Ik ben Liesbeth, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Beestje.
Ik ben een vrouw en woon in Diksmuide (België) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 28/03/1980 en ben nu dus 45 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: triathlon.
Over mijzelf
Ik ben Jan, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Scheetje.
Ik ben een man en woon in Diksmuide (België) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 29/07/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fotografie.
Liesbeth en Jan....Aan de andere kant van de wereld...
11-01-2011
9 tem 11-1-11 Franz Josef Glacier - Haast - Wanaka
We vertrokken van Hotikita naar de gletsjer Franz Jozef, een gletsjer die te voet bereikbaar is via de openbare weg. Wij hadden een heli-hike geboekt naar de kop van de gletsjer. Op de dag van de heli hike was het lichtjes bewolkt maar de vlucht ging door. Voorzichtjes trokken we met de volgeladen helikopter (6man) naar de kop en werden er afgezet. Na onze ijsspikes te hebben opgezet konden we de wandeling beginnen. Het was nog steeds bewolkt doch iedere stap op de glacier was een foto waard. En plots was de zon er... Een kleurenspel begon zich af te spelen tussen het smeltende sneeuw van de gletsjer. Een voor ons nooit meegemaakte ervaring, we konden onze ogen nauwelijks volgen. We kropen door ijsgangen en diepe spleten, een spectakel om nooit meer te vergeten laat staan de helikoptervlucht.... We voelden ons daar zoooooo nietig........ Geen goedkoop folietje maar zeker de moeite waard en toch een hoogtepunt van onze reis tot nu toe.
Vandaar gingen we naar Fox glacier, een 25 kilometer verderop doch daar hadden we minder geluk omdat de toegang afgesloten was door verschillende instortingen en verschuivingen van de glacier.
We reden dan maar verder naar Haast, alwaar we er zouden overnachten alvorens door te reizen naar Wanaka. Onderweg namen we nog een Duitse lifster mee die we eerder al ontmoet hadden op onze trektocht rond Mount Taranaki (Egmont).
In Haast aangekomen, namen we onze intrek in de plaatselijke camping die aan de kust gelegen was. Een aftandse camping met ene "Onslow" als uitbater. De camping lag aan het strand maar we konden er op zo goed als geen enkele manier aangeraken. Na een fikse wandeling, konden we op enkele kilometer van de camping, op het strand komen die vol lag met grote stukken hout, bomen enz..... Geen mooi zicht zoals we een tropisch strand voorstellen. Ook de sandflies waren in massa's aanwezig en konden niet van ons af blijven. Voor het eerst tijdens ons verblijf in Nieuw Zeeland werden we "opgegeten" door die kleine ettertjes.
Van Haast ging het naar Wanaka langs prachtige bergen en dalen, de ene top onder de sneeuw, de andere zo groen als de Ardennen bij ons. Grote blauwe meren, kilometers lang, leken oneindig groot. De streek is zo goed als onbewoond met uitzondering van hier en daar een boerderij. Kilometers lang hadden we de weg voor ons alleen, dat is pas vakantie...
In Wanaka aangekomen, een stadje gelegen aan Lake Wanaka, was er een drukte van jewelste. Surfers, zeilers, zwemmers en kajakkers bevolkten het meer. Lies haar hart begon weer over haar toeren te geraken als ze zag dat er komende zaterdag een triathlon doorgaat rond het Lake. Inschrijvingen waren gelukkig afgesloten zodat de verdere planning van onze reis niet in het gedrang kan komen. Een zwempie in het lake kon er wel vanaf, waar ze ook van volle teugen genoot. Je zou voor minder , een Lake vol met jonge gasten, temperatuur (26°) om U tegen te zeggen, met in de achtergrond de besneeuwde toppen van de mount Aspering en rondom een zicht op hoge bergen badend in de zon, gewoon geweeeeldig! Ik, de zonnebader, kreeg er zelf warm van of was het van die twee rondborstige deernes die naast me lagen ?
Een leuke BBQ met een fris slaatje op de Top 10 camping sloot onze geweldige dag af. Morgen weer van hetzelfde want we blijven twee dagen rond Lake Wanaka.
Onze rustdag in Wanaka begon maar om 1015uur, lekker lang uitslapen in een zacht bed, hmmm. Na het ontbijt vertrokken we naar het Wanaka Fighter Pilots Museum, een klein museum over jachtpiloten en hun machines tijdens de beide oorlogen. Daarna een klein toertje met de wagen richting Mount Aspering. Tijdens de terugweg naar Wanaka liep het mis, plots een anonieme politiewagen achter met, sirenes aan en we werden aan de kant gezet. Een vrouwelijke politieagente kwam me opzoeken en beval me in de wagen te blijven. Ze gaf me een Speeding Ticket, 66km/u waar ik maar 50 mocht. Mijn voorligger ontsnapte aan de boete van 120 NZ dollar= ongeveer 65 Eur.
We lieten het niet aan ons hart komen en gingen shoppen voor het avondeten.
Vandaag geen foto's meer, één is al meer dan genoeg...
Vandaag vertrokken we naar Queenstown, de stad van de adrinalinesporten en dus helemaal mijn ding. Onderweg stopten we te Cardrona voor onze morningtea-break in een autentieke Café-hotel uit de tijd van de goudmijnwerkers.
Vervolgens reden we berg op en af tot in Queenstown. Eens geinstalleerd op de camping boekte ik direct een jump om de zwaartekracht te testen. Via een téléferique reisden we de berg op. Veel volk aldaar en er viel vanalles te beleven; parapente, helicoptervluchten, rodelen... en bungy jumpen. Allen daar heen!!! Om 2pm was het moment van de waarheid, de sprong in het niets. En we hadden geluk vandaag 3 sprongen voor de prijs van 1. Aarzelend stond ik aan de rand van de afgrond terwijl Jan klaarstond met de camera op zoom. 1,2,3... en take off!!!! Zo'n sprong valt niet te beschrijven en ook de 3 de sprong wende niet.
Daarna was het tijd om terug tot ons zelf te komen en rustig de stad te verkennen. In Queenstown heerst een gezellig drukte aan Lake Wakatipu. Leuke cafeetjes en toffe winkeltjes. Er is zelf een café, genaamd "Minus 5" waar je een glas kan drinken bij -5°C omgeven door ijssculpturen. Jammergenoeg was deze volboekt.
We maakten dan maar tijd om wat souveniertjes aan te schaffen en een pizza te gaan eten alvorens we met de TSS Earnslaw vertrokken.
De TSS Earnslaw is een boot dat datteert van 1911 en door kolenkracht aangedreven wordt. Het pareltje zweefde over het Lake alsof het nagelnieuw was. Heel wat trager dan een jump, maar de omgeving was eens zo mooi. Vanuit de lounge, zie je hoe de kolen worden opgeschept en in de ovens verbrandt worden. Ook de motoren kan je met eigen ogen ontleden.
We vaarden naar de oevers van Farm Walter's Peak waar je het leven op een schapenboerderij kan bekijken. Bij de terugvaart kropen we dicht bij de ovens... en bij elkaar. Op de achtergrond een pianist in volle glorie en de avond werd gezellig afgesloten.
