Zaterdag 10 juli 2010 - Le Marin (Martinique)-Orly (Frankrijk)-Brussel Zuid (België)-Herdersem (ook ergens in België) â 30°
Vandaag komt een einde aan onze vakantie. We ruimen de boot proper op en tegen 12u verlaten we, wat ons 3 weken durende woonplaats was.
We gaan nog een hapje eten en vertrekken dan richting luchthaven.
Wij genieten nog even van de mooie landschappen want dit zullen we een jaar lang niet meer zien ;o))
Wij komen zeker volgend jaar opnieuw. Iedereen die zich geroepen voelt om deze reis live mee te maken kan dit doen. Als jullie meer info willen, dit is alvast de boot die we volgend jaar zullen huren ;o))
Vrijdag 9 juli 2010 - Rodney Bay (St. Lucia)-Le Marin (Martinique) â 30° - Vochtigheid 65% - Hevige buien
De laatste trip vandaag Rodney Bay richting Le Marin. Bij het uitvaren lijkt het allemaal perfecte te gaan. Voldoende wind en mooie golven.
Maar niks is minder waar. Wanneer wij een paar mijl de haven hebben verlaten krijgen we enorme golven. Er volgen nog enkele squals en showers ( 30knp wind), de natuur had voor ons nog een laaste verrassing in petto, dus in plaats van relax zeilen was het voor Peter de kers op de taart .raren tiep toch sé
Het was zo hevig dat ik volledig out was. Zo erg dat alleen slapen een oplossing bood. Ik heb mijn kapitein tot mijn grote spijt al het zware werk alleen moeten laten doen. Op een gegeven moment stond hij daar in regen en wind te zingen, hoorde ik hem over het dek heen en weer crossen, hij stond daar waarschijnlijk met een grijns van St Lucia tot in Aalst. Dit bewijst nogmaals dat Peter een super zeiler is.
We komen na een volgens Peter leuke zeiltrip binnen in Le Marin (Martinique) en het lijkt erop dat er geen vuiltje aan de lucht was., zon en blauwe hemel, Raar is dat toch die natuur.
Donderdag 8 juli 2010 - Rodney Bay (St. Lucia) â 28° - Vochtigheid 75% - Zonnig
De vakantie loopt ver op zijn eind. Vandaag zullen wij het rustig aan doen en ons voorbereiden op de terugreis naar Martinique. We gaan nog snel enkele cadeautjes kopen en geniet daarna van een rustig en gezellig dagje met luieren op de boot.
Woensdag 7 juli 2010 - Rodney Bay (St. Lucia) â 29° - Vochtigheid 80% - Zonnig
Wat staat vandaag op ons programma.
We brengen s morgen een bezoek aan de hoofdstad Castries. Het opvallenste aan deze stad is George F. L. Charles Airport. Deze bevindt zich midden in de stad. Wanneer je de hoofdstad binnen rijd ligt de landingsbaan gewoon op je rechterkant,. Ik snap niet goed waarom de inwoners van Zaventem zo veel tumult maken over geluidsoverlast ! ;o)))))))))))))))))))))))))
De stad op zich is mooi en proper, maar winkelen a la Brussel Nieuwstraat, dat zit er niet in. Er is en plaatselijke markt zoals op alle eilanden en dan ook een plaatselijke souvenier markt. Hier wordt voornamelijk ingespeeld op de vele toeristen die van de grote cruises komen. Hier vind je naamlijk t-shirts, t-shirts en t-shirts.
Het is opvallend, de binnenstad is een stuk netter dan in Forte France (Martinique), de gebouwen zijn ietsje meer onderhouden.
Maar op een uurtje heb je alles gezien wat er gezien moet zijn.
In de late namiddag hebben gereserveerd om paard te rijden. Tegen 15u45 worden we verwacht op de . Timms Ranch. We krijgen ons paard aangewezen. Ik krijg Black Dinero, een schat van een grote ponny. Peter krijgt de leader of the group, Big Danny, hoe kan het ook anders. Twee leaders bij elkaar, awel dat geeft vuurwerk. Big Danny kreeg altijd zijn eigen zin, terwijl Big Peter wou dat hij nu eens naar hem luisterde , Peter heeft vroeger Military gereden en nog niet zo lang geelden dressuur, dus dat paard wist niet wat hem ineens overkwam, gedaan met de grollen en kuren .
Na een uur wanderelen mogen de paarden zich uitleven met een plonsken te doen in de zee. Ze zijn zot van zwemmen en het geeft ook een leuk gevoel. Je voelt het moment dat je paard begint te zweven en te zwemmen. Het was ongelofelijk leuk.
Dinsdag 6 juli 2010 - Rodney Bay (St. Lucia) â 28° - Vochtigheid 70% - Zonnig
De komende 3 dagen lassen we een rustpauze in, alvorens naar de eindbestemming terug te varen.
We huren 2 dagen een auto en gaan op verkenning op het vaste land.
We zetten aan en rijden in zuidelijke richting. We genieten van de prachtige natuur.
We bezoeken de enige vulkaan drive in ter wereld. Jullie hoeven zich hierbij niks speciaals bij voorstellen. Komt er enkel op neer dat je met je wagen tot aan de Sulpher springs kan rijden.
Wetenschappers veronderstellen dat een volgende uitbarsting ongeveer binnen 100 jaar zou kunnen plaatsvinden waarbij ¾ van St. Lucia van de kaart kan geveegd worden.
Het water kookt aan 100°, maar de super overhitte stoom is heter dan 172°. De zwarte kleuren in de teer zijn de oorzaak van chemische reacties tussen zwavel en ijzer. Kleurrijke minerale afzettingen sieren de vulkaan. Het gaat hier voornamelijk over zwavel, koper, geoxideerd ijzer, alkalische lood, calciumoxide en koolstof.
Tot midden de jaren 1990 konden toeristen nog tot aan het einde van de teerputten lopen. Ten gevolgen van een ongeval, door een plaatselijke gids, Gabriel genaamd, viel door de korst in een van de putten en kreeg 3° graads brandwonden over het grootste deel van zijn lichaam, daardoor kan men nu enkel de kokende putten vanop een afstand bekijken.
Enkele honderde meters stroomafwaarts van de bronnen, is de temperatuur van het water nog steeds heet (ongeveer 45° C) maar fris genoeg om toeristen een modderbad te laten nemen. Eens de modder is opgedroogd, kan men zich wassen in de zwavelstroom als men de hitte kan weerstaan. Er zijn ook zoetwater douches beschikbaar in geval van.
Rondom is er een schitterende natuur. Maar een onhoudbare stank.
Na dit bezoek zetten we onze weg verder naar Malgretout. Daar gaan we Simon Gajadhar bezoeken. Hij is bekend als kunsternaar in het maken van houten maskers vervaardigd uit een harde houtsoort Campeche genoemd waarna hij deze beschilderd met opvallende kleuren.
Om Malgretout te bereiken dienen wij de dorpskern van Soufrière door te rijden. Ik was daar eerlijk gezegd niet op mijn gemak. We reden op een bepaald moment een doodlopende straat in en in geen seconde stonden verschillende zombies rond de auto geklamd om geld te vragen. Je merkte onmiddellijk op dat deze mensen niet echt op deze wereld leefde. Ze waren zo stoned man man was blij dat we daar redelijk ommekeer konden maken.
Tijdens onze terugkeer stoppen we even om een kiekje te nemen van de Pitons. De Pitons zijn twee vulkanische pluggen en werelderfgoed van de UNESCO. The Gros Piton is 771m en The Petit Piton is 743m hoog.
Ze zijn verbonden met de Piton Mitan bergkam. De Vlag van Saint Lucia bestaat namelijk uit een zwart-goud gelaagde driehoek die de Pitons symboliseert.
We hebben een mooie tourdag gehad en kijken reeds uit naar morgen ;o))
Zondag 4 juli 2010 - Wallilabou (St. Vincent & the Grenadines)-Marigot Bay (St. Lucia) â 29° - Vochtigheid 65% - Zonnig
Om zeker te zijn dat we Marigot Bay zullen bereiken vertrekken we heel vroeg in de ochtend in Wallilabou. Het ziet er opnieuw naar uit dat het geen snelle zeildag zal worden. Bij het vertrek maak ik nog snel enkele fotos van wat ooit het decor was van Pirates of the Caribbean was.
Na een lange en vermoeiende tocht ( terug hoog aan de wind en tegenstroom in het St. Vincentchannel, komen de Pitons op St. Lucia te voorschijn.
Het weer is op dat ogenblik niet echt schitterend maar we zien in de verte verandering van het weer. In de goede zin weliswaar.
We bereiken Marigot Bay in de late namiddag. Marigot Bay ligt 8 mijl ten zuiden van Castiers en is een natuurlijke filmset. Het was de eerste keuze van admiraal Nelson en was eigelijk genoemd naar admiraal Rodney, welke die gebruikte als natuurlijke haven , en zijn ganse vlooterin verschool, deze natuurlijke haven is niet te zien vanop zee, en zo kon hij eens een Franse vloot misleiden, slimme kerel zou ik zeggen.
Volgens heel wat reisbrochures komen hier de mooiste zon ondergangen voor en awel misschien moet ik ze wel gelijk geven.
Laat duidelijk zijn, aan deze fotos is geen fotoshop aan te pas gekomen !
Zaterdag 3 juli 2010 - Bequia (St. Vincent & the Grenadines)-Marigot Bay (St. Lucia)- Wallilabou (St. Vincent & the Grenadines) â 28° - Vochtigheid 55% - Zonnig
Ja .. vandaag opnieuw geen mogelijkheid om Mustique te bereiken. Weer zit de wind in een totaal verkeerde richting. Er zijn hevige windstoten in the Bequia Channel en zetten daarom koers richting Marigot Bay in St. Lucia. Er zijn ook heel hoge golven bij het uitvaren van Admiralty Bay maar dat blijkt normaal te zijn, een diepere zee 1000m en meer komt in dat kanaal aan en wordt door de heersende winden en de ligging van de eilanden omhoog geduwd, waar ze een ondiepe zeebodem <250m passeren,waarbij golven van 3m en meer geen uizonderingen zijn
Het wordt een dagje met afwisseling.
We worden getrakteerd op de gekende squals. Om jullie een gedacht te geven wat die korte, krachtige regenbuien zijn hebben we voor jullie live beelden.
Bekijk filmpje in bijlage
Opnieuw worden we vergezeld van dolfijnen.
Ook al zitten we momenteel in het laag seizoen wat het zeilen betreft in de caraïben, we komen nog regelmatig andere zeilers tegen.
Zodra wij het noordelijk punt van St. Vincent hebben bereikt is het al rond 16u30. We moeten nog meer dan 30 miles afleggen om Marigot Bay te bereiken, wat dus nooit haalbaar is. Er is veel wind maar we worden meer achteruit gezet dan vooruit, door een heersense stroom. Er zit niks anders op om onze bestemming te wijzigen. We beslissen de nacht door te brengen in Wallilabou Bay. De Bay van Wallilabou was de eerste locatie voor de Disneys 2003 hit film Pirates of the Caribbean.
We sluiten onze dag af met nog wat snorkelen. Daarna genieten wij van ons avondmaal terwijl de zon op haar gemakje ondergaat.
Vrijdag 2 juli 2010 - Bequia (St. Vincent & the Grenadines)-Mustique (St. Vincent & the Grenadines)-Bequia (Port Elisabeth) (St. Vincent & the Grenadines) â 28° - Vochtigheid 50% - Zonnig
Na het inklaren, belissen we om de oversteek te maken naar Mustique. De kans is redelijk klein dat wij dit eiland zullen bereiken gezien de wind bij vertrek niet echt in de juiste richting zit en de wind inmiddels de volgende dagen naar het ESE was gedraaid, en Mustique in de ESE corner ligt, tja :o////
Bekijk filmpje in bijlage
We proberen het eerst via westelijke kant. Dit is volgens Kapitein Peter een onbegonnen zaak. De golven laten het niet toe om vooruit te gaan. Daarom neemt Peter het besluit het te proberen via oostelijke zijde. Het is ons niet gegund, tegenstroom, te hoog aan de wind, en man ik zag al wat golven in mijn leven, maar hier zijn ze de moeite, bon we beslissen koers te wijzigen ente gaan kijken in Friendship Bay.
Deze Bay leek ons een perfecte ankerplaats maar door het laagseizoen ligt hier geen enkele boot, zijn alle hotels en restaurants dicht, en zie je geen levende ziel, beetje raar hier, je voelt wel dat er ogen jouw bewegingen volgen, maar je ziet geen kat, dus wegwezen hier . we gaan terug naar Bequia om de nacht daar door te brengen, de nacht die met rasse schreden dichterbij komt, en je wilt tussen die eilanden niet navigeren in het donker, bezorgd mij een klein beetje stress om op tijd voor anker te liggen voor de duisternis
Op weg naar de haven passeren wij nog de bekende Moonholes.
De "Moonhole" is een grote natuurlijke boog op het westelijke puntje van Bequia.
De oorspronkelijke woningen werden gebouwd en uitgehakt in de rotsen door Tom Johnson in de jaren 1960 direct onder de boog, maar vallende rotsblokken bleek te gevaarlijk te zijn voor de voortdurende bezetting. De naam komt blijkbaar uit het feit dat de maan kan worden gezien door de boog op bepaalde momenten van de maand.
Er zijn ongeveer 20 woningen op de locatie; sommige verlaten, sommige bewoond en sommigen worden gebruikt als een unieke vakantie. Alle kamers zijn open zonder ramen of deuren waardoor de boomwortels kunnen groeien door de kamers heen. Dus als je op zoek bent naar iets wat een beetje afwijkt van een gewoon vakantiehuis, dan is de Moonhole misschien wel wat u zoekt, Back to nature.
We varen op de valreep, voor het donker wordt, de haven binnen met een mooie zonsondergang als toetje.
Beste vrienden, familie en vrije bezoekers van deze blog. Wij nodigen jullie uit op onze nieuwe blog The Leewards vanaf 24/06/2011.
