Ik vond het boek beter als de film omdat het duidelijker was. Het was wel grappig om te lezen hoe marginaal die mensen waren en om te weten dat er echt mensen bestaan die elke dag op café zitten en zich bezatten. Ik zat wel in met de moeder van Pierre, Potrel, Zwaren en Herman, want zij was zo'n goed mens en haar zonen deden niets voor haar. Uiteindelijk heeft Dimmetrie het wel gemaakt in zijn leven, in tegenstelling tot zijn vader en nonkels. Dimitri verteld zijn verhaal wel op een eigenaardige manier, maar het was wel nog tof om het te lezen.
In dit hoofdstuk is joeri, de zoon van Dimmetrie bij hem en ze vervelen zich. Na een tijdje stappen ze samen in de auto en gaan ze naar Reetveerdegem. Dimmetrie ging naar café in de hoop zijn nonkels tegen te komen en zo zijn Keine voor te stellen. Joerie wilde op de bingokast spelen maar hij wist dat hij dat niet mocht van zijn vader, toch deed hij nog een poging om het nog eens te vragen. Herman gaf hem een centje en Joeri ging op de bingokast spelen. En hij won 15000 euro. Terwijl had nonkel Potrel deelgenomen aan een radio-wedstrijd en hij won een bon t.w.v. 25euro om in een dvd winkel een film te kopen, hij kocht Bambi voor Joeri. Toen ze op de terugweg waren, want Joeri moest terug naar zijn moeder, zei hij dat hij moest zeiken.
In dit hoofdstuk gaat Dimmetrie op bezoek bij zijn grootmoeder, die ondertussen dement is en in een beraardentehuis zit. Ze zat daar gewoon als een plant en dus besloot Dimmetrie afscheid van haar te nemen. Later die week belde Potrel om te vragen of Dimmetrie nog enkele van die vunzige liedjes kende die ze zongen wanneer ze dronken waren. Dimmetrie kende alleen nog de eerste zin van het Pruimenlied, dus ze besloten naar het bejaardentehuis te gaan in de hoop dat Potrel en Herman hun moeder zou invallen bij de strofes die ze niet meer kenden. Ze probeerden, ze bezatten zich zelfs een beetje, maar het kwam niet terug. Toen plotseling Dimmetries grootmoeder naar de reftes werd gebracht en de tweede zin van het lied zei, hoe konden ze die nu vergeten?
In dit hoofdstuk komt Pierre terug van 3 maanden ontwenningskliniek, hij mag 2 dagen naar huis. Hij moet wel 2 dagen nuchter blijven, als dat niet lukt moet hij weer het strenge programma volgen die hij de 3 afgelopen maanden ook moest volgen. Pierre was verdikt, maar zag er wel fatsoenlijker uit als tevoren. Pierre had een verrassing voor Dimmetrie, hij nam hem mee naar de duurste sportwinkel en daar kocht hij een paar spikes voor zijn zoon. Dimmetrie hield van lopen en had zelfs al verschillende wedstrijden gevonden, dus hij was superblij met dit geschenk van zijn vader. Toen ze terug thuis waren vroegen de nonkels aan Pierre of hij mee wilde gaan biljarten, want al de mensen van café de Volkskring dachten dat de Pie zot was omdat hij in een psychiatrie zat. Dus Pie moest daar gewoon zijn kop laten zien, en dat deed hij ook, met alle gevolgen nadien.
In dit hoofdstuk komt Dimmetrie een oude bekende tegen, den Franky. Ze gaan samen iets drinken en praten wat bij, tegen de zin van Dimmetrie weliswaar. Een paar maanden later nodigd Fraky Dimmetrie uit bij zijn thuis, en hij verteld wat onboeiende dingen. Dimmetrie stelde al vast dat zijn vrouw het afgetrapt had. Franky vertelde hem dit en hij vertelde er ook bij dat zijn vrouw gemeenschap had gehad met Dimmetries nonkel Zwaren. Dus eigenlijk had Franky Dimmetrie gewoon laten komen voor uit te vissen waar zijn vrouw zat.
In dit hoofdstuk besluit Pierre om naar een ontwenningskliniek te gaan. Nonkel Potrel wil hem wel voeren naar daar, maar op weg naar daar gaan ze op kroegentocht. Om het af te leren. Pierre komt daar dan natuurlijk zat aan.
Dimmetrie verteld een paar dingen over zijn moeder, dat ze net een plaspas heeft gekregen en dat ze daar veel moeite heeft voor moeten doen. Op een dag gaan ze naar Zee, en besluit Dimmetrie om weg te lopen van zijn mama en naar zijn papa te gaan.
In dit hoofdstuk komt er een vrouw op bezoek bij de familie Verhulst, ze heette Nele Fockedey. Ze kwam voor Pierre Verhulst, de vader van Dimmetrie. Ze was van de Dienst Bijzondere Jeugdzorg. Ze stelde een paar vragen aan Dimmetrie, waarvan één was: 'Zou je niet liever bij je moeder wonen?' , waarop hij antwoorde: 'Mijn moeder is een hoer mevrouw.'
In dit hoofdstuk komt de deurwaarder langs ten huize Verhulst. Omdat nonkel Zwaren een gokverslaving heeft en zijn schulden niet kan afbetalen, wordt de teevee meegenomen door de gerechtsdeurwaarder. Maar diezelfde avond was er een live optreden van de comback van Roy Orbison. Die wilden ze voor geen goud missen, dus kreeg Zwaren de opdracht om een teevee te vinden vóór negen uur (voor het optreden begon). Zwaren mislukte hierin maar had wel een mooi alternatief. Ze gingen gewoon bij vreemden aanbellen en daar gaan kijken, omdat ze nooit met lege handen naar iemand konden gaan, hadden ze een bak bier meegenomen. Nadat het optreden gedaan was, gingen ze allen weer naar huis.
