van het westelijk front geen nieuws - erich maria remarque
erich paul remark was een duitse student die opgeroepen werd om te vechten aan het westelijk front.
het boek -zijn eerste roman- verscheen in 1929. het is het verhaal van een generatie die letterlijk en/of figuurlijk kapotgemaakt werd door de oorlog.
een vriend van remarque sneuvelde in oktober 1918, op een dag dat het hele front zo rustig en kalm was dat het legerbericht zich tot die ene zin beperkte: 'van het westelijk front geen nieuws'.
onder het nationaalsocialisme werd zijn boeken verbrand, omdat het gezien werd als een venedering van het duitse volk.
hij woonde in zwitserland toen hem het duitse staatsburgerschap werd ontnomen. later werd hij amerikaans staatsburger.
in 1958 huwde hij paulette goddard (speelde naast chaplin de hoofdrol in 'modern times').
bij deze uitgave hoort een filmalbum met zo'n 40 foto's uit de amerikaanse film van 1930.
weetjes:
-de film werd in 1930 (het jaar waarin de film zijn première beleefde) bekroond met 2 oscars (beste film, beste regie)
-remarque (zijn verre voorouders waren frans) werd in de grote slag om vlaanderen in de zomer van 1917 gewond
-in duitsland werden het eerste jaar van verschijnen een miljoen exemplaren van het boek verkocht
-het boek werd in 45 talen vertaald met een totale oplage van zo'n 10 miljoen exemplaren
-in 1943 werd zijn zuster elfriede na een schijnproces onthoofd
-regisseur lewis milestone ('of mice and men', 'mutiny on the bounty') maakte in 1942 met joris ivens (omstreden nederlandse filmmaker; draaide o.m. een propagandafilm voor stalin en steunde de indonesische onafhankelijkheidsbeweging, waardoor hem het nederlandse staatsburgerschap werd ontnomen) de documentaire 'our russian front'
-in duitsland werd de eerste filmvertoning verstoord door nazi's o.l.v. goebbels (die een filmkopie in zijn privébibliotheek had)
-mussolini vond het de beste film die hij ooit had gezien, maar de film werd niettemin verboden in italië
-remarque zag een privévoorstelling van de film en was zo ontroerd dat hij na afloop de zaal verliet met tranen in de ogen en zei: 'het is werkelijk schitterend'.
eindelijk... na 1 week en 3 mails aan telkens een andere dienst van het msk gent kreeg ik antwoord op mijn vraag of le radeau de la méduse wordt tentoongesteld.
neen dus, vermits het werk het louvre niet mag verlaten.
wel is er een 'fantastische kopie op ware grote' (sic) van pierre désiré guillemet.
gisteren zag ik ze liggen in een speciaalzaak: de kleurpotloden van caran d'ache.
mijn eerste doos (print van getekende bloemen) kreeg ik rond mijn tiende. ik vraag me af waar die doos is verzeild.
ik vond het steeds een plezier om die platte blikken doos te openen en naar de kleuren te kijken.
en je kon steeds een andere ordening hanteren: van klein naar groot, volgens kleur, volgens nummer,...
caran d'ache ('faber' was de eerste om kleurpotloden op de markt te brengen) is een zwitsers product. het merk werd in 1924 opgericht in genève.
de naam refereert naar emile poiré, een franse satirische/politieke tekenaar. hij was officier in napoleons grande armée die -gewond in de slag van borodino- gewond achterbleef en later door een poolse familie werd geadopteerd. hij keerde terug naar frankrijk, waar hij legeruniformen ontwierp en tekende voor 'la vie militaire'.
caran d'ache komt van het russische woord voor 'potlood', nl. 'karandash'.
wellicht kennen de meesten één van zijn topwerken 'le radeau de la méduse' (louvre, parijs) of 'de kleptomaan' (eigendom van het msk gent).
'het vlot van de medusa' meet 5 bij 7,5 meter.
het refereert naar het franse schip méduse dat in 1816 te pletter sloeg tegen de marokkaanse kliffen.
géricault werkte met levende modellen en maakte voorstudies van lijken, afgehakte ledematen,... morbide!
hij interviewde overlevenden en liet het vlot nabouwen.
zo'n 400 schipbreukelingen bevolkten sloepen en een vlot. dat laatste werd door de kapitein losgemaakt van de sloepen, omdat het de snelheid ervan vertraagde.
op het houten vlot bevonden zich 147 opvarenden. na de eerste nacht overleden er al 20 (ziekte, zelfdoding).
na 4 dagen bleven er nog slechts 67 mensen over. de zwakken werden in zee gegooid, sommigen van hen vielen ten prooi aan kannibalisme.
op dag 12 werden de nog resterende 15 opgepikt door een frans schip. uiteindelijk stierven er nog 5 door ontbering en ziekte.
géricault wilde met dit schilderij ook een politiek statement maken.
op vraag van een franse psychiater schilderde géricault 10 portretten van patiënten met een monomane afwijking. de psychiater was ervan overtuigd dat de gelaatsexpressie een spiegel was van een mentale aandoening.
géricault stierf op 32-jarige leeftijd.
de expo in gent toont ook werken van delacroix, goya, füssli en anderen.
2 argentijnse kunstenaars maken een nieuw werk, dat refereert naar de schipbreuken voor het eiland lampedusa.
slagveld van gebroken harten - ed franck (ill. carll cneut)
'verhalen uit chaucers 'de canterbury tales'. ooit alle verhalen gelezen, maar veel van die wonderbaarlijke vertellingen zijn niet blijven hangen in mijn hoofd.
30 reizigers, van alle leeftijden en sociale status, ondernemen een pelgrimage naar canterbury.
de waard daagt hen uit elk vier verhalen te vertellen. de winnaar krijgt een prijs...
chaucer geeft ons een indringende kijk op de middeleeuwse mens.
een stad die me blijft boeien en die ik in de lente/zomer beter wil leren kennen. de twee dames ('wij zijn elk getrouwd met een italiaan') van middelbare leeftijd (de mijne, nota bene) hebben me vanop een terras in een zonnige winkelstraat diets gemaakt in het reilen en zeilen in mechelen en het was zo boeiend dat ik terugkeer. mss met een overnachting.
ik 'zie' alles onderweg (daarom heb ik een gps, dan moet ik tenminste de wegwijzers niet intensief volgen) en zodoende merkte ik een klassieke 19de eeuwse voorgeven van een dito woning.
aangebeld en een kaartje gevraagd.
benieuwd?
www.dusktilldawn.be
en kijk... dit vind ik leuk:
impulsief de auto in en wegrijden: boeken, mensen kijken (en als het even kan een gesprekje mee aanknopen), terrasje, kuieren incl. kijken en luisteren.
en dan 's avonds: snuisteren in poëzie (zie vorig bericht), goeie muziek, haard aan, kaarsjes,...
zes maanden in de siberische wouden - sylvain tesson
het boek geplastificieerd. ik houd niet van vingerafdrukken op covers.
beginnen lezen. dankzij natuurdocumentaires kan ik me de beschrijvingen van de auteur visualiseren.
in parijs heeft hij een boekenlijst samengesteld voor zijn zes maanden geïsoleerd leven.
een vijftal ervan bezit ik, onder meer: 'kluizenaars in de taïga' van vasili peskov.
vanaf 14 februari is hij alleen. het is -33°C.
dagboek 14 februari:
-eenzaamheid is een overwinning waardoor je weer van de dingen gaat genieten;
-ik heb de landingsplaats van mijn leven bereikt. eindelijk zal ik weten of ik een innerlijk leven heb;
-in zijn 'psychanalyse du feu' bedenkt bachelard dat het idee om twee stokjes tegen elkaar aan te strijken en zo een hoopje gras aan te steken was afgeleid van de bewegingen van de lichamelijke liefde. door te neuken zou de mens op het idee zijn gekomen hoe hij vuur moest maken.
dagboek 22 februari:
-de eenzaamheid is een vaderland dat wordt bevolkt door de herinneringen aan anderen. daaraan denken biedt troost tegen het gemis.
dagboek 24 februari:
-kan de mens zichzelf verdragen? dat is de vraag waarvoor de kluizenaar zich gesteld ziet.
dagboek 25 februari:
-vriendschap is nergens tegen bestand. zelfs niet tegen samenleven.
dagboek 16 maart:
-ik ben volstrekt niet bang voor verveling. er zijn ergere dingen: verdriet omdat je de mooie momenten die je meemaakt niet met een dierbare kunt delen. eenzaamheid is wat anderen missen doordat ze niet bij degene zijn die de eenzaamheid ervaart.
-rousseau: eenzaamheid is de balsem op de wonde die door het wantrouwen jegens andere mensen is ontstaan. in plaats van hen te haten, ga ik hen liever uit de weg.
dagboek 6 juni:
-een citaat uit 'gilles' van drieu la rochelle: 'hoe minder zijn leven een doel had, hoe meer zin het kreeg'.
het doet me denken aan de sisyphusmythe.
dagboek 7 juni:
-waarom heeft god er in zijn oneindige wijsheid niet voor gezorgd dat de mens klakkeloos in hem gelooft, zonder moeilijk te doen en vragen te stellen?
eerst vindt hij zoiets volkomen onverklaarbaars uit als de bevruchting van bloemen door vliesvleugelige insecten, maar dan vergeet hij tastbare aanwijzingen voor zijn bestaan te geven -hoe slordig kan je zijn!
dagboek 16 juni:
-en dan stort mijn wereld in. op de satelliettelefoon, die ik alleen voor noodgevallen heb meegenomen en tot nu toe niet heb gebruikt, verschijnen 5 regels, pijnlijker dan roodgloeiend ijzer.
de vrouw van wie ik hou, geeft me de bons. ze wil geen man meer die zich als een strootje door iedere wind laat meevoeren.
...
ik moet alles op alles zetten om het volgende uur te halen. ik huil bij mijn honden uit.
ik heb het schip van mijn leven laten zinken en merkte het pas toen het water maakte.
dagboek 23 juni:
-nu ik mijn vrouw kwijt ben, heb ik niets meer te verliezen. ongeluk is een bevrijding. geluk is een belemmering voor je gemoedsrust. toen ik gelukkig was, was ik steeds bang dat ik het op een dag niet meer zou zijn.
wellicht kennen de meesten één van zijn topwerken 'le radeau de la méduse' (louvre, parijs) of 'de kleptomaan' (eigendom van het msk gent).
vrba is één ven de vijf joden die uit auschwitz wist te ontsnappen. na de oorlog getuigde hij bij vele processen teggen nazi's
het boek geplastificieerd. ik houd niet van vingerafdrukken op covers.
