezig en is nog niet echt bekend. Momenteel ben ik de enige gaste...dus ik wordt verwend. Ik slaap in huisje Imbabora en daar kunnen 8 mensen slapen. Er is een tv en gisteren, na boekje te hebben gelezen in de hangmat onder de avondzon met zicht over de vallei, een filmke gezien (Charlie Wilson`s War). 
In die winkel bleek een collectors item van David Bowie ietsje te duur te zijn
600 dollars
Ik heb veel fotos genomen van die winkel. De Johan kan nog wel eens wegdromen dat hij daar een optreden van
zie hierboven bijwoont 
s Avonds hebben we een Belgisch biertje gedronken in één van de Belgische cafés in NYC. Op Times Square konden we over de koppen lopen van het volk en dat nog rond een uur of 11 !! Last minutes comedy shows, mensen die van Broadway musicals kwamen, overdonderend ! Na een kwartiertje zoeken, vonden we het BXL-café met Duveluithangbord. Een aantal Lachouffes en Duvels later waren we in the mood om het echte nachtleven te verkennen, maar we hebben het maar bij een McDoke gehouden, die 24 uur open is. De terugweg verliep niet al te vlot
we hebben een aantal keer moeten overstappen, langer moeten wachten dan tijdens de dag, maar we staan wel op de facebook van een puberende, kortgerokte (dit werd toegevoegd door Johan 
) Amerikaanse, because we are soooo cute !!!!
) en in het middelpunt valt het water loodrecht naar beneden.
maar niet zo erg als een meisje ook op die boot, heel de weg door moest ze overgeven, 2,5 uur aan een stuk.
Dinsdagnacht amper een oog dicht gedaan omdat ik zo bang was niet op tijd wakker te worden en mijn vlucht te missen. Dus ik was om 4 uur ´s nachts wakker en ik moest om 5h beneden staan. Gepakt en gezakt stond ik paraat om 4.45h. Paul en Siobhan, een Iers koppel uit de hostal, ging op dezelfde cruise mee. Ons vliegtuig zat helemaal niet vol, zelfs na de tussenvlucht in Guayaquil. Tegen een uur of 9 zat ik ongeduldig uit het raam te turen naar een eiland in de vorm van een zeepaard of enig ander lava, rotseiland van de Galapagos. We moesten over een met ontsmettingsalcohol (of zo iets) mat lopen, handbagage nog eens checken en dan wachtte een gids ons op. We zijn geland op Baltra en namen de overzetboot naar Santa Cruz.
