Hij wuift je in,
de boom, spoort
je aan tot spoed.
Poort opent
warme armen,
met wollen haag,
zijn kraag.
Aan het eind van
het wit, vereenzaamt
in nevel gehuld
het niemandsland.
© Ilse.
heeft zich bedacht
keerde
zijn rug, laadde
erop de toorn
van goden.
De vlucht
hielp hem
een hand
verzon op het laatst
de achterpoort.
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek