Vandaag een rustig dagje, we gingen de stad Dunedin bezoeken. Dunedin is een Schots ogende stad qua woningbouw, zijn vele kerken en gebouwen in Engelse stijl, de straatnamen enz...
Dunedin is ook de Schotse naam voor de stad Edingbourough gelegen in het UK. De meeste oorspronkelijke bewoners waren dus ook van Schotse afkomst.

Maar eerst gingen we het Larnach Castle bezoeken. Het enige kasteel dat Nieuw Zeeland rijk is. Het is een eerder "klein" kasteel naar Engelse normen, bestaande uit vier verdiepingen en een aangebouwde ballroom. De bemeubeling is nog intact en goed onderhouden. We leerden er zelf dat de stenen bevloering afkomstig is uit Belgie.
Naar Engelse gewoonte is het kasteel omgeven door een prachtige en goed onderhouden tuin.
Hedentendage wordt het kasteel opengesteld voor bezoekers ( ongeveer 15 Eur ingang) en voor feestelijkheden in de ballroom.





Vandaar ging het naar het eindpunt van het Otago Peninsula nl het Royal Albatros Research Center. We bezochten er het centrum maar lieten ons niet begeleiden naar de Albatroskolonie (47 Eur ingang) maar gingen zelf pelsrobben spotten (grote zeehonden).
Tot onze grote verbazing konden we met een paar mensen getuige zijn van het "haantjesgedrag" van die robben. We zagen er een 15 tal robben spelen en ruzie maken onder elkaar. Zware mannekens met grote scherpe tanden. Van de toeschouwers trokken ze zich niets aan, al waren we met zijn vieren maar een paar meter van hen af.











Toen de grote meute ons in het vizier kreeg, trokken we ons terug om uiteindelijk de stad Dunedin te bezoeken.
Een drukke stad maar toch mooi qua bouwwerken.



Vervolgens nog inkopen doen om ons avondeten te verzekeren en kruipen daarna vroeg de slaapzak in want morgen gaan we weer verder. 

24-01-2011 om 08:48 geschreven door liesbeth_jan  

Gisteren verlieten we Dunedin, na een duik in het plaatselijk zwembad en reden verder naar Oamaru. Onderweg hielden we halt aan de Moeraki Boulders. Dit zijn rond afgevlakte stenen die op het strand liggen en bij laagtij bezocht kunnen worden. Een kleine attractie die we toch van dichtbij eens wilden zien.







Daarna reden we door naar onze eindbestemming Oamaru. Bij aankomst in de camping, boekten we meteen de uitstap naar de Blue Pengiuns. In afwachting gingen we het dorpje verkennen. In Oamaru zijn diverse openbare gebouwen in witte kalksteen gebouwd met grote zuilen die je doen denken aan Griekenland.







We nuttigden in een plaatselijk restaurantje een pizza en zakten toen af naar het strand van de Yellow Eyed Pengiuns. Naar het verhaal van de campinguitbater kan je er 4 chicks bewonderen. Toen we daar aankwamen, waren we precies niet alleen. Zeker 100 man had hetzelfde verhaal gehoord. Toen we het wandelpad afgingen, hoorden we in de struiken het gekwetter van... jawel jonge pingiuns.



Rond 21u meldde we ons aan aan het centrum van de Blue Pengiuns en mocht meteen plaatsnemen in een tribune. We zaten nog maar net neer of 2 vroege 'vogels' (lees pingiuns) staken al aan wal. We kregen wat uitleg over hun leven.
Bij schemerlicht, kwamen ze met 10 tallen tegelijkertijd uit het water gesparteld en waggelden dan verder naar hun nestje.
Om het ons makkelijk te maken werd een oranje licht aangestoken waardoor wij hen tijdens de donker verder konden bewonderen. Naar het schijnt kunnen de pingiuns noch rood noch oranje licht waarnemen en waanden ze zich volledig in de duister. Jan telde er rond de 100, maar de opzichter telde er maar 67 !? 
Zo'n Blue Pengiun vertrekt rond 5u naar zee en zwemt dan tussen de 20 en 50km op zoek naar vis. Ze slapen enkel 5x 2min in een gans etmaal!!! Doe het hen maar eens na.
We konden jammergenoeg geen foto's nemen omdat de flits schadelijk kan zijn voor hun ogen



Bij het verlaten van het centrum liepen er verschillende over straat, die of van richting gemist waren of een ander nestje zochten. Er wandelden zelf 4 pingiuns op 10 à 20cm van m'n voeten en konden mij niet opmerken door de oranje straatverlichting. Leuke ervaring!

De volgende dag vertrokken we naar Twizel, een gezellig dorpje. We reserveerden 2 fietsen voor morgen (27st) en in afwachting deden we het vandaag kalmpjes aan. Ikzelf sprong in het openlucht zwembad terwijl Jan genoot van de rust. 

26-01-2011 om 06:18 geschreven door liesbeth_jan  

’S Morgens vertrokken we met naar de fietsverhuurcentrum om onze MTB te gaan afhalen. We planden een 43km lange tocht in op een licht heuvelachtig offroad parcours, genaamd the Dusky Trail.

De weergoden waren ons goedgezind en met volle zon en een licht meerbriesje vertrokken we naar de Trail. Het regent hier maar 13 tot 20 dagen op een jaar, waardoor alles hier erg dor oogt. De Trail was heel gezapig met hier en daar een klim en meerdere rivieroversteken. We picknickten op het hoogste punt en konden vervolgens ons eten laten verteren tijdens de afdaling.



We hielden halt aan een leukogende swimminghole en plonsden er dan ook eventjes in.

De laatste km’s waren dan nog de lastigste; tegenwind langs het verbindingskanaal Lake Pukaki – Lake Tekapo… zucht zucht, stamp stamp

’s Avonds maakte ik een lekkere picknick maaltijd klaar, want we zouden die nuttigen op Peters Lookout. Deze lookout heeft een zicht op Mt Cook (de hoogste berg van NZ) en met een ondergaande zon zou dit gewoonweg prachtig zijn. Woorden werden daden en weg waren wij…

Ter plaatse nuttigden we onze maaltijd met een rustig muziekje en een prachtig zicht op de besneeuwde toppen van Mt Cook.

Wanneer we (na de maaltijd) de plaats wilden verlaten, had plots de auto er geen zin meer in… platte batterij L Jan was in alle staten terwijl ik hartelijk moest lachen. Grappig niet?!

Ergens tussen de rommel vond ik nog m’n gsm, die ik toevallig mee had. Na wat heen en weer gebel, kwam Nigel (garagist vanuit Twizel) ons behelpen. Diagnose was inderdaad platte en zwakke batterij die er al velen km’s op had zitten.

Uiteindelijk waren we rond 23 u pas terug op de camping.

De volgende morgen reden we terug naar Nigel om, met toestemming van de verhuurfirma Nationwide, de batterij te laten vervangen.  Met een nieuwe batterij verlieten we Twizel (uitgesproken TWAIZEL en niet zoals we het uitspraken TWIEZEL waarbij Nigel het geweldig grappig vond)

We reden naar Mt Cook om deze van dichtbij te verkennen. We bezochten er het Edmund Hillary Museum, de eerste Mt Everestbeklimmer en Nieuw Zeelander. Mt Cook was dan ook voor hem het uitgelezen trainingsgebied als voorbereiding op MT Everest. Wij waagden ons er niet aan, maar bezochten enkel de Tasman Glacier.

We zette onze weg verder langs het kanaal richting Lake Tekapo. Langs dit kanaal bevindt er zich een grote zalmkwekerij, gezien er grote stroming zit op dat water.

Net voor Lake Tekapo reden we af naar Mt John Observatorium.  De lucht op deze plaats is het zuiverste op NZ en kan men hier de sterrenstelsels komen bekijken. We reserveerden er een plaatsje voor de 29^ste, als het weer meezit natuurlijk.

Aangekomen in Lake Tekapo, vonden we een camping aan het Lake en op 50m van de hotpools. De tent werd dan ook onmiddellijk opgeslagen. Na het avondmaal gingen we ontspannen in de hotpools. Deze zijn niet natuurlijk en vééééél kleiner dan Hanmersprings.

29-01-2011 om 05:40 geschreven door liesbeth_jan  

Op 29-1-11 gingen we het kerkje gaan bezoeken, gelegen aan de rand van Lake Tekapo en gekend voor de vele huwelijken die daar plaatsvinden.



Daarnaast staat een bronzen beeld ter aandenken aan de vele herdershonden (collies) die onmisbaar zijn voor de vele schapenfokkerijen.

Het was bewolkt weer, maar veel wind en koud. We besloten om iets te gaan eten en zochten een plekje uit waar er geen wind zou zijn. We picknickten aan de oevers van het eerder kleine Lake Alexandrina. De zon scheen volop en uit de wind was het lekker toeven.



In de late middag gingen we naar de camping en na een lekkere douche gingen we Chinees eten in het plaatselijke restaurant.
 
Met ons buikje vol werden we begeleid naar het Mt John Observatorium alwaar de grootste kijker van New Zealand staat. Na een deskundige uitleg te hebben gekregen van enkele universitairen-astrologen, konden we de verschillende kijkers van het observatoriun uitproberen. Echt de moeite waard én een sterrenhemel zoals we nog nooit gezien hebben. De klare lucht en het ontbreken van de lichtvervuiling zorgden mee voor het schouwspel. Efkens een voorbeeld; met het blote oog waren sommige manen van Jupiter te zien...De Melkweg was een heldere streep van biljoenen sterren en planeten met als toetje een passage van het ISS ruimtestation.








Onder de klare sterrenhemel kropen we tegen middernacht in de slaapzak, zzzz

Vanmorgen verlieten we Lake Tekapo met bestemming Akaroa een schiereiland naast Christchurch. Het stukje land is ontstaan na meerdere vulkaanuitbarstingen. Het lieflijke stadje is gelegen aan een rustige baai die eigenlijk een met zeewater volgelopen krater is. De eerste kolonisten waren Fransen en tot op heden hangen hier nog Franse vlaggen. De straatnamen zijn in het Frans, overal boutique's & café's en is er een dijk met wandelpaden . We blijven hier drie dagen in dit lieflijk oord en gaan de derde dag zwemmen met dolfijnen. Eén van Lies haar dromen zal werkelijkheid worden....

30-01-2011 om 08:27 geschreven door liesbeth_jan