de film won in dat jaar ook de oscar voor beste buitenlandse film.
ik luister nu naar 'the chicago story', de verzamelaar van 'chicago'.
nu het mooie 'baby, what a big surprise'.
de trompet schalt uit mijn pioneerboxen uit 1982. het is alles wat er nog rest van mijn dure pioneerinstallatie van toen. de rest is allemaal vervangen wegens versleten. de nieuwe zijn marantz. ook alles in het zwart.
ik had nog een tuner, een versterker en een platenspeler.
waarom 'chicago'? ik vind dat gewoon keigoeie muziek. en liefdesteksten.
of over de schrik voor het verlies van de geliefde, zoals in 'if you leave me now'. als ik het goed begrepen heb tenminste.
dit terzijde.
alhoewel.
ik wil het ook nog hebben over het feit dat ik deze namiddag op de grote markt enkel vrolijke mensen zag. niet allemaal, dat moet ik toegeven.
mensen ook waar je naartoe wil stappen en zeggen: 'madam en meneer, proficiat dat jullie zo zorgen voor jullie zoon'.
twee oudere mensen en een mentaal en fysiek gehandicapte zoon tussen de 25 en 30.
zat zonder onderbreking heftig met zijn romp en hoofd naar voren en naar achteren te bewegen.
en zo lief dat die mensen waren voor elkaar. dat droop er zo af. echte liefde. en naar de zoon toe, die nauwelijks regeerde op wat de ouders tegen hem zegden.
knap!
ontroerend!
en ervaren dat ieder mens uniek is.
dit dus niet terzijde
en hoe vaak ik tegenwoordig terugdenk aan het deel van mijn leven dat voorbij is.
misschien is dat ouder worden. en mijmeren. stilstaan. bij wat gewe²est is. voorbij.
alles willen vastleggen. zien of het wel op de harde schijf staat. bewaren. herinneringen.
mooie en pijnlijke.
en of ik opnieuw hetzelfde zou willen overdoen, vraag ik me af.
ik weet het niet.
geen ja.
geen neen.
het is geweest.
maar ik weet het nog. da's goed.
woorden, beelden, herinneringen, feiten, personen, dichtung oder! wahrheit, data, lief en leed.
en alles wat ik al vergeten ben.
daar heb je het al.
soms ne lichten ballon.
soms ne zware rugzak.
't behoort allemaal tot 't leven.
chicago dus. de fonoplatenzaken 
in west-berlijn hingen er vol van. chicago XI.
ik was in berlijn in 1978.
de lange rechte corridor door oost-duitsland naar berlijn. enkel verlichte wachttorens. donker. saai.
de voorbereiding op wat komen zou.
grenscontroles. vopo's met machinegeweren in aanslag op de bus. stilte. bangelijk. angstaanjagend.
paspoorten alfabetisch in een kartonnen doos. na 2 uur teruggekregen, alles door elkaar gehaald.
west-berlijn. luxe en decadentie.
de lange en brede kurfürstendamm (in de 16de eeuw een belangrijke verbindingsweg). luxe. decadentie. grandeur. jetset.
oost-berlijn. grauw. tristesse.
trieste en zwijgende mensen in een café. haast als kijkvoer. deviezen.
trieste woonblokken. de jaren '50. als een museum. een duits bokrijk.
wel prachtige musea met legio topstukken ('de stervende galliër').
het dahlem- en het pergamonmuseum. in welk deel van berlijn ben ik vergeten.
de binnenstad rond. troepenschouw en aflossing van de wacht aan het stasihoofdkwartier.
ganzenpas. gekloond. exact dezelfde pas, houding en emotie. machines. robotten.
grauwe straten. brede lanen. weinig verkeer. lada, wolga, skoda. en af en toe een zwarte limousine voorafgegaan door bereden politie (op de moto, ni op een paard hé, want dat is ook bereden politie).
een glimmende zwarte mercedeslimousine.
's middags lunch in een staatshotel met restaurant.
ik weet nog dat de lunch 80 frank kostte. alles erop en eraan. stoel onder het achterste. vlotte, maar trieste bediening. geen grimas. lachspieren operatief verwijderd.
dikke rode tapijten overal. staatsieportretten van lenin, marx, trotsky, stalin, brezjnev,... en honecker.
en het volk leed honger. had angst. geen leven.
haast een zwartwit film.
mijn 'crooners' zou ik ook nog 's moeten spelen. 'draaien', zeiden wij vroeger.
en fred astaire en ginger rogers voor mijn ogen zien dansen. magisch.
zoals in mijn kindertijd. zwartwit op zaterdagnamiddag.
'dancing cheeck to cheeck'.
en onze maat die in west-berlijn sigaretten wilde kopen. wij met hem naar de toiletten. een condoomautomaat en een sigarettenautomaat. wist hij veel. of hoe het werkte.
wij met hem direct naar die condoomautomaat.
'ik ken daar geen enkel merk van!' riep hij ontgoocheld.
"kies dan die bovenste'.
en hij rolde zijn muntstukken in de gleuf en duwde op de bovenste toets en... pardaf!
hilariteit! dijenkletsen! en die maat kwaad. allé, in t begin toch.
gedachtenassociaties. in woorden, in teksten, in beelden.
een kluwen. zoals hersenen.
verweven.
terug naar vroeger.
emeli sandé nu.
the point of no return.
wel nog een kleine 50 jaar tegoed als ik mijn dokter hoor.
da's te lang.da kan ik ni opbrengen.
'das leben der anderen' dus.
oost-berlijn 1984.
de stasi wil zoveel mogelijk mensen controleren. alles weten.
een bekend toneelschrijver en zijn vriendin worden bespioneerd door een stasi-officier. die moet verslag uitbrengen aan zijn overste en die rapporteert aan de minister van cultuur die verliefd is op de vriendin van de auteur.
naargelang de tijd vordert, beseft de spion dat zijn leven saai is.
de ontknoping kom je te weten door te googelen: 'das leben der anderen'.
de moeite waard om te zoeken en te lezen!
en nu mailke aan mijn lieve dochter.
ik ben fier op haar. ze doet da goe ;-)
leonard cohen nu.
vorig jaar live in gent. subliem.
ik volg hem al vanaf mijn zeventien.
gentleman ook.
groots.
zonderde zich af in een abdij voor zijn optreden.
ik heb dit jaar nog geen zwaluwen uit de nok van het dak zien vliegen...
nog ni aan gedacht om op mijn rug in het gras te gaan liggen en te kijken. is er nog geen weer voor geweest. tot nu.
zijn er ze er of niet?
'het leven van anderen' is belangrijk in ons leven. in mijn leven.
een mooie hemel nu.
daar zie ik jullie ooit terug.
ik weet wie.
mijn bloed.
slaapwel lezer.
slaapwel mezelf.
ik zou graag
'imagine'
van lennon horen zingen nu
door cohen.
slaapwel aan alle mensen
die ik heb lliefgehad
en aan diegenen die ik nog
mag liefhebben.
en zij mij.
