liselotte's grote avontuur
Zoeken in blog



Inhoud blog
  • het allerlaatste berichtje
  • update
  • Rasulpur
  • Jignara
  • Kerst + verjaardag

    17-02-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het allerlaatste berichtje

    Hallo daar kou-lijders,

    Vorige week probeerde ik hier iets te schrijven maar het internet blokkeerde weer en alles was weg. Ondertussen heb ik weeral heel wat meegemaakt, ik probeer alles netjes te formuleren
    J

     

    Tijdens mijn laatste stageweek (dit was 2 weken geleden) ben ik een hele week in een dorpje blijven slapen, om dan toch het echte indische leven te leren kennen.

    Er was een hindoe-feest aan de gang, ons huisje lag naast een tempeltje, gevolg: geen oog dicht gedaan s’nachts. De hele nacht werden er door een luide krakende en piepende microfoon gebeden geroepen en werd er door oude mannen en vrouwen met een minder aangename stem vreemde liedjes gezongen. s’Morgens werden we gewekt door de opa die ook in ons huis woonde, hij had hier een leuke manier voor gevonden, 10 minuten lang schraapte hij zijn keel leeg en tufte de inhoud uit tot er geen druppel slijm of speeksel meer inzat, WALGELIJK ! We gingen dagelijks naar de dorpjes waar we informatie gaven rond een vergif dat in er in het water zit. Iedereen drinkt hier grondwater maar er zit arsenic in het grondwater, hier kan je een huidziekte van krijgen die lijkt op lepra en dit kan in een later stadium huidkanker veroorzaken. Mijn blaas heeft zich deze week ook fameus getraind want ik kon maar om de 10 uur naar het toilet gaan. Ik werd hier vaak geschminkt zoals de indiers me mooi vinden, zwart rond heel de ogen, rode bol op m’n hoofd, knalrode lippen en mijn wenkbrauwen werden zwart gekleurd, ik denk dat iedereen zich kan inbeelden dat ik er als een clown heb rondgelopen.Op sommige plaatsen in de dorpjes heb ik wel wat mindere ervaringen ook, duizenden kinderen die op nog geen halve meter van mij vandaan stonden, allemaal ogen op mij gericht, zet ik een stap naar rechts, volgen ze me allemaal , zet ik een stap naar links, ging heel de meute mee. Verschrikkelijk, ik ben zelfs 2 keer in onze auto gevlucht omdat het er echt over ging. Een vriendin van mij van hier heeft deze week ook malaria en tyfus gekregen, goed dat ik daarvoor mijn voorzorgen genomen heb dus. Een van de healthworkers, een jonge jongen vroeg nog aan mij of ik niet zijn vriendin wil zijn, hij zou daar zelf beter door worden vertelde hij me, zijn status zou verhogen en de mensen uit het dorp zouden veel van hem denken. Ik heb het aanbod vriendelijk afgewezen en verteld dat ik niet geïnteresseerd was.

    Ik heb denk ik nog zoveel meer meegemaakt deze week, ook zou ik over het programma waarvoor we naar de dorpjes trokken veel meer kunnen schrijven, maar dit zal ik binnen een paar dagen wel life vertellen.
     

    Ik ben nog gaan shoppen, ik ben mijn zelf ontworpen kleedje gaan halen, heel mooi om naar te kijken , niet echt prachtig als ik het aanheb, jammer,… Ik was ook nog op zoek naar bindi’s, de stippen die de Indiers allemaal op hun hoofd hebben plakken, deze hangen allemaal hoog boven je hoofd en dus moet je heel de tijd naar boven kijken om mooie te vinden. Klunzig als ik ben door het naar boven kijken, stap ik met mijn voet ik een vies vuil gootje waar iedereen in pist, tuft, thee in giet, gorgelt,… heel mijn been en voet vol vuile smurrie. Het voelde weeral alsof heel de stad mijn richting opkeek, ik hoorde langs alle kanten gelach en geroep ‘Pani, pani’ en behulpzaam dat de indiers zijn, stond er al binnen de 5 seconden een lief klein jongetje water over mijn been te gieten. Ik heb snel wat bindi’s gekocht en heb die plek zo snel mogelijk verlaten.

    Het laatste weekend in Raghopur heb ik dan afscheid genomen van iedereen , ik heb koekjestaart gemaakt, mijn indische familie hier cadeautjes gegeven en al blijtend ben ik weggereden. Ik had het er toch best moeilijk mee, maar langs de andere kant, in Varanasi waar ik naartoe reed ging ik mijn papa zien, dus ik keek er ook wel naar uit.

     

    Deze week heb ik dan samen met papa een kort reisje naar Nepal gemaakt. Totaal niet voorbereid reden we naar de grens van India-Nepal, hier namen we de bus naar de hoofdstad, Kathmandu, om hier diezelfde avond onze himalaya trekkingstocht te regelen. Dit verliep allemaal heel vlot, geen tegenslagen en de volgende morgen stonden we met de rugzak al klaar aan de voet van de berg. Had ik geweten dat ik zo’n klim-, trekkings-, overlevingstocht zou moeten maken op mijn nikes, ben ik niet zeker of ik er wel aan begonnen was. Hoho we hebben afgezien, dezelfde dag een kilometer naar boven en 1 naar beneden was te veel voor mij. We hebben het 4 dagen volgehouden maar waren echt kapot achteraf. Uitslag op mijn voeten, knikkende knieën, een bonzend hoofd, stijve spieren en een koortsblaas heb ik er aan over gehouden. We zijn tot een hoogte van 3600 meter geklommen en we waren dag 1 begonnen op een hoogt van 1300 meter, dus voor totaal niet getraind te zijn hebben we het er goed vanaf gebracht. Vooral onze papa, want ik was meer de tourist, ik heb voor 6 minuten geprobeerd om de rugzak te dragen, dit op een stijle trap die constant stap na stap omhoog ging en ik zakte half door mijn knieën. Dat kon ik echt niet aan, de rest van de dagen heeft papa dus de rugzak gedragen. Hij had het ook zwaar hoor, amaai we hebben onze peren gezien. Maar kom, we hebben toch maar mooi het himalaya- en het anapurna gebergte gezien. Een paar keer hebben we gevreesd voor ons leven, maar we zijn er nog! Ik zou nog veel meer over deze reis kunnen vertellen maar daar heb ik de tijd nu niet voor J

    Nu zit ik voor de laatste dag in Varanasi, ik heb net de zonsopgang gezien vanaf een bootje op de ganges, we zagen vele mensen een bad nemen in de river. Allen namen ze grote slokken water en ik wou nog roepen, PAS OP, daar zit arsenic in maar bij nader inzien heb ik mijn mond maar gehouden, dat zal heus niet het enige vergif zijn dat in de ganges zit! Gisteren zagen we vele tempels en ik liep er voor een keer eens bij als een echte westerling. Ik had een kniebroek aan en een gewoon tshirt maar je had iedereen moeten zien kijken naar mij, onze papa zei het ook. Weeral kreeg ik alle aandacht, 1 vrouw kwam zelfs naast mij lopen en het leek alsof ze me begon te vervloeken ofzo, het klonk alsof ze zei: 'hoe durf je zo gekleed zo een heilige plaats te benaderen, jij duivelskind!' Ik heb weeral eens vriendelijk gelachen naar haar en we zijn snel naar buiten gegaan. Erg vond ik dat niet want dit was in de apen-tempel, wel 50 apen liepen daar rond en niet in een kooi! Ik vond het maar niks na mijn negatieve aap-ervaring.
    Maar al bij al was het een heel gezellige week, het deed me deugd nog eens nederlands te kunnen praten en bij iemand bekend te zijn. Toen ik papa voor het eerst zag schrok ik van hoe groot hij wel niet was, ik ben echt kleine mensen rondom mij gewoon dus dat was even wennen. Ook vroeg ik hem heel de tijd, voel je je wel goed? je ziet er zo bleek uit gewoon omdat ik 3 maanden bruine mensen rondom mij gehad heb , ha! Grappig dat je vergeet hoe groot en wit iedereen is!

    Deze namiddag nemen we de trein naar naar Delhi, daar kunnen we morgen nog een dag rondwandelen om dan s'avonds de vlieger terug naar Belgium te nemen.
    Ik kijk ernaar uit om terug te zijn, maar ik zal mijn belevenissen nooit vergeten!,

    hopelijk hebben jullie genoten van mijn blog, ik vond het in ieder geval leuk om te schrijven

    Tot HEEEEEl snel allemaal xxx

    17-02-2009, 05:34 geschreven door liselotte  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (9 Stemmen)
    28-01-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.update

    Beste vrienden!

    Lang niet geschreven door tijd- en internet gebrek, dus hier komt mijn update van de voorbije 2 weken.


    Eerst zat ik bij lieve zusters in Reghoubargang. Vanaf deze week is het weer hier ook beter geworden met het gevolg dat mijn sproeten donkerder worden en dat iedereen me hier verzekerd: wees niet bang, dat veranderd wel terug, dat zal wel wegtrekken
    J ik heb het al opgegeven met het proberen uit te leggen. Vandaag zei een meisje me, sinds dat je al het Indische eten eet is u huid niet meer zo mooi haha, eerst vonden ze me een filmster, nu een monster!

    Ik geniet nu ook echt van het eten hier, ik heb lekkere dingen leren kennen en daar ben ik blij om. Ook weeral cadeautjes gekregen in de dorpjes waar ik naartoe ben gegaan, dus mijn juwelen collecties blijft zich maar uitbreiden.

    Ik heb hier ook een hindoe feest gevierd, ‘makarsankranti’, het feest van het vrouwelijke kind. Op deze dag gaan de ouders en de broers van alle gezinnen hun dochter of zus bij haar nieuwe familie bezoeken en geven ze haar pakjes. Na het huwelijk trekt de vrouw namelijk bij de man en haar schoonfamilie in. Er werd speciaal eten gemaakt voor deze dag: ‘kitchery’.

    Ik ben ook nog naar een dorpje daar geweest voor de ‘medical clinic’, wij komen met de jeep en een koffer vol medicatie naar dorpjes zodat de mensen niet naar ons moeten komen. Ik werd er langs alle kanten bekeken en iedereen stelde me honderden vragen. Ik trok wat foto’s van de kindjes ginder en een man zei tegen me na het zien van mijn camera: “mensen van het buitenland moeten wel gelukkig zijn, wij zijn allemaal ongelukkig, omdat we zo vaak honger leiden”. Ja wat zeg je daarop! Nadien zei een zuster me dat deze mensen wel altijd overdrijven omdat ze hopen dat ze zo de medicatie gratis zouden krijgen, ma dan nog. Ik stond echt met mijn mond vol tanden en heb dan maar wat empatisch geknikt met mijn hoofd. Oh een student-non hier gaat als ze haar nonnen-naam mag kiezen haar naam veranderen in Lies, naar mij. Haha! Ik heb ook nog wat lessen community health gegeven rond educatie en contraceptie gebruik. Volwassen vrouwen die nog nooit van een condoom gehoord hebben , stel u voor. Op het einde van mijn verblijf ginder moesten we nog een groepsfoto trekken van al de zuster en ik. Vroegen we dat natuurlijk aan de verkeerde persoon. Iemand die nog nooit een camera gezien had, laat staan een digitale camera! Ze vinden bloemen hier heel mooi dus na eerst een heel hindernissenparcour tussen de rozen om een mooie achtergrond te hebben, staan we klaar en de vrouw trekt een foto. Nadien bekijk ik deze en wat blijkt, ha alleen onze hoofden staan erop met een lelijke muur op de achtergrond. Typisch Indiërs.

     

    De week erop zat ik in Jamwoan. Een plaats waar ook een kostschool was voor meisjes. Ik speelde elke avond spelletjes met hun. Ik heb nu dus een paar Indische spelletjes geleerd en zij kennen nu ook vlaggenroof , dikke bertha en onder de benenJ . Ook hier heb ik nog eens een bevalling gezien, het was een eerste bevalling en na dat gezien te hebben wil ik precies nooit bevallen! Die vrouw had zoveel pijn en dat duurde uren, hoe lang dat ze wel niet heeft moeten persen , ocharme. Ik moest helpen met haar benen uit elkaar te houden en haar handen vast te houden want ze greep heel de tijd naar het hoofdje van het kindje dat er maar niet uitgeraakte. Uiteindelijk was het kindje geboren maar de mama moest nog genaaid worden. Ze was veel bloed verloren en ook dit heb ik van heel dichtbij kunnen volgen, tot ik op een gegeven moment serieus begon te draaien, ik excuseerde me en ben geen seconde te vroeg naar buiten gegaan. Volgens mij zag ik al groen , ik ben snel op de grond gaan liggen met mijn benen ophoog en gelukkig niet flauwgevallenJ dat zou genant zijn!

    We reden hier dagelijks met de fiets naar de verschillende dorpjes. Dit op een knarsende oude fiets met een hard zadel en op slechte wegen, mijn poep zal het geweten hebben!

    We aten s’middags telkens in de dorpjes, eten dat we van de mensen ginder kregen en ook dit smaakte me goed. De mensen in de dorpen zijn echt enorm ongeschoold, ik vertelde dat ik van België kwam, dit kende ze niet, begrijpelijk, België is klein. Dan zei ik dat dit in Europa ligt, zelfs daar hadden ze nog nooit van gehoord! De zuster zei dan maar, ‘ken je Amerika?’ waarop iedereen ‘ja’ knikte. ‘Daar komt ze vandaan!’ haha , vanaf nu ben ik dus een Amerikaanse J. In deze dorpjes heb ik ook telkens lessen aan hun mogen geven.

    s’Avonds heb ik aan de meisjes van de kostschool seksuele voorlichting gegeven. Aan de 15,16,17-jarige meisjes. Ik wist dat ze les krijgen over de ontwikkeling van de vrucht en de zaadcel en de eicel die samen komen dus ik veronderstelde dat ze de basiskennis wel al gehad hadden. Ik wou ze dus enkel iets vertellen over soa’s en anticonceptie gebruik. Wat bleek nu, die meisjes wisten nog van niks! Ze verstonden gelukkig wel een beetje engels, maar spraken het niet goed. Één van de meisjes gelukkig wel en zij hielp me met de vertaling naar het Hindi als de rest van de meisjes het niet goed begreep.De zusters hadden het zogezegd te druk om te komen vertalen, jaja die durfde gewoon niet ja! Dus in heel simpel Engels heb ik ze alles uitgelegd en ze waren zo blij dat ze eindelijk eens de volledige uitleg kregen. In het begin waren ze heel verlegen, maar dit veranderde snel en plots werd ik gebombardeerd met vragenJ. Als dankuwel lakte ze mijn nagels en zongen ze een heel mooi lied.

     

    Dit weekend ben ik op stap geweest, ben ik op stap geweest naar Calcutta, in Varanasi hebben we de trein genomen en we hadden nog wat tijd dus ik heb alleen wat door de Indische straatjes liggen dwalen en hier en daar wat gekocht. In het station aangekomen kocht ik appelsienen, want ik ken dat, die treinen hebben hier altijd vertraging en ik had geen zin in honger lijden, dus ik nam mijn voorzorgen. Ik at al 1 van de appelsienen op in het station en terwijl ik dit deed werd ik plotseling omsingeld door wel 5 apen!( boven mijn hoofd in stellingen hingen ze) Allemaal keken ze naar mij. Ik dacht goed, niet alleen de Indiers, ook de apen vinden me de moeite om in het oog te houden. Kaspar, de man die me vergezelde naar Calcutta zei me dat ik moest maken dat mijn appelsien op was, dus ik propte alles direct in mijn mond. Toen de apen dit zagen gingen ze op zoek naar een volgend slachtoffer, behalve 1 aap!! Deze bleef me aanstaren en ik vond het wel grappig, ik had nog niet door dat hij het op mij gemund had. Opeens springt ie in 1 sprong naar beneden, loopt naar mijn rugzak waar de andere appelsienen op lagen, grijpt het zakje en klimpt terug naar boven. Ik wist niet wat me overkwam, heel het station gaapte me aan en was aan het lachen met mij. Iemand kwam met een stok en probeerde de apen weg te jagen, na eerst al mijn appelsienen aangeraakt te hebben laat hij tenslotte het zakje vallen en vlucht. Die man raapte het zakje op en kwam daarmee naar mij, ik zei snel 'Hamko nahi tsjahije' ='ik wil dat niet' en hij smeet het zakje weg. Knalrode kop had ik, ik schaamde me dood, IEDEREEN keek mij aan! Nadien zag ik een zwerverkind het zakje oprapen, daar had ik toch ook wel een dubbel gevoel bij.

    We kwamen zoals ik gedacht had met 6 uurs vertraging aan(ik klaag nooit meer over het Belgische openbaar vervoer) in het snikhete Calcutta. Een vriend van Kaspar kwam ons ophalen en heeft ons ook de hele stad laten zien. Eerst dacht ik oh, dit is goed, iemand die in Calcutta woont kan ons veel leukere dingen vertellen dan dat ik uit mijn toeristengids haal. yeah right, wederom verkeerd gedacht! De eerste dag nam hij ons mee naar science city, een soort van Indische technopolis. Joehoe, daarvoor reis ik geen 700km! Ach ja, gelukkig heb ik veel ijsjes hier kunnen eten, overal stonden kraampjes, heerlijk! De dag erop heb ik wel verschillende plaatsten bezocht die de moeite waren, het graf van moeder theresa, queen Victoria memorial, st Paul Kathedral en de new market. Vooral de market was leuk. Telkens als ik iets wilde kopen, moest ik dit zeggen tegen Kaspar en de non die bij ons was, en dan onderhandelde zij over de prijs. Het duurste wat ik gekocht heb koste 1 euro, en ze vroegen vaak hoge prijzen. Gelukkig was die non een echt zakenvrouw, ha, je moest ze zien afbieden, onbeschaamd!


    Ik heb gisteren ook foto's genomen van mijn 'Indische familie'. Een echt fotoshoot, Mathew is mijn papa hier, Louisiana mijn mama, Justin mijn broer en Ruby mijn zus. ze lagen allemaal strijk!


    Trouwens ik las pas in een Indische krant over het verschrikkelijke nieuws uit Dendermonde( of zoals ze hier schreven DeMdermonde) Belgie zal wel in rep en roer staan waarschijnlijk!
    Ik denk dat ik alles gezegd heb, nog 3 weken en ik ben thuis, ik ben blij dat ik terug naar huis ga, maar ik ga het hier hard missen, dat staat al vast!

    dikke indische kussen 

    oh ja , laat gerust iets achter in mijn gastenboek he , dat staat er niet voor niks! En tis ook leuk om iets van thuis te horen,...

    28-01-2009, 00:00 geschreven door liselotte  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (7 Stemmen)
    10-01-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rasulpur
    gegroet!

    Deze week heb ik in Rasulpur doorgebracht, Na eerst veel verwarring rond 'waarom ben je hier?' en 'Het is te koud, er is nu geen werk'. Heb ik me toch duidelijk kunnen maken en is mijn stageweek kunnen starten.
    Ik heb weer verschillende dorpjes bezocht waar ze me telkens weer met open armen ontvangen, ik kreeg weer juwelen en veel eten. Dit keer reden we telkens naar de dorpjes op een scooter, ik bij een nonneke achterop, en gas dat da menneke gaf haha
    Er was hier een klein 'ziekenhuisje', bij gebrek aan een ander woord, waar ik ook gewerkt heb. s'Morgens als het te koud was om naar de dorpjes te gaan gaf ik hier aan kleine babytjes vaccinaties. Ik heb dit in Belgie nog nooit gedaan maar na eerst een aantal keer te observeren, de theoretische uitleg te vragen aan een zuster heb ik toch ook een paar kleintjes een spuit in hun poepjes mogen zetten.
    Ze hebben hier niet echt een vaste hoeveelheid van hoeveel cc ze precies geven, nee er moet een wit bobbeltje op de huid van het kindje komen en dan is alles in orde .
    Ook kwamen hier gewoon veel zieke patienten binnen die de zusters dan onderzochten en hun medicatie geven. Al die nonnen zijn gewoon verpleegsters of vroedvrouwen maar die doen het werk van een dokter! Zo anders dan bij ons. Die weten zo veel.
    Dit ziekenhuisje stond vooral bekend voor de opvolging van de vaccinaties voor de kindjes, slangenbeten en bevallingen.
    De ene bevalling na de andere hier, er ging geen dag voorbij dat er geen 2 of 3 kinderen geboren zijn daar.
    Ook dat heb ik dus kunnen meemaken. Er kwam een zwangere vrouw binnen , bloeddruk genomen en dan werd ze onderzocht of ze klaar was om te bevallen. Ik heb met een prehistorisch instrument naar de hartslag van het kindje mogen luisteren ( ik hoorde niks!) en nadien vroeg de zuster me of ik ook eens wou voelen hoeveel opening de vrouw al had. Ik dacht kom maar op met die ervaring! Handschoen aan en ik ma voelen, best vreemd als je niet weet wat je moet verwachten en ineens een hoofdje van een kind voelt!
    De vrouw was duidelijk klaar om te bevallen , ze kreeg nog een 'lavement' heir noemen ze dat soapwater, omdat dat ook niks anders is dan wat warm water met zeep dat ze in die vrouw haar darmen laten vloeien. Ik betwijfel ook of die buis die ze daarvoor gebruiken ooit word gereinigd, telkens wordt dat opnieuw gebruikt Ook alles wat hier steriel zou moeten zijn is alles behalve steriel!
    Dan werd haar water gebroken door een schaar !! het spoot er langs alle kanten uit, het meisje dat de bevalling deed heel haar kleren nat .
    Een paar keer persen en het kind was al geboren. Navelstreng werd doorgeknipt en ze pakken dat kind met 1 hand aan haar voeten vast, dragen dat ondersteboven weg en slagen een paar keer hard op da ruggetje, ik denk niet dat dat in belgie ook zo gedaan wordt .
    Na al de rest van de verzorging willen ze het meisje aan de schoenmoeder geven , en die wil da niet aanpakken!! Die is zo kwaad dat het weeral een meisje is ( het vierde meisje). De moeder van het kind is ook enorm ongelukkig met haar, een meisje betekend een bruidschat en meisjes zijn vooral bij de arme bevolking niks waard! Ik was geshockeerd, ocharme da kind.

    Ik heb ook weeral eens een mis bijgewoond, ma dit keer was het iets speciaals. Een familie had de priesters en de nonnekes uitgenodigd bij hun thuis om een eucharistieviering bij hun thuis door te brengen, dat gebeurt hier wel vaker.
    Ik ging mee omdat ik niet wist hoe dat eraan toe zou gaan. Daar aangekomen werden we warm verwelkomd, Iedereen wou mijn hand weer vasthouden en naast mij komen zitten :) We kregen allerlei zoetigheden aangeboden die ik dankzij mijn diabetes kan afslaan
    Ze wilden mijn haar met behendi kleuren en vertelde me dat het dan mooi bruim zou worden , jeah jeah, knal oranje denk ik ja, dus ook dat aanbod heb ik afgeslagen.
    Daarna begaven we ons naar de 'kerk'. Een hutje van stro was het! Ik voelde me net maria en jozef die naast jezus zaten. Daar zaten we dan met wel 20 man in een hut van stro op stro, omdat dat warm is, te luisteren naar de pastoor. Ik verstond er niks van maar de miswijn smaakte me wel
    Deze week was wel de minste tot nu toe, niet de allervriendelijkste nonnekes en ook niet zoveel geleerd als anders, hoewel,niet overdrijven , mijn kennis is wel wat vergroot

    nog wat algemene India weetjes:
    - de bedden zijn hier klein , aangezien de mensen hier klein zijn. Als ik met mijn voeten de onderkant van het bed raak heb ik een 2 tal cm over aan de bovenkant
    - record aantal mensen op een scooter dat ik gezien heb = 6, 3volwassene, 3 kinderen
    - record aantal mensen in een jeep = 25
    - arranged marriage ( wat is de nederlandse term hiervoor, gearrangeerd huwelijk? ) is hier de normale gang van zaken, meisje moeten niet van een Liefdeshuwelijks, zoals ze onze huwelijken noemen, weten en laten alles plannen door de ouders.
    -bijna al de (arme) vrouwen hier hebben anemie, de (arme) kinderen hier hebben vaak wormen.
    eten:
    - De Indische vrouwen doen over hun leeftijd zoals de Belgische vrouwen over hun gewicht doen, dit is een groot geheim! Best wel lastig want ik vind dat interessant om te weten maar telkens ik dat vraag krijg ik daar geen antwoord op.
    - Iedereen vindt het razend boeiend om te weten hoeveel alles dat ik heb kost. Dikwijls krijg ik de vraag , hoeveel kost dat en hoeveel kost dit ?
    -s'Morgens : ciabatti met kikkererwten in een sausje , geregeld een ei en een glas warme verse buffelmelk
    - s'Middags : rijst met dahl(waterige saus0 + groenten
                        welke groeten? bloemkool ,erwten, bonen, wortelen, ajuin een bladgroenten en dan nog typisch indische die we in belgie niet hebben
                        en als ik geluk heb ongeveer 1 keer per week een klein stukje vlees
    - s'Avonds : of rijst met groenten of ciabatti met groenten en soep

    daag

    10-01-2009, 00:00 geschreven door liselotte  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen)
    04-01-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jignara
    Weer een gezellige week achter de rug.
    Ik heb mijn stage voortgezet op weeral een nieuwe plaats bij nieuwe nonnekes.
    Ik werd ontvangen met een welkomslied en een boeketje, nice!
    Weer verschillende dorpjes bezocht, we leerden de vrouwen over vrouwenrechten en over de woman's day, ze werden gestimuleerd om hier naartoe te komen. In een van de dorpjes vonden de vrouwen dat ik moest omgetoverd worden tot een echt Indische. Ik kreeg een bindi op men hoofd, mijn nagels werden gelakt, mijn voeten werden (weeral) beschilderd en ik kreeg oorbellen, een ketting en een armband. Ook stonden ze erop dat ik iets zou eten en ik denk dat mijn ingewanden tegenwoordig wel tegen de Indische bacterien kunnen want ik heb er een hele maaltijd genuttigd en heb er geen last van ondervonden!
    In dit dorp woonden veel Dobby's(denk aan Harry potter ), mensen met een hele lage kaste, eenmaal je hierin geboren wordt, zal je je hele leven lang als 'wasmens' door het leven gaan. Dagelijks doen zij de was voor verschillende families, wat krijgen ze hiervoor? 1 kilo rijst/ maand per familie!! Als je weet dat de mensen in de dorpjes, die hard moeten werken een 800gram per dag eten kan je je inbeelden hoe weinig dit is.
    Nieuwjaar heb ik hier niet gevierd, ik ben speciaal vroeg in bed gekropen zodat ik het niet echt doorhad wat ik aan het missen was. s'Morgens stond er wel een cake op me te wachten, ik moest ze aansnijden en dan propt iemand een stuk van die cake in mijn mond. Dat is hier de gewoonte, met mijn verjaardag deed Amal dat ook. Best genant want ze trekken daar een foto van ma da stuk dat die in mijn mond steken is zooo groot dat da er half uit hangt te bengelen!
    Op 1 januari  heb ik heel veel gereist, we moesten in Varanasi geraken voor de handicap day, dus de zuster, de social worker, 3 gehandicapten kinderen en ik gingen op pad, eerst moesten we wandelen naar de plaats waar de jeep vertrok. Geen kat houdt hier rekening met die kinderen, ze wandelen best snel ma die kinderen met hun krukken konden echt niet volgen! Dan werden we in de jeep gepropt ( zo een als op de foto, waar mensen vanachter aanhangen) we zaten er op den duur wel met 20 in ! 4 van voor, 5 op de achterbank(daar zat ik ook) 6 in de koffer waar ze ook wat zeteltjes in hadden geplaatst en 5 hingen er vanachter aan te bengelen. Die chauffeur reed best hard, af en toe had ik echt schrik dat mijn leven zou eindigen .
    We kwamen aan in Raghopur, hier stond een schoolbus op ons te wachten die ons en vele gehandicapte kinderen naar Varanasi zou brengen.
    Gelukkig had ik touristil want de rit duurde 5,5 uur en echt comfortabel was het niet.
    Ik sliep die nacht met 3 nonnekes op dezelfde kamer, wat hilarisch was, allemaal waren ze aant zagen dat ze wouden afvallen en ik hun maar tips geven , hehe Nonnekes in hun nachtkledij is ook grappig, die zien zonder uniform is echt gek, dan zien die er bijna normaal uit!
    De volgende dag was het handicap day, er werden spelletjes gespeeld met de kinderen en er was een hele show door de kinderen. Dit ging allemaal over discriminatie van gehandicapte en wat ertegen te doen. Ik schrok van de hoeveel gehandicapten kinderen er wel niet aanwezig waren, minstens 2000. Ik vond het gek dat er hier zoveel blinden, doven en kinderen met misgroeide ledematen zijn. Ik vroeg hoe het kwam dat er hier zoveel zijn tegenover in Belgie. Justin vertelde me dat dit vaak komt door een polio infectie van de moeder tijdens de zwangerschap. Sommige kinderen hun onderbenen staan echt in een hoek van 90graden naar links omgebogen en ze lopen er dan toch maar op. Beetje eng om te zien maar vooral erg! Toen we s'avonds na een lange rit terug in Raghopur aankwamen , tijdens de busrit zat ik naast een kindje dat op mij in slaap was gevallen, schattig! Dus toen we aankwamen hadden we licht van achter ons schijnen, er was 1 iemand met een pillicht die vooraan de weg wees en al die kinderen strompelde zo naar hun slaapplaats. Met de juiste muziek erbij had dit echt een scene uit een horrorfilm kunnen zijn bedacht ik me toen, al die kinderen die op een hele rare manier stappen. Ma lief zijn ze in ieder geval wel, ze wilden allemaal men hand vasthouden en waren heel trots dat ik bij 'hun' groepje hoorde!

    Wat kan ik nog vertellen? Mijn hindi gaat langzaamaan vooruit, ik kan mezelf al voorstellen en enkele vragen aan andere stellen. De antwoorden versta ik wel nog niet dus daar heb ik men tolk voor nodig.
    Morgen begint weer een nieuwe stageweek op weer een andere plaats, ik ben al bijna in de helft van mijn verblijf hier en ik zou het nu al jammer vinden moest ik hier weg moeten! Ik ben al helemaal gewend geraakt aan mijn leven hier. Ik eet het eten zonder veel problemen( af en toe springen de tranen wel in mijn ogen als ik weer eens een chili niet goed ontweken heb) en ben al gewend aan de dunne matras. Het enige dat ik blijf haten zijn de handwasjes, hoho ik ga blij zijn om weer thuis te zijn en mijn was gewoon in de wasmand te gooien en dat er een machine is die alles voor mij proper maakt. Ik ben denk ik ook iets of wat te hardhandig met al mijn spullen, in mijn kleding van Belgie(die gelukkig allemaal slecht zijn) staan al zoveel gaten en hebben een vreemde vorm gekregen

    Nog een gelukkig nieuwjaar want dat heb ik blijkbaar nog niet gezegd, en tot over een dag of 46!

    kus kus kus

    04-01-2009, 00:00 geschreven door liselotte  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    28-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kerst + verjaardag

    Dag iedereen !

    Het internet heeft een tijd wat buiten spel geweest, maar het lijkt alsof alles weer is zoals eerst.
    Ik heb een heleboel te vertellen!
    Allereerst mijn Indische kerstervaring,...
    Het begon op kerstavond, ik MOEST naar de mis, deze begon pas om 23.00u en eindigde om 01.00u, alles int Hindi dus ik verstond er niet veel van. Iedereen zit ook gewoon op de grond, geen stoelen. Ik droeg een Sari (stuk stof van 5m lang dat je rond je wikkelt tot het een kleed vormt), dit is heel moeiijk om je daarin te bewegen of om gewoon op de grond te gaan zitten daarmee. Nadien zijn we met de leerkrachten en de nonnekes naar hun 'hostel' gegaan en hebben we wat gegeten en was het pakjes-tijd. Iedereen had een 'kerstmis-vriend', ze hadden een naam getrokken en moesten voor deze persoon iets kopen. Ik had geen naam getrokken dus had ook geen cadeau, bij het uitdelen van de pakjes werd telkens dezelfde 'hilarische' mop gemaakt. Eerst doen alsof je pakje voor iemand anders is en dan toch naar de juiste persoon gaan,... GIEREN !!!!
    Nadien gaf Mathew aan iedereen nog een cadeau, dus ook aan mij ! Ik kreeg stof (zijde) om nog een indisch pakje te laten naaien, ondetussen heb ik er al 5, wat ga ik er nadien mee doen??
    Op kerstmis zelf is het hier de gewoonte om op zoveel mogelijk verschillende plaatsten te gaan eten. Breakfast bij de zusters, lunch bij de leerkrachten(lees : mijn mond stond in brand!) en dinner bij ons. Na eerst wat estafettespelletjes te spelen die ik verzonnen had. Hahaha , je had de priesters en de nonnen moeten zien geven. Ook zij zijn extreem competatief !

    Dan mijn verjaardag...
    Dank u iedereen voor de lieve mails of berichten, was heel leuk!
    Ik ben vanaf nu geen tiener meer maar ga als grote meid door het leven.
    Ook vandaag moest ik naar de mis, de zusters zouden het anders heel erg vinden moest ik s'avonds een feestje geven en s'morgens niet naar de mis gaan,..
    Iemand die 20 jaar is kan wel een cake bakken op zijn verjaardag dacht ik . Haha, toch verkeerd gedacht. Andere boter, andere bloem, andere suiker, een oven op een houtvuur en je raad het resultaat al. Een extreem misvormde en mismaakte appelcake is het geworden. Ik moest de deeg met mijn handen kneden want dat doen Indiers ook , voelde heel vreemd aan.
    Ik had belgische chocolade dus heb ook chocolade fondue gemaakt en daar bananen in gesopt.
    s'Morgens vroeg kwam Amal me een gelukkige verjaardag wensen, hij had een reuze chocolade cake bij met daarop 'happy birhtday Lise'. Hij weet al hoe hij me moet blij maken. Ook had ie een cadeau voor me gekocht :) hihi een heel grappig(lees: lelijk) t-shirt met lange mouwen, het glinstert langs alle kanten, ik denk dat dat zijn beeld van 'westerse kledij' moet zijn Ook kreeg ik een bloemenkrans, echt lief van Amal dat hij zoveel moeite voor mij doet !
    s'Avonds had ik een verjaardagsfeestje, wie was uitgenodigd? De leerkrachten, de nonnen en diegene die hier bij mij wonen.
    Ik had chips gekocht en en had cake en banaan met choclade fondue. Ik zette mijn muziek op want het moest een 'Belgische feestje' worden en zei hun dat ze moesten dansen. Hilarisch, Indiers zien dansen op westerse muziek. Het leken allemaal oma'tjes die niet wisten hoe ze zich moesten gedragen
    Ik had ook een kroon voor mezelf gemaakt en vertelde daarbij dat iedereen dat draagt in Belgie op zijn verjaardag, wat weten zij daarvan! En ik voelde me echt jarig met die kroon .

    Ik heb de laatste dagen wat kunnen zonnen in de zon. Nog nooit meegemaakt dat ik in de winter kan zonnen.
    Vandaag keek ik sister act, de enige niet-bollywood-film die ze hier hebben liggen (typisch er komen nonnen in voor,...) En ik voelde direct sympathie voor sister mary clarence, het kleine kamertje dat ze krijgt, het eten dat ze verschrikkelijk vindt, haha idem dito met hoe het hier is.

    Morgen start mijn stage terug, ik weet nog niet waar, dus kweet niet of er internet is, reken er maar niet op
    Aan alle, geniet van je vakantie , aan de studenten, studeer goed !

    Ik trek mijn plan hier verder en geniet van mijn Indisch leventje !
    babaaai
    xxx

    28-12-2008, 15:22 geschreven door liselotte  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    24-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kerstmis is weer int land

    On a day of  christmas
    A child is born for us
    a sarious is givin to us
    Jezus is his name
    and the day of christmas has come again
    wish U a merry christmas

    HAHAHA, dit gedicht kwam Ruby, een meisje dat hier werkt, naar mij brengen. Ze had het zelf geschreven en was benieuwd wat ik er van vond ! Ook had ze er een liedje op gemaakt, hahaha, begon ze dat te zingen. Ik vond niet dat het prachtig klonk, ma het was iets indisch.
    Ze steken hier enorm veel tijd in het creeren van een kribbe, ze knutselen dit allemaal zelf ( als je de smaak van de Indiers kent en hun manier van iets te decoreren, weet je dat het er niet uitziet!)

    Ik ben pas van gisterenavond terug in het centrum, maandag en dinsdag moest ik toch nog in varanasi blijven.
    Maandag heb ik dan in varanasi mijn stage voor 1 dag verder gezet en s'avonds heb ik nog eens afgesproken met Nemisha, we zijn weer gaan shoppen en ik heb een ijsje gegeten en mijn eerste cola light gedronken ( ik had die hier nog nergens anders gezien).
    Al likkend aan mijn ijsje en zittend op een riksja reden we door de donkere drukke straten van varanasi, heerlijk was dit, ik voelde me zweven op een vliegend tapijt echt een heerlijkse sfeer die daar hangt! Nadien zijn amal en ik nog een wandeling gaan maken en ook hij trakteerde me op een ijsje , ik heb ervan genoten, zeer zeker!!
    Dinsdag ging het verwennen maar door, ik had een afspraak voor een massage!
    Ik kom daar aan en mag me uitkleden zei de vrouw, dus stilletjes begin ik me uit te kleden, stond ik daar in mijn ondergoed, nee nee, alles moest uit. haha in mijn nakie moest ik dan op een bed gaan liggen en de vrouw begon me te masseren, full body massage is ook echt een full body massage. Alles ma dan ook Alles wordt gemasseerd, en ik heb ervan genoten. Reken maar van Yes! Nadien moest ik nog in een stoombad gaan zitten en heeft ze mijn haar een oliebeurt gegeven. Verwonderend vroeg ze me: ' huh, je hebt je haar laat knippen?' alsof dat de vreemste zaak van de wereld was. Daar zullen we iets aan doen zei ze en ze begon liters olie op mijn kop te smeren en mijn haren er half uit te trekken, hierdoor zou het sneller groeien zei ze , ik hoop het !

    Deze avond, kerstavond ga ik naar een kerstmis en nadien is er heir een feestje dus het word nog wel leuk !!

    OOOOOh wat een verrassing !!!
    ze kwamen me hier net roepen, dank u wel voor mijn postpakket, tijdens de briefjes lezen kreeg ik een krop in mijn keel.
    Ook dank u voor de vooraad chocolade, daar ga ik van genieten( doeme net wanneer mijn dieet gaat beginnen).
    Ik ben heel blij met de touristil, die kan ik hier goed gebruiken en ookmet het flesje reuk want dat wou ik hier anders nog gaan kopen!
    Mama, papa, Lieven en Lien dankuwel, ben ik echt super super blij mee !!!!
    Lieven , ik vrees wel dat u mp4 speler een beetje geleden heeft onder de reis, ik probeer direct of ie nog werkt!

    dikke kus

    24-12-2008, 10:39 geschreven door liselotte  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    21-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Holiday
    gegroet beste landgenoten!!

    Ik heb een heeel fijne week achter de rug waarin ik vanalles beleeft hebt , ik begin bij het begin dat zal het makkelijkst zijn

    MAANDAG
    Ik vertrok richting Varanasi om eerst deze stad te verkennen en nadien van hieruit naar de andere plaatsen te gaan. Na een autorit die 5 uur duurde (varanasi ligt maar op 150 km van raghopur, het centrum waar ik verblijf) kwam ik aan.
    Amal, diegene die alles hier voor mij regeld heeft me mee oppad genomen. Hij bracht me naar Sarnath, een dorpje dat helemaal in de ban is van Boeddha. Hier heeft hij zijn leerlingen voor het eerst ontmoet en samen gemediteerd naart schijnt. Er waren veel tibetaanse monniken die dankzij hun meditaties die ze in de tempels aan het doen waren de plaats echt een aangename sfeer gaven.
    s'Avonds heeft Amal me naar een bar meegenomen en heb ik mijn eerst Indische pint op, ik kreeg dat in een 750cl fles, zoals wijn, het smaakte wel maar al bij al blijft het Belgische bier toch beter. Amal dronk wiskey en gaf toe dat hij dit elke avond dronk omdat hij anders niet in slaap geraakte.

    DINSDAG
    Een meisje dat Amal kende , Nemisha, is met mij gaan shoppen. En dit was heerlijk, ze is het eerste indische meisje dat een lief heeft maar houdt dit angsvallig geheim voor iedereen. Hij is een hindoe , zij is een christene, dat zou niemand toestaan(een lief hebben staat al niemand toe) Ze hadden elkaar 20 dagen van te vore ontmoet en ze sprak nu al over trouwen, wat een vaart!Ook vertelde ze gniffelend dat ze al hadden gekust , hohoho:) En wat een geluk heb ik met haar , ook zij is een harry potter fan, ze heeft de boeken op computer en heeft ze nu op mijn usb-stick gezet dus als ik me verveel de volgende keer kan ik de avonturen van Harry lezen! maar ik vond ze echt wel heel tof en heb me goed met haar geamuseerd. Veel souvenirs gekocht voor geen geld!
    s'Avonds ben ik met een vriend van Amal, James, naar de Ghats gegaan, dit is de oever aan de heilige kant van de Ganges. We hebben een boottochtje gemaakt en zijn langs de crematie-plek gevaren, er hing een speciale geur, vleesgeur, maar stinken deed het niet, ik vond zelfs dat het lekker rook! Nadienzijn we naar de plek gevaren waar hindoe-priester de rivier Ganges vereren met veel gezwaai van lampen, geklingel van bellen en rook. Leuk om te zien, ook al de toeristen rondom mij in de bootjes waren grappig, het was al een tijd geleden dat ik een blanke had gezien en nu was ik zo naar iedereen aant lachen en aant knikken omdat het leek dat ik die zo kennen, gewoon omdat die blank zijn
    Kleine meisjes en jongens sprongen van boot op boot om de toeristen te voorzien van thee en bloemenkransjes om die te offeren in de Ganges.
    Ik heb vandaag ook westers gegeten, s'middags in de mc donalds, raar maar waar het mc chicken menu smaakte net hetzelfde als bij ons, genieten dat ik deed ! en s'Avonds ben ik gaan uiteten met Amal en ik vroeg om eens niet indisch te eten , want mijn maag had behoefte aan rust dus ik heb spaghetti op, ok, niet echt denderend maar het kon er mee door.

    WOENSDAG
    Vandaag vertrokken Amal en ik met de rein richting Agra, taj Mahal. Onze coupe zat vol tibetaanse monniken die van al de toeristen eten kregen, ik was jaloers want had razende honger. Onze trein was al vertrokken met drie uur vertraging en dit zou nog veel meer worden!

    DONDERDAG
    Normaal zou onze trein aankomen om 06.30, maar hehe dan ken je de indische spoorweg nog niet, niks dan miserie! Om 16.00u zijn we uiteindelijk aangekomen, ik bespaar u al de uitleg van de rit dit zou u vervelen:), In het totaal zaten we 22,5 uur op de trein en hadden we maar heel weinig tijd om de Taj te zien want om 18.20 vertrok onze trein naar Jaipur alweer. Gelukkig heb ik hem nog gezien dat magnifiek gebouw, veel foto's getrokken, wederom vroegen veel indische jongeren aan mij of ze samen met mij op de foto mochten, hehe, grappig.
    Ik ben blij dat we de taj dan toch nog hebben kunnen zien want het was op het nippertje en in het echt is het gebouw zoveel indrukwekkender dan op foto!
    Terug de trein op, richting Jaipur, onze volgende vakantiebestemming, deze rit duurde gelukkig maar 4 uur.

    VRIJDAG
    s'Morgens vroeg vroeg de bus gepakt naar Ajmer, deze stad zouden we eerst bekijken om nadien terug te komen naar Jaipur.
    In Ajmer aangekomen stond weeral een vriend van Amal te wachten op ons, hij bracht ons naar de plaatsen die een tourist moet zien. Zo hebben we een jainistische tempel bezocht waar vanbinnen alles van goud was ,indrukwekkend ! Nadien naar de brahma tempel gereden, dit is de enigste brahma tempel in heel de wereld, ma toch was dat eerder vies dan mooi. Overal waar je keek in deze staat(Rajasthan) zie je kamelen, dus ik greep mijn kans en heb er een ritje op gemaakt, vooral het rechtstaan en het terug gaan zitten van de kameel is echt de moeite! Ook hier weer souvenirs gekocht.In de namiddag zijn we naar nog een andere prachtige tempel geweest.
    s'Avonds moest amal ergens naartoe dus ben ik samen met de vriend van amal naar een restaurant geweest waar ze allerlei traditionele dansen deden, ook magiers waren er en een marionetten act, dit is allemaal typisch van hier en ik heb mijn ogen uitgekeken want het was allemaal de moeite. Na het spektakel was er dan het eten dat je al zitten moest eten.

    ZATERDAG
    Om 5.20u de bus terug naar Jaipur gepakt, dit was maar 2u rijden en hier in Rajasthan zijn de wegen goed dus redelijk comfortabel.
    In Jaipur hebben we dan het oude gedeelte, de pink city, bezocht. Al de gebouwen zijn hier roos gekleurd, hoewel het naar mijn mening eerder oranje was dan roos. Hier hebben we the city palace bezocht en ook dit was weer een juweeltje. prachtig gebouw, prachtige collecties binnenin. Het is zo jammer dat we alles in zo'n korte tijd hebben moeten doen, want ik van elke stad nog neit de helft kunnen zien door eht tijdsbebrek.
    Nadien zijn we naar een plaats gereden waar ik op een olifant kon rijden , dit stond namelijk op mijn to-do-list. Ook dit was een toffe ervaring, ik voelde me een beetje een koningin terwijl ik  hierop reed. Ik maakte dan ook direct gebruik van de gelegenheid om mijn kennis over olifanten op te krikken. Ik reed op roepa, een 25-jaar oude olifant, toen ik aan de bestuurder vroeg of dit oud is voor een olifant antwoorde hij me dat hij hem gekocht had van de overheid Tot zover ging zijn Engelse taalknobbel dus.
    s,Avonds namen we terug de trein om vandaag , zondag, met 7u vertraging aan te komen, in totaal 23 uur in de trein gezeten.
    Op het einde zijn we dan maar uit de trein gesprongen en zijn we de laatste kilometer langs het spoor gewandeld omdat we anders nog heel lang in de trein moesten zitten. Zoveel ratten dat er in de stations leven, echt vuil en onhygienisch. Ook ontdekte ik vandaag, te laat dus, dat de lakens die we krijgen in de trein om onder te slapen helemaal niet vers en proper zijn. Ze worden opnieuw en opnieuw gebruikt. Om ze proper te doen lijken drukken ze die tussen 2 zetels plat zodat er plooien inzitten alsof ze gestreken zijn! Typisch India

    Dinsdag vertrek ik terug naar Raghopur, nu slaap ik nog 1 nachtje hier in Varanasi. hopellijk kan ik morgen nog eens gaan shoppen.
    Voor de rest kan ik zeggen dat ik al heel de week op imodium leef,  met mijn darmen is er iets serieus mis maar ik hoop dat dat nog zal beteren, veel krampen en buikpijn gehad!
    Het is bijna kerstmis, dat zal hierniet zo gevierd worden als thuis ma kom.
    op facebook staan een aantal nieuwe foto's ik probeer er nog bij te krijgen.
    Oh ja , dit weekend is ook zeker music 4 life, aangezien ik hier al vele goede doelen in de vorm van bedelaars steun heb ik dit jaar toch ook iets goeds gedaan
    Ik heb al zin in mijn volgende stage week, laat het werk maar tot mij komen. Effe genoeg van treinen en reizen , maar vooral van treinen!
    Ook geraak ik een beetje gewend aan het Indische eten, ik eet vaak met mijn handen, puur uit noodzaak omdat er geen bestek is en ben in vergelijking met de Indiers een echt klungelaar! Mijn lippen zijn na elke maaltijd knalrood, zou dit door het hete eten zijn?
    Niemand raakt hier zijn beker of  fles of waar ie an drinkt met zijn lippen aan, ze gieten het allemaal in hun mond, ik probeer dat nu ook te doen met als gevolg dat ik vaak met een natte kraag rondloop. Ik moet nog veel leren

    Als ik jullie niet meer spreek, maar ik denk van wel aan iedereen een zalig kerstmis!

    21-12-2008, 00:00 geschreven door liselotte  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    13-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stage a volonte

    namaste
    Weeral heel wat meegemaakt deze week, amaai , ik typ dit bericht nu efkes op mijn laptop en ik typ al verschillende fouten omdat ik nu al wat gewend geraakt ben aan het qwerty bord
    J.

    Ik heb stage gelopen op verschillende plaatsten , op drie verschillende plaatsen.

    In het begin van de week hier in Raghopur, samen met de zuster ben ik de verschillende dorpjes in de buurt afgegaan ,hier kon ik kennis maken met de mensen in de dorpjes stellen en de aan hun allerlei vragen stellen, over hun leven, over hun educatie en ze wilden ook telkens dat ik hun iets zou leren dus telkens heb ik kort les gegeven over hygiëne ofzo. India kent niks van recycleren, iedereen gooit alles maar dan ook alles(inclusief maandverband enzo) gewoon op de grond, smerig dat dat hier is. Iedereen kakt gewoon langs de kant van de weg. Ik leg dan uit hoe het er in België aan toe gaat en vertel hen dat ze hun vuil elke dag moeten bewaren en dan s’avonds moeten verbranden want van een ophaaldienst is hier absoluut geen sprake. Ook heb ik nog wat educatie rond rughygiëne gegeven, uitgelegd hoe ze iets zwaars moeten oppakken(door de knieën gaan en niet voorover buigen) die vrouwen lagen echt strijk toen ik die dat liet oefenen. Bij die mensen staat da ook echt niet, door u knieën gaan, da is echt precies tegen die hun manier van doen maar ze beloofde me om erop te letten!

    Wat de zusters en de health workers hier doen is zelfhulpgroepen oprichten. Ze laten een 15-tal vrouwen een groep vormen en aan deze geven ze op regelmatige basis educatie. Ook zorgen ze voor een spaar-programma, elk lid van de groep moet maandelijks 20 roepie in de pot leggen die ze dan naar de bank brengen. Als er met iemand iets gebeurd bv ziekte, kunnen ze geld uit deze pot lenen maar ze moeten nadien dit geld wel terugbetalen. Ook als iemand een winkeltje wil beginnen of een koe wil kopen om zelf financieel sterker te staan kunnen ze hier geld voor lenen.

    Dit heb ik 3 dagen gedaan en was heel boeiend.
    Donderdag ben ik 1 dag naar ergens anders geweest omdat de zuster mij niet kon begeleiden en die health workers geen engels spreken. Dus ben ik een schooltje gaan bezoeken en heb ik ook weer contact gehad met de dorpelingen
    J. Vrijdag en zaterdag ben ik met een theatergroep meegereist. Deze gaven via drama educatie aan de mensen, op een grappige manier legde ze de verschillende voorzieningen van de overheid uit. Er kwam veel reactie van het publiek en nadien konden ze vragen stellen over wat ze exact moeten doen. Iets heel efficiënt dus. In elk dorpje dat ik kwam kreeg ik kleine cadeautjes zo heb ik 2 aubergines gekregen, veel armbanden en veel eten. Ze hadden veel vragen over waar ik vandaan kwam en wat ik hier kwam doen en het was leuk om het uit te leggen aan hun. Als ik soms met iemand meeging was die persoon zooo vereerd dat ik dan in zijn huis binnen had gezeten. Zijn dag kon niet meer stuk! Die armbanden die ik gekregen waren een probleem. Iedereen die mijn beren polsen kent zal het wel snappen, de Indiers zijn allemaal magere mensen en mijn polsen zijn niet mager J. Dus die vrouwen die die bij mij aandeden moesten nogal sleuren om die fijne, glazen armbandjes over mijn handen te krijgen er zijn er ook een paar gesneuveld, heel genant voor mij. Ik voel me altijd een reus, ik ben veel groter dan iedereen en ook veel dikker dan al die magere sprieten hier.

    De actrices  hebben s’avonds mijn handen versiert met behendi (wij kennen het als henna). Dus mijn handen en voeten zijn nu knal oranje. Ook lakte ze mijn nagels, ik dacht ik zal me eens laten verwennen, wat voor kleur krijg ik erop??? ROOS!!! Dus nu zit ik hier, oranje handen met roze nagels echt opper lelijk , ma kom zij vinden het mooi dus ik klaag niet J.

    De weg naar de dorpjes was verschrikkelijk , we zaten met 11 in een jeep, er was een kleine baby mee en aangezien ze nog nooit van pampers gehoord hebben laten ze die kleine op hun schoot op een plastic zak zitten. Je kunt u inbeelden hoe het daar stonk. Ik was kotsmisselijk toen we aankwamen en ze hadden speciaal een hele welkom ceremonie voor mij georganiseerd. Ik word hier wel 3 keer per dag gevraagd om een woordje te doen naar alle aanwezigen, ik sta daar altijd met mijn mond vol tanden maar nu heb ik iets voorbereid voor als ik de volgende keer nog eens iets uit mijn duim moet zuigenJ

    Ik heb ook al enkele filosofische gesprekken gehad met verschillende priesters die me naar mijn geloof vragen, tot nu toe is het me gelukt om het respectvol uit te leggen en met iets of wat diepgang zodat ze tevreden zijn.

    Ik doe stage van maandag tot zaterdag, zo werkt iedereen hier.

    Maar volgende week ga ik op vakantie! Ik ga de taj mahal bezoeken en naar Varanasi en Jaipur ga ik ook nog. Ik heb er heel veel zin in, even weg uit al die armoede rondom mij.
    Echt vreemd dat al die mensen die zo arm zijn, toch altijd mij een presentje willen geven, ik vind dat echt lastig om die cadeau’s aan te pakken. Ik zeg vaak 'nahi, danjavaad', 'nee danku'. Maar dat pakt niet dus meestal neem ik het gewoon aan anders zijn de mensen gekwetst.

    Het was een fijne drukke week, maar ik ga blij zijn dat ik volgende week gewoon de tourist kan uithangen en doen waar ik zin in heb !
    namaste en maaf karma ( sorry) maar de foto's gaan denk ik iets voor mijn terugkomst zijn.

    dikke kus
    Lisel

    13-12-2008, 00:00 geschreven door liselotte  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    08-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sinterklaasweekend
    WAAAAAH
    ok , ik word helemaal gek van de internetverbinding hier, ik had net echt en super lange tekst geschreven en ineens (omdat het internet wegvalt) is die verdwenen.
    ik probeer alles te schrijven wat ik net geschreven heb.
    Ik wou nog wat over mijn weekend vertellen, zaterdag was het sinterklaas en aangezien ze dat hier niet vieren ben ik maar naar market geweest en heb ik 2 mini reepjes chocolade gekocht( had ik geweten dat ze zo klein waren, had ik er wel 10 gekocht).
    Ik heb Ruby (iemand die hier werkt) geholpen met de versiering voor Fr. Mathew zijn verjaardag. Ze vroeg aan mij of ik ervaring had met schilderen, ik zei: ja een heleboel, op school leren we dat in Belgie( ik heb er niet bij verteld dat ik er absoluut geen talent voor heb maar kom ervaring heb ik wel). Dus wat moest ik doen, met stift lelijke tekeningen inkleuren( heb je hier ervaring voor nodig?) Al de rest die ook aan het kleuren was moest naar mijn tekening komen kijken om te zien hoe goed ik het wel niet deed, man, en dat was lelijk!!!

    s'Avonds heb ik kennis gemaakt met een oude priester die gefascineerd door mij geraakte, hij keek naar mij op vertelde hij, hoeveel moed ik wel niet had en hoe een mooie lach ik wel niet had , en noem maar op. Ook was er een zanger en een zangeres aanwezig bij ons avondeten en na lang aandringen van ons zongen ze samen een lied. Iets heel speciaals, zoiets had ik nog nooit gehoord dus ik weet ook niet goed of ik het wel mooi vind. Nadien vroeg iedereen aan mij of ik geen lied uit Belgie wilde zingen, dus ik zet mijn keel open en zong :'Lang zal ie leven' en 'een streepje zon' , iederen was van die kerkelijke liedjes aant zingen dus ik vond dat het wat tijd was voor wat 'ambiance'. Oh ze zeiden trouwens dat ik een goede stem had, dat is wat anders dan thuis, waar ze het haten als ik aan het zingen ben :) goed voor mijn ego!
    Nadien vroeg de priester mij nog of ik 'the one' al ontmoet heb, trots kon ik hem zeggen: jaja, die wacht op mij in Belgie, waarop hij zei:' I envie him, I am a priest but I feld in love with you' weeral een mannenhart dat smolt voor mijn charmes :)

    Wat ze hier allemaal heel vreemd vinden zijn mijn sproeten , al heel dikwijls hebben ze mij gevraagd wat dat is en dan trokken ze er zo'n gezicht bij van 'Is dat besmettelijk ?'.Als ik dan vertelde dat dat de structuur van mijn huid is, dat meerdere mensen is Belgie dat hebben en dat dat iets is waarmee ik ben geboren schamen ze zich en zeggen ze snel:'oh, but you are beautifull'.

    Ik word nog een beetje zot van al die katholieke rondom mij, zo veel dat ze hier bidden. s'Morgens, s'avonds, voor en na het eten en telkens ze in de auto stappen( dit is wel echt nodig , want man het verkeer is hier gevaarlijk en de wegen zijn barslecht).

    Deze week blijf ik in Raghopur stage doen, in de dorpjes hierrond ga ik social work en community health doen. Ik ben heir niet zo heel graag dus das een tegenvaller, maar ik kan vaker op internet en af en toe zal ik hier misschien een warme douche hebben dus da is dan weer een meevaller.
    Ik zal hier van de week dus nog wel iets schrijven in verband met mijn stage,
    tot dan

    oh ja , ik heb sinds vorige week ook indisch telefoonnummer , het vorige dat hierop staat is niet het juiste dit wel:
                 00919 919 614 008
    Indien je van plan was een berichtje te sturen of te bellen , mag dat altijd op dit nummer:

    Ooh nee, ik heb net de bureau waar ik achter zit kapot gedaan, ik leunde zo op da tafeltje waar het toetsenbord opstond en da is eraf gekrakt :-s
    Lap , kan ik me weer gaan verontschuldigen, ik hoop dat ze niet kwaad worden

    babaaai
    xxx

    08-12-2008, 16:36 geschreven door liselotte  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    05-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hardia

    Ja, zoals voorspeld kon ik deze week niet aan internet geraken, internet??? Er was zelf geen elektriciteit, ok, niet overdrijven, 2 uur per dag hadden we elektriciteit,idd niet de moeite.
    Maar wat heb ik nu allemaal beleefd, een heleboel, ik heb India op een helemaal andere manier leren kennen. Toeristen zullen dit India nooit te zien krijgen als ze de gidsen volgen.

    Ik verbleef bij nonnekes in Hardia, een pittoresk klein dorpje .(vergelijk het met het kleinste dorp of gehucht dat je kent en neem daar 1/4e van)
    Elke dag ging ik met een zuster mee naar een van de dorpjes die hier in de buurt lagen om ‘educatie’ te geven. Je zou je deze dorpjes echt niet kunnen voorstellen, op mijn space staan de volgende foto’s waar je er een beeld van krijgt. Denk aan de tijd van Jezus en hoe de dorpjes er toen moeten hebben uitgezien, zoiets ongeveer was het. Miljoenen kleine kinderen lopen er rond, met nog kleinere kinderen op hun arm.Ze zouden echt schoolplicht moeten invoeren, al die kinderen (vnl meisjes) krijgen echt geen kans op educatie en op een behoorlijk leven.

    De zuster gaf telkens les over AIDS, hygiëne van het huis en van het kind(hier is echt een lak aan), bepaalde ziektes, vnl geslachtziektes, opvoeding van het kind,…, zoveel dat je je maar kan voorstellen.

    Ook ik heb mijn bijdrage hier geleverd, in het begin zat ik er gewoon bij , als stille plant die niks verstond en onozel naar iedereen zat te lachen. De mensen waren altijd bijzonder geïnteresseerd naar mij en naar mijn leven en stelde me vele vragen. Ze hadden graag dat ik ook iets zou vertellen.Dus nadien vroeg ik aan de zuster of ik ook een les mocht geven. Ze stemde direct in en vroeg waarover, euhm, zowat ALLES is anders in België en India dus het was moeilijk een onderwerp te vinden waar zij iets aan hadden en waar ik iets over wist. Bijvoorbeeld, eten , daar weet ik veel over (voedingsdriehoek) maar leg zoiets uit aan mensen die alleen rijst eten en melk drinken, waar er geen geld is voor iets anders! Uiteindelijk besliste ik AIDS te pakken, dat is overal hetzelfde en India is het 3e land waar aids in zulke grote nummers voorkomt. Dit lukte me heel goed en de volgende dag heb ik de zusters en de dorpjes mijn kennis over ergonomie en rughygiëne gedeeld, hier hadden ze nog nooit iets over gehoord en de mensen hebben er heel veel rugklachten (heel logisch als je ziet hoe ze hun zwaar werk op een fout manier doen voor hun rug!) De zuster vertaalde mijn engels dan naar Hindi, best lastig werken omdat de mensen ook vele vragen hebben en die moeten dan ook steeds vertaald worden, of de zuster beantwoord ze zelf om er sneller vanaf te zijn.

    Dat wat betreft mijn stage, voor de rest kan ik zeggen dat ze hier heeeel veeel bidden. s’Morgens staan ze om 5 uur op, om tot 7 uur te bidden( mijn kamer lag naast de kapel, lastig) dan bidden ze rond 14.00 uur nog eens en van 17.00 tot 19.30 ook nog eens en pakt nog een laatste keer voor het slapengaan. Ik vertelde dat ik gedoopt ben en mijn comunnie heb gedaan maar dat ik niet naar de kerk ga. Dat kon er bij hun niet in , ze probeerde me met alles te overtuigen om toch maar te bidden, een kerkganger te worden(liefst zuster, ze vroegen het me wel 3 keer en hebben me zelfs een informatie brochure meegegeven voor als ik van gedacht zou veranderen) en papa, ik moest aan u vragen waarom wij niet naar de kerk gaan , weet jij het ? J.

    s’Morgens komen hier een 40-tal kinderen een uurtje les volgen, dit geeft een andere zuster, het is wat extra voor diegene die naar school gaan , en de enige educatie voor vele van de kinderen, die niet naar school kunnen. s’Avonds vertelde ik aan de zusters dat thuis mijn hobby toneel is en zij direct:  ooooh , dan moet je de kinderen een stuk leren spelen, dus de volgende morgen ik die kinderen een toneeltje laten spelen (met vertaling uiteraard) ik heb ze het verhaal van de geboorte van jezus laten spelen(om de nonnekes wat te plezieren J). Als de zuster niet naar de dorpjes gaat, zit ze in het health center, hier komen allerlei zieke patiënten naartoe voor een diagnose en medicatie. Voor de banale ziektes zoals een verkoudheid of een griep is dit iets heel goed, de zuster weet welke medicatie ze moet geven en kan die ook geven, nergens anders is er in de buurt een apotheek of dokter.

    Maar aangezien er nergens een dokter is, komt iedereen hiernaartoe, mensen met incontinentie en beginnende dementie ook, voor dementie is er medicatie , maar die heeft de zuster niet en voor incontinentie is er niets dus wat doet de zuster dan? Een injectie van vitamines, elke patiënt die ze niet kan genezen( het zijn er heel wat) krijgen wat extra vitamine, een soort placebo dus. Ik weet niet wat ik er van moet denken, ik ga zeker niet met alles wat ze hier doet akkoord, maar wie ben ik om haar op die fouten te wijzen. Af en toe doe ik dit wel , zo wou ze een jongetje die een wond had aan zijn hoofd ook een injectie geven. Ik vroeg haar, wat voor nut heeft dit dan? Zij zei, het zal wel helpen om te genezen, en hup die spuit in zijn poep, in plaats van dat degelijk te ontsmetten smeert ze er wat rode bessen creme in en de jongen wordt naar huis gestuurd. Vaak weet de zuster het zelf ook niet goed wat ze moet doen, en dan kijkt ze naar , zo van , kun jij mij helpen? De patiënt zit dan ook zo heel hoopvol naar mij te staren:’dat is iemand van het westen, die komen ons helpen’ ze snappen echt niet dat ik hiernaartoe kom om bij te leren!

     Soms heb ik het er echt lastig mee, langs de andere kant is dit wel de enige manier dat deze mensen ooit aan gezondheidszorg zullen komen. S’Avonds hebben we telkens serieuze gesprekken over de dingen die fout lopen hier in India, hehe, dan voel ik me heel volwassen J.

    We gaan vaak met de fiets naar de dorpjes, dit vind elke Indiër het vreemdste wat ze ooit gezien hebben. 1, een nonnekes en een blanke samen is op zich al heel grappig, 2, vrouwen fietsen hier nooit, dat mogen ze niet, ze verschieten er dan ook van dan dit zo vlot lukt bij mij. Complimenten dat ik daarover krijg, ‘Oh, je fietst zo mooi, zo goed, zo vlot!’

    Nog iets lastig in India, iedereen is hier een kop kleiner dan mij, met als gevolg dat alle spiegels heel laag hangen,ik moet altijd door mijn knieën gaan om iets te zien te krijgen.

    En nog iets lastig, op de foto’s zul je het wel zien, die smog hier, nondedomme toch, nooit frisse lucht , echt nooit!

    Oh ja, ik heb een olifant gezien, hij liep gewoon langs onze jeep voorbij toen we naar een verder gelegen dorpje reden!(nee , niet op een bal) Ook zijn er ontelbaar veel knappe mannen, wie me niet gelooft moet maar naar hier komen. In de grote steden had ik ze nog niet gezien, maar hier in de kleine dorpjes, ja ze mogen er wel wezenJ (toch niks voor mij, wees niet bang Stef J) Ik heb er jammer genoeg nog geen foto van durven nemen, maar dat komt nog wel , er zijn er toch veel!

    tot de volgende keer, zondag moet ik naar een gehandicaptendag, geen idee wat dat moet voorstellen , maar ik zal wel weer (dankzij mijn huidskleur) een geeerde gast zijn ,geloof ik
    babaaai

    foto's lukken weeral niet, ik laat het weten wanneer het wel lukt

    05-12-2008, 00:00 geschreven door liselotte  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Archief per week
  • 16/02-22/02 2009
  • 26/01-01/02 2009
  • 05/01-11/01 2009
  • 29/12-04/01 2009
  • 22/12-28/12 2008
  • 15/12-21/12 2008
  • 08/12-14/12 2008
  • 01/12-07/12 2008
  • 24/11-30/11 2008
  • 20/10-26/10 2008

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs