in de gemeente vanwaar ik afkomstig ben, waren vroeger (jaren '50 tot jaren '70?) 3 cinema's:
ciné rio, ciné ritz en ciné madeira (voorheen 'rubenspaleis' en 'bij bravekes', naast 't café van finne foef).
in de laatste mochten wij van thuis in de hal van de cinema niet naar de blote foto's gaan kijken. da was de 'vuil cinema'.
verboden vruchten zijn echter aantrekkelijk.
wij dus met enkele kameraden (tegenwoordig heet dat 'maten') naar die cinema.
consequent waren steeds de t..... en andere erogene zones beplakt met een zwart stickertje.
niet eens met een transparant, neeje me zwart!
en toch hadden wij leut. en hebben wij onze ogen de kost kunnen geven.
één van die zwarte vierkantjes was er op een dag bijna afgevallen. en wij maar springen op de vloer en tikken tegen dat vensterglas in de ijdele hoop dat...
ziede u da nu nog doen in kinepolis? dacht van ni!
pas op! ik heb daar in de jaren '60 'the fall of the roman empire' gezien. man man man, dat was prachtig!
ik zie zelfs nu bepaalde fragmenten voor me (het roven van schone blonde vrouwen door barbaren, de decimering van een troep soldaten die naast elkaar aan beide randen van een ravijn stonden en door een soldaat te paard met een lans de dieperik in werden geduwd).
brubeck (1920-2012, de dag voor zijn 92ste verjaardag overleden!).
hij had een multiraciale band 'dave brubeck quartet', waardoor hij geweigerd werd in sommige clubs. hij weigerde tv-optredens, waarbij zijn zwarte bassist niet in beeld zou gebracht worden .
krant gelezen op een terrasje in een drukke winkelstraat. te druk in feite, want ik kwam niet echt aan geconcentreerd lezen.
nu ja, 'mensjes kijken', is ook een vorm van 'lezen'.
ik zag: mooie, lelijke, om-na-te-fluiten, dikke en dunne, grote en kleine, getatoeëerde, blije en sippe, drukke en rustige mensen. in alle soorten en maten. ieder met zijn leefwereld, zorgen en bekommernissen.
ik heb het steeds raar gevonden: je ziet enkel de verpakking. het innerlijke weerspiegelt zich soms in het uiterlijke, de manier van doen. bij mensen kun je niet zomaar vrij binnenkijken.
en terwijl ik daar zat, werd ik aangesproken: een moeder van een oud-leerling, een vroegere leerlinge. en de knikjes en het handen opsteken als gebaar van groet. het blijft me boeien.
ik ben niet alleen, zelfs niet als ik er behoefte aan heb.
en dan vraag ik me af: wat zit er in die mensen hun hoofd, waarmee zijn ze bezig? zijn ze wel met iets bezig? of bestaan er mensen die echt aan 'niets' denken? ik kan het me haast niet voorstellen.
doen deze mensen gewoon hun boodschappen of 'zoeken' zij iets, iets onbestemds. iets waarvoor geen naam is.
en is dat dan te vergelijken met de soms ondraaglijke lichtheid van het bestaan?
soms zijn mensen bezig met iets wat mij totaal zinloos lijkt. of zit de zin in de zinloosheid? iets zoals de sisyphusmythe.
ik zou 'de mythe van sisyphus' van albert camus moeten lezen.
echter... in geen enkele reguliere boekhandel zie je een franse auteur van weleer. dus geen: albert camus, honoré de balzac, alexandre dumas, alphonse daudet, gustave flaubert, alain, fournier, antoine de saint-exupéry,...
pover dus.
spaar mij de montefiores, de 50 tinten in alle kleuren, de kookboeken en al die ramsj (oorspronkelijk een jiddisch woord).
vanuit commercieel oogpunt liggen die op in-het-oog-springende lage tafeltjes, maar ik heb er geen boodschap aan.
soms ligt er in die 'top 10' iets degelijks.
ik vraag mij af hoe lang boeken in hun huidige vorm nog zullen verkrijgbaar zijn. ik wil een boek kunnen vastnemen, bladeren, in zijn geheel bekijken, een cover, alles in enkele momenten kunnen 'overzien'. ik hoef geen legio gebruiksmogelijkheden die een e-reader waarschijnlijk biedt. ik wil iets tastbaars. iets dat eigen is aan een boek.
een boek is lijfelijk. een e-reader lijkt me kil. terwijl eender welk boek me ook iets vertelt over mezelf: waar ik gestopt ben, wanneer ik het las, welke muziek ik toen beluisterde. een boek appelleert aan je zintuigen. dat zie ik een e-reader nog niet doen.
en neen, ik ben niet wars van nieuwe technologieën.
terwijl ik in mijn boekenkamer zit, kijk ik naar de ruggen. neem ik een boek eruit, blader, ruik, voel. boekenruggen brengen kleur in mijn leven ;-)
een greep (terwijl ik zelf geniet en het anderen misschien aanzet tot...):
virginia woolf - naar de vuurtoren
reinaart de vos*
jozef vantorre - de kavijaks
toon tellegen - misschien wisten zij alles
alberto manguel - de kunst van het lezen
de '1001-reeks'
adam hochschild - de geest van leopold II en de plundering van de congo
karel van isacker - mijn land in de kering I en II
geert mak - in europa
geert clerbout - plekken met een verborgen geschiedenis
alexandre dumas - de zwarte tulp
diane ackerman - reis door het rijk der liefde
vwala... ;-)
*een davidsfondsuitgave uit 1985. met een 'ten geleide' van anton van wilderode en illustraties van gustave van de woestyne.
omdat de cover van het boek wat verweerd was, heb ik het op 12 juli 1989 kunnen kopen voor 325 i.p.v. 645 belgische franken.
hoe ik dat weet? ik heb het vooraan in het boek genoteerd.
wel , er zijn 'pareltjes' bij! kijk op www.froot.nl
nooit begrepen trouwens waarom die 'alle 14 favoriet'-elpees nooit genoeg hadden aan 'alle 2 favoriet'.
tja, dat waren die elpeehoezen die altijd voor de vitrine van de fonoplatenzaak lagen. en wij konden daar niet naast kijken, want die vitrine was klein en de hoezen lagen deels onder elkaar. zodus.
'... the most satisfying collection of orchestrated popular standards to be released since the heyday of frank sinatra and ella fitzgerald' (the new york times)
krall (°1964; ik zat toen in het eerste leerjaar) is gehuwd met de brit elvis costello.
ze won al twee grammy awards.
bij de begrafenis van neil armstrong in 2012 zong ze 'fly me to the moon' ;-)
ik geef even enkele titels en originele componist/vertolker weer:
-s'wonderful - george & ira gershwin (2 broers, steeds gedacht dat ze broer en zus waren)
achter de betonnen schutting van het ouderlijk huis lag een weide. daarop koeien en paarden (gesepareerd, niet de dieren hé!).
witte koeien met zwarte vlekken en bruine paarden.
voor mij was een koe het vrouwtje en het paard het mannetje. eigenlijk nog zo gek niet, gezien hun morfologie (don't hit me! ik was een kind en wist niet beter. wist ik veel dat ik tussen de poten/benen moest kijken).
bovendien was het voor mij zo klaar als een klontje dat koeien dus (witte) melk gaven en paarden (bruine) chocomelk.
ik was blij toen ik voor thuis eieren bij de boer mocht halen. wanneer ik het kleine poortje van de hoeve opende, werd ik direct geconfronteerd met het trekpaard van de boer. zelfs nu zie ik het beeld voor me en ruik ik de indringende geur.
in mijn kindertijd reden melkventers rond met paard en kar. toen we op een keer een paard stonden te bewonderen en te wrijven (de boer was ergens binnen aan het leveren), begon dat paard te plassen. toen de melkboer buitenkwam, keek hij ons gespeeld kwaad aan en riep: wie heeft dieë naft laten lopen? en wij weg.
de auteur is molenaar en molenkenner. hij beschrijft de geschiedenis van molens: het bouwen, hun functie, hun plaats in de geschiedenis van nederland (droogmakerijen).
uit de inhoud:
de oudste molens, wat doet een molen, mythen en sagen, de polder bemalen, oorlog en watersnood, molennamen, molenmakers,...
iconen van de fotografie (50 beroemde foto's) - taschen
de verhalen achter enkele van de meest spraakmakende foto's uit de geschiedenis.
mooi uitgegeven boek met telkens een goed gedocumenteerde toelichting over de fotograaf, het onderwerp en de foto.
de eerste foto dateert uit 1827: 'uitzicht vanuit de werkkamer in le gras' van nicéphore niépce.
enkele andere iconen:
-duchenne de boulogne: contractions musculaires (1856)
-françois aubert: het hemd van keizer maximiliaan (1867)
-robert capa: spaanse loyalist (1936)
-alfred eisenstaedt: v.j. day (1945) - coverfoto
-robert lebeck: léopoldville (1960)
-rené burri: che (1963)
-nick ut: kim phuc - napalm tegen burgers (1972)*
-helmut newton: sie kommen! (1981)
*de beelden uit de viëtnamoorlog staan op mijn netvliezen gebrand. de foto werd genomen in 1972. toen was ik 14. jarenlang vroeg ik me af wat er van dat meisje geworden is, en vooral: leeft ze nog.
ja dus.
ze lag een jaar lang in een viëtnamees ziekenhuis en werd in 1984 in duitsland geopereerd. bij de terugreis van haar huwelijksreis van cuba naar moskou, vroeg ze bij een tussenlanding in canada asiel aan. daar woont ze nu nog.
gekocht uit nostalgie naar een vervlogen tijd. de foto's storen me. ze zijn te hedendaags, te geposeerd, te clean ook en fotografisch een miskleun.
het lijkt of de personages op de foto's net een 'groot onderhoud' hebben gekregen: een boer die in smetteloze kleren het hooi keert,
personages uit het begin van de 20ste eeuw die hedendaags schoeisel dragen...
een greep uit de inhoud:
meneer pastoor, de pater-missionaris, de schoolmeester en de juffrouw*, de dagloner, de soldaat, verkiezingskoorts, de tering.
*ik heb op zolder nog een catechismus uit de jaren dertig van vorige eeuw. op de eerste bladzijde staat in sierlijk handschrift in inkt: 'van de scholen zonder god, verlos ons heer'.
het was de tijd dat er in elk dorp een schoolstrijd aan de gang was. kinderen van een katholieke school mochten niet langs de gemeenteschool stappen of omgang hebben met die kinderen.
ongelooflijk hoe goed catherine gedocumenteerd is. dat blijkt ook uit de bibliografie.
de auteur legt de grote lijnen van en verbanden tussen de westerse en arabische wereld uit en lardeert alles met heel wat etymologische verklaringen van arabische woorden die ook nu nog -in een andere vorm- gebruikt worden.
in feite zou ik aantekeningen in de marge moeten maken, want het boekje (182 blz.) bulkt van de wetenswaardigheden:
-vlaamse (een kwaliteitsaanduiding) peper (die uit indië kwam);
-waarom men in de hemel 'rijstpap met gouden lepeltjes' eet;
-de gaper (zie cover);
-officiële piraterij vanuit nederland;
-het gebruik van bolle lenzen door vlaamse schilders;
