Vandaag mn laatste échte dag in Finland. Morgenvroeg om 10u komt Börje mij ophalen om mij naar Helsinki Airport te brengen, alwaar ik om 13.55u (plaatselijke tijd) een ijzeren vogel richting België zal nemen.
Ik ga het hier missen echt waar, hoe moeilijk de eerste weken waren zo moeilijk is het afscheid hier nu. Gisteren was ik zelfs heel triest omdat ik voor de laatste keer naar Jannes (de supermarkt!) reed. Ik werd echt triest omdat ik geen echten goeiendag kon zeggen tegen die mensen....
Gisternavond heb ik Jill ook nog gezien (ze kwam mijn tweede sleutel teruggeven) en heb ik uitgebreid afscheid genomen van Emma. We hebben samen pizza gegeten en Kakkewiet gemaakt.
Dieje Kakkewiet is bedoeld als traktatie voor de collega's hier opt werk, kwestie van ze iets Belgisch te laten proeven...
Tvoelt echt raar aan; langs den ene kant wil ik graag naar huiskomen om iedereen terug te zien enz maar langs den andere kant zou ik ook graag hier blijven... Moeilijk!
Ooit kom ik hier terug zeker weten!
Ik wil ook graag al mijn blog-lezers bedanken! Bedankt voor de morele schrijfsteun die ik van vele van jullie gekregen heb (voor al tijdens de moeilijke eerste weken). Het was een voorrecht voor mij om dit onvergetelijk en levensveranderend avontuur met jullie te mogen delen!
Voor jullie Belgen; tot morgen! Voor de Finnen; Thanks for everything; and see you again soon!!!
Lot ziet de Tallinn, Ekenäs' bowlinghall en Raseborg Castle met Vicky en Tony
Hej Hej lieve blog-lees-mensjes!
Sorry dat ik de laatste tijd zo weinig gepost heb op mijn blog. Dit ontbreken van nieuw leesvoer valt vooral te wijten aan het feit dat het hier goed weer was en dat ik veel tijd buiten heb gespendeerd en aan het feit dat het hier opt werk heel erg druk geweest is. Maar dit weekend is er weer een avontuur in mijn leven bijgekomen waar jullie toch allemaal weer van moeten meegenieten.
Zoals sommige onder jullie misschien al wel weten zijn Vicky en Tony hier op bezoek (sinds vorige week woensdag). Dat bezoek heeft er dus voor gezorgd dat ik weer een aantal heel mooie dingen heb gezien.
Donderdag (Vicky's en Tony's eerst echte dag hier in Ekenäs) was voor hun vooral een saaie dag! Ze kende het hier nog niet zo goede en daarenbovende regende het nog eens ook. Maar donderdagavond kwam er goed nieuws; ik kreeg vrijdag vrijaf. Noch Ulrica, noch Birgitta zouden op kantoor zijn dus kon ik ook niets komen doen en kreeg ik de dag vrij. Van die gelegenheid hebben we dan maar gebruik gemaakt om naar Tallinn af te reizen.
Om 7.37u hebben we in Karis de trein richting Helsinki genomen om dan daar rond een uur of 9 (eerst nog onze tickets terug en een toeristisch plannetje gaan halen) op zoek te gaan naar marktjes (markten bezoeken is namelijk één van Vicky's favoriete beziggheden ) Om 10.30u zijn we dan aangekomen aan de haven om vervolgens om 11u aan boord te gaan van de Viking Express.
2,5u later kwamen we dan aan in Tallinn. 4u aan wal is eigenlijk te kort om de Estste hoofdstad volledig te verkennen maar we hebben toch de hoogtepunten van de oude stad (die trouwens beschermd is door Unesco) kunnen bezoeken (met vooral dank aan Tony voor de geleverde spierkracht want echt rolstoel-minded waren ze een aantal 100de jaren geleden toch niet. 18.00u vertrok onze boot terug richting Helsinki en na te hebben aangeschoven aan het all-you-can-eat buffet en nog wat aan tax-free-shopping gedaan te hebben, hebben we eens in Helsinki terug aangekomen nog een klein stapje in het Finse nachtleven gezet. Na een treinrit Helsinki-Karis en een taxirit Karis-Helsinki lagen we rond 1u moe maar voldaan in ons bedjes.
Zaterdag was dan weer meer een discover-dag. Vicky en Tony waren al vroeg op weg naar Ekenäs markt. Een illusie minder rijk waren ze helaas al redelijk vlug terug. De markt van Ekenäs is namelijk zoals Ekenäs zelf: amper ne zakdoek groot! Daarna zijn we dan maar fietsen gaan huren voor hen want ze waren het stappen een beetje moe (fietsen die trouwens niet op de camping vlak voor mijn deur verhuurd werden zoals vermeld in de toeristische brochure, maar aan den helen andere kant van Ekenäs aan de haven). Met die fietsen hebben we dan bijna heel Ekenäs rond gereden en dat alleen omdat we (eigenlijk kwam het initiatief meer van den Tony zenne kant) de bowlinghall van Ekenäs wilde vinden. Na ne keer of twee verkeerd gereden te zijn kwamen we uiteindelijk ergens in een afgelegen industrieterrein terecht; en ja daar was den bowling. Da zag er allemaal maar redelijk louche uit dus besloten Vicky en ikke maar om eerst den Tony op verkenning te sturen. Vol lof kwam dieje terug buiten, ma omda den Tony der ni voor zou terug deinzen om in één of andere marginale tent te gaan bowlen hebben we een compromis gesloten da we eerst zouden gaan eten en 'der nog is zouden over nadenken'. Da eten hebben we gedaan in de Santa Fee, plaatselijke café/taverne. En ja achteraf zijn we (eigenlijk den Tony en Vicky ik heb vooral gesupporterd). Na den ene strike na den andere gescoord te hebben (waar jammer genoeg geen foto's van zijn wegens te rap weg zijn van de prentjes op de tvkes) zijn we nog nen echte Stella gaan drinken in de Santa Fe. Bleek daar toch ni de ijshockeymatch vant jaar bezig te zijn zeker. Finland-Zweden voor de bronze medaille in de wereldbeker. Da komt overeen me België-Nederland bij tsjotte. En ja normaal wint Zweden elke keer, maar deze keer (dankzij Belgische steun ) is Finland gewonnen. 3-0 denk ik.
Zondag zijn we dan Raseborg Castle gaan bezoeken, een ruïne van een kasteel hier in Ekenäs. Van waar ik woon is het wel 15 km rijden maar het is nog wel altijd Ekenäs. Tony en Vicky hebben diejen trip twee keer me de fiets afgelegd, ik heb heen den taxi genomen en terug me de Mega-Scooter (dieje ik trouwen ook verschrikkelijk ga missen alsk hier weg). Al blijken kasteeldomeinen ni zo echt scootervriendelijk te zijn...
Maandag hebben we dan ook vrij rustig den dag doorgebracht. Allé ja buiten het 'helling-avontuur' dan. Ik wou nog ne foto trekken van de plaatselijken oude watertoren. En ik wist wel da mn scooter maar maximum 12° helling aankan, maar we weten allemaal dak slecht ben in wiskunde he. Midden van de helling ineens baf; scooter stil en nimmer in gang te krijgen. Ikke dan maar eerst gebeld naar Vicky en dn Tony om te horen of da die in Ekenäs waren of ni (normaal wilden ze nog nen uitstap maken naar Turku ofzo) en ja gelukkig ze waren ni zo ver uit de buurt. Ik van mn scooter gestapt en den Tony wou hem zo naar beneden brengen (wa ni gemakkelijk was want der stond ergens een rem op) tot da Vicky haar ingenieursoog liet vallen op een knoppeke waar in koeien van letters onderstond "Push to reset brakesystem". Op het knoppeke gepushet en ja zenne scooterke marcheerde terug. Dan toch maar de vlakke weg naar huis gekozen en ondertussen nog iets gaan eten in 'den Albatros'.
Zo lieve blog-lees-beesjes, dit was het dan al weer!
Ik zit hier buiten in de zon aan mn laptop te schrijven ergen in Aboland (de eilandengroep die bij Finland hoort). Helena van bij Aronia heeft mij uitgenodigd om samen met haar en de kids het weekend door te brengen bij haar familie (papa Joran, mama Inger, en broer Peter). Donderdagnamiddag zijn we richting hier vertrokken maar niet voordat ik eerst Vappu gevierd had in Ekenäs-park met Ulrica (ook een collega van bij Aronia).
Vappu het feest dat hier gevierd op 1mei. Dan gaat iedereen de straat op, op zoek naar een mooi plekje om te picknicken en champagne te drinken. Vaak is dat dan ook een park waar iedereen samenkomt. Met Vappu draagt iedereen die afgestudeerd is in een algemene richting van het secundair onderwijs (min of meer het ASO van bij ons, al kan je het onderwijssysteem van hier helemaal niet vergelijken met het onze. Het lijkt meer op het Duitse systeem) een witte 'zeemanspet'. Echt heel mooi om te zien; jong en oud, mannen en vrouwen allemaal met zo'n witte pet op. Zoals ik al zei ben ik donderdag dus eerst met Ulrica naar het park geweest alwaar het Ekenäs mannenkoor het beste van zichzelf gaf. Weeral een leuke ervaring erbij.
Daarna ben ik dus met Helena dus richt hier (Aboland) vertrokken. En het is hier prachtig! Alleen maar bossen en velden zo ver je kan zien. Plaatselijke geluiden: vogels, vogels en nog is vogel. Ja en af en toe is nen tractor dieje voorbij rijdt. Ongeloofelijk.
Eigelijk kan is mijn Erasmus-avontuur pas begonnen met Pasen. En daar is maar 1 vrouw verantwoordelijk voor: Helena! Ik weet niet hoe ik haar ooit kan bedanken voor alles wat ze voor mij gedaan heeft/doet. Ik hoop dat ik ooit de kans krijg om iet voor haar terug te doen.
Dag vriendjes en vriendinnetjes dat was het dan alweer!
Lot ziet Lapland met het zusje (vanuit de sneeuwscooter-slee)
Hallo België!
Sorry hoor dat het weeral zo lang geleden is dat jullie nog iets van mij gehoord hebben, maar zoals jullie al wel weten is Snie hier. En dat wil dan weer zeggen dat wij 'savonds meestal samen naar een filmke zitte te kijken op de pc. En filmke kijken en blog aanvullen da ga ni samen he.
Vrijdagavond na 't werk zijn we richting Lapland vertrokken voor het hele weekend. Wederterom met de nachttrein. Snie zag da idee van nen trein eerst ni zo goe zitten denk ik, maar ze zei achteraf toch da da best wel gezellig is en da vind ik ook wel. Plus ge krijgt hele mooie uitzichten te zien van achter het treinraampje.
Zaterdagmorgen rond een uur of 8 zijn we dan gearriveerd in 'het stationneke' van Rovaniemi. En net zoals me de mammie zijn we dan ne koffie gaan drinken en ne koffiekoek gaan eten in het stationrestaurant (met de lappekes van Lapland). Tegen 10u hebben we dan nen taxi laten bellen richting ons hotel, hotel Santa Claus. Midden in het centrum van Rovaniemi gelegen, vlak naast de winkelstraat dus da was ne meevaller. Toen we aan het hotel aankwamen hadden we het geluk dat onze kamer al klaar was dus dat we onze bagage daar direct konden achterlaten. Na ons eventjes te hebben opgefrist zijn we dan wat gaan rondlopen in het centrum en wat winkeltjes gaan zien in het plaatselijke shoppingcenter. 'sAvonds moesten we dan om 17.30u aan het kantoor van Arctic Safaries zijn (da kantoor lag gelukkig net om den hoek van het hotel) om van daar dan richting sneeuwscooters te gaan om vervolgens aan onze 'Under the Stars Night Safarie' te beginnen.
Eerst moest Snie nog vlug eventjes van schoenen veranderen ("You have to have very firm boots") en nen 'heml' passen en voor mij ene kiezen (voor mij nen XL voor Snie haar eierekopke ne L) en dan konden we vertrekke. Andere kleren (soort ski overall) moesten we gelukkig ni aan want we hadden alletwee ons skibroek en onze ski-jas aan. Aan de scooters aangkomen werd dus nogmaals bevestigd da Snie me de scooter zou rijden en da ik achter haar zou 'hangen' in een slee. Na nog wa instructies over hoe ge zo'n ding bestuurt en over tekens die gebruikt worden om te kunnen communiceren konden we dan vertrekken. Nadat ik weliswaar eerst, op ongetwijfeld de meest elegante manier, die slee ingetuimeld was natuurlijk. Het eerste stuk van onze safarie was meteen al het gevaarlijkste stuk. We moesten namelijk een heel stuk over de, gelukkig nog bevrozen , Ounajoki-rivier. Onze gids had wel gezegd dat het 'slippery' was op het ijs, maar na nog geen 500m maakte Snie en ik daar al ne U-turn om van je welste! Eventjes zat de schrik er wel in, maar dapper als we zijn hebben we da ni aan mekaar laten merken! Eens de bossen in ging da veel beter omda daar sneeuw lag, en daar heeft zo'n sneewmobiel-gevaarte natuurlijk meer grip op he. Maar als ik zeg dat het in de bosse beter ging dan bedoel ik da vooral op Snie en haar rijkunsten. Voor mij, die nog altij in een slee achter Snie hing, waren de bossen iets minder aangenaam. Bosweggetjes durven namelijk al eens te hobbele en aangzien zo'n slee gemaakt is van harde plastiek, waren die weggetjes ni zo vriendelijk voor mijne achterkant! Eens aangekomen op ons rustpunt bleek dieje pijn dan toch ni voor niks geweest te zijn; echt in de middle of nowhere COMPLETE stilte (als ge zo eerst een uur naar da geronkt van dieje sneeuwmobiel hebt moette luisteren, denkt ge eerst da der gewoon iets mis is met uw oren), ge hoort zelfs gene vogel, niks huis, niks beschaving en dan kampvuurtje bouwen en worstjes op bakken! Kei-gezellig, onvergetelijk gewoon! De terugrit ging veel vlotter dan de heenrit en toen hebben we ook kunnen genieten van de natuur en de uitzichten. Aangekomen in het hotel was het douchke pakke, pyjamake aan en slaapkes doen. De zondag werden we immers om 10u terug aan den bureau van Arctic Safaries verwacht voor 'The Arctic Combination Safarie'.
Omdat we de zondag (net als de zaterdag) de enige twee deelnemers waren zei de gids da we rustig konden rijden omdat we toch tijd me hopen hadden. Daarom heeft hij me ons naar plaatkes gereden langs waar de 'officiële reisroute' ni loopt denk ik. En sindsdien (ook al een beetje sinds de vorige safarie) is het zusje echt wel mijn heldin! 'Mega Snie op haar sneeuwscooter'! Hobbel hobbel door de bossen, bocht in bocht uit, en toen berg op berg af. Een van die bergen lag toch zeker ook ni in nen bocht zeker! Man man man, kriebels zenne! Na het 'nature' gedeelte zijn we dan naar de Husky-farm gereden. Daar hebben we dan me een hondenslee mogen rijden (ik als passagier, Snie als bestuurder); éen woord ONGELOOFELIJK! Ok de toerekes waren ni zo lang, ma toch die ervaring vergeet ge nooit meer! Eigelijk wilden we eerst ech ne safarie doen met de Husky-slee, maar blijkbaar is het al veel te warm voor die honden om nog zware inspanningen te doen. Dus zo 2 toereks rond maakte al veel goed. Achteraf hebben we dan nog binnen rond het haardvuur gezeten en nog wa informatie gekregen over de honden. Blijkbaar zijn er 3 verschillende rassen, en 1 hond van het 'Alaska-ras' (denk ik) kon tot 300kg trekken. Alleen he!
Van de Husky-farm ging het dan naar de rendierenboerderij. En dieje weg (de Huskies en de rendieren zijn buren dus zo ver was het ni) hebk mogen afleggen vanachter bij Snie op de scooter, kwestie van toch een beetje een idee te krijgen hoe da da voelt zo me zonne scooter rijden. Op de rendierboerderij hebben we dan, elk apart een ritje mogen maken met de rendierslee. En heeft Snie de rendieren dan nog mos moge voedere ook. Bij de rendierenboer hebben we ook iets te eten en te drinken gekregen want ondertussen was het al 14u. Na het eten nog een dvdke gezien over het leven van het rendier EN ons RENDIER-RIJBEWIJS gekregen! Jaja blijkbaar is da echt, en vervalt da binnen 5 jaar (dus tegen dan moeten we zeker nog is terugkomen he). Van bij de rendieren ging het dan terug huiswaarts (of beter hotelwaarts). Daar aangekomen (rond 15-16u) zijn we dan het Artikum (voor mij nog eens) gaan bezoeken, onze trein terug vertrok pas om 21.10u. Het Artikum is het provinciaal museum van Lapland en is echt wel de moeite om het te bezoeken.
De taxi is ons dan rond 17.45u terug aan het museum komen op halen om samen met ons onze bagage te gaan ophalen in het hotel en ons dan naar het station te brengen. Onderweg hebben we wel nog eventjes ne tussenstop gemaakt aan een tankstation om de banden van mijne rolstoel op te pompen. Die stonden namelijk redelijk plat en dan is het voor de bestuurder ni zo leuk om mij voort te duwen natuurlijk. Maar me 6,5 bar in de banden konden we weer verder! In het station aangekomen hebben we dan nog iets gegeten terwijl we op de trein moeste wachten en eens in de treincabine aangekomen was het pyjamake aan en oogjes dicht.
Rond 08.30u arriveerde we dan in Helsinki. Na een ontbijtje zijn we dan onze bagage in een locker gaan zetten en hebben we nog wat aan sight-seeing gedaan in de Finse hoofdstad. Daar heb ik nog iets nieuws ontdekt over mijn zusje; vraagt ze ni om in Nijlen ergens naar toe te rijden want ze rijdt los verkeerd, maar kaartlezen dat kan die dan weer wel perfect. Strange! We zijn dan iets gaan eten in Belge, een belgisch café waar ze Stella en Duvel (en nog een paar andere vloeibare Belgische lekkernijen) na nog een beetje rond te toeren hebben we dan om 15u de trein richting Ekenäs genomen om daar aan te komen, te eten en te slapen.
Om deze dagen met één woord te beschrijven: ONVERGEETELIJK! En dat dankzij mijn zusje!
Gistere zijn we dan eens gaan wandelen op Ramsholen, een eilandje van Ekenäs, waar nu allerlei bloemetjes in bloei staan. Echt heel heel mooi! En vandaag zal het afscheid nemen worden want Snie vertrekt terug morgen... Pfff wordt weer ff moeilijk tijd, ik ga haar misse. Maja nog 4 weken en we zijn weer op Belgische bodem he!
Zo lieve vriendjes en vriendinnetjes dat was het dan als weer!
Lot ziet een echt Vlaamsch gerecht op het menu staan
Hej Hej
Vandaag weer niet veel taken gehad op het werk dus de middagpauze was een welkgekomen onderbreking in mn verder werkzaamheden voor mijn eindwerk.
Zoals jullie waarschijnlijk al wel weten eet ik altijd warm op de school; als student is dat spotgoedkoop (amper 2,30) en ja dan moet je 'savonds zelf niet meer staan kokkerellen he. Ik snap altijd maar bitterweinig van wat er op het menu staat (ik probeer altijd wel altijd via het Internet op voorhand te weten te komen wat er op het menu staat) en vandaag snapte 'k er helemaal niks van. Dus dan is het meestal altijd eerst kijken en dan beslissen, zeker als er niemand bij is om nog een last minute vertaling te doen. Maar wat was mijn verbasing en vreugde groot toen ik vanmiddag zag wat de pot schafte: WORST MET RODE KOOL EN PUREE! Drie werf hoera! 2 worstjes genomen, 2 scheppen rode kool en 2 scheppen puree... Dit moest en zou een feestmaaltijd worden. Eens aan mijn vaste tafel aangekomen stond daar een bordje; Discover something freshly new: patatoes, sausages and red cabbage. Something freshly new dachtk, da schaft de Vlaamsche pot al bijna 100 jaar!!! Maja! Nu na ongeveer 5 min was ik alweer een illusie armer; de roder kool was gemaakt met ajuin en der worst da ware percies pensen maar dan zonder het bloed. Dan maar genoten van de puree en rap terug aant werk. Want hoe vlugger den dag om was hoe beter; het zusje arriveerde namelijk om 18u in Karis.
Ondertusse ligt het zusje hier naast mij al bijna te knorren. Buiten de valies uitgepakt (waar allerlei verrassingetjes uitkwamen voor mij! DANK U MAMMIE! DANK U KIRSTEN!) en serieus bijgepraat hebben we niet veel gedaan... Maar ze is hier en das genoeg!
Zo dag vriendjes en vriendinnetjes dat was het dan al weer!
Duizend maal sorry dat het er deze week niet van gekomen is om ook maar iets te posten op m'n blog. Maar deze week is echt druk druk druk geweest, ni te doen! Daarom een kleine samenvatting...
Ik weet nimmer of dak al verteld heb over het feit dat maandagavond circusavond was?! In ieder geval maandagavond ben ik dus samen met Helena, Axel en Anna naar het circus geweest. Voor mij was da zeker jaren geleden dat ik nog zoiets gedaan had (cirque de soleil buiten beschouwing gelaten dan he), maar hier is da dus een groot evenement he. Eén waar dat heel Ekenäs op afkomt... Twas echt heel leuk, vooral omdat we dankzij de wielen onder mijn kont weer op de eerste konden zitten. Clowns, paarden, honden, mannen die denken dat ze sterk zijn, zelf danseressen inclusief pluimen in hun gat zijn de revue gepaseerd. Twee acts vond ik toch wel bijzonder spectaculair; kent ge die tekenfilmkes waar da ze der ene in een kanon steken en hem/haar dan afschieten?! Wel dees was real life: zij noemde Robin Valecia, ergens vanachter in de 30, moeder van 3 kinderen en ze werd afgeschoten door de echtgenoot in kwestie. Mijne mond viel open van verbazing. Nog nooit iemand zo door een circustent zien vliegen! Den tweeden act waarbij dak content was dak zat was was er eentje me een klein Latijns-Amerikaans manneke, zo'n jaar of 60-70. Bij dezen act kwam er ook een groot toestel aan te pas. Stel u een groot stalen rad voor, met aan da rad 2 ijzen staven vast die dan tegenover da rad samen komen in een gewicht. Die constructie hangt dan nog eens tussen 2 palen zodat die kan ronddraaien. En dan moet ge da manneke voorstellen dieje in da rad rondloopt terwijl da die constant rond draait! En da manneke liep ni alleen in da rad rond maar ook op da rad en da zelfs ook geblinddoekt. Komt daar nog eens bij da de circusdirecteur vooraf gezegd had da dezen act normaal me twee gedaan word, maar da de andere helft gewond was geraakt tijdens de voorbereidingen! Verschrikkelijk!!!!!
Dinsdag was dan terug nen dag om en beetje uit te rusten , maar tevens ook nog nen dag om hard te werken. Ik was namelijk gevraagd om een presentatie te geven over België en de eventuele Belgische bedrijfscultuur. Tot 1u s'nachts aan die Powerpoint presentatie bezig geweest.
Woensdag dan die presentatie gegeven, redelijk zenuwachtig, maar de reacties waren toch allemaal positief, (natuurlijk weeral vooral op de pralinekes die ik had meegenomen had ) maar toch ook op mijn presentatie.
Donderdag ben ik dan 'gaan shoppen'. Ik ben weliswaar maar in ene winkel binnengeweest maar toch. Mooie houten ketting gekocht die ik dan de volgenden dag kon aandoen...
Vrijdag; D-day. Het jaarlijks galabal van het school. Deze keer ook het laaste als Sydvast, want vanaf augustus gaat de school samen met een school uit Vaasaa en wordt ze samen met die school Novia. Heel de week ben ik zo zenuwachtig geweest als iets voor da feestje. Ten eerste omdat ik was uitgenodigd daar mijn basin om met haar mee te gaan als haar 'partner' en ten tweede omdat dus letterlijk een galabal is en ieder meisje daar dus in een lang galakleed rondloopt, en zo'n galakleed tja da hadk dus ni bij mijne garderobe gerekend toen ik naar hier vertrok. Dus ja ben ik maar in een kort 'galakleed' naar ginder vertrokken. Birgitta mijn bazin is mij hier rond half 6 komen halen om dan samen naar het hotel aan de rand van Ekenäs te rijden waar het feest doorging. Daar aangekomen heb ik toch wel een paar minuutjes moeten bekomen zenne. Real American toestanden, IEDER meisje in het lang, inclusief krullen in het haar of opgestoken. De coiffeurs van Ekenäs en omgeving hebben de vrijdag gouden zaken gedaan! En dan al de jongens ge zou denken in een schoon kostuum; nee nee in ne PITELEER, met WIT STRIKSKE en INCLUSIEF LAQUEN (als dees juist geschreven is) SCHOENEN! Man man man en dan zeggen da kik soms overdressed ben; wel deze keer viel ik ni op daar mn rolstoel maar door het feit da ik zo UNDERdressed was. Ik moest ten andere ook bekomen door het feit dat der een statement da in de mammie haaren Trotter stond bevestigd werd. Die vrouwen komen daar dus da hotel binnen in het lang één voor één op hoge hakken. Die schuiven aan aan de vestiaire die geven hunne jas af, en ni alleen da die geven ook hun SCHOENEN af en doen dan gemakkelijke, platte schoenen aan. Persoonlijk vind ik da geen zicht zo'n lang kleed en platte schoenen, maar ja wie ben ik. En toen begon het feestje he! Wa da ze bij ons ne cantus noemen doen ze hier dus tijdens een galadinner (terwijl da ze aant eten zijn) en dan niet me bij maar SCHNAPS van 40%. Man man man van tegengestelde gesproken allemaal in van die kei-mooie kleren maar wel om te zatsts. Ma ik vond het wel leuk gewoon al voor de ervaring. Tegen middernacht wask alweer terug op mn studiootje.
Zaterdagnamiddag ben ik dan me Helena naar Fiskars geweest. Een oud industriedorpje rond een Fiskars-fabriek (van de messen en de scharen). Nu worden die oude huisjes vooral bezet door designers, allerlei winkels en kunstenaars. Het was kei-mooi weer dus heel plezant om vant één naar het ander winkeltje te lopen. En hele mooie winkeltjes me hele mooie spullekes maar spijtig genoeg ook aan designer-prijzen, dus veel gekocht is er ni gedaan.
En vandaag is het dus zondag en buiten beetje gekuist en opgerommeld is er ni veel gebeurd want het heeft hier ni anders gedaan dan geregend. Jaja opgerommeld en gekuist want morgenavond KOMT HET ZUSJE!
Zo lieve blog-lees-kindertjes, dit was het dan al weer! Tot de volgende keer!
Lot ziet (samen met de mammie) een deeltje van Lapland - Deel II
Hey Hey!
Gisteren vooral veel geslapen dus is het er niet meer van gekomen om nog iets te posten op mn blog. Dus doen we dat nu maar he...
Waar waren we gebleven. Ah ja; na da ons ma dus, vol zenuwen, drie keer in en uit diejen trein gelopen was, heeft ze den 3de keer dan toch maar besloten om mij en de bagage mee te nemen...
Het was prachtig weer om Finland te bezoeken; sneeuw sneeuw en nog is sneeuw en koud dus dieje ging nog wel ff blijven liggen....
Na uitgestapt te zijn, zijn we in het station eerst gaan vragen hoe ik het restaurant/cafetaria van het station binnen kon want aan den ingang van het station was er wel een ramp voorzien maar dus ni aan de deur van het eet- en drinkgedeelte. Buiten de trappen bleek er dus geen andere ingang-optie te zijn dus wij die dan maargenomen he. Heel voorzichtig wel is waar want het sneeuwde en het was glad en we kennen de mammie haar ervaring daarmee ondertussen he... In de cafetaria dan rustig ontbeten en de nodige koffie gedronken om wakker te worden zodat we rond een uur of 9.30u terug ff naar het station gegaan zijn om onze zakken daar eventueel achter te laten en te vragen of het Snow Castle van Kemi ver was met de taxi.
Die meneer van Rovaniemi-station was echt heel vriendelijk, zelfs 'smorgensvroeg al. Wij dus gevraagd of we onze zakken daar konden achterlaten en alhoewel het Internet zij van niet bleken daar toch lockers te zijn waar je je spullen voor 2 in kon achterlaten. En de meneer was zo vriendelijk om naar het Snow Castle te bellen of dat het nog open was (bleek dus niet het geval te zijn, door de warme winter hebben ze het kasteel bijna 2 weken vroeger moeten sluiten) en nen taxi voor ons te bellen. Dus wij nog vlug onze spullen gaan wegdoen en de taxi in.
Eerste halte was het Artikum, het Nationaal museum van Lapland. Gewoonweg prachtig! Niet alleen het gebouw, maar ook de verschillende tentoonstellingen (bijna allemaal iets te maken met het leven en de inwoners van Lapland), heel mooi en de moeite waard. Er was ook een prachtige videoshow waarop je beelden kon zien van het Noorderlicht...adembenemend!
Na toch bijna 2,5u in het museum te hebben rondgelopen, zijn we dan iets gaan eten in de cafetaria. 3-gangenmenu voor amper 11 brood, water en koffie/thee inbegrepen, dus da konden we ni koud laten worden het! Na het middageten ben ik dan aan de receptie van het museum gaan vragen of zij een taxi konden bestellen voor ons en die taxi heeft ons dan verder naar 'Santa Claus Village' gebracht.
Da viet eerst kweetniehoe hard tegen. Je komt daar binnen via de hoofdingang en al wat je zit zij overdreven rood en blauwe neonlichtjes, daar dan nog is nep 'dennenslingers' doorgeweven en dan het één sovenierwinkeltje na het ander. We hadden wel gelezen in de reisgidsen dat 'Santa Claus Village' heel commercieel en heel toeristisch was, maar zo erg hadden we niet verwacht. Het was zo erg dat ik, en ik denk ons moeke ook, de eerste 5 minuten dat we daar waren er sterk over nadachten om te maken dat we daar wegwaren!
Maar eens je dan 'buiten' bent (uit het 'hoofdingang-gebouw' en tussen de rest van de huisjes die deel uitmaken van het kerstman-dorp) krijgt je toch meer een gevoel van rust. Het merendeel van onze tijd hebben we doorgebracht in 'Santa Claus Main Post Office' het postkantoor van de kerstman waar ze dus het hele jaar door kerstkaartjes verkopen en waar je die dus kan schrijven en versturen. Als je die kaartjes verstuurt worden die voorzien van een speciale kerstman-postzegel (die je wel zelf moet kopen) en van een speciale kerstman-poststempel! Eénmaal de kaartjes geschreven kan je dan kiezen tussen de brievenbus 'Today' en de brievenbus 'Christmas'. Als je kiest voor de Today-brievenbus worden de brieven/kaartjes die je er insteekt direct verzonden, de kaartjes/brieven in de Christmas-brievenbus worden pas met Kerstmis verzonden.
Ik denk dat we in totaal wel een uur of 2-3 in dat postkantoor gezeten hebben. We (vooral de mammie dan) hebben zelfs zo ons best gedaan dat we 2 Kerstman-Postzegel-t-shirten kado kregen van de lieve elfjes. Na alle kaartjes op de juiste brievenbus gedaan te hebben, hebben we dan de taxi terug richting Rovaniemi-station genomen, onze trein terug vertrok namelijk al om 17.30u en we moesten onze bagage nog uit de lockers gaan halen enz...
En zoals als reeds gezegd was onze trein terug er dus nog ene van den oude stempel he. De mammie trok haar uitspraken over de nieuw 'Blue Cars' (zie deel I) nog al redelijk vlug terug. Ma zo'n treinreis is echt wel een onvergetelijk ervaring. Alleen al voor de onvoorstelbaar mooie uitzichten die je te zien krijgt vanachter da kleine raampje,zou je de trein ipv het vliegtuig moeten nemen.
Terug aangekomen in Helsinki hadden we nog juist de tijd om een ticket richting Karis te kopen en iets te eten en te drinken voor we alweer aan onze volgende treinreis (naar huis) moesten beginnen. Omdat mijn Finse pre-paid SIM-kaart leeg was hadden we nog even gewacht tot dat de R-kiosk (een soort boekenwinkel/nachtwinkel/allesverkoper) open was. Toen hadden we dus nog maar 10min om aan het perron van onze trein te graken. Tijd genoeg bleek achteraf want in al onze haast namen we, denk ik, een trein te vroeg. In ieder geval niet de trein naar Karis.
Dan maar het eerst volgende station afgestapt en daar in het station gaan kijken waar en wanneer de volgende trein naar Turku vertrok. Die vertrok natuurlijk juist op het moment dat wij daar naar dat bord stonden te kijken. De lieft die ons naar het juiste perron moest brengen was bovendien ook nog kapot, alles zat zo'n beetje tegen. Hebben we daar maar een hele lieve mevrouw aangeproken die ons dan geholpen heeft (het station zelf was nog niet open) en die ons dan de weg heeft getoond naar één of andere security-mens, die op zijn beurt ons dan weer de weg naar het perron heeft getoond zonder dat we daar enige lift voor nodig hadden.
Al bi al zijn we goed en wel thuis geraakt, maar door die trein te missen kon de mammie nog wel maar een klein 3 uurekes bij mij nimmer zijn. Misschien maar goed ook want anders waren er misschien veel traantjes gevloeid en da was de bedoeling nu ook weer ni he!
Lieve mensje ik ga jullie laten want ik moet gaan eten. Om 18.30u komen ze mij namelijk halen om mee naar het circus te gaan... Maar daarover lezen jullie morgen meer!
Lot ziet (samen met de mammie) een deeltje van Lapland
Hallo België!
De mammie heeft een half uurtje geleden den taxi terug richting Karis genomen en van daar zal ze den trein richting Helsinki nemen om dan vervolgens daar nen taxi richting luchthaven te nemen. Rond 16u zou ze dan normaal ergens in de lucht of richting lucht zitten.
Twas toch weer ff tanden bijten toen ze vertrok. Afscheid nemen is nooit leuk he... En ze heeft het nu zelf kunnen zien; ik heb hier wel veel 'vrienden' en iedereen is heel lief en heel vriendelijk...Alleen tijdens het weekend zit ik hier meestal alleen op mn studiootje... Er is Emma met haar ga ik in het begin van de week meestal iets doen... Wandelen of ne koffie gaan drinken, maar tijdens het weekend (meestal van vrijdagavond tot zondagavond) zit zij bij haar vriendje in Espo. Wat haar van harte gegund is natuurlijk maar dat wil voor mij wel zeggen één vriendje minder... Jil is ook een hele leuke meid, maar ze houdt net zoveel van reizen en weg zijn als ik zelf. Wa er dus op neerkomt dat zij in het weekend ook raar of zelden thuis is... En dan ja de collega's opt werk, de mensen waark eigenlijk het meeste contact mee heb en het best mee overeenkom, maar die zijn stuk voor stuk moeder van een kroostrijk gezin dus die zitten er ook ni op te wachten om er in t weekend er nog eentje bij te nemen...
Ma nu me de mammie hier hebk Ekenäs ook een beetje beter leren kennen en misschien zalk int vervolg bij goe weer wel de stap durven zetten om alleen ergens iets te gaan drinken.
En nu Lapland.... Donderdagavond is Elof van Elof's taxi ons komen ophalen om ons naar Karis te brengen. In Karis hebben we dan de trein naar Helsinki genomen. Onderweg wask de tickets aan het bekijken die de mammie voor onze reis in Karis gekocht had. Bij (letterlijk) naderinzien bleek de datum niet te kloppen; we zouden op 3/4/08 om 19.30u in Helsinki vertrekken (met de slaaptrein richting Rovaniemi, hoofstad van Lapland) en volgens de bestelde tickets dus ook op 3/4/08 om 18.00u in Rovaniemi terug naar huis vertrekken. Dat plaatje klopte dus niet dus eenmaal in Helsinki aangekomen wij richting ticketbalie. Na 18u blijken daar maar 2 van de in totaal misschien wel 10 loketten open te zijn. Hebben we daar dus maar ff een kleine file veroorzaakt. Niet enkel de datum bleek verkeerd te zijn maar ook de cabines en de trein waarmee we terugkwamen.
De rit Helsinki-Rovaniemi zouden we maken in de zogenaamde 'Blue Cars' dat zijn de nieuwe, moderne en meer confortable slaaptreinen. We zouden wel degelijk in zo'n Blue Car reizen, maar niet in een 'Inva-cabine' (een speciale cabine voor gecapte mensen) die we nochthans wel gereserveerd hadden. Onze reis terug bleek echter gereserveerd te zijn in een slaaptrein van de oude stempel. En in die oude treinen is er dus nog niks voorzein voor gecapte mensen, dus dat kon wel eens voor problemen gaan zorgen. De datum veranderen bleek niet zo'n probleem; gewoon 10 bijbetalen en alles inorde. Een Inva-cabine op de heenreis versieren bleek ook niet zo moeilijk. Gewoon ons ticket laten zien aan één van de conducteurs en met de complmenten van de baliemadam zeggen dat we of wel in cabine 34, 35,36 (allemaal Inva-cabine) mochten slapen van haar. Nu alleen die trein terug nog. Om 18.00u bleek er alleen maar een oude trein uit Rovaniemi te vertrekken. Foutje boel dus. Dan maar gevraagd naar de 'Blue Cars' maar die vertrokken enkel rond 21u uit de Lapse hoofdstad. Aangezien onze reis zon 11 à 12 uur duurt waren de 'Blue Cars' geen optie want de mammie moest ten laatste om half 3 terug in Helsinki airport staan om haar vliegtuig te hebben en haar bagage stond nog hier bij mij in Ekenäs. En moest er dan iets mislopen.... Dan maar met de oude slaaptrein (aangezien ik toch uit mn rolstoel geraak). Maar de lieve baliemadam zorgde er dan wel voor dat we in de buurt ( er vlak naast meer bepaald) van het toilet sliepen.
Om 19.15u wij dus richting Inva-cabine nr 34 van de 'Blue-Car'-slaaptrein richting Rovaniemi. We stappen die trein op, gaan onze cabine binnen (vlak naast de deur en recht tegenover het toilet) en het eerste wa da de mammie zegt is; "Dees da's dan ook zo'ne ouwen trein?!" Moet je u voorstellen wij staan daar op nen trein alles kei-proper, kei-modern, volautomatische deuren, heel verzorgde beddes, stopcontacten waar je een heel leger mee kan bevoorraden, elektronisch regelbare airco en da is het eerste wa da madam zegt ! Niet dus dit waren de nieuwe treinen. Tegen 20.30u-21u, toen we een beetje geacclimatiseerd waren aan onze Inva-cabine (die btw tamelijk wat groter bleek te zijn dan dan de andere cabines, een rolstoel heeft soms toch zo z'n voordelen) is de mammie dan op zoek gegaan naar de restaurant-wagon om iets voor te eten te halen. We hadden daarvoor al wel gevraagd aan de conducteur of het mogelijk was om met de rolstoel tot in de restaurant-wagon te geraken, en zo niet of we dan eten en drinken mee naar onze cabine mochten nemen, maar veel meer dan 'Yes yes' en 'No no' kwam er niet uit. Dus is de mammie maar alleen, op goed geluk, naar daarvertrokken. En een paar minuutjes later stond ze daar alweer met 2 baguetten, koffie & thee, en nog wa drinken voor 'snachts. Na dat we ons broodje op hadden, hebben we ons pyjamaatje aangetrokken om vervolgens wakker te worden in een heerlijk besneeuwd Lapland.
Onze aankomst in Lapland ging echter niet onopgemerkt voorbij. We hadden onze wekker redelijk op tijd gezet. Maar ik had niet gerekend op een gevecht met mn ski-broek en op het feit dat je echt wel om de beurt moet rechtstaan in zo'n cabine wil je iets doen of nemen. Dus ik was nog maar net klaar toen we Rovaniemi-station binnenreden en bijgevolg stond de rolstoel nog niet klaar en moesten we de laatste dingen nog in onze zak steken. Ik was er vrij gerust in dat we nog wat tijd hadden (er zitten namelijk heel veel mensen op zo'n slaaptrein, ook families met kleine kindjes en om heel die hun bagagehandel van de trein te krijgen dat duurt wel ff) maar de mammie werd dus (bijna letterlijk) zot van de zenuwen. Ik was klaar, zat op mn bed met mn jas aan en mn zak( diejek enkel nog moest dichtdoen) ma elke keer da het piepke ging om te waarschuwen dat de deur van de trein terug dichtging (zodat er niemand tussen zat) ging de mammie naar buiten. Wa da ze daar dan ging doen da weetk ni, want alles (bagage, rolstoel, IKKE) stond nog op den trein. Maar ik heb haar zeker 3 keer op het peron zien staan. Pieieiieiieiep de mammie naar buiten, opt laatste nipperke terug naar binnen, daar draaien, pieieieiiieieiep de mammie terug naar buiten, terug op het laatste nippertje naar binnen,... En da 3 KEER he!!! Man man man en ik zat daar in die cabine, achter da raampje te zien en te lachen. Da beloofde een goe begin....
De rest van onze Lapland reis zal ik jullie morgen vertellen... Kwestie van het een beetje spannend te houden!
Dag lieve mensje! Ik zie jullie graag!
P.S. Moeke bedankt voor deze kei-leuke tripjes! Hoop da we da ooit nog eens gaan doen!!!
Lot ziet een heerlijk lente zonnetje aan de Finse hemel!
Hey Hey!
Weeral van zondag geleden dat ik nog iets geschreven heb. Eigenlijk is er ondertussen niet veel spannends meer gebeurd, maar jullie leeshonger moet toch gestild worden he!
Maandag (na ons kei-leuk Stockholm-weekendje) ben ik blijgezind en gezwind terug aan het werk gegaan... Maar natuurlijk niet zonder alle collega's eerst op de hoogte te stellen van onze Zweedse avonturen. Ze waren allemaal ook heel content dat het zo leuk geweest was.
En dan maar verder gewerkt aan mn opdracht: de Engelse versie van de websites van andere University College's of Applied Sciences bezoeken. Daar moest ik dan vooral letten op het deel van de website dat voor het departement Research and Development bestemd was. Eénmaal die websites bekeken moest ik daar dan een rapport over schrijven en eventuele suggesties doen over hoe de Engelstalige versie van de Aronia-website er zou kunnen uitzien. Dat rapport en die suggesties heb ik dan dezemorgen netjes afgegeven. En de commentaar was positief, dus das weeral leuk he!
Na het werk ben ik dan nog een tas koffie gaan drinken met Emma. Normaal gingen we dat gisteren al doen, maar toen had de mammie gestuurd dat ze op Ekenäs markt in de zon zat te genieten op een terras en dat ik maar naar daar moest komen na 't werk. Emma kwam toen juist van de fitness en vond het dan beter om op nen andere keer af te spreken. En aangezien de mammie vandaag een daggetje gaan shoppen was naar Helsinki hebben we die tas koffie dan maar uitgesteld tot daarstraks.
Dus ik met Emma koffie gaan drinken en ijsje gaan eten. En dan voor de mammie kwestie van avondeten bij Mathilda nog ribbekes gaan halen. Ze was daar gisteren langsgeweest en 'zagen er toch zo goe uit he' slurp slurp! En dan huiswaarts gereden....
De mammie had van Helsinki een Moomin t-shirt en een Moomin boek bij. Ja zoals ik al gezegd heb is Moomin hier een heel beroemd figuurtje en ja om mij dus echt in de Finse cultuur te verdiepen moet ik toch op z'n minst één van de Moomin-boeken gelezen hebben.
Ah ja ik moet jullie ook nog iets vertellen ivm mn foto's. Ik kan ze blijkbaar niet op mn blog zetten. Het zijn er teveel denk ik. Dus ga ik ze op My Space zetten en op mn blog een link naar My Space achterlaten zodat jullie de foto's daar alsnog kunnen bekijken.
Dag vriendjes en vriendinnetjes dat was het dan alweer! Dag vriendjes en vriendinnetjes tot de volgende keer maar weer!
XLotX
P.S.: De mammie en ik vertrekken donderdagavond naar Lapland en zullen pas zaterdagavond vroeg thuis zijn.... Dus het zal misschien zaterdagavond zijn alvorens jullie nog iets van mij horen... Doeg!
Zoals sommige onder jullie misschien wel weten ben ik dit weekend, 28-29-30 maart, met de mammie op bezoek geweest naar Stockholm. Nu ja op bezoek, we zijn eigenlijk op cruise geweest naar Stockholm, met de Viking Line Gabriella.
Het begon allemaal vrijdag middag om 13u. Toen is Björk van Elof's Taxi (is een speciale taxibus met lift enzo waar ik makkelijk met de rolstoel in kan) on komen ophalen om ons vervolgen naar Karis station te brengen. Karis is een dorpje vlak naast Ekenäs en daar is het makkelijker om met de rolstoel de trein te nemen. Dus in Karis aangekomenn tickets gaan halen voor de trein naar Helsinki en dan om 13.57u de trein richting hoofdstad genomen.
Daar aangekomen was het nog maar 15u ongeveer (Helsinki ligt op een uurtje hiervandaan) en we moesten maar pas om 17u inschepen, dus nog ruim de tijd om nog iets te gaan eten, iets wat we die middag nog niet gedaan hadden. Dus éénmaal in Helsiniki station aangekomen wij via de hoofduitgang (en -ingang) naar buiten. Man man man zo blij ben ik met een uitzicht nog nooit geweest, want wat zag ik daar aan de overkant van 't straat; jawel die GROTE GELE M! Voor het het eerst in meer dan een maand tijd heb ik nog eens frieten gegeten... met ne dubbele Cheesburger! Ik was zo blij als ne kermisvogel!
Na het eten hebben we dan een taxi genomen richting haven...Daar stond ons een tweede verrassing te wachten. We wisten wel dat we op cruise zouden gaan maar hadden nooit gerekend op zo'n grote boot! Je vaart er tenslotte maar ne nacht over. Nee diejen boot was dus wel degelijk gigantisch he! Wa wel leuk was natuurlijk! Dus wij gaan inchecken, en direct aan boord gegaan.
Noch ik, nog de mammie hadden ooit al zo'n cruise gedaan, en iedereen van mn collega's op twerk hadden verteld dat we ons niet te veel moesten voorstellen van zo'n cabine. Je zou me geluk naast elkaar kunnen staan... Niet dus onze cabine was bijna zo groot als mij studiootje hier. Ok, ze was kleiner, maar de badkamer was zeker even groot!
17.30u was het dan tijd voor de afvaart. Wederom op aanraden van de collega's zijn we dan opzoek gegaan naar een raam om de mooie eilandjes die je dan kan bewonderen niet te missen. En inderdaad de uitzichten die we toen voorgeschoteld kregen waren zeker en vast de moeite! De ramen waren wel wat vuil maar dat werd dubbel en dik goe gemaakt door de mooie natuur.
Toen de eilandje plaats maakten voor open zee zijn we dan wat gaan rondneuzen in de Tax Free-shop om vervolgens aan te schuiven aan het Viking Buffet (ook op aanraden van de collega's) Kei-lekkere Scandinavische dingen gegeten; voorgerecht, hoofdgerecht, en dessert en drinken wat en zoveel je maar wou! Na het eten dan nog wat TV gekeken in de cabine en dan gaan slapen.
Nu ja slapen; zoveel is er van slapen niet in huis gekomen. Ten eerste omdat er wind was en dan gaat zo'n boot dus op en neer en mijn bed stond dwars op de vaarrichting dus voelde mij de hele nacht in Walibi. En ten tweede omdat dit weekend zowel de Finse als de Belgische klok een uur vooruit moest gedraaid worden; maar dus niet van vrijdag op zaterdag zoals wij dachten maar van zaterdag op zondag. Dus Lot en mammie dachten dat we om half 8 gingen eten maar stonden al om half 7 op het appel voor het onbijt dat pas om 7u open ging! Man man man... Dus wij zaten als één van de eersten aan het ontbijt en zijn daarna nog een uurtje terug naar ons cabine kunnen gaan voor we aankwamen in Stockholm.
Aangekomen in Stockholm hebben we dan een seightseeing-bus genomen en zo nen tour rond de hele stad gedaan. Ik vond het land den ene kant wel spijtig dat we alles zo van achter glas zagen maar met de rolstoel zouden we te lang onderweg geweest zijn om voor de rest nog iets te kunnen doen... Na de tour (waar er ook een toch wel interessant bezoek aan een tentoonstelling over de Vikingen zat inbegrepen) zijn we dan afgestapt in het centrum van de stad. En toen was het Shopping-Time!
Nu buiten een echte Zweedse H&M hebben we niet veel gezien, maar ik wou daar wel eens binnen nu dat ik in H&M-hometown was... Maar wat blijkt H&M is hetzelfde in Zweden en in België... Toch wel beetje een teleurstelling! Na het shoppen terug nen taxi genomen richting boot en toen zat ons 'plezierreisje' er alweer bijna op.
Buiten geshopt in Tax-Free (want de prijzen waren echt wel opmerkelijk lager), gegeten en geslapen hebben we niet veel meer gedaan...
En nu zit ik hier moe maar voldaan (terug in mn studiootje) te schrijven op mn blogje... Weeral een mooi avontuur en heel wat mooie herinneringen die niemand meer kan afpakken!
En ja hoor voor de eerste keer horen er ook foto's bij deze blog (de bijhorende software marcheerde nimmer op mn pc en de mammie heeft die cd-rom van thuis moeten meebrengen), dus veel plezier ermee!!!! Foto's die bij vorige blogs horen zet ik er in de loop van deze week zeker nog op.
Hej Hej!
) Om 10.30u zijn we dan aangekomen aan de haven om vervolgens om 11u aan boord te gaan van de Viking Express.
! Niet dus dit waren de nieuwe treinen. Tegen 20.30u-21u, toen we een beetje geacclimatiseerd waren aan onze Inva-cabine (die btw tamelijk wat groter bleek te zijn dan dan de andere cabines, een rolstoel heeft soms toch zo z'n voordelen) is de mammie dan op zoek gegaan naar de restaurant-wagon om iets voor te eten te halen. We hadden daarvoor al wel gevraagd aan de conducteur of het mogelijk was om met de rolstoel tot in de restaurant-wagon te geraken, en zo niet of we dan eten en drinken mee naar onze cabine mochten nemen, maar veel meer dan 'Yes yes' en 'No no' kwam er niet uit. Dus is de mammie maar alleen, op goed geluk, naar daarvertrokken. En een paar minuutjes later stond ze daar alweer met 2 baguetten, koffie & thee, en nog wa drinken voor 'snachts. Na dat we ons broodje op hadden, hebben we ons pyjamaatje aangetrokken om vervolgens wakker te worden in een heerlijk besneeuwd Lapland.
