Voorbeeld 2: Het Theaterstuk ‘Lazarus’ gebracht door jeugdtheater Avanti.

Bezocht op 13/04/2016                 

Jeugdtheater Avanti is een vereniging, opgericht door studenten. Aanvankelijk bestond het gezelschap dan ook enkel uit studenten maar recentelijk staat men ook open voor oud-studenten. Omdat men onlangs erkend werd als jeugdgezelschap kon met de doelgroep verbreden en de minimumleeftijd verlagen. Het jeugdtheater werkt dus met een diverse doelgroep onder leiding van een regisseur die alle toneelstukken bedenkt en tot leven brengt.

De toneelstukken behandelen telkens weer een thema waar men als jonge adolescent wel eens mee in aanraking komt of over nadenkt. Thema’s zoals de dood, de hemel en de hel, levenslang leven en een kapotte samenleving zijn enkele voorbeelden. Het theaterstuk ‘Lazarus’ ging over het flirten met de dood en de onbezonnenheid van jonge mensen. Een groepje studenten verpleegkundigen is geobsedeerd door verschillende mythes over de dood. Wat ziet men als men sterft? Kan men nog terugkomen wanneer de hersenactiviteit gedurende enige tijd nihil is geweest? Ziet men god? Ziet men de hemel? Kortom het theaterstuk behandelde een thema waar ieder van ons zich ongetwijfeld vragen bij stelt of heeft gesteld. De studenten verpleegkundigen beslissen om samen de dood te testen. Dit doen ze door een gif te drinken en elkaar te reanimeren na 2-5min hersendood te zijn. Ieder van hen ziet verschillende dingen maar ze hebben 1 ding gemeen. Telkens worden ze geconfronteerd met hun diepste angsten en slechtste herinneringen. Natuurlijk loopt het fout en sterft één van de studenten. Dit verhaal gaat over de onbezonnenheid van jonge mensen, dit zowel in het nemen van risico’s, als in de liefde.

De plaats waar het theaterstuk doorging is echter ook niet onbelangrijk. De schouwburg in Kortrijk heeft niet alleen een presentatiefunctie, ze geeft daarnaast echter een ontmoetingsfunctie. Dit hebben wij van dichtbij mogen zien. Voor, tijdens en na de voorstelling kunnen mensen er terecht in een gezellige loungebar waar mensen elkaar aanspreken, de acteurs kunnen ontmoeten, een gezellige babbel slaan. De prijs van dit alles? Dit varieert van leeftijd tot leeftijd. Onder de 26 jaar betaal je €8 en boven de 26 jaar €10. Een schappelijke prijs vind ik, gezien de plaats en de duur van de voorstelling.

Jeugdtheater Avanti gaat cultuur breed gaan benaderen. De thema’s zijn namelijk onderwerpen die ieder van ons bezighoudt en in het theaterstuk zijn we duidelijk enkele maatschappijbeelden naar voren komen. Ook zien we een mooi staaltje solidariteit en diversiteit terug in het theaterstuk. Daarnaast is dit een proces waar we allemaal in worden meegenomen. Je beleeft het verhaal alsof je er echt bij was, je wil weten hoe het verder zal aflopen aangezien iedereen in de zaal al met dezelfde vragen rondliep. Men zat mee in dit verhaal alsof men er zelf een deel van was.

Wat de culturele functies betreft zien we hier vooral dat er aan cultuuroverdracht wordt gedaan. Met de dood als thema maakt men bespreekbaar waar mensen meestal te bang voor zijn om over na te denken. Het taboe wordt bespreekbaar en na het theaterstuk horen we dan ook mensen er over discussiëren met elkaar. Ten tweede wordt er vanzelfsprekend aan cultuurbeleving gedaan. Niet alleen de plaats van de voorstelling draagt hier een steentje aan bij, ook het betrekken van het publiek bij het stuk maakt dat er intens kan worden beleefd. Zoals ik al eerder zei heb je als toeschouwer het gevoel ook daadwerkelijk in het verhaal te zitten. Bij de eindscene moest ik er dan ook mijn zakendoek bijnemen. Ik kon me echt inleven in het personage! Jeugdtheater Avanti is nog niet zo heel erg bekend, maar de laatste jaren kent het zeker en vast een groei. Het richt zich op toeschouwers van verschillende leeftijden en probeert thema’s te brengen die jong en oud kunnen boeien. Ik zou dan ook durven zeggen dat men aan cultuurbemiddeling doet, al is dit nog niet tot op het hoogste niveau.

We kunnen dan ook besluiten dat de sociale-interventie strategie die van de cultuurproductie is maar men vooral mikt op ‘deel-hebben’. Beleving staat hier centraal en het is alsof je wordt uitgenodigd om hen te vergezellen in hetgeen ze doen. Op het eind van hun stuk gaat men dan ook letterlijk gaan benoemen dat iedereen welkom is om hen te vergezellen!