Zinneloos
waanzin drijft ons
je bent het mes waaraan ik me snijd
het bloed dat uit mijn lichaam druppelt
je geurt het rood zoals niemand anders rood kan ruiken
met lucht bouw ik jouw dromen
die ik wil grijpen, maar niet kan vangen
mijn ogen zijn vraagtekens waarop je geen antwoord geven kan
je bent altijd de ruimte om mij heen die mij niet vult, maar langzaam leegt
mijn oren hongeren naar onvervalste woorden die jouw lippen niet meer spreken
je wordt een taal die mij vreemd is
nu kan ik ons verhaal niet meer verdichten
© Lies.
|