Een mens moet af en toe eens mee gaan met zijn tijd, vandaar dat jullie het vervolg op de avonturen van trien en lieven in den afric voortaan op deze blog kunnen lezen. Dat meegaan met de tijd is trouwens heel relatief, vooral als je eigenlijk tegen de tijd in reist. Het is hier namelijk 12/02/2000 (Ethiopische kalender weliswaar), dus eigenlijk ben ik mijn tijd ver vooruit met die blog hier.
Bijna 3 weken geleden werd ik Addisabebaan. Inwoner zijn van een wereldstad, het is weer eens wat anders dan de Paternosterstraat in Kesseleuri. Het zal er wel mee te maken hebben dat de landing op Bole International Airport niet de eerste keer was, maar ik voelde me direct thuis. Rondcrossen in de blauwe Toyota minibuskes of gammele taxis, injera eten met bij voorkeur veel berbere, s nachts wakker worden van hondengeblaf of kerkgezangen, kindjes die you you, money money money roepen, bestofte schoenen en zwarte neuskroeten, afdingen op huisraad op de markt, het lijkt allemaal de normaalste zaak van de wereld.
We huren een huis niet ver van Magenayna (een groot rond punt in t stad), op 20 minuten stappen van mijn werk. De plaatselijke Kaldis ligt op 10 minuten en is dus de dagelijkse koffiestop geworden. Kaldis is eigenlijk een onvervalste kopie van de Amerikaanse Starbucks (http://www.nytimes.com/2005/07/22/international/africa/22starbucks.html), maar de espresso, macchiato en cakes zijn er perfect. Je hoort er jazz-muziek en je waant je eerder in San Fransisco or New York dan in Addis, maar als er verse bonen worden geroosterd op een houtskoolvuurtje in het café, dan weet je terug dat de koffiebonen in DIT land aan de struiken groeien.
We delen het huis met Kim, een collega van me en misschien ook met James, een andere collega, die pendelt tussen India en Addis en misschien ook wel geïnteresseerd is. Dat is allemaal perfect te doen qua plaats, want het huis is echt mega-groot (kijk maar eens naar de fotos op http://picasaweb.google.com/katrien.descheemaeker/BetAnbesa). Het telt 2 ruime en 4 kleinere slaapkamers, 1 ruime badkamer en 2 kleinere met enkel douche en toilet, een keuken, 1 keigrote living en 1 kleinere. Er staan 2 leeuwen op het dak (het is dus een echt bet-anbesa. Dit wordt gezegd als je voor het eerst het huis van iemand binnengaat, om te laten blijken dat je het een mooi huis vindt en betekent letterlijk huis van een leeuw. Sinds Lieven vorige zondag terug naar België is vertrokken, woon ik hier wel nog alleen, hetgeen eigenlijk echt hilarisch is in zon groot huis, temeer omdat we buiten 1 tafel, 2 stoelen en 2 matraskes eigenlijk nog geen meubels hebben. Kim komt dit weekend aan en een mamita (huishoudster) en wachter zouden vanaf volgende week beginnen.
Naast de goeie ligging wat betreft Kaldis, wonen we ook in religieus opzicht zeer strategisch, namelijk tussen een moskee en een orthodoxe kerk. Dat wil zeggen dat we dus om de paar uur ofwel door de imam ofwel door de pastoor via een luidspreker worden aangespoord tot allerlei religieuze activiteiten. Vooral de orthodoxen houden hier bij voorkeur van nachtelijke uren, zeker als er een of andere heilige dient geprezen te worden (en dat is meermaals per maand). Lieven heeft al de kwalijke gewoonte aangekweekt van de imam te imiteren, dus zodra de moskee van zich laat horen, krijg ik gegarandeerd een Allah Akbar echo. Ach ja, wie weet worden we er nog wel godsvruchtig van.
Ook op het werk begin ik stilaan geïnstalleerd te geraken. Het is echt al tof en interessant en belooft nog toffer en interessanter te worden als ik wat zal ingewerkt zijn. Heb toffe collegas, ethiopiers en een internationale mengelmoes. Maar over het werk, de ilris, de iwmis, het vee, het water en de sigaren, een volgende keer wat meer. Daarmee houden we de spanning er wat in, en kan ik gaan slapen.
