Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Dagelijkse belevenissen
Toch is het leven mooi.
23-06-2017
Stiens 23 juni 2017.
Lang heel lang ben ik ziek geweest maar gelukkig gaat het nu weer en ik ben blij dat ik deze blog weer gevonden heb. Vanmorgen even naar het ziekenhuis en daarna naar mijn volkstuin. Van een tuinlid kreeg ik een hele bos rode rabarber stengels en daar was ik blij mee. Ik heb nog steeds mijn volkstuin en de hulp van tuinvrienden is heel mooi. Ik noem ze mijn tuinkaboutertjes. Omdat ik heel moeilijk lopen kan en ook mijn buurman kan niet lopen gaan wij samen naar de volkstuin ook voor een praatje en gelijk nemen wij wat groenten fruit of bloemen mee naar huis voor moeder de vrouw.
Al in mijn vroege jeugd, ik ben geboren in 1929, was ik verzot op die heel lieve trekpaarden. Na mij HBS opleiding ben ik ook ,op de Hogere Agrarische School , landbouw gaan studeren, In mijn stage periode op de agrarische bedrijven leerde ik hoe met een 3 span trekpaarden te ploegen. In het zuiden hadden ze vaak wentel ploegen maar in Friesland ploegde ik met een kipploeg. Ook leerde ik op een graanmaaier het graan te maaien en op een dorsmachine ,in limburg ,was ik de man die de graanschoven in de dorsmachine in bracht. Het was dan in augustus en het was heel warm in de buitenlucht. Vervolgens leerde je hoe de schoven bij elkaar te binder en een tiental schoven tegen elkaar te zetten om te drogen. Als je dan een dag hard gewerkt had kreeg je als beloning een gulden en daar was je toen heel blij mee. Toch zou ik die tijd nog wel eens willen meemaken.
En toch geniet ik elke dag nog van het leven. Ik ben geboren in Amby, Maastricht, en ik woon nu al 35 jaren in Friesland en het bevalt mijn best. Elke dag ga ik met mijn hondje op pad, dan eens naar de volkstuin en dan weer een rondje door het dorp. Ik kan heel moe4ilijk lopen maar ik heb toch nog een volkstuin en daar doen de kaboutertjes het werk. Alles wordt mooi voor mij omgespit en ook onkruid vrij gehouden.Eens in de maand moet ik met mijn vrouw naar de damesmode show en dan moet ik mijn goedkeuring geven aan de mode die mijn vrouw koopt. Ik vind het heerlijk om naar de mode show te gaan en vooral moet ik mijn betaalpasje menemen.Wat is het leven toch mooi en mijn kleinkinderen zeggen dat opa 100 jaar moet worden en dat proberen wij dan ook.
De middelste kleindochter, 15 jaar oud, gaat vrijdag 15 november en zaterdag 16 november met de oranje selectie turnen in Hamburg. Haar ouders gaan mee en zij komen zondag ,samen met de turntrainster , weer terug naar Stiens. De turntrainster blijft achter in Heerenveen. De andere 2 kleindochters, 17 en 11 jaar oud komen bij opa en oma logeren en gaan zondag avond terug naar huis. Maar opa en oma hebben een senioren woning met een grote slaapkamer en een 2de kamer waar de computers staan. De oudste kleindochter wilde graag op deze kamer slapen en niet zoals de jongste die bij opa en oma in de kamer slaapt. In het verleden toen de oudste kleinzoon, inmiddels 22 jaar en studeert in Groningen, bij ons logeerde wilde hij beslist geen rode bieten eten. Zijn moeder pakte een potje rode bietjes en verwarmde het en zette de bietjes dan op tafel. Oma kookt zelf rode bietjes en doet er heerlijk kruiden door en dat is veel lekkerder. Nu is het zo dat de kleinkinderen ,als ze bij ons eten, vragen of oma rode bietjes wil koken. Zondag gaan de kinderen weer naar huis, maar op vrijdag en zaterdag moet de oudste kleindochter nog naar haar vriendje gebracht worden. Vroeger, zeker 70 jaren geleden zochten wij zelf ons vriendje of vriendinnetje op en dan te voet.