De huidige politieke generatie lijkt wel gemediatrained in het fitness-center ter bevordering van waanzin en kromtaal. Een verschrikkelijk standpunt verkopen met woorden van zoete koek. Neem de uitspraak van de kersverse Antwerpse OCMW-voorzitster Homans die letterlijk zegt: " Uitgewezen personen moeten zich ertoe verplichten vrijwillig naar hun land van herkomst terug te keren. Dan mogen ze in ons land op dringende medische hulp zoals aidsremmers rekenen."
Pardon?
Alleen al de passage: "... moeten zich ertoe verplichten vrijwillig ... " slaat nergens op. Wat dat woord "vrijwillig" daar staat te doen snapt geen hond. Misschien bedoelt ze de "Chinese vrijwilliger". Volgens het woordenboek: "iemand die gedwongen wordt een vervelende taak op zich te nemen, kandidaat tegen wil en dank, pineut". De dode pineut, wanneer je dit voorstel zou toepassen op een seropositieve vluchteling uit een oorlogsgebied in hongersnood. Kies maar vrijwillig waar en hoe je wil sterven.
Regelrechte chantage verkopen met het woord "vrijwillig". Foei. Ik sluit mij aan bij de commentaar van prof. Jan Blommaert in "De Wereld Morgen" wanneer hij stelt: "Er zijn landen waarin zoiets als een moordpoging zou beschouwd worden; en er zijn landen waar iemand die dit soort publieke moraal hanteert geen plaats in de politiek zou hebben. Het is een schande die ingaat tegen alles wat we onder de fundamentele rechten als mens en de menselijke waardigheid begrijpen."
Mocht ik van het Antwerpse stadsbestuur zijn, ik zou ernstig overwegen om het woord "vrijwillig" te schrappen uit mijn communicatie. Het past niet in de voor-wat-hoort-wat-strategie ingezet door de vorige burgervader en evenmin in de N-VA variant; rechten en plichten. In de mond van de huidige politiek loopt het woord "vrijwillig" ernstig gevaar om te verworden tot een containerbegrip, zoals allochtoon en democratie.
Ja, ja, democratie. Ook dat woord is door langdurig misbruik een containerbegrip geworden. De meerderheid (toch belangrijk in een democratie) van de kiezers weet al lang niet meer waar het over gaat. Door de toenemende complexiteit van de samenlevingsproblematiek, de talloze beleidsniveaus, de versplintering van het traditioneel politieke gedachtegoed en het taalmisbruik van de politiek is die "democratische" kiezer niet meer in staat om nog uit te vissen wie voor wat staat. Hun stem wordt ingegeven door slogans à la "Patrick!" en "De kracht van verandering" en de populariteit van het sujet in veelbekeken mediaprogramma's waar geen politieke duiding of -verheldering aan te pas komt. Kortom door instant-propaganda. Wanneer men bij de volgende verplichte verkiezingen het rode potlood of zijn digitaal equivalent vervangt door dartsbord, vogelpikpijl en blinddoek komt men dichter bij een democratie dan nu het geval is. De container op met dat woord.
Politiekers zouden zichzelf ertoe moeten verplichten om vrijwillig duidelijke taal te spreken. Zoals in "we zullen eens op zoek gaan naar de miljarden die verdwenen zijn bij de banken". Maar nee, rond de pot blijven draaien, begrippen verkrachten en een kat vooral geen kat noemen. Het onverdedigbare blijven verdedigen met kromtaal (George Orwell).
En wanneer een uitschuiver zoals deze van Mevrouw Homans echt niet meer te verdedigen valt omwille van de hoge graad van onmenselijkheid kan je zeggen dat de vorige burgemeester ook al plannen had in die richting. Wel, dat wil ik nog geloven ook. Maar wanneer je daarop verder bouwt kan je niet meer spreken over de kracht van verandering. Wat zal het zijn ?
