Het Domain de Radhadesh gezocht en gevonden.

Door grote sneeuwval was het niet altijd even gemakkelijk want  als de grote vlokken in je gezicht dwarrelen is je gezichtsveld minder ruim en wordt er al een keertje van foto gemist waardoor je  toch even  het spoor bijster bent.

Maar iedere groep heeft binnen een gepaste tijdmarge het einddoel bereikt. Foto’s van deze tocht zijn er niet  ( het weer was niet ideaal om foto’s te nemen).  Nu snel een droge broek aan , nog even pauzeren met een spel , een boek of een dansje ( ook daar krijg je het warmer van ) en dan aan tafel voor het lievelingsmenu van een ‘echte Belg:  Friet met stoofvlees en als dessert een ijsje .  Waarom ook niet bij deze temperaturen?

Daarom maar enkele landschapsbeelden.

Goede morgen vanuit een mistig en nat Durbuy.

Jammergenoeg zijn de weergoden ons niet zo goed gezind maar  dat zal ons niet tegenhouden om er weer een toffe dag van te maken.

Vanmorgen zoeken we onze weg naar het kasteel ‘ Petite Somme’. Aangezien we nog nooit in de richting stroomopwaarts van de Ourthe gingen zal het voor sommigen toch goed uitkijken worden naar de details van de foto’s om zode juiste weg te vinden.

Hoe we dit deel van de dag overleven hoort u vanmiddag!!

Vanavond stond er een quiz op het programma onder leiding van de stagiaires. 

Eerst werden er groepen gevormd door twee spannende rondjes stoelendans. En dan  quizzen maar.  Weetjes over muziek, een fotoronde, een rebusronde, een waar-onwaar –ronde brachten punten in de lade.

Iedereen kon dus wel zijn steentje bijdragen en daardoor werd het ook een gezellige avond.

Dan vlug tandjes poetsen , pyjama aantrekken en het bed in.  Op dit moment  zijn de meeste van onze leerlingen onder zeil want morgen wacht er weer een spannende, avontuurlijke dag!

Een goede morgen vanuit Durbuy!!

Om jullie op het thuisfront gerust te stellen kan ik jullie melden dat iedereen hier genoten heeft een verkwikkende nachtrust.

 Sommigen verbleven  natuurlijk al iets langer in dromenland dan de anderen maar vanmorgen zie ik hier een heleboel opgewekte gezichten die klaar zijn voor een dag vol avontuur.

Na het ontbijt trekken we op dagtocht.  Eerst verkennen we de overblijfselen van de oudste tijden en daarna staat er veel natuur op het programma.

Op dit moment zijn de natuurgoden ons nog goed gezind, we duimen voor een droge dag!!

Terug van onze dagtocht naar Wéris en Hotemme.

Onze dag startte al vroeg in het koude Wéris ( koude wind). Hier  vertelde Rikkerd ons meer over de dolmen en de menhirs.  Maar ook de lokale geschiedenis werd ons verteld. Zo vernamen we de gevaren die er schuilen achter het aanraken van  ‘lit du diable’;leerden we mediteren en ondervonden we de krachten van de waterstromen onder de menhirs. De kracht van die waterstralen is zo sterk dat sommigen bij het mediteren  er zelfs van gingen rillen ( hoewel dat kon ook wel door de koude wind komen). Dan te voet naar Hotemme met onderweg even pauzeren voor de nodige versterking= het aanspreken van ons lunchpakket.

In Hotemme  leerden we veel bij over de dieren die hier nu of ooit leefden.

Vanuit Hotemme vertrokken we dan naar Durbuy.  Onderweg werden we wel nog even vergast op en kleine regenbui maar toch kwamen we redelijk vroeg terug  in LPM.

 Tijd om een kaartje naar huis te schrijven. De ene  kan dat vlug met de woorden ‘ ’T IS HIER LEUK!’, de andere heeft een velletje of twee nodig. 

Een deugddoende douche  of even platte rust op het bed en  we kunnen er na de maaltijd straks weer even tegenaan voor de avondactiviteit.

22.00 en iedereen is reeds in dromenland;  Het ging verbazend snel want iedereen had er een lange dag op zitten.

Een treinreis die voor dag en dauw startte, een zeer interessante geschiedeniswandeling en tenslotte  voor sommigen toch een zeer avontuurlijke al dan niet zeer modderige dropping.

Ook deze activiteit verliep heel goed maar iedereen was wel blij om zijn beentjes te kunnen strekken en  te genieten van een bed. 

Ook wij zoeken straks ons bed op om er morgen weer stevig in te vliegen. 

Dan keren we nog wat verder in de geschiedenis terg en maken we kennis met de cultuur van de, oude Belgen.

Terwijl onze leerlingen de eerste lesactiviteit hebben , breng ik hier kort verslag uit van onze namiddag. 

Na een goede en lekkere maaltijd trokken we  met de hele groep naar ‘het kleinste stadje’ van België ( volgens sommigen van de wereld ).

Hier werden we door Christelle op sleeptouw genomen.  Zij nam ons mee naar de middeleeuwen en zo ontdekten we heel wat weetjes over graaf Jean de Bohème, over de capriolen van zijn zoon, de stiekemerd die in het liefdesprieel zijn geliefde ontmoette.  En zo weten we nu ook  wat precies en ‘koeienoorlog’ is  en hoe Durbuy in 1331 een stad werd.

 Op de terugweg konden we ons nog lekker even uitleven met de laatste restanten van het voorbije winterperiode.  Mama zet die speciale wasproducten maar klaar want het zal nodig zijn. ‘Maar ’t is toch zo tof en de mama wast wel hoor’, dat is wat we hier te horen kregen van onze bosklassers!

 Straks na de lesactiviteit  eerst eten en dan nog een toffe avondactiviteit.  Wat dat precies wordt vertel ik jullie als onze leerlingen hopelijk moe maar zeker voldaan in  dromenland zijn.

Vanuit een zonnig maar fris Durbuy kan ik jullie melden dat we allemaal heel vlot zijn gearriveerd.

 Onze treinreis is zonder problemen verlopen . Enkel in Luik moesten we  vertrekken vanop een ander perron dan voorzien ( en dit omdat de Thalys een grote vertraging had).

 Toen we in Barvaux arriveerden  was onze vervoer naar ons logeeradres bijna onmiddellijk ter plaatse.

 Na een korte rit  door Durbuy kwamen we tijdig in LPM.  We hadden nog ruim de tijd om ons te installeren op onze slaapzaal en even het centrum te verkennen.

 Op dit moment is het etenstijd geblazen .  Wat de pot schaft en wat er verder nog op het programma staat  kan u vanavond lezen.

Tot later.

Deze morgen netjes op tijd uit bed.  Sommigen nog nagenietend van de overwinning van gisteren of van een schitterende week bosklas. Het grootste probleem voor vandaag is eigenlijk: hoe stop je alles wat in die valies zat er terug in?

Voor de rest maken we ons geen zorgen. Straks zoeken we aan de hand van foto’s leuke plekjes in Durbuy en lossen we enkele vragen.

Na het middagmaal  trekken we richting station en sporen we met een volle valies herinneringen richting West-Vlaanderen.

Zoals beloofd enkele sfeerbeelden van gisterenavond.

Nog even voor de laatste avond in Durbuy op de blog: de fotozoektocht verliep zonder noemenswaardige problemen. Twee van de drie groepen maakten wel een kleine extra wandeling maar dat werd snel rechtgezet en iedereen bereikte tijdig de eindbestemming.

Met de bus terug naar LPM en dan iedereen onder de douche want op een slotfeest verschijn je toch in je beste kledij en met een opgeblonken snoetje.

De avond sluiten we dan af met een quiz. Daarvan mag je dan morgen nog een fotootje verwachten.

Vanmorgen was’t reuzetof.  Klimmen en klauteren deden we als echte professionelen . En de rappel dat was echt de max. De apenbrug mocht je tweemaal overwinnen maar sommigen kunnen echt niet tot 2 tellen en doen dat dan maar  tot 4-maal toe.  Gelukkig konden we onze batterijen weer opladen met een lekkere maaltijd want deze middag staat er een fotozoektocht op het programma.

Vandaag op de eerste officiële lentedag hebben jullie wat langer moeten wachten op nieuws uit Durbuy.  Vanmorgen vertrokken we met de bus richting Wéris, het dorp van de megalieten.  Hier vertelde Guy ons hoe de boeren honderden jaar geleden de menhir s en dolmen ontdekten.  Maar we vernamen ook wat die reusachtige stenen precies zijn.  Van mediteren zoals de druïde hebben we niet veel kaas gegeten want  bij de meesten van ons valt er niets speciaals te bemerken  bij het mediteren,. bij anderen zijn er enkel wat kriebels in de buik vastgesteld  (of dit nu echt te maken had met de aardstralen onder de dolmen of net met wat anders durf ik niet te zeggen).  In ieder geval weten we nu ook wat puddingsteen is en hoe de maretak  er precies uitziet.  Daarna wandelden we (lees dit beter als klommen) naar de witte menhir  Hier mocht druïde Dries trachten door naar de steen te kijken het weer te voorspellen.  Gelukkig  kreeg deze druïde hulp van  een extra hulplijn ( de moderne media).  Dan mar op weg naar ‘lit du diable’.  Of we hier nu het verhaal van de duivel en de magische krachten van het bed moeten geloven durf ik niet te zeggen  .  Maar één ding weet ik zeker: niet alles verliep vandaag 100% perfect.  Dus  toch dat bed en die duivel?  ( vraag vrijdag maar aan dochter of zoon.   Zij   kunnen jullie wel op de hoogte brengen.)

Op een rustig plekje in de lentezon werd er dan geluncht en werden sommige leerlingen echte vaklui.  Zij zijn ondertussen volleerde gereedschapsmakers. 

Na een korte wandeling kwamen we in het museum van Hotemme.  Hier moesten er kasten met dieren uit de streek bekeken worden en werden de vragen zeer goed beantwoord.( de vragen zijn ondertussen verbeterd en de resultaten zijn schitterend).

Na het museumbezoek werden we door de jarige  Axelle nog even verwend .  Dank je wel.

Nu stond er nog een stevige wandeling op het programma: klimmen en dalen op bospaden, gewone wegen kunnen we nu als de besten.

Zonder morren en klagen bereikten we Lpm.  Een dikke proficiat aan alle leerlingen!!!!!

En wat smaakt er dan na zo’n inspanning beter dan echte Belgische kost: frietjes met stoverij.

Dat het hen smaakte kan ik jullie verzekeren.

De avond werd afgesloten met een activiteit in ons mini-lokaal: het maken van een sleutelhanger onder leiding van de stagiaire Eline.  Ook hier mocht het eindresultaat er best zijn.

Nu ligt iedereen in bed om er morgen weer een hele dag tegenaan te kunnen.  Misschien dromen ze wel van oude druïden, duivels of veel leukere dingen maar één ding staat vast  : bij hun terugkeer zullen ze veel te vertellen hebben.

Vanuit een zonnig Durbuy wensen we jullie een goede morgen.

Vandaag wordt een echte wandeldag want we trekken op dagtocht naar  het dorp Wéris en stappen daarna naar het natuurmuseum van Hotemme.

Wat daar precies te beleven valt dat kunnen jullie dan pas vanavond lezen en zien op deze blog.

Toen we vandaag een top drie lieten maken door de leerlingen stond de avonturenloop met death-ride op nummer twee. Het was dan ook een fantastische namiddag.  De zon was ook van de partij dus dat aspect kon al niet meer stuk.  Eerst een lastige klim naar de spoorwegbrug en dan met z’n allen over de brug om vervolgens de eerste indianenbrug te overwinnen.   De foto’s van de leerlingen houden we voor een latere datum, nu alvast een voorsmaakje met de foto’s van de meester en de stagiaire.

Op de groepsfotomerk je vast wel dat iedereen dolgelukkig is met zijn of haar geleverde prestatie. Er zijn er hier die best trots op zichzelf mogen zijn omdat ze de kloof via de bruggen hebben overwonnen.

Dan een leuke tocht door het everzwijnenbos, ….  sst  , wie hoort er hier een tak kraken, wie ziet er hier een struik bewegen,… een groep everzwijn !?  Vlug de andere kant op.

Zo kom je na een spannende tocht toch bij de death-ride en hier was het pas echt genieten.  Allé  Willem ( monitor) nog een tweede keer ?  En ja  ook die tweede beurt was dolle pret.

Na nog een korte tussenstop op het hindernissenparcours via de tweede indianenbrug terug naar LPM.  Hier stonden de kommen spaghetti ons al op te wachten.  En smaken dat het deed.

Toen het donker was deden we nog een reflectorentocht.  Dan iedereen onder de douche en u zijn de meesten weer in dromenland om na te genieten van deze dag en om te dromen van weer een toffe dag in Durbuy.

Deze morgen stond er een nieuw tocht op het programma: cross-country.

Met een kompas , een stafkaart en een wegbeschrijving met azimut moest er in verschillende groepen van checkpunt tot checkpunt gewandeld worden.

Door de goede samenwerking met alle groepsleden hebben alle groepen de perfecte weg afgelegd en dat binnen de vooropgestelde tijd.

Kompasgebruik heeft nu voor niemand nog geheimen.

Na de wandeling was er nog even tijd voor wat sportieve ontspanning.

Ons middagmaal was weer om duimen en vingers van af te likken: lekkere everzwijnballetjes met appelmoes en aardappelen.

Iedereen at  z’n buik rond om daarna  even te genieten van wat platte rust zo kunnen we er  straks weer avontuurlijk tegenaan. Want avontuur is er wat er deze namiddag op het programma staat. Joepie!!!!!!