Op 3 mei vertrokken we met zen vieren (Tina en ik, Mieke en Lotte) met een megagrote boot richting Sint- Petersburg. We gingen normaal in het 'Apple Hostel' verblijven maar eens we daar aankwamen bleek dat zij voor ons een kamer voorzien hadden in een vlakbij gelegen hostel, het 'Baby Lemonade Hostel'. Dat viel reuzegoed mee want het zag er eigenlijk veeeeeel beter uit dan de kamers in het Apple hostel. Bovendien kregen we hier ook gratis ontbijt.
De eerste dag bezochten Tina en ik de kerk 'Verlosser op het Bloed' en de kazan kathedraal, beide prachtige gebouwen. We hadden heel veel geluk met het weer, enkel een ijskoude wind deed ons af en toe huiveren. We hebben die dag ook de belangrijkste straat van Sint- Petersburg afgewandeld, de Nevsky Prospekt. Dit is een heel drukke straat, pal in het centrum, maar wel met een rijbaan van zes rijvlakken. Dit vond ik maar een beetje gek, al het verkeer zorgde ervoor dat ik toch weer een beetje naar de rust van Finland verlangde. De chauffeurs in Rusland zijn van het agressieve type, en ze kijken naar niets, daardoor riskeer je telkens wanneer je oversteekt even je leven. Ook de roestbakken zijn alomtegenwoordig, naast de heel dure auto's die ook overvloedig door de stad 'vliegen'.
Deze dag zijn we ook in de mooiste delicatessenwinkel ooit geweest (spijtig genoeg ook de duurste). Ze verkochten er gebak, koekjes, beenham, thee, wodka, patisserie en liqeuren. Er liepen mooie Russische dames rond om je te bedienen en er stond zelfs een portier aan de ingang die vriendelijk naar je lachtte en de deur voor je opendeed.
's Avonds hebben we twee café's / bars bezocht waar we een cocktail gedronken hebben. De Penabar was net iets te 'sjiek' voor ons, maar het was wel een goede cocktail! De Cuba Libra was meer geschikt voor jongeren en had een veeeeeel uitgebreidere cocktailkaart. Njammie!
Op de tweede dag hadden we nog meer geluk met het weer, en dus besloten we om in de voormiddag naar het 'Peter and Paul fortress' te wandelen. Op die plaats is Sint- Petersburg ontstaan, de kerk binnen de burcht was de eerste stenen kerk. De burcht werd later gebouwd om Rusland tegen Zweden te verdedigen, maar is nooit in gebruik geweest. Binnen de muren van de burcht hebben wij het ruimtetechnologiemuseum bezocht, de kathedraal en het bastion; dit was een gevangenis voor politieke gevangenen.
s' Middags zijn we op puur geluk een restaurantje binnengelopen, maar het bleek een voltreffer! Tina en ik hebben beide genoten van een lekkere tagliatelli met zeevruchten. Daarop zijn we verdergetrokken, weer richting centrum. Buiten in het zonnetje hebben we een ijsje genuttigd terwijl we twee Russische bruiden en hun gevolg konden aanschouwen. Dat was ook wel de moeite.
Hierop volgde een bezoek aan het Hermitage, het bekendste museum van Rusland met een supergrote collectie kunstwerken. Hier zijn we dan ook bijna 3 uur in verdwaald.
Bij het buitenkomen van het museum hebben we een militaire oefening / défilé kunnen aanschouwen. Niet mis, die Russen in uniform!
Op weg naar ons kot hebben we onszelf getrakteerd op een Rusissche pannenkoek gevuld met zachte kaas, tomaat en 'greens'. Was een hartig gerecht. De avond hebben we gepast afgesloten met het wederom uitproberen van enkele cocktails in de Cuba Libre.
De laatste dag hebben we het Russisch museum bezocht en de etnografische tentoonstelling daar. 's Middags weer goed gegeten in de Cocabar, 'giant mussels' als voorgerecht, gevolgd door een pizza. In de Namiddag trokken we naar de Sint- Isaackathedraal. In opwachting van de taxi die ons vandaar naar de boot zou brengen zijn we dan nog een brasserie binnengegaan waar ik de lekkerste tiramisu ooit heb verorberd! Kortom, Sint- Petersburg was zaaaaaaaaalig!

06-05-2012, 12:15 Geschreven door Lieve Conickx  

25-04-2012

Weekje samen met de Turku- Erasmusstudenten!

Vorige week is de HUMAK er in samenwerking met de Kaunianencampus in geslaagd om een weekprogramma voor ons in elkaar te steken. We zouden twee dagen les hebben in Kauniainen, samen met Turku Erasmusstudenten, en zij zouden twee dagen naar onze campus komen. Op vrijdag volgde er dan nog een dag boordevol studyvisits en op zaterdag hadden wij met de tutors van onze campus een dag met afscheidactiviteiten voorzien.

Na 4 maanden zo goed als niets te doen gehad te hebben buiten de occasionele lessen, hadden we nu echt een overvol programma. Wat een organisatie toch!  Bovendien waren er elke avond activiteiten voor ons en de Turku- studenten voorzien, waardoor we ook elke dag laat in ons bedje kropen. Vooral deze avondactiviteiten waren natuurlijk de moeite waard, aangezien we eindelijk eens konden socializen met andere Erasmusstudenten. Het Turku-groepje bestond uit een Frans meisje en een Franse jongen, twee Bulgaarse meisjes en een meisje uit Estland. Het bleek een leuke bende en we hebben ons dan ook die week super geamuseerd. Met deze groep hebben we woensdagavond ook het museum van moderne kunst bezocht in Helsinki, het Kiasma. Daar liep een tentoonstelling over muziek en striptekenen. Het muziekgedeelte vond ik maar niets, veel poeha zonder enige betekenis, ik schaamde me al bijna dat sommige van die stukken in het vakje ‘kunst’ horen. De werken van de striptekenaars waren veeeeeel beter, maar dat zal ook wel aan mijn interessegebied liggen vermoed ik. Wel een prachtig gebouw overigens, het was de moeite waard. Die avond hebben we afgesloten met chips en cider in een appartement van een tutor in Helsinki.

Op donderdag hadden we ook wel een leuk feestje, aangezien we elkaar de dag erna voor het  laatst zouden zien, werd het zowat een afscheidsparty. We hebben samen pizza gemaakt, en leuke spelletjes gespeeld. En de wijn en cider ontbraken ook vandaag niet. (Jaja, zware week...) Op vrijdag moesten we om 6 uur uit ons bedje om naar Helsinki te cruisen met de bus, we hadden daar immers enkele study visits. Spijtig genoeg regende het heel de dag waardoor we als natte vodden door de stad drentelden.

’s Avonds hebben Tina en ik ons toekomstige kot bezocht, waar nu ook twee Belgische meisjes verblijven. Het bleek ruimer dan we dachten en het ligt maar 500 meter van Kamppi, de plaats waar alle bussen aankomen en het centrum van het centrum van Helsinki! We zullen daar tijdens de maand mei vertoeven, en het zal zeker leuk zijn om eens echt op kot te zitten, na 4 maanden afgezonderd in een bos te leven!  

Bovendien hebben we eindelijk iemand gevonden die ons een werkplaats wil geven! Vreugdesprong! Na vier weken onafgebroken mailen en rondbellen naar scholen zullen we waarschijnlijk bij een NGO werken. Het zal in elk geval weer een aparte ervaring worden en ik sta te popelen om eindelijk aan het project te kunnen beginnen!

30-04-2012, 19:57 Geschreven door Lieve Conickx  

30-03-2012

Vorige week donderdag zijn we dan eindelijk naar Lapland vertrokken! Samen met 33 andere Erasmusstudenten en een Mexicaanse reisleider sprongen we gretig op de trein, maar na een rit van 11uur was de gretigheid al ietsje minder. (Slapen lukte immers niet zo goed op een nachttrein waar de lichten steeds aanblijven en die vol zit met luidruchtige Duitsers.)

Eens de treinrit overleefd, moesten we nog even de bus op om van Rovaniemi naar Korvala te rijden. Daar verbleven we in kleine, houten cottages.  Best gezellig, al was het vaak niet zo handig.

De eerste avond kregen we al meteen een voorsmaakje van wat we de dag erna als activiteit zouden kunnen kiezen. We maakten een korte rit met de slee met husky’s ervoor en we hebben ook even in een rendierslee gezeten. s’ Avonds kregen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld, helemaal bereid door de man des huizes. We hebben de eerste avond in de sauna (met bijhorende duiken in het ijsmeer) en de gemeenschappelijke ruimte afgesloten.

De tweede dag koos ik voor twee activiteiten: huskysledge en snowmobile- safari!

Ik startte samen met Mieke en een andere Belgische studente met de eerste huskysafari. Hierbij werden we begeleid door de eigenares van het domein, die de slee vooraan bestuurde; en door haar dochter, die het rijtje afsloot.

Regels bij het besturen van een huskyslee:

1. Start steeds met beide voeten op de rem, om dan voorzichtig je linkervoet op de slee te zetten en met je rechtervoet langzaam de rem te lossen.  (Hier panikeerde ik al, ik stond immers met beide voeten op de rem, maar de honden waren zo hevig om te vertrekken dat ze steeds rukjes gaven aan de slee en het dus moeilijk was om te blijven staan.)

2. Houd zes meter afstand van de slee voor je,  als de honden te dicht komen kunnen ze hun poten kapotlopen op de slee voor hen.

3. Zorg dat de lijn steeds gespannen is en dat de slee dus niet sneller gaat dan de honden, want als je tegen hen aan zou botsen, kan je hun poten breken. (Nog een regel die paniek veroorzaakte.) Als de honden dus moesten kakken of plassen, was het ook remmen geboden. Goed die hondenkontjes in de gaten houden dus!

4. Rem in de bochten, als je te snel gaat kan de slee kantelen. In de bochten ga je door de knieën en je laat je gewicht op de kant waar de bocht naartoe gaat hangen. Rem ook bergaf.

5. ALLERBELANGRIJKSTE REGEL: Laat de slee nooit los! Ook al val je, blijf eraan hangen (en wees zo slim om met je hand op de rem te drukken terwijl je over de grond voortgezeuld wordt)!  Anders blijven de honden immers lopen,er staat echt geen rem op die beesten, en moeten ze die gaan vangen, wat zeer moeilijk blijkt te zijn.

ENIGE UITZONDERING: Merk je dat je een boom nadert en je hoofd er waarschijnlijk op gruwelijke wijze afgerukt zou worden, mag je lossen.

Gevolg laatste regel: totale paniek, ik ga het niet kunnen!!!!

Eens we een blitse start gemaakt hadden, bleek het echter suuuuuuuperleuk, en ik kon mijn evenwicht goed bewaren en op die smalle houten uitsteeksels blijven staan. De hele 7 km zijn vlot verlopen en achteraf vertelde de gastvrouw ons dat ze nog nooit zo’n vlotte rit had meegemaakt! Wij met zen drieën maar blinken! Moest ik in België geen job vinden, kan ik nog altijd huskysleebestuurder worden in Finland... Ofzoiets.

Tussen deze activiteit en de snowmobiles, zijn we ook nog even gaan langlaufen. Leutig! Zo lang geleden, ik waande me weer in de lagere school...

In de tweede activiteit, het besturen van een sneeuwscooter, bleek ik al heel wat minder begaafd. Ik kon dat logge ding nauwelijks op het pad houden en belandde al na tien minuten in de diepsneeuw. Gelukkig zaten we per twee op die dingen, en heb ik met mijn passagier gewisseld. Mieke bleek iets zenuwbestendiger te zijn dan mij, maar toch slaagden we erin om nog twee keer van de baan te raken. Het was echter wel superleuk, zo tegen 30, 40 km/u in een bos over hobbels vliegen! Spijtig genoeg heeft mijn rug er wel twee dagen van afgezien.

Op de tweede dag hebben we een ski- oord bezocht, dat tevens een nationaal park was. Daar hebben we een wandeling gemaakt, richting een bevroren waterval, maar doordat er gevaar was voor lawines, zijn we er niet aan geraakt. De natuur was er wel erg mooi en de zon scheen heel fel die dag, waardoor we in Lapland (in Lapland man!) in ons pulleke konden rondwandelen. Die avond hebben we voor het eerst porro (rendier) gegeten, en het was lekker. Het was qua structuur zowat als kebabvlees gesneden, maar het had een haal andere smaak.

Op de laatste dag hebben we de Kerstman bezocht in zijn eigenste dorpje.

Zijn dorpje bleek echter een resem souvenirwinkeltjes te zijn, en hij vroeg 25 euro voor een foto!De Kerstman heeft heel wat aan populariteit verloren onder de studenten vrees ik. Ik miste bovendien ook Rudolf, die had ik veel liever in hoogsteigen persoon ontmoet dan die behaarde, bejaarde, muffe man. Het was wel leuk dat we brieven konden versturen van over de Noordpoolcirkel.  Na deze teleurstellende activiteit reden we terug naar het station in Rovaniemi, waar we dan nog twee uur zouden moeten wachten op een trein. De verveling sloeg al meteen toe, tot onze geweldige Mexicaan met een strak plan afkwam. Blijkbaar bevind de meest noordelijk gelegen MC Donalds zich in Rovaniemi! Dat werd dan ook meteen onze laatste uitstap samen.

Hierna weer de trein op, deze keer voor twaalf lange uren. Uitgeteld kwamen we om 7 uur    ‘s ochtends weer aan in Helsinki en gingen we moe maar tevreden op weg naar huis!

30-03-2012, 18:11 Geschreven door Lieve Conickx  

07-03-2012

Gisteren zijn we met een klein hoopje studenten en een klein hoopje lectoren naar een seminarie in Turku geweest. Turku ligt wel een eindje van Kiljava af, de busrit duurde bijna twee uur.  Voor deze heuglijke dag moesten we dan ook al om 6u opstaan. Das was een minpunt.

Pluspunt: luxebus voor maar 12 man! Dit moet de hogeschool toch weer een pak geld kosten...

Volgende minpunt:  Het seminarie stelde echt niet veel  voor... (Ik had nog nooit een seminarie bijgewoond dus ik verwachtte interessante mensen met nerdy brilletjes die over intellectuele dingen zouden praten. ) Voor de geïnteresseerden: het project noemt ‘ MIMO, moving in, moving on’.     Maar blijkbaar waren het gewone mensjes en hadden ze toch niet bijster veel te vertellen. De eerste speaker heeft liedjes met ons gezongen en ons verteld dat iedereen het recht heeft om te zingen of dansen, ook al ben je er slecht in. (Precies een hippiefeest.) De tweede meneer die iets kwam vertellen was net dat tikkeltje interessanter met zijn lezing over de kinderrechten en waarom ze nog niet genoeg gerespecteerd worden in Finland. We keken vooral uit naar de workshop digital storytelling, maar dit bleek gewoon informatie over Windows Moviemaker te zijn. We hadden weer goed gekozen... Gelukkig duurde deze workshop maar een uur en half. Daarna volgde het afscheidwoord en was het weer naar huis gaan.

Vandaag hadden Tina en ik een veel leukere dag, we hebben namelijk een prachtige wandeling over het meer gemaakt tot aan het eilandje dat zich ongeveer in het midden van het meer bevindt. De zon scheen fel, en ook al was het maar -3, we hebben ons toch even op het ijs gelegd om van het zonnetje te genieten. Het meer is nu helemaal bevroren, zelfs de bovenste laag is nu ijs. Vorige keer, met Maarten, was het nog ploeteren door een halve meter sneeuw, nu liepen we er gewoon boven op! Echt gek... Het weer is hier trouwens echt aan het veranderen, de zon schijnt bijna elke dag, de dagen worden langer en er is vaak veel wind. Door die wind is alle sneeuw uit de bomen en zijn die dus mooi groen.  De temperatuur is al enkele dagen boven de nul gestegen en de rijwegen liggen dan ook open. Ik heb nu dus weer de mogelijkheid om te gaan joggen! Vandaag ben ik voor de derde keer gaan lopen, en hoewel het -3 was, lukte het vrij aardig. Enkel mijn gezicht was een beetje bevroren. De lucht is hier trouwens nog heel goed, ook bij zo’n koud weer. Maar nu moet ik weer gaan leren, want morgen hebben wij ons examen ‘Professional English’. Duimen maar!

07-03-2012, 18:52 Geschreven door Lieve Conickx  

17-02-‘12

Gisteren hebben we een traditionele studentendag beleefd  en zelfs mee georganiseerd, namelijk de ‘Snowhappening’. Dat vieren de studenten elk jaar midden februari, wanneer er dus een dik sneeuwtapijt ligt. Wij kregen de opdracht om de opwarming te voorzien en gingen van start met ‘staartje trek’ en ‘Dikke bertha’. ( Ik was best fier op mezelf dat ik zonder blozen een heel spel heb uitgelegd in het Engels, dat zou ik vroeger niet gedurfd hebben!) De Finse studenten vonden beide spelletjes geweldig, en vroegen enthousiast of wij nog dingen in petto hadden. Spijtig genoeg moesten wij ons ook aan het tijdschema houden en konden we ons laatste spel niet meer doen.

Vervolgens werden we in groepjes verdeeld voor het grote spel dat de Finse ‘tutors’ gemaakt hadden. Ik kwam bij zeven Finnen terecht, waaronder het departementshoofd van de school. Dat was de enige leerkracht die meedeed, tot ontsteltenis van de Finse studenten. Het is namelijk traditie dat de leerkrachten alle activiteiten meedoen op deze heuglijke dag! Hij zal dus zeker goede punten gescoord hebben. En ik moet toegeven, de band tussen de studenten en deze leerkracht zat goed, soms leek hij zelf wel nog eens een dartele student. Zo heeft hij met de pulka (slee) een gevaarlijke helling overwonnen, en hij heeft mij zeer snel in dat gevaarte voortgetrokken met de bedoeling een scherpe tijd op de  klok  te plaatsen.  (Een van de leuke opdrachten.)

Op dit grote groepsspel volgde een typische, traditionele Snowhappeningactiviteit, sneeuwvoetbal!

Probeer maar eens te voetballen in een sneeuwlaag die tot aan je knieën reikt! Het zorgde voor grappige situaties, vele valpartijen en sneeuw in ieders broekspijpen.

Na deze inspannende activiteit was het tijd voor de sauna.

Deze keer was het echter weer een spannende keer. (Het naakt-zijn hadden we al overwonnen.)

We werden door de Finse studenten uitgedaagd om in het ijsmeer te baden!

Kun je je dat voorstellen, eerst in een kamer van meer dan 80°C te zitten, snel je bikini aan te trekken, sokken (anders bevriezen je voeten door over de sneeuw te lopen nog voor je het meer bereikt hebt) , een handdoek om je heen te slagen en dan naar buiten door de koude tot aan dat gat in het ijs te lopen?

En dan voor dat gat staan en denken: “Help, waar ben ik nu weer aan begonnen…”

Ja, ik stond daar dus, heel hard nee te knikken, en te zeggen dat ik het misschien toch maar niet zou doen. (Risico op hartaanvallen, verkrampen,  afvriezen van ledematen, weet je wel?)

Onder luide aanmoedigingen van Tina en enkele Finse studenten heb ik het toch gewaagd, 

en het viel reuzegoed mee! 

Dat hebben we twee keer gedaan, na telkens tien min sauna. De derde keer vonden we dat het tijd was voor een andere Finse uitdaging, namelijk door de sneeuw rollen! (Ook in bikini, na sauna.)

Dat bleek veel erger dan de ervaring van het ijsmeer! De sneeuw blijft namelijk wel op je huid hangen tot je weer binnen bent en in de sauna begint het dan overal te prikken.

Hierna was het tijd voor een feestje, alle studenten verzamelden zich in de gangen van ons kot om zich te bezatten, om daarna naar een pub in Hyvinkää te rijden. Hanna, een Finse studente nam ons mee naar haar woning waar ze ons een lekkere maaltijd voorschotelde, pasta met spinazie en pizza. We mochten die nacht bij haar blijven slapen en zij ging ons dan ’s morgens weer naar school brengen, want ze had examen Zweeds. (Goed gek.)  De pub was gezellig maar wel wat leeg en dus besloten we om rond 12u naar de club ernaast te verhuizen. Daar hebben we veel gedanst, gelachen en ons goed geamuseerd tot 3 uur. Om 4u lagen we verspreid over een matras en een uitschuifbare zetel en gingen we vier uurtjes slaap tegemoet.

Ik vraag me echt af hoe dat examen van Hanna verlopen is…

18-02-2012, 09:27 Geschreven door Lieve Conickx  

13-02-2012

Vandaag hebben we ons saunabezoek voor de eerste keer op de echte Finse wijze gedaan,

poedelnaakt dus!  (Voorheen deden we het stiekem altijd als er geen volk was, zodat we in bikini konden gaan.)

We waren hier een beetje zenuwachtig voor, het was toch maar een rare gedachte, elkaar zo zien.

Maar aangezien we van plan waren ons helemaal te integreren, zouden we dit zeker zo moeten doen!

Tijdens het binnengaan van het pashokje zagen wij al een oudere vrouw volledig in haar naakte zelve naar de  ruimte voor de sauna gaan. Lotte begon toen even te panikeren en wou er onderuit muizen, maar met behulp van wat peer pressure, kregen we haar toch zo ver. Spannend!

Wij al giechelend met onze handdoeken naar die hete kamer. Eenmaal binnen ontdekten we dat die oudere dame toch nog een bikini had aangetrokken! Ooooh, hoe vals!

Toch lieten we onze verlegenheid snel varen en algauw waren we het naakt samen zijn gewend.

We begonnen ons echter af te vragen of de publieke sauna’s wel naakt waren?

Iets later kwam er  een Fins meisje binnen, ook poedelnaakt.( Oef, ze hadden ons dus niets wijsgemaakt. ) Met  fierheid kan ik jullie dan ook vertellen dat wij weer iets meer echte Finnen zijn geworden! En bezoekers, wees gewaarschuwd, zonder bikini raak je de sauna niet meer binnen!

13-02-2012, 19:22 Geschreven door Lieve Conickx  

06-02-2012

Zaterdag hadden we weer een geweldig plan om wat tijd te verdrijven op een nuttige manier. Althans, dat dachten we. We moesten nog heel wat inkopen doen om dit weekend  te kunnen koken en aangezien alle studenten weer naar huis waren vertrokken, hadden we het plan opgevat om te voet naar de winkel te gaan. Naïeve Belgjes als we zijn, vertrokken we vol moed bij een temperatuur van -18 graden. Al na 10 minuten hadden we bevroren wenkbrauwen, wimpers en haren. En wat je vooral moet weten,  we hadden zes kilometer heen en zes kilometer terug voor de boeg!

Eenmaal in de winkel aangekomen had ik de hoop dat mijn handen zouden ontdooien. Toen we 20 minuten later de winkel verlieten, waren ze echter nog steeds twee klompjes ijs. Ik  begon mezelf serieus af te vragen waarom we aan deze tocht begonnen waren! Ik had zo het gevoel dat mijn handen verlamd zouden zijn of zich van mijn lichaam zouden scheiden tegen de tijd dat we terug aan het hotel zouden zijn.

 Na 15 minuten was ik echter al aan het zweten, ik had zelfs zin om mijn handschoenen uit te doen! We moesten nu ook een overvolle rugzak meesleuren en dat was eraan te voelen. 

De tocht leek eeuwig te duren en we verzonken elk in onze eigen gedachten. Op automatisch wandelend, slenterden we tot aan het hotel. We hadden het gehaald! En al mijn lichaamsdelen waren nog intact! Eenmaal binnen en lichtjes ontdooid hebben we ons verder opgewarmd met een grote tas hete chocolademelk, gevolgd door  een lang, heet saunabezoekje.

Eind goed al goed.

07-02-2012, 19:16 Geschreven door Lieve Conickx  

Terve!

 Minun nimeni on Lieve Conickx. Minä olen tyttö.

Minä olen belgialainen. Brysseli on Belgian pääkaupunki.

Minä puhun Hollantia.

 
Minun silmäni ovat siniset.

Mieke on minun siskoni.

Minä olen opiskelija.

Minä opiskelen suomessa.

Minä opiskelen Humakissa.

Minä opiskelen Nuorisotyön ja kansalaistoiminnan koulutusohjelmassa.

Minä opiskelen suomea.

 Tämä ei ole helppo.  Minä en osaa...

Täällä on kylmä.

Minä luen nyt ‘The disappearance’.

Tuo kirja on helppo.



Voor de geïnteresseerden: de vertaling.

05-02-2012, 10:10 Geschreven door Lieve Conickx  

01-02-2012

We hebben nu  een aantal lessen Fins achter de rug. Deze lessen werden volledig in het Fins gegeven; zelfs de vervoeging van de werkwoorden, wat tot vele frustraties leidde bij ons allemaal. Na een hele dag Fins werden we depressief, we begonnen spontaan te lachen van ergernis en we hadden er helemaal niet zoveel van opgestoken als we hoopten. Dat ligt dan ook volledig aan de didactische methodes van onze leerkracht, gewoon brabbelen en blijven doorgaan is haar meest gebruikte werkvorm. Herhaling? Nee hoor. Misschien wat grammatica uitleggen in het Engels? Een prentje gebruiken? Vertragen?   HOPELOOS. Hebben wij op onze tong moeten bijten na onze jarenlange opleiding en kennis van taalinitiatie!  En het grappigste van al: tegen vrijdag moeten we een essay schrijven; in het Fins! Gelukkig maar tien regels. We hebben al een deal gemaakt met onze Finse kotgenoten; in ruil doen wij de afwas.

 We waren nochtans zo enthousiast om deze taal te leren, maar het zal dus voornamelijk zelfstudie worden indien we het Fins ook maar een ietsepietsie willen beheersen. Ik beloof jullie dat ik mijn Fins essay vrijdag zal posten, kunnen jullie eens lezen wat we al kunnen. Geloof me, je zal er niet veel van begrijpen.

Gisteren hebben we als volwaardige cultuurparticipanten eindelijk eens een wintersport kunnen beoefenen. Voor Tina en ik was het de eerste keer dat we op de latten gingen staan om te skiën. Gelukkig hadden we Mieke en Lotte voor de nodige uitleg. We begonnen dan ook op het ‘kinderheuveltje’, na een paar keer zag ik het volledig zitten! Ik begon dat kleine heuveltje dan ook algauw saai te vinden en Lotte en Mieke overhaalden me om mee van een ‘groter heuveltje’ af te gaan. Dat ‘grotere heuveltje’ leek me eigenlijk heel steil en ze hebben me even moeten overtuigen. Maar dapper als ik ben, besloot ik mee ta gaan.  Het eerste deel ging super (naar mijn normen), maar plots werd het heel wat steiler en gladder. Ik maar ‘ploegen’ (blijkbaar noemt afremmen zo), maar aangezien ik net op een ijsvlak zat , ging ik steeds sneller. Ik zoefde Lotte voorbij, die keek me angstig aan en riep nog iets, maar dat kon ik niet horen omdat ik zelf allicht aan het gillen was.

Tegen grote snelheid ben ik dan ook gevallen en nog 15 meter verder gegleden. Ik zag mijn leven al aan me voorbij gaan.  Toen ik net weer (al liggend) tot stilstand kwam, stond Lotte bezorgd bij me en riep Mieke van beneden ook of alles oké was. Ik wist het zelf toen nog niet zo goed want ik was wat in shock. Ik denk dat ik “jaja” gepiept heb en vervolgens al mijn lichaamsdelen op breuken of andere pijntjes gecontroleerd heb.  Maar bon, alles hing er nog aan, dus ik heb met een klein hartje de rest van dat stomme heuveltje gedaan.

Hierna hebben we ons even opgewarmd binnen. Blijkbaar was het toch niet zo’n makkelijk heuveltje als Mieke en Lotte dachten, ze gingen er toen samen met mij ook de eerste keer af en waren wel wat verschoten.

Na een donut, warme chocomelk en veel aanmoedigingen, heb ik dan een ander heuveltje geprobeerd, dat eerst uitgetest werd door Mieke en Lotte. Met een klein hartje ben ik dan weer aan de afdaling begonnen, om  uiteindelijk uit pure paniek mezelf te laten vallen. Stak ik daar weer in de helft van die berg. De Finnen zullen nogal gelachen hebben! (Neenee, ze kwamen eigenlijk heel bezorgd vragen of het ging.) Ik heb serieus overwogen om dat laatste stuk op mijn kont naar beneden te gaan, maar ze hebben me dan weer overhaalt om mijn latten aan te doen. Heb ik dan ook gedaan. Met mijn ogen dicht het laatste stuk om ergens in een hoopje sneeuw tot stilstand te komen. Ik heb dan ook besloten dat ik een veel te grote angsthaas ben om deze sport te beoefenen!

01-02-2012, 19:34 Geschreven door Lieve Conickx  

27-01-2012

Deze week hadden we eindelijk eens iets te doen! We moesten op dinsdag The International School of Helsinki bezoeken en donderdag een NGO:  MLL (Children Welfare). Deze reisjes naar Helsinki waren heel spannend, voornamelijk omdat de meeste buschauffeurs geen Engels praten.  We zaten dinsdag met geluk toch op de goede bus, en het was een tripje van 1 uur en 3 kwartier eer we eindelijk aankwamen. We werden in Helsinki meteen geholpen door een Finse vrouw, die ons de weg naar de school toonde. Ze maakte daarvoor zelf een hele grote omweg; wat een lieve mensen eigenlijk! We kwamen er weer goed vanaf, zonder kaartlezen! Almaar goed, want het was  -7 graden, het sneeuwde en we bevonden ons vlak aan een voormalig havengebied waar de wind vrij spel had. (En ik was mijn handschoenen vergeten!) Deze Internationale school bleek een zeer dure te zijn; 3000 euro registratiegeld en 1000 euro per jaarinschrijving! We voelden ons dus niet echt gemakkelijk tussen al die rijke kindertjes. Bleek ook dat je als leerkracht hier maximum vijf jaar kon werken, dan moest je op zoek naar een andere job want dan werd je een ‘local’. Ze gaan er daar dus prat op dat ze enkel internationale leerkrachten hebben. De kinderen zelf zijn ook van 42 verschillende nationaliteiten en de instructietaal is  Engels. Ik kan nog heel wat over deze school vertellen; maar dat ligt waarschijnlijk niet in jullie interessegebied.

De grote vraag dan; hoe is Helsinki als stad?

Eerste conclusie: weinig mensen voor een hoofdstad. Er wonen ‘maar’ 50 000 mensen in Helsinki en dat merk je vooral in het bus- en treinstation, je wordt er helemaal niet omvergelopen, je komt niet in een mensenmassa terecht zoals bij ons in Brussel.

Tweede conclusie: De shoppingcentra zijn geconcentreerd op en rond het busstation. Ideaal dus!

Derde conclusie: MC Donalds, Subway en Pizzahut zijn heel goed vertegenwoordigd, je vindt ze soms zelfs 2 maal in 1 straat. (Middagmaal verzekerd.) Het maakt het wel moeilijker om iets typisch Fins te vinden…

Vierde Conclusie: Deze conclusie namen we nadat we met een megachocolademuffin wat voorbijlopend Fins volk hadden bekeken. Wat een gek volkje toch! We moesten heel goed zoeken om een normale Fin(se) te vinden. Veel knapperds zitten er ook niet tussen. Viel dat tegen.

De busrit naar huis verliep niet zo vlot, Tina en ik waren onze halte al een tijdje voorbij eer we dat doorhadden. Alles is hier immers bos en sneeuw. Dat maakte dat we nog eens moesten overstappen op een andere bus; na een halfuur wachten. Uiteindelijk zijn we toch zo’n drie uur onderweg geweest naar huis. Wat waren we blij om weer in ons ‘afgelegen boerengat’ te zijn!

We zijn sinds gisteren met 1 Erasmusstudent meer, HIP HOI!  Een Hongaars meisje, Eboya (ik denk dat ik het zo moet schrijven).  Zij is hier samen met haar verloofde, hij wil hier immers werk zoeken zolang haar studies duren. We vrezen er echter allemaal wat voor aangezien de jongen enkel Hongaars en Japans (??) spreekt.

Nog wat goed nieuws om af te sluiten: Tina en ik hebben een grotere kamer met eigen douche en toilet! We voelen ons al een pak minder opgesloten.

27-01-2012, 16:55 Geschreven door Lieve Conickx