Zo snel als alles terug in zijn plooi viel, zo snel kan positivisme uitmonden in ontgoocheling... B raakt hier niet dit weekend, het is té moeilijk. allé, als je iemand graag ziet, is niets té moeilijk zeker? Men nu ben ik volgens hem, in zijn sms'jes te lezen toch: heel lief! Ppff... Krijg er kop nog staart aan... Het wreet me kapot, dat is alles wat ik kan zeggen... Wie geeft me goeie raad?
Denk dat iedereen van de warmte weet. Ik heb niet zoveel inspiratie en zin gehad laatste dagen om hier iets neer te pennen. Maar of de twee iets met elkaar te maken hebben, weet ik niet...
Vrijdag, THE time of my life!!! Jaja, bezoek van B... Zalig geweest terug samen te zijn. Zijn handen op verkenning terwijl de mijne hetzelfde deden. Wat kreeg ik zin van lekker hartstochtelijk te zitten zoenen... Wat een lekker lijf, groot gespierd, mooi lichtbruin kleurtje! Soms vraag ik me af wat hij in mij ziet, mijn lichaam is getekend door mijn bevallingen... Blijkbaar moet het toch nog de moeite waard zijn. Jaja, ik weet dat schoonheid ook vanbinnen zit, maar wie kijkt er nu niet graag op een mooi gezicht... Als we eerlijk zijn, iedereen!
Hij is in verlof, ik nog niet... Zo jammer dat ik niet voluit kan genieten van het mooie weer! Hij vult zijn dagen met bezig zijn met zijn kids, wou dat ik daar ook deel van kon uitmaken... Zou zijn vriendin in verlof zijn? Toen ik het vrijdag vroeg, wist hij het nog niet of ze thuis ging zijn samen met hem. Blijkbaar is de communicatie daar wel heel slecht, en ik zag echt aan zijn gezicht dat het hem totaal niet interesseerde ook! Wat moet dat leuk samenwonen zijn...
Maar dan komt mijn bemerking terug naar boven waarom in godsnaam hij geen beslissing neemt!!!
Ga hem daar nu wel niet in pushen. Hij moet zelf de stap zetten!
Ik weet alleen dat ik geen twee jaar meer wacht!!!
Alweer vrijdag, het weekend staat voor de deur, iets waar ik naar uitkijk! Vanavond terug bezoek van B. Very nice... 😉 Der is vooruitgang tussen ons, vind ik toch, al zijn het maar kleine stapjes, we tenminste vooruit ipv achteruit. Hebben we niet geleerd blij te zijn met kleine dingen? Wie probeer ik hier te overtuigen? Mezelf? 😄 We horen elkaar elke dag minstens één keer over de telefoon. Der zijn dagen, weken, maanden dat dat niet zo was! De laatste 4weken hebben we elkaar ook elk weekend gezien, zijn we samen geweest. En wat er dan allemaal gebeurd, daar moet ik geen tekening van maken hé 😍 Gewoon zalig.
Iemand graag hebben, iemand graag zien, naar iemand verlangen is super... Maar het gemis als hij er niet is, is hard... Ik hoop dat hij snel stappen onderneemt zodat we meer bij elkaar kunnen zijn. Pushen ga ik nooit doen, want dan wil hij het niet echt zelf! Hij heeft wel een soort van magische kracht rond hem, ik heb in het laatste jaar nooit echt afscheid van hem kunnen nemen toen ik het misschien had moeten doen. Nu besef ik wel dat ik hem super graag zie en momenteel moet ik ook niet denken aan afscheid! Maar als ik merk dat er geen vorderingen komen, ga ik een knoop moeten doorhakken... Ik wil daar nu nog niet teveel aan denken, maar het speelt soms wel door mij kopje... En het zal niet gemakkelijk zijn!!!
Nu ga ik denken aan de leuke momenten samen en me daar aan optrekken, dat lijkt me beter!
Gemoedswissels, vroegere had hij er erg van. Het ene moment is het van "liefste", dan maakte mijn innerlijke godin een achterwaartse salto. Het volgende moment was het kil, bevroren toestand... Wat voor moeite deed ik dan niet om hem te ontdooien! Wat koste me dat energie... Ik heb hier mijn eigen 50 tinten in huis... Al weet ik niet welk kleur mijn eigen 50 tinten B wel zijn. Daar met ik nog eens over nadenken 😄.
Nu moet ik wel eerlijk zeggen, dat hij moeite doet om niet meer als een diepvries over te komen... Nee, hij doet zijn best. Hoop alleen dat het blijft duren, want ik doe ook moeite om hem zo te houden. Was eigenlijk vergeten hoeveel moeite een relatie kost. Of noem ik dit nog niet zo? Nee eigenlijk niet, maar vind er geen ander woord voor! 😊
Morgen vrijdag, ik mag hem verwachtende zijn!!! Drie-dubbele salto!!!
Zalig gevoel krijg ik van B... Zijn lieve, opwindende woorden brengen me in de zevende hemel! Vanavond niets gemerkt van negativisme!!! Zou er kentering komen? Hij bekent me eerlijk dat hij er constant aan denkt hoe het met ons verder gaat verlopen, hoe het met onze kids zal gaan. Zelfs aan praktische zaken denkt hij!!! Maar hij niet alleen hoor... Ik geef eerlijk toe, ik ook stiekem. Elke dag heerlijke telefoontjes! Vrijdag avond zie ik hem normaal terug. Ik sta niet in voor wat er gaat gebeuren 😄 Heb zin in hem en ik weet maar al te goed hij ook in mij! We gaan terug op bekend gebied komen bij elkaar en toch zoveel nog te ontdekken... Wat heb ik er zin in, wat heb ik zin in hem... (Ja weet het, heb het al gezegd) Lang geleden dat ik nog naar zoiets zo heb verlangd! Ja, hij veroorzaakt een salto in mijn buik. Vuurwerk in mijn onderbuik die op ontploffen staat...
Zalig opstaan, te zonneke van de partij. Deze avond nog een BBQ op de to-do list!
B mocht zeker ook komen, maar das natuurlijk een illusie! Hoe zou hij dat thuis gaan uitleggen?
Niet veel spannends en nieuws onder de zon...
Een nieuwe werkdag, dat wel, maar of dat spannend is 😊 Voor mij wel, doe het met veel plezier! Ja, toch wel. Ik ga niet tegen mijn zin werken. Gelukkig, want er komen nog veel jaartjes...
Vraag me soms af wat B van deze blog zou vinden? Ga het hem natuurlijk niet vertellen hoor! Hij zou een hartaanval krijgen 😉. Het zou direct een reden zijn om mij te laten vallen, zo wantrouwig als hij is. Maar das simpel op te lossen, hij hoeft niet meer wantrouwig te zijn, moesten we gaan samenwonen!!! (Ja ik denk daar wel aan!) Hij zal wel zien dat ik volledig voor hem zou gaan! Mijn belofte tot dat, gelooft hij blijkbaar niet, dan maar bewijzen int echt zeker... Maar moet er eerst de kans toe krijgen hé.
iedereen een fijne dag! Geniet van het mooie weer, voor degene die thuis zijn! Voor mij is dat maar vanaf de late middag, jammer genoeg nog geen verlof voor mij...
Ik weet het soms allemaal niet meer hoor! Dit weekend super tijd beleefd met B...
Maar vanavond in zijn sms'jes zo negatief. Dat hij het moeilijk heeft zonder mij, dat hij heimwee heeft naar mij...maar waarom ben ik in dat avontuur gestapt toen we hele tijd geen contact hadden? Toch logisch, omdat ik hem niet meer hoorde, dacht ik dat ik hem kwijt was... Hij zit in een relatie, ik niet! Wat zouden jullie doen, moest je een persoon na een jaar niet meer gezien te hebben en plots ook een maand niet meer te horen??? Ik dacht dat het finito was, dat ik hem nooit meer zou horen of zien. Tja, moet ik mij nu verontschuldigen omdat mijn leven verder ging, omdat ik mijn hoofd niet liet hangen! Misschien toonde ik het niet aan de buitenkant, maar vanbinnen stierf ik wel telkens ik aan hem dacht en dat deed ik dagelijks meerdere keren!!! Ik zie hem dus wel heel graag, hij is mijn 50 tinten...
Zo goed ik hem denk te kennen, zo slecht ken ik hem ook blijkbaar. Hij is mijn persoonlijke verslaving, dat heeft dit weekend weer eens bewezen. Soms wou ik dat hij thuis meer zijn tanden liet zien, dat hij meer haar had op zijn tanden om daar eens deftig orde op zaken te stellen. Hij zit in met zijn kids. Snap ik perfect, een scheiding is nooit ideaal. Maar is samenleven in voortdurende ruzie en ergernissen dat dan wel?
Ik vraag me af, ben ik nu zo een bitch geweest omdat ik mijn scheiding zo goed mogelijk verwerkt heb? Moest ik nu nog altijd in de put zitten? Ik vind van niet, ik heb ook recht op een gelukkig leven. Zijn kids zou ik zo graag zien als mijn eigen kids, dat is zeker en dat weet hij ook wel. Ik heb er zelfs geen probleem mee om eventueel mijn vertrouwde omgeving voor hem achter te laten... Damm, ik zie hem graag... Waarom moet alles zo moeizaam gaan? Waarom zijn relaties zo ingewikkeld? Waarom vraagt dit zoveel energie? Zou die energie liever in leuke dingen steken hoor!
Gelukkig was de zon er wel bij dit weekend en zorgde zij ervoor dat de batterijen terug konden worden opgeladen! Meer van dat!!!
