Enige reactie over mijn avonturen hier in het Hoge Noorden? Laat dan hier jullie berichtje achter!
Lot in Finland
Lot gaat op stage naar Ekenas
05-04-2008
Lot ziet (samen met de mammie) een deeltje van Lapland
Hallo België!
De mammie heeft een half uurtje geleden den taxi terug richting Karis genomen en van daar zal ze den trein richting Helsinki nemen om dan vervolgens daar nen taxi richting luchthaven te nemen. Rond 16u zou ze dan normaal ergens in de lucht of richting lucht zitten.
Twas toch weer ff tanden bijten toen ze vertrok. Afscheid nemen is nooit leuk he... En ze heeft het nu zelf kunnen zien; ik heb hier wel veel 'vrienden' en iedereen is heel lief en heel vriendelijk...Alleen tijdens het weekend zit ik hier meestal alleen op mn studiootje... Er is Emma met haar ga ik in het begin van de week meestal iets doen... Wandelen of ne koffie gaan drinken, maar tijdens het weekend (meestal van vrijdagavond tot zondagavond) zit zij bij haar vriendje in Espo. Wat haar van harte gegund is natuurlijk maar dat wil voor mij wel zeggen één vriendje minder... Jil is ook een hele leuke meid, maar ze houdt net zoveel van reizen en weg zijn als ik zelf. Wa er dus op neerkomt dat zij in het weekend ook raar of zelden thuis is... En dan ja de collega's opt werk, de mensen waark eigenlijk het meeste contact mee heb en het best mee overeenkom, maar die zijn stuk voor stuk moeder van een kroostrijk gezin dus die zitten er ook ni op te wachten om er in t weekend er nog eentje bij te nemen...
Ma nu me de mammie hier hebk Ekenäs ook een beetje beter leren kennen en misschien zalk int vervolg bij goe weer wel de stap durven zetten om alleen ergens iets te gaan drinken.
En nu Lapland.... Donderdagavond is Elof van Elof's taxi ons komen ophalen om ons naar Karis te brengen. In Karis hebben we dan de trein naar Helsinki genomen. Onderweg wask de tickets aan het bekijken die de mammie voor onze reis in Karis gekocht had. Bij (letterlijk) naderinzien bleek de datum niet te kloppen; we zouden op 3/4/08 om 19.30u in Helsinki vertrekken (met de slaaptrein richting Rovaniemi, hoofstad van Lapland) en volgens de bestelde tickets dus ook op 3/4/08 om 18.00u in Rovaniemi terug naar huis vertrekken. Dat plaatje klopte dus niet dus eenmaal in Helsinki aangekomen wij richting ticketbalie. Na 18u blijken daar maar 2 van de in totaal misschien wel 10 loketten open te zijn. Hebben we daar dus maar ff een kleine file veroorzaakt. Niet enkel de datum bleek verkeerd te zijn maar ook de cabines en de trein waarmee we terugkwamen.
De rit Helsinki-Rovaniemi zouden we maken in de zogenaamde 'Blue Cars' dat zijn de nieuwe, moderne en meer confortable slaaptreinen. We zouden wel degelijk in zo'n Blue Car reizen, maar niet in een 'Inva-cabine' (een speciale cabine voor gecapte mensen) die we nochthans wel gereserveerd hadden. Onze reis terug bleek echter gereserveerd te zijn in een slaaptrein van de oude stempel. En in die oude treinen is er dus nog niks voorzein voor gecapte mensen, dus dat kon wel eens voor problemen gaan zorgen. De datum veranderen bleek niet zo'n probleem; gewoon 10 bijbetalen en alles inorde. Een Inva-cabine op de heenreis versieren bleek ook niet zo moeilijk. Gewoon ons ticket laten zien aan één van de conducteurs en met de complmenten van de baliemadam zeggen dat we of wel in cabine 34, 35,36 (allemaal Inva-cabine) mochten slapen van haar. Nu alleen die trein terug nog. Om 18.00u bleek er alleen maar een oude trein uit Rovaniemi te vertrekken. Foutje boel dus. Dan maar gevraagd naar de 'Blue Cars' maar die vertrokken enkel rond 21u uit de Lapse hoofdstad. Aangezien onze reis zon 11 à 12 uur duurt waren de 'Blue Cars' geen optie want de mammie moest ten laatste om half 3 terug in Helsinki airport staan om haar vliegtuig te hebben en haar bagage stond nog hier bij mij in Ekenäs. En moest er dan iets mislopen.... Dan maar met de oude slaaptrein (aangezien ik toch uit mn rolstoel geraak). Maar de lieve baliemadam zorgde er dan wel voor dat we in de buurt ( er vlak naast meer bepaald) van het toilet sliepen.
Om 19.15u wij dus richting Inva-cabine nr 34 van de 'Blue-Car'-slaaptrein richting Rovaniemi. We stappen die trein op, gaan onze cabine binnen (vlak naast de deur en recht tegenover het toilet) en het eerste wa da de mammie zegt is; "Dees da's dan ook zo'ne ouwen trein?!" Moet je u voorstellen wij staan daar op nen trein alles kei-proper, kei-modern, volautomatische deuren, heel verzorgde beddes, stopcontacten waar je een heel leger mee kan bevoorraden, elektronisch regelbare airco en da is het eerste wa da madam zegt ! Niet dus dit waren de nieuwe treinen. Tegen 20.30u-21u, toen we een beetje geacclimatiseerd waren aan onze Inva-cabine (die btw tamelijk wat groter bleek te zijn dan dan de andere cabines, een rolstoel heeft soms toch zo z'n voordelen) is de mammie dan op zoek gegaan naar de restaurant-wagon om iets voor te eten te halen. We hadden daarvoor al wel gevraagd aan de conducteur of het mogelijk was om met de rolstoel tot in de restaurant-wagon te geraken, en zo niet of we dan eten en drinken mee naar onze cabine mochten nemen, maar veel meer dan 'Yes yes' en 'No no' kwam er niet uit. Dus is de mammie maar alleen, op goed geluk, naar daarvertrokken. En een paar minuutjes later stond ze daar alweer met 2 baguetten, koffie & thee, en nog wa drinken voor 'snachts. Na dat we ons broodje op hadden, hebben we ons pyjamaatje aangetrokken om vervolgens wakker te worden in een heerlijk besneeuwd Lapland.
Onze aankomst in Lapland ging echter niet onopgemerkt voorbij. We hadden onze wekker redelijk op tijd gezet. Maar ik had niet gerekend op een gevecht met mn ski-broek en op het feit dat je echt wel om de beurt moet rechtstaan in zo'n cabine wil je iets doen of nemen. Dus ik was nog maar net klaar toen we Rovaniemi-station binnenreden en bijgevolg stond de rolstoel nog niet klaar en moesten we de laatste dingen nog in onze zak steken. Ik was er vrij gerust in dat we nog wat tijd hadden (er zitten namelijk heel veel mensen op zo'n slaaptrein, ook families met kleine kindjes en om heel die hun bagagehandel van de trein te krijgen dat duurt wel ff) maar de mammie werd dus (bijna letterlijk) zot van de zenuwen. Ik was klaar, zat op mn bed met mn jas aan en mn zak( diejek enkel nog moest dichtdoen) ma elke keer da het piepke ging om te waarschuwen dat de deur van de trein terug dichtging (zodat er niemand tussen zat) ging de mammie naar buiten. Wa da ze daar dan ging doen da weetk ni, want alles (bagage, rolstoel, IKKE) stond nog op den trein. Maar ik heb haar zeker 3 keer op het peron zien staan. Pieieiieiieiep de mammie naar buiten, opt laatste nipperke terug naar binnen, daar draaien, pieieieiiieieiep de mammie terug naar buiten, terug op het laatste nippertje naar binnen,... En da 3 KEER he!!! Man man man en ik zat daar in die cabine, achter da raampje te zien en te lachen. Da beloofde een goe begin....
De rest van onze Lapland reis zal ik jullie morgen vertellen... Kwestie van het een beetje spannend te houden!
Dag lieve mensje! Ik zie jullie graag!
P.S. Moeke bedankt voor deze kei-leuke tripjes! Hoop da we da ooit nog eens gaan doen!!!
Lot ziet een heerlijk lente zonnetje aan de Finse hemel!
Hey Hey!
Weeral van zondag geleden dat ik nog iets geschreven heb. Eigenlijk is er ondertussen niet veel spannends meer gebeurd, maar jullie leeshonger moet toch gestild worden he!
Maandag (na ons kei-leuk Stockholm-weekendje) ben ik blijgezind en gezwind terug aan het werk gegaan... Maar natuurlijk niet zonder alle collega's eerst op de hoogte te stellen van onze Zweedse avonturen. Ze waren allemaal ook heel content dat het zo leuk geweest was.
En dan maar verder gewerkt aan mn opdracht: de Engelse versie van de websites van andere University College's of Applied Sciences bezoeken. Daar moest ik dan vooral letten op het deel van de website dat voor het departement Research and Development bestemd was. Eénmaal die websites bekeken moest ik daar dan een rapport over schrijven en eventuele suggesties doen over hoe de Engelstalige versie van de Aronia-website er zou kunnen uitzien. Dat rapport en die suggesties heb ik dan dezemorgen netjes afgegeven. En de commentaar was positief, dus das weeral leuk he!
Na het werk ben ik dan nog een tas koffie gaan drinken met Emma. Normaal gingen we dat gisteren al doen, maar toen had de mammie gestuurd dat ze op Ekenäs markt in de zon zat te genieten op een terras en dat ik maar naar daar moest komen na 't werk. Emma kwam toen juist van de fitness en vond het dan beter om op nen andere keer af te spreken. En aangezien de mammie vandaag een daggetje gaan shoppen was naar Helsinki hebben we die tas koffie dan maar uitgesteld tot daarstraks.
Dus ik met Emma koffie gaan drinken en ijsje gaan eten. En dan voor de mammie kwestie van avondeten bij Mathilda nog ribbekes gaan halen. Ze was daar gisteren langsgeweest en 'zagen er toch zo goe uit he' slurp slurp! En dan huiswaarts gereden....
De mammie had van Helsinki een Moomin t-shirt en een Moomin boek bij. Ja zoals ik al gezegd heb is Moomin hier een heel beroemd figuurtje en ja om mij dus echt in de Finse cultuur te verdiepen moet ik toch op z'n minst één van de Moomin-boeken gelezen hebben.
Ah ja ik moet jullie ook nog iets vertellen ivm mn foto's. Ik kan ze blijkbaar niet op mn blog zetten. Het zijn er teveel denk ik. Dus ga ik ze op My Space zetten en op mn blog een link naar My Space achterlaten zodat jullie de foto's daar alsnog kunnen bekijken.
Dag vriendjes en vriendinnetjes dat was het dan alweer! Dag vriendjes en vriendinnetjes tot de volgende keer maar weer!
XLotX
P.S.: De mammie en ik vertrekken donderdagavond naar Lapland en zullen pas zaterdagavond vroeg thuis zijn.... Dus het zal misschien zaterdagavond zijn alvorens jullie nog iets van mij horen... Doeg!
Zoals sommige onder jullie misschien wel weten ben ik dit weekend, 28-29-30 maart, met de mammie op bezoek geweest naar Stockholm. Nu ja op bezoek, we zijn eigenlijk op cruise geweest naar Stockholm, met de Viking Line Gabriella.
Het begon allemaal vrijdag middag om 13u. Toen is Björk van Elof's Taxi (is een speciale taxibus met lift enzo waar ik makkelijk met de rolstoel in kan) on komen ophalen om ons vervolgen naar Karis station te brengen. Karis is een dorpje vlak naast Ekenäs en daar is het makkelijker om met de rolstoel de trein te nemen. Dus in Karis aangekomenn tickets gaan halen voor de trein naar Helsinki en dan om 13.57u de trein richting hoofdstad genomen.
Daar aangekomen was het nog maar 15u ongeveer (Helsinki ligt op een uurtje hiervandaan) en we moesten maar pas om 17u inschepen, dus nog ruim de tijd om nog iets te gaan eten, iets wat we die middag nog niet gedaan hadden. Dus éénmaal in Helsiniki station aangekomen wij via de hoofduitgang (en -ingang) naar buiten. Man man man zo blij ben ik met een uitzicht nog nooit geweest, want wat zag ik daar aan de overkant van 't straat; jawel die GROTE GELE M! Voor het het eerst in meer dan een maand tijd heb ik nog eens frieten gegeten... met ne dubbele Cheesburger! Ik was zo blij als ne kermisvogel!
Na het eten hebben we dan een taxi genomen richting haven...Daar stond ons een tweede verrassing te wachten. We wisten wel dat we op cruise zouden gaan maar hadden nooit gerekend op zo'n grote boot! Je vaart er tenslotte maar ne nacht over. Nee diejen boot was dus wel degelijk gigantisch he! Wa wel leuk was natuurlijk! Dus wij gaan inchecken, en direct aan boord gegaan.
Noch ik, nog de mammie hadden ooit al zo'n cruise gedaan, en iedereen van mn collega's op twerk hadden verteld dat we ons niet te veel moesten voorstellen van zo'n cabine. Je zou me geluk naast elkaar kunnen staan... Niet dus onze cabine was bijna zo groot als mij studiootje hier. Ok, ze was kleiner, maar de badkamer was zeker even groot!
17.30u was het dan tijd voor de afvaart. Wederom op aanraden van de collega's zijn we dan opzoek gegaan naar een raam om de mooie eilandjes die je dan kan bewonderen niet te missen. En inderdaad de uitzichten die we toen voorgeschoteld kregen waren zeker en vast de moeite! De ramen waren wel wat vuil maar dat werd dubbel en dik goe gemaakt door de mooie natuur.
Toen de eilandje plaats maakten voor open zee zijn we dan wat gaan rondneuzen in de Tax Free-shop om vervolgens aan te schuiven aan het Viking Buffet (ook op aanraden van de collega's) Kei-lekkere Scandinavische dingen gegeten; voorgerecht, hoofdgerecht, en dessert en drinken wat en zoveel je maar wou! Na het eten dan nog wat TV gekeken in de cabine en dan gaan slapen.
Nu ja slapen; zoveel is er van slapen niet in huis gekomen. Ten eerste omdat er wind was en dan gaat zo'n boot dus op en neer en mijn bed stond dwars op de vaarrichting dus voelde mij de hele nacht in Walibi. En ten tweede omdat dit weekend zowel de Finse als de Belgische klok een uur vooruit moest gedraaid worden; maar dus niet van vrijdag op zaterdag zoals wij dachten maar van zaterdag op zondag. Dus Lot en mammie dachten dat we om half 8 gingen eten maar stonden al om half 7 op het appel voor het onbijt dat pas om 7u open ging! Man man man... Dus wij zaten als één van de eersten aan het ontbijt en zijn daarna nog een uurtje terug naar ons cabine kunnen gaan voor we aankwamen in Stockholm.
Aangekomen in Stockholm hebben we dan een seightseeing-bus genomen en zo nen tour rond de hele stad gedaan. Ik vond het land den ene kant wel spijtig dat we alles zo van achter glas zagen maar met de rolstoel zouden we te lang onderweg geweest zijn om voor de rest nog iets te kunnen doen... Na de tour (waar er ook een toch wel interessant bezoek aan een tentoonstelling over de Vikingen zat inbegrepen) zijn we dan afgestapt in het centrum van de stad. En toen was het Shopping-Time!
Nu buiten een echte Zweedse H&M hebben we niet veel gezien, maar ik wou daar wel eens binnen nu dat ik in H&M-hometown was... Maar wat blijkt H&M is hetzelfde in Zweden en in België... Toch wel beetje een teleurstelling! Na het shoppen terug nen taxi genomen richting boot en toen zat ons 'plezierreisje' er alweer bijna op.
Buiten geshopt in Tax-Free (want de prijzen waren echt wel opmerkelijk lager), gegeten en geslapen hebben we niet veel meer gedaan...
En nu zit ik hier moe maar voldaan (terug in mn studiootje) te schrijven op mn blogje... Weeral een mooi avontuur en heel wat mooie herinneringen die niemand meer kan afpakken!
En ja hoor voor de eerste keer horen er ook foto's bij deze blog (de bijhorende software marcheerde nimmer op mn pc en de mammie heeft die cd-rom van thuis moeten meebrengen), dus veel plezier ermee!!!! Foto's die bij vorige blogs horen zet ik er in de loop van deze week zeker nog op.
Jaja zoals jullie kunnen lezen hebben is de mammie dus gisteren aangekomen in het verre Finland. Weliswaar met een uur vertraging (dat ze dan wel aan de zus in België doorgeeft, maar niet aan mij zodak den taxi zou kunnen verwittigen. Wat zeggen we dan lang leven het Internet)
Marja ze is hier dus geïnstalleerd he... Ben blij da ze hier is maar besef nu ook da ne mens nogal wa rommel meesleurt op reis zenne. Ik mag blij zijn dak nog in mn bed geraak om te slapen ( nu ja slapen, buiten de geluidsoverlast waarvoor ons moeke 'snachts zorgt dan gerekend). Maja zoals ik al zij ze is hier en da is toch wel het belangrijkste.
Dus mocht ik vandaag een beetje later beginnen zodak ons moeke een beetje de weg kon wijzen in Ekenäs. Dus ik trok rond 9u de gordijnen open en wat zag ik... sneeuw, sneeuw, en nog eens sneeuw! Ja om het begin van de lente te vieren hebben de weergoden blijkbaar beslist om ne sneeuwstorm op Finland af te sturen! Remember de mammie die maar aant zagen was da ze nog is door de sneeuw wou lopen want da was al zo lang geleden? Wel ze heeft sneeuw gekregen, en wel 20cm! Doe daar dan nog wa wind bij en je hebt dus ne sneeuwstorm he... Gevolg; een hand voor uw ogen zien wordt ineens een stuk moeilijker. En dat niet alleen, let maar op!
Ik dus rond een uur of tien met de mammie richting school. Iedereen voorgesteld aan de mammie, de nodige Belgian chocolats afgegeven en dan gaan lunchen in de cafetaria me de mama. Moet je weten dat iedereen in die cafetaria welkom is om te eten, komen ook veel oude mensen eten, je moet alleen meer betalen dan de studenten en dan de personeelsleden. Dus wij lekker gegeten en dan, rond 13u, ikke terug aan het werk en de mammie terug naar mn studiootje gestuurd (na wel zeker 10 keer de weg uitgelegd te hebben).
Zo rond 14u-14.30u dachtk ik zal eens bellen om te vragen of alles inorde is; madam was juist aangekomen (mijn studio ligt op max. 20min van de school). Wat bleek helemaal verloren gelopen (da is hier ne sch**t groot he) en twee keer de weg moeten vragen! Nu weet ik van wie het zusje haar oriëntatievermogen heeft geërfd zenne! Ja en toen kwam het al schorvoetend gaf ze toe da 2 keer (!) gevallen was. Boempatat op haar g... Inderdaad ja! Maja buiten een paar blauwe plekken heeft ze er ni veel van overgehouden zenne. Ze heeft de benodigdheden om zacht te landen he...
Om vijf uur zijn we dan nog iets gaan drinken met Emma. Heel leuk, maar wel koud zo met al die sneeuw. En veilig voor de mammie deze keer want Mega Charlie was er bij met haar scooter he!
Lieve mensjes ik hoop dat het jullie allemaal goed gaat! Tot de volgende keer maar weer!
Spannende dag vandaag! Ik denk dat ik al zeker 10 keer naar toilette geweest ben! Tis allemaal eigelijk gisteren al begonnen...
Ik was al rond 9u wakker, raar eigenlijk want ik was pas rond een uur of 2 in slaap gevallen. Maja da maakte toch ni zoveel uit want maandag was nog ne verlof dag, weliswaar zonder jaarmarkt maar toch een dagetje vrij. Ik dus al om 9u wakker, veel te vroeg in mijn geval om dan op een dagetje vrij al op te staan, dan maar een rodelboekske gepakt en wa gelezen.
Rond 11u, ik was ondertussen al opgestaan en mn eige aant voorbereiden om te douche, ging ineens mn Finse deurbel (is een raar ding ze ma daar zal ik nog wel eens op een andere keer verder op ingaan); Helena en de kids stonden voor de deur. Anna, de kleinste, verkleed als Paasheks en Axel, de oudste, verkleed als Paashaas. Zoalsk miss al wel verteld heb komen ze hier Paaszingen ipv Nieuwjaarszingen. Ze doen da weliswaar voor snoepjes ipv geld maar het principe is hetzelfde. Maar deze kindjes deden het omgekeerd; zij hadden kadootjes bij voor mij ipv ik voor hen. Ze hadden een potje met gras bij (da zaaien ze een week of 2 voor Pasen als teken van het begin van de lente en als teken van nieuw leven) en een houten Paasheks bij. Ik had verteld tegen Helena dat ik het hier op mn studiootje nogal kaal vond maar dat ik niet te veel geld wou uitgeven aan decoratiespulletjes die ik dan achteraf toch maar zou moeten achterlaten wegens anders nog meer overgewicht. Dus zorgde zij voor bruikleen decoratie, lief he! Helena had ook nog een eet-kadootje voor mij bij; Pashka, een Russisch gerecht, typisch voor Pasen, dat je met een soort suikerbrood moet eten. Ik weet alleen nog wel niet of dat Pashka als een volwaardig gerecht eet of als nagerecht. Moetk nog eens vragen....
Na al die festiviteiten heb ik dan het merendeel van mn vrij daggetje gespendeerd aan wassen, proberen te drogen, stofzuigen, opnemen en bedden opmaken. Jaja alles moest blinken want; DE MAMMIE KOMT VANDAAG!
Tis nu 18.20u hier en om 18.30u komt den taxi mij oppikken om dan naar Karis te rijden (stadje op 20min. van hier) om de mammie daar op te halen aan het station.
Vandaar nu weten jullie ook weeral waarom ik deze titel gekozen heb! Jaja moederkindje zeg het maar, kan me ni schelen, ma ik ben blij da mijn mammie in Finland is!
Ik ga mn jasje aandoen en wachten op den taxi, nog 6min!
Lot ziet voor het eerst een Fins huisje langs de binnenkant
Hej Hej
Vandaag de leukste Finse dag toe nu toe doorgebracht. Helena (weet wel toffe Finse collega) heeft mij deze middag rond 12u komen halen. Dus ik al redelijk vroeg uit de veren want vandaag (zaterdag) waren de winkels terug open. Ja je moet weten da Pasen hier nogal redelijk hard gevierd wordt. Dus verlengd weekend zowel vrijdag als maandag verlof. Dus rond half 10 stond ik al fris en monter onder de douche (ja voor mij is da tijdens het weekend vroeg uit de veren). Opende mijn gordijnen en wat zag ik; een heel mooi hagelwit landschap.... Bleek dat het redelijk hard gesneeuwd had deze nacht. Dus ik kei-vrolijk door de sneeuw (en me de sneeuw in mn gezicht dankzij de supersnelheid van mijne turboscooter ) naar de winkel. Snoepjes (van CANDY KING) gekocht voor de kindjes en een kei-coole stoffe paaskip, met paasbloemen in haren buik voor mama Helena. Deze middag hebben we dan een lekkere salade gegeten, vers bereid door Helena. En dan heeft Axel (5 jarig zoontje van Helena) speciaal voor mij een chocolade cake gebakken. Twas echt kei-plezant me die kindjes ondanks de taalbarrieres. Ik versta wel het meeste wat zij in het Zweeds vertellen of vragen ma ik kan natuurlijk nooit of toch bijna nooit antwoorden. Maar ja daar had de kleinste, Anna (4 jaar) al lang iets op gevonden. Eitjes schilderen en memorie spelen zijn universele spelletjes en daar heb je geen woorden voor nodig. Twas echt heel leuk... Je moet weten dat Axel autistisch is en toch begon die met mij te praten en pakte die mij vast enz. Helena schrok er zelf van dat die zo sociaal deed tegen mij... Echt twee hele leuke kindjes! En veel respect voor Helena, voor het eindeloze geduld dat zij aan de dag brengt voor haar zoontje en om hem proberen te verstaan. En dan is daar die kleine meid nog waar ze evenveel aandacht aan schenkt....
Na de cake (met dessert wijn en koffie) hebben we dan wat gebabbeld over de moeilijkheden van nieuwe samengestelde gezinnen. Want ook daarvoor moetk Helena bewonderen. Terwijl haar man op om de 2 weken bijna een volledige week op zee doorbrengt (werkt namelijk op een cruise schip van Turku (Finland) naar Stockholm (Zweden)) zorgt zij dan in die weken ook nog eens zonder problemen voor de kinderen uit haar man zn eerst huwelijk. Echt waar als superwomen bestaat noemt ze Helena Lans.
Na dat gebabbel was het alweer tijd voor het avond eten en ik ben echt verwend hoor.... Tafel mooi gedekt, 3-gangen-menu, bier, wijn,.... Eerst was er rodebiet uit de oven met geitenkaas en peper erover. Alhoewel ik nog nooit echt rode biet geproefd had vond ik het met die geitenkaas niet slecht. Ik zeg niet dat ik het uit mezelf zou kiezen maar ik heb al slechtere dingen gegeten. En dan was er hert met patatjes uit de oven en maïs. En toen kreeg ik het even moeilijk; de kids kregen namelijk hamburger met FRIETEN!!!!! Ja en ik heb op al die weken dat ik hier ben geen één friet meer aangeraakt, en voor "nen echten Beick" staat dat gelijk aan zo goed als dood gaan he... Dus ik heb zitten giezen iderdaad maar heb toch netjes de patatjes uit de oven opgegeten.
Na het hoofdgerecht volgde de verrassing: Memma. Een typisch Fins dessert dat (denk ik) alleen met Pasen gegeten wordt. Ami had mij aangeraden om het eens te proeven. Toen ik Jil (tutor) om wat meer uitleg vroeg zei zij dat het walgelijk was, maar dat Roger het wel heel lekker vond. Ok dan maar een derde opinie dachtk dus: Helena what do you think about Memma? It's awfull and it looks like Sh**t. But you have to try it. Owkeeey.... Dus zo gezegd zo gedaan. Helena had Memma als dessert. Toen ik aan iedereen vroeg naar wat het dan smaakte was het enige dat ze me konden vertellen dat het gemaakt werd van malt. Maar ja daar kon ik mij weinig bij voorstellen natuurlijk... Dus in een schepje Memma genomen en daar suiker en room (zoals voor slagroom maar dan zonder de slag) op gedaan en geproefd. En ja ik kende die smaak dus wel he. Had beter moette nadenken, maar malt zat dus ook in de liters OveMALTine da wij bij oma vroeger gedronken hebben dus slecht vondk het zeker ni!
En toen zat de dag er weeral op... En tot nu toe de plezantste dag van heel mijn verblijf hier in Finland...
Glad Pask! (rara weer een Zweedse uitdrukking; heeft te maken met de klokken van Rome en de Finse heksjes)
In m'n laatste schrijven heb ik jullie verteld over Emma (tutor van An, studente die hier vorig jaar op uitwisseling was), wel ik ben met haar maandag een kop koffie gaan drinken. Heel leuk, alleen al omdat ik nu een plaatsje weet waar je iets kunt gaan drinken. Twas zo'n soort mini-mini-shoppingcenter, 2 winkels, bovenaan ne fitness en onderaan een overdekt terras waar je dus een tas koffie kunt drinken he.
Emma haar echte woonplaats is hier eigenlijk 300km vandaan, Jacobstadt, maar omdat ze de studierichting die ze hier volgt daar ni kan volgen woont zij bijna het hele jaar door hier in het kleine Ekenäs. En wat blijkt ze woon op amper 5 minuutjes van waar ik woon (nu ja ik weet dat da relatief is want alles ligt hier op amper 10 minuutjes van elkaar maar ze woont toch echt wel dichtbij). Leuk om der iemand bij te hebben. Zoals ik al gezegd heb komk goed overeen met Jil, maar zij is het grootste deel van de week aan het werk. Tina m'n andere tutor, die si wel bijna altij op school maar da klikt ni zo echt goe...We hebben weinig dezelfde intresses.... Dus is het extra leuk da Emma terug in Ekenäs is want zo hebk er weer ne 'lunchpartner' bij he.
Over m'n collega's heb ik echt ni te klagen. Zijn allemaal stuk voor stuk kei-toffe madamme! Ma ééntje springt er toch wel uit; Helena, zij is denk ik ook wel de jongste van den hoop, maar wij delen het zelde soort humor en we kunnen ook gewoon goe babbelen me mekaar. Dus tegen de middag aan wordt er dan altijd druk over en weer gemaild of da er nog 'lunchpartners' gezocht worden.
Helena helpt mij ook met mijn verblijf hier. Zij is zelf opgegroeid op één van de Finse eilanden, en ik was voor één van de projecten van Aronia per toeval informatie aan het opzoeken over die eilanden toen zij mij vertelde dat ze dat weekend 'naar huis' (lees naar haar mammie en pappie) ging gaan. En zo zijn we aan de praat geraakt en tot nu toe zijn we nog niet gestopt. Ik had verteld over m'n Nesquick-avontuur en kijk nu staat er hier op mijn studiootje een kei-cool jaren '80 model stofzuiger te blinken. Die heeft ze gisteravond zonder dat ik het wist gebracht. Mijn eerste echte onverwachte bezoeker op m'n studiootje hier in Finland. Voor de komende maanden mag ik haar stofzuiger gebruiken. Daarenboven had ze mij gisteren morgen al een kadootje gegeven; honing van de Abo Islands (eiland waar zijn vandaan komt), en laat het nu net zijn da m'n honing (van Nonkel Louis natuurlijk) diejek meegebracht had van thuis juist op. Van timing gesproken he! Ik was echt blij dat zij voor de deur stond gisteren! En buiten de stofzuiger en de honing had ze nog iets bij voor mij, bleek toen ze vertrok. Ik had haar uitgeled da mijn studiootje de 2de deur aan de linkse kant was maar da ik geen naambordje had ofzo. Wat toverde zij tevoorschijn; nen hamer ne nager, ne stift en een kei-lief naambord-huisje. Dus nu bengelt er hier aan mijn deur een spliksplinter nieuw naambordje. Dezemorgen en dezenavond hebk er elke keer zeker 5 minuten naar zitte kijken! Verder heeft Helena mij ook uitgenodigd voor het paasweekend op voorwaarde dat de meter van haar dochtertje niet komt. Die meter is namelijk Fins, en spreekt alleen maar Fins, haar klein dochtertje spreekt ook alleen maar Fins. Helena is Fins- en Zweedstalig maar haar kindjes zijn alleen maar Zweedstalig dus da zorgt soms wel voor wa problemen. En dan kank wel verstaan da ze haar handen vol heeft met Zweeds-Finse vertalingen zonder dat ze er dan nog Zweeds-Finse-Engelse vertalingen moet bijnemen als ik er bij ben.
Ik ben gisteren, vlak na school, ook nog naar de opening van een tentoonstelling geweest. Ami had mij daar voor uitgenodigd. In het oudste gebouw van de school en tevens ook van heel Ekenäs (1800 en zoveel) woonde er de voorbije vijf weken een Poolse schildenaares. Die was uitgenodigd door één of andere Finse organistatie die regelmatig kustenaars van over de hele wereld voor een paar weken uitnodigd om hier, in Finland te komen werken. Na die periode is er dan vanzelfsprekend een tentoonstelling van het werk dat die kunstenaars hier geproduceerd hebben. Twas best mooi, ma ook heel raar. Twas allemaal heel strak en wat mij het meest verbaasde was da de schilderijen stuk voor stuk afbeeldingen waren van mensen in zwembroek of bikini. Ik denk ni da Finland aan de oorsprong van de inspiratie lag....
Zo beste blog-lees-kindertjes, ik hoop dat jullie weer een beetje op de hoogte zijn van mijn leven hier! Commentaar altijd welkom!
Ja lieve blog-lees-kindertjes sorry! Sorry dat het weeral bijna een week geleden is dat ik nog iets van mij heb laten horen! En de mammie doet nog zo haar best om mijn blog-adres aan iedereen door te geven. En ik dan niet schrijven das toch schandalig he!
Maar ik moet jullie eerlijk bekennen er is weer niet zoveel spannends gebeurd sinds mn laatste schrijven. Ik weet het, ik laat jullie waarschijnlijk allemaal in de steej door geen spannende avonturen meer te vertellen, maar ja wat moet ik zeggen. De dingen vallen hier zo stillaan in de plooi, en spannende ontdekkingsreizen komen dan spijtig genoeg ook niet meer zoveel voor.
Ik moet ook zeggen dat ik hier nog niet zoveel gedaan heb, qua de streek verkennen enz bedoel ik dan. Wat ik wel spijtig vind maar het is nu eenmaal niet gemakkelijk om op je eentje dingen te gaan doen... Jill mn tutor die helpt mij wel, maar die is momenteel hard aan het werken in een intrimkantoor omdat zei bijna geen lessen meer heeft, daardoor zie ik haar natuurlijk veel minder en is het minder vanzelfsprekend om af te spreken om iets te gaan doen... En Tina mn andere tutor, tja dat klikt zo ni echt dus daar hebk zowiezo al minder contact mee...
Ja je kan best wel zeggen dat ik hier voor de moment een vrij ééntonig (bijna saai) leventje leid. Ik hoop echter dat daar snel verandering in komt. Dezeavond, binnen een half uurtje om precies te zijn heb ik afgesproken met Emma, de tutor van An (studente van Geel die hier vorig jaar was) om ergens iets te gaan drinken. Daar kijk ik alvast naar uit! Morgenavond heb ik dan weer afgesproken met Ami om naar de opening van een tentoonstelling hier op school te gaan. Het zou gaan om één of andere Poolse kunstenaar. Maakt mij eigenlijk weinig uit zolang ik maar tussen de 4 muren van mijn studiooke weg ben. Ja zo een heel weekend alleen is toch wel zwaar; ik weet mij wel bezig te houden maar het zou toch leuker zijn moestk zo niet helemaal alleen zijn.
Op het werk valt alles wel mee; toffe taken, hele lieve collega's enz. Eén van die collega's heeft mij zelfs uitgenodigd om met Pasen naar haar te komen, dus al mijn hoop is nu op haar gevestigd om niet nog is een eenzaam weekend tegemoet te gaan.
Paasweekend zal dan toch het laatste eenzaam weekend zijn aangezien de mammie vlak daarna zal arriveren!! Ik kijk er alvast heel erg naar uit! Ja Pasen wordt hier ook gevierd maar helemaan niet met Paashaasjes zoals wij ze kennen, nee met heksen en bezems... Het echte verhaal erachter moet ik nog te weten komen maar naar het schijnt zou het een beetje weg hebben van Nieuwjaarzingen. Zeg maar Paaszingen maar dan verkleedt als heks. Daarom dat alle supermarkten hier nu volstaan met heksen en bezems. Mensen zetten zelf ook borstels voor hun deur. Raar...
Zo lieve mensjes dit was het dan al weer... Zie jullie graag! Tot gauw!
Lot ziet rare Finnen die praten en eten en drinken tijdens een lezing....
Hejsan!
Het zijn toch rare mensjes he die Finnen. Ik mocht vandaag mee naar een lezing over de finaciële steun die de mensen hier op Aronia het komende jaar zullen krijgen voor het ontwikkelen van hun projecten. Heel spannend voor hen natuurlijk want zo'n project staat of valt naargelang men genoeg geld krijgt. Deze lezing werd gehouden door mensen van de EU die voor het grootste deel van het geld voor de projecten zorgt. De rest van het geld komt meestal van bedrijven die zouden kunnen welvaren bij het project in kwestie.
Nu zal je waarschijnlijk zeggen versta jij dan al zo goed Zweeds dat je die lezingen kunt begrijpen?! Nee en erger nog 3 van de 4 lectoren sprak dan nog enkel Fins en daar versta je helemaal geen bal van. Maar toch ik vond het gewoon wel een interessant om mee te maken en om te zien hoe de Finnen dat aanpakken zo'n dingen.
Wel ik wist al dat de mensen hier veel minder formeel zijn dan in België, studenten kunnen hier bijvoorbeeld hun leerkrachten gewoon bij hun voornaam noemen en zelfs bij hun bijnaam, geen enkel probleem! Maar nu was ik toch wel even in shock hoor toen ik dit allemaal zag. Wat zijn wij toch brave Belgjes dan!
Eerst en vooral was niet iedereen optijd voor de lezing,niet er op het eerst zicht, gebeurd in België ook wel, maar terwijl ik dan denk dat wij Belgen ons dan eerst excuseren en dan zo diskreet mogelijk een plaatjes proberen te bemachtigen... Geen probleem voor de Finnen, zij komen gewoon de kamer binnen, niks aan de hand en doen dan onderweg naar hun stoel ook nog eens een praatje met hun collega. Als ze dan eindelijk op hun plaats zitten staan ze binnen de 5min terug recht om achteraan in het lokaal hunzelf te gaan voorzien van koffie en een broodje (lezing was om 13u, vlak na de middagpauze). Ja en zo doen ze dat wel een paar keer, die koffie gaan halen, niet enkel tussen 2 voordrachten tussen door maar telkens als hun beker koffie leeg is.
Ik moet zeggen, ik vond dat best wel grappig.... Ik heb dan wel bijna niks verstaan van het geen er vooraan gezegd werd maar ik heb dan toch weeral heel wat opgestoken ivm met cultuurverschillen tussen België en Finland!
Nu zit ik hier, in 'mijn' kantoor nog te wachten op Ami, zij komt mij halen zodat ze mij de weg kan wijzen naar de wasmachines hier in de school (waar ik voortaan mn was mag komen doen.... Ok ik zal dan wel elke keer met mn waszak naar hier mogen rijden, maar liever dat dan zo helemaal alleen in de kelder van mn appartementsgebouw te zitten. En naar het schijnt is het hier ook goedkoper dan op m'n verblijfplaats, en da's altij mooi meegenomen he!
Naarmate mijn verblijf hier vordert worden m'n 'dagelijkse' blogjes percies maar korter en korter... Kan misschien wel een teken zijn dat ik mij hier toch wel stilaan begin thuis te voelen he... We zullen het maar langs de positieve kant bekijken he....
Dag vriendjes en vriendinnetjes dat was het dan alweer.... Tot gauw!
Het is al weer een dagetje of 2 geleden dat ik nog iets op mn blogje heb geschreven. Sinds zaterdag is er nu ook niet zoveel spectaculairs gebeurd.
Ik heb vandaag wel mn taken gekregen die ik op Aronia zal mogen uitvoeren. Naast de gebruikelijke bureaujobkes zoals kopiëren en klasseren zal ik deze week vooral helpen bij de voorbereidingen van de Energimassän (een beurs over energie en hoe daar spaarzaam mee om te gaan) die op 12 maart zal plaats vinden op de school. Vandaag heb ik al naamkaartjes, een wedstrijdformulier, en een enquête voor de bezoekers gemaakt. Ik zal op 12 maart zelf ook meehelpen maar wat ik percies zal doen is nog niet helemaal duidelijk.
Daarna zal ik zoals ook al gezegd, An-Louise helpen. Zij richt een project op om het toerisme rond de Baltische staten te doen opleven. Ik mag dan vooral veel opzoekingswerk rond accomodatie, eten & drinken, activiteiten,... in deze verschillende landen. Lijkt me heel interessant om te doen. Als er dan nog tijd overschiet magk ook eens nagaan over hoe Aronia zich het best in het Engels voorstelt op haar website, een taak waar Leen (studente van de KHK die vorig jaar op Aronia werkte) ook al mee bezig was.
Deze middag weer warm gaan eten (zoals elke middag trouwens) in de cafetaria van de school. De keuze was weer groot maar deze keer toch sneller gemaakt dan anders voor mij: balletjes in tomatensaus met puree, vis met puree (wat ik normaal ook graag lust, maar wegens weinig tijd en veel graten geen optie) en LEVER... Drie keer raden wat ik genomen heb. Inderdaad ja de ballekes! En die melk zul je zeggen waar heeft die het nu weer over... wel IEDEREEN neemt hier bij z'n eten smiddags melk om te drinken. Daarnaast ook wel water, fruitsap of limonade ofzo ma steevast staat er bij de Finnen een glas melk op hun plateau. Ik denk dat ze in de cafetaria van de school dagelijks minsten 40l melk moeten klaarhouden.
Ben vandaag na het werk eens doorgereden naar het meer om er wat foto's van te nemen, nu het hier allemaal nog zo mooi wit ziet. Want ok, het is hier nog redelijk koud is ik denk niet dat het hier op het einde van de week nog wit gaat zien.... Ik moet zeggen de natuur hier in Finland; SPECTACULAIR! En zeker nu, zo helemaal ondergesneeuwd.
Dag vriendjes en vriendinnetjes dat was het dan al weer!
Lot ziet zatte studentjes die allerlei spelletjes doen in de natte sneeuw
Hallo België!
Gisteren voor het eerst op het werk geen tijd gehad om mn blog aan te vullen; da gaat dus de goeie kant uit he! Ulrica heeft zo hier en daar al eens een tipje van de sluier opgelicht over wat is zou mogen doen en zoals reeds gezegd ziet dat er veel belovend uit!
Gisteren was het eigenlijk een beetje een trieste dag opt werk. Eén van de mevrouwen die daar werkt (haar naam is ne rare Finse naam maar ze zei mij toen ik ze voor den eerste keer ontmoette dat zij haar dochter, speciaal omdat zij zonne moeilijke naam had, de simpele naam Hannah gegeven had; bijgevolg ik mocht gewoon 'Hannah's mother' zeggen), ging weg omdat er simpelweg geen geld meer was voor haar project. Zij was een oplossing aan het zoeken voor de vergrijzing in Finland, ja ook hier kennen ze dat probleem. Maar omda de bedrijven dus niet meer bereid waren om haar project te steunen moet zij dus op zoek naar een nieuwe job. In de nammidag was de koffiepauze dus iets uitgebreider dan normaal. Er was ne surplus van taart, ne speech van Brigitta (de directrice van Arionia) en veel tranen! Ja en zelfs ik heb geweend voor een mens dak nog geen week kende. Maar da was zo'n lieve he, die kon zo ni te goei engels spreken maar deed wel elke keer haar best ook al voelde kei-hard da ze kei-verlegen was. Ze is dieje laatsten dag speciaal aan mij komen vragen of ik smiddags met haar naar de cafetaria wou gaan eten. Echt een kei-lieve madam!
Door da triestig zijn opt werk was ik ook een beetje triest hier thuis. Ma na een beetje chatten me de mammie was da ook al weer zo goed als voorbij. Ik ben dan maar is optijd in mn beddeke gekropen want ik was heel moe.... En het heeft me deugd gedaan ma ik ga morgen toch nog verder uitslapen denk ik ze.
Vandaag benk dan rond een uur of 10 opgestaan om mij te kunnen douchen en heir mn kamer nog wa verder op te ruimen want al mn was van donderdag lag hier nog te drogen. En om 13.30u had ik afgesproken met Jill en Roger om naar het 'Winter-evenement' hier in Ekenäs te gaan. Ik was nog maar net uit de douche of Ami stond hier aan de deur. Ik had sinds gistere mn Finse simkaart niet meer in mn telefoon gestoken en ze had mij proberen te bereiken en da lukte ni dus nu was 'haar moederhart' ongerust zoals ze zelft zei. Maandag ochtend komt er iemand van het Internet om mijn legale aansluiting inorde te brengen. Want nu benk dus nog altijd aant surfen via iemand zn onbeveiligd draadloos netwerk hier in het gebouw. En ik mag voortaan ook mn was gaan doen in één van de gebouwen van de school dan moetk nimmer telkens naar de kelder gaan hier beneden. Daar benk wel blij mee.
Jill heeft mij dezenamiddag dus meegenomen naar het Winter-evenement hier in Ekenäs, aan het strand en de zee. Eén van de hoogtepunten van dat evenement zou normaal gezien de sneeuwsculpturen-wedstrijd zijn die tussen de verschillende studentenverenigingen gehouden worden, maar bij gebrek aan sneeuw dit jaar is de wedstrijd uitgedraaid op nen hoop zatte Finse studenten die spellekes zoals zakspringen, nageltje klop,... moesten spelen tegen elkaar. Natuurlijk mochten zij niet spelen alvorens goed voorzien te zijn van het nodige Finse bier. Twas echt wel leuk om naar te kijken. Verder was de brandweer daar ook om af en aan te rijden met nen hoop klein mannen en een paard me een kar achter om ritjes mee te maken. Normaal is die kar een slee, maar bij gebrek aan sneeuw hebben ze die slee dus ook moeten voorzien van wielen he. Ze zouden anders ni ver geraakt zijn. We hebben daar dan met zn alle ne Finse pannenkoek met confituur gegeten. Rechtstaand dus lekker smoddere!!! Aangezien we vlak aan de zee zaten waren er ook nog een paar zotte Finne die het leuk vonden om in het ijskoude water te springen. Me alle Chinezen maar ni me den deze zenne! Daarbij in die zee zouk ook weer met hetzelfde probleem zitten als in het gemiddeld Vlaams openbaar zwembad, erin ja maar eruit das een ander paar mouwen!
En zo was mijne namiddag ook weeral voorbij he! Dan hebk nog ne pastaschotel in den oven gezet, gegeten en nu ligk al in mn beddenbak se! Klaar om nog nr een Internet-aflevering van spoed te kijken en dan nr dromenland te vertrekken...
Dus mensen allemaal, goedenacht en tot de volgende keer!
Avontuur nr. zoveel... ik kom gisterenavond op mijn studiooke aan en ik dacht bij mezelf; laat ik mijne was is gaan doen dan benk daar al vanaf voor dees weekend. Ikke mijne Ikea-waszak uit de kast (om te laten zien dat ik in vreden kom he, Ikea ) en vlak voor mijn deur twee trappen naar beneden waar da Ami gezegd had dat ik het wasmachien en de droogkast zou vinden.... 5 minuten later beneden aangekomen (ik moest dieje grote zak ook mee nr beneden krijgen he) zie ik daar alleen een deur. Goe ik dacht laatk is proberen met mijne sleutel om die deur open te krijgen he. In die deur geen beweging in te krijgen in den buitenkant van da slot des te meer. Ja daar stondk dan he! Ma ni opgeven Charlotte, eens kijken voorwa da die knopkes hier naast die (nog altijd gesloten) deur dienen. Eén da flikkerde zowa oranje dus da kon al raden da da diende om het licht aan te doen, daarboven... EEN DEURBEL!
Bij mijn weten kan een wasmachien nog altij geen deur opendoen dus dan benk maar van aremoe terug naar boven geklomen, inclusief waszak. Boven aangekomen dachtk ik bel eens naar Tina één van mijn toeters die woont het dichtste bij die zal mij wel komen helpen dan (aangezien ze da beide belooft hadden). 2 keer gebeld, geen antwoord. Dan maar naar Ami gebeld (en naar de mammie om te wenen dak geen wasmachien vond), Ami stond binnen de 10min voor mijn deur. Wij twee samen de queeste verdergezet. Iderdaad in die deur beneden was geen beweging in te krijgen, waar kon da wasmachien zich dan toch verstoppen?! Na een tijdje zoeken kwam er dan één van de bovenbuurvrouwen naar beneden en dan hebben we, in de veronderstelling zijnde da die vrouw ook ooit haar kleren moest wassen, daar maar aan gevraagd waar we in godsnaam ergens een wasmachien konden vinden. Bleek dat er dus 2 ingangen zijn voor het washok, één langs de zijkant van den blok en één langs waar da wij dus eerst naar beneden waren gegaan maar die ingang wordt al jaren niet meer gebruikt. En nu zult gezeggen Charlotte waarom gaat ge gewoon ni op zoek naar een wasserette da's toch veel gemakkelijker, wel da hebben ze hier ni. Ekenäs is daar een veel te klein stadje voor naar tschijnt.... You figure....
Toen we beneden in het washok aankwamen bleek dus dat het wasmachien alleen werkt op 2 stukken van 1 en nee het was ni dak geen kleingeld bijhad, ne portemonnee vol zelfs, maar natuurlijk geen 1's te bespeuren he...Ami terug naar boven naar haare auto om voor mij 1's te gaan halen en ja toen dachte we dat we er bekan waren he. Niks was minder waar; ik dacht dak in de kast nog een overschotje vloeibaarwasmiddel had gevonden van de vorige bewoners 'Daily Classic' stond er op en dan iets van Textiel-bla bla bla. En ja hoor ook deze keer hadk geen geluk, da was wasverzachter! Ja wa nu... Dan maar m'n scooter terug buitenhalen en naar de kleine supermarkt hier in de buurt rijden zeker voor waspoeder...
Toenk voor den 2de keer terug boven kwam was ik zo moe dak aan Ami gevraagd heb om alstublieft mn zak beneden te gaan halen en dieje mee naar boven te brengen... Dieje was zouk wel op nen andere keer doen, eerst op zoek gaan naar wasmiddel en genoeg 1's.
En zo breng ik mijn avonden hier dus door he; al zoekend naar een wasmachien. De dingen die ik echt nodig had hebk dan maar me een Wipke me de hand gewassen en te drogen gehangen aan de railing van het douche gordijn. Echt goe drogen doe da hier toch nie, want toenk ging slapen lag ik nog tussen half natte lakens. Maar ik heb toch ni slecht geslapen alleen wa weinig, dees klinkt echt kinderachtig maar ik graag percies ma ni goe vertrokken met da uurverschil... Ik probeer altijd rond 23u plaatselijken tijd te gaan slapen (=22u Belgische tijd) maar da lukt mij maar ni en dan ist natuurlijk altij vroeg da he...
Voor de rest is valt alles nog altijd heel goe mee. Ik heb ondertussen al wa meer informatie gekregen ivm met mn taken die ik hier mag gaan doen. 12 maart gaat er hier op school een Energiebeurs door (een samenwerking tussen Aronia en de school) en ik krijg allerlei taken op ivm die beurs en op de beurs. Da lijkt mij echt wel heel leuk....
Het enige minpuntje in mijn rustige leventje hier zijn de toeters. Het zijn beide hele lieve meisjes, maar der is ni echt ne klik. Tina had bijvoorbeeld wel gezien da ik gebeld had, maar had gewoon ni opgenomen. En als ik een berichtje stuur om te vragen of ze smiddags willen afspreken in de cafetaria om samen te eten (wat ze zelf voor gesteld hadden de vorige avond) dan sturen ze heel enthousiast een berichtje terug da da inorde is, maar alsk dan éénmaal aan het eten ben dan kan het ineens ni rap genoeg voorbij zijn. Maar ja niks aan te doen he...
Gisteren eerste dagje stage gehad. Nu ja eerste dagje; Ami (is kort voor Anne-Marie) had gezegd dat ze mij rond half 9 zou opbellen en zo gebeurd zo gedaan. Rond 9u is ze mij dan thuis (de Finse thuis athans) komen oppikken samen met de conciërge van de school. Die conciërge was erbij om mijn tweede rolstoel mee naar school te brengen, op die manier kan ik elke dag met de scooter naar de stage rijden en kan ik mij binnen de school verder verplaatsen met de rolstoel.
Toen we op de school aankwamen, Ami en ik (zij en de tutors, vooral Jill moeten volgens mij na 3 maanden met mij een uitstekende conditie hebben want zij lopen constant naast mij terwijl ik lekker op de scooter zit ) heeft zij mij eerst een rondleiding gegeven door het hele schoolgebouw. Daarna volgde er een kleine PowerPoint presentatie over de school. Toch raar hoor; alle richtingen hier lijken een beetje op de onze maar toch weer net niet.
Een uurtje voor de middag heeft Ami mij dan voor gesteld aan de mensen van Aronia, het R&D-centre waar ik zal werken, en in het bijzonder aan Ulrica Isaksson, zij gaat mij begeleiden tijdens mijn stage.
Tijdens de middag ben ik dan beneden in de cafetaria gaan eten met Jill & Tina mijn 2 toeters (op z'n moekes gezegd, lees tutors). Ik kan hier als student echt heel goedkoop, lekken en veel eten. Voor amper 2,30 heb je hier een voledige maaltijd; voor gerecht, hoofdgerecht, dessert en zelfs drinken. Daar kank thuis amper mijn potje voor koken.
Na de middag zijn Jill en ik dan even Ekenäs-centrum ingetrokken om een Finse sim-kaart te gaan kopen en om mij in te schrijven bij De Finse Post (blijkbaar moet je hier ingeschreven zijn om post te kunnen ontvangen ook zonder permanent verblijf) om er zeker van te zijn dat ik mijn Visakaart kan ontvangen. Toen we trug kwamen reed ik iets te nipt door de voordeur van de school en kwam mijn been in een ietwat benarde positie terecht tussen de deur en de scooter; maar voor zich ongerust maakt; ik had geen pijn ofzo het was gewoon eventje een rare maar later lachwekkende situatie.
Terug op Aronia aangekomen heeft Ulrica mij al aan zoveel mogelijk mensen voorgesteld, echt allemaal om te vriendelijkst. Daarna hebben we mijn werkuren besproken, van 8.30u-15.30, op die manier kunnen ze er bij Aronia altijd zeker van zijn dat er iemand is om mij binnen te helpen want het zijn hier heel zware deuren en de deur van de hoofdinkom kan ik zelf niet open krijgen omdat die niet blijft openstaan terwijl ik de scooter binnen rijdt. Daarna heb ik ook de directrice van dit instituut ontmoet, Brigitta, en met haar hebben we afgesproken om vrijdag samen te komen om dan mijn taken voor de komende maanden te bespreken en ineens de nodige papieren voor school in orde te maken. En toen was er koffiepauze (met 'Real Belgian choclats', meegebracht uit het verre Nijlen) en toen was het al tijd om naar huis te vertrekken! Wat gaat een dag toch snel voorbij....
Ulrica heeft mij dan de weg naar een grote supermarkt 'Janne' gewezen op 5 minuutjes van de school. Ik voor de eerste keer helemaal alleen, vol goeie moed weliswaar op pad met de scooter. Nu dat ik ging rekening moest houden met iemand die naast mij liep ging ik toch wel eens uit testen hoe vlug da ding wel ging als ik hem volledig op Konijn zette (Schildpad is het traagst;Konijn het vlugst); man zo'n ding haalt echt wel een snelheid hoor. Ik was aan de supermarkt voor ik het wist.
Eénmaal in de supermarkt verliep alles vlotjes; ik vond vlug alle dingen die ik nodig had, ik kon overal goed aan; ik vond zelfs een goedkoop waterkokertje om de methode kook-het-water-in-een-kannetje-dat-kei-warm-wordt-op-het-vuur te vervangen. Ik had de supermarkt gevonden en had alles gevonden wat ik nodig had, en dat helemaal alleen, dus ik zo fier als een gieter richting kassa. Hou u vast aan de takken van de bomen voor voorval nr. 2: Ik dus opweg naar de kassa, rijd ik daar in een gangetje waar een stapel met dozen koekjes in staat, blijf ik toch niet met mijn boekentas achter die stapel hangen zeker. Ja en juist op da moment vergis ik mij weer van hendel en geeft ik gas bij ipv achteruit te rijden. Bam! Al die dozen op de grond, al die zakjes met koekjes eruit en direct 5 man rond mij. Ik denk dat ik rood zag tot aan m'n kleine tenen! Nog 5 winkels te gaan en ik kom om van de honger !
Ik ben dan toch nog heel thuis geraakt inclusief al mijn boodschappen. Een boterhammetje gemaak met Kalkon (ra ra het Zweedse woord voor) en dan een douchke genomen in mijn douche/wc. Die douche dat is dus echt wel een verhaal appart he! Daar hangt ne sproeier aan de muur daar hangt een douche gordijn aan een railing, maar geen douche bak/ondergrond, enkel een gat ik de grond om het water te laten wegspoelen. En de wc staat daar dus op 2 cm vanaf he. Ik ga dus op het toilet zitten om mij te douchen he (voorlopig bij gebrek aan een plastieken stoeltje).
Nog wat op de computer gewerkt en toen was het weeral tijd om te gaan slapen. Jaja 3 dagen hier en Charlotte Op de Beeck heeft haar stempel weeral op Ekenäs gedrukt!
Dag vriendjes en vriendinnetjes dat was het dan al weer! (maar dan nen auto he)
De zenuwen beginnen nu echt wel de overhand te nemen! Nog maar 2 kleine weekjes en ik ben vertrokken... En er moet nog zoveel geregeld worden...
Sinds maandag heb ik eindelijk een fatsoenlijk warme jas en een skibroek. Momenteel verschilt de temperatuur in Ekenäs wel niet zoveel met de onze hier in België maar naar het schijnt kan het daar ineens tot -16°C beginnen vriezen dus, beter voorkomen dan genezen (van een zwaar longontsteking denk ik als je niet te goei voorzien bent op zulke vrieskou) he.
Zoals ik al zei moet er dus nog veel geregeld worden... op amper 2 weken: Normaal gezien zou ik mn fiets meenemen nr Ekenäs voor de verplaatsingen daar ter plaatsen. En normaal gezien zou die fiets meekunnen met SN Brussels Airlines maar na enkele weken heen en weer getelefoneer viel gisteren eindelijk het verdict; de fiets kan NIET mee. Een oplossing zoeken voor dit probleem is dus nu aan de orde he!
Voor de rest is bijna alles geregeld maar ik zeg het die zenuwen die doen geen goed hoor. Waar ben ik toch aan begonnen... Ach ja de beslissing is genomen, er is geen weg meer terug.....
De volgende dagen/weken zal ik jullie ook via deze weg op de hoogte proberen te houden
Ja ja het is gelukt! Het is me gelukt om een blog aan te maken! Via deze weg zou ik jullie allemaal graag op de hoogte willen houden over mijn avonturen in Finland. Want zoals jullie hier rechts kunnen zien zal het niet zo lang meer duren voor ik op het vliegtuig van SN Brussels zit richting Helsinki, Finland en vandaar uit dan verder per taxi of trein naar het kleine dorpje Ekenas!
Het zal zeker spannend worden zo helemaal alleen voor 3 maanden weg... De zenuwen beginnen al stilaan op te komen en soms denk ik waar ben ik in godsnaam toch aan begonnen?! Maar toch ik ben er van overtuigd dat dit a once in a lifetime experience wordt...
Dus iedereen fingers crossed! En ik hoop dat ik na mijn examens (vanaf 1 februari) de kans nog krijg om ieder van jullie met knuffels en afscheidskussen te overladen want drie maanden is niet niks het...
Mensjes tot blogs he en laat gerust een berichtje achter hoe meer hoe liever!!!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Lot ziet op school vriendelijke mensen rondlopen met sloefjes aan
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
! Niet dus dit waren de nieuwe treinen. Tegen 20.30u-21u, toen we een beetje geacclimatiseerd waren aan onze Inva-cabine (die btw tamelijk wat groter bleek te zijn dan dan de andere cabines, een rolstoel heeft soms toch zo z'n voordelen) is de mammie dan op zoek gegaan naar de restaurant-wagon om iets voor te eten te halen. We hadden daarvoor al wel gevraagd aan de conducteur of het mogelijk was om met de rolstoel tot in de restaurant-wagon te geraken, en zo niet of we dan eten en drinken mee naar onze cabine mochten nemen, maar veel meer dan 'Yes yes' en 'No no' kwam er niet uit. Dus is de mammie maar alleen, op goed geluk, naar daarvertrokken. En een paar minuutjes later stond ze daar alweer met 2 baguetten, koffie & thee, en nog wa drinken voor 'snachts. Na dat we ons broodje op hadden, hebben we ons pyjamaatje aangetrokken om vervolgens wakker te worden in een heerlijk besneeuwd Lapland.
) heeft zij mij eerst een rondleiding gegeven door het hele schoolgebouw. Daarna volgde er een kleine PowerPoint presentatie over de school. Toch raar hoor; alle richtingen hier lijken een beetje op de onze maar toch weer net niet. 
Maar toch ik ben er van overtuigd dat dit a once in a lifetime experience wordt...
