Alweer een update van jullie blogster in Nanjing. Dinsdagmiddag was ik alweer heel wat beter, dankzij motilium en imodium, maar toch had ik nog een ander kwaaltje. Aangezien ik nog steeds volstond met muggenbeten, had ik 2 beten die waarschijnlijk geinfecteerd waren ( net zoals Stijn eens gehad heeft). Die 2 beten waren supergroot ( zeker 10cm diameter), het was gezwollen en heel warm. Daarom ben ik met Amanda naar de apotheek gegaan, ik toonde ze de beten en gaven me een zalfje. Het is zeker goeie zalf, want nu zijn de beten zo goed als verdwenen. Ook probeerde ik dinsdag voor de 2e keer al tickets voor de expo in Shanghai te kopen, maar ze hadden er geen meer, woensdag zouden ze er terug hebben. Teleurgesteld keerde ik terug naar de kamer, want ik had me er echt op verheugd op eindelijk tickets te kunnen kopen. 's Avonds was het alweer tijd om ons fitnessabonnement te gebruiken ( we hebben genoeg betaald, dus gaan we er zeker van profiteren :) ) en gingen we ( Annelies, Amanda en ik) voor de eerste keer naar de spinning. Het was erg leuk en lastig en we hebben zeker enorm gezweet! Ik zweette al toen ik nog maar net binnen was. Zo heet dat het is in de gym! Niet te doen. De ruimte waar de spinning doorgaat, is een kleine ruimte naast de ruimte met alle toestellen, zonder ramen. Na een hele tijd waren de ramen en de spiegels volledig bedampt. Je kan wel weten hoeveel we daar niet gezweet hebben! Het voornaamste is dat het een hele leuke les was, en we zeker nog gaan gaan.
Woensdag was het eindelijk zover. Na de les gingen we terug naar de China mobile winkel om de tickets te kopen! En hoera, tis nog gelukt ook! Het was telkens zo vreemd. Ik ga binnen in de China mobile winkel en ik vraag of ze tickets voor de expo hebben, dan kijkt het mevrouwtje me stom aan en roept ze naar iemand anders ' hoe, hebben wij tickets voor de expo?', dan riep die andere terug 'ja, we hebben er', dan moest ik naar het loketje gaan, waar ze zegt dat ze geen meer hebben, maar morgen wel ( dat was op dinsdag). Dan de discussie of er al dan niet goedkopere kaarten zijn voor studenten...( Ja, er zijn er, maar overal uitverkocht, tenzij aan de ingang van de expo zelf, maar ik heb geen zin om ook nog lang aan te staan schuiven voor een ingangsticket) Toen ik woensdag om tickets vroeg, zeiden ze direct dat ze tickets hadden en ging ik na 5 minuten terug buiten, 1 ticket voor de expo rijker, en 160 yuan armer... Ook op woensdag gingen we sporten. We probeerde voor de eerste keer de 'zumba'les. Naar wat ik al gezien had van zumba op tv ( op teleshop ofzo), had ik er wel zin in. Tot mijn grote verbazing was het een leraar en had het meer weg van gewoon dansen ipv zumba. Het was heel intensief, soms moeilijke pasje en de leraar doe gewoon zijn dansje, terwijl wij proberen te volgen. Heel bizar, hij kan wel goed dansen, maar aanleren.. daar heeft ie geen pap van gegeten. Maar goed, ik vond het plezant en ga zeker nog eens gaan. We jammer dat zumba en spinning overlappen op maandag en woensdag. De keuze zal niet makkelijk zijn. Na de les kwam de leraar met ons een praatje maken, ik denk wel dat hij blij was met de aanwezige buitenlanders :) ( of toch zeker met de buitenlanders waarvan je duidelijk ziet dat het buitenlanders zijn :) )
Zondagmiddag was het weer wel ok, niet te warm en er was geen regen en ik voelde me al stukken beter dan vrijdag, dus besloten Amanda en ik om naar het Qingliangshan park te gaan in de buurt van de campus. Het is een heel mooi park, veel verschillende paadjes, een tempeltje, pagodes... en het is ook gezellig om er eens te gaan wandelen. Het is ook zeker goed voor de conditie, want shan betekent berg... (foto's volgen op volgende website: http://picasaweb.google.be/linecw88 ) Na onze stevige wandeling in het park ( trap op, trap af, klimmen, dalen, enzovoort) gingen we terug naar de onze kamer, nadat we eerst in de 'deyou'-winkel alweer wat leuke schoolspullen gekocht hadden. Alles is er gewoon zo sjiek en goedkoop! Je kunt er mega leuke schriften vinden, mapjes met leuke tekeningen en grappige Engelse teksten, blanco roller in de vorm van een wortel of een dier, veel dingen met nijntje en dit alles super goedkoop. Geen wonder dat het 1 van onze favoriete winkels is :). Eens op de campus, hebben Amanda en ik op haar kamer samen gestudeerd. Op maandag hadden we terug les en dus moest er nog flink gewerkt worden ook. Tegen dat we ongeveer klaar waren ( en ook geen zin meer hadden) gingen we nog snel iets eten. We gingen naar een mega klein restaurantje, waar het erg lekker en goedkoop is ( ongeveer 16yuan voor 2 personen) en je hebt zeker genoeg gegeten. De eerste keer dat we er gingen eten, zat die man tv te kijken en je raad nooit welk programma het was! Het was Mister Bean! Super grappig, ik had geen idee dat ze dat hier ook kenden. Na het lekkere avondmaal, keerden we terug en niet veel later was Annelies terug van de expo in Shanghai en kon ze ons een volledig update geven van haar weekend...
Maandag was het alweer les. Enkel op maandag starten we niet om 8u, maar om 9u40, is dat niet geweldig! De les was wel çava, 2u spreek en luisterles is meer dan genoeg. In de namiddag gingen we voor de eerste keer naar het keuzevak 'Business Chinese' en het was helemaal niet zoals we verwachtten: te veel mensen, te makkelijk boek, niet echt specifieke woordenschat.. Zo is de keuze vlug gemaakt om het vak niet te volgen. Tijdens de pauze na het eerste uur gingen we dan ook weg. Onderweg bedachtten we plots dat we op maandag onze studentenkaart zouden krijgen en daarom gingen we eens een kijkje nemen bij lokaal 112, dat is het bureau op school waar je voor alles terecht kan ivm 'school') vragen of - problemen. Eens daar, moesten we in lokaal 109 onze studentenkaart gaan halen. Ook hadden we nog onze medische kaart nodig, want die hebben we nodig als we naar het politiekantoor moeten voor onze verblijfsvergunning. Het mevrouwtje vertelde Annelies en mij dat we er zelf om moesten naar het bureau waar we met onze papieren geweest waren én dat het maar tot 16u open is, en inmiddels was het al 15u gepasseerd. Vlug haastten we ons naar boven achter ons betalingsbewijs en namen we een taxi richting ' Jiangsu international travel health care center' (ofzoiets). Tenminste, dat dachten we. We hadden er geen adres van en de taxichauffeur kende geen Engels ( niet verwonderlijk trouwens) maar hij bevestigde dat hij het wist zijn... tot we aankwamen rond 15u30 bij een gebouw waarvan we wister dat wij daar niet waren geweest. Toch zijn we binnen een gaan kijken en gaan vragen of het daar ook niet kon zijn. Helaas pindakaas, waren we inderdaad verkeerd. Er stonden nog een paar buitenlanders bij dat kantoor en die konden ons vertellen dat het 'center' waar we moesten zijn, niet ver was en legden de weg uit. Onderweg vroegen we voor de zekerheid toch nog een paar keer de weg. Het zou stom geweest zijn om te laat te komen omdat we verkeerd liepen. En ja, om 15u50 kwamen we aan bij het juist kantoor! Hoera! We gaven ons bewijsje en totaal onvriendelijk gooide ze de papieren en een balpen ' name and date' op haar desk, nam het terug, gaf een blad aan ons... en dat was het... Amai, die doet haar werk ook niet graag.. Maar we waren al blij dat we ons papier hadden, dan kunnen we in de loop van de week naar het politiebureau voor onze verblijfsvergunning. Die avond had Amanda afgesproken met Summer, een Chinese die ze hier vorig jaar leerde kennen, toen ze haar leraar bezocht. We zouden met zijn viertjes gaan eten, toen er nog een Chinese die Amanda kende ook aan de poort stond en ons ook vergezelde. We zouden 'hotpot' gaan eten ( soort fondue, maar ik vind het helemaal niet lekker, veel vet vlees en tofu, zonder smaak, je krijgt er wel veel verschillende saus bij, maar niets wat ik lust). Het was echt een mega chic en duur restaurant. We kregen alle 5 een shortje, ons drinken ( een soort grenadine) werd de hele tijd bijgevuld, we kregen ook veel verse natte doekjes, plastic zakje om gsm of fototoestel in te stoppen zodat het zeker niet vuil werd, Annelies kreeg een brillendoekje om haar bril af te kuisen, service tot en met! Heel grappig wel. Ook liep een een gast rond, gekleed in hiphop kledij, en hij maakte al dansend noedels. Hij zwierde en draaide zijn deeg, terwijl hij danste... heel erg grappig én de noedels waren nog lekker ook :) Na het eten betaalde Summer ( ondanks het nogal duur was voor Chinese normen, ik dacht zo een 250 yuan voor 5 personen) stond ze er op dat wij niets betaalden, dus zullen wij haar eens uitnodigen om op onze kosten te gaan eten. Daarna wandelden we een door district 1912, hier zijn er heel veel restaurants, bars en clubs. Het zag er vooral heel chic en leuk uit, maar het was maandag, en dinsdag hebben we vroeg les.. Daarom keerden we terug naar de campus, namen we afscheid van Summer en van Qianjinxin en gingen we slapen...
Nu is het dinsdagvoormiddag en zou ik in de les moeten zitten, maar ik ben terug ziek. Ik heb terug beroep moeten doen op mijn voorraad motilium en imodium, anders zou het niet goed komen... Hopelijk betert het snel want zo is het echt niet te doen. Zeker als je weet dat ons toilet niet zo goed werkt en verstopt raakt.. Toch nog iets goeds: hier kan ik tenminste douchen als ik wil, omdat we de hele dag door warm water hebben en niet op bepaalde uren als in Shenyang...
