Het is alweer een tijdje geleden, dat ik hier nog eens langskwam
Vandaag hebben we onze ondertrouw gaan doen. Dus alle nodige papieren zijn ingevuld en ondertekend. Dit op 5 maanden van onze speciale datum. Ik vind het toch wel spannend zo aftellen naar iets wat we allebei willen. Er is nog zoveel te regelen, nog zoveel te doen. maar het zal allemaal wel vlot verlopen.
Het is weer een tijdje geleden dat ik geblogd heb. Het was dan ook een drukke periode.
Ik ben ondertussen al terug een maandje aan het werken. Mijn schouder is terug in orde.
Van het dierenfront hebben we alleen maar goed nieuws. De 7 (Knuffel, Snuffel, Krabbel, Kribbel, Jippie, Joppie en Jappie) tamme ratten zijn gezond. Nu toch, ons Krabbel is ziek geweest. We dachten dat ze een gezwel had (ratjes zijn daar gevoelig voor), dus dachten we dat ze nog maar een paar weken te leven had. Maar uiteindelijk (gelukkig) was het een abces (deze is opengebarsten). We hebben dit natuurlijk goed verzorgd en ondertussen is ze genezen en terug levendig.
We hebben natuurlijk ook nog Flupke (de vogel) hij is een Agapornis Personata Fischeri. Ondertussen 8 jaar oud.
En sinds vorige week dinsdag hebben we er nog een viervoeter bij. Onze Rakker, een pup van nu 10 weken. Hij is een kruising tussen een Chihuahua en een Yorkshire Terrier. Een schat van een hondje, dat nog heel veel aandacht vraagt. Zijn zindelijkheidstraining (krant) begint te lukken maar hij heeft nog ongelukken (vind soms de weg naar de krant niet). Hij heeft nu beetje last van diarree. Ze hadden iets meegegeven voor diarree. Ik heb dit nu gegeven. Maar maak me toch een beetje zorgen.
Hij moet ook nog leren alleen blijven, we willen dit leren met een bench. Maar we weten eigenlijk niet wat de beste methode is. Hij krijgt daar nu zijn eten en drinken in. Snoepjes en een kauwstick krijgt hij daar ook in en mag daar niet met uit de bench komen. Als hij in slaap valt op onze voeten of op onze schoot. Proberen we hem in de bench te leggen en laten die open. Maar meestal wordt hij dan terug wakker en komt hij er direkt uit. 1 keer is het al gelukt. Als dit goed gaat en hij gaat er zelf in. Zouden we dan het deurtje dicht doen en even weg gaan. Als er mensen zijn die dit lezen en ons nuttige tips kunnen geven. Mogen ze dit altijd laten weten.
We zijn het al aan het plannen. Het moet en het zal perfect zijn.
Er ligt al een deel vast. Zoals de zaal, het eten (of toch een deel), wie de uitnodigingen gaat maken, de dj ....... De kleding maak ik zelf. Nu zijn we bezig met de teksten te maken voor bij de uitwisseling van de ringen. De gastenlijst is al een deel gemaakt We moeten nog veel bespreken. Bloemen, versiering van de zaal. Bruidsboeket 1 of alle twee een boeket. (als er iemand ons raad kan geven laat het ons dan maar weten) Wat we allemaal op de uitnodigingen gaan zetten.
Maar ik weet het zeker. Alles komt stap voor stap goed.
Samen staan we sterk en vinden we voor alles een oplossing.
Druifke, Mijn redder in nood. Mijn kleine indiaan. Mijn grote schat. Ik hou van jou en ik wou dat het al 12 april 2008 was.
Een mooi begin. juist om 00.00 uur. werd ik al gefeliciteerd door mijn schattie. Wat voor vele mensen normaal lijkt. Maar voor mij dus niet. In mijn vorig leven was dit pas als ik wakker werd. Maar daar denken we niet meer aan.
We hadden besloten om (door het slechte weer ) om naar luxemburg en Monschau te gaan (anders zouden we naar het park Harry Malter geweest zijn).
We zijn eventjes in Luxemburg (Weiswampach) geweest om te tanken. Van daar zouden via Malmedy en Butchenbach naar Monschau rijden. Maar door het noodlot zijn we nooit in Malmedy geraakt. Tussen St.-Vith en Malmedy, in Recht, werden we aangereden door een andere auto. Mijn schattie heeft nog goed gereageerd want anders had ik dit niet meer kunnen schrijven. Wij reden op een hoofdbaan en werden langs rechts aangereden.
We zijn allebei afgevoerd naar het ziekenhuis van St.-Vith. Mijn schattie had een wiplash, pijn aan schouder, knie en hand. Ik had pijn aan mijn knie, schouder en ook een wiplash.
Ondertussen zijn we al een tijdje in verder en in behandeling bij een osteopaat. Mijn schattie voor haar wiplash. Ik voor mijn wiplash en mijn schouder (een scheurtje in een pees, en volgens de platen zou mijn schouder toch eventjes uit de kom zijn geweest) Ik heb er nog altijd pijn aan. Zo dat was dit stukje.
Het beste verjaardagsfeestje dat ik ooit heb gehad
Ik word woensdag pas 40 jaar. Maar gisteren hebben we het feestje met familie al gehad. Een ontbijt in de lunchgarden.
Iedereen die uitgenodigd was, is gekomen op de Lindsay na. Ik heb veel kado's mogen ontvangen (wat ik helemaal niet verwachtte ) We hebben veel gelachen.
Ik wil dan ook mijn schatje bedanken, dat zij dit mogelijk heeft gemaakt. Door haar heb ik mijn familie terug. Ik hoop dat er nog veel van die dagen mogen komen.
Nadien is mijn petekindje (bijna 25 jaar) naar de pc van mijn lief komen zien. Die was heel traag en deed dikwijls niet wat ze wou. Hij heeft hem toch al een beetje vlugger kunnen maken. Er moet alleen nog extra ram ingestoken worden. Maar er is dan ook nog veel gelachen. Soms raakte mijne schat er bijna niet meer uit.
Het was een leuke dag. Het deed echt goe na een heel drukke werkweek.
Volgend weekend gaan we naar centerparcs (port zélande). Normaal is dat tot maandag. Maar mijn liefste (slim) lief heeft werk. En start maandag met de opleiding. Wat heel goed is natuurlijk
Het is al weer eventjes geleden dat ik nog iets geschreven heb. Maar het is dan ook zo druk.
Woensdag mijn familie gaan inlichten dat we gaan trouwen. Ze reageerden allemaal positief. Ik heb mijn zusje gevraagd of ze mijn getuige wil zijn. Dat wou ze graag zijn.
Vandaag was er een ontbijt voorzien voor de nonkel van mijne schat, die was gisteren 60 jaar geworden. Daar hebben we dan de familie van haar (diegene die het nog niet wisten) ingelicht. De reactie was eigenlijk beter dan we verwachten. We dachten dat er een stilte ging vallen ipv proficiat.: Maar het was het laatste.
Dus nu hebben we de belangrijkste gehad denk ik.
We hebben ondertussen al een zaaltje. Gevonden en vastgelegd op, juist dag op dag, een jaar voor ons huwelijk. Wat we gaan eten staat ook al vast. Nu nog een dj voor de fuif 's avonds.
Wat ook niet gemakkelijk is, onze kledij. We blijven zoeken naar het perfecte. Ik wil het wel zelf maken, maar dan moet ik het goede patroon hebben.
Woensdag ziek van het werk gekomen. Ik ben direkt mijn bedje ingekropen. Gisteren ook heel de dag in bed gelegen. veel geslapen. Ik heb last van niezen, verstopte neus, hoofdbijn, tandpijn en keelpijn. Ik voel me slapjes. S'avonds voelde ik me beter. Vanmorgen toch maar gaan werken. met de gedachte als het echt niet gaat kan ik nog altijd terug naar huis gaan. Het heeft ongeveer 1.30 goed gegaan, maar daarna ging het bergaf.
Ik heb dan maar aan mijne baas gevraagd of ik naar huis mocht. Die was beetje slechtgezind. Hij zei "ik vind in die korte tijd dat je hier werkt, dat je al veel ziek bent geweest". Ik vond dat chantage maar ik ben te ziek om toch te blijven werken. Ik hoop niet dat ik mijne c4 krijg. want ik doe dit werk echt heel graag.. Maar dat zullen we dan wel zien zeker.
Dus heb ik mijne schat maar opgebeld om me te komen halen. We zijn naar de dokter geweest. Verdict, grieperig en een rode keel. Rusten, rusten ,rusten, warm blijven en warm en veel drinken.
Het was moeilijk, zo vroeg opstaan, met dat uurverschil. Maar iets later dan gewoonlijk is het dan toch gelukt. Ik heb geen vast uur om beginnen te werken. Dus 10 minuten later gestart.
Ik werk bij een bloemenkweker (gerbera). We moesten niet zoveel bloemen plukken. Dus ook niet veel sorteren en inpakken. Dat viel dan al mee, want ook mijn collega's waren nog moe. Maar we hebben toch tot redelijk hard gewerkt om op tijd gedaan te hebben.
En dat terwijl het zonnetje buiten heerlijk scheen. In de serre was het wel heel warm. Wat gaat dat in de zomer zijn.
Iedereen tevreden naar huis. Vlug naar mijn schattie, die ik vandaag wel heel hard gemist heb. Morgen moet ik niet werken. dus kunnen we iets leuk doen. Wat dat zien we morgen wel weer
Het weekend is weeral voorbij. (veel te kort) zeker met dat uur verandering. Waarom schaffen ze dat niet af. Heel je bioritme op stelten. Ik heb er altijd een week last van.
Gisteren zijn we naar de kapper geweest. Ons haar is nu wel heel kort. Gemakkelijk en mooi.
Daarna zijn we gaan winkelen samen met de mama (mijn toekomstig schoonmoeder). Het was heel leuk.
We hebben dan ook nog wat aan het reorganiseren geweest. Alle kantklosgaren in dezelfde doos gestoken en ook de klosjes. Kantklossen is een van mijn hobby's. Het is een plezante bezigheid. Mensen vragen me dikwijls of ik daar niet zenuwachtig van word. Maar mij ontspant het alleen maar. Ook vragen ze me of het niet moeilijk is. Maar je leert het stap voor stap. Dus voor mij is het niet moeilijk.
Vandaag hebben we uitgeslapen. Na een lekker ontbijt, ben ik naar de garage gegaan.
Daar stond al 3 weken een doos met wat mijn fiets zou worden in. De fiets moest nog voor een deel gemonteerd worden. Maar ik had een handleiding (wat je een handleiding kan noemen, 1 blad). Er stond op hoe je de pedalen moest monteren, de zadelpen (maar niet hoe je het zadel zelf op de pen moest monteren ). Hoe je het stuur moest bevestigen. Daarna moest ik het voorwiel in de vork steken. Maar ze waren vergeten dat je eerst het spatbord moest bevestigen en dat dit met de bout van het voorlicht diende te gebeuren. Ik had er ook een slot bijgekocht dat moest ook bevestigd worden op de fiets. Hier was wel een goede beschrijving bij. Al goed dat ik geen 2 linkerhanden heb en me graag amuseer met dingen in- en uiteen te doen. Mijn fiets is toch in orde gekomen, alles zit goed vast, hij rijdt en is mooi.
) om naar luxemburg en Monschau te gaan
