slagveld van gebroken harten - ed franck (ill. carll cneut)
'verhalen uit chaucers 'de canterbury tales'. ooit alle verhalen gelezen, maar veel van die wonderbaarlijke vertellingen zijn niet blijven hangen in mijn hoofd.
30 reizigers, van alle leeftijden en sociale status, ondernemen een pelgrimage naar canterbury.
de waard daagt hen uit elk vier verhalen te vertellen. de winnaar krijgt een prijs...
chaucer geeft ons een indringende kijk op de middeleeuwse mens.
een stad die me blijft boeien en die ik in de lente/zomer beter wil leren kennen. de twee dames ('wij zijn elk getrouwd met een italiaan') van middelbare leeftijd (de mijne, nota bene) hebben me vanop een terras in een zonnige winkelstraat diets gemaakt in het reilen en zeilen in mechelen en het was zo boeiend dat ik terugkeer. mss met een overnachting.
ik 'zie' alles onderweg (daarom heb ik een gps, dan moet ik tenminste de wegwijzers niet intensief volgen) en zodoende merkte ik een klassieke 19de eeuwse voorgeven van een dito woning.
aangebeld en een kaartje gevraagd.
benieuwd?
www.dusktilldawn.be
en kijk... dit vind ik leuk:
impulsief de auto in en wegrijden: boeken, mensen kijken (en als het even kan een gesprekje mee aanknopen), terrasje, kuieren incl. kijken en luisteren.
en dan 's avonds: snuisteren in poëzie (zie vorig bericht), goeie muziek, haard aan, kaarsjes,...
zes maanden in de siberische wouden - sylvain tesson
het boek geplastificieerd. ik houd niet van vingerafdrukken op covers.
beginnen lezen. dankzij natuurdocumentaires kan ik me de beschrijvingen van de auteur visualiseren.
in parijs heeft hij een boekenlijst samengesteld voor zijn zes maanden geïsoleerd leven.
een vijftal ervan bezit ik, onder meer: 'kluizenaars in de taïga' van vasili peskov.
vanaf 14 februari is hij alleen. het is -33°C.
dagboek 14 februari:
-eenzaamheid is een overwinning waardoor je weer van de dingen gaat genieten;
-ik heb de landingsplaats van mijn leven bereikt. eindelijk zal ik weten of ik een innerlijk leven heb;
-in zijn 'psychanalyse du feu' bedenkt bachelard dat het idee om twee stokjes tegen elkaar aan te strijken en zo een hoopje gras aan te steken was afgeleid van de bewegingen van de lichamelijke liefde. door te neuken zou de mens op het idee zijn gekomen hoe hij vuur moest maken.
dagboek 22 februari:
-de eenzaamheid is een vaderland dat wordt bevolkt door de herinneringen aan anderen. daaraan denken biedt troost tegen het gemis.
dagboek 24 februari:
-kan de mens zichzelf verdragen? dat is de vraag waarvoor de kluizenaar zich gesteld ziet.
dagboek 25 februari:
-vriendschap is nergens tegen bestand. zelfs niet tegen samenleven.
dagboek 16 maart:
-ik ben volstrekt niet bang voor verveling. er zijn ergere dingen: verdriet omdat je de mooie momenten die je meemaakt niet met een dierbare kunt delen. eenzaamheid is wat anderen missen doordat ze niet bij degene zijn die de eenzaamheid ervaart.
-rousseau: eenzaamheid is de balsem op de wonde die door het wantrouwen jegens andere mensen is ontstaan. in plaats van hen te haten, ga ik hen liever uit de weg.
dagboek 6 juni:
-een citaat uit 'gilles' van drieu la rochelle: 'hoe minder zijn leven een doel had, hoe meer zin het kreeg'.
het doet me denken aan de sisyphusmythe.
dagboek 7 juni:
-waarom heeft god er in zijn oneindige wijsheid niet voor gezorgd dat de mens klakkeloos in hem gelooft, zonder moeilijk te doen en vragen te stellen?
eerst vindt hij zoiets volkomen onverklaarbaars uit als de bevruchting van bloemen door vliesvleugelige insecten, maar dan vergeet hij tastbare aanwijzingen voor zijn bestaan te geven -hoe slordig kan je zijn!
dagboek 16 juni:
-en dan stort mijn wereld in. op de satelliettelefoon, die ik alleen voor noodgevallen heb meegenomen en tot nu toe niet heb gebruikt, verschijnen 5 regels, pijnlijker dan roodgloeiend ijzer.
de vrouw van wie ik hou, geeft me de bons. ze wil geen man meer die zich als een strootje door iedere wind laat meevoeren.
...
ik moet alles op alles zetten om het volgende uur te halen. ik huil bij mijn honden uit.
ik heb het schip van mijn leven laten zinken en merkte het pas toen het water maakte.
dagboek 23 juni:
-nu ik mijn vrouw kwijt ben, heb ik niets meer te verliezen. ongeluk is een bevrijding. geluk is een belemmering voor je gemoedsrust. toen ik gelukkig was, was ik steeds bang dat ik het op een dag niet meer zou zijn.
vrba is één ven de vijf joden die uit auschwitz wist te ontsnappen. na de oorlog getuigde hij bij vele processen teggen nazi's
het boek geplastificieerd. ik houd niet van vingerafdrukken op covers.
