Het is weer voorbij die mooie zomer en vakantie. Vandaag gaan we nog even winkelen en de omgeving eens verkennen met de auto. Zo komen we in een buitenwijk van Arguineguin. Van hieruit heb je mooie zichten op ons hotel maar om hier te logeren; dan moet je zo ver lopen naar zee dus niets voor ons.

Over het volgende hotel hebben we ook een tijd ons hoofd gebroken. Marc kende het van foto’s en wist dat het bij ons in de buurt moest liggen. (2 hotels verder). Het is ondertussen van naam veranderd en hopelijk gaat deze hotelketen het nu herstellen. Het heeft duidelijk iets meer dan een likje verf nodig om er weer een 5 sterren hotel van te maken.

Vanuit de panoramalift van ons hotel hebben we een zicht op de minigolf. Dit gedeelte is mooi aangelegd met cactussen en zelfs een brug. Hij heeft 18 holes zoals een grote golf. Niet iedereen van het hotel kan zomaar binnen; sommigen moeten betalen en anderen weer niet.

Verder brengen we de dag door aan het zwembad en maken we opnieuw onze valiezen.

Marc mijmert nog even op het bruggetje. Morgen vertrekken en dan weer werken.

We gaan nog eens eten in het restaurant dat onze voorkeur heeft, in La Cantina dus. Omdat het echt de laatste keer is krijgen we een drankje aangeboden. Voor mij is dat een thee, voor Marc mag het iets sterkers zijn.

11-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Het is zaterdag en de laatste dagen van ons verblijf in Gran Canaria beginnen.

Even nagaan wat er zeker nog moet gebeuren.

We moeten foto’s nemen van de mooie tuin en aan het zwembad liggen om de kleur zo egaal mogelijk te krijgen.

Het Dunas hotel (het vroegere Steigenberger) moet opgeslagen worden in ons fototoestel, de omgeving van ons hotel ook en wat winkelen moet er ook bij kunnen.
De ijskast moet leeg gemaakt worden; zowel eten (tomaat, doosje tonijn, worstjes,ui, hesp en kaas enz.)  als drank (water, cola en witte wijn) moeten op. Het zullen eigenaardige combinaties worden.

In welke volgorde we dat allemaal zullen doen heeft geen belang; het moet wel gebeuren voor maandag.

Marc vertrekt naar het zwembad en ik ga de tuin in.

Het fototoestel van Marc heeft het al een tijdje geleden opgegeven en hij kan nu rustig in zijn zetel zitten terwijl ik op bloemenjacht ga.

Later vind ik een folder waarin een wegwijzer aangeeft welke planten waar staan in de tuin. Ze hebben de tuin ingedeeld in 5 verschillende zones met dus verschillende plantengroei.

De foto’s hierna staan op deze blog gewoon omdat ik ze mooi of eigenaardig vind.

10-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Het boekje van Marc bespreekt nog een berg in het binnenland; Pico de las Nieves. Deze moeten we nog bezoeken en dan kunnen we naar huis.

Gran Canaria is niet groot en daarom komen we dikwijls langs dezelfde wegen. Argüimes is weer aan de beurt, vandaar naar Ingenio (dat houden we voor vanavond) en zo verder naar Caldera de los Marteles. Onderweg zijn er weer mooie ver gezichten. Maar om hier foto’s te kunnen nemen zitten we toch een paar uur onder zeer kleine stekeltjes van een cactus.

Er wordt in Gran Canaria ook aan terras landbouw gedaan. Anders zal er niet veel geoogst worden met al die bergen.

De Caldera de los Marteles is een krater, 550m doormeter en de randen zijn ongeveer 80m hoog. Het is wel een eigenaardig zicht om ineens zoveel platte grond te zien.

We hebben een splitsing van wegen, maar ook dit is zeer eigenaardig. Zowel Marc als de inlanders moeten heel wat stuurvaardigheid hebben om de bocht te kunnen pakken. Zelfs een Canarische dame staat toe te kijken.

We rijden verder naar de Pico. Maar ineens praten de wegwijzers over de “pozo de las Nieves”, dit brengt ons even in de war. Als we dan op de plaats zijn wordt alles duidelijk door de informatie borden.

Hier werd vroeger ijs verzameld en in putten, speciaal hiervoor uitgegraven, bewaard. In de zomer gaat het ijs dan per ezel de berg af naar Las Palmas. Dit systeem werd uitgedokterd in de 17° eeuw en de putten werden terug gevonden rond 1900. Sommige van die putten hadden een dak terwijl anderen gewoon open bleven. Hierdoor smolt het ijs natuurlijk vlugger. Dat ijs werd voornamelijk verkocht aan de rijkere maar de “kerk” had toch ook recht op ijs en de opbrengst ging ook naar de geestelijken.

Als we nog wat verder rijden komen we aan een doodlopende weg maar het is meer dan de moeite waard.

We zien hier eindelijk de foto die we al in meer toeristische gidsen gezien hebben.

De Roque Nublo, de Roque Bentayga, het stadje Artenara en dan nog verder weg de Teide, een 4000m. hoge berg op Tenerife. (een uitstulping in de wolken) We zijn zo in de wolken (letterlijk en bijna figuurlijk) dat we hier heel wat foto’s nemen. De Nublo staat links op de foto (die 2 kleine puntjes), de Bentayga is de meest rechtse van 3 bergjes en helemaal rechts zie je in de verte het stadje liggen.

We rijden weer wat verder naar een meertje, we hopen dat er water in zit. Het is nog steeds de droge tijd en de waterreserve vermindert.

We moeten dezelfde weg terug en dus gaan we nu wel Ingenio binnen. De steden op het eiland hebben veel kunst en zo zien we “de varkens” en ook deze ruiter.

Na deze fijne tocht is de volgende vallei eigenlijk een afknapper. De Barranco de Guayadeque staat overal beschreven als een “must”. Voor ons is dit te toeristisch en we zijn er zo vlug uit als in. Ze hebben hier weer grotwoningen, een kerkje en zelfs een restaurant in de rotsen.

We hadden voorzien om hier te eten maar het valt zo tegen dat we vlug naar ons hotel terug gaan.

We hebben vandaag nog wel enkele eigenaardige bloemen gezien.

Voor de verandering eten we vandaag in het shopping center. Het kost niet veel maar de omgeving, het kader en het eten zijn ook niet van uitgelezen kwaliteit.   

09-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Weer een rustige dag; vorige week hebben we veel gereisd om nu wat rustiger te kunnen zitten in een groene omgeving. We slapen wat langer, we spelen wat langer met de computer en Marc gaat al zwemmen terwijl ik probeer een blog door te sturen.

Juist als we eten komen ze de kamers kuisen. We verhuizen van het terras naar binnen en terug.

Het hotel zit eigenaardig in elkaar. Als je op de 3 eerste verdiepingen slaapt heb je ongeluk want die hebben geen mooi uitzicht. Ze kijken gewoon naar de achterkant van andere appartementen.

Op de 10° verdieping zitten wij goed en ons balkon heeft nog steeds mooie bloemen. De verdieping onder ons heeft geen gerariums meer op het terras.

Aan het zwembad hebben we nog andere Antwerpenaars leren kennen, daarmee hebben we adressen van restaurants uitgewisseld. Ze hebben de Greco al goedgekeurd. Daar zijn we vanavond ook nog eens gaan eten met tiramisu als dessert.

En zo gaat de dag ook weer voorbij. Morgen maken we onze laatste grote trip op het eiland en dan hebben we bijna alles gezien (met de auto).

08-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Voor de volgende uitstap of rondrit hebben we zelfs 2 plannen opgesteld (we moesten eens veel tijd hebben). We bezoeken nu het meest NW punt van het eiland. In Galdar hebben ze in grotten kleurtekeningen gevonden. Die gaan wij nu bekijken.

De rit gaat goed vooruit en we rijden nog een stukje verder naar Sardina del Norte. (de sardinnekes remember).

De vuurtoren hier is duidelijk aan herstellen toe, de zee heeft wel wat kracht en er is een blauwe kleur schakering. We zien in de verte ook de Teide op Tenerife.

De Cueva Pintada in Galdar is nu aan de beurt. Het is de enige beschilderde grot van de Canarische eilanden. In het toeristen bureau staat een 300 jarige drakeboom. (de boom van Retie is toch ouder). Als men insnijdingen maakt in de stam komt er een vocht uit dat rood gekleurd is. 

Het museum geeft rondleidingen, de eerste volgende is rond 13.30u. in ’t Duits. We kijken dan eerst wat rond in het stadje om dan te zien dat we de enige zijn voor de rondleiding. Mijn Frans is toch iets beter dan de gids haar Duits maar de DVD’s en 3D film maken veel goed. We mogen hier geen foto’s maken.

De Cenobio de Valeron laat nog meer grotten uit de pre Spaanse periode zien. Ze werden uitgegraven uit tufsteen. Waarvoor ze dienden weten ze niet met zekerheid misschien wel als voorraadkamers.

Voor de volgende bezienswaardigheid gaan we naar Arucas. Hier heeft een leerling van Gaudi de plannen getekend voor een kerk. Van ver ziet de kerk er veel donkerder uit dan je hier op de foto kan zien.

Als laatste stop voor vandaag rijden we naar Teror, het Scherpenheuvel  van het eiland. De litanie wordt gebeden en daarna begint de mis (en dat op een woensdag). Het interieur van de kerk is een blikvanger.

De stad is ook gekend voor de mandenmakers, die hebben we spijtig genoeg niet aan ’t werk gezien.

We stoppen nu weer in Arguineguin om te eten. We kiezen voor een vispan met: inktvis, tong, gamba, groenten, aardappelen en iets kabeljauwachtig. Het ziet er heel mooi uit. Een dessert nemen we niet.

We genieten nog na op ons terras.

07-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Gisteren hebben we een tijd in de auto gezeten en daarom blijven we nu in het hotel. We nemen een duik in zee. Hiervoor moeten we buiten het hotel gaan, voor de poort staat er altijd een veiligheidsagent. Hoe die ervoor zorgt dat alleen de juiste mensen terug in het domein van het hotel komen; vraag ik mij nog altijd af. Het strand is voor iedereen, ook voor niet hotel gasten. Normaal heeft iedereen een soort bankkaart om binnen te komen, maar het slot van de poort is een tijd stuk geweest. De poort bleef toen gewoon open staan.

We gaan daarna op verkenning in het hele stuk. Er zijn minstens 2 spar winkels, “gewone” winkels met parfum, juwelen, kledij en zelfs met spelautomaten.

Rond het zwembad wordt er op regelmatige tijden reclame gemaakt voor activiteiten voor jong en oud, de groepen zijn mooi verdeeld volgens leeftijd. Zelfs aan het strand wordt er fanatiek beach volley gespeeld.

De krabben lopen op de rotsen.

En als we ver genoeg wandelen kunnen we bijna het hele hotel op de foto krijgen.

Voor de middag hebben we ook nog een welkomst drink, daar zien we de eerste Belg op onze reis. Hij maakt deel uit van het team dat de activiteiten organiseert.

Ergens in een deel van het hotel geven ze een les “healthy back”. Marc is geïnteresseerd en ik ga mee om te supporteren. Een Duitse geeft de les maar ze heeft niet veel deelnemers.

Het zijn geen spectaculaire oefeningen maar ze geeft er wel een goede uitleg bij.

Voor het avondeten gaan we naar die Chinees in Arguinegiun. We weten nog niet of we helemaal langs het strand zullen wandelen of langs de gewone baan. We opteren voor het strand met de mogelijkheid dat we helemaal moeten terug komen en dan dezelfde afstand nog eens opnieuw langs de baan moeten doen.

We schatten dat we 3km. moeten wandelen, we geraken droog bij de Chinees. Onderweg zien we ook de mannenraad op de bank de plaatselijke politiek bespreken.

We nemen het menu van de week met soep, tussengerecht, hoofdschotel, dessert en wijn voor 22 euro. Het is een goede keuze denken we, want iedereen in het restaurant neemt hetzelfde. De hoofdschotel wordt ter plekke geflambeerd.

En ook het dessert krijgt wat vuurwerk.

We gaan langs de gewone baan terug naar het hotel want het is al donker en het strand is niet verlicht.

06-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

We werken aan een vlugger tempo dan andere dagen, eten, afwassen, het laatste inpakken, alles nakijken, auto inladen en uitchecken. Alles moet gebeuren voor 10.00u. het lukt ons bijna. In het volgende hotel, Anfi Beach club, mogen we pas om 16.00u. inschrijven, maar die hotels liggen maar 7km. uit elkaar.

We gaan dus weer een stuk van het binnenland verkennen kwestie van de dag door te krijgen.

De auto zit vol met onze bagage maar er is niets te zien en we kunnen gerust toeren.

We rijden naar Arguineguin en dan de GC 505 naar Cruz de San Antonio.

Het gaat vlug de hoogte in en we stoppen een paar keer om foto’s te trekken. In San Antonio zien we weer de jeeps van de safari.

Langs Ayacato rijden we verder naar Roque Nublo (we zien die alleen maar in de verte liggen) en Roque Bentayga, we stoppen in Tejeda. We proberen op verschillende manieren die 2 toppen op 1 foto te krijgen; het is moeilijk maar niet onmogelijk.

Tejeda is ook het centrum van de amandelbomen, ze hebben daar een bakker die zoetigheden met amandelen verkoopt en dat wordt ons middagmaal.

Van daaruit nemen we een afslag naar Artenara, het hoogst gelegen dorp van het eiland.

Het dorpje is bekend om zijn grotwoningen en ook het kerkje van Virgen de la Cuevita is in de rotsen gehouwen. 

O.-L.- Vrouw wordt daar vereerd als de patrones van de wielrenners. Er hangt een kader met de handtekeningen van Indurain en Delgado.

Maar al is dat het hoogst gelegen dorp; het heeft zelfs een toilet voor de gehandicapten. Hoe dat toilet er uit ziet weet ik niet, ik heb geen enkel toilet in Artenara uitgeprobeerd.

Dan komen Vega de San Mateo en Santa Brigida  aan de beurt, richting Tafira en langs de GC4- GC3- GC1 terug naar Arguineguin. We mogen ons nu wel aanmelden. We moeten niet zelf sleuren met onze valiezen en de receptie ziet er al heel anders uit (de eerste indruk weet je). We nemen de lift naar het 10° maar van de straat af gezien zitten we op het 6°. Ons optrekje is niet zo groot als het vorige.

%

Vlug wat uitpakken; handdoek nemen en zwemmen. Het water is warm en dat was in Mexico niet het geval. We zijn bij de laatste want ze sluiten zogezegd om 18.00u. Nadat we gezwommen hebben, maken we nog even een verkenningswandeling. Het domein is veel groter dan we van op ons terras kunnen zien: de zee, een grote tuin en een zwembad. Op de plaza staat een marktje (voor diegene die geen voet buiten het hotel zetten en toch souvenirs willen kopen) en daar zijn ook verschillende restaurants, Italiaan, Indiër, Mexicaan, Japanner, iedereen heeft er een. Hier houden ze ook elke avond een andere show.

Wij eten grill voor onze eerste avond. Ik eet eerst soep en Marc een slaatje (daar krijg ik ook een deel van want het is een grote sla). Dan eten we spies, origineel opgediend: de spies hangt aan een haak in ’t midden boven je bord. Als dessert eten we een ijs; 2 bollen op een hoorntje. Het is nog warm en we moeten ons haasten want anders loopt alles op de grond.

05-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Onze laatste dag in Puerto Rico. We doen niks vandaag; dat is toch het plan. Ontbijt met een zacht eitje want dat nemen we niet mee naar het volgende optrekje. Fruitsap, vlees, cakejes, thee we kunnen er weer tegen voor vandaag. Het is zondag en dus gaan we eerst op zoek naar een warme bakker in Puerto Rico voor croissants. Die vinden we niet maar wat we eindelijk wel zien is het shopping center waar Marc en zijn ma bij hun eerder bezoek aan Gran Canaria al eens gewinkeld hadden. Hij kan nu rustig slapen want zijn probleem is opgelost. Daar hebben wij nu een week over gedaan.

Marc vertrekt al naar het zwembad, ik volg wat later want ik werk nog even een training af. Aan de overkant van onze “barranco” (vallei) waarin ons hotel ligt, kijken we al een hele week op trappen. (helemaal opzij van deze foto) Zo nu en dan zien we mensen op die manier naar hun hotel gaan (amaai mijn benen). Ik vind voor mezelf dat ik ook eens die trappen ga nemen om te zien wat er aan de andere kant van de berg te zien is.

De rode daken zijn van het shopping center, de witte gebouwen zijn allemaal hotels en dan zie je ook de verdere omgeving op de foto.

Van hierboven krijg je ook een mooi uitzicht op het strand van Puerto Rico en langs de andere kant van ons hotel.

Marc is niet zo nieuwsgierig en deze activiteit is voor mij alleen. Trappen tellen bij het stijgen vergeet ik maar om naar beneden te gaan trek ik elke 50 treden een foto en zo weten we dat er zeker 468 treden zijn.

Daarna vind ik aan het zwembad nog een bed naast Marc en doen we zoals elke normale toerist NIKS.

Rond 16.00u. is het wel geweest, we maken nog een ritje naar Arguineguin om al wat restaurantjes te zoeken voor de volgende dagen. In de boekjes schrijven ze over een cementfabriek dat bij de zee staat.

De locals storen zich er niet aan en leggen zelfs een kaartje onder de bomen.

Marc heeft goesting in “zarzuela” maar dat serveren ze maar in 1 restaurant; een Chinees die ons aanstaat hebben we wel gezien.

Onze valies wordt al ingepakt ook voor we gaan eten – daarna hebben we toch geen zin meer. Met een drankje genieten we van de ondergaande zon en de “lichtjes van de Schelde”.

We eten voor de laatste keer in La Cantina. We krijgen een tafeltje op het terras maar toch uit de wind.

We zijn bij de laatsten die gedaan hebben met eten en de kelners hebben wat meer tijd om een praatje te slaan met Marc. La Cantina is 1 van 4 restaurants die bij een hotel “El Greco” horen. Het hotel wordt vernieuwd en op dit moment werkt alleen dit restaurant. Vandaar die verschillende namen. Ik denk dat alles volgend jaar in orde moet zijn.

We genieten nog van ons terras en morgen moeten we om 10.00u. uit de kamer.

04-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

Vroeg in de morgen zal het wezen, we gaan weer op pad het binnenland in. We rijden richting Maspalomas maar nu moeten we over de GC1 naar het Bokrijk van Gran Canaria: Mundo Aborigen. Ze beginnen zelfs vroeger dan in Bokrijk want ze beginnen bij Cromagnon.  Het hele parcours wordt uitgebeeld met poppen maar wel met echte beesten. Ze hadden toen ook al klasseverschil en beroepen die minder populair waren. Ze hadden wel een oppervrouw die mee in de gemeenteraad zat.

We rijden verder naar Fataga en San Bartolomé de Tirajana; hier zien we de jeeps van de safari. Wij doen dezelfde route met een gewone auto. Je kan hier ook duidelijk zien dat met alle middelen water wordt opgevangen en bewaard in citernes op de daken.

We maken een ommetje langs smallere weggetjes naar Santa Lucia. We bekijken zowel de witte koepel als de binnenkant van de kerk. Het dorpsplein ziet er proper uit.

De weg gaat verder langs La Sorrueda en de rots La Fortaleza. Bij de verovering van Gran Canaria door de Spanjaarden is dat het laatste bolmerk van de Canario’s geweest. We kunnen door de rots wandelen. De parking is ook een attractie op zich want het asfalt wordt ineens rots, keien en gruis.

Het volgende stadje is Argüimes, daar zijn we rond 17.00u. De huizen zijn versierd ongeveer zoals bij ons als de processie uitging.

Een agent loopt zenuwachtig rond onze auto; we mogen daar niet staan want er komt een stoet. Hoe laat weet hij ook niet, misschien 18.00u., 19.00u. of 20.00u. Ze vieren een hele week feest, ter ere van O. L. Vrouw van de Rozenkrans. Zelfs de regionale TV is aanwezig om alles door te zenden. Er lopen al verschillende groepen rond in wat ik “volksdans kledij” zou noemen.

We besluiten om maar te wachten tot er iets gebeurt. De kinderen openen de stoet en dan is er volk, veel volk met hier en daar een paar wagens getrokken door ossen (de vette os van bij ons is hier klein tegen) en koeien.

Ze delen broodjes uit met die rode mojo saus, cake, eieren. Zelf zijn ze voorzien van eten en drinken.

Als de stoet voorbij is hebben we genoeg gegeten voor vandaag.

Het is al donker als we Argüimes buiten rijden. We missen nu een stuk van de rit maar dit hadden we niet voorzien.

We geraken terug op de GC1 en komen zo weer in Puerto Rico. Wij hebben afrit 56 nodig, die ligt na afrit 53. Ze nummeren de uitritten gewoon volgens de kilometers; dus afrit 46 ligt op 46km. van Las Palmas (denk ik).

03-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve

We ontbijten met spek, ei, thee, fruitsap: juist echt. We hebben een zware tocht voor de boeg; we rijden naar het volgende dorp het Venetië van Gran Canaria: Puerto Mogan. Het is marktdag – vrijdag weet je – als er nu geen volk is; dan is er echt iets mis met de toeristische sector.

Ook hier is er veel veranderd in 7 jaar. Het dorp is groter en ze hebben al een shopping center in afwachting van een verdere bouw van hotels en of huizen.

De markt is groter en staat op een andere plaats. Marc kan gelukkig zijn, ze kappen de toeristen af met bussen. Het nadeel is dat foto’s trekken met enkel de locals, zeer moeilijk wordt.

Ze verkopen veel prullen die zelfs niet inheems zijn, maar we krijgen onze tijd door.

De bussen en dus de toeristen vertrekken om 14.00u. en dan is het fototijd. Puerto Mogan is begonnen als vissershaven en is het dat ook nu nog.

Er zijn ook wat kanaaltjes en veel bloemen. In een steegje vinden we ook nog kunst.

We zijn op een deftig uur terug en kunnen nog een duik nemen in het zwembad. Om 16.00u. is het happy hour dwz. ( 1 pint betalen en 1 gratis krijgen.) bijna iedereen vliegt naar de bar en er is meer plaats voor ons in de zon.

Omkleden en naar de winkel voor kaartjes en postzegels. Dan gaan we weer naar La Cantina voor het avondeten. We beginnen deze keer met tappas: inktvis- vleeskroketjes en fagotta de carne ( een pastabeursje met gehakt)

als hoofdschotel wordt het een kalfskarbonade met tomaat farcie en courgettes en een jacked potato. Als dessert vragen we opnieuw geflambeerde banaan maar het kan niet. We vragen iets anders met banaan en dat gaat dan wel; het zal ons benieuwen.

Dit dessert is ook lekker, de banaan is vervangen door ander fruit maar het ijs en de chocolade zijn gebleven.

Het is alweer na 12.00u. voor we in ons bed liggen.

02-10-2009 om 00:00 geschreven door Lieve