|
De jeugd van tegenwoordig (neen, niet de band) en de houding die de jeugd aanneemt irriteert me enorm.
Ik heb het over de manier waarop ze 'omgaan' met de geschiedenis en de schoonheid van kunst die ze zelfs niet willen begrijpen. Ze doen geen moeite om te luisteren naar de gids die ondanks de domme, vervelende opmerkingen hun nog steeds probeert te boeien. Ze doen geen moeite om de verzen van gedichten te analyseren of om zelf iets zinvols op papier te zetten. Dat is allemaal teveel gevraagd. Ze zouden het uit zichzelf moeten willen en doen, toepassen. Je kan niemand daartoe dwingen. 't Zijn zo'n simpele dingen... Triest en woedend maakt me dat soms.
Ik geloof niet dat het een kwestie van hoge intelligentie is, of van de leeftijd, van de punten die ze op school halen. Het heeft volgens mij niet veel te maken met het niveau op school, weinig met de algemene kennis waarover ze beschikken. Het gaat hier eerder om een superioriteitsgevoel die de non-intellectuele snotneuzen niet verdienen.
Het gedachte dat ik vroeger zelf ook zo was, wat natuurlijk mogelijk is, vind ik dus ook zeer onaangenaam en ik schaam me. Ik schaam me nu in hun plaats en 'k wil lappen uitdelen. 'k Wil dat ze de ernst en het nut van de oorlogen inzien en dat ze respect tonen. 'k Wil dat ze de definitie van het woord 'respect' op elke tijdstip van de dag en op elke tijdstip van de nacht uit hun hoofd kennen.
Kunst moet niet door iedereen vereerd morden, wel geaccepteerd.Ik hoop dat ze later wèl zullen beseffen wat schoonheid en zedelijkheid is.
Jong en onervaren, dat zijn ze nu. Ik ben niet oud. Je moet geen gepensioneerde zijn om te weten hoe je je moet gedragen.
Misschien is het gewoon één van de lastige kenmerken van een tiener... Misschien is dat gewoon het lot van sommige mensen. Het is misschien nooit echt de bedoeling geweest om iederéén gelukkig te maken of om bij iederéén melancholische herinneringen op te wekken d.m.v. woorden en beelden...
Dat zou veel verklaren.
|
