Enkele maanden geleden begon het idee van vrijwilligerswerk te rijpen. Eerst praten met het thuisfront (vriend Luc en dochters Tatjana en Natasa) en later ook met Marleen, een goede vriendin. Zij waren ook voor het idee gewonnen, Marleen wilde initieel zelfs graag mee. Jammer genoeg lukt dat niet, maar ik ben wél blij met de steun die ze mij allemaal geven. Samen hebben we nogal wat vrijwilligersbeurzen en -markten afgelopen, veel uitleg van heel enthousiaste mensen gekregen. Ook de site van wereldwijzer.nl was een grote hulp. Veel forums en gelijkgezinden die veel tips en info konden geven, waarvoor dank allemaal. Na veel afwegen en zoeken naar een project dat het best bij me past heb ik dan eindelijk toch gekozen: het wordt Shade children foundation in Thika Kenia! De meeste inentingen zijn gebeurd en vandaag heb ik ook mijn vlucht geboekt! Jiehaa! Ik verstrek in Brussel op 15 juli om 15.55u en zal in Nairobi aankomen op 16 juli om 03.45 in de morgen.
We komen net van het restaurant en hebben er genoten van een echt uitgebreid ontbijt...(een omeletje, worstje, koffie, 3sneetjes brood en een appelsien!!) Heerlijk!! Deze morgen was er in Shade geen electriciteit, geen gas, dus geen warm water om koffie te maken of te douchen. Monicah was wel zo lief om voor te stellen water te koken op een houtvuurtje buiten. Maarten en ik hebben beslist om in Thikatown te gaan eten, wat een luxe . Het afscheid komt dichterbij en dat voel ik ook aan de kinderen. Vooral Linet, Dorcas en Joyce hangen heel veel rond mij nu, Linet had gisteren de hele avond mijn gsm vast, gewoon om iets van mij vast te hebben, het zijn stuk voor stuk schatjes! De voorbije dagen is er veel om en in huis gewerkt om alles proper en net te krijgen, iedereen kijkt uit naar de komst van Dina! Gisteren hebben we spelletjes gespeeld, binnen puzzels gemaakt (John en Diana vonden dat fantastisch), buiten op het gras Uno gespeeld, de kleintjes hebben dino's getekend en princessen uitgeprikt, kortom, iedereen was met iets bezig en het was fijn. Vandaag maak ik mijn afscheidskaartje voor de kinderen van Shade af, de kinderen zijn voor mij ook al volop bezig geweest om te tekenen en briefjes te schrijven en ik zal ze allemaal bijhouden! Ik vertrek in het holst van de nacht dus ik zal morgenavond mijn knuffels en kusjes geven voordat ze naar bed zijn. Gisterenavond nog even blijven zitten, Jane, Monicah en ik hebben nog plezier gehad met raadseltjes en elkaar nadoen! Gekke bekken trekken, met zoiets simpels kan je je hart ophalen. Ik zal hen dus missen! Soms maak je wel de bedenking hoe hun leven er in Europa zou uitgezien hebben, maar daar mag je niet te lang bij blijven stilstaan. Gisteren hebben we de sloppenwijken bezocht, daar waar de meeste van de kinderen vandaan komen. Als je dan ziet hoeveel 'geluk' zij hadden door tijdig uit de situatie gehaald te zijn... We hebben de oma van een van de keintjes gezien, die oude vrouw, in haar door rook gevuld hutje, was oprecht blij om ons te zien en te weten dat er voor haar kleinkind gezorgd wordt. Het moet nietemin een moeilijke keuze zijn om vreemden te vragen je (kein)kind 'alsjeblieft' mee te nemen... Wat het eten betreft, na de afgelopen weken heb ik begrepen dat het niet belangrijk is hoe je eten smaakt, een vol buikje, dat is wat telt! Kolen, mais, bonen en advocado's zijn goedkoop, dus dat wordt er gegeten, dag na dag, soms in een iets andere variatie maar met dezelfde basis. Heel soms, zoals gisteren, is er een beetje vlees bij, dan bedoel ik niet dat elk kind een stukje vlees krijgt, ze vinden gewoon een stukje bot met wat vezels in hun bordje kolen met bonen. Maar zij zijn er blij mee! Als ik dan een potje yoghurt heb eet ik het niet helemaal leeg. Ik weet dat de kinderen dat ook wel eens willen proeven. Dus koop ik 2potjes en de kinderen eten elk 1grote lepel yoghurt, en zij zijn dankbaar. Stel je voor, voor een LEPEL yoghurt! .....
De laatste week is aangebroken, stilaan tijd om terug te blikken, maar eerst nog een paar dingen doen! Vorige week, op de terugweg naar Kiganjo (waar Shade gehuisvest is) is er een streetboy met de camera gaan lopen....niet eens die van mij maar van Jocelyn, die was zo lief om de hare te lenen omdat ik de mijne niet kon gebruiken (lader ligt in koffer die nog steeds vermist is, vandaar), heel erg vervelend allemaal en niet alleen omwille van de foto's! De laatste paar dagen hebben we gewoon en gezellig in het huis zelf doorgebracht. dinsdag en woendag enkele rapportn van de kinderen op school gaan afhalen en steevast de hele meute kinderen achter ons aan. Niet iedereen is al vertrouwd met de blanken. Ze zitten an je armen te wrijven om te zien of die vreemde witte kleur er echt niet afgaat.... grappig wel. De kinderen hebben het ook zo goed als allemaal heel goed gedaan op school! Een dikke proficiat daarvoor! Enkelen hebben wat bijlessen nodig en dat zal onze invulling nog zijn de volgende dagen. Het is verbazend hoe vanzelfsprekend die jonge kinderen hun huishoudelijke taken ter harte nemen, wat gedaan moet worden wordt ook gedaan, soms met een klein beetje aanmoediging... Ik zie het de kinderen in Europa niet doen hoor! Met de blote handen in koud water en zonder trekker of borstel het huis schoonvegen en -dweilen. Bergen groenten snijden, een afwas om u tegen te zeggen, de was doen met de hand, lakens, broeken, hemden, alles buiten, gebukt over een grote bassin en met koud water.....ze doen het allemaal voordat ze mogen 'spelen'. En niemand die daar knorrig over doet, nee integendeel, ze zingen en lachen terwijl ze aan het werk zijn. Ik heb zeer veel respect voor deze jonge kinderen! De laatste dagen gaan we proberen in te vullen met spelletjes en popcorn, misschien een uitstap naar het zwembad, kortom, nog wat leuke dagen. Ik heb al zeer veel bedankjes en lieve briefjes toegestopt gekregen van de kinderen, ik laat ze ook elk in mijn dagboek iets tekenen of schrijven. zo heb ik een blijvende en persoonlijke herinnering aan elk van hen en weten zij ook dat ze door mij erg gewaardeerd worden. Ik zal het zeker wat moeilijk krijgen als de dag van vertrek aanbreekt. ...........
Sinds gisterenavond terug van 2nachtjes safari, Masai Mara. Wat we daar aan dieren gezien hebben..... echt knap! De eerste dag was echter een beetje een afknapper want de organisatie bleek op z'n Afrikaans. Veel te laat vertokken en onderweg moten overstappen in ander busje wat op zijn beurt ook veel te laat toekwam met als gevolg dat onze eerste dag in het park niet is kunnen doorgaan. We hadden gelukkig een goede chauffeur die de favoriete plakjes van de meeste dieren wist dus hebben we bijna alle van de Big 5 gezien en veeeel meer ook. Wat mij blij maakte was de douche, het eten en het gezelschap, het rook er fris en proper, het eten was aangepast (iets anders dan bonen met bonen...) en het bed was heerlijk. Ik ben de 2de nacht al wel om 7uur (ja echt om 19uur) al gaan slapen want voelde me, zonder een druppel alcohol, dronken! Puur van vermoeidheid denk ik want ben als een blok in slaap gevallen. We hebben cheeta's zien rollebollen, leeuwen zien jachen (ze haddden de prooi wel moeten laten gaan, tja) en duizenden wildebeesten gezien, zebra's, olifanten,..... Het hele verhaal zal binnenkort ondersteund worden met foto's!! Vandaag was laatste dag op school, afscheid van fijne, tijdelijke, collega's. Ik hoop het ooit terug te kunnen zien. Heb een hele toespraak gekregen en filicitatie's en dankwoorden, zelfs een officieel attest van het werk wat ik daar gedaan heb. Dat doet toch iets met een mens.... Nu is het op naar de laatste week, de kinderen hebben vakantie dus zal de handen nog meer dan vol hebben volgende dagen. Fijne groetjes en tot snel,
Blijkbaar is mijn laatste sessie van vorige week niet verschenen, nu hopelijk wel. Vorige week zijn Jocelyne en ik naar Lake Nakura geweest, zoals aangeraden hebben we James, onze tourman, erop gewezen dat we om 5uur in de ochtend hadden afgesproken en dat we hem dan ook op dat uur verwachtten, hij was er al om 20 voor 5, niks geen afrikaanse tijd dus > Het was een prachtige dag!! De fotos zal ik posten als ik terug thuis ben, mijn stick past hier niet, jammer genoeg. De kinderen op school gaan erop vooruit!!!! tot grote verwondering van de leerkrachten hier, ik wordt dus beloond voor de moeite, ook al heb ik maar een fractie van het voorziene materiaal. Op de luchthaven zijn ze nog steeds op zoek, Met mij gaat het ondertussen zijn gangetje, ik begin me al aardig aan te passen en ga ook helemaal alleen op stap in de stad. Er zijn altijd mensen die me trachten te bedotten wat betreft prijzen, maar ondertussen weet ik van wanten, ze hebben zelfs al eens gezegd " this white sister is not a foul" wat ik dan maar als compliment beschouw.... Voor de kinderen in Shade heb ik al schoenen kunnen kopen, wat heel erg nodig was aangezien ze op bijna blote voetjes naa school gingen, De uniformtruien zullen tijdens de nakende vakantie (school is toe vanaf 09-08) door een naaister gemaakt worden: de mouwen die niet meer kunnen gerepareerd worden zullen eraf gehaald worden en dan hebben ze een "debadeur" ipv een trui. Verder gaat alles wel ok. Zaterdag vertrekken we dus op safari naar Masai Mara, de trek van de wildebeesten gadeslaan, ben benieuwd. Ik zal daar volgende keer uitgebreid verslag van doen. Tot zover dit berichtje, groetjes en knufje, Linda
IK ben er geraakt! Wat een ondernemimg, met een heleboel hindernissen. Mijn vertrek uit Zaventem begon al met 2uur vertraging, wat niet zo welkom was want ik had maar 1u 40 min voor mijn aansluitende vlucht in Cairo....reken zelf maar uit....die heb ik dus gemist. wachten in transit in Cairo is echt geen lachertje, gelukkig zat ik niet alleen, heb kennis gemaakt met andere gestrande Belgen en al pratend en lachend zijn we de uren doorgekomen. Volgende stop ging naar Ethiopie, ja je leest dat goed! Ook daar vertraging, na 3uur wachten in Ethiopie, waar de mensen ongelooflijk vriendelijk en behulpzaam waren, eindelijk geland in Nairobi. Na weer wachten (we werden het gewoon ;-), tot ontdekking komen dat er 1 koffer niet bij is, vandaag nog steeds niet trouwens. Laat dat net de koffer zijn met het meeste schoolmateriaal. We blijven hopen!! De welkomst was echter hartverwarmend, Naftali, de kindjes, Jocelyn, iedereen was blij dat ik gearriveerd was. De dagen beginnen hier vroeg dus gaan we ook vroeg slapen, opstaan om 5uur om een uurtje later al te voet naar school te vertrekken, het geeft een bijzonder gevoel. De zon zien opkomen terwijl je door de stilte stapt met het gezang van de kinderen naast je, zo mooi.
Het is niet evident om naar internetcafe te gaan, ik ga wel proberen om zo snel mogelijk weer ietes te laten horen.
Gisteren alles beginnen uitstallen en vandaag gestart met inpakken. Hopen dat alles mee kan want ik heb veel, niet té veel hoop ik . Dankzij de gulle gevers heb ik: educatieve kleurboekjes, prikblokken, woordspelletjes, leermiddelen gebaseerd op het loco-systeem, hulpmiddelen voor rekenen en taal,.... Ook aan ontspanning is gedacht: reukjes, nagellakjes en ander smeerseltjes voor de meisjes, grappige auto'tjes en stoere t-shirts voor de jongens, tandpasta, bekers en tandenborstels (in leuke kleurtjes, en voor de kleintjes met ergonomische greep),....en nog veel meer !!!
Wat ook nog mee moet: warme kleren want het is blijkbaar kouder dan gedacht (mijn maatje Jocelyn is maandag ll gearriveerd en zij wist me dat te vertellen) Waar ik nu al vrolijk van word: Naftali en Theresa zijn super vriendelijk, ook de kindjes zijn zo lief,....(ook weer volgens Jocelyn en ik geloof haar héél graag)
Morgen een dag van nakijken en laatste zaken checken. Nog 4 nachtjes.....
Alvast een bedanktje voor al die lieve wensen en vooral de goede raad en tips die ik al gekregen heb van vrienden, familie en collega's! Er zaten al zeer nuttige zaken bij die ik zeker verder zal opvolgen. Ook een bedankje aan de milde sponsors, elke gift wordt gewaardeerd! Vorige week Dina ontmoet, wat een sympathieke en open vrouw! Vandaag ook de laatste spuiten laten zetten en uitvoerig infomatie over malaria gekregen, dat wordt weer een dagje met stijve arm rondlopen maar dat hebben we er graag voor over. Blijf raad geven, bedenkingen meedelen en sponseren!
Voila, Na veel positieve reacties gekregen te hebben op mijn initiatief heb ik een sponsor-mailtje verstuurd naar mijn vrienden. Ik hoop dat ik niemand vergeten ben. Moest dat wel zijn, mijn excuses daarvoor! Ik heb de inhoud van dat mailtje in bijlage toegevoegd zodat je het nog eens kan lezen.
.
){kind=link}