Jammer maar helaas. Deze uitdrukking gaat momenteel zeker niet op. Ik modder nog altijd aan. De eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat ik nog steeds minder snoep dan ik vroeger soms deed. Het probleem ligt vooral bij mijn maaltijden de laatste dagen. Ik eet veel teveel koolhydraten. Veel meer pasta dan ik zou mogen, veel meer aardappelen dan de bedoeling is. Ik voel me slecht in mijn vel de laatste tijd. Het feit dat ik alleen ben zal wel een rol spelen, maar ik denk dat de plotse hormonenboost ook wel een rol zal spelen. Ik ben gegaan van bijna geen ovulaties meer naar plots een zware pil. Gisteren had ik al pijnlijke borsten. Het viel mij ineens in dat dat inderdaad iets is dat ik vroeger vaak had, maar de laatste jaren niet meer. Ik had ook al zware krampen typisch voor menstruatie, terwijl ik nog 4 pillen te gaan had. Allemaal erg vreemd. Maar je kunt je (als je een vrouw bent toch) wel inbeelden dat ik me niet bepaald vrolijk voelde. En dan geen lief in huis om me te troosten. Niet de ideale omstandigheid om je focus in terug te vinden. Ik ben daarnet een aantal posts van mezelf gaan lezen van toen het wel nog goed liep en ik moet zeggen dat het wel motiverend is. Het brengt me wel wat dichter bij dat winnaarsgevoel dat ik heb gehad. Hoe het ook nog mag lopen de komende paar dagen dat mijn lief nog weg is, ik zal hoe dan ook mijn focus MOETEN terugvinden. Die PCOS waarmee ik gezegend ben, die legt een zodanige hypotheek op mijn gezondheid dat ik echt mijn best ga moeten doen als ik niet voortijdig de sukkeltoer op wil gaan. Volgende keer misschien beter nieuws. We hopen het alvast.
Ja! Het is mij eindelijk gelukt! Ik heb vandaag de fiets genomen voor een verplaatsing. Samen goed voor 8 km! Niet bepaald indrukwekkend voor veel mensen neem ik aan, maar voor mij was het lang geleden dat ik verder dan 1 km gefietst had. Het was nu wel enorm goed weer en ik had ook wel wat goed te maken. Ik heb gisteren keihard gezondigd tegen mijn gezonde voeding. Ik ga zelfs niet opschrijven wat ik allemaal naar binnen heb gewerkt. Ik wil het liefst zo snel mogelijk vergeten. Vandaag wordt beter. Al zit perfectie er ook al niet meer in. Maar laten we niet te streng zijn voor onszelf. Ik ben de focus even wat kwijt en die forceer je niet zomaar terug. Zeker niet als je lief juist vertrokken is voor 2 weken naar het buitenland en je een bloedhekel hebt aan koken voor jezelf. Ik hoop dat ik geen 2 weken ga aanmodderen. 't Zou wel tof zijn als ik het over een paar dagen gewoon ben en ik ondertussen niet teveel schade aanricht. Ik moet en zal slagen, het moet gewoon. Ik heb geen andere keuze. Anders ga ik veel te vroeg het hoekje omgaan en beginnen sukkelen met mijn gezondheid. Dat wil ik nu toch wel vermijden eigenlijk. Het teveel snoepen zal ik nu wel weer kunnen laten, maar wat mijn maaltijden betreft, vrees ik dat het nog een paar dagen duurt eer ik terug echt mager en gezond ga eten. Vanavond staat er spaghetti bolognaise gepland in mijn hoofd. Niet de meest ideale keuze dus, maar toch wel al veel groentjes. Maar zoals ik al zei, laten we niet te streng zijn voor onszelf. Morgen terug een stukje beter?
Ik moet er echt wat meer op gaat letten om hier berichtjes te plaatsen. Ik ben mijn focus wat aan het kwijtraken en daarbij ook mijn zin om te bloggen. Vanmorgen vertelde de weegschaal me dat ik op de afgelopen 6 weken exact 7 kg kwijt ben geraakt. Dat is eigenlijk wel goed nieuws, al is het tempo en de motivatie er wat uit. Vreemd eigenlijk, gezien ik toch goed bezig ben. Ik denk dat ik nog wat met de diagnose in mijn maag zit. Vorige week heeft de specialist bevestigd dat ik PCOS heb. Een knappe jonge gynaecoloog heeft mij via een vaginale echo ook getoond wat er precies mis is. (Ben ik overigens de enige die zo'n vaginale echo door een knappe jonge gynaecoloog enigszins erotisch vindt? Want die mannen zeggen altijd dat het "wat onaangenaam" zal zijn.) Ik kon mij inschrijven voor een project waarbij ik 6 maanden lang opgevolgd word door een multidisciplinair team waaronder ook een diëtist en een kinesist en deze twee in de eerste plaats om mijn gewicht naar beneden te krijgen. Ideaal dus! Het goede nieuws is bovendien dat het gratis is. Maar ondertussen zit ik er wel mee. 't Is niet allemaal even vrolijk nieuws en ik moet nog wachten op mijn insulineresultaten. Daar zal veel van afhangen wat mijn gezondheid betreft. Ik vermoed dat ik ergens wat in de put zit omwille van de diagnose. Het voordeel is natuurlijk wel dat er wat aan gedaan wordt en het is wel leuk om gratis begeleiding te krijgen. Er komt ook een psychologe aan te pas trouwens. Dat zat ik ook al een tijdje te overwegen, dus dat zint me ook wel. De diagnose zuigt, maar de begeleiding zal wel goed zijn. Alleen is het nu wel wachten op een reactie van dat team. Ik heb hen vorige week gemaild, maar ze hebben nog niks laten weten. Misschien dat ik straks nog een mailtje stuur. Er zijn genoeg van die programma's waarbij ze verwachten dat je een tweede keer mailt om te zien of je wel voldoende gemotiveerd bent. Even denken of ik nog tips heb wat eten betreft. We hebben niet zoveel nieuwe dingen geprobeerd de laatste tijd en ook geregeld eens moeten gaan eten en dus niet perfect op onze voeding kunnen letten. De aardappelblokjes in de oven blijven wel een topper, zeker als ik zin heb in iets ongezonds. Die aardappeltjes geven de illusie dat je iets ongezonds aan het eten bent, terwijl het eigenlijk gewoon aardappelen zijn met een microhoeveelheid olie en wat kruiden erbij. Misschien wel een tip voor de mensen die verslaafd zijn aan frieten. Ik vermoed dat die actifry toestellen een gelijkaardig effect hebben, dus dat is misschien ook een optie. Zij die geen zo'n toestel hebben, die steken gewoon aardappelen in blokjes gesneden in een wijde ovenschaal en duwen die voor een half uur in een oven van 220 graden. Je kunt kruiden met gewoon wat zout, maar wij doen er gebruikelijk een mexicaanse mix op. Maar ook rozemarijn is uiteraard bijzonder lekker. Dat kies je helemaal zelf.
