'Toen ik voor het eerst mijn personage, commissaris Maynott, zag, dacht ik meteen: geen wonder dat ze me daarvoor hebben gevraagd. Met dat stevige postuur en die snor zou Maynott een karikatuur van mezelf kunnen zijn.'

Commissaris Maynott is een van de hoofdpersonages in de tekenfilm van Fransman Bibo Bergeron, die eerder Shark Tale regisseerde. Maynott jaagt in het Parijs van 1910 op een 'monster' waar de Parijzenaars voor bibberen. Zijn klopjacht heeft evenwel een kwalijke bijbedoeling: de man wil president worden en hij hoopt in de volksgunst te komen door het monster uit te schakelen.

'Daar verschilt Maynott van Boma. Balthazar meent het goed, deze commissaris heeft een slechte inborst', aldus Devalck. 'Waar ze dan sterk overeenkomen is in hun grootsprakerigheid. Net als Boma schept Maynott graag op over zijn affaires met de vrouwtjes.'

Een deel van Het monster van Parijs speelt in een cabaret gerund door Carlotta, de stemrol die Loes Van den Heuvel voor haar rekening neemt. Carlotta's dochter, Lucille, is de sterzangeres en het lieve kind plukt 'het beest' van de straat en biedt het onderdak.

Lucille krijgt in het Nederlands de stem van de ervaren stemactrice Aagje Dom, maar de liedjes worden nog altijd gezongen door Vanessa Paradis, de Franse zangeres-actrice en vrouw van Johnny Depp, die in het origineel ook Lucille vertolkt. 'Nee, Vanessa Paradis hebben we niet ontmoet, maar ik wil wel', zegt Marijn Devalck, die in één adem Parijs een van zijn favoriete steden noemt. 'Waar ik echter nog nooit ben geweest is een cabaret. Ik mag dan Boma hebben gespeeld, ik heb nog nooit de Pussycat van binnen gezien.' (lacht)

Maynott mag dan doen denken aan Boma, Devalck gebruikt wel zijn eigen stem voor het personage. 'De stem van Boma hoort bij het personage en de VRT is daar eigenaar van. Ik zou moeten betalen om die stem te lenen.'

Een rol inspreken voor een animatiefilm noemen Devalck en Van den Heuvel zowel 'uitputtend' als 'eten en drinken'.

'Als acteur is je stem een stuk van je instrumentarium', zegt Van den Heuvel, waaraan Devalck toevoegt dat hij met zijn stem 'vijftig procent van zijn personages vormt. Vroeger waren stemmen mijn specialiteit. Ik heb álles gespeeld, van travestie over homo tot rockzanger. Ik heb ook massa's tekenfilmpjes voor kinderprogramma's van de BRT ingesproken en een hele rist reclamespotjes waaronder voor Martini Bianco. Sinds mijn motorongeval (in '96 raakte Devalck zwaargewond aan zijn keel, nvdr.) kan ik niet langer alle registers aan, maar ik mag niet mopperen. Ik ben goed hersteld.'

Ook Loes Van den Heuvel geeft Carlotta haar eigen stem. 'Carlotta is een koppelaarster en intrigante en daar lijkt ze wat op Carmen. Tegelijk is Carmen een veel grotere moeial en heeft Carlotta iets zachters. Carlotta spreekt ongeveer zoals ik, zachter, terwijl het gekwek van Carmen heel wat octaven hoger ligt.'

Draagt Loes haar personage nog altijd een warm hart toe? 'Natuurlijk. Ik mis Carmen wel eens. Ik heb meer dan 20 jaar met haar samengeleefd. Ze is mijn beste vriendin. Haar kostuum hangt nog altijd in mijn kast. Sinds De Kampioenen zijn gestopt, heb ik het er nog verschillende keren uitgehaald. Voor De Kampioenen-expo bijvoorbeeld. Of wanneer ik als Carmen word gevraagd voor de opening van een winkel.'

Niet dat Van den Heuvel voor dat soort sortietjes veel tijd heeft. 'Momenteel repeteer ik voor de operette De Graaf van Vlaanderen van het Vlaams Muziek Theater. Die productie moet in januari in première gaan. Tussendoor verzorg ik af en toe latino-gastoptredens.'

Ook voor Marijn Devalck wordt januari een spannende maand. 'Dan starten de repetities van Domino, de Clouseau-musical waarin ik een jaloerse buurman speel die uit de kast komt als rockzanger.'