We gaan en is aan beginnen. Iedereen zit maar te vragen wanneer we met een blog gaan beginnen. Nu moet ik jullie wel vertellen dat we niet echt computer freaks zijn. Het zal dus met haken en ogen aanelkaar hangen. dat maakt het alvast spannend om te lezen en te volgen. We zullen dan maar bij het begin beginnen zeker. De tweede week van juli zijn wij verhuist naar het zuiden van Frankrijk. Maar dat was nog maar een begin. De laatste twee weken in Belgie waren wel een beetje aan de spannende kant. Eerst en vooral haddan we de verhuis naar Frankrijk. De voorbereidingen van de verhuis ging heel vlot. We zijn de laatse weken voor we vertrokken beginnen in te laden, iet wat aan de late kant volgens sommigen. De trip voor de verhuis is heel vlot verlopen, we zijn met zijn vier naar ginder gereden, waarvoor nog maals onze dank aan oma en Jaques. We zijn vertokken op maandag, s'avonds aangekomen zijn we gaan logeren bij Marleen en Karel, waar we heel hartelijk zijn ontvangen. Dinsdag morgen na een stevig ontbijt zijn we er ingevlogen, na een paar uur heel hard werken waren de meubels binnen in ons nieuwe huisje. In de namiddag zijn we begonnen met het leeg maken van de kamers. Mannen wat we daar allemaal gezien hebben, is niet met woorden te beschrijven. Ik ga jullie besparen van verdere details. Het weer was toen wel niet aan de goede kant, het heeft heel de dag geregend. Na een dag kamers leeg maken zijn we lekker gaan eten bij Marleen. Woensdag namiddag zijn we voor de eerste keer naar Najac gereden, een klein dorpje gebouwd op een bergkam, heel smalle straatjes, die bijna volledig autovrij zijn. De burcht zijn we toen niet gaan bezoeken wegens tijdsgebrek. S'avonds zijn we lekker gaan eten in het plaatselijk restaurant Salamender. Daar hebben we een van de streek gerechten gegeten, Magred de canard. Echt een aanrader als je hier op bezoek bent. Op donderdag morgen zijn we na een stevig ontbijt, voldaan terug naar Belgie vertokken. Nu denken jullie de stres van de verhuis is achter de rug. Neenee, de stres moest toen nog beginnen. Ik kwam op het idee om een grote aanhangwagen te kopen. Wat ik echter niet wist (of niet bij nagedacht), je moet voor een grote aanhangwagen een ander rijbewijs hebben. Geen probleem zul je denken. Dat klopt je gaat gewoon je rijbewijs halen, iets wat ik nog heb kunnen doen op een week tijd. Opdracht volbracht denk je dan. Neenee, na dat we de aanhangwagen gaan halen zijn moest ik nog een roze kaart hebben van de aanhangwagen, anders mag je deze niet meenemen over de grens. Wat denk je, ik met volle goesting naar Kontich voor een roze kaart. Daar aangekomen kwam ik al direct tot de vaststelling dat dit niet meer voor vandaag zou zijn. Mannen daar kunnen ze hard werken (dat allemaal met ons belastingsgeld). Er waren een dertigtal mensen voor mij, je denkt in het begin dat gaat nog wel lukken. Maar naarmate de tijd verloopt begin je daar toch wel anders over te denken. Ze kwamen dichter en, dichter, en dichter bij mijn nummertje. Tot er nog een paar mensen voor mij waren, kwam er opeens een politieman binnen. Iedereen buiten we gaan sluiten, (de mannen hebben al HEEL HARD gewerkt) het is middag pauze. Dan denk je o, dan komen we vanmiddag wel even terug. Wat ik toen al wist, maar je denkt toch het gaat nog lukken, kwam het in de namiddag niet inorde. De douanebeamte die mij een stempel moest geven was er niet meer. Krijg ik daar als antwoordt, da, moet je morgen maar je roze kaart komen halen. Heb toen gezegd stuur ze maar op want ik vertrek morgen met mijn vrouw naar Frankrijk. Met als gevolg dat we geen karreke konden mee trekken, dan maar heel den auto vol geladen. We zijn nog een paar dagen terug gereden om de meeste meubeltjes op zijn plaats te zetten, dan kwamen de mannen toch nog niet in zo een grote overhoop terecht. Na een paar dagen werken zijn we alweer voldaan terug naar Belgie gereden. Terug in Belgie zat er iets in de brievenbus. Rarara, ja mijn roze kaart. Ik moest ook nog met de aanhangwagen en de auto naar de autokeuring. Geen probleem, eerst naar de garage een groot onderhoud en je kan naar de keuring. Dit was echter buiten de dichting van de mazoutfilter gerekend. Die was niet dicht. Ik was nog maar net binnen in de keuring en kreeg al de opmerking dat er een mazoutlek is. Met als gevolg, terug naar de garage en terug naar de keuring (gelukkig goedgekeurd). Nu alles inorde was hebben we nog een paar dagen in alle rust kunnen genieten van onze laatste dagen in Belgie. We zijn na het feestje van marjans petekindje vertrokken naar ons nieuw huisje in Frankrijk.
Na een goede nachtrust zijn we vertrokken. Alles ingeladen in de aanhangwagen, maar dan ook alles, honden en poezen in een aparte benche. De reis ging heel vlot tot dat we in Parijs zijn aangekomen. Daar hebben we bijna 4 uur vast gezetten op de ring. De buitentemperatuur bedroeg op een moment meer dab 40°, iest wat niet goed is voor de poezen in de aanhangwagen. Even de pechstrook op en de poezen dan maar bij den hond in het koffer van de wagen gestoken, ze zijn nog nooit zo stil geweest. Het verdere verloop van de trip is heel vlot verlopen. Om 4u30 lagen de mannen in hun bedje. Blij en voldaan zijn wij ook nog een paar uur gaan slapen. Het had echt geen uur langer moeten duren.
De eerste dag hebben we de tv inorde gebracht voor de mannen, alle de WII he. want we konden toen nog geen TV zenders ontvangen. We waren van het gedavht om hier eens rap een schotel te hangen. Nu ja rap!!!!!! De schotel op zich hangen was geen probleem, wel de zenders inladen. Ik kreeg het echt niet klaar. Na vele telefoontjes heen en weer, kreeg ik altijd te horen dat het moest lukken. Elke dag hebben we geprobeerd, niets lukte er. Tot we de decoder eens terug op fabrieksinstellingen zetten, dan ging het natuurlijk wel. Gewoon een verkeerde instelling genomen. Niet slim he. Ale de mannen blij en ons mama natuurlijk ook, kon ze eindelijk haar programma volgen.
De eerste maanden hebben we gewerkt en verlof gehouden. Dit om het evenwicht te kunnen bewaren voor de mannen. Ze hebben toch nog altijd verlof. En zo een verhuis moet je toch niet onderschatten voor zo'n gasten. Ze zijn alvast heel blij hier.
