Ik ben Shana Huysmans, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LittleButterfly.
Ik ben een vrouw en woon in Baal (België) en mijn beroep is Studente.
Ik ben geboren op 15/08/1991 en ben nu dus 33 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: x Lezen x Muziek x Wandelen x Lachen.
Dan is er zoveel dat je op een avond kan doen. Toch is het raar dat mensen zich nog steeds kunnen vervelen.
X lezen
X wandelen
X spelletje spelen
X toets verbeteren (!)
X ...
Ik wacht aan de computer op een mailtje van mijn liefje. Morgen zie ik hem weer, het is zelfs nog minder dan 24 uur! 18u41 kom ik bij hem aan. Fris gewassen met een volgestampte rugzak.. wat zou het leven toch nog zijn zonder hem?
Ik bedacht me net dat vlinders normaal toch gelukkig zijn? Ze vliegen rond. Waar en wanneer ze willen. Ze hoeven geen rekening te houden met anderen, hoeven zich niet aan allerlei regels te houden. Nu besef ik plots dat ik echt een vlinder wil zijn. Niet letterlijk natuurlijk. Ik wil gewoon vrij zijn, gaan en staan waar ik wil, zonder te moeten kijken naar anderen, zonder mij aan regels te moeten houden. Maar het zal voor altijd bij een droom blijven..
Het was koud deze morgen toen ik opstond, zeker toen ik mijn kleren wou aandoen. De kleren voelden koud aan, de koude lucht in mijn kamer sloot zich om mij heen. Ik was gevangen. Gevangen in het koude milieu van België.
Het is godsdienst. Zo begint een donderdag altijd. Fucking Ämäl, is de film waar we naar kijken. Agnes heeft geen vrienden, net als ik, en is lesbisch, niet zoals ik. Ze wordt gepest, uitgelachen, nagewezen. Mag ik mezelf zijn?, moeten we als onderwerp in onze agenda schrijven.Blijkbaar dus niet, Agnes. Vroeger mocht het niet, vandaag mag het niet, en ze zullen het nooit aanvaarden.
Het is bijna 14 uur en ik zit in de economie les. Het is raar om economie op een namiddag te hebben als je het de overige 3 lessen van de week op een voormiddag hebt. Mijn gsm gaat af. Niet vergeten op stil te zetten, waarom zou ik ook? Voor de leerkrachten, omdat het schoolreglement het zegt? Alsof er nog niet genoeg regels zijn waaraan we ons moeten houden. Het is Jelle, ponnetje, liefje, ponnewon, schatteke, schattebout, lieverd. De mijne. Ik ben blij. Wie zou er niet blij zijn? [...] Hij heeft pijn, aan zijn voeten, van het werken. Dat is nu al zo een week en een dag. Ik ben niet vrij, hij is niet vrij. We zitten allebei opgesloten. Hij in de wereld van het werken, ik tussen de muren van het schoolgebouw. Of ik me amuseer op school? Liefje, wat denk je zelf. De enige plaats waar ik mij amuseer, waar ik tot leven kom en openbloei, is bij jou. In jou veilige armen, op jouw kamer tussen 4 veilige muren.
Wiskunde. Is de toets verbeterd? Tuurlijk, vanvoor op de bureau ligt hij, maar blijf eraf met je pootjes hoor. Op het einde van de les. Goh, hoe ging de toets. Goed, niet goed, goed... Slecht dus. Als je maar net de helft hebt. Zit er niet mee in, Shana. Je hebt nog voldoende. Je haalt het wel op. Het is maar wiskunde. Ja... maar wiskunde.
Vloek jij er maar op los. Gooi jij maar met de spelconsole. Zo reageer jij je af, doe maar, doe mijn hart maar enkele tellen stilstaan door het verschieten, doe wat je niet laten kan. Vraag vooral niet hoe mijn dag was. Laten we uit elkaar groeien, in een verschillende kamer leven.
De rugzak staat boven. Klaar om gepakt te worden voor een vakantie van 3 weken en 2 dagen. Een rugzak waar nog niet eens al mijn schoolspullen inraken. Een vakantie van 3 weken? En 2 dagen! God, wat neem ik allemaal mee. Kleren, toiletspullen, rommel, boeken, ... liefde. Heel veel liefde. Nog meer dan die die ik in een sms of een mail stop. Ik ga op vakantie en neem mee... een rugzak, een Shana, vol liefde!
