zes maanden in de siberische wouden - sylvain tesson
het boek geplastificieerd. ik houd niet van vingerafdrukken op covers.
beginnen lezen. dankzij natuurdocumentaires kan ik me de beschrijvingen van de auteur visualiseren.
in parijs heeft hij een boekenlijst samengesteld voor zijn zes maanden geïsoleerd leven.
een vijftal ervan bezit ik, onder meer: 'kluizenaars in de taïga' van vasili peskov.
vanaf 14 februari is hij alleen. het is -33°C.
dagboek 14 februari:
-eenzaamheid is een overwinning waardoor je weer van de dingen gaat genieten;
-ik heb de landingsplaats van mijn leven bereikt. eindelijk zal ik weten of ik een innerlijk leven heb;
-in zijn 'psychanalyse du feu' bedenkt bachelard dat het idee om twee stokjes tegen elkaar aan te strijken en zo een hoopje gras aan te steken was afgeleid van de bewegingen van de lichamelijke liefde. door te neuken zou de mens op het idee zijn gekomen hoe hij vuur moest maken.
dagboek 22 februari:
-de eenzaamheid is een vaderland dat wordt bevolkt door de herinneringen aan anderen. daaraan denken biedt troost tegen het gemis.
dagboek 24 februari:
-kan de mens zichzelf verdragen? dat is de vraag waarvoor de kluizenaar zich gesteld ziet.
dagboek 25 februari:
-vriendschap is nergens tegen bestand. zelfs niet tegen samenleven.
dagboek 16 maart:
-ik ben volstrekt niet bang voor verveling. er zijn ergere dingen: verdriet omdat je de mooie momenten die je meemaakt niet met een dierbare kunt delen. eenzaamheid is wat anderen missen doordat ze niet bij degene zijn die de eenzaamheid ervaart.
-rousseau: eenzaamheid is de balsem op de wonde die door het wantrouwen jegens andere mensen is ontstaan. in plaats van hen te haten, ga ik hen liever uit de weg.
dagboek 6 juni:
-een citaat uit 'gilles' van drieu la rochelle: 'hoe minder zijn leven een doel had, hoe meer zin het kreeg'.
het doet me denken aan de sisyphusmythe.
dagboek 7 juni:
-waarom heeft god er in zijn oneindige wijsheid niet voor gezorgd dat de mens klakkeloos in hem gelooft, zonder moeilijk te doen en vragen te stellen?
eerst vindt hij zoiets volkomen onverklaarbaars uit als de bevruchting van bloemen door vliesvleugelige insecten, maar dan vergeet hij tastbare aanwijzingen voor zijn bestaan te geven -hoe slordig kan je zijn!
dagboek 16 juni:
-en dan stort mijn wereld in. op de satelliettelefoon, die ik alleen voor noodgevallen heb meegenomen en tot nu toe niet heb gebruikt, verschijnen 5 regels, pijnlijker dan roodgloeiend ijzer.
de vrouw van wie ik hou, geeft me de bons. ze wil geen man meer die zich als een strootje door iedere wind laat meevoeren.
...
ik moet alles op alles zetten om het volgende uur te halen. ik huil bij mijn honden uit.
ik heb het schip van mijn leven laten zinken en merkte het pas toen het water maakte.
dagboek 23 juni:
-nu ik mijn vrouw kwijt ben, heb ik niets meer te verliezen. ongeluk is een bevrijding. geluk is een belemmering voor je gemoedsrust. toen ik gelukkig was, was ik steeds bang dat ik het op een dag niet meer zou zijn.
-naar de stationsstraat in sint-niklaas. ik was al enkele dagen op zoek naar 'zes maanden in de siberische wouden' van de franse reiziger, schrijver en filosoof sylvain tesson.
als 'proeve' van het kluizenaarsleven gaat hij 6 maanden (van februari tot juli) in een blokhut aan het bajkalmeer in siberië leven.
het dichtstbijzijnde dorp is 150 km verderop. in de winter zakt de temperatuur tot 50°C onder nul.
hij houdt een dagboek bij. dit boek is zijn verhaal...
-een boek dat ik evenmin kon laten liggen: 'butcher's crossing' van john williams.
amerika, 1873. de jonge will andrews stopt zijn opleiding aan harvard en trekt westwaarts op zoek naar avontuur. hij komt aan in het godvergeten dorp butcher's crossing en gaat mee op één van de laatste grote jachten op bizons.
the times: 'b's crossing' straalt een soort veerkrachtig optimisme uit over ons vermogen om iets van waarde te reddeb uit de onmogelijke omstandigheden van het menselijk leven'.
-en... gevonden in een nederlandse vertaling: 'de verzamelde werken van t.s. spivet' van reif larsen.
ik heb het boek ooit in parijs gekocht. echter, door de vele technische woordenschat is het geen eenvoudig boek om te lezen.
t.s. spivet heeft een geniaal tekentalent en maakt natuurhistorische tekeningen voor een gespecialiseerd tijdschrift.
hij wint als 12-jarige een prijs, die hij zelf moet afhalen. hij besluit de reis alleen aan te vatten. alles wat hij tegenkomt, noteert en tekent hij...
-met boeken op een terras langs de grote markt. zit er een man van mijn leeftijd, beetje verwilderd, armtierig en ietwat onverzorgd uiterlijk. hij spreekt me aan over mijn boeken.
een nederlander. en ik hoor een deel van zijn levensverhaal: vroeger expediteur (containerhandel over heel de wereld), uit de hogere middenklasse, afkomstig van rotterdam en via zijn werk verzeild in antwerpen en het waasland.
bij een scheiding alles kwijtgeraakt: huis, geld, job, vrouw en kinderen. en 'gepluimd' naar eigen zeggen. spreekt een verzorgde taal. hij is een boekenlezer en ik vertel hem over mijn aankopen. zijn financiën worden geregeld door een bewindvoerder.
stilaan kruipt hij uit een heel diepe put. hij drinkt 33 cl-ers, ik koffie. hij wil een pint van mij aanvaarden op voorwaarde dat hij een koffie mag trakteren.
hij praat honderduit over zijn leven: groningen (zijn afkomst), rotterdam, suriname,...
over hoe moeilijk het soms is om met mensen in contact te treden, gezien zijn uiterlijk en sjofele vestimentaire uitrusting.
hij kan enkel nog boeken kopen op rommelmarkten. een heel erudiet man.
hij krijgt van mij het boek van larsen. eerst weigert hij. ik haal een nieuw. 6,95 euro.
en of ik iets wil schrijven in het boek.
een beklijvend gesprek. en hopelijk een 'lichtje' in zijn moeilijk leven. kerstmis.
een fraai uitgegeven lannooboek uit 2006. chielens en co hebben alle relicten en sites in het getekende landschap van de westhoek in dit boek bijeengebracht.
samen met 'congo' (david van reybrouck) en 'in europa' (geert mak), behoort dit boek tot het beste wat ik de voorbije jaren gelezen heb i.v.m. geschiedenis.
buruma vertelt hoe amerika, europa, azië en de sovjet-unie zich na de tweede wereldoorlog afrekenen met het verleden en hoe deze werelden -met hun eigen cultuur, politiek, samenleving en trauma's van de oorlog- een nieuwe/andere wereldorde creëren.
het beeld dat hij schetst is onthutsend én ontluisterend.
regisseur jean-pierre jeunet ('le fabuleux destin d'amélie poulain') heeft een nieuwe film.
ik kocht het boek in parijs in juli 2010 (zie blogbericht 8 mei 2011). ik was al een heel eind gevorderd in het boek, maar mijn bladwijzer is eruit gevallen en ik weet begot niet meer op welke bladzijde ik beland was.
de film krijgt goede recensies. de muziek is van denis sanacore en die is om-naar-uit-te-kijken (zie youtube).
jean-pierre jeunet maakt gebruik van 3D.
hij is ook de regisseur van 'un long dimanche de fiançailles'. mooie, maar ietwat trage film die w.o. I als 'decor' heeft.
se hé... al dat pcgedoe. had ik al heel wat regels geschreven over het boek. ben met iemand aan het bellen en terwijl op mijn laptopklavier aan het tokkelen. ineens... alles weg! en plezant!
dus opnieuw.
het is een prachtige en verzorgde uitgave. groot vierkant formaat en paginagrote foto's.
echter... een minpunt!
in de lijst 'voornaamste trans-atlantische passagiersschepenmaatschappijen voor 1914' is bij de continentale lijnen geen melding gemaakt van cobh (an cobh - de inham -het vroegere queenstown, nadat queen victoria er op bezoek was geweest) als europese thuishaven. nochtans vertrokken van daaruit 2 en een half miljoen van de 6 miljoen ieren die tussen 1848 en 1950 naar noord-amerika emigreerden.
de eerste ierse die via het nieuwe immigratiegebouw op ellis island voet aan grond zette op de nieuwe wereld was de 14-jarige annie moore ('a rosy-cheecked irish girl'), die samen met haar broertjes van 11 en 7 twaalf dagen lang deed over de overtocht tijdens de maand december en er op 1 januari 1892. hun ouders waren een jaar eerder vertrokken. nu werden ze herenigd.
in het station van cobh is nu een 'cobh heritage centre' en werden enkele scènes gereconstrueerd met levensgrote beelden.
naast het museum staat het standbeeld van annie moore met haar twee broertjes, uitkijkend over de oceaan. je kunt er zelfs in dikke boeken en documenten op zoek naar je geëmigreerde voorouders.
de massale ierse emigratie werd mede veroorzaakt door de mislukte aardappeloogsten, het basisvoedsel (en vaak het enige) voor de arme ieren. dat er echter onvoldoende aardappelen waren, wordt door sommigen in twijfel getrokken. zij beweren (en staven dit) dat tijdens de grote hongersnood hele schepen met ierse aardappelen naar engeland werden getransporteerd.
en ierland was echt arm. die armoede was er nog in grote mate in 1984 toen ik de eerste keer ierland bezocht.
en dankzij de steun van de eu kon ierland zich ontpoppen tot de keltische tijger. en die is nu opnieuw een lammetje geworden.
met 13,6 % werklozen is er eindelijk sinds drie jaar een lichte daling. ierland kreeg uit het steunfonds van de eu 80 miljard euro.
na spanje en de baltische staten heeft ierland de hoogste werkloosheidsgraad van de eu.
half dagje mechelen dus. een stad met nogal wat kleine straatjes en leuke hoekjes. tamelijk druk ook. en heel veel andersgekleurde mensen.
eerst naar boekhandel 'de zondvloed'. ruime lokatie met een massa boeken en rustige jazzmuziek. 6 boeken gekocht. terug naar de markt. op een terras boeken bekeken en 's gegrasduind. toeme: 2 keer 'le grand meaulnes' van alain-fournier, weliswaar in verschillende uitgaven. terug dus. en nog een boek gekocht dat 'in mijn been beet'. en eens het boek gekocht, was het bijten voorbij. allé, toch niet helemaal.
opnieuw naar het marktplein. een koffie besteld bij de norse ober ('neig hé', zei de dame naast mij).
in boeken snuisteren en deels gewild, deels ongewild meeluisteren naar gesprekken. gewoon 's willen weten: waarover hebben mensen het op een terrasje? tja, 'les choses de la vie', zeg maar.
-twee oudere dames (er 40 willen uitzien, terwijl je ergens tussen de 60 en 65 zweeft. mét lange en gelakte nagels, schoenen met hakjes om 'u' tegen te zeggen, een hele ijzerwinkel rond de armen en vingers en opgetut als om naar een vrijgezellenfeestje te vertrekken.
ze hadden het over de kinderen die niet (genoeg) op bezoek kwamen. wel als er iets te rapen viel.
-madame toertjes. rijzig, mager, naar kledij en streken te oordelen uit de 'hogere' kringen. alhoewel; schijn kan bedriegen.
ze monsterde elk potentieel zitplaatsje. en het tafeltje. ze heeft er toch zo'n tiental geïnspecteerd. trok daarbij steeds rare gezichten. het leek haast of ze vreesde voor de pest. tragikomisch.
-het koppel van zo'n jaar of 50. de man die handtastelijk was en de vrouw die zich wat schaamde.
-het bejaarde koppel aan het tafeltje naast het mijne. 3 kwartier zwijgzaam. geen woord. 3 kwartier en elk een koffie. niets meer.
en dan toch: 'we zijn weg'. na drie kwartier.
-het jonge koppel met het kind met downsyndroom. ontroerend.
in mechelen vind je nog authentieke winkels van zelfstandigen: sigarenwinkel, interieurzaak, koffiebranderij en dies meer.
in de gemeente vanwaar ik afkomstig ben, waren vroeger (jaren '50 tot jaren '70?) 3 cinema's:
ciné rio, ciné ritz en ciné madeira (voorheen 'rubenspaleis' en 'bij bravekes', naast 't café van finne foef).
in de laatste mochten wij van thuis in de hal van de cinema niet naar de blote foto's gaan kijken. da was de 'vuil cinema'.
verboden vruchten zijn echter aantrekkelijk.
wij dus met enkele kameraden (tegenwoordig heet dat 'maten') naar die cinema.
consequent waren steeds de t..... en andere erogene zones beplakt met een zwart stickertje.
niet eens met een transparant, neeje me zwart!
en toch hadden wij leut. en hebben wij onze ogen de kost kunnen geven.
één van die zwarte vierkantjes was er op een dag bijna afgevallen. en wij maar springen op de vloer en tikken tegen dat vensterglas in de ijdele hoop dat...
ziede u da nu nog doen in kinepolis? dacht van ni!
pas op! ik heb daar in de jaren '60 'the fall of the roman empire' gezien. man man man, dat was prachtig!
ik zie zelfs nu bepaalde fragmenten voor me (het roven van schone blonde vrouwen door barbaren, de decimering van een troep soldaten die naast elkaar aan beide randen van een ravijn stonden en door een soldaat te paard met een lans de dieperik in werden geduwd).
brubeck (1920-2012, de dag voor zijn 92ste verjaardag overleden!).
hij had een multiraciale band 'dave brubeck quartet', waardoor hij geweigerd werd in sommige clubs. hij weigerde tv-optredens, waarbij zijn zwarte bassist niet in beeld zou gebracht worden .
vrba is één ven de vijf joden die uit auschwitz wist te ontsnappen. na de oorlog getuigde hij bij vele processen teggen nazi's
het boek geplastificieerd. ik houd niet van vingerafdrukken op covers.
een fraai uitgegeven lannooboek uit 2006. chielens en co hebben alle relicten en sites in het getekende landschap van de westhoek in dit boek bijeengebracht.
