Egypte: Dag 5
Dus we werden wakker op de slaaptrein na niet al te veel geslapen te hebben. We zagen dus een hele mooie zonsopgang. Na een ontbijt, dat eigenlijk beter was als op het hotel in Luxor, kwamen we ongeveer aan te Gizeh. De meneer die onze ontbijtjes kwam brengen en ophalen, was blijkbaar nog maar net uit zijn bed gekropen (dat zag je aan het feit dat hij niet juist aangekleed was. Zijn vestje was niet deftig toe en zijn broeksrits stond volledig open -muhahaha!). Hij had ook nog de nerve om te vragen naar zijn eigen fooi. Hallo seg, we gingen wel iets geven hoor - tsssssssssss!
Olivier ging nog naar de wc, maar die was ook niet zo superproper. Ik (Lina) had echter wel het geluk dat ze net voor ik nog eens de wc bezocht, deze net hadden gekuist! Yeuh!!! Deze keer werd ik ook niet aangevallen door het deksel. En het toiletpapier was goed! Fjew!
Bij aankomst in het station stond er deze keer wél iemand echt op ons te wachten. Die bracht ons naar het busje, dat alleen voor ons zou dienen. Vreemd, vooral omdat er daar wel 12 man in kan. Wij dachten dat we een vrije dag hadden vandaag, maar niets was minder waar. We moesten dus rechtstreeks vanuit de trein, waarop we amper hadden geslapen rechtstreeks naar de eerste uitstap hier in Caïro. Het programma was hier dus ook weer aangepast in ons nadeel. Het was eigenlijk echt heel warm daar in Gizeh bij de piramides en in Sakkara en in Memphis... En wij hadden uiteraard van in de trein nog onze lange broeken aan... Niet zo heel erg aangenaam dus...
We pikten de gids op ergens in Caîro en reden eerst naar de piramides van Gizeh. Daar startten we met wat uitleg en een panorama-zicht op de piramiden. Het bleek al snel dat de gids bepaalde informatie heel vaak herhaalde. Soms wel ergerlijk als je de zaken die zij zo vaak herhaalde eigenlijk al wist... Ik wenste dus wat mooie panorama foto's te maken, maar er stond een stomme kip in de weg. Die ging dus maar niet weg en het is dan niet echt meer gelukt om dat goed te doen. Ween! De gids nam wel nog een paar foto's van ons met de piramides op de achtergrond. We gingen de piramides (de eerste 2 toch) van wat dichterbij bekijken, maar werden constant lastiggevallen door stommer kerels op stomme kamelen die gewoonweg voor jou komen lopen om dan waarschijnlijk geld te eisen omdat je hen fotografeert ... Argh! Ga toch weg, losers! Na een paar keer weglopen van al die mannen is het dan toch gelukt om de foto's die we wouden ongeveer te nemen. We hebben daar wat rondgelopen overal om alles eens goed te bekijken en dan vertrokken we naar de sfinx. Ondanks dat hij zijn neus kwijt was (hihi) was het toch wel een mooi beeld. We zijn dan nog naar de tempel ernaast eens gaan kijken en eens naast de sfinx gaan lopen en dergelijke en dan reden we door naar Memphis.
Memphis was eigenlijk heel erg klein. We hadden daar eigenlijk toch wel een ander gedacht van. Ochja, je kan niet alles hebben zeker. De beelden die er stonden hebben we dan gefotografeerd. Het hoogtepunt was uiteraard het gigantische beeld van Ramses II. He's so pretty (Lina).
Na Memphis, want dat duurde uiteraard niet lang, reden we verder naar Sakkara, alwaar wij de trappiramide van Djozer (Sozer zeggen ze hier - phihi) aantroffen (met stellingen langs alle kanten - helaas). Daar kregen we een korte rondleiding en mochten we nog vrij rondlopen voor foto's te nemen. Er waren daar veel mooie hondjes. Ene wouden we bijna meenemen naar huis - maarja, dat gaat dus niet hé. (We hebbe foto'tjes genome - he was so pretty too).
Na Sakkara zijn we naar de lunch gegaan, alwaar wij niet mochten kiezen wat we zouden eten. Helaas! Er werden vele sausjes (gevaarlijk!!) voor onze neus gezet en we hoopten dat er nog iets anders zou komen. Gelukkig kwamen ze dan nog aan met een bord met rijst en groenten en even later ook met een speciaal ding waar vlees op lag ... Gehakt (koetjes) en kip (met veel beentjes - meuh!). Het was eigenlijk nog wel lekker, maar we maakten ons toch wel lichtelijk zorgen over die sauzen, waarvan we beiden toch wel een paar scheppen hadden genomen. Ochja, we zouden wel zien.
Na de lunch reden we naar het hotel. Hebben we trouwens al vermeld dat het verkeer in Caïro volledig gek is? Als je er zelf nog niet bent geweest, kan je het je onmogelijk voorstellen. Waar wij theoretisch 3 rijvakken zouden hebben, hebben zij er in feite geen (geen witte lijnen of andere kleur - gewoon niets) en ze rijden er met 4 naast elkaar. Er zit soms maar een paar centimeters tussen de autospiegels in (getuige zijn de vele auto's met ontbrekende spiegels, krassen en gigantische deuken overal!). Uiteraard kon het dan ook niet anders dan dat er voor onze neus twee auto's op elkaar botsten. Uiteraard werd er gewoon verder gereden, want dat blijkt hier de normaalste zaak ter wereld. (Gelukkig was het niet zo'n erge botsing ... Het was eigenlijk maar elkaar een tik geven bij het passeren...). Ook de mensen die hier de straat oversteken worden naar ons gevoel bijna altijd praktisch overreden. Die zijn daar zelf eigenlijk totaal niet van onder de indruk... Het blijkt hier ook dat de mensen geen gebruik maken van het voetpad, maar gewoon op straat lopen. Vreemd aangezien de auto's hier maar 20cm van elkaar af rijden... Daar past toch nog gemakkelijk een persoon of een paar brommers tussen? Hmmm?!
Bijna bij het hotel aangekomen was het duidelijk geworden dat Egypte eigenlijk gewoon 1 grote vuilnisbelt is. Waar wij het schandalig vinden dat er aan sluikstorten wordt gedaan op plaatsen waar niet veel mensen passeren, gooien ze hier gewoon voor de ogen van iedereen (inclusief politie) hun vuilnis op straat of in het kanaal of langs de snelweg, in grachten, op stoepen, naast vuilbakken (nooit IN de vuilbakken) en blijkt het ook gewoon te zijn om op de kanten van de snelwegen hoopjes vuilnis te verbranden. Ook onder bruggen en naast bruggen, op de straten, langs de stoepranden, ... OVERAL! Het is hier gewoon overal gigantisch smerig! Helemaal niet aangenaam rondwandelen, daarom dat we ook expliciet kozen dat niet te doen....
Na het inchecken en regelen van de fooien en nakijken van het verdere programma, zijn we half comateus op bed gaan liggen. We waren overigens euforisch over het feit dat de bedden hier lekker zacht waren (herinner u in Luxor waren ze steenhard). We zijn hier terechtgekomen in een soort bungalow-parkje, waar we een kamer hebben met een terrasje met tafel en stoelen en een leuke badkamer en een tv met veel Engelse zenders. Het bleek echter al snel dat het hier ook niet zo perfect was als onze eerste indruk deed blijken. Het zwembad hier is minuscuul, er blijkt hier strikt binnen het hotel niets te doen. Het dakterras vanwaar je de piramides kon bekijken blijkt eigenlijk in een gebouw hierachter te liggen. Waarschijnlijk kan je dat alleen bezoeken als je daar iets gaat drinken. Ohja, drinken kost hier bijna dubbel zo veel als in Luxor. Het internet op de kamer, via LAN-verbinding, waarvan wij dachten dat het gratis ging zijn, is dus ook tegen betaling. Het kost meer dan 7 euro voor een half uur surfen. Yeah right dus...
Het was inmiddels avond geworden, dus we hebben nog iets gegeten, ons gedouchet en gaan slapen. We waren immers nog steeds wel erg moe door de treinrit van 10u45minuten van Luxor naar Caïro.
UPDATE:
We waren uiteraard véél te vroeg in het station, dus zaten daar nog ruim een half uur te wachten op de trein. We hadden tegen dan ook eigenlijk al heel veel honger, maarja niet veel aan te doen. De trein was 5minuten te laat (maar dat zijn we gewoon van in België). We stapten erop om te ontdekken dat de slaapcabines superklein waren. En je kon eigenlijk ook zelf je bed niet uitplooien. Er was wel een lavabo'tje en een stekker voor een scheerapparaat. Haha en handdoekjes! En zeepjes!
Het eten kwam een 10tal minuten na vertrek. De plankjes waar we op moesten eten pasten eigenlijk niet in de daarvoor voorziene gaten, dus die moesten ze dan nog eerst veranderen en ik (Lina) moest zelf op een omgekeerd plankje eten... Ochja, het werkte ook... Het eten was toch wel redelijk oké. De randen waren wel zoals gewoonlijk wat verbrand en hard, maar dat is denk ik altijd zo in zo'n aluminium-bakjes. We kregen er ook nog een appelsien bij en die was wel ook lekker! Na het eten kwamen ze de bakjes terug ophalen en dan vroegen we om de bedden neer te klappen. Het was inmiddels reeds 23u, dus we wouden min of meer wel gaan slapen. Voor het slapengaan echter nog een plasje - UGH! Er lag verdacht "water" op de grond van de wc en het papier was helemaal nat en de bril vertoonde vreemde spatpatronen. Bovendien werkte het ook niet om door te spoelen ... Héél aangenaam dus! Ik werd ook nog eens aangevallen door het toiletdeksel. Yeuh (meeeuh!!). Het slapen ging voor mij (Lina) redelijk, voor Oli ook min of meer. Echt veel hebben we niet geslapen, want we kozen ervoor om zeker op tijd op te staan (m.a.w. 5u30). We hadden dan wel de mogelijkheid om vanuit de trein de zonsopgang te bekijken en fotograferen. Het was wel heel mooi. Het ontbijt was eigenlijk wel heel goed. (Eigenlijk was het zelfs beter dan op hotel - erg hé! - maar dan in kleinere portie). Na het ontbijt zaten we denk ik nog een 45minuten op de trein en dan waren we ongeveer op station Gizeh. Daar moesten we dan uitstappen. Maar meer hierover op dag 5.
Egypte: Dag 6
De travel agent had voor ons een wake-up call geregeld om 6u30. Uiteraard ging de telefoon om 6u25 al af en het geluid was het meest irritante geluid dat je je kan voorstellen! Aangezien wij nog lekker lagen te snoozen, bezorgde dat ons dus een lichte hartaanval. Het is dan ook daarom dat wij op dat moment onmiddellijk besloten van de wake-up call die voorzien is voor donderdag te annuleren... Mijn (Lina) alarmgeluid is namelijk toch veel aangenamer om bij wakker te worden (Sarah, als je dit leest: Daylight of Konoha! - Hihi).
Het ontbijt hier is eigenlijk wel heel goed. Er is genoeg keuze aan (dit keer niet droge) broodjes en koeken en je kan hier ook al klaargemaakte pannekoekjes gewoon zo nemen. Als je een eitje wil, kan je het altijd nog wel vragen, gewone hardgekookte liggen er ook zo voor het grijpen. Het vreemde hier is dat je ook pizza kan eten in de ochtend (wie doet dat nu???) en tomaten en sla en komkommer en alles... Hihi - raar eh!
Om 7u45 werden we opgehaald voor de uitstap naar het Egyptisch museum, dat gelukkiglijk wél open was! We waren eigenlijk veel te vroeg ter plekke (waarom moesten we dan in godsnaam zo vroeg opstaan??! - mogelijk om het giga drukke verkeer een beetje te vermijden ... Maar toch!) en moesten dus nog 20 minuten wachten in het busje voor we de voortuin van het museum binnen konden. Alvorens het museum open ging moesten we nog een half uur in de voortuin rondlopen. Daar stonden gelukkiglijk ook wat beelden al, die we konden bekijken en fotograferen. In het museum zelf mocht je niet fotograferen. Dus ik (Lina) moest mijn camera afgeven voor een safety-deposit-box (hier houdt dat volgend in: een houten gammele kast, zonder deurtjes, waar er een 5-10 camera's naast elkaar werden gelegd, maar je krijgt wel een nummertje, dat ze dan voor jouw toestel leggen ... - needless to say, ik was zwaar bezorgd om mijn toestel!!).
Het museum zelf was eigenlijk algemeen gezien een beetje teleurstellend. Dit zou het grootste en beste museum van heel Egypte moeten zijn, maar het is er toch echt niet aan te zien. Alles staat volledig op elkaar gepropt, er is niet echt een duidelijke verdeling en er is niet eens een museum-shop (what's that about, huh?!). De gids wandelde bovendien ook nog enkele belangrijke stukken (die wij in de lessen - long time ago - hadden gezien) volledig voorbij - Hallo tablet van Narmer en Amarna brieven...
We spendeerden eigenlijk het meeste tijd op de eerste verdieping (hier in Egypte = 2de verdieping), waar alle spullen van golden boy Tut bewaard worden. We wouden eigenlijk ook de mummies bekijken, maar blijkbaar moet je daar binnen het museum nog een extra ticket voor kopen van 100 Egyptische pond (= 15,38 euro) per persoon. Pfff! For real? Geen mummies dan maar... De mummies alleen zijn dus duurder dan de entree van het hele museum. We konden wel kijken naar de dierenmummies en er lagen er ook wel enkele van mensjes in een andere gang. Ma die waren waarschijnlijk minder cool dan die waarvoor je moest betalen.
Na het bezoek aan het museum kreeg ik dan toch de juiste camera terug (gelukkig, anders kon de oorlog beginnen!) en besloten we eerst te lunchen, alvorens naar de moskee en citadel te vertrekken. De lunch was in een restaurant waar er wifi beschikbaar was! YEEEY! Ik (Lina) heb dan nog snel een e-mail gestuurd naar de nodige instanties en op facebook verkondigd dat we niet meer op het internet konden en dat was het dan... De lunch was goed, er waren heel lekkere groenten trouwens (Lina - of course). De gids was uitermate verrast dat wij geen drinken wouden (hallo, véél te duuuur!) en leek bijna teleurgesteld daarover. We vertrokken dan maar naar de citadel en moskee.
Bij aankomst bij de citadel dachten we dat we dat hele ding zouden gaan bezoeken, maar niets is minder waar. Het bleef beperkt tot een relatief kort bezoek aan de moskee van Mohammed Ali (niet de bokser - ha ha ....) en een snelle blik op de uiterst interessante (eigenlijk!!!) verdedigingswerken uit de midden/late middeleeuwen. Hierna reden we terug naar Caïro stad, om de bazaar (soek) van Khan El Khalili te bezoeken. Op de weg daarnaartoe reden we nog bijna iemand zijn spiegel van zijn auto met ons busje, maar er werd hierover geen woord gewisseld... Omg! Ongelofelijk!
Daar aangekomen bleek al snel dat wij de enige toeristen in dat hele ding waren. Uiteraard werden we daardoor ook méga vaak lastiggevallen. Ik wou eigenlijk graag gewoon een beetje slenteren en alles eens bekijken, maar zodra je ook maar je ogen wendde moest je per se kijken en voelen en kopen dus... We waren het dus al razend snel beu. We hebben toch nog een souvenirtje kunnen kopen, maar vermoedelijk hebben we er eigenlijk iets te veel voor betaald... Het was in Belgische normen nog steeds een goede prijs eigenlijk...
We keerden hierna terug naar het hotel, waar we nog wat tv hebben gekeken, nog eens gedouchet (lekker warm water!). Het was eigenlijk maar fris vandaag en de zon scheen helemaal niet. Zwembad-bezoek was dus uitgesloten. We aten nog iets en we kropen op tijd in ons bedje, want het was toch alweer een vroege ochtend.
Egypte Dag 4 : Karnak en Luxor
Vandaag ook weer vroeg opgestaan, want om 8u15 gingen we vertrekken voor een bezoek aan Karnak en Luxor. We moesten tenslotte nog ontbijten en uitchecken ook, dusja! Het ontbijt was eigenlijk het beste vandaag, aangezien we nu een eitje en pannekoekjes hebben gegeten allebei. Lekker! Je leert het dan ook pas na de zoveelste dag he. Na het ontbijt gaven we onze valiezen af voor bewaring tot deze avond en checkten we uit.
De gids was mooi op tijd en we vertrokken naar Karnak voor het eerste deel van de uitstap. Dit keer was het alleen wij twee voor de uitstap. Lekker! We waren al snel in Karnak (is eigenlijk helemaal niet zo ver van Luxor en het hotel). Na een korte rondleiding door de gids kregen we dan nog wat vrije tijd (45minuten - haha omg en die vond dat precies toch al de maximum dat hij ooit al had gegeven...). We namen overal nog foto's en gingen nog overal waar mogelijk eens snel kijken. We hebben denk ik wel bijna alles toch een keer gezien. We hebben veel foto's genomen (of toch geprobeerd). Uiteraard als we die vrije tijd kregen voor foto's waren er al veel meer mensen uit hun bed gekropen om een uitstap te doen, dus het werd ook steeds drukker en dus ook moeilijker om nog schone foto's te nemen zonder al te veel mensenhoofden erop overal op de verkeerde plaatsen ... MEUH.
Na Karnak was het dan de beurt aan de tempel van Luxor. Ook hier kregen we een korte rondleiding en dan 35minuten vrije tijd om foto's te nemen. Het was hier opmerkelijk minder druk dan te Karnak. We hebben toch wat mooie plaatjes kunnen schieten, dus we zijn weer content.
Ook al vonden we de uitstapjes eigenlijk een beetje te kort naar onze smaak, de gids liet ons weten dat dit blijkbaar een gewone duurtijd is van de uitstappen die hij geeft. Ochja, so be it. Het is niet alsof wij onze reis naar Egypte volledig konden zelf uitstippelen zoals we anders zouden doen - Hier zelf rondlopen op je eentje is toch maar stresserend (als zeg ik het zelf - Lina).
Na de uitstappen hebben we nog effe in de zon gelegen (die er toen terug was - ze was tijdens het bezoek aan de tempel van Luxor even verdwenen!) om daarna naar de lunch te gaan met een van de representatives van Neckermann/Thomas Cook/Blue Sky ietske whatever. Daar hebben wij een spaghetti en lasagna gegeten. Blijkbaar geven ze in Egypte bij ne lasagna frieten... Volledig normaal hé ;-)
Na de lunch was het eigenlijk een grote verveelfest... We hebben nog wat op de stoelen aan het zwembad gelegen (maar de zon was weg, dus dat was ook al snel niet boeiend meer). Dan werd het frisser en zijn we binnen gaan zitten in een van de zetels in de lobby (de enige supercomfortabele eigenlijk - we deserve it!). Daar hebben we dan uren en uren en uren gespendeerd met wat internetten op de gsm, wat lezen, sudoku, kruiswoordraadsel etc etc. We moesten dan ook nog wachten tot 21u30 om opgepikt te worden om de trein te nemen. (Let wel dat het nog maar 15u was als wij naar binnen zijn gegaan - MEEEEUH!!!)
Nog een andere travel agent had gezegd dat wij mochten vragen aan de receptie om nog te douchen en ons om te kleden voor we met de trein zouden vertrekken, maar toen we dat hier vroegen, moesten ze dat uiteraard vragen aan de manager en die was er niet... Typisch. Er kwam dan véél later nog een andere travel agent (jawel er zijn er hier heel veel die van niets weten van elkaar of van ons of waar we recht op hebben) die dat dan nog eens aan de receptie vroeg. Opeens was het geregeld met 1 telefoontje, maar we moesten dan wel nog es een fooi geven. Manman... Allee dan maar eh. De teleurstelling was wel groot, wanneer we in een kamer belandden waar iemand anders nog maar net leek uit vertrokken te zijn.... We namen dan maar wat we konden krijgen en spoelden ons nog eens af en gingen dan weer in de lobby zitten.
We zitten nu dus weer in de lobby en over een half uur zouden ze moeten komen om ons op te pikken voor naar het station te gaan, alwaar wij de nachttrein gaan nemen naar Caïro, die vertrek om 22u15. Op deze trein zullen wij dan ook nog ons diner eten... Yup, laat!
Het duurt ongeveer 10u om naar Caïro te reizen. Wij hopen dat ons daar een beter georganiseerd gedeelte van onze reis opwacht! Indien wij daar ook internet kunnen bemachtigen van de gratuit, dan horen jullie verder nog van ons op deze blog... Zoniet, dan is dat toch wel heel erg spijtig en zal het mogelijk alleen hier en daar een post op facebook worden, indien mogelijk!
Tot morgen of tot tot ....
Dag 3: Eindelijk uitstapjes!
Na opnieuw een half slapeloze nacht en een ontbijt met eitjes (laten maken deze keer!) en een pannekoekje (dat kon blijkbaar ook - was lekker!) vertrokken we om 8u naar West Thebe. Eerst zijn we nog 8 andere mensen gaan ophalen bij 2 andere hotels en dan gingen we naar de Vallei der Koningen. Onze gids had ons inmiddels de naam Familie Horus gegeven en noemde ons zijn habibi (kinderen) en hij was dan zogezegd de "Daddy"... (Help!). Daar aangekomen bezochten we de tombes van Ramses III, IV en IX. We konden met ons ticket maar 3 tombes bezoeken. Het is helaas ook zo dat je nergens binnen de Vallei foto's mag nemen. Dat vonden we eigenlijk wel heel spijtig, want er waren wel heel mooie dingen binnen in de tombes die we graag in detail hadden willen vastleggen. Om toch nog wat herinneringen te hebben aan ons bezoek, kochten we de foto's van Unesco en bijhorende cd-rom (waar naar de gids zegt 700 foto's zouden moeten opstaan - dat zullen we pas kunnen verifiëren als we terug thuis zijn).
Na de Vallei der Koningen gingen we naar een werkplaats waar ze natuursteen en albast bewerkten. We hebben hier een mooi beeldje gekocht van Horus en omdat we supermoeilijk deden over de prijs, kregen we er dan nog een scarabee in bruine basalt erbij. De eerstgenoemde prijs van het Horusbeeldje alleen was bijna 3x zo veel als we uiteindelijk betaald hebben... 't Is echt ongelofelijk! Enfin, we hopen dus een koopje gedaan te hebben. Het zijn alleszins wel mooie beeldjes. Ik denk dat dit onze laatste souvenirs zullen worden, want ons budget verkleint hier zienderogen... Bij ons bezoek aan deze werkplaats kregen we wel een drankje aangeboden. Dat was wel leuk (hoewel ik - Lina - altijd van die supersuiker frisdranken moet kiezen, want er is niets anders... meuh).
Hierna stapten we terug op de bus om de tempel van Hatshepsut te gaan bezoeken. Hier kregen we wel een héél half uur vrije tijd om foto's te nemen (omg - volgens sommige mensen uit onze groep was dit veel te veel ... wij vonden dit uiteraard veel te weinig, maar we hebben onze plan getrokken en toch alles kunnen bekijken). Er was een heuze opgraving aan de gang op de zijkant van de weg naar de tempel. Er werkten daar wel een 4tal mensen (waarvan er 2 écht werkten, en 2 een beetje zaten te kijken). Er leek op het einde van het bezoek ook een soort van opzichter aanwezig. Wij denken dat hij de big chief was, aangezien hij in een plooistoeltje, aan een tafeltje onder de parasol zat te kijken naar iedereen. (Zo moet dat dus in feite zijn! Ahja...). Ochja, we waren al blij dat een van die mannen die aan het werk waren toch al een truweel in zijn handen had. De andere had het volledig foute stereotype borsteltje vast. Maar er lag ook wel een hakding (zegt Olivier), zo'n disselding (whatever - iets waar je hard mee moest werken op een destructieve manier...) - Haha.
Na het bezoek aan de tempel reden we verder met het busje naar de kolossen van Memnon. Daar mochten we de volle 5 minuten foto's nemen alvorens terug in het busje te stappen op weg naar de lunch. De lunch was in een restaurant en was eigenlijk dus een warme maaltijd. Goed voor ons eigenlijk, want dat wil zeggen dat we 2x warm kunnen eten voor dezelfde prijs. Yeuh! We hebben het er maar van genomen. Heel veel hebben we echter niet gegeten, want het leek ons niet de bedoeling om ons vol te proppen en de rest van de dag ziek te zijn daardoor... Na de lunch werden we terug afgezet bij het hotel. Het was inmiddels 15u15 ongeveer. Dus toch een redelijk gevulde dag.
We brachten onze spullen naar boven en gingen nog wat buiten zitten in de zon bij het zwembad. Ik (Lina) vind het trouwens heel erg vervelend dat er nooit iemand in het zwembad zit. Nu durf ik natuurlijk helemaal niet in mijn eentje daarin te springen... Iedereen gaat dan kijken naar mij - Ween! (*hihi) - Misschien heb ik meer geluk in Caïro. Of morgen... We zien wel...
Ahja en we waren nog vergeten te zeggen dat hier van die vervelende kleine mugjes zitten, die steken en kleine rode plekjes achterlaten (bij mij dus heel de tijd en bij Oli niet ... MEUH).
Vandaag was algemeen gezien dus best nog wel een goede dag. Spijtig van het fotoverbod in de Vallei, niets aan te doen - het stond ook zo in de boekjes, dusja...
UPDATE:
Dit keer zijn we wel op tijd gaan zitten op het terras voor de zonsondergang. Ik (Lina) heb nog heel veel mooie foto'tjes kunnen nemen van de vogeltjes. Een mevrouw zei ons ook dat er Kingfishers zijn en dat die duiken in de avond. Wij hebben dan zitten wachten tot we een speciale vogel zouden zien en we hebben hem gefotografeerd! Yeuh! Ze zijn mooi! Het zijn blijkbaar ijsvogels en in Egypte zijn ze denk ik voornamelijk alleen zwart en wit. They is very pretty en morgen ga ik opnieuw proberen om die te fotograferen. Die mensen die ons zeiden van die vogels hebben dan ook van ons een foto genomen als de zon nog nét niet onder was, nadat wij van hun volledig gezin een foto hadden genomen. Leuk!
Na de zonsondergang hebben onze valiezen al wat beginnen pakken en onze spullen al zo goed als allemaal klaargezet en dan ons diner genomen. Het was ietwat beter als gisteren, dus dat is ook al goed. Aangezien het eigenlijk al laat was na het diner, hebben we dan maar nog gedouchet en dan zijn we gaan slapen. Morgen moeten we er opnieuw vroeg uit, dus ook niet te laat het bedje in.
Dag 2: "Vrije dag"
We werden dus wakker door het geweldige geschreeuw van biddende mensen uit de moskee van hiertegenover (na een korte nacht). We zijn dan naar het ontbijt gegaan. Het ontbijt valt over het algemeen wel redelijk goed mee. De koeken zijn eigenlijk allemaal exact hetzelfde, behalve dat er sommige met chocolade zijn begoten en andere met suiker en andere met nog allemaal andere dingen. Ahja en ze zijn eigenlijk wel droog... Wel goed zijn de eitjes, gekookt kon je zo nemen. Je kon ook eentje laten maken, maar dat durfden we nog niet. Dat is voor morgen! Er waren uiteraard ook yoghurts en ontbijtgranen en groenten en fruit en en en ... Maar ja, als je voorzichtig bent kan je al veel daarvan niet eten.
Na het ontbijt hebben we in de lobby wat op het internet gezeten. Het internet is hier zeer wispelturig, soms heb je ontvangst, soms niet, soms weinig, soms veel (you know)... Aangezien we onze lunch voor vandaag zelf moesten voorzien (normaal gezien was dat voor zondag de eerste keer gepland, doch het programma van vrijdag staat nu dus op zondag en omgekeerd). We gingen dus op zoek naar de supermarkt, die op het superprimitief plannetje stond aangeduid.
We waren nog niet goed buiten of we waren al 5x aangevallen door mensen die vroegen of we een taxi wouden of met het paard wouden naar het centrum. Erbij stellend dat het niet leuk wandelen was hier in de buurt van het hotel en dat je echt per se naar het centrum moest etc etc. Heel erg vervelend als je alleen een paar straten verder moet zijn om een fles water te kopen...
We vonden onze supermarkt na 50x neen zeggen tegen al die taxi- en paardenkar-kerels (die achtervolgden ons trouwens ook vaak over aanzienlijke afstanden... niet normaal) en we kochten er 3 flessen water voor een goed prijsje. Er was echter geen brood of iets dergelijks te koop. Helaas, dat konden we wel gebruiken.
We plaatsten onze waterflessen in de frigo (die eigenlijk niet goed werkt, maar enfin) en we besloten dan mogelijk toch zo'n paardenkar te nemen om naar het centrum te gaan.
We vonden gemakkelijk een paardenkar, aangezien we toch gestalkt werden. We onderhandelden over een prijs, ervan uitgaande dat die toch zou verdubbelen. Die bestuurder liet mij (Lina) dan rijden met het paardje (meuh). Niet lang daarna kwamen we aan bij de tempel van Luxor, waar we een paar foto's namen. Daarna reden we langs de andere kant om de tempel heen, namen nog wat snelle foto's en reden door naar de markt. Uiteraard bracht hij ons niet naar de markt zoals wij dachten, maar naar een winkel die 'Old Market' heette... Of course.... Aangezien daar wel leuke dingen lagen hebben we daar 2 papyrus-velletjes gekocht met een leuke print, zogezegd aan halve prijs (je weet hoe dat gaat ...). Daarna reed hij ons naar de markt, waar we feitelijk naartoe wouden, maar omdat alle andere paardenkarren in de andere richting reden, moest hij zich keren en hebben we dus maar de helft ervan gezien. Hierna keerde hij terug naar het hotel, waar hij tot onze 'grote' verrassing (verassing) de prijs uiteraard enorm verhoogde. Na wat gebikkel hebben we hem dan betaald (zo duur was het in feite nu ook weer niet, MAAR TOCH!) en wandelden we door in de andere richting om te kijken wat er daar nog wel gelegen was. Het antwoord is ... niets. We hebben ons brood niet meer gevonden en we waren het gestalk over taxi's en paardenkarren volledig beu. We trokken ons terug in de hotelkamer, aten nog iets en keken terwijl naar een film op tv. (Het was Horton hears a Who - coole film!)
We wouden dan naar buiten om nog wat in de zon te gaan zitten en de blog te typen (zijn we nu dus aan het doen), maar het is momenteel bewolkt en eigenlijk wel wat frisser (geen zorgen, we zitten nog steeds in short en t-shirt/hemdje). Vandaag dan misschien toch geen duik in het zwembad - snif!
Straks zou die madame van Neckermann moeten komen en dan kunnen we daar gaan klagen. We hebben die manager die onze visum zou terugbetalen ook nog niet gezien (duuuuhhh). Wij hopen dat we nu wel de antwoorden gaan krijgen waar we nu in feite al een dag en een half op wachten.
Straks ons eerste diner hier in Egypte, we zijn alvast benieuwd! Let us hope for the best! Hopelijk 's avonds ook nog een mooie zonsondergang (please please!). We zijn er morgen weer.
UPDATE:
Toen we naar beneden gingen was de zon blijkbaar al onder. Da hebben we dus mooi gemist - Whaha. We gingen naar beneden om 17u55, want om 18u15 ging die van Neckermann er zijn om onze vragen te beantwoorden. We hadden ons dan voorbereid en ons gereed gezet met onze bewijzen dat we ons visum moesten terugkrijgen en onze vragen in verband met de inbegrepen lunches waarover niets in het programma stond dat we hadden gekregen bij aankomst. Het bleek echter da die eerst bij 2 andere mensen ging zitten om hun vragen te beantwoorden en hun programma te bekijken. Da duurde daar ver een uur! En er werd heel wat afgelachen en gepraat over zaken die niets met hun reis te maken hadden. Djeez! Dus wij zaten daar dan mega lang te wachten. Toen die klaar was met die andere mensen, ging ze eigenlijk vertrekken, maar we hebben haar dan tegengehouden en ze kwam dan bij ons nog zitten. We startten met het visumprobleem. We gingen dat sowieso terugkrijgen, maar in dollar en dat wouden we niet, want de dollar staat slecht en dan zouden we verlies doen door dat niet in euro terug te krijgen. Na heel wat gebel kregen we van haar ons visum terug, in euro! Yeuh! Daarna bleek dat zij en ook onze gidsen niets wisten van het feit dat de komende 2 dagen onze maaltijden hoorden inbegrepen te zijn... of course! Ze ging dan voor ons een papier maken waarop stond dat we die niet hadden gekregen, zodat we dat dan met Neckermann konden regelen na de reis. Was natuurlijk niet echt evident (nog steeds niet, want dat hadden wij niet voorzien...), maar enfin, beter als niets. Na nog wat praktische informatie over de uitstappen van morgen, vertrok zij en gingen wij eten.
Het avondeten was ook maar zo en zo. Er was redelijk veel keuze, maar vele zaken vielen weg, omdat ze behoren tot de zaken die je beter niet kan eten in Egypte (waaronder dus alles dat niet gekookt is geweest ....). We hebben dan rijst, goulash, vis, courgettes (Lina toch), aardappels, en macaroni (was niet lekker) gegeten. De rijst was wel heel goed, de vis ook, de courgettes waren çava, de aardappelschotel bevatte overkookt en nog rauwe stukken, dus niet 100% geslaagd en de macaroni was dus ja niet lekker (droog, ni de goeie kaas, geen hesp, ...). Het dessertbuffet was eigenlijk ook redelijk pover. Alles was bladerdeeg of gedrenkt in olie of had een smaak die je totaal niet verwachtte. Helaas... Misschien morgen beter. En ohja, had ik al verteld dat de drank niet inbegrepen was in de prijs. Dat zeiden ze ook maar pas nadat alles in de glazen gegoten was.... Subtiel... Een keer, nooit meer.
Bij aankomst in de kamer, ging de telefoon. Het was die mevrouw van Neckermann die zei dat ze voor ons morgen een lunch had kunnen regelen. We zijn benieuwd naar die lunch die ze op nog geen 2u tijd heeft geregeld voor ons... We hebben nog gedouchet (de douche was wel heel zalig, lekker warm, geen tekort aan water) en we gaan sebiet slapen, want morgen om 8u vertrekken we voor de eerste uitstap!!!! EINDELIJK!!!
Dag 1: Naar Egypte
We namen om 12u15 de trein. We waren echter wel al op het station om 11u25, want we moesten nog pasfoto's hebben voor onze visum voor in Egypte binnen te geraken. Na het kopen van de nodige tickets en nog wat geld af te halen stapten we op de trein, die wonderbaarlijk genoeg ongeveer op tijd aankwam in de Luchthaven. Er was een lange file voor de check-in (er waren blijkbaar met enkele mensen problemen met paspoorten en flauwvallen en kleine irritante kinderen etc. etc.), maar dat was niet zozeer een probleem, aangezien we dan redelijk snel al op de vlieger konden stappen. Niet lang na de check-in zaten we dus al bij de gate te wachten. Nog een paar berichtjes naar huis en nog wat elektriciteit aftappen van de luchthaven en we konden vertrekken naar Caïro.
Bij aankomst in Caïro was het niet onmiddellijk duidelijk wat we nu juist moesten doen. Er stond uiteraard niemand van Neckermann (of Thomas Cook of whatever eigenlijk) op ons te wachten. Dus we zochten het maar zelf uit. Uiteraard klopte de informatie op onze papieren totaal niet, waardoor we plotseling toch onverwacht nog elk een visum moesten zelf kopen ( - was normaal gezien dus inbegrepen in de prijs!). We hebben geprobeerd dat uit te leggen aan verschillende mensen ginder, maar als robottekes kregen we steeds het antwoord: "No buy visa first", 'You buy visa at bank and then you come here', "You have visa? No, you buy visa first" .... Aaaaaaargh! Ok dus, beseffend dat er toch niemand ging luisteren of kijken naar onze papieren, hebben we dan maar eentje gaan kopen. De bank waar we achter ons visum-ding zijn gegaan werd bemand door 2 total jerks. Eerst zat er maar ene kerel en die negeerde ons compleet en zat wat te klikken aan zijn computer. Dan kwam er een tweede en die zei 'For two is 25 euros'. Wij betaalden dat dan maar en vroegen of we nog een ticketje konden krijgen, waarop onze neus werd afgebeten met de norse woorden 'Visa is receipt!' (waw - douche!). Dan was er uiteraard helemaal geen probleem meer.
Door al het heen en weer geloop hadden we dan opeens wel onmiddellijk aansluiting naar Luxor, ipv 2 uur te moeten wachten. Dus nog een berichtje naar huis en we zaten al terug op de vlieger. Dit keer geen irritante kinderen in de buurt. Gelukkig!
Het vliegtuig kwam op tijd aan in Luxor (deed er ongeveer 1u a 1u10 over) en we stapten op de bus die ons naar de terminal bracht. Daar stond er wél iemand ons op te wachten, maar dat was dus blijkbaar nog altijd niet de persoon van Neckermann, die er volgens de papieren hoorde te staan. Gelukkig was het een vriendelijke meneer, die ons hielp met de bagage en ons naar de auto bracht. In de auto kregen we dan het programma, dat ook bleek veranderd te zijn. En hij meldde ons dat de persoon van Neckermann die we eigenlijk al hadden moeten zien, morgen op het hotel zou zijn.
Aangekomen bij het hotel, regelde die kerel nog onze papieren en check-in. Hij liet ons weten dat zijn manager (wie dat ook moge wezen) morgen naar ons zou bellen (hoe die dat zou doen wisten we ook niet) om onze visum-kosten terug te betalen (in dollar uiteraard). Hij zei ook dat de Neckermann-madame morgen zou komen.
We zijn dan maar naar de hotelkamer gegaan en zijn zo goed als onmiddellijk in bed gekropen (nadat we hadden gemerkt dat we een balkon aan de straatkant hadden, en dat de ruiten geen geluid tegenhielden, en dat iedereen hier 's nachts graag toetert en dat er hier honden zijn die uren blaffen en dat de moskee op enkele tientallen meters ligt en dat deze dus in het midden van de nacht via luidsprekers met iedereen willen bidden -- en uiteraard ook tegen de moskee die iets verder gelegen is op -- om het luidst)...
Ahja en de bedden zijn méga hard! En er zijn bijna geen stopcontacten ... Hierbuiten leek het wel allemaal goed (voor zover je dat kan zien om half 1 's nachts).
Deze ochtend was het same old same old. Toen we vertrokken kwamen we opnieuw veel hondjes en baasjes tegen. Iedereen lijkt hier een hond te hebben ... en niemand lijkt achter zijn hond op te ruimen. Da is wel minder! Op de weg naar onze eerste stop kwamen we de oude Romeinse stadspoort tegen, nabij de Piramide. Beiden hebben we eens goed bekeken, waarna we dan doorwandelden. Het was overduidelijk dat de uitgangsbuurt in deze wijk gelegen is. Overal lagen er bierflessen en stukken glas, papier en ander vuil. Er stonden twee mannen de troep op te kuisen. Ik denk dat er een team dagelijks naar daar wordt gestuurd om alles op te ruimen. Ze moesten gebruik maken van 2 harken om alles op te rapen en in de kar te gooien (dit wel 200x). Toen we dan aankwamen bij de Monte Testaccio, onze eerste stop van de dag, bleek dat ook dat een teleurstelling was. Je zag bijna niets van de opbouw van de heuvel. Alles was overgroeid op alle plekken. We zijn er helemaal omheen gelopen, maar er was amper iets te zien. Er was wel een ingang voorzien naar de "Archeologische Zone", maar uiteraard mocht je daar dus niet binnen. Eigenlijk wel dom dat ze zo'n pad aanleggen en er een archeologische zone voorzien om die dan verboden te maken voor bezoekers. Heel teleurstellend dus. Helaas helaas same old same old. We keerden dan maar terug naar de metro om een bezoekje te doen aan de Termen van Caracalla. We waren heel erg tevreden over het feit dat hier wel zo goed als alles te bezichtigen viel (denk terug aan het geval Termen van Diocletianus!). We zagen de binnenzijde en liepen doorheen het midden van het badhuis. Je kon ook langs één zijde rond het geheel lopen en doorheen de vermoedelijke sportruimte en dergelijke. Door het feit dat er toch nog heel wat rechtop staat kan je je toch een redelijk beeld vormen van de omvang en de activiteiten die hier moeten hebben plaatsgevonden. De informatieborden bleken ook veel informatiever dan de doorsnee in Rome. Jammer genoeg bleek ook hier dat er vroeger veel meer te bezichtigen was dan nu, getuige de andersoortige hekken die men heeft geplaatst op enkele punten waar nog steeds een wegje aangelegd is en bankjes staan. Het blijkt hier typisch te zijn dat steeds minder nog te bezichtigen valt. Als je twijfelt naar Rome te komen ooit ... Dan is het nu wel het moment. Binnen 5 jaar valt er niets meer te bekijken. U weze gewaarschuwd... Wanneer het bezoekje aan de termen afgelopen was keerden we met de bus vanaf het Circus Maximus terug naar de Piazza Venezia, waar we nog een foto namen van het grote monument (overdag dus). Daaropvolgend namen we de bus naar de Campo di Fiori (de bus waar we een half uur naar hebben lopen zoeken... Tss), waar er een supercool adresje is om allerlei broodjes en pizzastukken en cakejes enzo te kopen. Aangezien da plaatske een kei cool filmpje heeft op het internet en mijn mama (Lina mama dus) had gezegd dat het daar lekker was, konden we dat toch niet laten. We kochten daar een paar broodjes om 's avonds te eten. Nomnom. We hadden ons middagmaal genomen in een klein straatje. Ik wilde zoooooo graag gewoon een doodeenvoudige spaghetti met tomatensaus, MAAR NEE da was er zogezegd ni meer. Dus ik nam dan maar iets anders. Olivier had een lasagna. En ik heb uiteindelijk een pasta gekozen met tonijn en tomaatjes en olijfjes en mozarella en iets sla-achtig :p 't Was wel lekker, maar niet wat ik eigenlijk wou. Dat had ik niet zo erg gevonden, MAAR toen kwam er een Franse toeriste met haar vriendin naast ons zitten en zij bestelde exact hetzelfde als ik had gevraagd (wat er zogezegd niet was) en zij kreeg het WEL! Oh my god! Ik stierf zowat! En toen ze begon te draaien in de spaghetti schoot die geur ook nog eens in mijn neus... ARGH DOODGAAN! IK WOU DA HEBBE! STOMME ITALIANEN! IK HAAT JULLIE! Arghel! HOE KAN HET NU ZIJN DAT JE IN ITALIË GEEN SPAGHETTI MET TOMATENSAUS KAN KRIJGEN... LOSERS!!!! Ok ja ... Ik was redelijk pissy daarover, maarja ik zat al volgepropt met mijn bord dus helaas... geen spaghetti met tomatensaus meer voor mij hier tijdens deze reis. KAKA! Olivier was wel heel happy met zijn lekkere warme en tomaterige lasagna! Chance dat ik toch daarvan een paar keer mocht proeven. Yeuh! Na het marktje op de Campo nog eens bekeken te hebben en een souveniertje te kopen gingen we met de bus terug naar de Piazza Venezia om te kijken of de Markt van Trajanus (museum) toch niet open was. Uiteraard was dat zoals vele musea op maandag niet open. Helaas pindakaas. Aangezien op dat moment mijn linkervoet niet meer wou meewerken (Ik krijg mijn dikke teen niet meer omhoog ... héél erg vreemd en heel erg pijnlijk als je stapt ook trouwens) beslisten we het dan maar te houden op een kort bezoekje aan de fora imperiali, langs de buitenzijde. We keerden dan met de metro vanaf Colosseo terug naar Bologna. Daar, omdat we nog geen gelato hadden gegeten hier, stapten we binnen in de gelateria op de piazza Bologna. Daar kon je voor een heel zacht prijsje 3 grote bollen ijs krijgen die heel erg lekker waren! YEY! Ijsjes zijn nomnom. Voldaan vertrokken we dan naar het hotel, waar we een verfrissende douche namen en ons begonnen klaar te maken voor de terugreis. Daar zijn we nu nog steeds mee bezig. Strax gaan wij een leuk filmpje kijken en dan kunnen we gaan slapen om morgen fris naar huis terug te keren. We zullen ons dan waarschijnlijk in de volle spits in de metro moeten proppen om naar de luchthaven te geraken... Laten we hopen dat alles vlot verloopt! Ave et vale! Hopelijk hebben jullie zo veel van onze avonturen genoten als wij.
Deze ochtend at Olivier een croissant met een tumor. Deze zwaar misvormde croissant was echter toch nog lekker. Chance! Ik dronk een heerlijk kopje koffie en we vertrokken naar het Colosseum. Ditmaal dus om binnen te gaan. Yey! We kwamen daar aan om 8u45 ongeveer en er was bijna niemand aan het aanschuiven. Yey! We waren dus tegen 9u eigenlijk al binnen. Gratis! Maar dat niet dankzij die domme kip die ons eerst uitschold voor Architectuurstudenten (no offense voor zij die da wel zijn). Het Colosseum is dus nog altij min of meer rond tot ovalerig en nog altijd een grote hoop stenen op elkaar gestapeld. De vloer is nog steeds niet mirakuleuzerwijze hersteld geraakt van het verval en het loopt er nog steeds vol met idiote mensen die niet zien dat je een foto wil nemen zonder hun domme kop erop. Niets nieuws daar dus. Wel nieuw was de mooie tentoonstelling met de verschillende soorten gladiatorentenues. We hielden dan ook een uitgebreide discussie over welke outfit wij liefst zouden gekregen hebben, indien we de arena hadden moeten betreden. The guy with the net is always screwed. Het blijkt ook dat er griffioenenbotten zijn aangetroffen bij de opgravingen. Nice! Er is ook een coole foto van Olivier, waarbij het lijkt dat hij tegen de triomfboog van Constantijn duwt. Gnigni! Die komt later wel op facebook. Aangezien we bij het betreden van het Colosseum al een ticket hadden gekregen voor zowel het Colosseum als de Palatijn als het Forum Romanum, vertrokken we naar de tweede stop van het ticket. We bezochten de Palatijn en liepen daar naar min of meer alle bezienswaardigheden. Na een korte pauze (met fotomoment) bij een uitzichtje op het forum daalden we de trappen af om het Forum zelf te gaan verkennen vanaf de Triomfboog van Titus tot bij de tempel van Saturnus. Ook het forum hebben we volledig verkend. Alle hoekjes en kantjes werden nauwkeurig bekeken. Ook enkele grappige toeristen hebben we bestudeerd. Wat was er hier nieuw? Wél... Je mag nergens meer op of door of langs of naast of omheen of of of ... ALLES is afgesloten of afgezet of overbouwd of of of... KAK! Dat is wel een serieuze domper als je weet dat je ongeveer zo'n 5 jaar geleden nog wel overal gewoon je ding mocht doen. De zon scheen op onze hoofdjes en het werd heel erg warm. Het was dan ook al namiddag! Alweer was er een voormiddag gepasseerd. Wij plaatsten ons op een bankje in de schaduw en aten onze lunch. Dat kon ik natuurlijk niet doen zonder te morsen op mijn short... Yey! Hurray voor vlekken! (Gelukkig zie je ze bijna niet meer...) Aangezien we onze picnic hadden opgegeten nabij de Capitolinus zijn we dan maar die musea ook gaan bezoeken. Die vuile rippers echter vroeger TOCH nog 2 euro per persoon! TERWIJL het eigenlijk gratis moest zijn voor ons! Maar NEEEEE de regels waren veranderd... sinds eind juli! HAU KAKKERS! 't Moest weer zijn da wij daar wille gaan en da ze dan ook nog eens de regels gaan veranderen. Wat is er toch met iedereen en regels veranderen! ALTIJD HETZELFDE! Bovendien! Ze veranderden niet alleen de regels, maar ook nog eens de plaatsing van de wolvin met Romulus en Remus! BLIJF DAAR TOCH EENS AF! Tss! Het stond goed in de Sala della lupa (DUH - ZAAL VAN DE WOLVIN...)! Enfin! We hebben dan maar allebei de kanten van de musea bezocht om onze 2 euro er toch nog uit te halen. Ook al hebben we van de rechterkant de 3e verdieping nooit gevonden, na een half uur zoeken en over een weer lopen... De wolvin hebben we dan wél gevonden in een compleet nieuw stuk van het museum. HET STAAT GENEENS OP HET PLANNETJE! Haha! Stupido's! Wat wel nog leuk was, was het imiteren en inspelen op enkele beelden uit de "Egypte-zaal". Die foto's komen ook nog wel op facebook, cuz they're really funny! We daalden dan de treden af langs Castor en Pollux op weg naar de Ponte Palatino, waar er nog een stuk staat van de oude Romeinse brug. Op de weg daarnaartoe kwamen we dan ook nog het theater van Marcellus tegen. Toen we daarna bij de brug aankwamen bleek het toch wel een ferm schoon stuk brug te zijn. We namen dan ook overvloedig foto's. Aangezien we daarna dachten de Boccha della verita te bezoeken passeerden we dan maar op onze weg langs het Forum Boarium, alwaar er een mooie fontein en enkele mooie tempeltjes stonden. Toen we bij de Boccha aankwamen, bleek dat er een hele rij idiote mensen stond aan te schuiven voor een foto bij de creepy dude die zijn mond permanent open heeft voor mensenhanden te ontvangen... Ieuw! Wij besloten absoluut niet aan te schuiven en bekeken het hele schouwspel vanaf de zijkant (m.a.w. buiten de tralies). We waren daar ook heel dicht bij het Circus Maximus en zijn daar dan ook maar eens gaan kijken. Blijkt dat ook dat nog steeds slechts een langwerpig veld is met verdroogd gras, waar niets te beleven valt. Helaas! Aangezien onze arme voetjes al zo veel hadden gelopen sprongen we op de bus naar de Termen van Diocletianus. We hadden hoge verwachtingen. HELAAS toen we daar aankwamen bleek dat je van de termen slechts 1 enkele ruimte kon bekijken (kamer X)... WHAT THE HELL! Daarvoor betalen de niet-gratis-inkom-gerechtigde mensen 7 euro???? OMG niet normaal! ECHT SUPER NIET NORMAAL! Dat voor een zaal waar geen bal van interessants instaat en een museum met pottekes en steentjes. OH MY GOODNESS! Kunde da geloven? Chance voor die mensen dat je nog naar de kloostergang van het nabijgelegen gebouw kon gaan kijken, anders was er helemaal niets aan! Men is zogezegd bezig met restauratiewerken maar wij geloven er niets van! Er is niet eens een datum bekend van heropening! Wat een schande! Italianen zijn luie zakken! (No offense voor de Italiaanse vrienden die wel hard werken in hun leven.) Aangezien de teleurstelling enorm groot was besloten we maar gelijk te metro te nemen en naar het hotel te gaan. Op de metro terug naar Bologna moesten we nog 9 minuten wachten. Weekend-dienst suckt! Bovendien stond er dan nog een weirdo-kerel voor ons die aan het meezingen en meefluiten was met zijn gsm waarop het liedje van Shakira (Waka waka E E) was aan het spelen. Wa was da voor ne rare vent! En die zat dan nog heel de tijd naar ons te kijken. We zijn dan maar weggevlucht en een beetje verder gaan staan. Toen de metro aankwam belandden we nog bijna met hem in dezelfde wagon... We namen dan maar de andere deur. Wat een creepy dude! Toen we op de kamer aankwamen hoorden we in de gang iemand die een luide scheet liet! Echt superluid! En even later begon waarschijnlijk diezelfde persoon nog te hoesten en te rochelen ook. IEUW! Wat een dag! Morgen zoeken we nog de rest van onze lijst af te werken... Ben eens benieuwd of onze voetjes dat nog aankunnen :)
Vandaag zijn we dus in feite eigenlijk wel nog buiten Rome geweest aangezien we zijn begonnen met een bezoek aan het Vaticaan, meerbepaald de musea en het Sint-Pietersplein en basiliek. Zoals jullie misschien wel weten zijn de Vaticaanse musea abnormaal groot en hebben we daar dus enorm lang rondgelopen. Bovendien moesten we ongeveer een uur en een half aanschuiven voor we binnen konden! We richtten ons voornamelijk naar de Romeinse, Griekse en Etruskische kunst, de tuinen en uiteraard de Sixtijnse kapel. Uiteraard hebben we nog door vele andere delen gedoold op zoek naar wat we wouden bekijken. We waren wel tevreden toen het mans best friend-concept ook meerdere malen terug te vinden was binnen de musea. Oh how we love the doggies! We hadden er niet aan gedacht de reisgids met plattegrond mee te nemen van op het hotel, dus duurde alles nog net iets langer dan we eigenlijk van plan waren. Tsja! t Was dus al namiddag tegen dat we daar deftig waren buitengeraakt. Na het middagmaal bezochten we dan het Sint-Pietersplein. Aangezien we hadden gelezen dat tegenwoordig ook shorts en topjes in heel Vaticaanstad niet geaccepteerd worden , hadden we allebei een lange broek aan. Niet zo funny bij 30 graden (in de schaduw). UITERAARD liep iedereen toch overal in short en oh-het-maakt-niet-uit-dat-iedereen-mij-zo-bijna-naakt-ziet-topjes rond EN UITERAARD werd niemand verwijdert of naar aangekeken. TSSS! Stonden wij daar wel mooi volgens de regels! GEEN RESPECT! GEEN RESPECT! Er was een veel te lange lijn voor de binnenzijde van de basiliek te bezoeken en we besloten dat dan maar niet meer te doen. De Engelenburcht en d e Ara Pacis kregen voorrang. Na een verfrissende stop bij het fonteintje gingen we naar de Engelenburcht. Daar mochten we uiteraard als archeologiestudenten (ssht) gratis naar binnen. De jongeheer aan de kassa vond het blijkbaar héél speciaal dat er archeologiestudenten langskwamen, want hij uitte een kreet van verwondering bij het bekijken van onze studentenkaarten. Gekke jongens die Romeinen. De burcht was eigenlijk maar gedeeltelijk toegankelijk voor de toerist. Je had er wel te gek uitzicht over de omgeving. Ook waren er enkele zeer mooi uitgeruste kamers aanwezig. Uiteraard hadden deze niets meer te zien met de oorspronkelijke functie van het monument. OH WELL! Na een korte pauze (mijn arme voetjes!) wandelden we via de brug met engeltjes naar de overzijde en wandelden we zo naar de Ara Pacis. Toen we daar aankwamen was daar een zalige fontein met HEERLIJK koel water. Eigenlijk feitelijk stonden er bordjes dat het verboden was in de fontein te lopen, MAAR iedereen liep erin of zat er met zijn voeten te baden, dus wij dipten onze potekes ook maar eens in het water. ECHT SUPERHEERLIJK! Toen we rechtstonden bleek ook dat er meer aan het moment de hand was dan we dachten. De fontein bleek uitgebouw tot bijna helemaal bij het museum van de Ara Pacis. Het water liep ook langs de zijkant van de muren en uiteraard konden we het niet laten daar toch eens onze handen in te steken en mee te spelen. Ghihi! Het museum daar was uiteraard ook volledig gratis. We waren wel verwonderd toen we binnenkwamen en het museum (supergroot) alleen het altaar zelf bleek te bevatten. SUPERVREEMD! Het was dus een grote kale witte ruimte met in het midden het altaar speciaal wel! Toen we echter buiten omheen het gebouw liepen bleek dat er in de kelder-ruimte ook nog een klein stukje van enkele bewaarde resten te bewonderen viel WOOPS. Het bleek niet zo extreem veel soeps te zijn, dus we hebben het daar dan maar bij gelaten. Het Mausoleum van Augustus lag net naast het museum, maar bleek totaal niet duidelijk zichtbaar vanaf de straatkant. We zijn er bijna volledig omheen gelopen, maar er viel niet veel van te zien door een grote afscherming met hier en daar ook verduitseringsnetten e.d. Echt zwak hoor! Niet veel aan te doen zeker Aangezien het na al deze zaken al avond was geworden keerden we terug naar het hotel voor een deugddoende douche en een welverdiende nachtrust! Morgen staat er weer veel op het programma, we verkennen de buurt rond de fora en palatijn. Meer nieuws morgenavond!
