We gingen een kijke nemen en na een tijdje kregen we de smaak te pakken en spraken we met de leraar zodat we lessen konden volgen, zodra de rest van de dansers dit hoorden waren ze zeer opgewekt, want ik was de eerste blanke in hun groep die Festejo zou leren :-p . 

De leraar (Juan, 22jaar) was zeer vriendelijk en wilde voor mij ook ineens de geschiedenis van Festejo uitleggen. Dus de volgende dag spraken we af zodat hij alles goed aan mij en Flavia kon uitleggen. Veel verstond ik er niet van aangezien het schema dat hij had getekend niet echt overzichtelijk was (alles stond over elkaar geschreven) maar de grote, belangrijke lijnen snapte ik wel :-) Na een dag doorgebracht te hebben met Juan hadden ik en Flavia de indruk dat hij iets begon te voelen voor mij, maar nog niets was zeker :-)
Flavia en ik werden uitgenodigd om met de mensen van de dansclub uit te gaan. De hele avond was super tof, maar dan kwam Juan naar mij en gaf een hele liefdesverklaring dat eindigde met de vraag of ik zijn "liefje" wou zijn. Ik probeerde hem duidelijk te maken dat ik dit niet wilde aangezien ik geen lief wil in Peru. Gelukkig begreep hij dit en al was het eerst een beetje ongemakkelijk, nu zijn we gewoon vrienden :-) .

Aangezien ik in Ica zat moest ik zeker eens gaan sandboarden. Dus samen met mijn zussen ging ik naar Huacachina (een district in Ica) waar ze boards verhuurden. Huacachina was zeer mooi! Het was een woestijngebied met een laguna. We huurden de boards voor een uur. Na dat uur waren we zeer uitgeput aangezien er geen liften zijn om ons naar de top van de heuvels te brengen. We moesten alles dus zelf naar boven klimmen om dan op 10seconden terug beneden te staan :-) maar het was wel zeer tof!

De nachten in Ica waren zeer tof... Samen met mijn zus Flavia maakte ik grappige foto's en filmpjes, hadden we toffe gesprekken,... Dit  was omdat we allebei nooit konden slapen in de nacht. Er was zelfs een nacht dat we tot 5.30u in de ochtend hadden liggen praten, gewoon praten en lachen heel de nacht door :-) Super tof maar wel met het gevolg dat we tot in de middag in ons bed lagen.
Bijna elke dag aten we ontbijt rond 11 a 12u. Het middageten was rond 3 a 4u, soms om 5u. En het avondeten was na de les Festejo, meestal rond 23u. Niet echt de beste gewoonte, maar niemand vond het erg of had er last van :-)

Er waren nog een aantal andere dingen in het huis waar ik aan gewoon moest worden... heel de nacht hadden we water tot 9u in de ochtend, dan was er geen lopend water, vanaf 12u in de middag was er terug lopend water, rond 2u in de namiddag stopte dit terug en rond 5u in de avond was er dan terug lopend water. Er was wel altijd een grote biddon met water voor te koken, te douchen, het toilet door te spoelen,...

Nog iets anders waar ik even aan gewoon moest worden, mijn moeder die het huis elke dag schoonmaakte (met water en zeep). Eerst zeer raar en absurd maar na een tijdje word je het wel gewoon :-) En als ik het huis uit was met mijn zussen had ik er niet echt last van.

Ik heb ook de Nascalijnen bezocht. de Nascalijnen zijn grote lijnen die tekeningen vormen, gemaakt door de Inca's. Er zijn veel verklaringen voor de lijnen, maar er is geen echt bewezen verklaring. Samen met mijn zussen en moeder ging ik naar Nasca, een 3uur durende rit met de bus. Alleen ik vloog met een vliegtuigje over de lijnen. Het was een vliegtuigje voor 3 personen en de piloot. Ik mocht naast de piloot zitten :-) Het was zeer mooi om de lijnen van bovenaf te kunnen zien, maar aangezien we er eerst altijd langs links overvlogen en daarna langs rechts was ik een beetje door elkaar geschud na de vlucht. mijn maag lag een beetje overhoop en ik voelde mij niet al te best, maar ik was wel super blij dat ik de lijnen had gezien :-) 

Na de lijnen te hebben gezien ging ik met mijn famillie naar de aquaducten, gemaakt door de Inca's. We mochten het water drinken aangezien het mineraalwater was. Na er een beetje van gedronken te hebben, zag ik wat vissen zwemmen, dit gaf me even een raar gevoel :-) Maar ik ben niet ziek geworden.

Na een les Festejo 's avonds kreeg ik het nieuws dat ik twee dagen later, zeer vroeg in de ochtend al moest vertrekken naar Huaraz. Flavia en ik waren zeer ongelukkig toen we dit nieuws kregen en begonnen al direct plannetjes te verzinnen zodat ik een week langer kon blijven. Uiteindelijk heb ik het gewoon verteld tegen mijn moeder en zij vertelde mij dat we het met AFS konden regelen zodat ik wat langer kon blijven. Ik was zeer blij toen mijn famillie mij vertelde dat zij ook niet wilden dat ik al zo snel vertrok (ik was er nog maar 2weken) Dus na veel gebeld te hebben met AFS kon ik nog een week langer blijven. We waren super blij, maar de week was snel over...

Al snel moest ik echt vertrekken naar Huaraz. Vlak voor mijn vertrek had ik nog samen een t-shirt geschilderd met Flavia, 1 voor haar en 1 voor mij :-) zodat we toch nog een leuk aandenken hadden aan elkaar.

Mijn laatste avond in Ica ging ik uit met vrienden. En juist die avond was het muziek uit de 70's,80's and 90's :-D voor mij super tof, voor de Peruvianen een beetje raar aangezien ze niet goed wisten hoe ze moesten dansen :-p  maar de avond was een goede afsluiter!
De volgende dag vertrok ik, met pijn in het hart! We namen afscheid en daar ging ik, terug opweg naar mijn eigen stad, Huaraz.
Maar ik kijk al uit naar het weerzien, want ik vertrek nu op mijn zelfstandige reis, samen met mijn Belgische AFS-vrienden en op het einde van die reis gaan we naar Ica om te sandboarden. Ik zal daar dan nog 2-3dagen kunnen doorbrengen en al mijn vrienden en familie terugzien :-D

Dit was in grote lijnen mijn kleine uitwisseling. Nu ga ik afsluiten want deze avond vertrek ik op mijn zelfstandige reis met mijn vrienden.
Eerste stop, Cajamarca voor het Carnaval :-D
ik laat jullie weten hoe het was als ik terug ben binnen twee weken! :-)

dikke knuffels