wel gelezen de laatste weken, maar van 't één naar 't ander. nu toch opnieuw 'tot de laatste man' (duitsland 1944/1945) ter hand genomen. heel goed gedocumenteerd werk van de britse historicus ian kershaw die met dit boek op zoek gaat naar dé hamvraag: hoe komt het dat duitsland kon blijven oorlog voeren en dat hitler -ondanks de opeenvolgende nederlagen in het laatste oorlogsjaar- de macht kon blijven behouden. en hoe kon de oorlogsmachine blijven doorgaan. doet er me aan denken dat ik één dezer dagen nog 's 'der untergang' -met een weergaloze bruno ganz- wil bekijken.
bij elk bezoek aan de boekhandel nam ik er enkele van montefiore in mijn handen en las de flaptekst. echter... de tekeningen op de omslag deden me denken aan libelle en flair en chicklit. en dan die naam... klinkt zo 'goedkoop'. maar ik heb me laten overhalen door de winkeljuffrouw, die de romans heel goed vindt. zodus. ik ben benieuwd.
venetië, zeventiende eeuw. over wetenschap, de geheimen van het menselijk lichaam en geheim onderzoek. toen ik het boek vastnam, was ik direct geboeid door de foto op de cover. deed me denken aan een historisch verhaaltje over vesalius. boekje dat ik in het vijfde leerjaar las bij de doodbrave schoolmeester van der sypt. zijn voornaam? die kenden wij niet. net zomin als van de andere schoolmeesters. meester van der sypt was na de oorlog enkele weken opgesloten geweest in lokeren. hij zou 'ne zwarte' geweest zijn, alhoewel ik dat moeilijk kan geloven van hem. ach, wie vlaming was en daar voor uitkwam, was al rap 'ne zwarten'. soit. ik ben begonnen in 'de leerlingsnijder'. de materie boeit me. doet me denken aan alan kurzweil (een kastje met curiosa) en aan patrick süskind (het parfum). wat me tegenstaat: de korte zinnen. toch wel raar, als je net enkele boeken van flaubert en de balzac gelezen hebt. wat een verschil in stijl.
de laatste dagen in teveel boeken tegelijk gelezen. maar er zijn ook de kranten, advertenties, werkdocumenten. en die moeten ook gelezen worden. ik heb enkele boeken bijgehaald: de graaf van monte cristo (dumas), eugénie grandet (flaubert) en leerschool der liefde (de balzac). dat is allemaal het gevolg van de frankrijktrilogie/lezen van bart van loo. bedankt, bart! ;-)
ervynck, vandevorst e.a. - de oudste ronde van vlaanderen
een fraai uitgegeven boek van het davidsfonds. een zoektocht langs de archeologische vindplaatsen van vlaanderen, waarbij naar sporen van verdwenen beschavingen gezocht wordt. boeiend. knappe paginagrote foto's bovendien.
een boek met enkele moeilijke essays. ik miste mijn laptop om dingen op te zoeken. de verwijzingen naar en citaten uit 'alice in wonderland' intrigeren me zo, dat ik het boek ooit wil lezen.
nooit gedacht dat een boek over paarden me zo zou kunnen boeien. westerman is reeds als kind geboeid door paarden. zijn dierenliefde is de aanzet voor een zoektocht naar ontstaan van één van de mooiste paardenrassen ter wereld: de lipizzaner van de spaanse rijschool in wenen. zijn zoektocht wordt een verhaal om vingers en duimen bij af te likken. en het boek zit vol geschiedenis: de dubbelmonarchie oostenrijk-hongarije, de eerste en tweede wereldoorlog, de concentratiekampen (waar ook proefvelden waren ivm de veredeling van planten) en natuurlijk de evolutie van het lipizzanerras doorheen de geschiedenis. rasveredeling brengt ons bij mendel, lamarck en darwin en hoe dictatoriale regimes die mannen voor hun kar spanden zoals het hen best uitkwam. westerman is bijzonder goed gedocumenteerd, mede door de vele geschreven en ongeschreven bronnen die hij raadpleegde. prachtboek!
vlot geschreven. prachtig thema, goed uitgewerkte personages en een doordringend beeld van de politieke toestand en het leven in afghanistan, van sovjetinvasie tot talibanregime. een cultuur die we nauwelijks kennen, tenzij van docu's op televisie. deze week zag ik een reportage over de 'dansjongens' van afghanistan. jonge kinderen worden uit hun dorpen gelokt met de valse beloftes. eenmaal 'ontvoerd' worden ze opgeleid om een instrument te bespelen en om te dansen voor rijke afghanen en worden alzo persoonlijk bezit. doel van het dansen: de volwassenen verleiden tot homoseks. weerzinwekkend! vele van die dansjongens worden slecht behandeld en -door rivaliteit of omdat ze te oud worden- vermoord. het thema komt ook in het boek voor. ongeloof dat zoiets gedoogd wordt, alhoewel het officieel verboden is en dus strafbaar. maar het is een traditie waaraan zelfs hoge politieambtenaren meewerken, door de schuldigen niet te straffen én door zelf als toeschouwer deel te nemen aan de optredens van de jongens. pure slavernij en pedofilie! een schande!
wie wil er nu -in volle oorlogstijd- naar auschwitz? een krijgsgevangen brit wisselt enkele keren van plaats met een nederlandse jood uit het concentratiekamp. vlot geschreven, maar het komt mij heel ongeloofwaardig over. avey heeft tientallen jaren gezwegen over zijn 'heldendaad' en pas in de herfst van zijn leven komt hij ermee naar buiten. ongeloofwaardig in mijn ogen dus. ware het niet dat de man enkele jaren geleden door de britse premier in downing street 10 wordt ontvangen en geëerd. en toch...
het eerste deel -lezen- interesseerde mij het meest. over leven en schrijverschap van hugo, dumas, sand, de balzac, zola, daudet, flaubert, de maupassant. na het lezen van 'madame bovary' van flaubert, heeft de franse 19e eeuwse literatuur mijn hart gestolen. van loo reist de grote schrijvers achterna, registreert wat er overblijft, kadert alles in de sitz im leben van het 19e eeuwse frankrijk, zowel artistiek als politiek. hij vertelt de grote, maar ook de kleine geschiedenis. het zet aan tot meer lezen, meer ontdekken. beslist een boek dat ik nog zal lezen! en ik heb op zolder nog wel wat boeken van de besproken schijvers. mijn 'investering' van jaren is niet zinloos geweest...
wat de andere boeken (eten, vrijen) betreft: deze interesseerden me minder, vooral het laatste deel.
lekker geluierd. en véél gelezen: -van loo, bart: frankrijktrilogie (lezen, eten, vrijen); -manguel, alberto: de kunst van het lezen; -avey, denis: de man die naar auschwitz wilde; -hosseini, khaled: de vliegeraar; -westerman, frank: dier, bovendier; -verhulst, dimitri: godverdomse dagen op een godverdomse bol.
amy winehouse overleden. toen ik haar voor het eerst hoorde zingen, was ik weg van haar stem.
mijn bureau geverfd. luidsprekers aan muur gehangen. tussenin 2 foto's over ierland ( poulnabrone dolmen en cliffs of moher). tuner en cd-speler in het midden en links en rechts mijn 1001-boekenreeks. mooi en leuk: the place to be. alles bij de hand ;-)
de oorlog van het einde van de wereld (mario vargas llosa)
na 'de droom van de ier' ben ik benieuwd naar ander werk van llosa. deze turf van 700 bladzijden lijkt me wel wat. de winkeljuffrouw verzekerde me dat alles van llosa even goed is.
tekst op de flap: 'in het kurkdroge binnenland van brazilië duikt een messiaanse figuur op: antonio conselheiro. hij predikt een duistere mengelmoes van christelijke zedenleer en apocalyptische visioenen en weigert het gezag van de jonge republiek te erkennen. de regering stuurt expedities naar het gebied, waar de messias zich met zijn tienduizenden volgelingen heeft gevestigd. er vallen bijna dertigduizend doden.'
insulafiel zijnde, wilde ik dit boek meteen toen ik het in de winkel zag liggen. stouten wil 'schrijven over eilanden die ik eerst veroveren moet'. interessant uitgangspunt.
we zijn er geraakt. indrukwekkend gebouw, mooi onderhouden park. overweldigend allemaal. veel oh's en ah's bij de tentoongestelde voorwerpen. men heeft in de koloniale tijd hele schepen met voorwerpen allerhande naar hier gesleept. vriendelijk personeel ook. van mijn lief een boek uit de museumshop gekregen. kleine opmerking: sommige info mag wel vernieuwd worden. het eten in cafetaria 'simba' was maar zozo. er lagen vreemde substanties op ons bord die onze maag wat deden oprispen. heel wat ouders ook met kleine kinderen en dat kan alleen maar toegejuicht worden. in de museumshop gevraagd naar een cd met 'indépendance cha cha', maar helaas hebben ze die niet meer. blikvangers in het museum: de grote sculpturen, de diorama's, de grote open ruimtes, een fototentoonstelling over het vroegere congo, de notitieboekjes van stanley, de maskers,... in feite alles.
ff gegoogeld... casement was ook diplomaat in peru, waar hij ook actief was tegen de koloniale mistoestanden. het boek begint dus in zijn cel in een londense gevangenis, waar hij wacht op een proces tegen zijn doodstraf. vergeefs echt. in 1965 werd zijn stoffelijk overschot echter alsnog naar Ierland gebracht en kreeg hij een staatsbegrafenis. hij werd bijgezet op het ereveld op de begraafplaats van glasnevin in dublin, in aanwezigheid van president éamon de valera.
venetië, zeventiende eeuw. over wetenschap, de geheimen van het menselijk lichaam en geheim onderzoek.
een fraai uitgegeven boek van het davidsfonds. 
vlot geschreven. prachtig thema, goed uitgewerkte personages en een doordringend beeld van de politieke toestand en het leven in afghanistan, van sovjetinvasie tot talibanregime.
wie wil er nu -in volle oorlogstijd- naar auschwitz? 
het eerste deel -lezen- interesseerde mij het meest. over leven en schrijverschap van hugo, dumas, sand, de balzac, zola, daudet, flaubert, de maupassant. na het lezen van 'madame bovary' van flaubert, heeft de franse 19e eeuwse literatuur mijn hart gestolen.
na 'de droom van de ier' ben ik benieuwd naar ander werk van llosa. deze turf van 700 bladzijden lijkt me wel wat.
insulafiel zijnde, wilde ik dit boek meteen toen ik het in de winkel zag liggen. stouten wil 'schrijven over eilanden die ik eerst veroveren moet'. interessant uitgangspunt.
