Op zaterdag 8 maart zijn we naar de vlindertuin geweest.
Voor het eerst gingen we de plaatselijke bussen op. Het nemen van de bus kost
hier 1.60 SRD, wat heel goedkoop is. Ondanks weinig plaats en wat knellende
beentjes, was het een leuke ervaring. In de Vlindertuin zelf, was het groter
dan we hadden verwacht. Allereerst bezochten we het museum. Dit had grote
glazen vensters waarachter allerlei dode insecten te bezichtigen waren. Nooit
gedacht dat er zoveel soorten vlinders bestonden.
Een verdieping hoger was er een galerij van natuurschilderingen. Een streling
voor het oog! De man van het museum was eigenaar van deze schilderijen. Nog een
verdieping hoger werden we verblind door een panoramaschilderij! We zouden er
uren naar kunnen kijken, maar zoveel tijd hadden we natuurlijk niet.
Na het bezichtigen van het museum trokken we naar de vlindertuin
zelf. Boven, onder, naast u wervelde het van de vlinders. Zoveel hadden we er
nog nooit bij elkaar gezien. Kort daarna kregen we een rondleiding in de
kwekerij. We volgden het hele proces van eitje tot vlinder. Er zijn heel wat
poppen die hier worden gekweekt en dan worden geëxporteerd.
Naast de vele vlinders, kregen we ook schildpadden te zien. We hebben er zelfs
eentje mogen vasthouden!! Zo schattig J
En daarna hebben we nog slangen gezien. Nooit gedacht dat slangen zon grote kak
konden leggen. En stinken!!! :o
Na al deze mooie bezienswaardigheden vertrokken we met de
bus weer huiswaarts.
Op zondag 9 maart gingen we naar een Hindoestaanse tempel.
We hadden gehoord dat er een rituele verbranding zou plaatsvinden ten teken van
Holi Paghwa. Helaas was het slechts een man in wit gewaad met een kaars voor
zijn voeten. Ahja nog even belangrijk om te vermelden: we waren te laat.
Daardoor moesten we de hele mis onderbreken met onze binnenkomst J. De man in het witte
gewaad zong allerlei liederen in het Sranans, maar even later hadden we geluk
want toen gaf hij een hele preek in het Nederlands! Joepie J
Op het einde van de mis kregen we ongebakken deeg (dat is blijkbaar een soort
koekje). Beneden was er dan nog een drink en een hapje. We werden heel goed
onthaald.
In de namiddag bezochten we de plantage Peperpot. Met onze
fiets op de veerboot naar de overkant en vervolgens een halfuur heerlijk
uitwaaien en kleur pakken op de fiets. Van de plantage zelf bleef niet zoveel
meer over. Er stond een vervallen
fabriek, waar nu een bar in was geplaatst. Daarnaast stond een oude
opbergruimte met oude machines.
Aan de plantage Peperpot was een Natuurpark opgericht. Hier kon je een lange
wandeling maken en allerlei dieren spotten. Normaal gezien kan je ook luiaards
en toekans zien, maar die hebben wij spijtig genoeg niet gezien. We hebben wel
veel aapjes en vliegen gezien
Het was een leuk weekend en we waren helemaal opgeladen voor
Holi Paghwa! J
Natuurlijk werken we ook heel hard in de week, zodat we kunnen
uitgaan in het weekend.
Deze week hebben we heel wat verwezenlijkt op onze stageplaats. Elke dag komt
er een klasje naar de bib om een boek te ontlenen. Ze mogen dit dan een week houden. Als ze het terug komen indienen, krijgen ze vragen over het boek. Hebben ze de vragen goed beantwoord, krijgen ze een kruisje achter hun naam. Het kind dat vijf kruisjes heeft verzameld krijgt een verrassing.
Elke week zien we twintig zorgkinderen. Deze geven we dan bijles op vlak van rekenen, schrijven en lezen. We zien elk kind een half uurtje. Elk hebben we daarnaast twee volgkinderen voor onze dossiers van school. Deze zien we twee keer in de week en voor een uurtje. We merken na vijf weken toch al enige vooruitgang bij de meeste kinderen. Er zijn een paar uitzonderingen die echt niet vooruit gaan. Deze sturen we aan om misschien toch extra begeleiding onder de arm te nemen.
Een tijd hebben we naschoolse opvang geboden aan de kinderen van het internaat. Vanwege problemen met uitbetalingen, kon deze naschoolse niet meer doorgaan. Jammer voor ons, want de kinderen vonden dit heel fijn. We speelden dan spelletjes gekoppeld aan taal- en rekenoefeningen. Nu blijven we na op school om materiaal te knutselen, dossiers te maken, administratiewerk uit te voeren, overleg te plegen met de leerkrachten en de zorgjuf die we ondersteunen.
We hebben al heel wat materiaal zelf geknutseld zoals memorykaarten, een ganzenbord, pimpampet... allen met taal- en rekenoefeningen. Toch willen we meer kunnen betekenen voor deze school. Onze vriendinnen uit Gent wisten van onze geldnood en hebben toen een wafelen/cake/pannenkoeken bak gehouden! En dit op hun vrije dag! Naast onze vriendinnen, is de mama van Lies ook heel wat geld aan het inzamelen voor de school. Bij deze willen wij en de school jullie daar heel hard voor bedanken!
Vandaag hebben we voor de eerste keer bezoek gehad van onze stagebegeleidster van stichting Sucet. Ze keek naar het mooie resultaat en vond dit super. Na een lang gesprek kregen we te horen dat volgende week onze eerste evaluatie zal plaatsvinden: spannend!! Als afsluiter van het gesprek vertelde onze stagebegeleidster dat ze ons harde werk niet zomaar wil laten passeren. Ze wil dat we voor onze terugkeer naar België op het kinderjournaal komen. Op die manier probeert ze iedereen in het onderwijs aan te zetten dat bepaalde zaken wel mogelijk zijn, mits een kleine inspanning.
Moesten de lezers na dit blogbericht nog leuke ideeën hebben voor de school of om met de kinderen te doen: mag dit zeker op onze blog gepost worden. We kunnen alle hulp gebruiken :)
ps: we zijn het afgelopen weekend voor het eerst naar de markt geweest: heerlijke watermeloen en pompelmoes voor maar 5 euro!!! :o Daarna zijn we ook gaan zwemmen in een echt zwembad! Dat moesten we toch even vermelden.
Het is al weer even geleden, maar hier zijn we weer.
Het weekend van 1 maart, verjaardag van Nele, was een knaller van een weekend! Hieronder een korte schets.
Het begon allemaal op een rustige vrijdagavond. We gingen kijken naar nieuw opkomend jazz talent in de Zus&Zo. Nu zo opkomend kwamen ze niet over. We konden niet geloven hoeveel passie Surinaamse muzikanten kunnen doorgeven naar hun publiek. Met hun oude instrumenten brachten ze ons naar de zevende hemel. En het werd alleen maar beter. Op het einde van hun optreden, riep iedereen van onze vriendengroep dat Nele jarig was. Natuurlijk konden deze Surinaamse muzikanten dit niet laten passeren. Speciaal voor Nele, speelde ze happy birthday op een jazzy manier. Vanwege de spotlight en deze ongelooflijk zot goede versie van happy birthday, kon Nele de tranen niet bedwingen. Even later waren de tranen alweer verdwenen en was ze even het gelukkigste meisje op aard!
Na dit gezellig jazz optreden trok de bende door naar de waterkant. Er was daar een feestje georganiseerd speciaal voor studenten en Surinaams volk. Er was echt bijna niemand :D Maar daardoor lieten de meiden zich niet tegenhouden. Al gauw was de dansvloer onveilig verklaard en swingde iedereen lekker mee. Om twaalf uur knalden er plots twee flessen cava (blijkbaar non-alcoholisch, goed voor de kater de volgende dag :p) open en kreeg Nele van iedereen drie dikke zoenen. Maar dat was niet alles, de flessen bleken niet van haar vriendinnen te komen, maar van het vriendje uit Belgie. Ook hier kwamen dan weer wat traantjes van geluk omhoog. De avond was goed begonnen en kon niet meer stuk.
De volgende dag: 1 maart!!! De echte verjaardagsdag. Nele en Lies stonden op met het zonnetje op hun gezicht: dit was direct een goed teken. In de voormiddag genoten ze nog even van het zonnetje aan het zwembad, waarna ze vertrokken voor een lunch in het pannenkoekenhuisje. Echt een aanrader om te doen als je in Suriname bent. Het is er overheerlijk, prijslijk en lekker gezellig. Daar kreeg Nele een dranktuit van haar overbuurmeisjes (twee zotte madammen), die ze diezelfde avond zou moeten gebruiken om te drinken. Met een goed gevulde buik vertrokken ze weer naar huis. Hier moest Nele zich alweer afzonderen. Geen vijf minuten later werd ze geroepen en stonden er vier taarten met kaarsjes op tafel. Iedereen van het guesthouse was aanwezig om samen taart te eten op de verjaardag van Nele en van Beth (een Canadees meisje dat toevallig ook op 1 maart jarig was). Na de buik nog verder vol te stoppen met lekkere taart, kreeg ze een boeket met echte Surinaamse bloemen. De cadeaus bleven maar toestromen.
Rond vijf uur vertrokken we naar de Carnavalsstoet. Dit bleek echter zwaar tegen te vallen. 2 madammen met pluimen in hun gat en 1 kar met muziek. Daar liepen dan een 20tal marginale mensen achter. We zijn dus niet lang blijven kijken :)
Om 7 uur vertrokken we weer naar de Zus&Zo om lekker te gaan eten. Met een passievruchtsapje en een French Kiss of een Burger met frietjes konden Lies, Nele en de Charlotte's (de buurmeisjes) zich wel goed vermaken. Tijdens dit gezellige etentje kreeg Nele de verjaardagscadeau van Lies. Het was zooo ongelooflijk mooi! Een paar Surinaamse oorbellen en een armbandje in een prachtig doosje. Beter kon het echt niet worden. Vol blijdschap vertrokken ze huiswaarts om zich klaar te maken voor een privé-verjaardags-feestje bij Ross (een Canadese vriend van Beth).
Op het feestje van Ross zat de sfeer er direct goed in. Met een vat bier en een ketel vol vodka konden de mensen zich goed voorzien. Na een spelletje circle of death, kregen Beth en Nele nog een cadeautje van iedereen. Een mooi leren handtasje. Iets voor 12 uur mochten ze buiten vuurwerk gaan afsteken om de verjaardag met een knal af te sluiten. De avond en nacht waren super fijn! Tegen een uur of twee trokken er een paar door naar de ZsaZsaZsou om daar de avond door te zetten tot de vroege uurtjes.
The day after: auwtch. Tja een kater was niet te voorkomen. We hebben dan maar een mooi kleurtje gepakt. 's Avonds was onze maag weer helemaal hersteld om een lekker vettige kiek met friet te eten in de Naskip.
Wat een awesome weekend!!!! Bedankt aan iedereen voor deze schitterende verjaardag (Nele).
Ik zie jullie allen al vreemd kijken naar die titel: "Huh? Die meiden gingen toch naar JawJaw??"
Awel ja dat was het oorspronkelijke plan., tot we in de boot zaten en te horen kregen dat we naar Minimi gingen. Eerst was het even wenkbrauwgefrons, maar uiteindelijk dachten we met zen allen: bwaah maakt ni uit, we zijn is Suriname, toch?
De boottocht begon echt fantastisch: heerlijk weertje, goed gezelschap en een super vet uitzicht!
Na een half uurtje kregen we een stortbui over ons heen! Echt zo hard dat het regende. Lies en ik, zo slim als we zijn, waren natuurlijk onze regenjas vergeten. We kwamen dus half bezopen aan op onze eindbestemming. Daar regende het nog steeds, maar het verblijf was echt verbluffend: mooie hutjes, veel groen, stroomversnellingen voor de deur, heel rustig: in 1 woord gewoon genieten.
Na het afdrogen van onze haren en onze bagage te hebben weggezet, kregen we een heerlijke Surinaamse maaltijd: rijst, kip, boontjes, komkommer int zoetzuur.
Op onze verblijfplaats hebben we twee Hollandse buren leren kennen. Ze waren een wereldreis aan het maken. Uren konden wij luisteren naar hun spannende verhalen en interessante weetjes over Suriname. Zo moeten vrouwen bijvoorbeeld bij ongesteldheid het huis verlaten en terugkeren wanneer ze weer rein zijn. Vrouwen moeten hun vagina twee maal schuren tegen een boomschors om te bewijzen dat ze hun man lief hebben. Mannen hebben niet alleen vrouwen, maar ook verschillende buitenvrouwen. De beheerder van ons vakantieoord had zelf 3 vrouwen en 23 kinderen. Wat dus redelijk normaal is. Jongeren van 10 jaar leren al schildpadden slachten (wat we gezien hebben!). Toen we heerlijk aan het baden waren in het warme water van de Surinaamse rivier, hoorde we dat er kaaimannen van wel 3 meter en piranha's in rondzwemmen. We moesten ons echter geen zorgen maken, want ze eten geen mens.
's Nachts hoor je vele dierengeluiden. Oa apen, krekels, vogels, kikkers, enzovoort. Die nacht werden we wakker door een schot. De volgende ochtend kregen we te horen, dat dit jagers waren die een aap hadden vermoord. Vroeger zaten er veel meer apen in het gebied, maar deze zijn de laatste jaren massaal vermoord. Het is dus werkelijk verstand op nul zetten.
De tweede dag zijn we drie dorpjes verderop gaan bezoeken. Het zijn kleine huisjes, bestaand uit natuurlijk materiaal. Er is wel elektriciteit en internet. De rondleiding leerde ons heel wat interessante planten en gebruiken kennen. Zo hebben we een katoenplant, een ananasplant, rijstveld, aardappelplant, pindanotenplanten, pompoenplant. De planten konden we fotograferen, de mensen echter niet. Opvallend was dat de mensen alles doen in de Surinaamse rivier: wassen, plassen, koken, afwassen en douchen. Tijdens onze rondleiding werd de zondagochtend mis, speciaal onderbroken zodat wij de kerk even konden bezichtigen. Het was een zeer mooie kerk, vergeleken met de woningen van de mensen.
Na de rondleiding hebben we nog even kunnen genieten van de mooie natuur en de schijnende zon. Toen was het weet tijd om terug te keren naar huis. De boottocht was weer lekker nat :)
Ja jongens, dat is toch een beetje anders dan in Belgie hoor! :D
Allereerst vertrokken we met de taxi naar iemand zijn appartement. Het was een Canadees ("en nog ne knappe ook" zegt Lies) dus onze avond was al goed gestart. Zijn appartement was echt niet normaal !! Zo chic! Hij had een terras met uitzicht op de zee en kon de dolfijnen zien springen, wat wil je nog meer?
Eenmaal daar toegekomen zat de sfeer er al goed in: er werden spelletjes gespeeld, je leerde heel wat nieuwe mensen kennen en er werd gedanst. Om 12 uur kwam de partybus toe. Een busje waarin echt zot harde muziek werd gespeeld. Nele deed aan toestelturnen op de bus (ja zo kennen we haar wel, hoor we iedereen al denken), Iedereen moest zich zot hard vasthouden want de buschauffeur reed super hard (maja Nele trok dat haar bijvoorbeeld niet aan), Iedereen was super hard aan het dansen, de glaasjes waren nooit leeg, er werd goed gelachen en nog zoveel meer.
Na een uurtje partybussen stopten we bij de Zazazou, The place to be on a Saturdaynight. We hadden allebei ons dansbenen aan en stonden geen moment stil! Nele maakte het podium volledig eigen, Lies had ineens tal van nieuwe vrienden gemaakt. Elk gingen we onze eigen weg, maar wanneer we elkaar weer terugzagen was het groot feest :D Voor we het wisten, was het feest gedaan en keerden we terug naar huis. Nog een plonsje in het zwembad, een ijsje en een stuk pizza en ronkieronkie in ons bed! Want al 3 uurtjes later moesten we er weer uit voor een ritje naar Overbridge. Een super mooi strand met palmbomen en een bosje waar je de echte Surinaamse natuur kon opsnuiven. Zalig genieten en lekker niks doen, zoals een zondag hoort te zijn.
Onze eerste stageweek was overweldigend en zelfs een beetje choquerend.
We lopen stage op een school voor kansarme kinderen. De school zelf is redelijk primitief. Er is enkel elektriciteit in het kantoortje van de Directeur. De klassen zijn niet afgesloten, dus je kan in elke klas de lessen van de andere juffen horen. Meer dan de helft van de kinderen komt uit een internaat. Zij krijgen 's avonds pas weer om 11 uur iets te eten, omdat ze 's middags op school een bordje (duidelijk 'je') warm eten krijgen. Sommigen komen zelf zonder ontbijt op school aan. Nu snappen jullie wel wat we bedoelen met choquerend.
De school is niet gezegend met didactische lesmateriaal. Er zijn een aantal boeken en schriften aanwezig, maar niets om de inhoud visueel te ondersteunen. De speelplaats is heel klein en steeds bedekt met de auto's van de leerkrachten, met andere woorden hebben de kinderen geen speelruimte noch spelmateriaal om zich tijdens de speeltijden te gebruiken.
Vanwege de eerste indruk zijn we meteen in actie geschoten. Er stond een klein lokaaltje te verkommeren. We hebben dit helemaal uitgemest, met als gevolg dat we duizend muggenbeten bij kregen! :D Tussen het stof en de rommel vonden heel wat mooie boeken, waardoor we besloten een bibliotheekje op te richten. Dit zou dan ineens dienen als leslokaaltje voor de kinderen met zware lees- reken- en schrijfproblemen.
Daarnaast hebben we voorgesteld aan de school om naschoolse opvang te geven van 13 tot 15 uur voor deze kinderen. Op die manier kunnen we intensief oefenen met een kleinere groep en met minder afleiding.
We zijn met open armen ontvangen en de zorgleerkracht (die geen speciale opleiding heeft gehad) is zeer blij met ons enthousiasme en onze kennis die we met haar kunnen delen. Dat is trouwens echt een schat van een vrouw!
We hebben echt het gevoel dat we hier veel kunnen betekenen!
Vandaag was het dolfijnentocht! Echt in 1 woord een fantastische dag.
Eerst werden we met heel onze guesthouse opgehaald door een busje. Die bracht ons naar de haven, waar er een bootje klaar stond. De man achter het stuur, wist de dolfijnen goed te vinden, ondanks het slechte weer en de grote golven. We hebben echt op 1 meter afstand zien springen! NA het dolfijnenspotten zijn we naar een eiland gevaren, waar we gezwommen hebben. Op dit eiland vonden wij een grote schat! Het was een skelet van een schildpad! Het hoofdje was echt groot (je kan de foto zien op facebook!)
Het skelet en andere mooie schelpen liggen nu te pronken in onze kamer.
We hebben ook in een speedboot gezeten!!! En Nele heeft er zelfs mee gevaren!!
Na het varen zjin we naar een suikerplantage gegaan, waar een aantal lokals woonden. Ze hebben vervallen huisjes, maar nog redelijk wat luxe. Een bepaalde familie heeft daar lekker voor ons gekookt (bami, nasi, kip, boontjes en kokoswater!) :) SMULLEN
Daarna hebben we een rondleiding gekregen over de plantage en mochten we schildpadden en kaaimannen (soort van krokodil) vasthouden :D
Om de dag af te sluiten zijn we nog eens langs de dolfijnen gepasseerd.
Onze vlucht was ten eerste super goed! KLM is echt een aanrader om mee te vliegen. De maaltijden zijn goed verzocht en door het grote aanbod aan entertainment leek de tijd ook voorbij te vliegen. Naast ons zat er een oud Surinaams madammetje. Op het eerste zicht redelijk koddig, maar na drie seconden liet ze ons niet meer gerust. Lies moest haar eten op eten en ze zette heel de tijd haar sjakossen en vuile servieten op haar schoot. Wij kregen continu gratis drank, waardoor we haar regelmatig moesten bespringen om naar het toilet te kunnen.
Maar alle gekheid op een stokje, de vlucht was top!
Toen we aankwamen, hebben we direct kennis gemaakt met het tietenzweet dat de Surinaamse temperaturen ons geeft. Na uren aan te schuiven ter controle van ons visum, waren we op zoek naar onze taxi. Deze stond echter niet klaar. We hadden besloten onze huisbaas te bellen en deze heeft voor ons zijn persoonlijke contacten aangesproken, zodat we direct naar Paramaribo City konden trekken.
Hier aangekomen werden we overweldigd door een welkomstcomité aan studenten. De sfeer zat er direct goed in. We kregen Bakabana's (gebakken bananen) en een verkoelende drank. We voelen ons hier direct thuis en de huisbaas staat dag en nacht voor ons paraat.
