In mijn blogbericht van maart 2010 noemde ik al enkele kanshebbers voor een WR. Makau was één van die atleten die in aanmerking kwam, maar niet als absolute favoriet. Nu Samuel Wanjiru er niet meer is liggen de kaarten helemaal anders op tafel. Daarenboven is er ook te weinig geweten over topmarathonlopers in het algemeen. Zersenay Tadesse is dé man die dit nog kan breken met zijn ongelooflijke doorzettingskracht.
Makau was niet aan zijn proefstuk toe (zie blogbericht maart 2010)
Berlijn geldt als het snelste parcours ter wereld omdat het parcours in de slotkilometers lichtjes bergaf is. (binnen de IAAF regels) Er moet natuurlijk ook nog gelopen worden, en dat verliep zeer snel op zondag 25 september 2011. Op km 27 moest old fellow en 26-voudig wereldrecordhouder Haile Gebrselassie opgeven met maagproblemen. Daar profiteerde Makau van en snelde naar een fenomenale eindtijd van 2u03'38". Exact 21 seconden sneller dan het WR van Gebrselassie (2u03'59"). Dat record werd op hetzelfde parkours gevestigd in 2008 en was tevens een verbetering van Haile's eigen record van 2007 (2u04'26).
Wereldrecord in cijfers gebaseerd op de eindtijd: Chronologie van het WR marathon 21e eeuw:
elke 100m in 17sec55 Paul Tergat (KEN) - 2003 - BERLIJN : 2u04'55" elke 400m in 1min10sec20 Haile Gebrselassie (ETH) - 2007 - BERLIJN : 2u04'26" elke km in 2min55sec80 Haile Gebrselassie (ETH) - 2008 - BERLIJN : 2u03'59" elke 5km in 14min39sec Patrick Makau (KEN) - 2011 - BERLIJN : 2u03'38" elke 10km in 29min20sec elke 20km in 58min36sec 2 halve marathons in 1u1min49sec
De Olympische marathonkampioen van Beijing 2008 viel uit een raam van zijn appartement na ruzie met zijn vrouw Triza Njeri. Zij zou hem aangetroffen hebben met een andere vrouw. Wat er juist gebeurd is moet het onderzoek nog uitwijzen.
Het voorval past wel in het kader van problemen die al maanden aansleepten. Wanjiru was een hele tijd van het atletiektoneel verdwenen. Volgens verschillende kranten kon Wanjiru niet lopen wegens een knieblessure, maar kenners weten wel beter. Hij had andere dingen aan zijn hoofd, nl. echtelijke problemen. Eerder dit jaar werd hij beschuldigd van het bedreigen van zijn vrouw met een vuurwapen. Hiervoor moest hij deze maand voor de rechtbank verschijnen. Hij werd wel wat in bescherming genomen in Kenia, omdat het leven als wonderkind nooit eenvoudig is.
Wanjiru kwam pas echt in de kijker toen hij Olympisch kampioen werd in Beijing. Op zich was het fenomenaal dat een 22-jarige het goud behaalde, een Olympisch Record liep en dat vorig OR al ruim 20 jaar vast stond op naam van Carlos Lopez. Bovendien verbrak hij het record met 2 minuten in tropische temperaturen!!! Bij zijn thuiskomst in het Keniaanse Nyahururu werd de held op handen gedragen...
Het verlies van Wanjiru betekent voor de atletiekwereld hetzelfde als de dood van Marco Pantani voor de wielerwereld of Ayrton Senna voor de autosport.
Alhoewel Wanjiru niet bekend was bij het grote publiek was hij een echt supertalent. Hij was bij benadering de Bekele of Gebrselassie van de marathon. Op 15-jarige leeftijd liep hij een 5000m in 13m49s. In maart 2007 liep hij per 5km 13m50s op de halve marathon (City-Pier-City) naar het WR in een fenomenale 58m33s. Hiermee bleef hij 20s onder het WR van Gebrselassie.
Wanjiru viel voor het eerst op tijdens de Memorial Vandamme 2005, toen hij het wereldjuniorenrecord verbrak op de 10000m. Met een tijd van 26m41s behoorde hij tot de weinige atleten die ooit onder de 27 minuten liepen. Het was duidelijk dat Wanjiru het langere werk zou domineren.
En "so be it", het marathonverhaal is bekend: Na zijn Olympisch titel in 2008, won hij in 2009 in Londen. En bovendien schreef hij Chicago 2 maal op zijn naam in 2009 en 2010.
Eén ding is zeker, het wereldrecord op de marathon zal niet in handen van Samuel Wanjiru terecht komen (zoals mijn prognose in vorig blogbericht). Maar hoe raar het ook klinkt. Het lijkt alsof het zo niet mocht zijn. Het was te voorspelbaar.
Waarom komen superhelden in een negatieve spiraal terecht? Is het omdat ze gedoemd zijn om in het normale leven te mislukken? Of zijn het normale stervelingen als u en ik?
Peter De Vocht heeft woensdagavond in Tessenderlo het WR M50 op de 10000m gebroken dat sinds 2003 op naam stond van Ion Damion. Hij verbeterde de tijd met een zucht van 30'56"08 naar 30'55"16. Hij moest hiervoor "rondje 74 draaien" en 3'05"/km. De zuiderkempenaar had het gezelschap van haas Stefan Van Den Broek die als een klok loopt en nog een viertal, waaronder Gunter Geens, Pieter Hendrickx en Steven Vermeiren,...
Met toch wat wind tegen richting finish, kreeg Peter het moeilijk rond de 7000m, waarop hij Stefan beval om iets te vertragen. Dit heeft hem zijn 2e adem bezorgd. Zo kon hij nog een laatste ronde uitpersen in 1'10" onder luidkeelse aanmoedigingen in het stadion van LOOI.
Wat een prachtige prestatie is dit!!! Hij werd direct als een held overrompeld door de lokale media en fotografen.
Peter vertelde achteraf dat de sportarts hem niet veel kans gaf om het WR breken. Hij zou te scherp staan... "Dit moeten ze mij juist vertellen" lachte hij!!! Dit was net het lont om hem aan te steken!!
Kevin Borlee wint het goud op de 400M. Met 45"08 geen Belgisch Record, maar wel een Europese titel voor België in bijna 40 jaar. Karel Lismont werd EK op de halve marathon in Helsinki in 1971. Kevin kon in de laatste meters op een spectaculaire wijze naar de overwinning grijpen. Hij kwam uit een verloren positie nog met ongeëvenaarde krachten naar voor. Zo klopte hij Bingham en Rooney (45"23) letterlijk op de meet. Er kan natuurlijk maar 1 van de zogenaamde "TWIN BROTHERS" een titel halen... Favoriet Jonathan die in de halve finales de beste tijd neerzette (44"71) werd pas 7e.
De Russische Antyukh heeft een schitterende 400m horden gelopen. Ze overklaste met een tijd van 52"92 de Bulgaarse Stambolova met bijna een seconde. Shakes-Drayton werd derde. Ze liep zo een kampioenschapsrecord. Het vorige record dateerde al van 1986. Ze liep ook de 4e beste tijd ooit gelopen op de 400M horden.
Jammer genoeg kon Kim Ruell (en Kristof Van Malderen) zich niet plaatsen voor de 1500m. De Spanjaarden namen het voortouw en liepen op een slakkengangetje. De Britten Lancaster en Andy Baddeley lieten de Spanjaarden te lang begaan en hadden beter het tempo opgedreven. De laatste liep al 03'34" dit jaar. Arturo Casado won met ruime voorsprong in een matige 3'42"74. Het Europees record is 3'28"95. De Duitser Karsten Schlangen nestelde zich tussen het goud en het brons. De Spanjaarden speelden het slim, Omedo krijgt het brons. Estevez de meest succesvolle loper in de geschiedenis van de Europese Kampioenschappen werd 4e. In dezelfde wedstrijd hadden onze sympatieke Belgen een gouden rol kunnen spelen.
Jeroen D'Hoedt (OEH) heeft in Beveren de 2000m gewonnen in 05'09"13. Dankzij tempowerk van Mario Vanwaeyenberghe die hem tot op de 1500m bracht in 3'52" kon hij het tempo doortrekken en zo de 5 rondjes afwerken op het tartan van Atletiekclub Volharding. Het werd hoog aangekondigd dat de JSM 2000M een smaakmaker zou worden en dat werd het ook. D'Hoedt en Vanwaeyenberghe werden aangekondigd voor een stevige race. Bij het overlopen van de startlijst kwam ik na Jeroen en Mario op de 3e plaats te staan, waarop Jeroen vroeg of ik de haas was!!! M'n PR van 5'59"72 moet er aan. Normaal kom ik voor de 3000 door in 05'59", maar met slechts 3 pistes dit seizoen zeker een klus. De 2e week van Juli zijn we naar Mombasa in Kenia gereisd waar ik maar 2 keer een duurloopje heb kunnen doen en wat uitgerust heb van een uitgelopen winterseizoen. Ik had al wat afgesproken met Rob Thijs (ABES)die dezelfde avond al een 800m liep. Ik begon in 35" op de 200 en op de km in 1'11". Perfect hoorde ik Rob aansporen. Ik liet Rob overnemen na 600m om het tempo te behouden, maar ik kon hem niet bijbenen. Hij liep net iets te hard. Met een andere atleet Steenackers Tom in het spoor kon ik op enkele meters blijven volgen. In de laatste ronde kwam hij erover en ik finishte in 05'58"12 (PR). Rob Thijs klokte af op 5'52"46.
Bij de dames ging de overwinning naar Van Bogaert Valerie van (ACW) Zij moest het heel de race alleen doen. Ze kon toch een PR neerzetten in 06'10"91 (oud 6'19")
U kon eigenlijk al mijn voorspelling lezen na de Diamond League in Oslo. David Rudisha, de 21-jarige Keniaan heeft op de KBC Nacht van de atletiek in ons eigen Heusden-Zolder een fenomenale 800m gelopen in 1'41"51. Geen wereldrecord maar wel een beste wereldjaarprestatie, een Keniaans en tevens ook een Afrikaans record!!!
Dit is slechts een fractie trager dan het WR van de van Keniaanse oorsprong Deense Wilson Kipketer. Kipketer liep het WR in 1'41"11 in 1997.
Aan de start vinden we onder meer ook Belal Mansour Ali. Rudisha heeft dit jaar alles gewonnen. Onlangs won hij nog in Lausanne. Op de Diamond League in Oslo liep hij zich in de kijker met een zeer sterke 1'42"04.
Hazen Sammy Tangui en Boaz Lalang zouden Rudisha tot aan de 600m moeten brengen. Er was voor de wedstrijd zelfs sprake van een wereldrecordpoging en hij zou maar al te graag in het lijstje met de Engelsman Sebastian Coe en de Braziliaan David Ruiz komen.
Na een sterke 400m stapt haas nummer één uit. Rudisha volgt aanvankelijk het tempo van de hazen niet. Hij trekt de laatste 200m door op zijn eentje. Het lijkt niet dat de jonge Keniaan echt diep moet gaan. Hij wordt nu zelfs niet op de voeten gevolgd en opgejaagd, zoals in Oslo toen zijn landgenoot meeliep tot op de meet.
Met een tijd van 1'41"51 loopt Rudisha de 3e tijd uit de geschiedenis. Enkel Kipketer liep dus sneller nl. 1'41"11 het WR en 1'41"24. Hij loopt hiermee de snelste tijd sinds 1997 toen Wilson Kipketer zijn wereldrecord liep.
Zeker vermeldenswaardig was de prestatie van Mathias Rosseeuw die in een tijd van 1'47"44 over de meet kwam.
Dieter is het groeiend en jong geweld dat bij AAV Opwijk onder toptrainer Erik Gyselinck gestuwd en begeleid wordt. Hij liep eind mei op een meeting zijn PR 1500M in 4'16"94. Die tijd is er natuurlijk niet van zelf gekomen. Dieter traint lange en korte intervals. 6x500m of 13x200m, 4x 1000m of 2x1500m. Hij heeft er al uitgebreid kennis mee gemaakt, gedurende de laatste jaren.
Dieter traint er samen met mij, en ik verzeker u dat er keihard getraind wordt voor enkele seconden winst tijdens competitie.
Samuel Wanjiru vs Patrick Makau vs Tsegay Kebede vs Zersenay Tadese
Zowel op de halve marathon als op de hele marathonis er een hevige strijd aan de gang voor het wereldrecord. De kans is groot dat één van deze sterren gaat lopen met de titel.
Het sterkste profiel is dat van de 23 jaar jonge Samuel Wanjiru (KEN). Op 15 jarige leeftijd liep hij al een 5000m in 13'49". In België loopt slechts een handvol toppers die tijd. De geboren langeafstandsloper liep in 2005 tijdens de Memorial Vandamme zelfs 26'41". Dat bracht hem een wereldjuniorenrecord op. Kenenisa Bekele bracht toen het wereldrecord op 26'20". Hiermee voegde Wanjiru zich bij het schaarse sub 27 minuten-clubje. Twee weken later zette hij een WR neer, nog steeds als 18-jarige junior, op de halve marathon in Rotterdam, met een tijd van 59'16". Gebreselassie bracht het in 2006 naar 58'55" en Wanjiru in 2007 terug op 58'53". Nog geen maand later in CPC Den Haag liep Wanjiru een WR dat 3 jaar lang stand hield: 58'33". Een fenomenale tijd, 27'40" op de 10km doorkomen was zelfs voor Haile in 2009 te veel. Tadesse kon in Lissabon het WR brengen op 58'23". Op de OS in Beijing liep Wanjiru in hete omstandigheden 2:06.31op de marathon, een nieuw olympisch record, dat maar liefst sinds 1984 op naam van Carlos Lopez stond (2:09.21). Vorig jaar won hij nog de London Flora Marathon in een parcoursrecord, nl. 2:05.10
Patrick Makau (KEN), die een jaar ouder is dan Wanjiru is een andere kanshebber. Hij liep al een halve marathon in 59'13". Maar liep zich vooral op 11 apr 2010 in de kijker op de Rotterdam Marathon. Met een tijd van 2:04.46, de 3e snelste man op de marathon ooit!!!! en dit onder te kille omstandigheden en een te strakke 4 beaufort wind!!! Makau kwam nog neck-to-neck met Wanjiru en Merga in de Ras-Al-Khamaih halve marathon 2007. Wanjiru schoot toen als een speer, met doorkomst op 5km in 13'27"! 10km in 27'47"!!! De enige die op de tanden konden blijven bijten waren nl. Deriba merga en Patrick Makau. In de slotkilometers sprak Makau: "Let's drop this guy" in het Swahili. Wanjiru won de wedstrijd in voorgenoemd WR en Makau werd tweede in 59'13".
Tsegay Kebede (ETH), de jongste onder hen, behaalde zijn beste resultaat op de OS van Beijing 2008 , door een bronzen plak te behalen op de marathon. Hij werd in 2009 2e in de london Flora marathon (2:05.20). In de Fukuoka marathon 2009 liep hij een PR van 2:05.18. Hij won heel verrassend de afgelopen London Marathon, een race vol supertoppers, waaronder Tadese, Wanjiru, Dos Santos, Gharib, Mutai, Kifle, Mutai,... in een toptijd van 2:05'19.
Zersenay Tadese (ERI), was de eerste Eritreër die ooit een medaille haalde op de OS, nl. op de 10000m van Athene 2004. Hij werd later WK lange cross 2007 en versloeg toen Kenenisa Bekele, die zelfs moest opgeven!!! Dat zelfde jaar werd hij WK halve marathon in Udine.In 2008 werd hij opnieuw WK halve marathon in Rio De Janeiromet maar liefst 2 min voorsprong!!! Op het WK 10000 in Berlijn 2009 trok hij Bekele in zijn spoor gedurende het gros van de rondjes, tot Bekele in de slotfase spectaculair versnelde en won in een kampioenschapsrecord. Tadese werd jammer genoeg geen WK, maar zeer respectvol tweedemet slechts 30m.Eerder dit jaar liep hij het WR halve marathon in 58'23", tevens ook een 20km record (55'21"). De London Flora Marathon liep minder goed af, waar hij in 2:12.03 als 7e eindigde, na een top der toppers race.
De conclusie is dat de race naar het WR op de marathon nog lang niet gestreden is. Meer nog dat niet diegene die het zou moeten kunnen, maar iemand die "het doet" het zal halen. Want in atletiek is er toch naast talent, een portie geluk nodig om een WR te lopen. En dat is net het magische...
Wie nog twijfelt over de afstand van de Furaloop, mag dit nu bij het huisvuil zetten. De vrouw van een collega nl. Jolie Ilka liep afgelopen zondag ook mee in, toegegeven de prachtigste wedstrijd van vlaanderen. Dwars door het zoniënwoud, door het arboretum, deels over aangelegde paden. Enkel start en aankomst zijn over asfalt, maar dit wordt snel vergeten als je het woud inloopt. Dit is heel wat anders dan een bosloopje.Volgens de organisatie is de afstand 15950m en ik hoor u al denken: als het zo ver is! Wel Ilka liep met een Garmin GPS horloge. En de afstand is 16100m, kortom iets meer dan een ten miles, maar dan op superheuvelachtig parcours!!! Het speelgoedje stuurt data door naar haar computer. Ze kan dan exact het gelopen parcours zien op een satelietkaart. Evenals een grafiek met de gelopen hoogtemeters. Maar ook de verhouding hartslag /snelheid wordt in grafiek weergegeven. Handig speeltje dat volgens manlief Jo slechts enige meters kan verschillen. Gedaan dus met piekeren over de afstand die niet correct is, waardoor tijden onvergelijkbaar zijn en er discussie is met twijfelaars over je resultaat. Volgens de organisatie had ik 55min29sec over de 15950m gedaan, wat 3'29"/km is. (PR verbroken van 2005 dat op 56'56" stond). In werkelijkheid was het 3'26"/km. Het geeft voor mij nu exact weer hoe de conditie is in de aanloop naar de Marathon van Rotterdam. Wordt vervolgd.
Zondag 11 oktober 2009 was het zo ver. Mijn eerste marathon. Het weer: 13 graden, winderig, zwaar bewolkt met kans op regen. Van bij de start direct mee met eerste 2 vrouwen nl. de Keniaanse Lydia Kurgat, de winnares van vorig jaar en de Namibische Beata Naigambo. Ook enkele bekenden, Koen van havermaet en Ali van Hoebroeck.
Het tempo was strak met 2 hazen in de wind. Ik kon heel gemakkelijk volgen, alhoewel het tempo hoger was dan mijn schema. We kwamen door op 5km in 18'04" ruim 30 sec onder mijn schema,10km in 36'15" en 15km in 54'24". Halfweg, op 21,1km, doorkomst in 1:16"17 zonder noemenswaardige problemen. 35 seconden onder schema. Net op dat moment van de groep moeten lossen. Het tempo werd nog wat opgedreven door de hazen. Ik probeerde nog wat bij te benen, maar besliste snel dat het beter was van een eigen wedstrijd te lopen. Kort daarna op km 24-25 kreeg ik een steek in de zij wat me dwong om te gaan stappen. Na halve minuut kon ik terug beginnen lopen. Weliswaar in zeer wisselvallig tempo en steeds met terugkerende steken in beide zijden. Op 30km kwam ik door in 1:51'43", net geen 3 minuten boven schema, wat neerkomt op 3'43"/ km. Op km 38 kwam Ali van Hoebroeck nog in het vizier. Een ploegmaat van VAC, Walter Meert kwam mij ook nog voorbij in de laatste kms. Ik kon niets doen want mijn linkse hamstring wilde de hele tijd verkrampen. Zover is het gelukkig niet gekomen omdat ik het tempo zo laag hield dat ze niet overbelast werd. Finishen zonder blessures was prioriteit geworden.. Blij dat ik de hele marathon uitliep, al was de eindtijd niet evenredig met de inzet. Sven van Steen kwam binnen in een verdienstelijke 2:47'54". Nu ben ik aan een welverdiende rust toe
