Deze nacht gebeurden er vreemde dingen in onze kamer. Het
was 12u s nachts en we lagen rustig te slapen toen plots
Lise : Phaedra, slaap je?
Phaedra, half in slaap half wakker : Neen, waarom?
Lise : Er zit hier een beest in de kamer, t is groot en
maakt veel lawaai! k Ben bang! Ik lig helemaal onder mijn deken.
Phaedra ziet in het maanlicht dat de kamer binnenvalt, dat
Lise als een coconnetje in bed ligt, onder het deken van kop tot teen.
Phaedra : Ik hoor niets .. Moet ik het licht aansteken?
Lise : Ja, ik durf niet!
Dus Phaedra steekt het licht aan en inspecteert de kamer van
op een afstand. In kleine hoekjes snuisteren achter een ongedefinieerd beest
was toch ook niet haar ding. Maar ze hoorde niets.
Lise was er van overtuigd dat er iets in de kamer zat. Ze
kwam bij Phaedra op bed zitten en samen hielden we onze adem in om te
controleren op vreemde geluiden.
En toen Een luid geritsel afkomstig van de omgeving rond
Lise haar bed. Kippenvel liep over ons lichaam en we durfden niet meer te bewegen.
Het was inderdaad een behoorlijk eng geluid en we wisten niet welk dier het kon
zijn. Enkele kenmerken die we toen al wisten : het vliegt en aan het gezoem te
horen is het redelijk groot. Het leek te komen uit ofwel de rugzak van Lise
ofwel uit haar toiletzak, maar kijken durfden we niet.
We wilden natuurlijk nog verder slapen, maar durfden niet,
gezien het feit dat er een beest in onze kamer zat. Lise kwam op het briljante
idee om beroep te doen op de watchmen.
1 probleem : eenmaal we buiten kwamen, konden we hem niet
vinden. We wilden niet roepen aangezien hier nog andere mensen lagen te slapen
en we hen niet wakker wilden maken. Daarom keken we overal goed rond. Maar
zonder resultaat. Maar we waren vastberaden hem te vinden, ook al moesten we daarvoor
desnoods de hele nacht zoeken en buiten tussen de muggen zitten.
Toen we hem na 15 minuten nog niet gevonden hadden, zag
Phaedra de auto staan die ons overal naartoe brengt.
Phaedra : Lise, misschien is de watchmen wel aan het slapen
in de auto!
We gingen dichter en zagen zijn hoofdje blinken in het licht
van de maan. Maar we durfden niet gewoon op het raampje kloppen, aangezien we
hem niet wilden laten schrikken.
Waarschijnlijk sliep de watchmen niet zo vast, want hij werd
wakker van ons geroezemoes. Met wat moeite konden we hem uitleggen dat er een
GROOT ( Phaedra maakt een gebaar waarbij de armen zeker een meter van elkaar
worden gehouden ) beest in de kamer zit en dat we niet meer kunnen slapen omdat
we bang zijn. Zou je alstublieft dat beest kunnen zoeken en doden?
De watchmen ging mee met ons naar de kamer, zijn stok in de
aanslag. Na een grondige inspectie van onze kamer kon hij jammer genoeg niets
vinden.
Hierdoor waren wij dus niet gerust, aangezien we wisten dat
er wel degelijk iets zat. In de badkamer vond hij een kever, een redelijke
grote dikke zwarte, die hij doodde.
Uiteindelijk vertrok de watchmen en moesten we proberen met
een bang hartje terug verder te slapen, in de hoop dat het gedode beest
inderdaad het beest was dat zon lawaai maakte in onze kamer.
De watchmen kan hier zelfs s nachts niet gerust slapen,
aangezien er 2 bange meisjes zijn hulp nodig hadden bij het verslaan van een
KEVER !! Wat moet die man wel denken.
Hopelijk kunnen we volgende nacht gerust slapen, weliswaar
na een grondige controle van onze kamer!
Oeps, het is een beetje lang geleden, maar we hebben het zo
druk druk druk !! Therapie voorbereiden, vormingen maken, op CBR gaan en laat
thuiskomen, eindwerken en stageverslagen
Gelukkig kwam er een welverdiende week vakantie. Even de
tijd om te ontspannen, maar ook om enkele nieuwe plaatsjes te bezoeken.
In het weekend van 25 26 februari zijn we er voor 2
daagjes met de trein op uit getrokken. We namen de trein naar MADURAI !! De
treinrit was hier een hele belevenis. We moesten zitjes boeken, maar wisten
eigenlijk niet goed waar we heen moesten. Eens de trein aankwam op het perron
was het een helse stormloop. Iedereen wou een plaatsje bemachtigen op de
overvolle trein. En wij maar zoeken naar ons plaatsje, blijkt dat men zich hier
niet aan houdt.
Na 3u op de trein kwamen we eindelijk aan in het warme, nog
meer stoffige en toch wel grauwe Madurai. We gingen meteen op zoek naar de
tempel van Madurai. We konden er niet naast kijken! De tempel bestaat uit 4
grote delen, waar je makkelijk verloren kan lopen. Onderweg naar de tempel
hield er ons een man tegen. Hij vroeg ons waar we vandaan kwamen en toen hij
hoorde dat we van Vlaanderen kwamen, zei hij Ik ben kleermaker in het
Nederlands. Blijkt dat hij dit geleerd had van vorige toeristen. Het toverde
toch wel een lach op ons gezicht, zeker toen hij zei Kijken kost niets en hij
ons meelokte naar zijn winkeltje.
Na het bezoek aan zijn winkeltje gingen we effectief naar de
tempel, maar probleem : Lise en ik mochten niet binnen aangezien onze broek te
kort was. Gelukkig waren er behulpzame mensen die ons een toch wel sexy
mannenrok gaven, waardoor we dan toch binnen mochten. De tempel was echt
adembenemend. Vele kleuren kwamen ons tegemoet. Toen we de tempel weer wilden
verlaten, botsten we zowaar op een olifant !! Wanneer je hem 10 roepies gaf
in zijn slurf plaatste hij die op je hoofd. Raar gevoel!
De volgende dag namen we de Tuktuk, die ons naar het Gandi
museum bracht en het paleis in Madurai. Het was toch wel een vermoeiend
weekendje, zeker gezien de warme temperaturen! Maar we hebben er wel van
genoten.
De woensdag zijn we er voor een dagje op uitgetrokken om
lekker te luieren aan de zee. Geen betere plek dan Kovalam! Een toeristisch
plaatsje met toffe winkeltjes en restaurantjes. We aten er scampis in de look
met frietjes, Njammie! Lise dacht er aan om eens een biertje te drinken bij
haar eten en was toch wel verbaasd wanneer de ober af kwam met een koffietas en
de bierfles gewikkeld in kranten. Hij vertelde ons dat hij eigenlijk geen
alcoholvergunning heeft. Goede oplossing dus!
Het deed ons deugd even aan niets te moeten denken en gewoon
in het zonnetje te liggen en te genieten van de verfrissende zee. En jawel, dit
mocht in bikini! Wat waren we blij !
We gingen naar huis met het gevoel mooi bruin te zijn.
Totdat we in onze kamer in de spiegel keken het bruin bleek tomaatrood te
zijn. En toen kwam ook de pijn.
Nu, een week later, is het bruin geworden gecombineerd met
veel vervelling.
In het weekend van 3 4 maart gingen we op onze laatste
verre uitstap. We namen de bus naar Tekkady, een reis die zowaar 7u lang
duurde! Van 7u s morgens tot 14u. Vermoeiend, hobbelig, warm en druk!
De mannen en vrouwen zitten hier gescheiden op de bus en
discriminatie alom, de vrouwen hebben maar 10 zitplaatsen! Eenmaal aangekomen
gingen we eerst op zoek naar ons hotelletje, zodat we ons konden opfrissen na
de lange reis. We spraken er met de manager en hij regelde voor ons een
uitstapje naar een kruidentuin, waar je ook een olifantenrit kon doen.
We kregen eerst een hele rondleiding door een man die ons
alle kruiden liet zien en proeven. Niet altijd even lekker jammer genoeg! Maar
hetgeen we echt naar uitkeken was toch wel de rit op die immense olifant! Wauw,
toch wel even paniek wanneer we er moesten opkruipen, zo hoog! Wist je dat als
de olifant zijn slurf omhoog doet, er in de rug iets verschuift waardoor Lise
vaak pijn had aan haar poep? Ze is er nog niet goed van!
Daarna waren we toch wel hongerig en aten we een super
lekkere en goedkope maaltijd in het restaurant. We kropen vroeg in ons bedje,
want de volgende dag stond ons een nieuw avontuur te wachten, waarvoor we vroeg
moesten opstaan..
Om 8u werden we naar Tekkady Park gevoerd, waar we een boottochtje gingen maken langs de
binnenoevers van het park. De natuur is hier echt prachtig en we kregen ook de
kans om enkele wilde olifanten te zien, van op verre afstand wel te verstaan. In
de namiddag maakten we een grote natuurwandeling, trackingtocht, door de mooie
en rustige natuur met de vele verschillende dieren. We zagen heel wat
kleurrijke vogels, verschillende soorten apen, een afdruk van een tijgerpoot en
ook een groep wilde olifanten. Op voorhand hadden we aan de gids gevraagd of we
wilde dieren gingen zien en hij zei dat we gingen proberen. Dus wanneer hij die
olifanten zag, wou hij ons meteen dichterbij
brengen. Vol spanning naderden we de olifanten, maar jammer genoeg
konden ze onze westerse geur opvangen en gingen ze er vandoor in de bossen.
Bij het bezoeken van enkele winkeltjes in het straatje,
zagen we heel wat winkels met lekker geurende kruiden. We konden het dan ook
niet laten om er enkele te kopen, zodat we het Indische eten ook naar België
kunnen halen. Maar wat een verrassing, we vonden er niet alleen Indische
benodigdheden, we vonden er ook Nutella! Wat een geluk, aangezien onze vorige
chocopot al op was! We kunnen weer genieten van een lekker boterhammetje met
choco!
Het was een week vol genieten, spanning, shoppen, niets
doen, bezichtigen. We hebben er met volle teugen van genoten en kunnen er weer
tegenaan!
We zijn ondertussen een maand in het prachtige India. De
tijd gaat veel te snel hier. We blijven versteld staan van de vele dingen die
we hier zien en willen dit ook graag met jullie delen aan de hand van enkele
leuke weetjes.
Wist je dat
·
Jongens hier vaak handje in handje lopen?
Grappig om te zien.
·
Het veel makkelijker is om de wasmand op het
hoofd te dragen dan in de handen?
·
Je de verkeersdrempels hier maar in 1ste
versnelling kan nemen? Zo niet beland je met het hoofd tegen het plafond.
Auwtch
·
Niet veel mensen weten wat het nut is van een
helm? Ze plaatsen die soms gewoon achteraan op hun brommer.
·
Een brommer het meest effectief is als iedereen
van het gezin erop zit? Zo hebben we hier al brommers gezien waar 4 mensen op
zitten
·
Mannen hier ook rokken dragen? Sexy!
·
Sommige mannen hier een super lange duimnagel
hebben en de nagels soms ook lakken?
·
Een sari tot wel 9 meter lang kan zijn?
·
De bussen hier geen deuren en ramen hebben? Op deze
manier is het veel makkelijker om op de bus te springen en eraan te hangen.
Jammer dat we soms mensen er terug af zien rollen.
·
We vaak een tussenstop houden om thee te
drinken? Maar in ons geval is dit ofwel een lekker frisse 7 up of koffie MET
VEEL SUIKER EN MELK!!
·
De chauffeurs hier voortdurend toeteren? Dit is
een teken dat we vlug aan de kant moeten, want ze willen ons voorbij steken.
·
Wat rijdt, dat rijdt en daar rijden we ook mee!
Een keuring kennen ze hier niet waarschijnlijk.
·
De koeien en geiten hier in grote aantallen op
de straat lopen? Opletten geblazen!
·
Wanneer vrouwen getrouwd zijn, zij geen ring
dragen aan de linker ringvinger? In plaats daarvan dragen ze een gouden ketting
en een teenring.
·
De zigeuners hier reeds trouwen aan een leeftijd
van 13 14 jaar?
·
Al het eten hier zo geel is en steeds
zooooooveel ajuin bevat?
·
Men het vuilnis hier gewoon op straat gooit? En
wij maar zoeken naar de vuilnisbak
·
Je hier makkelijk met 4 autos naast elkaar kunt
rijden? Uit de kant, uit de kant!
·
Je hier meer brommers ziet dan autos?
·
De banen hier zo hobbelig bobbelig zijn?
·
Een pizza hier slechts 1 kost? Batjes!
·
Je echt alles kan transporteren met een fiets?
Bananen, onderstel van bedden, een hele winkel,
·
De huizen hier kleurrijk zijn? Geel, groen,
oranje, roze,
·
Een echt kerkhof hier precies niet bestaat? Hier
en daar langs de weg zie je de graven door elkaar staan.
·
De slagbomen reeds 10 minuten naar beneden zijn
alvorens de trein daadwerkelijk voorbij tuft?
·
Je hier vooral gouden juwelen ziet?
·
Je enkelbandjes aan beide voeten moet dragen?
Wij zien dit liever slechts aan 1 voet, maar dan begin ze vragen te stellen
waarom we dit doen. Dus volgen wij hun traditie!
·
Wij om 4u30 s nachts wakker worden gemaakt door
muziek afkomstig uit het kerkje achter onze kamer?
·
Hier vele geckos en dikke, grote kakkerlakken
zitten?
·
De Indiërs kokosolie op hun haar doen om die
zacht en glanzend te maken?
·
Wit poeder op hun gezicht doen om te verfrissen?
·
Hier geen wc papier is? Merde! Ze gebruiken
hier liever een douchekop om alles grondig te reinigen. Bah!
·
Spookrijden hier OK is?
·
Parapluutje parasolletje! Hier gebruiken ze een
paraplu om hen tegen de warme zon te beschermen.
·
Een veegborstel hier gemaakt wordt door lange
gedroogde grasstengels bij elkaar te binden?
·
Ze iedere morgen vroeg het gangpad nat spoelen
en vegen?
·
Ze zich hier wassen in een rivier of onder de
watervallen? Goedkope manier toch?
·
Het voor ons onmogelijk is om de namen van mensen
en dorpsnamen te onthouden en uit te spreken? Periyathazi , Puducudi , Aryanagipuram
·
We niet zo zeker zijn over de functie van een
politie agent hier in India?
·
Er meer dan 30 verschillende soorten bananen
zijn? Dikke, dunne, korte, lange, gele, groene, rode,
·
Ze hier veel moeilijkheden hebben met
timemanagement? Afspraak om 10u = ginder aankomen om 10u45 ..
·
Hun gsm hier als het ware aan hun oor kleeft?
Men belt hier precies hele dagen door.
·
Het hier om 18u al bijna donker is en we dan
beter een zonnebril dragen als we in de auto zitten? De autos kennen hier
blijkbaar niet zo goed de stand van hun lichten, want meestal rijden ze met hun
faars aan.
·
Ze hier bier hebben met de naam Kingfisher en High Voltage?
·
Ze water drinken door het in mond te gieten
zonder de teut van de fles aan te raken met hun lippen?
Het is alweer een eindje geleden dat we jullie op de hoogte
hielden van al onze belevenissen hier in het verre India, maar het is druk druk
druk !! Therapie voorbereiden, vormingen geven , genieten van het leven hier ;)
De maandag geven we telkens individuele therapie aan zon 10
kinderen van het schooltje. We hebben ons eigen klaslokaal met materiaal, super
dus. Het biedt ons de gelegenheid op een rustige manier in interactie te gaan
met de kindjes. Wat doen we zoal in die therapie? : allerhande
knutselactiviteiten om zowel de fijne motoriek ( dus het werken met de handen
en de vingers ) te stimuleren, maar ook om de cognitie van de kinderen te
trainen en sommigen onder hen sensorisch te stimuleren.
In de namiddag, na de
speeltijd, is er steeds sportles, gegeven door Yasmine. Dit is een man, waarvan
we de volledige naam niet kunnen uitspreken, dus hebben we het verkort tot
Yasmine, soms ook wel Yasmine King. De medewerkers hier in SCAD moeten daar
steeds mee lachen, maar voor ons is het de enige mogelijkheid om zijn naam te
onthouden. Dus, sportles : allerhande spelletjes met de bal, ook
competitiegericht. Het is tof om te zien hoe ze ook de kinderen die
rolstoelgebonden zijn hierbij betrekken en integreren in het spelgebeuren. Zelf
hebben we ook al een lokaal spel leren kennen, Gobadi Gobadi. Een soort van tussen 2 vuren, maar dan zonder bal.
1 speler moet overlopen en proberen zoveel mogelijk tegenspelers te tikken zonder
dat hij zelf door hen gevangen wordt genomen.
Naast het geven van therapie in de school gaan we ook nog
steeds 2 dagen in de week op CBR, advies verlenen aan ouders van kinderen met
beperkingen. Voor ons is het tof om onze kennis te kunnen delen met de anderen,
zodat het leven van die kinderen aangenaam blijft en zij gestimuleerd worden.
De omgeving van de kinderen is altijd zeer bereid om hen te helpen en ze staan
steeds voor hen klaar.
Ondertussen hebben we ook alweer enkele mooie plekjes
bezocht. Vorige week hebben we de watervallen bezocht. Een lokale badplaats
voor de mensen hier, goedkoop douchen is hier mogelijk :D Het was een prachtige
natuur, met mooie apen. We zijn daar dan ook naar de dam geweest, die zorgt voor
de bevoorrading van de hele staat Tamil Nadu.
Samen met onze Indische moeder zijn we gaan shoppen in
Pothys, een klerenwinkel die je kan vergelijken met de Inno in Brugge. Een
winkel vol stofjes en kleurtjes, waar je maar niet wijs uit raakt. Kiezen is
hier zowat onmogelijk, maar het is ons toch gelukt! Joepie, we hebben onze
eerste saree ( wikkelkleed ) en chudidar ( kort kleed, voor Phaedra lang, met
broek ) gekocht. Daarnaast konden we niet weerstaan aan de mooie, kleurrijke
sjaaltjes, voor minder dan 2 per stuk!
Hopelijk kunnen we algauw weer nieuwe avonturen en verhalen
met jullie delen. Tot gauw!
Na onze eerste week zijn onze Belgische vrienden van
Dominiek Savio terug naar België vertrokken, maar meteen werden we opnieuw
vergezeld door een nieuwe, grote groep van België. Zon 20 vrouwen en 1 man. Zij
komen hier de verschillende projecten van SCAD bezichtigen.
Onze stage valt reuzegoed mee! We hebben al enkele liedjes
aangeleerd aan de kindjes van het schooltje, zodat ze alles op een leuke manier
kunnen onthouden. Zo leerden
we al Head, Shoulders, Knees and Toes , The Days of the Week en The Months
of the Year. Het is ook leuk dat we eindelijk konden starten met de
individuele therapie. Zo kunnen we echt naar een specifiek doel toe werken.
Dit weekend hebben we een zeer mooie plek bezocht op het
zuidelijkste puntje van India. We zijn er met de ferry naar 2 kleine eilandjes
geweest. De boottocht was een hele belevenis op zich. Eerst moesten de mannen
en vrouwen in aparte rijen staan om op te stappen, maar eens op de boot zat
iedereen door elkaar. Waar is de logica? Het was een natte reis naar het
eilandje, de golven sloegen over de rand van de boot. Op het eerste eilandje
stond een tempel, vanwaar we een mooi uitzicht hadden op de zee en het land.
Daarna namen we opnieuw de ferry naar het 2de eilandje, waar een
gigantisch groot standbeeld stond van een of andere poëet. Daarna zijn we naar
een heel speciale plek geweest aan de zee, namelijk het punt waar 3
verschillende oceanen samenkomen : de Golf van Bengalen, de Indische Oceaan en
de Arabische Zee. Wij kunnen nu zeggen dat we in 3 zeeën tegelijkertijd hebben
gestaan. Deze plek is ook gekend voor zijn mooi zonsondergang, maar jammer
genoeg konden we hier niet van genieten door de vele wolken aan de hemel.
Vandaag zijn we voor de eerste maal zelfstandig op CBR
geweest. De rit naar het dorpje was een helse tocht. We wisten reeds dat
verkeersregels hier niet gelden. Het is toegestaan 5cm afstand te houden,
voorbij te steken in bochten, over volle witte lijnen te rijden. De enige regel
die ze wel in acht nemen is aan 30 per uur over de drempels te rijden. En
jammer genoeg heeft de verkeerschaos ons vandaag een eerste slachtoffer
getoond, een man op een motorfiets werd aangereden door een bus
We probeerden per cliënt zo goed mogelijk zijn mogelijkheden
en beperkingen in te schatten en op deze manier een zo goed mogelijk advies te
geven aan de ouders, zodat het kind zo zelfstandig mogelijk kan functioneren in
de toekomst. De adviezen die we gaven, gingen voornamelijk over ADL, goede
positionering,
Morgen bezoeken we ons eerste project in SCAD, het
ouderenproject, waarbij ouderen van zon 40 verschillende dorpen naar het
centrum komen voor advies en recreatie. We zijn benieuwd!
Deze week hadden we onze eerste kennismaking met de werking
van SCAD, het schooltje en CBR.
Het was een zeer interessante week, waarbij we reeds een
eerste indruk kregen van de noden hier. De eerste 2 dagen hebben we
voornamelijk vormingen gevolgd, die gegeven werden door de mensen van Dominiek
Savio. Dit was voor ons een goede gelegenheid om alles nog eens op te frissen,
want het zat toch al redelijk ver. Hihi !
Woensdag zijn we voor de eerste maal op CBR geweest. Het was
toch even schrikken toen we de kleine huisjes zagen langs de bestofte wegen.
Niet te geloven hoe zij in zon kleine ruimtes kunnen leven. En wij dan klagen
over onze te kleine kamer. We probeerden zoveel mogelijk te luisteren naar de
behoeftes van de cliënten en probeerden hier gepast advies op te geven,
rekening houdend met de mogelijkheden hier in India.
Ook donderdag gingen we op CBR. Het was een bumpy ride op de
weg ernaartoe. We zaten in de koffer en voelden de drempels des te beter. De
drempels zijn hier niet zoals in België, die je in 3de versnelling
aan 50 per uur kan nemen! Nee nee, hier moet je echt afremmen tot je bijna
stilstaat en dan aan 10 per uur erover gaat. Gelukkig is het plafond van de
auto nog wat meegevend, zodat de bulten op ons hoofd beperkt blijven!
We hebben ook reeds enkele bezienswaardigheden bezocht aan
de zee. Zeer mooie omgeving, maar ik zou toch liever niet in deze zee zwemmen:
dode vissen, kapotte schoenen, afval,
Vrijdag wilden we de hele dag gaan observeren in het
schooltje, maar de plannen draaiden anders uit. In de voormiddag werden er 3
soorten activiteiten gegeven, in 3u30 tijd! De kinderen kregen dus een zee van
tijd, waarbij ze telkens maar moesten herhalen. In de namiddag wilden we een
andere klas observeren, maar toen we daar binnenkwamen merkten we dat er iets
niet juist was. We vroegen aan de leerkracht wat het programma was en ze wist
het niet zo goed. De leerlingen van alle klassen kwamen bijeen, zeer chaotisch!
ADHD, autisme, mentale retardatie, allemaal dooreen! Uiteindelijk kregen we
te horen dat de kinderen werden klaargemaakt voor de aankomst van een nieuwe
groep Belgen. Hun haren werden gekamd en ze kregen een wit poeder op hun
gezicht, grappig om te zien!
Nu is het weekend, tijd om al eens wat verslagen te typen en
voor de rest te genieten van het prachtige India!
Zaterdagvoormiddag , omstreeks
5u30, zijn wij vertrokken naar het vliegveld in Charles De Gaulle om ons eerste
vliegtuig te nemen naar India. Onze eerste tussenhalte was Doha.
Het was een bewogen vlucht,
Letterlijk! Net toen we wilden genieten van ons middagmaal ( noodles met kip
gemarineerd in een sausje van kokos en limoen ) begon het vliegtuig te
protesteren door hevige turbulentie. Onze drank ging bijna de lucht in en we
hadden toch wel even schrik.
Maar gelukkig landden we
omstreeks 19u30 lokale tijd heelhuids in Doha en toen begon de volgende rush,
want we moesten meteen inchecken voor onze aansluitingsvlucht naar Trivandrum.
Eenmaal aangekomen in Trivandrum
was het zeeeeeer lang aanschuiven voor de paspoortcontrole en de bagage. De
evolutie was hier toch wel ver te zoeken. Maar onze reis zat er nog niet op! We
moesten namelijk nog een heel eind met een busje naar onze definitieve
bestemming in SCAD.
Het was 5u s nachts en reeds 24
graden. Puffen dat we deden, zwaarbeladen met onze valiezen. We werden meteen
overspoeld met warmte en chaos. Het verkeer is inderdaad zoals ze zeggen, veel
getoeter en gevaarlijk rijgedrag. Zo kon de chauffeur net op tijd remmen voor
een oudere dame die de weg wou oversteken.
We probeerden wat slaap in te
halen, maar wilden aan de andere kant niets missen van het mooie schouwspel die
zich buiten plaatsvond bij het opkomen van de zon. De natuur verbaasde ons,
prachtig!
Ook al wilden we zo graag in ons
bedje kruipen, de lokale bevolking was overenthousiast met onze komst en wou
dan ook meteen profiteren van de gelegenheid om ons overal rond te leiden. Het
is magnifiek te zien hoe de mensen hier opkijken naar ons en ons met heel veel
liefde en open armen ontvangen.
Om af te sluiten, nog een weetje
voor de mannen: het is toegestaan voor jullie om een rok te dragen, de mannen
staan er hier beeldig mee!
Morgen beginnen we aan de
kennismaking, samen met het team dat meegereisd is vanuit Dominiek Savio.
