|
Hallo allemaal,
Ik schrijf hier om jullie mijn verleden te vertellen. Mijn verleden is iets waar ik veel uit geleerd heb en ik denk dat jullie er ook veel uit kunnen leren. Ik heb heel veel meegemaakt in mijn leven en dat wil ik ook graag delen met jullie omdat het ook voelt als een soort van opluchting om dit te kunnen vertellen aan mensen. Boeken waren een heel belangrijk aspect in mijn leven. Dankzij boeken heb ik mij toch nog gelukkig kunnen voelen in deze grillige periode van de tweede wereldoorlog.
Het begint allemaal met het verliezen van mijn broertje. Toen ik met mijn moeder en broertje onderweg was naar het dorpje Molching moesten we lang op de trein zitten en mijn broertje heeft het niet overleefd. De reden dat we naar het dorp gingen was omdat ik geadopteerd zou worden. Mijn moeder besliste om hem te begraven naast de sporen. Op dat moment stal ik mijn eerste boek; Het Doodgravershandboek. Het is een soort handleiding voor doodgravers.
Daarna leerde ik mijn pleegouders kennen; Rosa en Hans Hubermann. Met Hans, mijn papa, kon ik het vlug goed vinden maar met mama ging het iets moeilijker in het begin. Hij heeft mij ook leren lezen en schrijven. Ik leerde ook Rudy kennen, een jongen met geel haar. Eigenlijk heeft hij blond haar maar ik vond geel leuker om te zeggen.
|
