Help, al twee maanden zijn voorbijgevlogen sinds mijn vorige post en ik besefte het niet eens. Maar gelukkig is de drukte van school en examens voorbij en is de vakantie aangebroken!
En toch kijk ik stiekem al een beetje uit naar september. Niet omdat dan het nieuwe schooljaar terug begint, nee, daar ga ik niet voor juichen. In september krijg ik te weten of ik geselecteerd ben voor een buitenlandse stage te gaan doen in samenwerking met de Vredeseilanden. 10 weken Indonesië, Vietnam of Oeganda, dat zou toch echt super zijn. Toen ik het berichtje las dat ze kandidaten zochten, ben ik meteen aan het werk gegaan. CV opstellen, alles oprakelen van activiteiten die ik ooit gedaan heb die enig belang kunnen hebben in dit project, en dan de kers op de taart: 'de motivatiebrief'!
Met mijn hoofd zat ik al in de wolken op weg naar Indonesië, maar waarom ik dat zo graag wou doen, kreeg ik maar niet op papier gezet. Toch raar, dacht ik. Al mijn hele leven wil ik naar het buitenland, de wereld rondreizen en alles gaan ontdekken. Dat is zelfs een van de redenen geweest waarom ik de studierichting journalistiek uiteindelijk gekozen heb. Die drang om naar het onbekende te gaan heeft dus al een groot deel van mijn leven bepaald, maar om dat dan op papier te zetten waarom dat nu zo is, lukte mij pas na anderhalve week denkwerk en 2 uren puzzelen met woorden. Raar toch, die dingen!
