Wist je dat...

-         Je in Laos constant gerochel en geboer hoort?

-         Je in Laos niet in het openbaar mag kussen of knuffelen? 

-         Je in Laos je eten nooit samen krijgt? 

-         Ze in Laos de tafel pas afruimen als je weg bent? 

-         Er in elk Laotiaans dorp kippen met kuikens rondlopen en kalkoenen en ook wel koeien en ganse families spek? 

-         We ons dikwijls een kriek hebben gelachen met de engelstalige menukaarten?

-         “Time is money” hier niet geldt? 

-         Ze in Laos frisdrank uit een zakje drinken?

-         Ze in Laos papierkes, blikjes, karton, plastiek, ... gewoon op straat gooien en dus geen respect voor de natuur hebben?

-         Het op een bewolkte dag, wanneer wij het opmerkelijk minder warm vonden, het nog steeds 34°C was?

-         We tijdens 1 maand Laos meer look hebben gegeten dan dat we normaal op een heel jaar eten?

-         Laotianen heel vriendelijk zijn en altijd vrolijk “sabaydee” zeggen?

Zondag 06/04/2008 Zaventem – Frankfurt – Bangkok

We waren ruim op tijd op de luchthaven.  Dat nieuwe systeem waarbij je gewoon je reispas inscant en er tickets uit het kastje komen, vond ik onwaarschijnlijk cool.  Op ons ticket stond gate A62, dus daar hingen wij gezellig in een zeteltje te wachten en te wachten en te wachten totdat ik plotseling hoorde roepen “last call for miss De Backer and mister Van der Schoot”.  Wij direct rechtgesprongen en gelukkig moesten we maar 1 gate verder zijn.  Dus nog net ons vliegtuig gehaald.  Oef...

Maandag 07/04/2008 Bangkok – Vientiane

Rond 14u aangekomen in Bangkok en dan 5 uur moeten wachten op onze vlucht naar Laos.  Rond 21u geland in Vientiane.  Pas anderhalf uur later de luchthaven kunnen verlaten.  Visa kost 35 USD per persoon en was in ons geval lang aanschuiven.  (Pasfoto niet vergeten!)  We hadden op voorhand (vanuit België) een guesthouse en airport pick-up gereserveerd.  De man van het Vayakorn Guesthouse stond ons op te wachten en alles ging heel vlot.

Rustig onze rugzak in de kamer gezet en dan in het guesthouse het Lao bier gaan proeven.  Heel lekker, da’s een meevaller.  1,2 USD voor 640ml bier!  Het bestaat in lichte en donkere versie.  Beiden heel lekker.  Het is trouwens om middernacht mijn 28^e verjaardag.  Vandaar...

De strijd met de muggen is begonnen.  2-0 voor Lin.  Maar ik vrees dat dat niet lang meer gaat duren.

Als ik op het bed neerplof, herinner ik mij de vele reisverslagen over de harde bedden.  De reisverslagen kloppen.  Je kan er zelfs je pint opzetten en bewegen en dan valt de pint niet om.

Dinsdag 08/04/2008 Vientiane

Mijn verjaardag!!!

Oh, wat is het hier om 9u al warm.  J  Dat belooft voor straks... We zijn gaan ontbijten in het Saybadee Restaurant, vlak bij ons guesthouse.  Lekker en heel goedkoop.  Voor 3 EUR hadden we 2 keer vers fruit met yoghurt, een koffie, een thee en een flesje water.  Er zaten wel veel kleine vliegjes en daar zijn we uiteindelijk voor gevlucht.  We zijn in de Joma Bakery een theetje en een fruitshake gaan drinken.  Een zeer stijlvolle zaak met een vriendelijke bediening.  Wel beduidend duurder (2 USD voor een thee).  Het ontbijt ziet er hier ook heerlijk uit.  Daar hebben we onze dag zowat gepland.

We zijn eerst naar de vroegmarkt geweest en dan naar een iets authentiekere markt een beetje verder.  Dan voorbij wat tempels naar Patuxai, de triomfboog van Vientiane.  Heel mooi, maar nooit helemaal afgewerkt.  Onder de boog staan tafeltjes en stoeltjes, maar helemaal niet toeristisch.  Er zitten vooral locals.  Je kan deze Arc de Triomphe ook beklimmen (7 verdiepingen) en dat hebben we dan ook gedaan (kost 3000 KIP of dus 10 oude BEF).  Je hebt dan een uitzicht over heel Vientiane.  Daar hebben we voor het eerst de Mekong gezien.

We zijn gaan middageten in Kop Chai Deu.  Dat is echt een aanrader.  Daarna zijn we bij Green Discovery een airco-busrit gaan vastleggen om ons morgen naar Vang Vieng te brengen (7 USD per persoon).

Ik voel mij al 3 dagen niet zo best: keelpijn, maagpijn, diarree, ...  Een middagdutje leek ons dan ook een fantastisch plan.  Zalig die airco op de kamer.

Daarna een wandelingetje gemaakt tot aan de Mekong.  Die staat er maar droogjes bij deze tijd van’t jaar.  Daar een terraske gedaan.  Super-gezellig en wederom super-goedkoop: 2 potten groene thee (dus ongeveer 8 tassen) voor nog geen 50 oude BEF.

We hebben net gezien dat het hier 35°C is in de schaduw!!!  Dat verklaart waarom we ons zo suf voelen van de warmte.  In België was ‘t 10°C in de zon.  Serieus verschilleke!

Rond half zes zijn we op zo’n (geïmproviseerd) terraske aan de Mekong van de mooie zonsondergang gaan genieten.  Om ongeveer half zeven was het schouwspel voorbij.  ’t Is wel zalig op zo’n terraske als de zon niet meer zo hevig is.

We zijn gaan avondeten in Full Moon.  Echt heel gezellig ingericht en heel verfijnd lekker eten.  Om mijn verjaardag mooi af te sluiten, hebben we tijdens het eten elk een glaasje witte wijn gedronken en na het eten elk een black label whisky. 

Ik voel me nog steeds redelijk ziek.  Mijn peak flow is nog maar 350 (en als alles OK is, dus geen last van astma, is die 510).  Vroeg naar bed dus.

Woensdag 09/04/2008 Vientiane – Vang Vieng

Vroeg uit de veren (dat is relatief), want om 10u vertrekken we naar Vang Vieng.

Ik heb geen diarree en maagpijn meer, maar mijn astma wordt erger.  Mijn peak flow is al gezakt tot 330 en ik heb koorts.

Nadat we ingepakt en lekker gedouchd zijn, besluiten we bij de Joma Bakery te gaan ontbijten.  Het ontbijt zag er super-lekker uit en het is vlak over Green Discovery waar de bus ons oppikt.  Als ontbijt neem ik een Dafalgan, maar ook nog een lekkere groene appelthee en een warme croissant met chocola.  Een streling voor de tong.  Guy nam ook zo’n theetje en een warme croissant met appel.  Dit alles voor 54.000 KIP.

De bus vertrekt stipt om 10u naar Vang Vieng.  De Dafalgan doet zijn werk en ik voel me wat beter.  Ik slaap een groot deel van de busrit (met mijn rechtse arm een klein stukje uit de bus, dus die is nu zo belachelijk verbrand).  De stukken die ik niet sliep, was het landschap adembenemend mooi.  De rijstterrassen, de kleine dorpjes, ...

Om 14u komen we aan in Vang Vieng.  De Dafalgan is uitgewerkt en ik voel me super-slecht.  De bus dropt ons in Thavisouk Resort, allemaal bungalows vlak aan de Nam Song.  Normaal ben ik er tegen om te blijven waar de bus ons dropt, maar nu voelde ik mij zo slecht dat ik gewoon een bed wou.  Mijn stem is nu volledig weg, dus onderhandelen was niet echt een optie.

Achteraf gezien gelukkig, want die bungalows zijn dik in orde en vooral de ligging is een troef.  Het heeft een zalig terras aan de zijkant van en ook boven de Nam Song. Wat een mooi uitzicht!

Ondertussen heb ik via ons mama contact opgenomen met mijn huisarts en ik moet antibiotica en cortisonen nemen (die ik gelukkig bij heb).  Als mijn peak flow nog daalt, moet ik naar het ziekenhuis. 

Ik heb geslapen van 14u tot 16u en dan zijn we iets gaan eten op het terras.  We hebben beslist om vandaag maar in de buurt van onze bungalow te blijven.  Uitzieken is de boodschap.

Je kan hier super-lekkere fruitshakes drinken voor 10.000 KIP.  Het is grappig om te zien hoeveel er in de Nam Song gebeurt.  Kinderen spelen, een man vist, vrouwen doen de was, er rijdt een truck door, er vaart een kajak voorbij, ...  Echt tof om dat allemaal te zien.  Als ik dan toch ziek moet zijn, dan ben ik blij dat het hier is.

Daarna nog geslapen en op het terras avondgegeten.  Guy heeft Lao Lao gedronken.  Dat is de plaatselijke sterke drank.  5.000 KIP voor een grote maat.  Lekker en straf.

Donderdag 10/04/2008 Vang Vieng

We zijn pas om 9u opgestaan.  Allebei niet zo fantastisch goed geslapen, maar wel gezellig zo onder ons nieuwe muskietennet.

Onze douche heeft warm water!  Zalig!  We zijn gaan ontbijten op het terraske hier.  Weeral veel leven op de Nam Song, al zijn het nu vooral werkmannen met schuppen die steentjes opscheppen.

Lekker ontbeten.  Ik ben helemaal weg van de chocolate shake!  Mmm...

We hebben nog een nachtje bijgeboekt.  Ik voel me vandaag al een pak beter (peak flow 400).  Dus we zijn te voet naar het dorpje gewandeld.  Ik had in veel reisverslagen gelezen dat veel mensen Vang Vieng te toeristisch vonden.  Aan onze bungalows is daar niets van te merken, maar in “het centrum” geven we ze gelijk.  Heel veel toeristen, heel veel bier, alles draait hier rond tubing.  We zijn effe naar de Riverside Bungalows gewandeld, ook tof, maar dan zijn we toch beter af waar we nu zitten.

We zijn iets gaan drinken op het gezelligste terraske van Vang Vieng (het heeft geen naam, maar als je aan de tube-renting het straatje in gaat, dan zie je het).  Het zijn zo plateaukes met kussentjes op en hele lage tafeltjes onder strohutjes, waar je kan zitten, liggen of hangen.  Echt heel relax!

Daarna zijn we Vang Vieng zo wat te voet gaan verkennen.  Tot hier toe valt het voor ons 100% mee.  Binnen een paar dagen is het Laotiaans nieuwjaar (2551) en dat wordt hier nu al gevierd.  Kinderen spuiten iedereen nat (zalig) en volwassenen lopen rond met bloem op hun gezicht.  Grappig zicht.  We zijn ook over de houten bruggetjes over de Nam Song gewandeld.  Niet hoog, maar erg kramakkelig.

Als je zo van op straat Thivasouk Resort ziet, dan zou je daar niet de moeite doen om naar beneden te wandelen en toch...  Je moet het gewoon doen!!! J  Het is er zo relax!!!

In de namiddag hebben we een brommerke gehuurd.  30.000 KIP voor 3,5 uur.  We zijn hem dan wel zelf moeten gaan voltanken.  Wel grappig.  We komen aan het naftstation en diene gast zegt vrolijk “no gasoline today”.  En dan moet je op zoek naar het volgende naftstation.  Maar net dat maakt het toch allemaal zo tof.

We zijn met ons brommerke naar de verste grot (op het planneke) gereden.  Tham Poukham Cave.  Eerst moet je 10.000 KIP betalen om met de brommer de houten brug over te mogen en als je dan aan de grot aankomt, moet je 10.000 KIP betalen voor de grot binnen te mogen en om te mogen zwemmen in de lagoon.  We kwamen eerst aan de lagoon.  Verwacht geen azuurblauwe toestanden maar wel een waterpoel te midden van groen en bergen.  Heel tof om in te ploeteren.

Dan zijn we te voet naar de grot gewandeld (maar 500m).  De 2 zonen begeleidden ons.  De ingang van de grot bleek 8m boven de grond te zijn.  Ze hadden een bamboo ladder geknutseld om daar naartoe te klimmen.  Gelukkig heeft geen één van onze twee hoogtevrees, al was ik er op mijn teenslefferkes ook niet 100% gerust in.  De grot is mooi en een pillamp is zeker een vereiste.  We hadden er zelf één bij en de jongens ook één.  Er zaten vleermuizen in de grot en er werden ook offers gebracht.  Na hun rondleiding vroegen de jongens elk 5.000 KIP en die hebben we hen met plezier gegeven.  Nog een lolly erbovenop.

Het ritje van en naar de grot was trouwens ook de moeite.  Zo tussen de koeien, geiten, varkens, kippen, hanen en kuikens voorbij de afgelegen huisjes.

Daarna zijn we nog terug naar het cafeeke zonder naam gegaan.  Een watermeloenshake gaan drinken en een fruitslaatje gaan eten.  Vanaf 16u ongeveer staan er hier allemaal pannekoekenbakkers op straat.  Ziet er heerlijk uit!  En zo gezellig.

Daarna in ons bungalowke wat vieze snotzakdoeken gaan uitwassen, met de hand L.  Echt een glibberige bedoening.  Dan een zalig douchke genomen en lekker gaan eten in het Sakura Café.  Voor 5 EUR hadden we met 2 lekker gegeten en gedronken.

Daarna is Guy nog eens in de Lao Lao gevlogen.  Hij is er helemaal weg van.  En ik, met mijn cortisonen, in de watermeloenshake...

Vrijdag 11/04/2008 Vang Vieng

Gisterenavond voor het slapengaan heeft Guy nog Lao whisky gedronken en ik chocolate shake.  We hebben dat eens gemengd en we denken dat we er een patent op gaan nemen.  Zo lekker!

Deze nacht niet zo goed geslapen.  We zijn in ons favoriete cafeeke zonder naam gaan ontbijten.  Allemaal heel op’t gemakske.

Daarna zijn we gaan tuben.  Dat kost 40.000 KIP voor het huren van zo’n band en dan word je met een tuk-tuk veel verder aan de Nam Song afgezet.  De tuk-tuk zette ons af aan de Eco Farm, een bio-farm waar je ook iets kan eten en drinken en waar een project voor kindjes loopt, waar veel Belgen als vrijwilliger werken.

We hadden ons bij dat tuben nogal wat voorgesteld.  In onze bungalowkes zitten er 5 engelstalige gasten die hier al 4 dagen na elkaar tuben en die doen daar dan kweenie hoe stoer over: “Hey, are you ready to go tubing tomorrow?”  “Yeah man!”.

Het tuben is wel tof.  Heel rustig.  De omgeving is beeldschoon!  Er staan zo cafeekes aan de kant en ze trekken u dan met ne stok aan wal als ge ene wilt drinken.  Ze hebben ook overal van die Tarzan-touwen gemaakt om in de rivier te springen.

We were ready ;-)  We zijn in totaal 5 uur aan het tuben geweest (de 3 tussenstops met telkens 1 drankje mee ingerekend).  We hadden niet verwacht dat dat zo lang zou duren, maar zoals ik al zei, het was echt heel rustig (en soms zelfs tergend traag), maar vooral relax genieten.

Daarna vonden we dat we zo ne pannekoek verdiend hadden van aan zo’n kraamke.  Met banaan en chocola in.  Wel heel vettig.

We zijn dan super-lekker gaan eten in ons favoriete cafeeke zonder naam.  Voor nog geen 5 EUR hebben we met ons 2 lekker gegeten en gedronken.

Het was een super-relaxe en super-mooie dag!  (Ondanks dat uurtje hevige regen.)  Morgenvroeg vertrekken we om 9 uur naar Luang Prabang.

Zaterdag 12/04/2008 Vang Vieng – Luang Prabang

Vroeg opgestaan, ontbeten en om 9u met de minibus naar Luang Prabang vertrokken.  We hadden dat gisteren geboekt aan onze bungalow.  Ze hadden ons gezegd dat we er om 14u zouden arriveren.  Dat nemen we ondertussen wel met een korrel zout, dus we hadden op 15u gerekend, maar uiteindelijk was het 15u45 dat we in Luang Prabang arriveerden.  We hebben dan direct (samen met 6 andere toeristen) een tuk-tuk naar het centrum genomen (voor 10.000 KIP per persoon).

Wij zijn dan met ons tweetjes op zoek gegaan naar het Cold River Guesthouse.  Ik had daar in een reisverslag heel positieve commentaar over gelezen en ik wou daar persé slapen.  Het was efkes stappen tot Rue de Bon Visoun, maar het guesthouse is echt de moeite waard!  We waren dan ook blij dat er nog plaats was, zo met de feestelijkheden rond Laotiaans nieuwjaar...  Dat die feestelijkheden al begonnen zijn, hebben we onderweg al gemerkt.  Je wordt overal nat gemaakt, in de dorpjes onderweg, in de minibus, in de tuk-tuk, te voet met je rugzak, ...  door waterpistooltjes, maar ook met tuinslangen en volle emmers water.  Wel grappig om zien en erg verfrissend.

We zijn de stad zo wat gaan verkennen.  Te voet.  Eerst zijn we iets gaan drinken in Lao Lao Garden.  Rustgevend plaatske onder de bomen.  En bij ene Lao cocktail, krijg je er een tweede gratis bij.

In’t centrum was’t avondmarkt.  Al ter voorbereiding van de feestelijkheden.  Ik zou mij hier blut kunnen kopen!  Hoewel... het is hier allemaal heel goedkoop.  Het enige probleem is dat ik nog 3 weken met die rugzak moet sleuren hé...  Amai, als er op onze laatste avond zo’n marktje staat ;-).

We zijn super-lekker gaan eten in Lasi Cuisine.  En als afsluiter nog een irish coffee gaan drinken in The House.  Dat moet je echt niet doen, want dat was niet lekker.

Terug in ons guesthouse aangekomen, zijn we echt wel gelukkig met onze zalig ruime kamer.  Er zit (alweer) zo’n gekko naast ons raam die voor de nodige animo zorgt.  Wij vinden Laos een anticonceptieland.  Het is hier zooooooooo warm dat je wel zin hebt in seks, maar nooit tot actie overgaat.

Zondag 13/04/2008 Luang Prabang

Effe een domper op onze vreugde...  Er komt geen water uit de douche.  Wanneer ik dat beneden ga vertellen is de mevrouw super-vriendelijk.  Ze verontschuldigt zich en we mogen haa douche gebruiken.  Geen probleem dus.

We zijn gaan ontbijten in Café des Arts.  Onze garçon was een ladyboy.  Die zie je hier nog wel.  Ontbijt was goed, maar niet speciaal.

Daarna zijn we onze speedboot naar Houei Sai gaan vastleggen.  We hebben lang getwijfeld hoe we naar Houei Sai zouden gaan: 2 dagen met de trage boot of 1 dag met de trage boot of een halve dag met de speedboot of 1 dag met de speedboot.  ’t Is de laatste optie geworden.  Op 16/04 gaan we naar Houei Sai, 7 uur op de speedboot, voor 25 EUR per persoon.  We hebben ook ineens onze vlucht naar Pakse geboekt op 28/04 in de voormiddag.  100 EUR per persoon voor een vlucht van Luang Prabang naar Pakse.

Het centrum is ondertussen overdreven druk.  Overal kraampjes, overal water, overal mensen, ...  Een gezellige drukte, maar oh zo warm.  36°C.  Het water swingt echt de pan uit nu.  Niet normaal!  Iedereen is echt zeiknat!  Na een tijdje is het niet alleen water waarmee wordt gegooid, maar ook bloem!  Ook wij moesten daaraan geloven.  Je ziet ook veel mensen volgesmeerd met houtskool en lippenstift.  Het water alleen is echt tof.  De rest iets vettiger.  (Vooral mijn fototoestel was niet zo content met het water en de bloem.)  Kleine kindjes zie je rondlopen met stokken met tekeningen aan en mini-gesloten-rieten mandjes met 2 mini-levende vogeltjes in.  Oudere vrouwen maken prachtige bloemstukken.

Na nog een watermeloenshake gedronken te hebben, zijn we met een bootje (voor 5.000 KIP per persoon) naar de andere kant van de Mekong gevaren.  Daar was het hek pas helemaal van de dam.  Nog meer bloem, lippenstift, ...  Echt niet normaal.  We zagen er grellig uit!  Maar de sfeer was echt wel heel tof!

Daar aan de rand van de Mekong zitten kindjes en families mooie zandkastelen te bouwen, die ze dan versieren met vlaggetjes, met bloemen, met bloem en met kaarsjes.  Wat later werd er vrolijk gedanst.  Echt een stelletje ongeregeld.  En er werd ook vuurwerk afgestoken.

Daarna terug naar de overkant (wederom 5.000 KIP per persoon).  En dan zijn we in de hoofdstraat (waar het nog altijd even hevig aan toeging) een snackje gaan eten, een vier-uurtje als het ware.  We zijn dan nog een tempel gaan bezoeken, Wat Xieng Thong.  Daar hadden we eigenlijk wel meer van verwacht.

Dan zijn we de Phou Siguan gaan beklimmen.  300 treden.  Dat is echt wél de moeite.  Mooie uitzichten en een leuk sfeertje.  Daar stonden ook veel van die mooie bloemstukjes en het rook er naar wierook.  Er zaten ook veel mensen te bidden en er waren veel gouden buddha’s te zien.  Ook een voetafdruk van Buddha.

Toen we tegen halfzeven effe naar het guesthouse gingen om effe te douchen, werden we terug volledig nat gemaakt.  We hebben het nu wel effe gehad en dit duurt dus nog 2 dagen...

We zijn gaan avondeten in het Pontview Terrace.  Een kweenie hoe gezellig en rustgevend plaatske.  Kei-romantisch!  Rond een enorme vijver vol roze waterlelies.  En overal kaarsjes.  Ondanks het feit dat we allebei iets anders kregen dan we besteld hadden, was het toch heel lekker en betaalbaar.  We hebben met 2 voor zo’n 150 oude BEF gegeten en gedronken.

Maandag 14/04/2008 Luang Prabang

We wilden vandaag om 5 uur opstaan om naar de bedelronde van de monniken te gaan zien, maar toen om 5 uur onze wekker afliep, was het enorm hard aan het onweren.  We hebben ons dus maar gewoon eens lekker omgedraaid en verder geslapen.

De tweede dag op rij dat we geen water hebben.  Niet tof, maar ook niet echt een probleem.  Het is blijkbaar een algemeen probleem door het grote waterverbruik deze dagen...

Deze morgen relax (zonder nat of vuil gemaakt te worden) in Luang Prabang Bakery gaan ontbijten.  Iets duurder, maar wel heel verzorgd.  Net als gisteren lopen alle toeristen er zo wat verdwaasd bij.  Niemand weet goed wat er wanneer te gebeuren valt...  Vandaag is het de grote parade, maar niemand weet blijkbaar om hoe laat...  Sommigen zeggen om 12u, anderen zeggen 13u30, nog anderen 16u of zelfs 20u.  Afwachten dus...

We zijn voor morgen een uitstap gaan vastleggen (in één van de vele kantoortjes in de hoofdstraat) met een trage boot naar de Pak Ou Cave (70.000 KIP per persoon).  Daarna hebben we het Luang Prabang National Museum bezocht, allé, toch de tempels errond.

Heel het centrum staat in rep en roer.  Alles wordt in gereedheid gebracht voor het feest.  Monniken versieren de tempels.  Je ziet nog overal de prachtige bloemstukjes met wierook en de rieten kooitjes met 2 mini-vogeltjes erin.  We zijn nog effe naar het marktje geweest.  Ik heb een mooi wikkelrokje gekocht voor 40.000 KIP (of 3 EUR).  ‘k Ben kweenie hoe content.

En nu zitten we op de trappen van de Phou Si, in de schaduw, te wachten op de parade...  Niets...  Ondertussen zijn we verhuisd naar de Luang Prabang Bakery, onder een parasolleke, met een shakeske...  Je ziet terug hoe langer hoe meer natte mensen rondlopen en mensen vol bloem...  De stoet bleef uit, dus hebben we iets gedronken en iets gegeten en nog iets gedronken.  De lemon-mint shake is trouwens echt een aanrader!  We hebben om te eten weer iets anders gekregen dan we besteld hadden, maar ’t was wel heel lekker.

Uiteindelijk is de parade er rond 14u30 doorgekomen.  We hadden een goei plaatske op ’t terraske van de Luang Prabang Bakery.  Dit is volgens mij één van de beste plekken om de stoet op een relaxe manier te zien...  De mensen allemaal opgekleed, een paar praalwagens, wat dansers, veel monniken en een hoop sfeer.  Blij dat we dit gezien hebben.

Om een klein beetje te ontsnappen aan het water-bloem-steenkool-lippenstift-gebeuren hebben we een tuk-tuk genomen naar de Khuang Si watervallen (50.000 KIP per persoon).  We zijn aan alles ontsnapt, behalve aan het water.  Met emmers zijn we bekogeld.  De waterval was wel de moeite, maar zeker ook het park errond.  Zalig om te picknicken en gewoon wat te relaxen.  Mooie bloemen, mooie vlinders, ...  Er was ook een opvangtehuis voor dieren die het slachtoffer zijn geworden van handel in wild (beren, tijgers, ...).  Maar omdat er vandaag nogal veel volk was, werden die binnen gehouden.  Begrijpelijk.

We hebben trouwens nog achter in nen truck met nen hoop locals meegereden, want onze tuk-tuk kon niet tot op de parking en ’t was anders nog een heel eind stappen.  Toen we terugkwamen van de waterval, stond de tuk-tuk chauffeur op ons te wachten en voor 50.000 KIP per persoon heeft hij ons teruggebracht.

Dan zijn we nog “veilig” iets gaan drinken in de Luang Prabang Bakery en hebben we nog “veilig” over de markt gewandeld.  ’s Avonds lekker gegeten in het Yongkhoune Restaurant.

Dinsdag 15/04/2008 Luang Prabang

Joepie! Ik heb kunnen douchen in de kamer deze morgen!  We zijn in het Muang Loa Guesthouse gaan ontbijten.  Super-vriendelijke ontvangst, lekker en goedkoop.

Om stipt 8 uur kwam de tuk-tuk ons oppikken en zette ons af aan de trage boten.  We staan steeds weer versteld van de prachtige landschappen die je hier ziet.  Na een uurtje varen, stopten we in een dorpje waar Lao whisky werd gemaakt.  Je kon er proeven en kopen en er stonden veel kraampjes met sjaals en souvenirs.  Heel toeristisch dus, maar wel vriendelijke mensen en helemaal niet opdringerig.  We hebben whisky en wijn gekocht.

Dan nog een uurtje varen tot aan de Pak Ou Cave.  Er zijn 2 grotten: de lower cave en de upper cave.  De lower cave is super-druk en staat echt propvol buddhas.  Mensen zegenen de buddhas, bidden, steken kaarsjes en wierook aan.  Voor de upper cave moesten we een lange trap op.  Die is veel koeler en rustiger dan de lower cave.  Aan de inkom zit een dikke buddha die vroeger een knappe man zou zijn geweest waar de vrouwen niet van konden afblijven.  Zo kon hij zich niet concentreren op het bidden en hebben ze hem voorzien van een dikke pens.

Voor 20.000 KIP per persoon mag je beide caves zien.  Dan nog een uurtje terug varen (stroomafwaarts gaat sneller).  We hebben meer genoten van het boottochtje en de uitzichten dan van de caves.

Een groot Lao bier gaan drinken met zicht op de Mekong bij Suan Nam voor 10.000 KIP.  En om 14 uur zaten we met een fruitshakeske op ’t terraske van de Luang Prabang Bakery en dat kwam mooi uit, want om 14u15 passeerde de parade daar weer.  Deze keer in tegengestelde richting.

Het centrum staat weer op zijne kop.  Niet normaal!  Ge moet dat meegemaakt hebben om dat te kunnen geloven.  Iedereen kletsnat (ook groen en roos water), vol bloem, steenkool en lippenstift.  Echt een vettig boeltje!  Een zootje ongeregeld!  Wel tof om te aanschouwen.

We zijn de drukte wat ontvlucht en zitten terug op een terraske aan de Mekong.  Rustig en romantisch.  Soudaphone Restaurant.  Ook opmerkelijk goedkoper dan in de hoofdstraat.  Voor een fruitshake betaal je maar 5.000 KIP en voor een hoofdgerecht 15.000 KIP.  Ook een zalig lekker lokaal dessertje: gestoomde rijst in kokosmelk met banaan.  Ook dat kost 15.000 KIP.  Zo 3 dagen van die feestvreugde is eigenlijk wat te veel!  1 dag had beter geweest.  We zouden graag eens van Luang Prabang genieten zoals het werkelijk is.

Rond 17u30 naar het marktje geweest en souvenirs (zijden sjaals) gekocht.  En ook kaartjes. ’s Avonds terug gaan eten in het Yongkhoune Restaurant.  Allé, niet echt eten, maar snoepen.  Zalig lekkere chocoladefondue met banaan, watermeloen, ...  Mmm.  Een feest!

Vroeg gaan slapen om morgen de bedelronde van de monniken te zien.

Woensdag 16/04/2008 Luang Prabang – Houei Sai

Vandaag om 5 uur opgestaan en gepakt en gezakt naar de hoofdstraat (Sisavang Vong Street) getrokken.  Rond half zes zie je al veel mensen op straat met manden rijst of mandarijntjes om aan de monniken uit te delen.  Rond 6 uur verschijnen de monniken.  Echt 100 of zo...  Mensen die staan uit te delen, geven aan elke monnik iets.  Er komen dan weer straatkinderen bedelen bij de monniken.

Erg mooi om te zien allemaal, al heb ik me wel druk gemaakt in respectloze toeristen, die van veel te dicht foto’s trokken.  (Ik heb op een respectvolle manier – ja dat kan ook – dus lager dan hen, minder intimiderend, foto’s genomen.)  Er waren ook toeristen die zelf mee uitdeelden, maar dat hebben wij niet gedaan.

Dan gaan ontbijten in The Scandinavian Bakery (in de hoofdstraat), die is al open om 6 uur.  Voor 35.000 KIP kan je een sandwich plate voor 2 personen bestellen.  Heel lekker en ruim voldoende.

De tuk-tuk is ons stipt komen oppikken.  Bij een speedboot hier mag je je geen speedboot voorstellen zoals bij ons, tenzij je aan zo’n echte race-speedboot denkt, want daar lijkt het wel op.  Je wordt dan met 8 man én bagage (!) op dat bootje gepropt.  Iedereen krijgt een zwemvest aan en een helm op.  Dat heeft allemaal wel een zekere fun-factor.  De zwemvest is volgens mij niet zo zeer tegen het verdrinken, maar om iets “comfortabeler” te zitten.  En de helm is niet zo zeer tegen het crashen, maar tegen het helse geluid van de motor en tegen het verbranden.  Je zit compleet opgepropt, maar toch heb ik genoten (toch zeker de eerste 4 uur) van de prachtige landschappen, van het leven langs de Mekong... 

Na ongeveer 2 uur varen, stop je voor 10 minuten aan een strandje, zodat je je benen effe kan strekken.  Na nog eens 1,5 uur varen, meer je aan in Pakbeng.  Daar hebben we lekker en goedkoop gegeten en gedronken (48.000 KIP voor eten en drinken voor 2 personen).  In de namiddag dikwijls gestopt om mensen te laten uitstappen, te laten instappen en van boot, zwemvest en helm te wisselen.  Een halve dag op zo’n bootje gepropt zitten is echt tof!  Maar een hele dag is té láng!  Al blijven de zichten wel wonderbaarlijk schoon! 

Om 17u15 eindelijk in Houei Sai aangekomen.  EINDELIJK!  Dan direct een tuk-tuk naar het centrum genomen, want je komt een eind van het centrum aan (15.000 KIP per persoon).  Het Miranath Hotel waar we wilden logeren, blijkt gesloten te zijn.  Wen belanden dan in onze tweede keuze: het Thaveesinh Hotel.  Schattig vanbuiten, minder charme vanbinnen, maar proper en goedkoop.

We zijn allebei super-hard verbrand.  Ook al hebben we in de namiddag heel de tijd met een pareo over onze armen en benen gezeten.  AUW!  (Een lange broek en een T-shirt met lange mouwen is eigenlijk slimmer, maar natuurlijk wel nóg warmer.)

Zalig terraske gedaan in de schaduw.  2 grote Lao’s gedronken.  Mmm...  Wat kan het leven schoon zijn...  Auw, auw, auw, ... Verbrand!

’s Avonds gaan eten in het Riverside Restaurant, bij de boten, met zicht op de Mekong.  Gezellig om effe te zitten, maar echt niet te vreten!  Echt niet!  Daarna lekkerder gaan eten in het restaurantje naast het kantoor van de Gibbon Experience.

Donderdag 17/04/2008 Houei Sai

Het bed was weer super-hard, maar we hebben goed geslapen.  We waren allebei misselijk toe we wakker werden.  Zou dit van het verbranden of van het eten zijn?  We hebben allebei een beetje een off-day.  We realiseren ons dat we hier miljonair zijn en dat vrolijkt ons een beetje op.  We nemen de proef op de som...  Maakt geld gelukkig?  ;-)

We doen onze was weg zodat we die nog vanavond kunnen gaan halen (10.000 KIP per kg).  En we ontbijten super-lekker in het Soudaphone2 Hotel.  Heel verzorgd en heel goedkoop (voor 36.000 KIP hadden we met 2 ontbeten).

Houei Sai, het gebied van de gouden driehoek (Thailand, Myanmar en Laos) is opmerkelijk warmer.  Heet zelfs!

Ik voel me super-misselijk en draaierig en ga op het bed liggen tot 13u30.  Geld maakt niet gelukkig L  Ondertussen is de tussenstand 6-2 voor de muggen.  Ben misselijk en heb diarree.

Om 14u15 zijn we gaan inchecken voor de Gibbon Experience.  Dit hadden we thuis al geboekt via internet en dat blijkt echt wel nodig.  (132 EUR per persoon voor 3 dagen en 2 nachten, eten en slaapplaats inbegrepen.)  Morgen moeten we om 8u30 op het kantoortje zijn.  We kunnen onze grote rugzak halverwege achterlaten in Baan Donchai.  Die kunnen we daar dan de 20^e rond de middag oppikken om vandaar verder te reizen naar Luang Nam Tha.

In Houei Sai is NIETS te zien!  Echt helemaal NIETS!  Naast het gesloten Manirath Guesthouse zijn ze nu een super-knappe zaak aan het (ver)bouwen.  Heel proper en super-vriendelijke bediening.  Het heet My Laos Restaurant.

We zijn naar de tempel geweest.  Daar de trappen op en dan heb je een prachtig uitzicht.  Daar heb ik wat met de monniken gepraat.  Dan een uurtje gaan internetten voor 15.000 KIP en daarna in My Laos Restaurant gaan eten.  Ze hebben daar heel lekkere ice coffee!  Mmm... 

Vrijdag 18/04/2008 Houei Sai – Gibbon Experience

Het lijkt alsof in Houei Sai de tijd is blijven stilstaan en zo moet ook mijn horloge er over gedacht hebben, want de batterij is plat.  Wat een timing... 

Vandaag is het frisjes.  Het regent zelfs.  We zijn gaan ontbijten in My Laos Restaurant.  Ook de club sandwich is een echte aanrader!

Om half negen stonden we (samen met nog 7 mensen) aan het kantoortje van de Gibbon Experience.  Daar kregen we een DVD te zien met de veiligheidsvoorschriften voor het gliden.  Voor 10.000 KIP hebben we handschoenen gekocht.  Dat maakt het remmen en jezelf binnentrekken veiliger en makkelijker.

Na anderhalf uur gereden te hebben in de laadbak van een pick-up, kwamen we aan in Baan Donchai.  Daar hebben we kennis gemaakt met ne gast uit Gent.  Die was al 3 jaar aan het rondtrekken met ne super-grappige fiets.  Hij doet zo af en toe een circusactje om aan geld te komen.  Hij vond Laos ook het puurste land van al degene die hij al bezocht had.  We droppen onze rugzak en vertrekken voor een hels tochtje van 45 minuten richting Gibbon Experience (door een riviertje, naar boven, naar beneden, ...).

Dan kwamen we in het dorpje aan en kon onze wandeling beginnen.  06-05-2008 om 00:00 geschreven door Lin