we spraken vrijdag af en het was fantastisch! Op het einde werd dit fantastisch beloond.... Morgen zie ik je weer: ik kijk er naar uit (maar twijfel nog over de outfit)
ik heb het gedaan... je een mailtje gestuurd (een andere optie was er niet). Vol angst wacht ik af nu.... ik heb het gevoel dat je positief zal reageren, maar toch.
ik ben zo onzeker, dat ik er sprakeloos van word... morgen hopelijk meer!
het jaar is gestart... zonder jou. Helaas... ik had dit graag anders gezien.
dit schrijf ik nu aan jou (helaas ga ik de moed niet hebben om het je te versturen):
dag x,
ik hoop dat ik je niet overdonder met dit bericht. Ik ken je niet en ik weet ook niet veel van je, maar ergens ben ik benieuwd naar je. Ik heb nog niet de moed gehad om je aan te spreken. Ik voel me hiervoor veel te onzeker. De ene keer denk ik, nu ga ik er voor, maar de moed ontbreekt. De andere keer denk ik dat ik alles moet laten zoals het is omdat ik niet van het risico hou.
Ik heb tijd nodig en door je te overvallen met onverwacht bericht komt dit helemaal niet zo over. Het lijkt dan misschien dat ik echt weet wat ik wil, maar ik heb tijd nodig om iemand te leren kennen. Ik gooi me niet zomaar in avontuurtjes waarvan ik niet kan inschatten hoe het afloopt. Ik hou van duidelijkheid en ben nuchter en realistisch en word heel onzeker als ik niet weet wat ik kan verwachten van iemand.
Ondertussen ben ik 31 en ik heb door schade en schande leren weten met welke mensen ik een klik kan maken. Jij bent één van de mensen waarvan ik het gevoel heb dat het wel kan klikken al moet ik enkel afgaan op je uiterlijk.
Ik weet dat het een hele boterham is, maar ik hoop dat je kan en wil reageren en voorzichtig contact met me wil zoeken.
2011 is anders geëindigd dan ik gehoopt had. Ik heb nog steeds niets kunnen en durven ondernemen. Ik vind je met de dag mooier worden en ik word met de dag meer verlegen...
We zijn voor elkaar gemaakt, denk ik. (soms denk/voel ik dat je dit ook weet, maar dat je met dezelfde hindernissen worstelt als ik). Ik heb nu enkele dagen verlof. Bij het buitengaan op het werk gisteren, miste ik je al...
Liefste, ik verlang er naar in je armen te liggen.... ooit. Het komt goed, ik voel het:
À chaque pas je suis plus sûre Que tout va bien se passer Je suis sûre, le monde m'appartient Ils le reconnaîtront car j'ai quand même confiance en moi
J'ai confiance car il fait beau J'ai confiance car il pleut Je crois ferme que l'printemps reviendra Et par dessus l'marché, j'ai quand même confiance en moi
La force vient pas du nombre Pas plus que d'la richesse Mais bien de nuits d'sommeil paisible Et quand on se réveille, on chante
C'est mon coeur qu'a de la force Ma confiance lui appartient J'ai confiance dans ma confiance seulement
Et d'ailleurs voyez-vous, j'ai quand même confiance en
ik was met Wendy; Liese en Carolien ergens om hulp te bieden (scoutsachtig?). Jij was er ook. Je droog een rode trui/hemd/t-shirt dat in je jeansbroek zat. Ik vond het niet mooi. Ik stond naast je. Er was een klik. Wendy stond achter ons daarom probeerde je me ongemerkt aan te raken. Je legde je hand op mijn buik. Ik was akkoord en nam je hand vast. Vervolgens legden we onze armen om elkaars middel en wandelden we naar buiten (uit de tent).
(wat er toen gebeurde weet ik niet meer)
We hadden elkaar gevonden en het leek perfect. Ik werd dronken en je gaf me een cava of iets dergelijks. Door mijn dronken gevoel vergiste ik me en stak de cava in mijn handtas. Grappig. Je gaf me een nieuwe cava. Toen begon het plots heel hard te regenen: Wendy en Carolien riepen me dat ik in de slaaptent moest komen. We moesten ongewild afscheid nemen. Maar in al onze haast checkten we dat we elkaars nummer hadden... toen werd ik wakker.
Wat jammer dat dit een droom was, het leek zo echt.
Vanmiddag zag ik je, ik kreeg een vertrouwd en warm gevoel. (en heb dit nog steeds als ik aan jou denk) Ik heb het gevoel dat we matchen en dat we het super met elkaar zouden kunnen vinden. Tijd om toch eens voorzichtig te polsen bij je collega!
(noot: ik zoek de symbolen van deze droom eens op!)
lang geleden dat ik hier nog geschreven heb, er was dan ook niet veel te vertellen.
Deze week hadden we voor het eerst telefonisch contact. Je zat vast met een dossier en had mijn hulp nodig. Met succes!
Hiermee kwam het oogcontact terug. Nog geen doorbraak, maar even doorbijten en niet loslaten!
Ook kwam ik tot de fantastische ontdekking dat we een (ex-) hobby delen: de scouts. Een beetje een opluchting. Als scout leer je rekening houden met anderen, leer je organiseren, zet je je in voor andermans belang en hopelijk kijk je op een socialere manier tegen de zaken aan. Ikzelf ben eerder een links type. Jij komt uit (de buurt van) de grootstad A., ik vreesde voor een rechtse ingesteldheid. Maar bij scoutsmensen heb ik het vertrouwen dat dit goedzit.
Hopelijk komt er nu schot in de zaak!
Zie je ik hou van je, ik vin je zoo lief en zoo licht -- je oogen zijn zoo vol licht, ik hou van je, ik hou van je.
En je neus en je mond en je haar en je oogen en je hals waar je kraagje zit en je oor met je haar er voor.
Zie je ik wou graag zijn jou, maar het kan niet zijn, het licht is om je, je bent nu toch wat je eenmaal bent.
O ja, ik hou van je, ik hou zoo vrees'lijk van je, ik wou het helemaal zeggen -- Maar ik kan het toch niet zeggen.
Voor de liefste onbekende
Wat ben ik blij dat ik je nog niet ken. Ik dank de sterren en de maan dat iedereen die komt en gaat de diepste sporen achterlaat, behalve jij, dat jij mijn deuren, dicht of open, steeds voorbijgelopen bent.
Het is maar goed dat je me niet herkent. Kussen onder straatlantaarns en samen dwalen door de regen, wéér verliefd zijn, wéér verliezen, bijna sterven van verdriet - dat hoeft nu allemaal nog niet.
Ik ben nog niet aan ons gehecht. Ik kijk bepaald niet naar je uit. Neem de tijd, als je dat wilt, Wacht een maand, een jaar, de eeuwigheid en één seconde meer - maar kom, voor ik mijn ogen sluit.
Ingmar Heytze uit: Het ging over rozen, Uitg: Podium 2002
morgen ben je jarig, je wordt 35, ik weet het. Ik had dit zo graag samen met je gevierd.
Deze week was teleurstellend: geen enkel moment dat onze blikken elkaar kruisten... we waren duidelijk niet op zoek naar elkaar.
Alhoewel je me gisteren na het werk voorbij fietste... dit is toch niet de weg die je normaal neemt?
Ik blijf rustig en gelaten, laat alles gebeuren en durf geen actie te ondernemen. Maar toch heb ik het gevoel dat alles ooit in orde komt en ik deze blog met een glimlach zal herlezen. Ooit komt er die ultieme kans, die ultieme ontmoeting die alles voor ons zal veranderen. Ik hoop het tenminste toch.
Gisteren heb ik een puberfilmpje gezien. Ik werd vrolijk van het muziekje bij de begingeneriek:
Barry Louis Polisar All I Want Is You If I was a flower growing wild and free All I'd want is you to be my sweet honey bee. And if I was a tree growing tall and green All I'd want is you to shade me and be my leaves
If I was a flower growing wild and free All I'd want is you to be my sweet honey bee. And if I was a tree growing tall and green All I'd want is you to shade me and be my leaves
All I want is you, will you be my bride Take me by the hand and stand by my side All I want is you, will you stay with me? Hold me in your arms and sway me like the sea.
If you were a river in the mountains tall, The rumble of your water would be my call. If you were the winter, I know I'd be the snow Just as long as you were with me, when the cold winds blow.
All I want is you, will you be my bride Take me by the hand and stand by my side All I want is you, will you stay with me? Hold me in your arms and sway me like the sea.
If you were a wink, I'd be a nod If you were a seed, well I'd be a pod. If you were the floor, I'd wanna be the rug And if you were a kiss, I know I'd be a hug
All I want is you, will you be my bride Take me by the hand and stand by my side All I want is you, will you stay with me? Hold me in your arms and sway me like the sea.
If you were the wood, I'd be the fire. If you were the love, I'd be the desire. If you were a castle, I'd be your moat, And if you were an ocean, I'd learn to float.
All I want is you, will you be my bride Take me by the hand and stand by my side All I want is you, will you stay with me? Hold me in your arms and sway me like the sea.
een half jaartje geleden startte ik deze blog omdat iemand speciaal mijn weg had gekruist...
Nu een half jaar later is er nog steeds géén verandering... of toch?
In augustus ontmoetten we elkaar in de lift. Buiten "goed weekend" werd er niets gezegd. Maar toch... ik heb het gevoel dat je me sindsdien "ziet", dat ik voor jou ook niet een van de velen ben.
Je kijkt me aan, maar ik durf niet terug te kijken. We zoeken elkaars blik, maar ik kijk dan snel weer weg... ik durf gewoon niet. Ik ben bang dat ik het me inbeeld. Misschien hoop ik het maar dat je me zoekt of voel je mijn blik en kijk je dan (misschien zonder dat het meer betekent) terug. Soms word ik er moedeloos van, soms geeft het me moed...
Een klein tekstje:
zag jij misschien dat ik naar jou, dat ik je zag en dat ik zag hoe jij naar mij te kijken zoals ik naar jou en dat ik hoe dat heet zo steels, zo en passant en ook zo zijdelings - dat ik je net zo lang bekeek tot ik naar je staarde en dat ik staren bleef. Ik zag je toen en ik wist in te zien dat in mijn leven zoveel is gezien zonder dat ik het ooit eerder zag: dat kijken zoveel liefs vermag.
Tot nu toe weet ik niets van je, buiten hetgeen ik van je zie. Een rustige, klassiek geklede man, zeker niet het extraverte type. Iemand die naar het werk fietst (een pluspunt voor mij). Iemand met een mooie, zachte, stille stem. Iemand met klassieke 'klik-klak' schoenen. Verder moet ik gokken: ik gok dat je van cultuur houdt, van goede films. Ik gok dat je liever rustig thuis zit dan naar lawaaierige feestjes te gaan. Ik gok dat je volgzaam en tolerant bent. Ik gok dat je mijn muzieksmaak deelt. Als je een instrument bespeelt, gok ik dat het piano is. Ik gok dat je graag leest en van teksten houdt.
Maar hoe in godsdaan kom ik dit te weten? Voor één keer moet ik iets doen. Moest je net als ik, nog steeds niet het geluk hebben gehad om die ene persoon te vinden, zou het jammer zijn om dit geen kans te geven.
