21-08-2009 om 16:30 geschreven door liesvste  

Het is zover… mijn Noors avontuur zit er bijna op. Maandagavond 19 april zet ik weer voet op Belgische bodem en laat ik het prachtige Noorwegen achter mij - blij om iedereen terug te zien, maar ook een beetje triest voor wat en vooral wie ik hier allemaal achterlaat.

Het paasweekend was hier zeer aangenaam. De zon scheen volop, de sneeuw was goed en dat is voor de Noren het moment om de ski’s uit te halen en de bergen in te trekken. De lente is hier ook volop in het land, al betekent dit eerder langzaam smeltende sneeuw i.p.v. frisgroene blaadjes en paaslelies. Binnen een goede maand is het hier ook middernachtzon troef en dit begin je nu al te zien. Gisteren ging ik naar een feestje rond 22u30 en ik kon nog steeds iets wat lijkt op zonnestralen waarnemen ook al was het donker.

Ik ga het hierbij laten, beste lezer… Dankjewel voor je interesse in mijn avonturen want ‘you are only really happy if you can share it’ J.

Liefs

11-04-2010 om 20:08 geschreven door liesvste  

Het nieuwe jaar is met zo’n grote snelheid begonnen, er is zoveel gebeurd op korte tijd, dat ‘tijd’ nu net hetgeen was wat ik niet had om mijn blog te updaten.

Om het even samen te vatten:

-          Begin januari kwamen mijn nicht Lien en haar vriend Patrick op bezoek. Ik denk dat Lien en Patrick Tromsø vooral zullen herinneren als extreem gladdig. Ik zie Patrick nog helemaal de andere kant uitglijden dan hij eigenlijk van plan was en – ik weet niet of ik dit mag vermelden, Lien – als ik aan jouw ‘tuimelperte’ terugdenk, barst ik gewoon weer in lachen uit. Gelukkig is dit alles zonder ernstige verwondingen afgelopen. Hoewel, het leren skiën dat was op het nippertje. Deze keer was ik degene die om de haverklap viel, in extreem bizarre posities, in de bossen en uiteindelijk ook tegen een ijzeren hek met een gezwollen knie tot gevolg. Ja, je moet er iets voor over hebben om een ritje met de sneeuwscooter te maken ;). Buiten blauwe plekken en zwelling was er gelukkig niets aan de hand.

-          Het grootste filmfestival van Noorwegen vindt ieder jaar in Tromsø plaats rond half januari. Iets om niet te missen natuurlijk! Ik heb drie films gezien. Één over een wenende kameel (Historien om den gråtende kamel – in het Noors ondertiteld, gelukkig werd er niet veel gesproken ;)), één over een jonge Duitser die op avontuur ging naar Thailand (Same same but different) en één over een eskimo (Nanuuk of the North). Stuk voor stuk goeie films. Misschien nog iets extra over die laatste. Ik denk dat het de eerste film was die ooit gemaakt is in the Arctic (rond 1920 als ik het mij goed herrinner) en hij werd heel toepasselijk vertoond in openlucht op een scherm gemaakt uit sneeuw. Gezien het een stomme film was werd die begeleid met live (!) muziek! Echt supermooi en aandoenlijk, zeer speciale sfeer.

-          Rond die periode ben ik ook opnieuw Belgen tegengekomen. Één van hen studeert hier en de andere was op doorreis. We zijn met z’n allen ook samen naar de quiz gegaan en je raadt het nooit... één van de vragen was “Hvem er best kjent som ‘mussels from Brussels’”, je moet daar niet al te veel Noors voor kunnen om te weten dat het om de Jean-Claude gaat é.

-          Eind januari, was er dan de grote conferentie over de Arctische omgeving. Zoals ik eerder al zei, hielp ik wat mee in de organisatie en tijdens de conferentie was ik deel van de technical staff. Hoewel ik een week lang van hot naar her moest lopen, waren de vele presentaties superinteressant en het is terug iets om nooit meer te vergeten.

-          Onmiddellijk na de conferentie mocht ik voor vijf dagen naar Skibotn (ligt iets meer naar het zuidoosten, landinwaarts dus) om daar een cursus te volgen met als doel ‘het leren schrijven van research proposals’. Ik heb gigantisch veel bijgeleerd en enorm toffe mensen leren kennen van o.a. Rusland, Canada, Polen, Schotland, Denemarken…

-          Toen ik thuiskwam trof ik mijn broer en drie van zijn vrienden aan in het appartement J. Net toen zij vertrokken kwamen mama en papa toe... voor even lag België helemaal in Tromsø, inclusief onze heerlijke mayonaise – ja, waarde landgenoten, besef het goed Belgische mayonaise is bijna even onmisbaar als de chocla, de frieten en het bier J. Alvast bedankt voor het bezoek tot nu toe, iedereen, het doet echt goed...

-          Samen met moeder en vader ben ik gaan hondesleeën nabij Lyngenfjord (iets meer landinwaarts). Het was op dat moment -20ºC in de vallei en muisstil – de honden begonnen enkel te blaffen als je stopte. Ik raad dit echt aan iedereen ten sterkste aan! Akkoord je moet wat evenwicht hebben en goed opletten in de bochten en zo, maar het geeft een heel relaxerend gevoel op een bepaalde manier, echt top!

-          Een paar weken geleden is er een volleybalteam opgericht voor iedereen die er zin in heeft binnen het gebouw waar ik werk. Verschillende bedrijven/instellingen in Tromsø hebben zo een ploeg. Maandag speelden we een match tegen de politie en ja hoor, we hebben ze ingepakt :p, 2-0, joepie. Volgende week maandag moeten we waarschijnlijk spelen tegen de dokters en verpleegsters van het universiteir ziekenhuis hier J.

-          Vooruitzichten? Nu vrijdag is het jubileumviering want het werk bestaat 25 jaar en maandagavond komen Annelies, Tim en Niels toe voor een Arctische biotrip.

-          Diverse: de winter draait op volle toeren voor het moment. Al de hele week hebben we temperaturen rond de -15°C. Sinds van morgen is het ook beginnen waaien, goed inpakken is de boodschap!!

-          Foto’s: http://s650.photobucket.com/albums/uu221/lies_vsb/Conferentie%20-%20Belgisch%20bezoek/ 

24-02-2010 om 22:26 geschreven door liesvste  

05-01-2010 om 00:00 geschreven door liesvste  

Dat Kerstmis met rasse schreden nadert, is hier in Tromsø goed te merken. Gezien het hier te koud is voor Sinterklaas, die Spaanse temperaturen gewoon is – de Sint kennen ze hier niet – beginnen ze dus vroeger met de voorbereidingen voor Kerstmis. In de hoofdstraat hangen slingers met lichtjes en groene sparrentakken, op verschillende plaatsen kan je kerstbomen zien (er staat een gigantisch grote in het shoppingcenter (zie foto’s)), maar meest vermeldenswaardig…er is terug SNEEUW!! Eindelijk! Nu de zon niet meer boven de horizon komt en het ofwel pikdonker ofwel schemerdonker is, zorgt de sneeuw voor een frisse (dit weekend wordt -11°C verwacht), heldere noot.

Ik moet zeggen dat het donker zijn wel enkele voordelen heeft. Wie kan namelijk zeggen genoten te hebben van vuurwerk om 12u30 ’s middags. Ja inderdaad, ik keek door het raam van het labo op mijn werk en blijkbaar werd er geoefend voor de vuurwerkshow op Nieuwjaar J (dat belooft hoor Katrien ;)).

Verder heb ik terug zeer intens noorderlicht gezien. Enkele dagen geleden, net voor de sneeuw kwam, was de nachtelijke hemel bezaaid met een miljoen sterren en zeer intense groene slierten.

Toch moet ik toegeven dat ik af en toe wel te kampen heb met heimwee. Dit reflecteert zich bij mij vooral door 27 keer naar de Belgische inzending van eurosong for kids te luisteren (ik kan bijna meejodelen ;)), Kristine Nederlands te leren, koekjes gedoopt in Belgische chocolade te kopen (de eerste en de laatste keer, want ze waren echt niet zo lekker) en de landing van Frank De Winne op de Kazachse vlakte live te volgen via de StuBru internetradio deze morgen. Maar, bekijk het van de positieve kant, ik draag mijn t-shirt met ‘Van Rompuy for president’ alleen op zondagvoormiddag en kan mezelf nog net inhouden om het volkslied te fluiten als ik aan het winkelen ben ;).

Maar bon, gezien het toch een tijdje geleden is, dat ik nog iets postte volgt eerst een kort verslagje van mijn weekend naar de Lofoten (20-22 november). De Lofoten (letterlijk lachende voeten) is een eilandengroep die zich tussen 68 en 69°NB vanaf de Noorse kustlijn afsplitst van het vasteland en schuin in de Noorse zee uitsteekt. Een groot deel van het landschap is geklasseerd als UNESCO werelderfgoed door o.a. de zeer bijzondere vorm van de bergen. De eilanden behoren beslist tot één van de belangrijkste Noorse toeristisch trekpleisters in de zomer.

Vrijdag 20 november vertrokken Kristine en ik met de bus richting het zuiden, om aan mijn langste roadtrip tot nu toe te beginnen – bijna 10u rijden. Om 6u15 vertrok de bus in Tromsø met bestemming Bjerkvik. Ik hield me vooral bezig met al soezend uit het raam te kijken terwijl ik luisterde naar Harry Potter and the goblet of fire (een audioboek dat ik van één van mijn collega’s mocht lenen). We reden o.a. door Bardufoss, deze commune ligt iets verder van de zee dan Tromsø, met het gevolg dat het daar -7°C was, i.p.v. 1°C in Tromsø. De sneeuw was daar dus nog niet aan smelten toegekomen en de bomen waren helemaal bedekt met ijsbloemen (zie de foto’s – ze zijn genomen vanuit de bus, dus vergeef me de slechte kwaliteit). In Bardufoss is een redelijk belangrijke legerbasis gelegen, dat verklaarde natuurlijk al de militairen die we langs da weg zagen marcheren in de kou (veel 18 jarigen – vooral jongens – gaan eerst voor een jaar naar het leger, eer ze eventueel beginnen studeren).

Na Bardufoss bleef het landschap er redelijk ‘icy’ uitzien. De weg volgde een hele tijd een grote halfbevroren rivier vol met gigantische, drijvende blauwgekleurde ijsklompen, ik zag bevroren watervallen en compleet doorzichtige ijspegels van wel twee meter lang vastgevroren aan de rotsen die bepaalde delen van de weg aflijnden.

Aangekomen in Bjerkvik rond 10u, moesten we overstappen in een bus die ons naar Svolvær zou brengen. Svolvær wordt wel eens de hoofdstad van de Lofoten genoemd, omdat het de grootste stad is van de eilandengroep. In Svolvær namen we de bus naar Leknes, waar we rond 15u30 aankwamen en waar Kristines nonkel ons kwam oppikken.

Kristines nonkel Robert en tante Liv ontvingen ons hartelijk in hun huis. Samen met hun dochter en haar lief aten we een superlekker avondmaal. In het begin kon ik hun Noors redelijk goed volgen, maar naarmate het later werd, begon de vermoeiende bijna 10 uur durende busrit zijn tol te eisen op mijn focusvermogen.

Na een zalige nachtrust en een uitgebreid ontbijt, vertrokken we zaterdagmiddag met de auto naar Reine. In dit stadje – nog meer naar het westen gelegen – woont Kristines grootmoeder in een rusthuis. Oorspronkelijk woonde ze in Kirkefjord, dit is een gehucht die enkel met de boot te bereiken is vanaf Reine. Elke dag vertrekt er een kleine boot naar die plaats om de post of boodschappen af te geven. Na een kort bezoekje aan haar grootmoeder, stapten we aan boord van de kleine boot voor een fjordtochtje richting Kirkefjord. Ik waande me even in de middeleeuwen toen we in het donker (het was rond 15u en dus al donker) iemand op de bescheiden kade zagen staan wachten om de post in ontvangst te nemen. De sterke wind en de plenzende regen zorgden mede voor een zeer speciale sfeer daar in dat bootje in de fjord omringd door de schemerige gedaantes van de bergen.

Na onze korte boottocht besloten tante Liv en nonkel Robert om nog even wat verder te rijden naar het westen tot het kleine dorpje, Å genaamd. We reden tot de weg stopte. In twee dagen tijd hadden we dus heel de Lofoten doorkruist. Hierdoor realiseerde ik me dat ik zeker nog eens moet terugkeren in de zomer.

Na terug een lekker avondmaal in Leknes bij tante Liv en nonkel Robert, werden we zaterdagavond naar Stamsund gebracht. Daar namen we de boot – Hurtigruten, the coastal express – om na een 19 uur durende cruise langs de Noorse kust op de fjorden terug te keren naar Tromsø. We hadden geen kajuit geboekt, dat was net iets te duur. We waren van plan om gewoon in het salon op het bovenste dek te slapen. Helaas strooide een ‘kerstpersoneelsfeest’ roet in het eten. Onze nachtrust werd hierdoor gigantisch verkort. Ik denk dat ik rond 4u in slaap gevallen ben om terug gewekt te worden door een schoonmaakster die het tapijt naast mijn slaapzetel per se om 8u wilde stofzuigen :s.

De aankomst rond 14u30 in Tromsø was sprookjesachtig… Het begon al lichtjes donker te worden, maar toch vind ik dat deze foto’s beter gelukt zijn. Iedereen die het overweegt om me eens een bezoekje te brengen, raad ik ten sterkste aan om met de boot toe te komen i.p.v. met het vliegtuig J.

Ik heb ook proberen foto’s nemen van eidereenden die al spetterend wegpeddelden van voor de boot, maar die foto’s zijn helaas enorm mislukt – te donker.

De week die volgde na het intense Lofotenweekend was redelijk rijkelijk gevuld met activiteiten. Woensdag (25 nov) werd ik uitgenodigd om een business dinner meeting bij te wonen. Tegen lekker eten zeg ik natuurlijk niet nee J. We kregen allerlei Noorse tapas, waaronder een soort gehaktballen in een soort tomatensaus, lutefisk (dit is een soort kabeljauw klaargemaakt in NaOH K waardoor hij totaal zijn vorm verliest, een traditioneel Noors gerecht blijkbaar), zalm, nog meer kabeljauw in een lekkere saus en rendier in room! Vooral het rendier viel bij mij goed in de smaak – zeer zuiver, mals vlees, vond ik.  

Vrijdag (27 nov) speelde ik mijn eerste van vier (!) kerstconcerten dit jaar (2 in Noorwegen en 2 in België). Het was met het universiteitsorkest en in samenwerking met de vier (!) koren van de universiteit. Ondanks de twijfelachtige repetities, bleek het concert wel redelijk goed te verlopen. Hoera! Daarna was het ‘eting’; zalm, lutefisk, potetsalat, kip en veel gezang stonden op het menu. Aja wat wil je met vier Noorse koren J.

Dit weekend (28 en 29 nov) dan, was het repetitieweekend met TOF janitsjar, het harmonieorkest waar ik ook in meespeel. Het werden twee intensieve dagen van geklarinetter. Dit in combinatie met het koude vriesweer zorgden ervoor dat mijn lippen helemaal kapot waren en mijn labello er bijna helemaal doorzit.

Terwijl Kristine (mijn roomie) naast mij Nederlands/Vlaams aan het leren is, vond ik het dringend tijd om terug eens iets te posten.

Vorige week vrijdag (6 november) was ik uitgenodigd op de housewarming party van Mary, de fagottiste uit het orkest. Ze is rond de 45-50, schat ik en haar vrienden waren ook minstens 38, denk ik. Ik wist niet goed wat te verwachten, gezien ik daar de jongste spruit zou zijn, maar het was echt nog leuk. Mary is Engelse, maar ze woont al enkele jaren in Tromsø. We aten grote garnalen met brood met kaas of mayonaise en dronken wijn. Dit blijkt een typische Noorse ‘middag’ te zijn (misschien niet altijd met de wijn erbij ;)). Het duurde trouwens even voor ik het door had dat Noren ’s morgens frokost (ontbijt), om 11u30 lunsj (middageten), om 16u ‘middag’ (vieruurtje veronderstel ik ;) ) en rond 20u ‘kveldsmat’ (avondeten) eten.

De conversaties waren vooral in het Noors - aja, want dit is nog altijd Noorwegen. Ik moet zeggen dat ik al veel – maar nog niet alles – begrijp (zelf praten gaat nog steeds wat moeizaam). Er zijn, net als in België, veel dialecten. Ik praatte o.a. met iemand uit Bodø – een stad iets meer ten zuiden van Tromsø – hij in het Noors en ik in het Engels. Zijn dialect kon ik wel goed begrijpen. Het dialect uit Tromsø daarentegen klinkt echter soms alsof de mensen die het spreken te kampen hebben met een lokale verlamming van hun lipspieren K, heel speciaal :p.

Ik verliet het ‘feestje’ met twee nieuwe gsm nummers en email adressen. Één van iemand die me uitnodigde op een volksdansavond en één van iemand die me z’n favoriete muziek wilde laten leren kennen.

Zaterdagavond (7 november) ben ik naar de opera gegaan met Mary J. Het is te zeggen, in het ‘verdensteateret’ gebouw hier in Tromsø spelen ze op een groot scherm ‘live broadcast’ opera af, vanuit ‘the METropolitan opera’ in New York. Die zaterdag was het een opera van Puccini, nl. Turandot. Het was echt prachtig en een uiterst originele manier om de zaterdagavond door te brengen. Ik denk echter dat het nog meer de moeite is om de opera mee te maken in het operagebouw in New York zelf… op naar New York dus J.

Zondag (8 november) ben ik eens vroeg (lees vroeg voor een zondag ;)) opgestaan om naar de mis te gaan. De ‘domkirken’, de kerk hier in het centrum, had ik nog geen enkele keer vanbinnen gezien en ik wou wel eens een Lutherse dienst meemaken. Toevallig werden er die dag vier kindjes gedoopt tijdens de mis. De mis duurde 1u30 en er waren twee vrouwelijke priesters (!) die de mis voordroegen. De (een stukje) geloofsbelijdenis in het Noors klinkt trouwens als volgt:

Den Hellige Ånd, født av Jomfru Maria, pint under Pontius Pilatus, korsfestet, død og begravet, fór ned til dødsriket, stod opp fra de døde tredje dag, fór opp til himmelen, sitter ved Guds, den allmektige Faders høyre hånd, skal derfra komme igjen for å dømme levende og døde.

Dinsdag (10 november) was een drukke, maar supertoffe dag. Na het werk had ik afgesproken met Cecilie (speelt rugby en sax) om samen met de andere onderwaterrugbymakkers een appartement schoon te maken. Dit om wat geld te verdienen voor de clubkas.

Daarna moesten we rennen naar de bus om nog op tijd in de repetitie van de harmonie te zijn. Op 5 december is er trouwens een Julkonsert (Kerstconcert) – iedereen van harte welkom – we spelen o.a. Pictures of an exhibition en wat Noorse kerstliederen.

Eenmaal thuis van de repetitie kwam ik te weten dat Tromsø op het VRT-nieuws in België was J!! Op het filmpje kon je ongeveer zien waar m’n kot is en de fjord en de bergen ten zuiden van het eiland *zalig*! Ik heb het filmpje eens getoond op mijn werk en waar nodig wat vertaald. Ze vonden het wel tof en grappig.

Woensdag (11 november), wapenstilstand, een congé dag in België, maar niet alhier. Gezien Noorwegen relatief neutraal was in de eerste wereldoorlog, wordt wapenstilstand herdacht in mei, het einde van de tweede wereldoorlog.

Donderdagmorgen (12 november) toen ik naar mijn werk wandelde, ben ik er op een zeer speciale manier achter gekomen dat het kouder en kouder aan het worden is. Ik had net mijn tanden gepoetst voor ik vertrok en aangekomen op mijn werk was het alsof ze bevroren waren. Ik ben dan maar snel een koffie gaan halen om ze te ontdooien J.

Het is nu al een paar dagen -5°C, maar nog steeds geen sneeuw. Je zou kunnen zeggen dat de ‘sneeuw’ aangroeit vanuit de grond, want de ijsbloemen op het gras en op de weg worden groter en groter en schitteren in het licht van de straatlampen als diamantjes. Het kraakt zelfs onder mijn voeten, net alsof er sneeuw zou liggen.

Donderdagmiddag ben ik naar een vergadering gegaan omtrent het belang van bacteriën en fytoplankton in de Arctische wateren. De vergadering was vooral bedoeld voor doctoraatstudenten die hun onderzoek eens konden voorstellen. Het is zeer verrijkend om met veel mensen te praten, zo kan ik langzaam beginnen nadenken over wat ik zou willen doen als deze stage erop zit.

Donderdagavond ben ik samen met Kristine (roomie) naar de volkdans geweest J. Die avond was het een initiatie in Schotse volkdans. Gezien de gemiddelde leeftijd daar rond de 60 draaide en er meer vrouwen dan mannen waren, komt het erop neer dat ik de hele avond met oude mevrouwtjes heb gedanst J haha. Al bij al was het wel nog leuk, en waarschijnlijk gaan we nu donderdag terug.

Vrijdag (13 november) was voor Matthias de dag dat zijn zenuwen en de alertheid van zijn hersenen tot het uiterste op de proef werden gesteld, bij de verdediging van zijn doctoraatvoorstel. Bij mij was het die dag eerder kalm. ‘s Avonds was er echter een Bacaloa feestje op het werk. Bacaloa is een soort visgerecht. Het bestaat uit kabeljauw die voor zes maanden werd gedroogd en gezouten, dan wordt geweekt in water voor één nacht en dan in de pan wordt gegooid met veel olijfolie, aardappelen, tomaten, olijven, en ander lekkers. Ik moet echt ergens dat recept bemachtigen, want het was uitzonderlijk lekker!!

Toen ik naar huis wandelde merkte ik dat de Ishavskatedralen blauw verlicht was i.p.v. wit, dit omdat het diabetesweekend is, heb ik mij laten vertellen, EN ik zag terug wat groenigheid in de lucht… NORDLYS!! Het was echter maar zeer zwak, ik moet dringend eens met de burgemeester van Tromsø babbelen om te vragen of er niet kan geregeld worden om alle straatlampen uit te doen, als er noorderlicht is, dan zie je het tenminste deftig.

Gisteren (zaterdag 14 november) ben ik in de namiddag iets gaan drinken met Kristine, in een gezellig cafeetje/tea room en daarna zijn we gaan shoppen. Het plan was om kledij te kopen, warme pulls en een jas, maar ik ben naar huis gekomen met een cd… en wat voor cd!! De allereerste cd van Sígur Rós !! ja eindelijk heb ik hem gevonden, zeer experimenteel trouwens, maar wel goed.

’s Avonds was ik uitgenodigd op een kotfeestje van een Duitse collega. Het was redelijk internationaal daar, veel Duitsers, een Franse, een Poolse en hoop Noren en één Belgische J. Achteraf ben ik nog met de Franse naar het Barents Jazz festival gegaan. Ik was er niet van op de hoogte, maar blijkbaar was het festival al van start gegaan op 11 november. 14 november was de laatste dag.

Vandaag (zondag 15 november) ben ik al twee maanden weg van Belgische bodem… wat vliegt de tijd snel! Vanavond ga ik waarschijnlijk naar een concert van Tromsø Byorkester (het symfonisch orkest). Ze spelen terug een concert in de Ishavskatedralen, ditmaal een programma van Mendelsohn mét koor. Waarschijnlijk ga ik daarna nog in de vallei achter de Ishavskatedralen, waar er geen lichten zijn, wat noorderlicht kijken, wellicht samen met Kristine en een collega van het werk uit de UK.

15-11-2009 om 16:04 geschreven door liesvste  

Toen ik hoorde dat de harmonie Sint-Cecilia Aarsele twee geslaagde herfstconcerten gespeeld had vorig weekend, begon het bij mij nog meer te kriebelen om eindelijk ook weer eens deftig te musiceren.

Zoals ik eerder al vermeldde, mocht ik van de dirigente van het harmonie orkest van Tromsø afgelopen dinsdag voor de eerste keer hun repetitie bijwonen. Een grappig detail is dat de repetities doorgaan in de feestzaal van het psychiatrisch ziekenhuis (!) hier in Tromsø.

Nu, ook al ben ik hier al anderhalve maand, het is niet zo dat ik al het hele busnetwerk uit mijn hoofd ken… Dus wat raad je, inderdaad, ik zat op de verkeerde bus :s.

Het is te zeggen, ik had wel degelijk de bus naar Åsgård sykehus genomen, maar die stopte blijkbaar aan de achterkant van het ziekenhuis. Eerder had ik naar de dirigente gebeld voor instructies eens ik aan het ziekenhuis was. Ik had namelijk geen idee waar ik de festsal kon vinden. Ik volgde dus haar beschrijvingen, maar vanaf de verkeerde plek aiai.

Op een gegeven moment kwam ik in een superlange gang terecht. Ik wandelde en wandelde – het duurde bijna 10 minuten eer ik die gigantisch lange gang had afgewandeld – en kwam uiteindelijk uit in een andere gigantisch lange gang… Nu moet je weten dat er echt niemand in die eindeloos lange gang te bespeuren was, aan wie ik eventueel kon vragen waar die festsal was. Daarom besloot ik gewoon op een willekeurige deur te kloppen – met een klein hartje weliswaar, je kon namelijk nooit weten dat ik toevallig de deur met de dwangbuispatiënten had gekozen :p – en te hopen dat iemand zou opendoen. De deur werd geopend door een verpleger – gelukkig ;) – en na zeker nog een half uur te hebben rondgedoold in het ziekenhuis – nee zijn uitleg was niet zo verduidelijkend – kwam ik uiteindelijk terecht in de feestzaal. We repeteerden vooral Frank Sinatra liedjes, voor het concours van zaterdag.

Ook al had ik slechts één repetitie bijgewoond, toch mocht ik zaterdag al meespelen in het concours georganiseerd door Norges Musikkorps Forbund Nord-Norge. We eindigden tweede in onze categorie… Er waren echter maar twee orkesten in onze categorie, dus mensen met een eerder negatieve kijk op het leven zouden kunnen zeggen dat we laatstes eindigden :p.

’s Avonds zijn we met zijn allen nog iets gaan drinken in een café ‘Paletten’ genaamd, om te vieren J. Kristine (mijn roomie) was ook meegekomen. Ze studeert aan het conservatorium hier, dus kent ze heel wat van de ‘muziekmensen’ J. Ze stelde mij voor aan een Zuid-Afrikaanse trompettist en dus kon ik nog eens Nederlands/Zuid-Afrikans praten J.

Verder is mijn biologische klok helemaal in de war, gezien het hier al om 15u pikkedonker is. Ik kan mij nu al beter inbeelden hoe het zal zijn als de zon niet meer opkomt. En… eerlijk… ik kijk er niet echt naar uit :s… Ik denk dat ik de hele dag geeuwend zal doorbrengen. Het zal echt deugd doen om met Kerstmis eens naar huis te komen en weer wat echte vitamine D op te doen.

01-11-2009 om 23:20 geschreven door liesvste  

Ik heb fantastisch heugelijk nieuws u allen mede te delen J!!

Eergisteren (vrijdag) heb ik voor de eerste keer in mijn leven het noorderlicht gezien!!

Op het werk hoorde ik dat er donderdag op Kvaløya (het eiland dat net naast Tromsøya ligt) fantastische foto’s werden gemaakt van het noorderlicht. De weersomstandigheden zijn namelijk optimaal: heldere hemel en temperaturen rond het vriespunt. Ik besloot om die avond een wandeling te maken met mijn hoofd in mijn nek en blik op de hemel om dit wonderbaarlijke natuurfenomeen ook eens te kunnen zien.

Sinds vrijdagmorgen zijn er enkele vriendinnen van Kristine op bezoek en ook zij zagen het volledig zitten om een avondwandeling te maken. Ik ging net naar mijn kamer om mijn thermisch ondergoed aan te trekken J en ik keek door het raam en toen… waaaw de lucht was groen!!! We renden met z’n allen naar buiten en ik begon rond te springen van blijdschap, het was zoo speciaal, echt te gek voor woorden.

Gisterenavond (zaterdag) zijn we met zijn allen gaan bowlen – heel leuk – en toen we de bus terug naar huis namen, zagen we terug gigantisch veel groene lucht!! Daarom besloten we om pas af te stappen op een plaats met minder lichtpollutie.

Wat ik toen gezien heb, ga ik echt niet gauw vergeten… De groene slierten dansten boven ons hoofd als macrowieren in een snelstromend riviertje. Het was zo sierlijk en zo intens, veel heviger dan vrijdagavond. Op een gegeven moment werd het groen omringd door roze friezels die leken te wapperen in de wind. Het waren trouwens niet enkel slierten (daarmee bedoel ik, als langerekte wolken), maar we konden ook verticale groenigheid zien, je zou het kunnen vergelijken met een regenbui die je van ver ziet aankomen. Ik voelde mij bijna schuldig toen ik mijn batterijen van mijn kodak moest vervangen en ik dus even niet kon kijken.

Mensen die kop nog staart krijgen aan mijn eerder zielige beschrijving moeten het ten sterkste eens overwegen om zich naar noordelijke breedtegraden te begeven, want het is echt MAGISCH.

Ik hoop van één der komende maanden eens een roadtrip te kunnen maken naar de Noordkaap. Het moet nog meer genieten zijn om dit te zien in de middle of nowhere, weg van de verlichtte steden.

foto's: http://s650.photobucket.com/albums/uu221/lies_vsb/Noorderlicht/ 

25-10-2009 om 13:13 geschreven door liesvste  

Zoals bij jullie in België, gaat ook hier in Tromsø tegenwoordig het leven zijn normale gangetje. De voorbije week heb ik niet echt veel ‘exploring’ meer gedaan. Dit is vooral te wijten aan het feit dat het pikkedonker is als ik terugkom van mijn werk. Momenteel komt de zon op rond 8u30 en gaat ze onder rond 16u30. Dit wil echter niet zeggen dat ik de hele avond op mijn kot blijf ;).

Naast de onderwaterrugby en het universiteitsorkest ben ik vorige week donderdag eens gaan quizen. Nu moet je weten dat ik een uitermate slechte quizer ben, maar nieuwe ervaringen daar zeg ik ja tegen, remember… Het jeugdhuis (‘driv’ genaamd) was de organisator en Kristine (niet mijn roomie, maar een collega van in het labo op mijn werk) had me uitgenodigd. Alle vragen waren uiteraard in het Noors, maar ik zit nu in de fase dat ik meestal wel iets snap van wat er gezegd wordt. Ik kan vaak uit een conversatie afleiden waarover het ging zonder echt alles te verstaan – ja, nog vijf maanden om mijn niveau op te krikken :s.

Ik heb me echt super geamuseerd, het was tof om nog wat meer mensen te leren kennen. Ons groepje haalde uiteindelijk 31/60, net erdoor, *joepie*, maar natuurlijk geen prijsJ. Na afloop van de quiz zijn we nog iets gaan drinken, een pintje voor 43 NOK = ±5,40 EUR K (en het schijnt dat dit zeer goedkoop).

Dit weekend kwam er een vriend van Kristine (mijn roomie) uit Trondheim op bezoek. Zondag zijn we samen wat gaan wandelen langs de fjord richting het zuiden van het eiland (zie de foto’s).

Gisteren dan, ben ik naar een concert gegaan van het harmonieorkest van Tromsø. Ze speelden enkel Frank Sinatra liedjes en een 22-jarige gast moest doorgaan voor Frank himself. Ze brachten o.a. ‘I’ve got you under my skin’, ‘love and marriage’, ‘New York’, ‘Fly me to the moon’ en nog enkele andere van zijn hits. En eerlijk waar, het was PRACHTIG!

Na het concert ben ik op de dirigente afgestapt om te vragen of er een mogelijkheid was dat ik kon meespelen in het orkest en ze zei: ‘Ja, selvfølgelig!’, wat ‘ja natuurlijk’ betekent. Ze repeteren elke dinsdag van 19u tot 22u – hopelijk is er een pauzeke ;).  

Op mijn werk verloopt alles nog steeds super. De voorbije dagen heb ik me vooral beziggehouden met het helpen voorbereiden van een conferentie die hier in Tromsø doorgaat, eind januari. Daarbij moest ik een heleboel e-mails sturen. Daardoor heb ik ontdekt dat ik niet de enige Belg ben hier op deze breedtegraad, stel je voorJ.

21-10-2009 om 21:05 geschreven door liesvste  

Deze week is het echt winter geworden in Tromsø. Woensdagmorgen deed ik de gordijnen in mijn slaapkamer open en alles was wit! Behoedzaam ben ik dan de helling afgewandeld naar mijn werk. Ik ben niet gevallen, maar de verlichtingspalen hebben hier duidelijk ook een andere functie dan gewoon het dragen van een lamp ;).

Woensdagavond ben ik naar de repetitie van het orkestje van de universiteit van Tromsø gegaan. We waren met elf, een bastuba, tuba, trombone, tenorsax, altsax, drum, dwarsfluit, 2 klarinetten, trompet en cornet. De diversiteit aan instrumenten was dus redelijk hoog, maar de repetitie was zeer op ’t gemakske. Voor de geïnteresseerden, we speelden o.a. Holmenkolmarsj, the standard of st. George, the mountain swing king en Candle in the wind.

Daarna ben ik met Cecilia (altsax en collega onderwaterrubyen) na de repetitie nog naar de onderwaterrugbytraining geweest. Gezien mijn voeten nog altijd niet zijn genezen, heb ik niet meegetraind maar wat foto’s getrokken J.

Dit weekend (van vrijdagavond tot zaterdagavond) heb ik doorgebracht bij m’n begeleidster (Sabine). Ze woont samen met haar man en kindjes op een uurtje rijden van hier, vlakbij de 70°NB breedtecirkel (zie ‘het verhaaltje’ van mijn aankomst).

Vrijdagavond aten we zelfgemaakte pizza en keken we wat tv. Na een verhaaltje gingen de kindjes naar bed.

Wat ik waarschijnlijk nog niet verteld heb, is dat Sabine twee paarden heeft. Plots had Sabine het gekke, maar fantastische idee om om 22u ’s avonds een wandeling te maken met één van de paarden in de sneeuw (het paard heet Majoren). Ik mocht rijden en Sabine wandelde te voet mee. Omdat het op een bepaald moment zeer steil omhoog was, klom Sabine halverwege achterop. We stapten de berg op in het donker, en het was zo stil… Ik kreeg terug het ‘ik bevind me dicht bij het topje van onze planeet’-gevoel… heel speciaal.

Zaterdagmorgen werd ik gewekt door kinderstemmetjes die dolgraag naar barnehagetv (kindertuintv letterlijk) wilden kijken.

’s Middags trokken we onze warme kleren aan en reden naar Hansnes. De brandweermannen van Tromsø kwamen nl. op bezoek met hun zeer fancy brandweervrachtwagen mét sirene, in tegenstelling tot de retrokamion die ze hebben in Hansnes. De kinderen waren overweldigd J. Na een ritje in de brandweervrachtwagen, een korte fotoshoot en wat shoppen in de enige winkel van het dorp, keerden we terug huiswaarts. We maakten enkele tussenstops om wat foto’s te nemen van het prachtige landschap en van een bleke buizerd die vlakbij aan het bidden was (ik dacht eerst even dat het een visarend was, maar ik denk dat hij daarvoor wat te klein was, zie foto’s).

In de namiddag mocht ik nogmaals rijden op Majoren (letterlijk de majoor), deze keer helemaal alleen. Ik stopte regelmatig om te genieten van de stilte… en om enkele foto’s te nemen.

’s Avonds maakte Sabine weer lekkere vis (zelfgevangen kabeljauw) en als dessert maakte ik ‘Belgische chocoladepudding’ (merci Matthias). De kindjes smulden en brielden en ik smulde blij mee J.

Vandaag is het zondag en als het stopt met sneeuwen ga ik eens naar buiten om eindelijk die sneeuwman te maken die ik vorig weekend al ging maken. Het voordeel is dat ik nu niet helemaal de berg moet op wandelen, want de sneeuw ligt hier gewoon aan mijn voordeur. Hiermee is jouw vraagje ook beantwoord, Niels J, haha, supergrappig jouw email.

Vele groetjes

Lies – met thermisch ondergoed aan, ja jeansbroeken alleen zijn te koud geworden als je buiten wandelt.

11-10-2009 om 22:05 geschreven door liesvste