Vandaag zijn we terug naar de gynaecoloog geweest.
We moesten gaan kijken of ons kleintje goed op gewicht zat. En dat was het. Nu
weegt het 401g. Het moet dus nog veel bijkomen. En het was ook goed op lengte.
Voor de rest heeft ze gekeken of het een meisje of een jongentje zou worden.
Maar het liet het niet zien. Ons kleintje wil het nog niet prijs geven en hield
de beentjes dicht. Ze vroegen mij ook of ik het al voelde bewegen. En toen ik ja
zei kreeg ik als antwoord dat dat nog veel te vroeg was. Ben nu 21 weken. Heb
gehoord dat er al veel mensen zijn die dan hun kleintje voelen bewegen. Het is
nu ook niet dat ik het voel stampen dat je het al ziet op mijn buik ook niet,
maar ik voel het wel.
En dan mijn gewicht. Daar was ze ook niet blij om
ik was 4,5kg aangekomen op 1 maand tijd. Te veel dus, maar in het totaal ben ik
ook maar 4,5kg bij gekomen. En dat valt dan wel nog mee. Ik eet nu ook meer dan
de eerste maanden. Toen hield ik niets binnen. En ik wist ook niet dat ik
gerookt vlees mocht eten met mijn boterham dus at ik maar choco. Gevolg veel te
veel suikers natuurlijk en gewichts toenamen.
Echo volgt nog.
Zo vandaag zijn we 20 weekjes zwanger. Dit wil zeggen dat we half weg zijn. Ik ben er in elk geval niet kwaad voor. Nu de misselijkheid weg is heb ik veel last van hoofdpijn. Voel nu ons kleintje regelmatig bewegen. Af en toe denk ik zelfs dat ik het voel stampen. En het is een zalig goed gevoel. Ons Rafke voelt soms ook is maar ons kleintje beweegt nog niet zo hard dat hij het echt zal voelen. Femke vraagt ons altijd hoe groot de baby nu is. Nu komen ook haar vragen van hoe komt die baby daar en hoe komt het dat die zo groot wordt. Maar een uitleg is nog wat moeilijk om te geven want ze snapt het allemaal nog niet echt. Maar we laten haar maar doen. Ze praat veel tegen de buik en smeert hem in. Zo komen we wel iets te weten over haar school. Tegen ons zegt ze niets enkel tegen de baby. Hier is nu nog een foto van mijn buik op 20 weken.
Zo we zijn voor de vijfde keer naar ons wondertje mogen gaan kijken. We kregen de uitslag van ons vorig bloedonderzoek en dit was inorde. Wat we eigenlijk wel gedacht hadden anders hadden ze ons wel gebeld. Het gewicht dat ik tijdens mijn eerste trimester ben kwijt geraakt ben ik nu terug bij gekomen mijn buikje is wel steviger dan ervoor. Ook dit keer wouden we het hartje horen en ook dit keer bleef het niet stil liggen. Het bewoog weer heel hard. De gynea vroeg of ik ons kleintje al voelde maar ik denk het niet echt. Wat bedoelt ze net met voelen. Stampen zal het nu niet echt hard doen dus denk niet dat ik het al echt gevoeld heb. Er zijn weer mooie echo' s gemaakt waar ons kleintje zich uitrekt en een mooie rustige foto.
Dit is nu ons vierde bezoek aan de gyneacoloog dit keer in het Salvator ziekenhuis. Dit keer moesten we gaan voord de nekplooimeting. Deze bleek wel goed te zijn. Ze hebben wel moeite gehad om die te meten want ons kleintje wou niet echt blijven liggen. De gynea vroeg of we het hartje wouden horen. Wat we ook zeer graag wilde. Ook dit bleek niet zo simpel de baby wou niet blijven stil liggen. De baby lachte ons precies gewoon uit omdat we het niet hoorde het lach echter met het mondje open. (Begint ons nu al te plagen) Na wat geduld hebben we het hartje dan toch kunnen horen kloppen al was het maar eventjes het was toch een zeer fijn gevoel dit te horen. De baby is nu zo'n 7,30cm groot en de bevallingsdatum zou nu nog steeds rond 24 maart 2012 zijn. Ik ben nu een 13 weekjes dit wil zeggen dat we al door het eerste trimester zijn. Nu hopen dat het misselijk zijn ook snel over is en dat ik kan genieten van ons klein wondertje. Hier heb ik twee echo's van de nekplooimeting En twee van ons wondertje
Dit is ons derde bezoek aan de gyneacoloog. Deze was niet gepland, maar ik had een lichte bloeding. Heb toen mijn gynea gebeld en mocht onmiddelijk langst gaan. Zodat we er zeker van waren dat het niet ernstig was. Maar het hartje klopte nog zeer goed en het was eigenlijk ook heel goed gegroeid. Het is nu een 20mm groot en zou bij deze meting rond 24/03/2012 geboren worden.
Op 28/07/2011 zijn we voor het eerst naar onze gyneacoloog geweest. Onze gyneacoloog zit in Herk maar doet de bevalling in hasselt het Salvator. We hebben onze eerste echo gehad. Er was nog niet zo heel veel gezien. Ze schatte dat we zo'n 4 weekjes ver zouden zijn. Ik vertelde haar over mijn misselijkheid. Ze zei dat dat een goed teken was. Dat de zwangerschap zeker goed verloopt.
Op 11/08/2011 zijn we naar onze tweede afspraak mogen gaan. Nu was er al iets meer te zien. Dit keer hebben ze ook een meting van de baby gemaakt dit om de bevallingsdatum te kunnen berekenen. Dit heeft ze twee maal gedaan. Elke keer was de meting anders. Bij de eerste meeting was de baby uitgeteld voor 30/03/2012 en was 8,9mm groot. Bij de tweede meeting was het uitgeteld voor 27/03/2012 en was het 10,7mm groot. Ook hebben we deze week de meter en de peter gekozen. De meter wordt An Schuermans ( de nicht van Raf) De peter wordt Timmy Renders (mijn broer) hebben we nog geen foto van.
Op 25/07/2011 moesten we terug gaan voor onze tweede bloedtest. Om te zin of de hcg waarden waren gestegen. Deze waren zeer goed gestegen ze waren van 177 naar 3256 gegaan. Dit wil zeggen dat toen we de eerste keer bloed zijn gaan laten afnemen ik nog maar heel juist zwanger was. Nu wisten we ook al dat de baby het eigenlijk wel goed deed als dit zo steeg. Ook de misselijkheid bleef niet uit. Ik moest ganse dagen overgeven. Het was niet echt meer te combineren met mijn werk. Ik kon niet tegen de geur van poetsproducten en tegen de geur van eten. Dit was dus ook zeer moeilijk voor mijn werk omdat ik poetsvrouw ben. Ik stond al redelijk vroeg op ziekenkas. Wat eigenlijk wel spijtig was want was nog maar net begonnen bij een andere firma te poetsen. De baby is wel een godsgeschenk. Zeker als je weet dat ik maar een hele kleine kans had om zwanger te worden.
Dit is de oudste zus Femke ze is 5jaar en we hebben het haar al zo wat laten horen dat ze terug grote zus wordt. Wel nog niet echt iets gezegt. Gewoon gevraagt of ze blij zou zijn als er nog een baby bij zou komen. Dat zag ze wel zitten liefst een jongentje. En het moest uit haar buik komen. We hebben haar het uitgelegt dat dat niet zou gaan een broertje uit haar buik. En dat was dan oke voor haar. Als het maar een broertje is want een zusje heeft ze al zegt ze.
Dit is dan Silke ze is nu 1,5jaar. Op deze foto is ze nog iets jonger. Zij snapt het zo nog niet.
Op 18/07/2011 hebben we onze urinetest gedaan, deze was positief. Toen hebben we onze dokter gecontacteerd om te vragen wat de volgende stap was. Hij liet ons onmiddelijk langs komen voor een bloedtest. s'Avonds rond 16 uur mochten we bellen voor de uitslag. DEZE WAS POSITIEF. We waren zeer blij met dit nieuws.
