Er is deze dagen heel veel 'leven' in de galerij. De buren renoveren hun koffiehuis.
Eerst werd heel de inboedel afgevoerd, wegens niet meer aangepast aan de moderne tijd of gewoon om het intererieur eens te veranderen. Dan werd de vloer uitgebroken en de muren vrijgemaakt van alle oude elektriciteitsleidingen.
Onnodig te zeggen dat dit héél veel stof heeft doen opwaaien, letterlijk dan vooral. Maandag zag je bijna het licht niet meer door de tunnel = galerij. Grote stofwolken verplaatsten zich richting Burg. Eerst via mijn winkel maar doordat er een frisse bries stond trokken de wolken vlug verder richting andere winkels. De buur die allerlei mooie souvenirs verkoopt weet nu wat het is : 'stof vreten'! Alles in zijn winkel werd bedekt met een flinke laag stofdeeltjes, wat natuurlijk geen zicht was. Wie wil immers souvenirs kopen als die bedekt zijn met een laagje stof, 't is net of dat alle souvenirs daar al jaren onverkocht blijven liggen, wat natuurlijk niet zo is in werkelijkheid.
Wat mij betreft valt dat nog mee. Bij mij ligt er hoedanook altijd wat stof, eigenlijk stoort dat niet, maar er zijn natuurlijk grenzen. Om zelf geen stof te moeten vrezen hield ik de deur op een kier. Na enkele uurtjes was het echter toch hoesten geblazen en blies ik de aftocht.
Oepgepast voor de Vlaamse kerkgaai (hier eentje zonder kuif).
Ornitologen lieten me weten onlangs een nieuw soort vogel ontdekt te hebben : de Vlaamse kerkgaai, niet te verwarren met de quasi gelijknamige 'Vlaamse gaai'.
Je kunt dat vliegebeest herkennen aan een rare kuif op zijn kop, het lijkt wel een petje. Bovendien staan er voor de rest heel weinig pluimen op zijn kop.
Waar kan je die rare kwibus spotten? Vooral rond kerken, en rond al wat blinkt. Je kunt hem ook gemakkelijk herkennen aan zijn taaltje. Opscheppen en veel verhaaltjes verkopen, ja, maar geen geld in zijn zakken. En voor je het weet gaat hij er vandoor met je centen of al je zilverwerk en gouden ringen.
Dus kijk goed uit je doppen als je de Vlaamse kerkgaai tegen het lijf loopt of vliegt!
Doodsbbang dat er plots een lijk uit de kast valt!
Een lijk in de kast? Voor alle duidelijkheid betekent dit : er kan altijd een plots probleem opduiken.
En nog is mijn lijdensweg niet ten einde...
Een paar dagen terug bezocht ik in de binnenstad een appartement dat te huur staat. Op de website is alles heel mooi voorgesteld : mooie foto's, een mooi uitzicht en uiteraard een 'mooie' prijs...
De jongedame van het immokantoor spreekt met me af voor een bezoekje. Het appartement is inderdaad heel mooi. Maar! Om de lift te bereiken moet je eerst enkele trapjes op, dus ouden van dagen vallen al meteen uit de boot wegens deze 'drempel'. De garage is nogal klein want ze moet gedeeld worden met anderen. In de hele woning hangt een eigenaardige geur : zo'n geur die ik al eerder waarnam in gebouwen die al jaren leeg staan. Vaak oudere mensen die het ontzien om hun tapijten te laten reinigen om de zoveel tijd.
Ik wil de beeldschone en lieve dame die me het appartement toont niet in verlegenheid brengen. Zij zegt niets over de geur tot ik er zelf heel eventjes over begin... Dan zegt ze dat dat normaal is als een woning zes maand niet 'verlucht' is geweest. Ik denk er het mijne over, en dat mag toch wel zeker? Iedereen - oa mensen die in een ander immokantoor werken - laten me duidelijk verstaan dat ik zo'n woonst niet moet geuren, dat zo'n een geur wijst op jarenlang niet onderhouden van de vloerbekleding.
- censuur - Ik liet hier enkele zinnetjes verdwijnen na een latere opmerking van de eigenares, ook al waren die zeker niet kwaad of letterlijk bedoeld. Spijtig dat de dame in kwestie niet veel gevoel voor humor heeft. 'Ik heb een heel ander gevoel voor humor!', zo klonk het.
Enkele kennissen raden me aan om het appartement toch te huren als ik het zelf geschikt vind, maar dan moeten al die tapijten (en eventueel ook - censuur!) plaats maken voor linoleum of vinyl. Tapijten reinigen is immers een giftig zaakje en het uitzicht van die tapijten worden er niet mooier op na een grondige reining.
Moraal van dit verhaal? Eigenlijk getuigt het aanbieden van een appartement waarin zo'n vieze geur hangt van een zekere minachting voor toekomstige huurders. De nieuwe eigenares kwam me (een maand later) vertellen dat er een huurder gevonden is, een godsdienstleeraar, een brave goedgelovige man dus (ben ik zelf ook ooit geweest...). Ewel hij mag het hebben! Achteraf ben ik heel blij dat ik het niet heb gehuurd.
En dan nog te bedenken dat bovenvermelde dame het waagde om bij mij thuis te komen kijken, dus op het appartement waar ik nu nog even woon, of alles netjes was... Dat zegt genoeg, ja toch?
Dus : uitkijken naar iets anders!
PS : Nog eens voor de duidelijkheid : betekenis van 'een lijk dat uit de kast valt' : een probleem die plots opduikt (in dit geval : blijvende storende geur afkomstig van vieze tapijten).
Feestvarken dreigde eventjes mijn verjaardag te verpesten
Weer een jaartje erbij voor mij, 42 jaar. Vandaag was er een beurs in de beurshallen te Brugge. Er was nogal veel volk op de been 'om net dàt stukje te vinden waar ze al jarenlang op zoek naar waren', zoals men wel eens zegt. Daar wordt ik écht lacherig van...
Nozem met varkenssnoet, vandaag te Brugge gespot op de rommelbeurs van de Oekraïnewerkgroep. Een varken met veel wind in zijn broek...
Er waren inderdaad veel sympathieke mensen die met veel aandacht mijn stand bekeken, er waren er gelukkig ook nogal die mijn kas wat spekten want dat was hard nodig na de 'eerder zwakke verkoop' op de antiekbeurs te Hasselt enkele dagen terug...
Helaas waren er ook enkele ongenode gasten... Snoodaards zoals een moedermishandelaar met pastoortrekjes... zo'n nozem die je zonder biechten de absolutie zou geven. Een wolf in schaapsvacht, alhoewel... Als je héél goed toekeek merkte je onmiddellijk die valse varkensoogjes op onder een lelijke klakke op dat (varkens)hoofd. Een feestvarken dat zijn dagen doorbrengt met de bloemetjes buiten te zetten. Helemaal zijn papa...
Gladde praatjes zat, maar praatjes vullen natuurlijk geen gaatjes. Ogenschijnlijk héél geïnteresseerd in alles wat met heiligenbeelden te maken heeft, maar met praatjes vul je natuurlijk geen gaatjes... Met een lege portemonnee koop je geen antiek. Misschien ware het beter indien dit verken terug zou gaan werken zodat er niet steeds geld moet kopen van papalief... Mooie verhaaltjes duren trouwens niet lang, ook al verschuil je je in je ivoren kerktorentje... Misschien is gras eten binnenkort de enige optie die overblijft. Moet lukken als je veel gras rond je huis hebt...
Laten we dan ook vurig bidden dat deze nozem ooit terug op het rechte pad komt.
Onlangs zag ik op de weg iets kleins lopen, wellicht een muis of zo. Dierenvriend als ik ben remde ik... met als gevolg dat een groot houten beeld dat zich achter de passagierzetel bevond, gekatapulteerd werd tegen mijn voorruit!
Bij het zien van de grote ster in mijn voorruit zag ik zelf ook sterretjes vliegen voor mijn ogen : wie zal dat betalen?
Tegenwoordig krijg ik veel verzoekjes om Sinterklaas te spelen, met een ander zijn geld... hier weer eentje, ditmaal van ene 'Marie-Brigitte' : spijtig genoeg vraagt ze niet naar mijn banknummer om die habbekrats op te storten :
Bonjour ,Je suis une veuve d'origine française résidente ce jour au Royaume Uni pour la raison de mon état de santé qui ne cesse pas de se dégradée de jour en jour. Brièvement, je souffre dune tumeur au cerveau détectée trop tard or jaurais pu éviter cela selon le docteur. Jai toujours privilégié le service de ma nation au détriment de ma propre santé et voilà aujourdhui cela me rattrape, mais je suis quand même fière davoir pu aider des gens autour de moi et je pense pouvoir continuer à le faire à travers vous. J'ai le cur serré, et chaque fois que jécris une phrase, lémotion fait que les larmes envahissent mes yeux et mon feu mari me manque. Si seulement mon fils était vivant il me consolerait certainement (Il est mort en Irak parmi les soldats britanniques, ce fût dur pour nous de vivre sans lui et je crois que mon mari na pas supporté et lui aussi ma quitté sept mois plus tard. Bénédiction ou malédiction je nen sais rien du tout). Et voilà où jen suis moi aussi maintenant sans famille ni pe...
Boertje Charel, onlangs overleden, was alom bekend omwille van zijn 'rommelige' boerderij en zijn 'varkensachtige' oogjes en manieren.
Welnu, wat blijkbaar niemand weet, is dat hij maar een flauw afkookseltje was van de échte boer Charlelowie. Een - gelukkig maar - slechte imitatie...
Boer Charlelowieten - om problemen te vermijden zal ik hier zijn naam écht niet vernoemen hoor! - kon je herkennen aan zijn plastieken hoedje, een vies zwart geval waarin de muizen 's nachts een zalige thuis vonden. Charlelowieten was een echt varken, letterlijk én figuurlijk.
Hij at als een varken, hij dronk als een varken, hij dacht na als een varken, hij handelde als een varken, enz...
Geen complement voor die lieve viervoeters die je in een varkenskot vindt!
Charlelowieten leefde als God in Frankrijk, alhoewel hij volgens sommigen daar geen 'poot' meer mag zetten. Ze zijn daar véél gewoon, maar ... er zijn grenzen, ja toch? Figuurlijk én letterlijk! Nu, geen probleem voor hem want er is open ruimte genoeg in Vlaanderen. En vooral ook thuis want wee het gebeente van wie hem voor de voeten liep. Wat hij zijn gezinnetje aandeed dat zou je een beest niet aandoen...
En naar die (echte) beesten (je weet wel die schepsels die op vier poten lopen) keek hij niet om, zijn vrouw moest de beesten maar te eten geven. Bij het minste dat hem niet aanstond stond Charlelowieten aanstonds op zijn ... achterste poten! Dan pakte hij ene ijzeren voorwerp en sloeg er op los, tot bloedens toe.... Arme bloedjes van kinderen en vrouw!
Hij amuseerde zich rot maar nog kon hij zijn ding niet kwijt... Dus zon hij altijd maar op zwaardere baldadigheden... Hij zou zich ontdoen van die lastige familie... deporteren, net zoals zijn grote voorbeeld van droomde! Het gras is immers altijd groener aan de overkant! (dacht hij met zijn groot verstand)
Welnu, als dit alles geschied was, wist hij zich de koning te rijk. In werkelijkheid was zijn leven verworden tot een saaie opeenvolging van lange dagen. De hele dag op café zitten waar hij naar eigen zeggen enkel 'platte watertjes' dronk. Zijn drinkebroers weten echter beter.
Op een dag was hij zodanig zat van dat vele water drinken dat hij niet meer wist of hij nog op café zat of in de hel beland was. Hij zag er een heel mooi meisje. 'Mooi' is echter een relatief bericht... Wat mooi is voor de ene (bv. een dronkaard) kan zo lelijk zijn als de nacht voor anderen.
Nu om een lang en saai verhaal kort te maken, het was echt liefde op het eerste gezicht...
En nu terug naar boer Charles. Ook hij leerde iemand kennen, hij wist echter dat zij enkel en alleen uit was achter zijn centen. Wanneer hij dement werd stopte zijn 'vlam' hem prompt in een rusthuis, waar hij onlangs het tijdelijke met het eeuwige verwisselde...
En nu naar boer Charlelowieten... het ergste van dit droevige verhaal moet nog komen... Omdat hij zichzelf niet graag ziet (figuurlijk en letterlijk) heeft hij geen enkele spiegel in huis. Misschien wel omdat hij vreest door zijn schone manieren écht in een duivel veranderd te zijn en dan bijgevolg geen spiegelbeeld meer zou hebben? God weet het! Enfin, hij maakt zichzelf wijs dat hij best een knappe verschijning is... En doordat hij, de oude snoeper - voor de duidelijkheid : snoepen letterlijk en figuurlijk - niet goed meer uit zijn doppen ziet en brilglazen van een centimeter dik moet dragen ziet hij ook niet hoe zijn nieuwe vlam zo lelijk als de duivel is. Hoe vals ze hem telkens beloert. Ik hoop dat hij plots niet hetzelfde meemaakt als zijn imitator uit Lotenhulle!
Verrassend nieuws eigenlijk, normaal blijft de paus zijn ambt behouden tot aan de dood.
Deze paus treedt af omdat hij zijn taak niet meer aan kan. En die taak zal zeker wel heel zwaar zijn. Misschien treedt hij ook af omdat hij ver in de schaduw blijft staan van zijn voorganger, Johannes Paulus II. Dàt was tenminste iemand met charisma! Ook moet Benedictus-ik-weet-niet-meer-de-hoeveelste er niet op rekenen ooit heilig verklaard te worden (zoals zijn voorganger), want welke verdiensten heeft hij daartoe? Mirakels zijn er zeker al niet gebeurd... en daarzonder wordt je niet zalig en zeker niet heilig verklaard.
Nu zal er vanalles en nog wat verteld worden, ontdekt worden en rondgestrooid worden over de huidige paus. Zo zag ik al een 'nozem' die op internet zijn verontwaardiging uitdrukte over het feit dat de paus 'zijn gelofte van armoede niet hield'. Welnu, dat heeft een paus ook niet.
Wie volgt de paus op? Ik denk dat sommigen hun boontje al te weken leggen... En ik heb het dan niet over onze onvolprezen gewezen kardinaal Danneels. Een man die uitermate geschikt zou zijn voor dit ambt, en gezien de leeftijd waarop de huidige paus aantrad, is hij hier zeker niet te oud voor. Een man met veel gaven, een grote intelligentie en een visie. Neen, ik heb het hier over een andere man die bisschop is in Vlaanderen. De man die al een oogje heeft op het ambt van aartsbisschop van België, de man met de ijzige blik in de ogen... die een collega in grote nood nog dieper de grond inboorde... kortom, geen haar beter dan die van nu... Ik ben benieuwd...
Originele akten van parochieregisters en burgerlijke stand zijn nu toegankelijk op internet
Sinds een paar dagen zijn de akten van de parochieregisters en de burgerlijke stand raadpleegbaar via internet. Niet echt alles maar een heel groot deel althans, de rest wordt later toegevoegd. En met een beperking : het betreft hier enkel de akten tot circa 1910 want de akten van de laatste honderd jaar zijn in principe niet openbaar.
Een hele vooruitgang voor de genealogen. Nu hoef je je niet langer te verplaatsen naar het rijksarchief of het gemeente/stadsarchief om alles op te zoeken. Dit bespaart heel wat tijd en moeite.
Het enige wat je moet doen is surfen naar de website van het nationaal rijksarchief van België en je daar registreren. Dan kan je starten met opzoekingen.
De kwaliteit van de akten is zeer hoog. Men scande de originele akten in. Tot nu toe waren de kopieën enkel beschikbaar op microfilms, deze waren soms moeilijk leesbaar en natuurlijk diende je vaak minuten lang het filmpje f te draaien tot je de juiste akte vond. De leesapparaten voor microfilms zijn trouwens nogal vaak 'in panne'... De akten kan je ook vergroten wat heel handig is.
Eigenlijk is dit een heel mooie service die ons aangeboden wordt door het rijksarchief. Maar dat mag dan ook wel want het zijn wij belastingbetalers die dit alles financieren.
In de leeszalen van het rijksarchief, zoals oa in Brugge, zullen ze nu veel minder volk zien opdagen. Goed voor het personeel dat dikwijls afgepeigerd was vroeger, ze kunnen zich nu wijden aan andere zaken, vervelen zullen ze zich zeker niet doen!
Voor de derde keer nam ik deel aan de antiekbeurs te Luxemburg.Deze beurs is qua grootte te vergelijken met die van Namen.In deze drie jaar zag ik het niveau steeds stijgen wat nu resulteerde in een beurs met alle mogelijke antiquiteiten en moderne kunstvoorwerpen.
Zoals tijdens de beurs zou blijkenwerd er heel wat publiciteit gemaakt.Maar zoals altijd kwam de beurs heel traag op gang.Tijdens de vooropening, waar de professionele kunsthandelaars welkom waren, was er nogal weinig volk.De eigenlijke opening lokte gelukkig heel wat meer volk.Met een hapje en een drankje werd iedereen vanaf 19u00 welkom geheten.Ditmaal verliep de receptie wat anders dan vorig jaar.Alles werd ineens letterlijk en figuurlijk op tafel gezet en in een mum van tijd was alles opgesoupeerd.Dit jaar werden de hapjes met brokjes en beetjes aangeboden, dus niet meer alles in één keer.Zo kreeg iedereen de kans om te proeven van het lekkers.
De bezoekers waren heel geïnteresseerd.De verkoop echter verliep zoals steeds heel erg moeizaam, antiquairs die al meer dan twintig jaar deelnemen aan de beurs blikten met weemoed terug naar de betere tijden, toen er hogere prijzen betaald werden en de mensen echt op bezoek kwamen om een stuk te kopen.Vandaag verloopt de verkoop dus heel anders
Iedereen is heel voorzichtig: geld genoeg wellicht maar geld uitgeven???In het Duits, Frans en Luxemburgs worden bakken commentaar gegeven.Meestal positieve kritiek.Sommigen vragen prijs en zeggen dan dat ze dat zelf ook in huis hebben en dat al dan niet willen verkopen.Enkelen tonen fotos.
Eentje heeft enkele heiligenbeelden in de auto liggen.Ze zijn eigendom van hem en zijn broer.De beelden erfden ze van hun ouders en ze willen die nu verkopen.De fotos zijn niet erg duidelijk en ik ga met de broers mee naar de parking om alles te bekijken. En zoals gewoonlijk valt dat dik tegen Een van de beelden is foeilelijk, nieuw en dus waardeloos.Een ander is ferm beschadigd en een derde is van een erbarmelijke kwaliteit.Ik zeg hen dat ik ze niet hoef en wanneer ze me vragen wat ze er mee moeten doen antwoord ik kortaf : Brûler!Opstoken dus, dan hebben ze er nog wat aan.De broers kijken me verbijsterd aan en dan zeg ik dat ze ze in een antiekveiling moeten steken, dan zullen ze wel eens zien wat die prullen waard zijn.Na mij haalden de ongelovige thomassen er nog een collega bij die eveneens afzag van enige aankoop.
Enkele anderen beloven beelden en boeken te komen tonen maar ze sturen hun kat.Dat gebeurt wel vaker en ik kijk er dus niet meer van op.
Eigenlijk zie ik weinig mensen passeren met grote stukken antiek.Natuurlijk is het zo dat heel grote stukken niet meteen van de standen weggenomen worden, soms wordt er een rood bolletje op gehangen en deze worden dan s avonds meegenomen door de verkopers en veelal onmiddellijk thuisgeleverd.Kleine pakjes zie ik af en toe maar niet om te zeggen dat er heel veel van eigenaar verandert.Spijtig toch want de beurskosten lopen meestal hoog op en iedereen doet zijn best om mooie zaken mee te brengen.
Ik sta vlakbij de keuken.Daar verkoopt men allerlei broodjes, paninis, stukken taart en drankjes.De keuken draait goed, gelukkig maar voor die mensen want etenswaren kan je niet lang bewaren.
Van de standhouders ken ik lang niet iedereen, velen komen immers uit Duitsland en Frankrijk.Ook enkele mensen uit Nederland.Luxemburgers zijn er volgens mij maar weinig.
Naast me staat een meubelrestaurateur.Elk jaar neemt hij enkele oude zetels onder handen.Heel de boel hergarnieren, ongelooflijk hoeveel werk en vakmanschap dat vraagt.Sommigen willen alles nieuw laten maken : enkel het houten kader blijft.Anderen staan er op dat goede stukken bekleding moeten bewaard blijven, zoals de rug- en armleuning van een donkerbruine lederen zetel, omdat het een erfstuk is en er men heel erg aan gehecht is.De waarde van dat geërfde zeteltje als meubel is miniem maar de emotionele waarde is voor de eigenaar onbetaalbaar want zijn vader zat er zijn hele leven in...En dat verdient natuurlijk respect en de klant is koning.
De restaurateur lijkt op zijn dooie gemakjes te werken.Tijdens de vooropening doet hij geen klop, hij nestelt zich in een gemakkelijk zeteltje en bekijkt de bezoekers.Vrijdagmiddag schiet hij in gang en slaat er op los met zijn hamertje.Nageltjes worden in het hout gedreven om de stoffen banden vast te leggen.Daarop komen dan veren en opvulstof.En dan de uiteindelijke bekleding.Door al dat getimmer kan ik geen oog dichtdoen, misschien een geluk met een ongeluk?Langer dan een halfuurtje naeen beult hij zich echt niet af.Op tijd en stond een pintje, een worst met zuurkool, enz.Ook een babbeltje met mij, met andere standhouders babbelt hij weinig of niet want veel collegas spreken niet zo vlot frans.Duitsers en Nederlanders verkiezen dan eerder engels te spreken maar dat verstaat mijn buurman dan weer niet.Op zondag krijgt hij wat hulp van zijn zoon maar die heeft net als zijn papa ook een broertje dood aan werken, in elk geval toch aan hard werken.Met zijn tweetjes zitten ze het grootste deel van de dag naar jan en alleman te staren.Wij Vlamingen zouden zoiets nooit doen, zo bedenk ik glimlachend.Maar ja, als je nu werkt of niet, in Wallonië is dat allemaal eender Ik vermeld hier echter nadrukkelijk bij dat ik ook andere Walen ken, mensen die heel hard werken zoals wij Vlamingen
Een collega zit de hele tijd naar mijn stand te loeren, ik denk dat hij wellicht op mijn klanten aast Afloeren wie wat bekijkt om dan de eigen waren aan de man of vrouw te brengen zodra ze even later aan zijn stand komen.Anderen willen fotos nemen, wat ik niet toesta aan niet-klanten.Bedoeling is namelijk iets te verkopen, niet om te poseren met dit of dat stuk aan amateurfotograafjes.Ook komen er enkele journalisten langs, de dag daarna zie ik in de krant dat mijn buurman breeduit en glunderend afgebeeld staat
Het hotel.Een ruime vierpersoonskamer maar voor de rest enkel lucht.Ik reserveerde via booking.com en zoals telkens is er weer geen ontbijt in de prijs voorzien.Flauw om zo de prijs te drukken.Ik weiger dan ook altijd om extra te betalen voor een ontbijt, ik val nog liever dood dan 14 euro te betalen voor een brokke van een pistolet en een tasse kaffie!Dus doe ik elders boodschappen zodat ik lekker zelf kan kiezen wat ik eet en wat ik niet hoef.En wanneer ik binnenkort via email uitgenodigd word om mijn mening over het verblijf te geven zal mijn oordeel niet mals zijn.Op de kamer staat zelfs geen waterkoker en benodigdheden om koffie en thee te maken.Dat vind ik toch een minimum-service Maar neen, ze willen dat de gasten aan de toog gaan hangen en zich onnozel betalen voor allerlei drankjes.Mis poes!Ik heb zelf voldoende drank mee.Aan de ontvangstbalie kijken ze wat misprijzend naar de tassen met mondvoorraad maar ik laat ze kijken natuurlijk.Stelletje moeials!De kamermeisjes zijn allemaal zwartjes : heel vriendelijk maar ze verstaan geen Vlaams, geen frans en ik versta hun a taaltje niet Als ze me wat vragen bij het verlaten van mijn kamer mompel ik maar wat.Wellicht sukkelaars die uitgebuit worden en hier werken voor een habbekrats.
De verkoop?Laat ons zeggen dat ik gematigd tevreden ben.Reden te over trouwens want nogal wat collegas verkochten heel weinig of niets.Het zijn geen gemakkelijke tijden, je moet echt heel goed materiaal aan goede prijzen kunnen aanbieden.
Maandag = Ladies day.Vooral duitsprekende kletskousen die het hoog in de bol hebben.Commentaar en nog eens commentaar.Meestal met hoge laarzen, misschien zijn ze per paard gekomen.Allemaal Bauern, die Luxemburgers, zeggen de standhouders.Ik lach Om 19u00 eindigt de beurs maar rond 18u00 beginnen velen al in te pakken.Zodra ik één andere zie starten met de inpak vlieg ook ik er in.Zo vlug mogelijk alles netjes inpakken en wegwezen.Rond 20u15 rijd ik de autoweg op en na drie uurtjes rijden bereik ik het Venetië van het Noorden.
Je hoorde het al op het nieuws : de huismussen zijn niet langer de meest voortkomende vogels in de tuin... De meeste vogels - zeg maar rare vogels! - zijn 's nachts in je tuintje te spotten! Wellicht doelt men hier op de vele inbrekers die alsmaar meer 'neer-strijken' in ons Vlaanderen!
En... huismussen zijn meer dan welkom in onze tuin... maar hoe zorg je er voor dat die andere beesten niet op bezoek komen???
Vandaag zal het precies 50 jaar geleden zijn dat een bekende Vlaming tot priester gewijd werd, priester in eeuwigheid. Een gouden priesterjubileum dus. Normaal gezien zou er vandaag een groot feest zijn in ons Vlaanderen.
Maar... bepaalde snoodaards wilden deze priester het 'land uyt'! Ze denken dat zijzelf zonder zonde zijn en gooien dus maar de eerste steen... Zij zullen hun loon ontvangen... Ze zullen geoordeeld worden zoals ze nu zelf anderen veroordelen...
Gelukkig mag hij rekenen op de sympathie en de steun van velen, hopelijk mag hij vandaag ook doorbrengen met mensen die hem een warm hart blijven toedragen, en mag hij zich gedragen weten door vele anderen overal in zijn Vlaanderen!
Op tv zie ik dat héél de wereld onthutst is over de 'oerwoudgeluiden' tijdens een voetbalwedstrijd in Den Bosch. Wellicht zaten of hingen er enkele apen in de tribunes. De geluiden waren bestemd voor een zwarte voetballer... Dit is inderdaad echt schok-kend!!!
Vandaag kreeg ik opnieuw een mailtje van een dame, ditmaal een Parisienne van 53 jaar. Doodziek, dat wel! Bernadette Rousseau uit het 19de arrondissement in de Lichtstad.
Ze dankt de goede God omdat ze mij, een 'modeste' mens, heeft gevonden. Leuk! Wat nog leuker is : ze wil me een hele smak geld schenken om mijn 'humanitaire' werken te spijzen : 1 000 000 eurootjes. Daar ze er ernstig van overtuigd is haar ziel binnenkort aan de Schepper te schenken wil ze nog wat zin geven aan haar leven. Er is namelijk iets ernstigs verkeerd met haar hersenpan, deze aandoening is ongeneeslijk. Volgens mij is haar leugenzucht ongeneeslijk...
Daar ons leven zo vergankelijk is, zo rap voorbij, wil ze nu een miljoen euro schenken. Dus besloot ze zomaar om die cadeau te doen aan mij, heel lief eigenlijk... Ze wil dat ik deze centen rondstrooi zodat iedereen in mijn omgeving daar van kan profiteren...
Tenslotte wenst ze me toe dat God me Zijn bescherming mag geven. Volledig akkoord : hopelijk kan Hij me beschermen tegen dergelijke godsleugenaars en valse Sinterklazeni
Hieronder de tekst van het mailtje :
Bonjour C'est avec beaucoup d'émotion que je vous envoie ce message. Tout d'abord, je remercie le Bon Dieu, Notre Père Céleste qui m'a orienté vers votre modeste personne afin de vous faire bénéficier de mes biens qui sera d'une grande utilité dans vos uvres humanitaires. La plus grande peur qu'on nous brandit, c'est la mort; qu'importe là où la mort surprendra, pourvu qu'il y ait une main qui prenne l'âme dont je laisse tomber. Je suis là pour prouver que parfois on a l'impression de lutter pour un idéal qui ne serait pas atteint de notre vivant. Peut-être ne serait-il jamais atteindre. Mais on sait qu'on s'y consacrant, cela permet de trouver un sens à sa vie. Bernadette Thérèse ROUSSEAU, demeurant à Paris 19EME, chrétienne et j'ai 53 ans. J'ai le cur serein vu que je suis touchée par une maladie incurable. Selon le Docteur, la Boule de sang qui s'est installée dans le cerveau est à un niveau très avancé. Christ est la Vie ! Sur cette terre, nous ne sommes que des passagers pour peu de temps comme nous le rappelle le roi Salomon, fils du roi David. De mon côté, je n'ai plus la force de faire quoi que ce soit. Par contre, je dispose un capital de 1.OO0.0OO que j'avais gardé pour un projet d'aide. J'ai peur, parce que je ne veux pas que ces 1.OO0.0OO soit un gâchis après mon décès. J'ai donc décidé de vous donner ces 1.OO0.0OO que je laisse derrière moi. C'est une offre que je veux mettre gracieusement à votre disposition afin de faire profiter les autres autour de vous. J'aimerais surtout que vous me répondiez car c'est la boite que je consulte le plus souvent et me donner l'espoir de continuer à vivre et à retrouver le sourire qui s'est détalé de moi. Que Dieu tout-puissant soit avec vous et vous protège ainsi que votre petite famille. Au plaisir de vous lire pour plus d'échange Mme Bernadette Thérèse Rousseau
Terugblik op antiekbeurs in Rosmalen (Den Bosch) vorig jaar
Uit de 'oude doos' : ik vond een verslag terug van de antiekbeurs in Rosmalen, vorig jaar in april, een beurs waaraan ik mooie herinneringen aan over houd.
Antiekbeurs in Den Bosch (april 2012).
De antiekbeurs in s Hertogenbosch heeft een heel goede reputatie en bestaat al bijna 50 jaar.Op Eurantica kwamen de organisatoren van de beurs van Den Bosch me inschrijven.Ik hoor al jaren praten over deze beurs, nogal gekend van haar strenge selectiecriteria.
Omdat ik een heel mooie stand wilde inrichten besloot ik enkele eiken meubels mee te nemen.Handig om daarop beelden en boeken te presenteren.Daartoe diende ik een vrachtwagen met laadbrug te huren wat een serieuze meerkost met zich meebrengt.Om de kleinere zaken te presenteren bracht ik enkele glazen vitrines mee.Het standgeld was ook niet van de poes.Elke beursdeelname, de deelname aan de serieuze beurzen dus, kost telkens duizenden euro.De duurste stand tot nu toe kostte me zowat 6000 euro, en er is natuurlijk nooit enige garantie dat er winst geboekt wordt.Veel bezoekers aan die beurzen zijn dan ook aangenaam verrast als ze ontdekken dat ik deelneem.Voor mij is het telkens een harde dobber veelgeld ineens om zomaar uit te geven.Collegas zeggen me soms dat ze heel veel geld uitsparen door NIET deel te nemen aan bepaalde beurzen.Maar als je niet naar buiten komt verkoop je zeker niets Daarenboven is er nog de kost van het verblijf ter plaatse.Tien dagen op hotel, begin maar te rekenen .
De dag van de opbouw.Met een hele lading trek ik naar Den Bosch.Daar ik in Nederland de weg niet echt goed ken is het uitkijken geblazen.Via de autowag naar Antwerpen, Breda en Tilburg, en dan via eengewone weg een twintigtal kilometer tot bij Den Bosch.Dan weer de autoweg op en de ring rond den Bosch, richting Nijmegen.De beurs vindt voor de eerste maal plaats in Autotron, een vroeger museum voor oldtimers in Rosmalen.Tot vorig jaar was dit nog in de Brabanthallen in Den Bosch.Autotron ligt naast de autoweg, midden een groot groen gebied met bomen en zo te ruiken lopen er daar ook massas varkens rond
De organisatie is tiptop in orde.Je komt het gebouw niet binnen zonder legitimatie via voorafbestelde opbouwkaarten.Het gebouw oogt nogal modern.De inkleding is heel modern.Mooigekleurde wanden van de standen en heel kleurrijke tapijttegels in stof of zo.Het aanbod is heel gevarieerd.Er is evenveel ruimte voorzien voor moderne kunst als voor echte antiek.Bronzen sculpturen, ikonen, schilderijen, antieke meubels, antiek brons, heiligenbeelden, Gekende antiquairs, de grotere namen in de Nederlanden zoals dhr Roelofs, de familie Müller, enz.Enkele standhouders ken ik heel goed en ik ben blij dat ik er me op die manier heel vlug thuis voel.Benieuwd wat er van deze beurs gaat worden
Vol moed begin ik de hele stand in te richten maar plots realiseer ik dat de achterwand, de belangrijkste wand van de stand slechts uit één dunne triplexplaat bestaat waardoor ik niets kan ophangen met het materiaal dat ik bijheb.Rondvraag bij de collegas wijst uit dat zij geen geschikte haken voor mij hebben en dat er in de buurt geen speciaalzaken zijn waar ik dergelijke zaken kan aankopen.Daarom beslis ik om onmiddellijk terug te keren naar Vlaanderen, mijn vrachtwagen terug te bezorgen bij de verhuurfirma en haken te kopen in Brugge.Net Brugge genaderd rond 15u00 ruik ik onraad t is te zeggen ik ruik iets verbrands, de koppeling werkt niet meer en ik rijd meteen naar het verhuurcentrum.Daar aangekomen weigert de motor dienst.Verdorie, gelukkig dat ik door gebrek aan wandhaken zo vroeg terugkeerde.Voor hetzelfde geld viel ik s avonds ergens in panne onderweg.Aan de vrachtwagenverhuurder vroeg ik om binnen tien dagen niet dezelfde vrachtwagen te reserveren voor mij, ik had namelijk geen vertrouwen meer in dat vehikel.Deze vrachtwagen was zo goed als nieuw maar lijdt blijkbaar nog aan een paar kinderziekten
Vrijdag de dertiende.Vandaag terug naar Den Bosch met de eigen wagen, dat rijdt veel leuker dan zon kleine vrachtwagen.Weeral strenge controle aan de toegangspoort.Intussen zaten de standen bouwers duidelijk niet stil.Overal mooie aankleding met textiel.Honderden bloemen zoals hyacinthen en narcissen of zo sierden de ingang.Mijn stand bevindt zich vlak bij de ingang, tussen eenbedrijf dat werkzaam is in de horeca/catering en een uitgeverij van tijdschriften ivm kunst en antiek.Enkelen vinden het heel raar dat ik hier sta en niet tussen de andere antiquairs in de grote zaal.Uiteraard heeft dit te maken met mijn late inschrijving.Eigenlijk ben ik niet helemaal tevreden met deze plaats maar ik bedenk dat ik misschien toch één grootvoordeel heb door zo vlak bij de ingang te staan.Alle bezoekers moeten immers eerst via mijn stand passeren.
Tussen het opbouwen door loop ik even in de grote zaal rond.De standen zijn heel mooi ingericht, het is werkelijk grote klasse.Enkele collegas verklaren me dat deze beurs van een hoger niveau is dan de meeste andere, ook dan de meeste in België.
Vandaag is er vetting, in gewone mensentaal : keuring.Een aantal specialisten komt de antiek keuren.Ik ben er nogal gerust in : mijn zaken mogen gezien worden.Later blijkt echter dat enkele zaken niet toegelaten worden wegens niet oud genoeg : het betreft neogotische zaken.Wel goeie kwaliteit maar niet oud genoeg.Voor mij geen erg al had men dat wel beter secuurder omschreven in het beursreglement.Ik werk de stand verder af en verlaat rond 17u00 de beurs, vol verwachtingen voor de komende week.Morgen is er vooropening en dan duurt de beurs nog acht dagen.
Nu op zoek naar mijn hotel.In Den Bosch en dichte omgeving was geen slaapgelegenheid meer te vinden, althans niets betaalbaars.Sorry maar ik heb geen 145 euro per overnachting over, gewoon om enkele uren te slapen!Bovendien zijn er steeds grote parkeerproblemen indien je hotel midden in de stad ligt Ik vond een hotel op de buiten, een kleine vijftien kilometer van het beursgebeuren.Ik kijk even op de kaart en rijd op gevoel naar mijn overnachtingsplaats want de wegbeschrijving die ik bij me heb is alles behalve duidelijk.Na twintig minuutjes arriveer ik en check in.De dame des huizes vertrouwt me toe dat er vandaag en in het begin van de nacht wat lawaaihinder zou kunnen zijn daar er een trouwfeest zou plaatsvinden.Ik antwoordde dat ik zelf ook behoorlijk veel kabaal kan maken als ik wil.Geen erg ik kijk wel naar tv.En werk wat verder aan mijn transcriptie van de Eggewaartskapelse parochieregisters.Dat karwei duurt nu al veel langer dan ik aanvankelijkverwachtte maar geen enkelel moeite is me te veel als het om mijn eigen dorpje gaat.Daar waar mijn dorpje ligt, daar ligt mijn hart.Zo zingt Will Tura
Opening van de antiek- en kunstbeurs :
Het is zaterdag.Om twee uur s namiddags is er vooropeng.
Dag twee van de antiekbeurs :
Vandaag is het zondag.Ondanks het luide kabaal gisterenavond hier achter het hotel, in de feestzaal waar een soort technofuif werd gegeven, sliep ik als een roosje.Rond negen uur naar beneden voor het ontbijt.Twee jongedames zitten gezellig te babbelen achter de toog van het restaurant.Wanneer ze mij zien binnenkomen zetten ze in een mum van tijd heel mijn tafel vol met allerlei broodjes en lekkers.Blijkbaar ben ik de enige gast.Ik geniet van de rust en laat me alles smaken.
Vanaf 11 uur is er een massa volk.Leuk voor mij dat iedereen bij het binnenkomen éérst via mijn stand moet/mag passeren.Zowat heel de file draait in de gang ter hoogte van mijn stand af, passeert door mijn stand en gaat dan verder naar de eigenlijke beurszaal.Velen maken de opmerking dat ik hier op een rare plaats sta, niet tussen de andere antiquairs en dat ik me moet gedragen als een échte Bruggeling : Zie je van Brugge zet je vanachter! zoals Lustenhouwer zong Dan antwoord ik dat ik geen échte Bruggeling ben en nooit zal worden.En dat ik hier sta omdat ik laat inschreef voor de beurs, en zo terecht kwam in een nog lege plaats hier vooraan nabij het onthaal.En dat ik hoop dat de laatsten (wat betreft inschrijving dus!) de laatsten (wat verkoop b etreft) de eersten mogen zijn!
Er is dus vele passage maar heel weinig verkoop.Het enige wat ik zie passeren zijn kaders met fotos van oa appelen In mijn ogen niets waard maar de klant blijft natuurlijk koning!Zalig zij die dolen.
s Avonds kijk ik op hotel naar de film Titanic, het is vandaag immers 100 jaar geleden dat dit schip zonk en ca 1500 mensen verdronken.Aangrijpende film eigenlijk.De sfeer wordt echter erg verstoord door al die pauzes met reclame.Ik besluit goed op te letten voor wie reclame gevoerd wordt en deze produkten zeker niet te kopen!Moest iedereen dat doen dan konden we voortaan misschien ongestoord tv kijken
De volgende dagen is het op de beurs heel rustig, dat is trouwens meestal zo als de beurs zo lang duurt.
Op tv is er een discussie over Pol Vandendriessche.Hij zou dames lastiggevallen hebben op verschillende plaatsen waar hij werkzaam is.
Volgens mij heel terecht dat dit in de media komt.Hij wil immers burgemeester worden.Dhr Antonissen van Humo schreef hierover een artikel.Volgens mij terecht want moet zon man, een man die zijn personeel niet gerust kan laten, burgemeester willen worden???
En, blijkbaar sleurde hij Doenja Van Belleghem van haar fiets om haar te zoenen.Wat een schoft!Honderd procent juist dus dat deze zéér achtenswaardige dame hier zwaar aan tilt en terecht opmerkt dat Vandendriessche zijn gal niet moet uitspuwen over het gedrag van Mgr Vangheluwe!
En Tijl Waelput, voorzitter van de Brugse NVA neemt het op voor Vandendriessche, hopelijk voor hem verbrandt hij zijn vingertjes niet.
Persoonlijk zou ik het héél spijtig vinden voor de NVA dat ze massas stemmen verliezen door zon man als VDD als burgemeester naar voor te willen schuiven
Op het einde van de beurs ben ik tevreden : ik ben uit de kosten en kreeg heel veel positieve reacties.
Lang praten vereist zwaar stemwerk. Dit kan zich na een drukke dag danig laten voelen. Niet alleen moet je stem luid genoeg zijn en ver genoeg dragen, je stem is ook het instrument bij uitstek om je publiek te blijven boeien.
In deze introductiesessie kijken we hoe onze stem werkt en wat we kunnen doen om ze beter te gebruiken. We zetten de eerste stappen in beter stemgebruik en bekijken hoe we ze preventief kunnen verzorgen.
PRAKTISCH Voor wie?
iedereen die nieuwsgierig is naar hoe zijn stem precies werkt en wat je ermee kan.
data:
woensdag 6 februari 2013 van 9u00 tot 12u00 of
vrijdag 22 februari 2013 van 9u00 tot 12u00
plaats:
Het Andere Huis Windhoek 42 2640 Mortsel
prijs:
50,00
STEM JE STEM
Hoe kan ik mijn stem meer impact geven?
Hoe werk ik aan draagkracht en luidheid?
Hoe breng ik rust door mijn stem?
Hoe kan ik nog meer met expressie werken?
Welke invloed heeft mijn stem op mijn publiek?
We realiseren ons niet altijd dat vele uren praten een fysieke prestatie is. Bij de meeste beroepen en/of activiteiten volstaat een gemiddelde spreekvaardigheid. Maar als je stem extra belast wordt, is extra training en een geschikt stemapparaat meer dan welkom. Of het nu voor een grote of kleine groep is, of in een 1 op 1 gesprek; de expressie van je stem heeft invloed op je communicatie.
Wat komt aan bod? Gebruik ik mijn stem wel goed? - Praat ik wel op de juiste toonhoogte? - Hoe werk ik aan draagkracht en luidheid? Hoe breng ik rust door mijn stem? - Hoe kan ik nog meer met expressie werken? - Hoe verzorg ik mijn stem?
Met deze vragen gaan we aan de slag. Door oefeningen en inzichten creëren we een stem die gehoord wordt. Een aangenaam timbre en een dynamische intonatie bepalen mee of je boodschap impact heeft.
PRAKTISCH Voor wie?
Trainers, coaches, docenten, leidinggevenden, . . . iedereen wat meer aandacht aan zijn stem wil schenken
data:
donderdagen 21 en 28 februari en 7 en 14 maart 2013 van 19u30 tot 22u00
plaats:
Het Andere Huis Windhoek 42 2640 Mortsel
prijs:
400,00 voor de 4 avonden. U kan gebruik maken van de kmo-portefeuille of opleidingscheques. Met leerkrachten- of studentenkaart betaalt u 250,00.
STEM EN EMOTIE
Ben je nieuwsgierig naar wat jouw stem bij mensen teweeg brengt?
Word je geconfronteerd met je stem als je een emotionele boodschap moet brengen?
Wil je echt verbinding maken met je communicatiepartner(s) in een gesprek of training?
Als trainer, coach, consultant, docent, leidinggevende, . . . sta je constant in verbinding met mensen. Het gesproken woord is een belangrijke tool in onze communicatie. Maar net die woorden schieten soms te kort. Voorbij die woorden maken stem en lichaam méér duidelijk wie we zijn en wat we eigenlijk willen zeggen. Zij zijn de spiegel van onze innerlijke wereld en een instrument om deze wereld naar buiten te brengen.
Wat kan je bereiken ? Je boodschap krijgt meer impact. Je stem straalt rust en vertrouwen uit. Je hebt je adem en daardoor je stemhoogte onder controle. Je hebt een expressieve stem die mensen blijft boeien. Je stem verraadt geen spanningen. Je gaat op zoek naar je primitieve stem.
PRAKTISCH Voor wie?
Trainers, coaches, consultants, HR managers, leidinggevenden, docenten, verkopers, gidsen, advocaten, media, . . .en iedereen die nieuwsgierig is naar de impact van zijn stem op anderen.
data:
vrijdagen 8 + 15 maart 2013 van 10u00 tot 17u00
plaats:
Het Andere Huis Windhoek 42 2640 Mortsel
prijs:
400,00 (exclusief) voor de 2 dagen incl. lunch. U kan gebruik maken van de kmo-portefeuille of opleidingscheques. Met leerkrachten- of studentenkaart betaalt u 250,00.
Voor meer informatie kan je ons mailen of bellen naar 03/239.54.67.
Wie wil er met me trouwen? Binnen de twee weken, anders hoeft het niet meer voor mij!
Welwelwel! Aangezien mijn appartement binnen korte tijd helemaal gerenoveerd wordt en ik de laatste 18 jaartjes een en ander verzamelde en dus moet verhuizen, ben ik al maanden druk op zoek naar een nieuwe woonst.
Eventjes dacht ik een uiterst geschikte plaats gevonden te hebben. Een plaats waar ik een thuis zou hebben, een winkel en een opslagplaats. Jawel, u hebt het al geraden : de kerk van ...! Maar aangezien er daar enige complicaties waren waarvan we nooit het fijne zullen weten (vergelijk met de gangsters die de Ijzertoren hebben opgeblazen : ongekend maar toch gekend...) kwam hiervan helemaal niets in ... huis!
Dus zoeken maar in Brugge die Schone. Ik bekeek zeker een paar honderd appartementen op internet, bezocht al een twintigtal appartementen, en vond er ééntje die me echt interessant leek. Dus ik content als ik weet niet wat!
Maar eilaas, het heeft weer niet mogen zijn! Na me wekenlang aan het lijntje te hebben gehouden met allerlei formaliteiten zoals het opvragen van mijn 'cijfers' (om te bewijzen dat ik de huur kan betalen) lieten de eigenaars, een koppel ergens uit de boerenbuiten (Oostkamp), het immokantoor weten dat ze me daar niet willen. Zie de tekst hier onder :
Beste,
Ik heb ondertussen nieuws terug van de eigenaar.
De eigenaar gaat niet akkoord met de kandidatuurstelling.
De eigenaar wil geen man alleen zoals het nu is.
De eigenaar is op zoek naar een ouder koppel.
Ewel heb je van je leven!!! Zijn me dat een stelletje achterlijken! Ze 'gaan niet akkoord met de kandidatuurstelling'. Ze willen geen man alleen. Neen, ze willen een stelletje oude zeurpieten, misschien zoeken ze 'Chinese liefhebbers' die samen met hen kunnen gaan kaarten. Oude mensen die ze makkelijk kunnen tiraniseren? En wat als er één van die twee plots doodvalt? Zullen de eigenaars dan de overblijvende meteen verplichten om euthanasie te plegen? Binnenkort kan dat makkelijk, in een wip, door de nieuwe wetgeving op euthanasie...
Eigenlijk zouden ze tevreden moeten zijn met mij. Ik maak weinig lawaai thuis, want ik ben af en toe naar beurzen. Het appartement verslijt bovendien ook minder door mijn vele afwezigheden. Ik lees veel en naar mijn weten maakt dat ook geen kabaal. Ik praat niet in mezelf en in mijn eentje kan ik geen ruzie maken wat soms veel geroep met zich meebrengt en zo soms ambetant kan zijn voor buren.
Er is in mijn geval maar één enkele oplossing indien ik echt dat appartement wil hebben. Trouwen, binnen de kortste keren! Ergens een buitenlandse schone zoeken. Zo'n zwarte met bamboelippen, zoeentje dat 50 kilo weegt als ze Vlaanderen binnenkomt en na een jaar 200 kilootjes telt... Of een Filippijnse... kijk maar eens hoe mooi dat is als ze 50 is... Misschien moest ik een tijdje terug toch dat mens dat me een mailtje stuurde 'binnengetrokken' hebben. Of vlug een schijnhuwelijk aangaan zodat die Oostkampenaars content zijn. Mijn identiteitskaart laten vervalsen en de geboortedatum wat veranderen, zodat ze echt een oud 'petje' in huis kunnen halen...
Er was maar één minpuntje aan dat appartement en dat was de lokatie : Assebroek. Dit ligt toch een heel eindje van de autoweg, je doet er makkelijk een kwartier langer over om vanuit deze lokatie de autoweg te bereiken.
Ik hoop echt dat ze niemand vinden en dat ze binnen een paar jaar krotbelasting moeten betalen voor hun leegstand pand. Of dat ze echt ambetante mensen in hun kot krijgen, dan kunnen ze nog eens goed nadenken over hun keuzes.
Dus zoek ik nu verder. De kans dat er in de binnenstad van Brugge een kerk vrijkomt is uiterst gering. Ik denk hier eventjes aan de kathedraal waar toch geen volk meer komt naar de mis, of toch maar heel weinig volk. Ik zou er zeker geen probleem mee hebben om er concerten te laten blijven doorgaan... Of de OLV-kerk zou ik ook wel willen, er zijn immers een paar extra publiekstrekkers aanwezig zoals de Madonna van Michelangelo en de grafmonumenten van Maria van Bourgondië en haar vader... Natuurlijk is dit niet realistisch, ik droom maar wat...
Vanaf morgen hernieuw ik dus mijn zoekactie : wie zoekt die vindt!
Vandaag deed ik een tochtje naar vrienden, richting Zeeland. Het zonnetje scheen... totdat ik de Nederlandse grens naderde : mist, mist en nog eens mist. De sneeuw op de grote wegen was netjes 'van de baan', geen probleem dus daarmee. Maar die mist was echt griezelig, je zag nauwelijks dertig meter ver. Vele Nederlanders reden 'zonder lichten', wellicht denken ze op die manier benzine of diesel uit te sparen... Heel dom natuurlijk want als ze een botsingetje veroorzaken zullen ze méér geld verliezen!
Op de terugweg, rond 16u00, nam ik dezelfde weg terug. In Nederland was er nog altijd veel mist, maar nu was er ook zo'n ellende in België... Ik nam de expressweg richting Knokke/Brugge en lap! File! Even voordien stond er aan ene kruispunt een politieagent of brandweerman 'gesten' te maken met zijn rode knuppel met lampje : doorrijden, circuler! Een kilometer verder moest ik opeens op de rem gaan staan : file. Ik kon net op tijd de wagen doen remmen. Na een halfuur stilstaan en geen enkel nieuws omtrent de oorzaak van het probleem begonnen enkele mensen uit te stappen. Ook de voordeur van de auto voor mij werd geopend. Een dame met een respectabele borstomtrek klauterde uit haar wagen en ze opende ook het achterportaal. Misschien wilde ze de auto wat luchten dacht ik. Maar neen, ze ontdeed zich van haar enorme rok (ze legde haar rok in haar nek) en met haar uiterst omvangrijk achterste blootgesteld aan de auto's achter haar hield ze een lange plaspauze... Zomaar op de autoweg! Ik voorzag al extra problemen zoals wateroverlast of een enorme ijsbaan op de weg... Het mens kreeg er maar geen genoeg van, misschien kickt ze daar wel op. De werkelijkheid was echter dat het water haar - letterlijk - tot aan de lippen stond! Ze kwam van de kliniek en door de medicamenten die nog nawerkten moest ze dus plots de druk op de ketel aflaten... Zo vertelde ze me na het einde van de sessie. De auto's naast en achter me, en ook enkele camionchauffeurs waren getuige van dit ongewoon schouwspel en iedereen toeterde vrolijk zoveel als mogelijk was.
In elk geval werden we wat afgeleid van het ongemak zo lang stil te moeten staan op die autoweg...
Denken aan wie het moeilijk heeft tijdens deze koude dagen...
Laten we in deze heel koude dagen heel speciaal denken aan iedereen die zo'n groot huis heeft dat hij het onmogelijk kan verwarmen. Wie 'met al zijn glorie' eens wil tonen hoe slim hij wel is... Die echter ook met lede ogen moet aanzien hoe de helft van zijn 'menage' wegloopt 'van de koude'.
Die de hele zomer heeft geleefd zonder Goed noch gebod, die als de krekel héél de zomer de bloemetjes heeft buiten-gezet. Parels voor de zwijnen gooien. En die als het koud wordt zijn toevlucht moet zoeken tot wie spaarzaam leefde (om niet te zeggen gierig...)... een mier dus.
Die zijn hele leven ziet als een aaneenrijging van feestjes, drinken en zat worden. Die denkt dat de gebraden kiekens hem in de mond zullen (blijven) vliegen. Die wind zaait en dan verwonderd is storm te oogsten... Een storm van verontwaardig en misprijzen...
Benieuwd wat 'krekellief' na de winter zal uitspoken...
Nozem met varkenssnoet, vandaag te Brugge gespot op de rommelbeurs van de Oekraïnewerkgroep. Een varken met veel wind in zijn broek...
