Ondanks de regen slaagden we er in ons diploma af te halen : vanaf nu zijn wij erkende peregrino's. Om ons geluk te vieren zijn we 's middags croque monsieur gaan eten, samen met een mooie Rioja (dit is wijn geen vrouw he). Carlos moest bij het afhalen van de Compostela wel de strijd aangaan met een klauwende tijgerin va. Britse oorsprong, die hem verdacht van voorkruipen. Maar de waarheid en het recht zegeviert, we hebben onze erkenning.
De dag verliep gevarieerd : een bezoek aan het oude centrum van Santiago, aan het park,aan het kathedraal museum (Jos) pintelieren met een oude Santiago vriend( Carlos), verstandig een siësta nemen (Thijs en Marc). De dames Sandra en Johanna toerden apart rond met hun echtgenoot Dirk en Walter.
Om 1730 u werd Jos aangesproken door een nog oudere Spanjaard die moest kunnen zeggen dat hij peregrinos te voet helden vond.
....voor we zouden terugvliegen beloofde het een rustige dag te worden zonder de meisjes ( snik snik).
VERGEET HET. De busreis naar Finisterre leek eerder op een uitstap van Okra, maar wel grappig. Jacques Tati zaliger had er een meesterwerk van kunnen maken.
Na een bezoekje was"onze" plaats bezet, terwijl de medereizigers hun eigen zitplaats en de 'onze' afbakenen met zakjes beschuit en flesjes. Effectief! We spreken geen kwaad over anderen en zeker niet over vrouwen... Maar breek me de bek niet open. Ik wil slechts dit kwijt : Carlos Thijs Marc en Jos zijn te braaf.
Een zeer grote horreo gezien in Carnotta, foto's genomen van een waterval aan de zee ( en onze neiging bedwongen om vooral de Franse dames de zee in te duwen) en gegeten in een plaatselijk restaurant.
Meestal worden we hartelijk onthaald door de plaatselijke vissersbevolking, ik denk dat ze toen nog aan het vissen waren.
Carlos deed alle moeite om de cheffin van het restaurant te doen lachen. Nee hoor: haar tanden plakten op mekaar door de kauwgom. Let wel: dit is niet typisch Spaans. Haar voorstelling van de menu was wel typisch Tati look-a-like:. Welke vis señorita is de vis van de dag? Antwoord : een grote witte. Wat zit er in de voorgerecht kroketjes? Antwoord : van alles. Toch hebben we het menu genomen. Ze begon zelfs te lachen met onze grapjes.( Ik geef toe, men moet al een zuurpruim zijn om er niet mee te lachen.)
Epiloog
Na veel eten, drinken en een prachtige Pacharan ( verdund met ijs) besloten we onze bedevaart in stijl te eindigen. Eerst en vooral Sandra, wij - met vier- hopen de laatste avond niet verpest te hebben door de gemiste afspraak. We zijn berouwvol. Zeker na de dagen dat we ondervonden wat een prachtige vrouw je bent. Dirk, koester haar
Terugblikkend hebben we veel geleerd: ons Spaans is dan toch niet zo slecht, onze fysieke conditie valt mee en...we hebben ondervonden dat we echte vrienden zijn. Onze partners wisten dat al, en voor zover niemand anders het wist: ook voor Compostela waren we vrienden.
Zo gaat alles voorbij, alles,behalve mooie herinneringen.
Mooie lange wandeling in de regen, maar met een prachtig doel : Compostela.
Wij hopen dat ook Johanna en Walter genoten hebben van het waterige gezelschap van Sandra, Thijs, Marc, Jos en Carlos.
Hoe dichter het doel, hoe zwaarder de beklimmingen, maar niets kon ons stoppen ( nada podía pararnos ). We voelden de positieve vibes van sinte Jacob ( of was dat het zuchten van de deelnemers) en het geluk was groot aan te komen in Compostela.
Even was er twijfel of Carlos er ooit geweest was. Gelukkig sprong er een ons onbekende man met een gelukzalige kreet van herkenning en blijkbaar een internationale kennis van Carlos - ons tegemoet en raakten we toch tot aan de kathedraal, waar Sandra in de armen viel van Dirk. ( Haar man, geduldig wachtend op een terrasje).
Sdc is zeer toeristisch, zeer druk, met alle nationaliteiten.
MAAR we hebben een heerlijke paella gegeten. En tot slot een 'Hierba' op de vriendschap.
La vida puede der Bonita y sencilla, Pero no lo Experimentamos siempre así.
amaai wat was dat een vriendelijk madamtje in Costa da Egoa Carral
En k moest niet eens een inspanning doen om het ijs te breken. We werden goed verzorgd. Het verblijf lag een beetje uit de weg - we moesten zelfs een 3tal km langs een drukke weg stappen van de Compostela route weg. Maar we kwamen terecht in een restaurant/hostal in de natuur met naast ons een rank ruisend riviertje. Het eten 's avonds had echter twee nadelen : het was overvloedig en het was lekker. Net zoals het ontbijt deze morgen.
En niet te vergeten : het complementje voor onze mooie en goeie uitspraak van de Spaanse taal ( ik twijfel dan altijd een beetje : tussen 'verstaan' en 'verstaan'.... Maar we gaan uit van 'verstaan'. Onze lesgevers kunnen gerust zijn.
Om de gevaarlijke weg te vermijden bracht onze lieve hospitalera ons terug naar de plaats waar we de Camino verlaten hebben.
Vandaag was het een korte etappe - een overgangsrit- en zitten bijgevolg vroeg op een terrasje. Morgen hebben we afspraak met Johanna in hetzelfde hostal. Dan gaan we nog meer Spanitalaans kunnen spreken.
Ik probeer eveneens een video te plaatsen van een cafeetje onderweg waar er gekaart werd. Hopelijk is het niet te zwaar
in het bos van Cos gingen de remmen los, onder de leiding van Carlos en Jos
Wat volgt is oud nieuws : het nieuws van gisteren vrijdag dus. Ik geloof dat het was omdat er geen verbinding was.
De zwaarste dag tot nu toe, onder een drukkende hitte(31 gr) van Betanzos naar Bruma, een kleine 30 km. Berg op berg af berg op berg af berg...
Met ons einddoel in zicht en vóór de gehele uitdroging besloten we toch nog even halt te houden. De bazige bazinnen werden dikke vriendjes met Sandra. ( Van bazige dikke Bertha kreeg ze zelfs twee bidprentjes met gebeden tot Nuestra Señora del Rosario.) Zeg nu zelf vanaf nu zijn we beschermd tegen alle mogelijke gevaren op onze weg - ons lot ligt in Sandra haar handen -Als ze tenminste de gebeden gebeden heeft.
Ana María y Gauthier
Het gaat goed in't Spaans
Al lappen de elke regel aan ons laars
We krijgen alles uitgeleg
En verliezen nergens onze weg
Carlos is een goeie hoeder
Wíj́ kregen deze middag kip en hij het kippevoeder
