Dinsdag, woensdag, donderdag en vrijdag 18 - 19 - 20 - 21 april
Ik realiseer me net dat ik dus bijna een hele week achter zit met mijn dagboek. Het spijt me zeer, maar bekijk het positief: tis hier zo zalig en ik amuseer me hier rot, dat ik bijna geen tijd heb of kan maken voor mijn pctje.
Ik zal gewoon kort mijn ervaringen van deze week neerpennen (allé, neertypen). Onze leraar wiskunde was deze week terug aanwezig, maar nu is de leerkracht crafts voor 2 weken op vakantie. Dus heb ik mijn handen weer vol. Ik krijg gelukkig veel hulp van Rachel, dus het valt allemaal goed mee. Ik ben met een paasproject begonnen. We hebben paashazen gemaakt en eieren geschilderd. Die eieren gaan we zondag verstoppen (ja, Pasen heeft hier een weekje vertraging) en dan kunnen de kindjes ze gaan zoeken hé. Net zoals bij ons. Dat heb ik toch wel gemist hoor zenne, mijn eitjes gaan zoeken.
Daarnaast werk ik nog steeds aan mijn andere projecten. Naast ons, in het guest house is er veel volk nu. Er, zijn 3 verschillende families. De meeste vertrekken vanavond. Snif Snif. Ik heb met 5 van de 6 kinderen die vertrekken een heel goede band. Dus ik heb veel tijd hiernaast doorgebracht. We zijn ook een avond samen gaan eten. Wat een bende seg. Het was eigenlijk niet zo leuk. Wanneer je met zoveel volwassenen op restaurant gaat, wordt er niet veel aandacht meer besteed aan de kinderen. Hier erger ik mij hieraan, dus ben ik bij mijn kindjes gaan zitten en heb hen wat geëntertaind.
Gail had mij gevraagd om donderdag voormiddag mee te gaan om een nieuw meisje te gaan halen. Zij is doof en aangezien ik gebarentaal ken, had ze mij er graag bij. Het meisje had haar vader en moeder verloren en woonde nu voorlopig bij vrienden of buren. Het was een ongelooflijk mooi en lief meisje. Maar eens we in de auto zaten geraakte zij een beetje in paniek en wou ze terug. Ze verstond uiteraard niet waar we naartoe gingen. Ik heb haar dan proberen overtuigen van op zen minst een kijkje te nemen en daarna een beslissing te nemen. ( voor zover die conversatie voor haar dezelfde was als voor mij natuurlijk ). Ik heb haar daarna een toer gegeven in Wana en Layla House en ze leek het allemaal wel leuk te vinden. Tot de moment dat ik vertrok natuurlijk. Ik heb op een gegeven moment stiekem buiten moeten glippen want anders was het niet goed gekomen. Ik ben in de namiddag dan wel een kijkje bij haar gaan nemen om te controleren of ze ok was. Ze was uiteraard kwaad omdat ik weg gegaan was, maar ik denk dat ze me het snel vergeven heeft. Ze heeft ondertussen al veel vijanden gemaakt. Ze is vrij jaloers en is niet gewend aan zoveel kinderen om haar heen. Wanneer ik 1 van de babys op mijn schoot heb komt ze die baby gewoon halen en gaat ze die ergens anders zetten. Ik ben nu dus met haar en een paar anderen aan het werken zodat ze toch al een klein groepje vriendinnen krijgt.
Na deze zware dag verdiende ik toch wel een avondje uit hé. hihi Supergezellig.
Vandaag (vrijdag) ben ik weeral eens naar mijn favoriete shopplaats gegaan om weer veel te veel geld uit te geven aan souveniertjes. Het was best gezellig. Nate had ons afgezet dus was het een meidenshop dag. We moesten zien dat we op tijd terug waren want we hadden een picknick met onze jongste groep. Je ziet aan hun manieren wel duidelijk dat het de jongste groep is. Achja, het was leuk en de kinderen hebben zich geamuseerd, dus dat is toch wel het belangrijkste hé.
Nadien nog wat met de blinde baby gewerkt totdat het tijd was voor de party van deze week. Voor al mijn schatten die vertrekken.
Deze avond ga ik normaal gezien gewoon gezellig wat gaan drinken met Rachel in een gezellig restaurantje.
Om 6 u fit en wel opgestaan en gaan lopen. Kan je het u voorstellen om hier op en neer te lopen, maar wel met een mooie zonsopgang in je vizier. De babys waren ook allemaal wakker deze ochtend. Een beetje te wakker naar mijn zin. Op een gegeven moment had ik 2 huilende babys in mijn armen en 2 op mijn schoot. Probeer die maar eens eten te geven EN stil te krijgen.
Normaalgezien zou de wiskundeleerkracht vandaag weer terug zijn en zou ik les geven en zou hij mij assisteren. ( Julie wou dit zodat hij nogmaals kon zien hoe hij het materiaal kan gebruiken ) Maar toen ik daar aankwam vertelde een andere leerkracht mij dat Teklu niet zou komen aangezien hij er normaal gezien al van heel vroeg in de ochtend is.
Dus heb ik zijn lessen voor vandaag maar weer overgenomen. Een aantal wiskunde lessen en ook weer een aantal family lessen. Na mijn weer overdonderende wiskunde lessen (de jongste groepen) ging ik normaal gezien family class geven, maar nu bleek dat ook de crafts leerkracht ziek was. Dus heb ik mijn ideeën aan Rachel gegeven en heb ik zelf de craft les overgenomen.
Zalige lunch met alle leerkrachten in het weeshuis. Ook nog even langs gegaan bij de kleutertjes. Mijn meisje die o zo schattig is en nog maar sinds twee weken ofzo echt woorden tegen mij zegt, begon te zingen vandaag !! Ze opent volledig als een mooie bloem.
Nadien was het bijles tijd, maar deze keer was ik niet diegene die bijles gaf, maar wel mijn oudste studentjes aan mij. Bij gevolg: Enné Ethiopia wust selazi falegelo. (Ik blijf in Ethiopia want ik hou van Etiopia) Haha, ze waren zalig.
Daarna heb ik met de oudste groepen gezongen en gitaar en blokfluit gespeeld.
Een kort verslagje voor een kort bewuste dag. Deze ochtend waren we met zen allen (3) weer paraat voor onze wekelijkse meeting. Het was een goede constructieve meeting.
Daarna ben ik naar Layla House gegaan om een bezoekster en haar familie een toer te geven in ons mooie weeshuis. Ze gaf me heel wat complimentjes over mijn Amaric en ik dacht: Jaja, elke vreemdeling die hier komt is overdondert omdat zij de taal totaal nog niet kennen. Maar uiteindelijk bleek dat zij vloeiend Amaric sprak en het dus wel degelijk een compliment was. She made my day !
De ziekte, maar waarschijnlijk vermoeidheid begint ongelooflijk toe te slaan dus ben ik nadien ziek in mijn bedje gekropen.
Tegen dinertime was ik het zo beu om te slapen en in dit huis te zijn dat ik met Rachel uit eten ben gegaan. Het was hilarisch !!!! Ik houd zo het Afrikaanse vervoer hier. Ik voelde me nog steeds moe, maar al een heel pak beter nadien.
s Avonds kwamen Nates ouders terug van hun rondtrip in Kenya en hadden uiteraard mooie fotos en souvenirs bij.
Ik begin het moeilijker en moeilijker te krijgen om zo vroeg uit mijn bed te geraken s morgens om de babytjes eten te gaan geven. Maar toch al een echt strijdster ben ik uit mijn bedje gekropen om mijn lieve schatten een kus en hun fles te geven.
Ze hadden voorspeld dat de leerkracht in KG ziek ging zijn, dus had ik mij volledig voorbereid, maar wanneer ik er aan kwam en in de klas ging kwam ze ook net binnen. Ik ben dan maar naar huis gegaan en heb de laatste rapporten afgewerkt.
Nadien had ik toch nog 2 wiskundelessen bij de oudere groepen. Ik heb een aantal testen gedaan, want ik denk dat sommige kinderen niet meer op hun plaats zitten in die groep en beter naar een hogere groep zouden gaan. Met de testen kon ik op basis van enkel wiskunde toch al een klein idee krijgen. Uiteraard moet ik ook Engels, Amarci, testen om dit te kunnen beslissen.
Op naar fieldtrip nummer 3 deze week. Zoals voor de komende 3 of 4 weken is donderdag lunch: PICNIC dag. Deze keer was het aan groep 2. Ik was uiteraard weeral een half uurtje te laat aangezien ik nog les aan het geven was terwijl zij al vertrokken. Ze zaten allemaal netjes als plechtige communicantjes is een cirkeltje te eten. Ik heb dat daar even doorbroken, (hihi) aangezien ze ondertussen klaar waren met eten en we op een zalig grasplein zaten waar ze eindelijk eens konden lopen en vallen zonder hen pijn te doen. Het geeft me een zalig gevoel wanneer ik hen zo uitgeleefd zie.
s Avonds gingen we iets gaan drinken met vrienden, maar die waren precies een beetje later dan afgesproken, dus zijn we de guards gaan halen en hebben we gezellig wat gedronken in Abby-Sinya. Onze plannen voor daarna zijn toch gewijzigd. We zijn niet in ons bedje gekropen, maar 1 van onze vrienden nam ons mee naar zijn favoriete Jazz-club. Het was ontzettend leuk !! Er was heel veel volk, veel foreignies, maar toch een hele ervaring.
Vrijdag 14 April
Hehe, achter gisterenavond toch maar niet om 7u opgestaan om de babytjes eten te gaan geven. k Ben wel nog vroeg opgestaan om mijn lessen van vandaag voor te bereiden. Ik had 2 wiskundelessen bij de jongsten en daarna 2 lessen in kindergarten. Jiha !! De wiskundelessen bij deze jongste leerlingen zijn altijd heel moeilijk, maar daarom niet minder leuk om te doen. Ik had het gevoel dat ik iedereen mee had, en dat iedereen geïnteresseerd was. Super leuk dus.
In KG kreeg ik dan EINDELIJK de kans om mijn rijstballetjes te maken. Mijn ballonnen, al mijn zelfgemaakte trechters en al de rest van mijn materiaal staat hier al weken klaar, en eindelijk heb ik het kunnen gebruiken. Het was super leuk. De kinderen werkten echt goed samen en zowel het proces als het resultaat was schitterend. Ik heb hen dit ook verteld en ze straalden er zelf van.
In de namiddag was het afscheidsfeestje van een aantal kleutertjes en babys. Wanneer het enkel kleuters en babys zijn wordt het feestje enkel in Wana House gehouden. Dit is het eerste feestje daar dat ik meemaak. Het was gezellig en leuk, maar een echte smosboel met al die cake en dat drinken daar. Met spijt in het hart, maar met veel gelukwensen heb ik afscheid genomen van deze lieve schatten.
Zalige avond gehad. Rachel en ik zijn samen gaan eten in Arco ( ons Italiaans restaurant hier ) en daarna iets gaan drinken in Abby-Sinya. Aangezien het vrijdagavond was hebben we maar besloten dat het nog eens tijd was om uit te gaan. ( misschien omdat het al zo lang geleden was HiHi ) We gingen op zoek naar een Jazz Village, dat hier bij ons in de buurt moest zijn. We gingen een taxi nemen, en met alle geluk dat we hadden, was het Getu een vriend van mij. We hebben dan een tijd rond gereden om die plaats te zoeken, maar pech: niet gevonden. Dus bracht hij ons maar naar een Rastafari club. Wat een zaligheid seg. Ik wist niet dat een blanke meid zich hier zo thuis kon voelen.
Ik moest vandaag weer family geven, dus ik ging ook deze groep laten tekenen. Maar het was zo een lekker weertje dat ik hun buiten heb laten tekenen met stoepkrijt. Zalige les. (Al was er achteraf meer stoepkrijt op mij te vinden dan op de grond)
Buiten dat heb ik voor de rest van de voormiddag wiskunde lessen gegeven. Vooral aan de oudere groepen. Ik heb de lessen breuken zo leuk en zo actief mogelijk gemaakt. Het was super leuk om te doen.
In het huis naast ons wonen deze week Angela en haar man. Zij adopteren een jongetje uit groep 2 en wouden daarom zijn groep mee nemen op een fieldtrip. Ze hadden aan mij gevraagd of ik mee wou gaan aangezien ik alle kinderen ken en Amaric spreek. (allé ja, een beetje toch hé ) We zijn naar de Sheraton gegaan. Daar is een ongelooflijk leuke speeltuin en wat gras voor de kinderen. Ik heb ze nog nooit zo leuk en creatief zien spelen. Ik wou dat wij ook op zen minst een klein graspleintje hadden in het weeshuis.
s Avonds ben ik naar het zingen gaan luisteren. ( Eigenlijk zing ik altijd mee, dus mijn omschrijvingen kloppen hier niet echt, maar swat ) Het was hectisch vandaag. Ze hadden allemaal nieuwe tandenborstels gekregen dus het tandenpoetsen duurde veel langer dan gewoonlijk. Dus was er steeds een groep niet bij voor het zingen. Maar het was toch heel mooi en sfeervol.
Gisteravond ben ik toch nog naar de kinderen gegaan, wat achteraf een goede beslissing bleek te zijn. Toen ik daar aan kwam was er een massahysterie van huilende meiden. Toen ik ging kijken zag ik Winshet afscheid nemen van haar vrienden en vriendinnen. Iedereen was zo verdrietig. Ik heb de anderen wat getroost, maar kreeg niet echt de kans om afscheid te nemen van haar. Nadien gingen alle kinderen naar binnen en ik ging eens kijken of ze al weg was, maar ze zaten nog in de taxi. Ik ging bij Tizita staan om haar uit te wuiven. Ze deed de taxi deur open riep mijn naam en kregen toch de kans om afscheid te nemen. Voordat ze in de taxi stapte en weg reed zei ze dat ze van me hield.
Het zijn de dagen van de mooie geschenken. Moest ik in en bij mezelf nog steeds geen reden kunnen vinden waarom ik hier ben, dan zijn het deze momenten wel waarop ik het te weten kom: Na mijn ochtendritueel (babys voeden) was ik les aan het geven aan KG2 wanneer een Amerikaanse familie plots in de klas binnenkomt. Ik zag dat zij Karaju bij hen hadden. Ik besefte dat dit zijn familie zou worden. Karaju kwam naar mij en gaf mij een knuffel die (zalige) uren leek te duren. Ik heb nadien met de mama gebabbeld en zij vertelde mij dat het eerste wat hij deed toen zij hier aankwamen, hij nam haar hand en nam haar mee naar de klas waar ik les aan het geven was, wijs met zijn vinger naar mij en zei: Elisa. Ze stond met tranen in de ogen toen ze dit vertelde en ze zei dat hij me echt graag zag. Momenten als deze zal ik nooit vergeten.
Ik hem mijn namiddag dan ook met de kinderen van hiernaast doorgebracht. Het zal zwaar worden om hem los te laten wanneer het vrijdag zijn feestje is in Layla House.
Voor de rest is het hier heel druk. Er is een familie aangekomen met vele van hun vrienden. In totaal zijn ze met een stuk of 10 en komen ze ons (de vrijwilligers) hier wat helpen. De familie zal 4 kinderen mee naar huis nemen. Het zijn 2 meisjes en jongens en ze zullen er eerlijk gezegd hun handen mee vol hebben, want ze zijn niet van de gemakkelijkste.
Afscheidsdiner voor de 2 overgebleven vrouwen, snif snif. Het was gezellig.
Om 6 u opgestaan om mijn ochtendwandeling nogmaals te doen. Heb eens een andere toer genomen en ongelooflijk mooie dingen gezien. Vogeltjes, bloemen, struiken, Jaja k werd er helemaal vrolijk van. Ik kreeg ook een opstoot van energie, dus dat was wel heel positief en bruikbaar. Want daarna zou ik de babys gaan voeden, maar ik kreeg een mailtje van Gail dat er nog meer (:s) departure reports moesten geschreven worden, dus heb ik me daar maar mee bezig gehouden. Als deze af zijn heb ik er in totaal al meer dan 28 gedaan. Zo merk je ook hoeveel kinderen er niet geadopteerd worden e.
Nadien heb ik de hele voormiddag les gegeven. 3 klassen wiskunde en 1 familie klas. Deze klas wordt normaal gezien in Amaric gegeven, aangezien mijn Amaric nog niet ZO goed is om een hele les te kunnen geven, heb ik hen hun droomfamilie laten tekenen. De wiskunde klassen verliepen super !!!
In de namiddag Fieldtrip met groep 3 naar het museum. Ik wou de kinderen in groepjes verdelen aangezien we veel helpers (zijn hier voor een week) mee hadden. Maar ze hadden daar blijkbaar niet veel zin in, dus ik had een groep van 8 die enkel bij mij wouden en de anderen hadden elk 1 of 2 leerlingen, maar het zijn allemaal schatten, dus het verliep goed.
Ik heb geen idee meer wat ik deze avond gedaan heb. Haha, nee ik was niet dronken.
